Kinderen
alle pijlers
Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond
woensdag 9 april 2008 om 14:36
Hoi allemaal,
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
woensdag 9 april 2008 om 16:48
Een paar weken geleden zag ik Eowynn in een topic schrijven dat het hier op het forum vaak een beetje afhangt van hoe iets gevraagd wordt. In dat topic was toen de toon dat je een reuzeleuke moeder was als je vooral niet pedagogisch verantwoord was. Datzelfde gevoel heb ik in deze discussie, sinds Neele iets zei over moedersensors buitelen jullie over elkaar heen om tegen elkaar op te bieden met hoe vaak jullie kinderen wel niet koppie onder gaan in bad, hun kop stoten tegen tafels, plafonds, autodeuren, van trappen en commodes vallen, kapotte knieën, tanden, en bulten hebben...
Jullie zullen het vast niet zo bedoelen maar het leest alsof jullie jezelf reuzehippe moeders vinden omdat jullie vooral niet overbezorgd zijn.
Ik mag hopen dat het slechts door dat fenomeen komt wat Eowynn toen ook al constateerde, want zo reuzehip vind ik het persoonlijk niet, al heb ik wel vaker van die stoerdoenerij gelezen. "Ach, de mijne is al 3 keer van de commode gevallen!" "Hahahaha, de mijne lazerde een keer van de trap, brullen joh!"
Jullie zullen het vast niet zo bedoelen maar het leest alsof jullie jezelf reuzehippe moeders vinden omdat jullie vooral niet overbezorgd zijn.
Ik mag hopen dat het slechts door dat fenomeen komt wat Eowynn toen ook al constateerde, want zo reuzehip vind ik het persoonlijk niet, al heb ik wel vaker van die stoerdoenerij gelezen. "Ach, de mijne is al 3 keer van de commode gevallen!" "Hahahaha, de mijne lazerde een keer van de trap, brullen joh!"
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 april 2008 om 16:53
Ik denk dat ik werkelijk niemand ken die zonder littekens in zijn gezicht door zijn kindertijd is gekomen. Echt iedereen heeft wel een verhaal van een scherp puntje aan een tafel, stoel of verwarming waar hij of zij tegenaan is gevallen, met een littekentje tot gevolg. Ik heb met een scheermes van mijn vader een reepje van de huid van mijn wang gehaald. Ik snap dat de moeder schrikt en dat je je als oppas schuldig voelt, maar het lijkt me een normaal onderdeel van opgroeien.
woensdag 9 april 2008 om 16:55
Nee hoor, mijn zoon is ook vrij onbesuisd, die loopt de hele dag te rennen en stopt bij voorkeur dmv een sliding. Klimt en springt overal vanaf en ik loop de hele dag te roepen "doe nou eens een beetje rustig". Valpartijtjes gebeuren hier dus wel, maar nee, mijn zoon is nog nooit van een commode gevallen, van de trap gelazerd (wel achterstevoren van 1 hoog naar beneden gegleden op zijn buik, dat dan weer wel), met een rotgang tegen een autodeur aan geklapt omdat ik niet uitkeek, ook al niet kopje onder gegaan in bad of van een hoog klimrek afgekukeld. Maar dat vind ik persoonlijk ook geen ongelukjes die ik als stoer verhaal zou verkondigen, dat vind ik namelijk erg onoplettend en ik zou me rotschamen als mij dat zou overkomen. Ik vind daar echt niks grappigs aan, ik zou me daar echt een vreselijke rotmoeder door voelen.:
[...]
Het gezegde is niet voor niets dat men leert met vallen en opstaan. In het geval van kinderen ook letterlijk. Kennelijk heb je een zoon die het op dat vlak wat rustiger aan doet. Heb ik ook. Eentje. De ander klimt in een oogwenk op de tafel én flikkert er met dezelfde vaart weer af. Klimt net één jaar oud bovenop het klimrek mét loopwagentje en staat mét loopwagentje klaar om zichzelf van de glijbaan te lanceren. Moet per se altijd rennen maar struikelt daarbij met enige regelmaat. Uiteraard het liefst vlak voor een muur zodat hij niet alleen een schram op zijn knie heeft maar óók een buil op zijn hoofd. En laat vervolgens trots aan iedereen zien hóe hij is gevallen waarbij hij niet schroomt om wéér in volle vaart zichzelf op de grond te werpen.
Valpartijen zijn bij dit exemplaar alleen te voorkomen door 'm vast te binden op een stoel (en dan nog: hij is ook een keer met tripp-trapp en al omgekukeld toen ik me omdraaide om een bord te pakken)
Dus ja, hij heeft eigenlijk altijd wel ergens een blauwe plek of buil. Maar lijdt er verder niet onder en heeft bij al zijn buitelpartijen uiteindelijk meer plezier dan pijn
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 april 2008 om 16:58
oh in dat geval hebben we het over precies hetzelfde FV, je deed het voorkomen alsof jouw zoon in 4 jaar tijd nog maar 1 keer van de bank was gevallen. Mijn dochter is ook nog nooit van de commode gevallen, en ook niet kopje onder gegaan in bad als baby. En jouw kind is dus ook van de trap geflikkerd, alleen beschrijf je het anders. Eraf gegleden klinkt een stuk minder ernstig dan dat je kind van de trap geflikkerd is.
woensdag 9 april 2008 om 17:01
Volgens mij verkondigt niemand hier dit soort dingen als stoer verhaal, enkel als normale gebeurtenis in een kinderleven.
En ik heb dus zelf geen enkele behoefte om de hele dag 'doe nou rustig' te roepen, bij extreme dingen (zoals op een loopwagentje van een glijbaan af willen
) grijp ik wel in, en voor de rest zullen ze zelf hun grenzen moeten leren kennen.
woensdag 9 april 2008 om 17:01
Op de vorige pagina staat nog zo'n reactie, van bloemke die trots verkondigt dat haar kind kopje onder gaat in bad en tegen autodeuren aanklapt omdat zij niet uitkijkt, en daar reageert Parel met zo'n
smilie op en roept "je hebt ZOOO gelijk". Dat vind ik nogal stoerdoenerig overkomen, alsof je kind tegen een autodeur aan laten klappen iets reuzehips is. Op de eerste paginas stonden wel meer van dat soort reacties, oa van Sunlight die zelfs met haar kind in de armen van de trap viel, want hahaha, ik heb niet zo'n sensor hoor, ik kan zelfs een kippenren vullen met de eieren op zijn hoofd. Er zit gewoon een bepaald toontje in die postings, omdat men kennelijk de opmerking van Neele stom vond.
Ik persoonlijk vind haar reactie normaler dan een
smilie omdat je kind zich bezeert.
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 april 2008 om 17:02
Dat topic heb ik dan gemist blijkbaar want ik snapte de hele insteek nu niet.
Neele presenteerde de moedersensor als feit, en die heb ik dus blijkbaar niet. En ik vertel dus hoe ik ermee omga dat mijn kind iedere keer met een ei op zijn hoofd loopt of onder de schrammen zit. Dat is dus mijn eigen ervaring die ik vertel.
En dat mag in jouw ogen misschien stoerdoenerij zijn, in mijn optiek is het gewoon mijn eigen hollandse nuchterheid.
Mijn kind is onhandig, en dat ben ik ook.
En dat ie vaak een ei op zijn hoofd heeft, tsja, daar kan ik me niet meer zo druk om maken inmiddels.
Als ie een snee op zijn hoofd heeft ben ik de eerste die bij de dokter zit. Maar zo ongelukkig valt ie blijkbaar gelukkig nooit. *klopt hard af op onbehandeld hout*
woensdag 9 april 2008 om 17:02
Hier een moeder die haar kinderen al van jongsaf aan in hoge klimtorens laat klimmen. Voor mij was dat eigenlijk vanzelfsprekend, in het begin stond ik er dichtbij om alles in de gaten te houden en later nam ik steeds wat meer afstand. Ik ben daar ook weleens vreemd op aangekeken, maar ben van mening dat mijn kinderen al vrij jong heel goed in staat waren om in te schatten dat ze zich goed vast moesten houden en dat deden ze ook altijd. Mijn zoon valt vreselijk vaak, maar meestal gewoon op straat als hij te hard rent. Van een klimrek is hij nooit gevallen (ja pas 1 keertje, maar toen gaf zijn zus van 3 hem een douw).
Met een andermans kinderen ben ik wel voorzichtiger, gewoon omdat ik meestal niet weet hoe handig en voorzichtig ze zijn. Maar feit is wel dat bijvoorbeeld mijn neefje van 3.5 nog steeds niet alleen op sommige klimtoestellen mag klimmen, en daar verbaas ik me dan wel een beetje over.
woensdag 9 april 2008 om 17:02
Nou dan hebben ze bij mij die sensor vergeten in te bouwen dertig jaar geleden.
Wat een onzin.
Nou hier vallen ze wel hoor, aan de lopende band, vanaf dat ie kon klimmen. Ook bij vriendinnen, tantes en oma's. Daar doe je niks aan. En onervaren maakt daarbij volgens mij niks uit, je bent altijd voorzichtig met kinderen, ook met die van een ander. of je nou zelf een kind hebt of niet.( Ik denk dat je trouwens meer oplet bij een kind waar je op moet passen.)
Sterker, ik ben zelf ook wel eens van de trap gelazerd, had ik nog mijn kind in mn armen ook. Niks sensor dus hier. Ik kan zelf niet eens normaal de trap af.
Als je iemand vraagt om op drie kleintjes te passen, dan moet je niet gaan miepen als er eentje valt. Maar goed, dat doet de vriendin van To gelukkig dan ook niet.
TO niet schuldig voelen, en uit dat ook gewoon tegen je vriendin. Zij is de enige die je minder shculdig kan laten voelen hierin denk ik.
Ik vind deze eerdere posting van je toch wel erg in de buurt komen van de toon die Fashion bedoelt.......
woensdag 9 april 2008 om 17:08
Ik zou me er niet druk over maken hoor. Kinderen vallen nu eenmaal inderdaad. Ik heb jaren opgepast op andermans kinderen en tsja er gaat wel eens wat fout. Heb ook als invalkracht op een kinderdagverblijf gewerkt, ook daar gebeuren wel eens ongelukjes terwijl het er toch echt zo kindveilig is als maar kan.
Mijn zoontje valt ook regelmatig en ik krijg hem ook wel eens terug van de oppas of het kinderdagverblijf met een verse blauwe plek of schaafwond. Zolang het maar even gemeld wordt kan ik er geen probleem mee hebben. En een blauwe plek hoef je natuurlijk niet echt te vertellen, maar als hij hard op zijn hoofd gevallen is of ene pleister heeft is het toch wel fijn om te weten hoe of wat.
Mijn zoontje valt ook regelmatig en ik krijg hem ook wel eens terug van de oppas of het kinderdagverblijf met een verse blauwe plek of schaafwond. Zolang het maar even gemeld wordt kan ik er geen probleem mee hebben. En een blauwe plek hoef je natuurlijk niet echt te vertellen, maar als hij hard op zijn hoofd gevallen is of ene pleister heeft is het toch wel fijn om te weten hoe of wat.
woensdag 9 april 2008 om 17:09
Ik vind het eerlijk gezegd alleen maar gezond dat kinderen blauwe plekken, schaafwonden en eieren op hun hoofd hebben. Zou het eerlijk gezegd een beetje raar vinden als een kind nooit eens valt of nooit een ongelukje heeft. Er zijn wel gradaties in ongelukken: een kind dat van de trap valt of bij hete thee kan, dat vind ik ernstig, wat dat kan je voorkomen. Maar een kind dat zijn hoofd tegen een tafelpunt stoot, dat een keer hard valt hij het stoeien of dat een keer van de bank valt, dat hoort m.i. bij normaal kindergedrag.
woensdag 9 april 2008 om 17:12
Neele, ik vind mijn posting gewoon normale hollandse nuchterheid. Ik kan er echt niets anders van maken. Kinderen rennen, kinderen vallen, klaar. Doe je niks aan, tenzij je de hele dag achter ze aanrent om ze op te vangen. Ik ben onhandig en mijn zoon ook.
En die sensor die heb ik blijkbaar niet, als ik zelf al van de trap lazer. Doel je soms op die opmerking? Das geen stoerdoenerij, dat is gewoon een voorbeeld.
En wbt dat toontje, Ik denk dat je er een toontje in ziet, omdat mijn mening haaks op de jouwe staat. In jouw ogen ben ik onvoorzichtig en zo ben jij in mijn ogen te beschermend.
En die sensor die heb ik blijkbaar niet, als ik zelf al van de trap lazer. Doel je soms op die opmerking? Das geen stoerdoenerij, dat is gewoon een voorbeeld.
En wbt dat toontje, Ik denk dat je er een toontje in ziet, omdat mijn mening haaks op de jouwe staat. In jouw ogen ben ik onvoorzichtig en zo ben jij in mijn ogen te beschermend.
woensdag 9 april 2008 om 17:14
Mijn zoon is pas 1 keer gevallen waarbij hij zich dusdanig bezeerd heeft dat er bloed aan te pas kwam, ja, paar weken geleden van de rugleuning van de bank tegen een kast aangevallen, gat in zijn hoofd. Hij viel niet van de trap, hij ging gewoon bovenaan de trap liggen om zich vervolgens bonk-bonk-bonk naar beneden te laten glijden. Ik keeg een hartverzakking, dus was erg boos op hem.
Ik bedoelde dus idd niet "gewone" struikelpartijen ofzo, mijn zoon heeft die trouwens niet vaak, kennelijk is hij motorisch vrij handig, hij botst eigenlijk nooit ergens tegenaan, terwijl hij mij regelmatig laat schrikken omdat hij weer eens met een rotgang héél dicht langs iets rent ofzo. Maar dat bedoelde ik dus niet, in een spelletje met andere kinderen over de bal heen schoppen en daardoor vallen ofzo vind ik ook normaal, maar dat beschrijf ik als "vallen en opstaan". Van de commode vallen zou ik nooit zo beschrijven, dat bedoelde ik dus.
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 april 2008 om 17:16
woensdag 9 april 2008 om 17:18
Dat is dus mijn allerergste nachtmerrie, dat je andermans kids te logeren krijgt en er gebeurt iets met ze. Ik ben denk ik een stuk voorzichtiger dan hun eigen ouders. O man, ik moet er niet aan denken. Op zich is een gat in je kop of een sneetje natuurlijk niet het einde van de wereld en we zijn allemaal als kind welens vreselijk gevallen ofzo, maar toch. Better safe than sorry.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 9 april 2008 om 17:18
volgens mij waren de reaktie's op die "sensor" niet zo zeer stoerdoenerij, maar een reaktie op een nogal jeukerige ( imho ) uitspraak.
Een moeder alleen is het beste in oppassen.... Dat vind ik erg raar over komen. Hoe zit het dan met kdvleidsters, juffen meesters, oppassers en weet ik veel wie. Of een adoptie-moeder. Dat is ook geen biologische-moeder, dan heeft zij dat sensor blijkbaar ook niet enz. enz.
Een ongelukje hoort er overigens Wel bij. Dat zegt het woord al, Ongelukje, dat is dus iets waar je niets aan kan doen. Een kind dat zich bezeert omdat papa of mama niet uitkijken , dat is lomp. Een kind dat van de bank afvalt terwijl je er naast zit is een ongelukje.
Een moeder alleen is het beste in oppassen.... Dat vind ik erg raar over komen. Hoe zit het dan met kdvleidsters, juffen meesters, oppassers en weet ik veel wie. Of een adoptie-moeder. Dat is ook geen biologische-moeder, dan heeft zij dat sensor blijkbaar ook niet enz. enz.
Een ongelukje hoort er overigens Wel bij. Dat zegt het woord al, Ongelukje, dat is dus iets waar je niets aan kan doen. Een kind dat zich bezeert omdat papa of mama niet uitkijken , dat is lomp. Een kind dat van de bank afvalt terwijl je er naast zit is een ongelukje.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 9 april 2008 om 17:20
Mijn zoon is onlangs samen met zijn vriendinnetje dus wel van boven naar beneden van de trap gevallen en ik kan je vertellen: ik had het hart in de keel zitten en kon mezelf wel voor mijn kop slaan omdat ik niet beter had opgelet. We waren op bezoek bij mijn vriendin en zij heeft in huis een behoorlijk steile trap. Dat wist ik en toch ging het mis. Zoon viel van de trap en greep in een reflex zijn vriendinnetje. Godzijdank is het allemaal goed afgelopen maar ik schaam me nog steeds dat ik niet beter had opgelet.
woensdag 9 april 2008 om 17:21
Tja, dat toontje haal ik er dus niet uit. Ik kan natuurlijk moeilijk postings van anderen gaan interpreteren, maar die van Bloempje las ik als "moeders zijn echt niet per definitie zo hyper-sensorisch" en die van parel vervolgens als "je hebt gelijk dat niet alle moeders even hyper-sensorisch zijn". Of iets dergelijks. In elk geval geen poging om tegen elkaar op te bieden wie het hoogste aantal builen en/of blauwe plekken heeft gescoord.:
[...]
Op de vorige pagina staat nog zo'n reactie, van bloemke die trots verkondigt dat haar kind kopje onder gaat in bad en tegen autodeuren aanklapt omdat zij niet uitkijkt, en daar reageert Parel met zo'n
Er zit gewoon een bepaald toontje in die postings, omdat men kennelijk de opmerking van Neele stom vond.
Ik persoonlijk vind haar reactie normaler dan een
