Kinderen
alle pijlers
Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond
woensdag 9 april 2008 om 14:36
Hoi allemaal,
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
woensdag 9 april 2008 om 16:18
Hier een bron: http://www.nrc.nl/binnenl..._kinderen_vaker_crimineel
je hebt ZO helemaal gelijk bloem!! goeie!
woensdag 9 april 2008 om 16:21
Ja, maar vóór dat artikel, tijdje geleden, was er ook een heel item over bij Netwerk ofzo. Het ging ook over speelplekken op kdv's waar kinderen lekker tekeer konden gaan, omdat ze dat van hun ouders niet meer leerden. Dat overbeschermde kinderen later problemen krijgen omdat ze hun eigen problemen niet op kunnen lossen: dat is ze nooit geleerd, omdat ze alles uit handen is genomen door die ouders.
woensdag 9 april 2008 om 16:22
Ja dat klopt. Maar ik schrijf nergens dat die kippenren gevuld wordt met eieren die van uit het klimrek vallen komen, waar lees je dat?
Hij rent de hele dag door, botst tegen alles aan, vaak met voorkeur tegen de tafel, en valt bij rennen en stoeien dan ook hard op de grond. en dan heb je een ei op je hoofd. Is zo gebeurd, heeft ie niet heel veel voor nodig,.
Maar hij is ook wel eens uit het klimrek gelazerd, dat klopt ook. Het laatste half jaar alleen niet meer. Hij heeft er van geleerd denk ik.
En die grote spin, zo'n groot touwenrek (mocht ie van mij niet in hoor, maar ik wilde kijken wat ie zou doen), daar wilde hij neit in,want die was te hoog. Dus zo slecht doe ik het volgens mij niet.
woensdag 9 april 2008 om 16:23
alhoewel, een paar weken terug was mijn zwager aan het stoeien met mijn zoontje en opeens BENG knoerthard met zn hoofd tegen de punt van de salontafel aan.....
Janken, niet normaal meer! en diep vanbinnen was ik zo gruwelijk kwaad op mn zwager!!
Duurde trouwens ook een paar dagen (maar niet laten merken hoor) maar nu denk ik mens waar maakte je je druk om?!
Hij valt bij mij gemiddeld 3 keer per dag tegen de grond aan
Janken, niet normaal meer! en diep vanbinnen was ik zo gruwelijk kwaad op mn zwager!!
Duurde trouwens ook een paar dagen (maar niet laten merken hoor) maar nu denk ik mens waar maakte je je druk om?!
Hij valt bij mij gemiddeld 3 keer per dag tegen de grond aan
woensdag 9 april 2008 om 16:24
Hoeve stelt dat de relatie tussen opvoeding en delinquent gedrag 'gelukkig' niet lang blijft bestaan. Als kinderen pakweg rond de twintig jaar oud zijn, is de link tussen opvoeding en crimineel gedrag niet meer te leggen, zegt ze. ,,De opvoeding determineert niet de bestemming van het kind. Kinderen kunnen stoppen met delinquent gedrag, ook als hun ouders geen betere opvoeders worden.''
Gelukkig.....Blijft mijn dochter nog maar 17 jaar stelen en moorden!
In dit artikel (heb het helemaal gelezen) wordt op geen enkele manier ingegaan op wat ' beschermend" dan is.
Gelukkig.....Blijft mijn dochter nog maar 17 jaar stelen en moorden!
In dit artikel (heb het helemaal gelezen) wordt op geen enkele manier ingegaan op wat ' beschermend" dan is.
woensdag 9 april 2008 om 16:25
Ik weet niet of er criteria vastliggen, dat lijkt me niet. Ze zullen verschillen per ouder en per kind en per situatie.
Hier in mijn tuin is een 'klimboom'. Ik persoonlijk zou het overbeschermend vinden als je J. krampachtig uit de buurt van die boom zou proberen te houden. Ik zou het normaal vinden als je erbij zou staan als ze ging klimmen. En ik zou het abnormaal vinden als je bij me in de keuken bleef koffieleuten en dus geen zicht zou hebben op de boom, terwijl zij erin ging klimmen. Een ander zal het geen enkel punt vinden dat een net driejarige gaat klimmen in zo'n boom en zal wel aan eventueel hulpgeroep horen dat er geassisteerd moet worden.
Heb trouwens een stilzwijgend issue met mijn vriendin. Haar dochtertje van bijna drie liep zaterdag een wondje op aan ons oude wrakkige tuinbankje. De plank was doormidden. Mijn vriendin deed een beetje beschuldigend, zo van 'dat hout is helemaal verrot'. Terwijl ik dacht: ja, dat is zo, dat kun je zo zien, een van de planken zat er al gebroken en wel tussen. Maar zíj moet zo nodig in de druipende regen met haar kinderen de tuin in omdat die daar zin in hebben. Ik had de tuin niet bepaald kind-klaar gemaakt zeg maar, omdat het zulk pokkenweer was. De kinderen van mijn vriendin hebben heel vaak ongelukjes bij ons. Haar dochtertje valt altijd om met de keukenstoelen. Ook dat verwijt mijn vriendin mij een beetje, dat ik geen goede stoelen voor kinderen heb volgens haar. In dit geval denk ik dan: ze moet ook niet met de stoel wippen.
Wie heeft gelijk... in haar criteria ben ik slecht bezig met die stoelen. Ik geef haar een beetje gelijk, ook mijn kinderen vallen nog weleens om met de stoelen. Aan de andere kant: normaal op een stoel zitten maakt dat je niet omvalt. En dat moeten ze ook leren.
xx lisa.
Hier in mijn tuin is een 'klimboom'. Ik persoonlijk zou het overbeschermend vinden als je J. krampachtig uit de buurt van die boom zou proberen te houden. Ik zou het normaal vinden als je erbij zou staan als ze ging klimmen. En ik zou het abnormaal vinden als je bij me in de keuken bleef koffieleuten en dus geen zicht zou hebben op de boom, terwijl zij erin ging klimmen. Een ander zal het geen enkel punt vinden dat een net driejarige gaat klimmen in zo'n boom en zal wel aan eventueel hulpgeroep horen dat er geassisteerd moet worden.
Heb trouwens een stilzwijgend issue met mijn vriendin. Haar dochtertje van bijna drie liep zaterdag een wondje op aan ons oude wrakkige tuinbankje. De plank was doormidden. Mijn vriendin deed een beetje beschuldigend, zo van 'dat hout is helemaal verrot'. Terwijl ik dacht: ja, dat is zo, dat kun je zo zien, een van de planken zat er al gebroken en wel tussen. Maar zíj moet zo nodig in de druipende regen met haar kinderen de tuin in omdat die daar zin in hebben. Ik had de tuin niet bepaald kind-klaar gemaakt zeg maar, omdat het zulk pokkenweer was. De kinderen van mijn vriendin hebben heel vaak ongelukjes bij ons. Haar dochtertje valt altijd om met de keukenstoelen. Ook dat verwijt mijn vriendin mij een beetje, dat ik geen goede stoelen voor kinderen heb volgens haar. In dit geval denk ik dan: ze moet ook niet met de stoel wippen.
Wie heeft gelijk... in haar criteria ben ik slecht bezig met die stoelen. Ik geef haar een beetje gelijk, ook mijn kinderen vallen nog weleens om met de stoelen. Aan de andere kant: normaal op een stoel zitten maakt dat je niet omvalt. En dat moeten ze ook leren.
xx lisa.
woensdag 9 april 2008 om 16:27
Troost je, alles wat jij noemt had ik ook zo kunnen schrijven. En ik ben zelfs verbaasd over hoe trots mensen hier vertellen dat hun kinderen zich zo enorm bezeren, alsof het reuzecool is om je kind van de trap te laten flikkeren. Mijn zoon heeft in de vier jaar dat hij bestaat pas 1 ongelukje hier thuis gehad, en dat is een paar weken geleden. Van de bank gevallen terwijl ik in een andere kamer was. Ook een wond, maar mooi dat ik ermee naar de dokter ben geweest - eerst gebeld, en de policy is hier dat je met hoofdletsel altijd moet komen - en dat het toen ook gelijmd is.
Ik zou dus eerlijk gezegd ook boos zijn. Niet zozeer dat dat ongeluk gebeurd is, daar zou ik wel van balen maar ik zou ervan uitgaan dat de ander zich er ook rot over voelt, maar ik zou wel boos zijn dat ik niet gebeld ben en dat niet even de dokter is gebeld om te vragen of het niet gehecht had moeten worden. Maar goed, ik laat mijn kind dus ook bij heel weinig mensen achter want ik vind níet dat ongelukjes er nu eenmaal bijhoren, ik voorkom ze liever.
Mijn zoons creche belde mij trouwens ook altijd als hij daar viel, maar ook dat is gelukkig niet vaak gebeurd.
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 april 2008 om 16:37
Hoi Neele,
Ik dit artikel staan een paar voorbeelden gegeven.
http://www.profi-leren.nl/files/saw_dc16.pdf
Groetjes Celina
woensdag 9 april 2008 om 16:42
Fash, waar lees jij dat iemand trots vertelt dat zijn kind van de trap is gelazerd?Dat voorbeeld heb ik nergens gelezen. Of omschrijf je op die manier de ouders die iets minder "beter-voorkomen-dan-genezen" is met zijn kind?
Mijn kind bezeert zich tijdens het druktemaken, thuis op de creche, nou en? Het wordt minder naarmate hij ouder wordt, hij leert er blijkbaar van. Hij is nog nooit met hoofdwond naar de dokter vervoerd, dus afgezien van een ei op zijn hoofd, was er niets aan de hand. En de volgende keer klimt hij dus niet zo hoog in die toren. Wat is daar mis mee?
Mijn kind bezeert zich tijdens het druktemaken, thuis op de creche, nou en? Het wordt minder naarmate hij ouder wordt, hij leert er blijkbaar van. Hij is nog nooit met hoofdwond naar de dokter vervoerd, dus afgezien van een ei op zijn hoofd, was er niets aan de hand. En de volgende keer klimt hij dus niet zo hoog in die toren. Wat is daar mis mee?
)
woensdag 9 april 2008 om 16:44
tja, groot worden is vallen en opstaan. Dochter valt heel veel en heel vaak, heeft enorm veel energie en klimt overal op en af. Zolang het enigszins binnen de perken blijft vind ik het prima, anders moet ik haar of vastbinden of 24 uur per dag in de gaten houden en beide vind ik geen goed idee. Ze valt dus ook bij anderen en dat vind ik ook prima. Als ze bij anderen bijv hete thee over zich heen zou krijgen of zich zou branden aan heet badwater, dat zou ik wel erg vinden. Als ik op zou passen om kinderen van vrienden en daar zou wat mee gebeuren, zou ik wel altijd de ouders bellen, maar verder hoef je je niet schuldig te voelen in mijn ogen TO, zulke dingen gebeuren nou eenmaal.
woensdag 9 april 2008 om 16:47
Het gezegde is niet voor niets dat men leert met vallen en opstaan. In het geval van kinderen ook letterlijk. Kennelijk heb je een zoon die het op dat vlak wat rustiger aan doet. Heb ik ook. Eentje. De ander klimt in een oogwenk op de tafel én flikkert er met dezelfde vaart weer af. Klimt net één jaar oud bovenop het klimrek mét loopwagentje en staat mét loopwagentje klaar om zichzelf van de glijbaan te lanceren. Moet per se altijd rennen maar struikelt daarbij met enige regelmaat. Uiteraard het liefst vlak voor een muur zodat hij niet alleen een schram op zijn knie heeft maar óók een buil op zijn hoofd. En laat vervolgens trots aan iedereen zien hóe hij is gevallen waarbij hij niet schroomt om wéér in volle vaart zichzelf op de grond te werpen.
Valpartijen zijn bij dit exemplaar alleen te voorkomen door 'm vast te binden op een stoel (en dan nog: hij is ook een keer met tripp-trapp en al omgekukeld toen ik me omdraaide om een bord te pakken
)Dus ja, hij heeft eigenlijk altijd wel ergens een blauwe plek of buil. Maar lijdt er verder niet onder en heeft bij al zijn buitelpartijen uiteindelijk meer plezier dan pijn
woensdag 9 april 2008 om 16:47
woensdag 9 april 2008 om 16:48
zo'n kind heb ik dus ook. Niet alle kinderen zijn hetzelfde gelukkig.:
[...]
Het gezegde is niet voor niets dat men leert met vallen en opstaan. In het geval van kinderen ook letterlijk. Kennelijk heb je een zoon die het op dat vlak wat rustiger aan doet. Heb ik ook. Eentje. De ander klimt in een oogwenk op de tafel én flikkert er met dezelfde vaart weer af. Klimt net één jaar oud bovenop het klimrek mét loopwagentje en staat mét loopwagentje klaar om zichzelf van de glijbaan te lanceren. Moet per se altijd rennen maar struikelt daarbij met enige regelmaat. Uiteraard het liefst vlak voor een muur zodat hij niet alleen een schram op zijn knie heeft maar óók een buil op zijn hoofd. En laat vervolgens trots aan iedereen zien hóe hij is gevallen waarbij hij niet schroomt om wéér in volle vaart zichzelf op de grond te werpen.
Valpartijen zijn bij dit exemplaar alleen te voorkomen door 'm vast te binden op een stoel (en dan nog: hij is ook een keer met tripp-trapp en al omgekukeld toen ik me omdraaide om een bord te pakken
Dus ja, hij heeft eigenlijk altijd wel ergens een blauwe plek of buil. Maar lijdt er verder niet onder en heeft bij al zijn buitelpartijen uiteindelijk meer plezier dan pijn
