Kinderen
alle pijlers
Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond
woensdag 9 april 2008 om 14:36
Hoi allemaal,
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.
Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.
Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.
Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.
Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).
Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.
Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.
Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?
p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan
woensdag 9 april 2008 om 17:30
Zuss, ik vind het dood eng, echt waar 
Mijn jongste 20 maanden is bijna nog nooit "naar de oppas" geweest. Vrijdag gaat hij weer, naar mijn achterbuurvrouw, zelf 4 zoons, dus ze is wel wat gewend, maar nog vind ik het heel lastig om hem achter te laten.
Helaas hoort ook los-laten bij het ouiderschap.
Mijn jongste 20 maanden is bijna nog nooit "naar de oppas" geweest. Vrijdag gaat hij weer, naar mijn achterbuurvrouw, zelf 4 zoons, dus ze is wel wat gewend, maar nog vind ik het heel lastig om hem achter te laten.
Helaas hoort ook los-laten bij het ouiderschap.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 9 april 2008 om 17:35
Zuss, ik kan het me wel voorstellen dat je dat denkt.
Maar ik vertrouw mijn kind uitsluitend toe aan mensen die ik volledig vertrouw en waarvan ik weten dat ze common sense hebben. En waarvan ik weet dat zij het welzijn van mijn kind op de eerste plaats hebben staan.
Dus ik vind het dan niet eng. Ik doe ook gewoon de hier in huis standaard voorzorgsmaatregelen als hij naar een ander gaat. Mijn kind krijgt standaard een polsbandje om als ik met hem naar buiten ga waar meer mensen zijn, bijvoorbeeld een druk winkelcentrum, kinderboerderij, dierentuin, dus ook als hij meegaat met iemand anders. Zouden die mensen dat onzin vinden of niet willen doen, dan gaat hij niet mee.
Maar ik vertrouw mijn kind uitsluitend toe aan mensen die ik volledig vertrouw en waarvan ik weten dat ze common sense hebben. En waarvan ik weet dat zij het welzijn van mijn kind op de eerste plaats hebben staan.
Dus ik vind het dan niet eng. Ik doe ook gewoon de hier in huis standaard voorzorgsmaatregelen als hij naar een ander gaat. Mijn kind krijgt standaard een polsbandje om als ik met hem naar buiten ga waar meer mensen zijn, bijvoorbeeld een druk winkelcentrum, kinderboerderij, dierentuin, dus ook als hij meegaat met iemand anders. Zouden die mensen dat onzin vinden of niet willen doen, dan gaat hij niet mee.
woensdag 9 april 2008 om 17:36
werk jij niet traincha? ik laat dochters heel vaak alleen achter bij familie, soms bij vrienden, maar toen ze een maand geleden voor het eerst naar de creche ging, dacht ik inderdaad precies wat jij nu schrijft, ik laat haar nu voor het eerst achter bij mensen die ik nauwelijks ken. gek gevoel.
Achterlaten bij familie of vrienden heb ik trouwens geen enkele moeite mee.
woensdag 9 april 2008 om 17:39
Maar T, dan nog. Ik heb altijd wel neefjes of nichtjes te logeren gehad en ik vind het echt heel wat hoor. Ik sta 's nachts 5 keer naast die bedjes om te kijken of ze het nog doen.
Zelfs voor m'n grote kleine nichtje (van 25, laat haar het maar niet horen
) voel ik me hartstikke verantwoordelijk als ze blijft slapen. Niet dat ik dan bij haar ga kijken, maar als ik 's nachts moet plassen dan luister ik wel ff aan de deur 
Zelfs voor m'n grote kleine nichtje (van 25, laat haar het maar niet horen
) voel ik me hartstikke verantwoordelijk als ze blijft slapen. Niet dat ik dan bij haar ga kijken, maar als ik 's nachts moet plassen dan luister ik wel ff aan de deur
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 9 april 2008 om 17:41
Ik vertrouw ze alleen toe aan mensen die ik vertrouw en van wie ik verwacht dat ze voldoende verantwoordelijkheidsbesef hebben. En natuurlijk blijft 't eng, maar ook dat hoort erbij, net zoals builen en blauwe plekken.
Zo hebben mijn ouders een enorme vijver. Weliswaar met hek erom als de jongens daar zijn, maar toch... Ik zie jongste ervoor aan om hardhollend met hek en al in die vijver te flikkeren.
Maar ik ga ervan uit dat voor hen hetzelfde geldt als voor mij: ik zou 't mezelf nooit vergeven als een kind iets overkomt, of het nou mijn eigen of dat van een ander is.
woensdag 9 april 2008 om 17:45
Als mijn nichtjes hier zijn dan is onze bank een veredeld kinderklimspeelrekhuttenbouwpoppenhoektrampoline ding.
En ik zit dan op hete kolen dat er niks gebeurd, dat ze niet vallen (met die koppies op de punt van de salontafel, meeeen het idee word ik al koud van) en als hun moeder erbij is zit die doodbedaard een bakkie te doen en zegt en af en toe heel kalm dat ze uit moeten kijken. En dan ben ik al 1000 doden gestorven.
En ik zit dan op hete kolen dat er niks gebeurd, dat ze niet vallen (met die koppies op de punt van de salontafel, meeeen het idee word ik al koud van) en als hun moeder erbij is zit die doodbedaard een bakkie te doen en zegt en af en toe heel kalm dat ze uit moeten kijken. En dan ben ik al 1000 doden gestorven.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 9 april 2008 om 17:47
Anky, over de klimtoren.
Het kan best zijn dat een nog heel klein kindje zelf kan inschatten dat de toren hoog is en dat hij/zij zich goed vast moet houden. Maar dan. Stel zo'n kindje is boven op het platformpje van die toren. En er komen grotere, wildere kinderen ook boven. Stel dat het kleine kindje tegen zo'n ander kind aanloopt, of per ongeluk een duw krijgt, wat dan ook. Of gewoon zelf struikelt en door de opening valt...
Ik kan er niks aan doen, ik zie al die dingen voor mijn geestesoog gebeuren en niemand die me wijsmaakt dat het 'heus niet zal gebeuren'... Ik vind dat je net wat verder moet denken om grote ongelukken te voorkomen. Niet dat er daarmee dan nooit wat misgaat, dat niet, maar ik lees best vaak van vreselijke ongelukken waarbij ik denk 'tsja, dat hád je kunnen weten...'
xx lisa.
Het kan best zijn dat een nog heel klein kindje zelf kan inschatten dat de toren hoog is en dat hij/zij zich goed vast moet houden. Maar dan. Stel zo'n kindje is boven op het platformpje van die toren. En er komen grotere, wildere kinderen ook boven. Stel dat het kleine kindje tegen zo'n ander kind aanloopt, of per ongeluk een duw krijgt, wat dan ook. Of gewoon zelf struikelt en door de opening valt...
Ik kan er niks aan doen, ik zie al die dingen voor mijn geestesoog gebeuren en niemand die me wijsmaakt dat het 'heus niet zal gebeuren'... Ik vind dat je net wat verder moet denken om grote ongelukken te voorkomen. Niet dat er daarmee dan nooit wat misgaat, dat niet, maar ik lees best vaak van vreselijke ongelukken waarbij ik denk 'tsja, dat hád je kunnen weten...'
xx lisa.
woensdag 9 april 2008 om 17:48
T is wel heel herkenbaar hoor Zuss wat je schrijft, van mijn vriendin hoor ik hetzelfde. Dat ie zo plotseling hoestte snachts en ze toen al naast haar bed stond en even ieder uur is gaan kijken. En dat er een hek om de vijver heenstaat terwijl zij zelf geen kinderen heeft, "want hij zal er maar invallen als ie hier is".
En dat vind ik wel een heel fijn en geruststellend idee, dat ze zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft. En daarom heb ik dus ook blindelings vertrouwen in haar
En dat vind ik wel een heel fijn en geruststellend idee, dat ze zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft. En daarom heb ik dus ook blindelings vertrouwen in haar
woensdag 9 april 2008 om 17:49
Ik kan niet zo goed snappen dat je 3 jonge kinderen achterlaat bij mensen die geen idee hebben wat ze doen. Dus als er al "schuld" is dan ligt dat bij de ouders.
--------------------------------------------------------------------------------
Deze opmerking schiet mij dus in het verkeerde keelgat.
Wij hebben wel degelijk het idee wat we aan het doen waren. Ik denk dat we daarom niet voor nites gevraagd waren om op te passen.
Hoe kom je erbij. We hebben het wel heel gezellig gehad hoor maar we waren continu met de kinderen bezig. Als ze zelf aan het spelen waren, dan hielden we nog een oogje in het zeil.
Ook bij ons werden de kinderhekjes goed vastgemaakt, werd er gelet dat een kleintje niet van de commode viel, liepen we niet met heet water etc. We waren er continu mee bezig geweest.
En ja, alle kindjes mogen daar thuis op het bankje. Het staat notabene voor het raam, dus het is op en af klimmen, de hele dag. Ik was net de sokjes van het zusje aan het aantrekken, het kindje rende weg, klom op het bankje en viel er vanaf.
--------------------------------------------------------------------------------
Deze opmerking schiet mij dus in het verkeerde keelgat.
Wij hebben wel degelijk het idee wat we aan het doen waren. Ik denk dat we daarom niet voor nites gevraagd waren om op te passen.
Hoe kom je erbij. We hebben het wel heel gezellig gehad hoor maar we waren continu met de kinderen bezig. Als ze zelf aan het spelen waren, dan hielden we nog een oogje in het zeil.
Ook bij ons werden de kinderhekjes goed vastgemaakt, werd er gelet dat een kleintje niet van de commode viel, liepen we niet met heet water etc. We waren er continu mee bezig geweest.
En ja, alle kindjes mogen daar thuis op het bankje. Het staat notabene voor het raam, dus het is op en af klimmen, de hele dag. Ik was net de sokjes van het zusje aan het aantrekken, het kindje rende weg, klom op het bankje en viel er vanaf.
woensdag 9 april 2008 om 17:53
Weegschaaltje, tuurlijk weet jij wat je doet. Dat weet ik ook als er kleintjes bij ons zijn. Omdat we zelf geen kids hebben zijnw eniet gek. Als ik jou zo lees ben je continue met die kleintjes bezig geweest. Ik kan het me helemaal voorstellen hoe dat gaat. Al die dingen die je normaal heel vanzelfsprekend doet (zoals lopen met de theepot enzo) daar let je als je kleintjes in huis hebt opeens 10 keer zo goed op.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 9 april 2008 om 17:56
:
T is wel heel herkenbaar hoor Zuss wat je schrijft, van mijn vriendin hoor ik hetzelfde. Dat ie zo plotseling hoestte snachts en ze toen al naast haar bed stond en even ieder uur is gaan kijken. En dat er een hek om de vijver heenstaat terwijl zij zelf geen kinderen heeft, "want hij zal er maar invallen als ie hier is".
En dat vind ik wel een heel fijn en geruststellend idee, dat ze zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft. En daarom heb ik dus ook blindelings vertrouwen in haar
Wij hebben een tijdje in een huis gewoond waar een zwambad in de tuin was. Geen hek om die tuin, kinderrijke buurt, wij overdag bijna nooit thuis, zomervakantie, ik heb er nachtmerries van gehad.
En toen het zeil erop lag weer, want daar lag na een regenbui een diepe plas op. Brrrrr, doodeng.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 9 april 2008 om 18:01
Is ook zo hoor. Je hebt wel ineens de verantwoordelijkheid over de kinderen van een ander.:
Maar T, dan nog. Ik heb altijd wel neefjes of nichtjes te logeren gehad en ik vind het echt heel wat hoor. Ik sta 's nachts 5 keer naast die bedjes om te kijken of ze het nog doen.
Zelfs voor m'n grote kleine nichtje (van 25, laat haar het maar niet horen
woensdag 9 april 2008 om 18:11
Met alle respect voor TO en haar goede zorgen, maar ik zou nooit mijn 3 (!) kleine kinderen, waarvan 2 eigenlijk nog baby`s (!!) bij een kinderloos stel laten logeren. Je kan nog zo hands on zijn, maar je hebt gewoon de ervaring niet wat kinderen van die leeftijd precies wel en niet kunnen.
(Misschien heb jij Weegschaal die ervaring wel hoor vanuit je werk of familie ofzo, dat weet ik natuurlijk niet, dus laat ik het even in het algemeen zeggen dan.)
Wij hadden net een stel te logeren met twee kleintjes; eentje van 3 maanden en de andere bijna 2 jaar oud. Dan mag ik zelf drie kinderen hebben van 3, 5 en 7, maar die kleine van mijn vrienden van bijna 2 doet allemaal dingen waar ik echt weer van opkijk. Dat is voor mij toch alweer een tijdje geleden en het komt eigenlijk niet bij me op dat ik steeds achter haar aan zou moeten lopen, omdat ze nog niet eens zelf de trap op kan bij wijze van spreken.
Kinderen van 1 die al lopen, zijn verschrikkelijk bewerkelijk, laat staan als het er 2 zijn. En dan nog eentje van 3 erbij!! Ik vind het een mega-opdracht om die uit logeren te sturen bij een stel dat er zelf geen ervaring mee heeft.
In mijn geval splitten we de kinderen altijd op als we zelf weg gaan; de kleinste bj mijn ouders en de 2 anderen bij die van PP. Zo blijft het voor iedereen nog een beetje te doen.
(Misschien heb jij Weegschaal die ervaring wel hoor vanuit je werk of familie ofzo, dat weet ik natuurlijk niet, dus laat ik het even in het algemeen zeggen dan.)
Wij hadden net een stel te logeren met twee kleintjes; eentje van 3 maanden en de andere bijna 2 jaar oud. Dan mag ik zelf drie kinderen hebben van 3, 5 en 7, maar die kleine van mijn vrienden van bijna 2 doet allemaal dingen waar ik echt weer van opkijk. Dat is voor mij toch alweer een tijdje geleden en het komt eigenlijk niet bij me op dat ik steeds achter haar aan zou moeten lopen, omdat ze nog niet eens zelf de trap op kan bij wijze van spreken.
Kinderen van 1 die al lopen, zijn verschrikkelijk bewerkelijk, laat staan als het er 2 zijn. En dan nog eentje van 3 erbij!! Ik vind het een mega-opdracht om die uit logeren te sturen bij een stel dat er zelf geen ervaring mee heeft.
In mijn geval splitten we de kinderen altijd op als we zelf weg gaan; de kleinste bj mijn ouders en de 2 anderen bij die van PP. Zo blijft het voor iedereen nog een beetje te doen.
woensdag 9 april 2008 om 18:15
woensdag 9 april 2008 om 18:17
Bovendien is het altijd de verantwoordelijkheid van de ouders. Ik maak van te voren altijd afspraken over hoe ze willen dat ik handel in zulke situaties, dan kan je er naderhand nooit gezeur over krijgen. Ik heb zelf geen kinderen maar wel heel veel ervaring met kinderen van 0 tot 12, ook met meerdere kinderen in verschillende leeftijden tegelijk. Dat ik zelf geen kinderen heb wil niet zeggen dat ik het niet aankan, integendeel zelfs.
