Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond

Anoniem_5241 woensdag 9 april 2008 om 14:36

Hoi allemaal,

Van het weekend hebben mijn vriend en ik opgepast op de kindjes van vrienden van ons. Een meisje van 3 en een tweeling van 1.

Wij hebben zelf (nog) geen kinderen en ik heb er ontzettend naar uit gezien. Het was ook hartikke leuk, wel erg vermoeiend.. ( en dat zelf met z'n tweetjes) maar ik erg genoten en mijn vriend vond het ook erg leuk. We zijn naar een park geweestm, hebben gewandeld met de bolderwagen, pannenkoeken gebakken waarbij deoudste nog mee hielp en nog veel meer.

Alleen: er is een ongelukje gebeurd: zondagmorgen is een van de tweeling gevallen op een houten kinderbankje, toevallig met zijn hoofje op een punt. Flink bloeden en een sneetje op zijn gezicht.

Ik heb hem meteen opgepakt, ik was zelf behoorlijk rustig, ben naar boven gelopen naar mijn vriend en we hebben de wond schoongemaakt, onderzocht en pleister op gedaan. Ik heb de bloedvlekken uit het truitje gewassen en natuurlijk het kindje heel erg getroost die na een tijdje weer vrolijk rondhuppelde.

Toen onze vrienden thuiskkwamen, ging moeder natuurlijk direct naar het kleintje toe en schrok. Natuurlijk en ik vind het zo erg dat het is gebeurt! Moeder is bang dat het een litteken word en vind dat heel erg (waar ik in kan komen).

Dit verwacht je toch niet als je eens je kinderen bij anderen laat! Mijn vriend en de vader van de kinderen zeggen dat een ongelukje kan gebeuren, maar ik voel mij super schuldig.

Had ik beter moeten opletten? Ik was net bezig de sokjes van het meisje van 3 aan te trekken en de tweeling mag ook van pap en man op het bankje klimmen en doen dat ook de hele dag door. Vorige week is de andere van de tweeling gevallen maar dat liep goed af.

Mijn moeder zegt dat ik nog beter had moeten opletten met andermans kinderen en misschien het bankje weg had moeten zetten. Ik voel mij super schuldig, Wat vinden jullie?

p.s de moeder vond het niet nodig om maandag naar de huisarts te gaan

Anoniem_17172 woensdag 9 april 2008 om 21:15

Ik ben overigens wel van mening dat ook iemand die geen moeder (of vader) is prima kan oppassen. Waarom niet?

Natuurlijk is het lastig om je kinderen ergens achter te laten, maar dat is iets wat gewoon deel uitmaakt van het beruchte loslatingsproces en waar je als ouder doorheen zal moeten of je nu wil of niet.

Mijn dochter van 3 gaat over 13 ook de dingen doen die ik als 16-17 jarige deed. Pff, ik ga me daar een stuk meer zorgen over maken dan de vraag of ik mijn kinderen naar een oppas moet brengen, dat weet ik nu al.

Anoniem_37343 woensdag 9 april 2008 om 21:19

Zuss schreef op 09 april 2008 @ 21:11:

Nijn dat begreep ik wel maar je post kwam echt heel lullig over. Juist tegenover de TO die zich zo schuldig voelt.

Wat ik niet snap, je zegt aan de ene kant dat je een instinct erbij krijgt en tegelijkertijd dat je er niet aan denkt om achter andermans kind aan te lopen als het bij jou thuis is. Omdat je 'er in moet komen' als je kleinere kinderen in huis hebt, je hebt ze notabene zelf.

Als andermans kinderen bij mij in huis zijn dan voel ik me verantwoordelijk, dan let ik continue op, ook als hun ouders erbij zijn, ook als ik met die kids en hun ouders ergens naar toe ga. Lijkt mij zo logisch dat ik jouw verhaal echt niet snap.

Hoe kun je daar nu niet aan denken?

Dat snap ik nu wel, van Nijn. Je moet er in komen, ja. En dan ben je gewend aan je eigen kinderen.

Als je met je eigen kinderen zo op zou letten als je doet met kinderen van een ander, lig je elke avond vóór je kinderen te bed.

oh that purrrrrrrrrfect feeling

Anoniem_28192 woensdag 9 april 2008 om 21:20

Wat een gedoe allemaal een kind valt nou eenmaal welleens en je kan als ouder/verzorger/oppasser nou eenmaal echt niet alles voorkomen (al zou je dat nog zo graag willen). Dus TO voel je vooral niet schuldig het zal de ouders zelf ook geheid een keer overkomen dat zo'n kleintje valt (als dat niet allang is gebeurt). Mijn dochter kwam ook eens van het kinderdagverblijf thuis met een flinke tand door dr lip en die mensen daar zijn nog wel professioneel opgeleid om voor kinderen te zorgen en hebben allerlei regeltjes en dingen en ook daar gebeurt het gewoon hoor. Kinderen vallen nou eenmaal.

Anoniem_17172 woensdag 9 april 2008 om 21:21

Nu zal ik het wel weer niet snappen, maar ik zou daar denk ik wel over na gaan denken. Hoe kindvriendelijk is je huis? Een tegelvloer zal praktisch zijn, maar als je kind begint te lopen en valt steeds op een stenen vloer is dat geen pretje. En een gladde trap of een eetstoel waar ie vanaf kan glijden? Lijkt mij heel normaal dat je zorgt dat het niet eens kan gebeuren.

Uiteraard zorg je er voor dat je huis kindvriendelijk is. En dan denk ik aan traphekjes voor alle trappen, een antislipmat in bad, de kinderen leren niet met hun stoel te wippen, bij een kruipende baby geen kleine dingen op de vloer, geen vijver/giftige planten in de tuin.

Maar op een zeker moment houdt het voor mij op. Als mijn kinderen op hun sokken willen hardlopen in huis en uitglijden, dan zal ik hooguit uitleggen dat dat niet handig is en dat ze dan kunnen vallen. Dat vind ik nu typisch iets dat ze zelf moeten ondervinden en daar hebben ze nu de leeftijd ook voor. Ik vertik het om ze alles voor te kauwen. Ik ben als ouder er verantwoordelijk voor om de grote risico's uit de weg te ruimen, maar kleine risico's mogen ze zelf uitvinden. En dat gaat hier ook prima (tot nu toe

). En ja, waar de grens tussen groot en klein risico ligt, dat blijft altijd arbitrair en daar kun je lang over discussiëren...

Anoniem_37343 woensdag 9 april 2008 om 21:21

anky schreef op 09 april 2008 @ 21:06:

[...]

Lisa, een aantal van de dingen die jij noemt (kinderen duwen elkaar van de toren af) kan een ouder kind ook overkomen. En toch zal niemand het raar vinden als een kind van een jaar of 6 op zo'n toren zit.

Natuurlijk moet je als ouder geen echt grote risico's nemen, dus ik laat mijn kinderen bijvoorbeeld nog niet alleen buitenspelen (oudste is 3.5), ik ben extreem oplettend in de buurt van vijvers/sloten e.d. Maar sommige dingen moeten ze ook zelf ondervinden en ja, ze kunnen een keer ergens afvallen. Het klimrek in onze speeltuin is circa 1.80 m hoog en staat op mul zand. En daar zaten mijn kinderen vanaf 1.5 jaar op. Eerst stond ik er naast en later zat ik verderop op de bank.

Maar wordt je dan niet helemaal gek als je bij alles gaat bedenken wat er zou kunnen gebeuren? Immers ook van een eetstoel kan een kind een doodsmak maken en ook als ze uitglijden op een tegelvloer, op een gladde trap enz enz. Het is geen aanval naar jou toe, maar het lijkt me gewoon ontzettend vermoeiend om daar continu over na te moeten denken.

Anky, ik vind een eetkamerstoel van 50 cm hoog, wel iets anders dan een klimrek van 1.80 m.....

oh that purrrrrrrrrfect feeling

Anoniem_21935 woensdag 9 april 2008 om 21:22

Zuss schreef op 09 april 2008 @ 21:13:

Maar wordt je dan niet helemaal gek als je bij alles gaat bedenken wat er zou kunnen gebeuren? Immers ook van een eetstoel kan een kind een doodsmak maken en ook als ze uitglijden op een tegelvloer, op een gladde trap enz enz. Het is geen aanval naar jou toe, maar het lijkt me gewoon ontzettend vermoeiend om daar continu over na te moeten denken

Nu zal ik het wel weer niet snappen, maar ik zou daar denk ik wel over na gaan denken. Hoe kindvriendelijk is je huis? Een tegelvloer zal praktisch zijn, maar als je kind begint te lopen en valt steeds op een stenen vloer is dat geen pretje. En een gladde trap of een eetstoel waar ie vanaf kan glijden? Lijkt mij heel normaal dat je zorgt dat het niet eens kan gebeuren.

Eh... nee, ik ga dus niet bij alles bedenken wat er wel niet kan gebeuren. Ik zorg dat ik de ergste risicos (stopcontacten,hele scherpe tafelpunten, kastje met schoonmaakmiddel of gereedschap, trap) beperk, maar andere dingen (gladde stoelen, krukjes waar kind af kan vallen etc.) vind ik gewoon bij het 'bedrijfsrisico' horen. Het is heel lullig als het je kind overkomt, maar je kunt niet alles voorkomen, en kinderen vallen toch. Wat moet je dan? je kind niet laten kleuren omdat hij wel eens met het potlood in zijn oog kan vallen of zo?

Anoniem_21935 woensdag 9 april 2008 om 21:25

ik wil dus eigenlijk zeggen wat anky ook zegt: grote risicos beperken, kleine horen er gewoon bij. En inderdaad: iedereen zal die grens van wat grote en kleine risicos zijn wel ergens anders leggen

Anoniem_3473 woensdag 9 april 2008 om 21:28

Als je dagelijks dezelfde kinderen verzorgt, leer je ze lezen. Ik bedoel dat ik mijn dochter ken en enigzins kan voorspellen wat gevaarlijk is en wat niet. Daardoor weet ik ook dat ik me niet druk hoef te maken over haar alleen in de gang achterlaten, want ze klimt toch de trap niet op. Nu bewaak ik die situatie wel, maar waarschijnlijk een stuk minder dan iemand die oppast en bijna achter de deur gaat zitten om stiekem te kijken of er toch niet geklommen wordt. Sommige kinderen zijn klimmers, andere zijn kleine dingen in de mond stoppers, etc. Als ouder ken je je kind op een gegeven moment wel.

Als je vreemde kinderen krijgt, kan ik me voorstellen dat je veel meer oplet. Want immers, je kent de gevaren nog niet voor dat kind. Zelf ben ik bij dochter doorgaans heel relaxed, terwijl een leeftijdgenootje die op bezoek is door mij veel nauwkeuriger in de gaten wordt gehouden. Die is voor mij veel onvoorspelbaarder.

Maar ongelukken, brrr, je wil er neit aan denken en je moet er vooral ook neit teveel aan denken. Je moet verstandige en lieve mensen uitzoeken die op jouw kind willen passen. En verder kun je maar 1 ding doen en dat is loslaten.

De ergste dingen die bij een ander kunnen gebeuren, die kunnen net zo goed bij mij gebeuren.

Ik vind eht verschirkkelijk om te denken wat er allemaal mis kan gaan en daarom doe ik dat gewoon niet. Ik vertrouw het de mensen toe die met liefde voor dochter zorgen en ik ben ervan overtuigd dat zij zich net zo klote voelen als ik als er iets gebeurt. Ik kan mijn dochter toch moeilijk op de keukenstoel binden in de hoop dat haar niks overkomt?

Anoniem_5241 woensdag 9 april 2008 om 21:30

Bedankt allemaal voor jullie reactie's.

Ik heb vanmiddag de littekencreme (voor de zekerheid) en de PCLE creme van Biodermal gekocht en ook een tube calendulazalf. De PCLE creme kun je na de littekencreme opsmeren. Die ga ik vrijdag geven.

Ik heb voor de zekerheid de moeder even gebeld. Ze heeft mij erggerust gesteld en vertelde dat ik er ook niets aan kon doen. Ze vond het juist erg dat ik ermee zat! Het wondje geneest heel erg goed en straks met de creme denkt ze zeker dat het wel goed komt.

Ik heb afgesproken dat bij een volgende keer we meteen naar de huisarts gaan. Ik zal haar dan ook meteen bellen. Vader is wat makkelijker hierin, maar beter teveel naar de huisarts dan te weinig!

Verder was ze erg blij dat we haddeb opgepast en moest ik mij er niet druk om maken. Gelukkig!

Anoniem_3473 woensdag 9 april 2008 om 21:30

oh, en zelfs die keukenstoel is niet meer veilig lees ik zo

Anoniem_21935 woensdag 9 april 2008 om 21:35

fijn dat de vader en moeder het goed oppakken weegschaaltje. ik hoop dat je nu enigszins gerust gesteld bent. En eh.. je niks aantrakken van wat je moeder zegt hoor. Het kan echt iedereen overkomen.

Anoniem_5241 woensdag 9 april 2008 om 21:37

Bedankt Lika en iedereen die een bijdrage aan dit topic heeft geleverd :-)

Anoniem_37707 woensdag 9 april 2008 om 21:47

Intiem, ik sta niet stiekem achter de deur, die deur is gewoon open.

Ik moet wel zeggen dat oppassen op een 2ling een stuk makkelijker is, je hoort precies wat ze uitspoken en je wil niet weten hoevaak kids tegen elkaar zeggen 'ohoh dat mag niet'

Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!

Anoniem_59324 woensdag 9 april 2008 om 22:05

neele schreef op 09 april 2008 @ 14:46:

Het feit dat iemand drie kinderen aan je toevertrouwd duid er op dat ze je vertrouwd en dat jij echt wel goed met die kinderen om zal gaan.

Ongelukken gebeuren nou eenmaal.

Het feit dat ik klein ben, is volgens mij voor mijn schoonzus een reden om mij niet te vertrouwen met haar dochter. Ik heb nog NOOIT mogen oppassen!

(Kind is nu 4.)

Maar wacht maar, ze krijgt haar verdiende loon wel. Als wij straks kinderen mogen krijgen dan zeg ik ook: "Nee ik wil niet dat JIJ oppast!" En als ze vraagt "waarom niet?" Zeg ik: "Simpel...omdat ik nooit op S mocht passen, terwijl ik dit dolgraag had gedaan!"

Anoniem_37707 woensdag 9 april 2008 om 22:15

Brummetje, dan heeft jouw schoonzus vast teveel naar randy Newman geluisterd

Short People got no reason

Short People got no reason

Short People got no reason

To live

They got little hands

And little eyes

And they walk around

Tellin' great big lies

They got little noses

And tiny little teeth

They wear platform shoes

On their nasty little fett

Well, I don't want no Short People

Don't want no Short People

Don't want no Short People

Round here

Short People are just the same

As you and I

(A Fool Such As I)

All men are brothers

Until the day they die

(It's A Wonderful World)

Short People got nobody

Short People got nobody

Short People got nobody

To love

They got little baby legs

And they stand so low

You got to pick 'em up

Just to say hello

They got little cars

That got beep, beep, beep

They got little voices

Goin' peep, peep, peep

They got grubby little fingers

And dirty little minds

They're gonna get you every time

Well, I don't want no Short People

Don't want no Short People

Don't want no Short People

'Round here

Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!

Anoniem_21935 woensdag 9 april 2008 om 22:29

Brummetje schreef op 09 april 2008 @ 22:05:

[...]

Het feit dat ik klein ben, is volgens mij voor mijn schoonzus een reden om mij niet te vertrouwen met haar dochter. Ik heb nog NOOIT mogen oppassen! (Kind is nu 4.)

Maar wacht maar, ze krijgt haar verdiende loon wel. Als wij straks kinderen mogen krijgen dan zeg ik ook: "Nee ik wil niet dat JIJ oppast!" En als ze vraagt "waarom niet?" Zeg ik: "Simpel...omdat ik nooit op S mocht passen, terwijl ik dit dolgraag had gedaan!"

Lekker constructief dit. Heb je haar uberhaupt al eens gevraagd of je op S mag passen voordat je zo begint te schreeuwen en te gissen? En geloof me, tegen de tijd dat jij kinderen hebt, ben jij degene die oppas nodig heeft soms, en dan kunnen schoonzussen die op willen passen verdomd handig zijn als je ze met je kind vertrouwd.

pfff.... wat kunnen mensen toch rare gedachte gangen hebben soms

Anoniem_4061 woensdag 9 april 2008 om 23:06

Anky, nog weer over die uitkijktoren. De toren die ik bedoel is echt een meter of zes hoog. En een kindje van pakweg twee dat nog niet zo heel stevig op de benen staat is zóm omgeduwd, per ongeluk, door zo'n grote wildebras. Of het botst tegen iemand anders aan, verliest het evenwicht...

Soms word ik inderdaad bijna 'helemaal gek' als ik denk aan wat er allemaal kan gebeuren. Maar gelukkig vaak slechts een beetje gek.

Ik vind het wel echt zwaar dat er zoveel gevaren op de loer liggen. Dat had ik vantevoren ook gedacht, dat ik het zo zou voelen, en dat ervaar ik ook zo.

xx lisa.

Anoniem_53624 woensdag 9 april 2008 om 23:16

Ik laat mijn kinderen net zo makkelijk bij mensen mét kinderen als mensen zónder kinderen achter. Ik ken eigenlijk geen mensen mét kinderen op mijn eigen ouders en schoonouders na, die ik als oppas zou vertrouwen. Dus als er hier opgepast wordt is dat meestal door mensen zonder kinderen. Ik paste zelf ook altijd op voordat ik kinderen had, ik vind het echt onzin dat je dat niet zou kunnen dan. Normale, gezonde en verantwoordelijke mensen kunnen best een tijd voor een kind zorgen. Zijn mensen níet normaal, gezond en verantwoordelijk, dan zou ik mijn kind er niet achter laten, al hadden ze er zelf 100

Anoniem_37343 woensdag 9 april 2008 om 23:23

Brummetje schreef op 09 april 2008 @ 22:05:

[...]

Het feit dat ik klein ben, is volgens mij voor mijn schoonzus een reden om mij niet te vertrouwen met haar dochter. Ik heb nog NOOIT mogen oppassen! (Kind is nu 4.)

Maar wacht maar, ze krijgt haar verdiende loon wel. Als wij straks kinderen mogen krijgen dan zeg ik ook: "Nee ik wil niet dat JIJ oppast!" En als ze vraagt "waarom niet?" Zeg ik: "Simpel...omdat ik nooit op S mocht passen, terwijl ik dit dolgraag had gedaan!"

Brummetje, ik mis iets denk ik. Ben jij zo klein dan dat dat een issue is met oppassen?

oh that purrrrrrrrrfect feeling

Anoniem_4061 woensdag 9 april 2008 om 23:32

Wij hebben sinds drie maanden een oppas aan huis. Het is een meisje van nog geen 20. Ze volgt wel een opleiding in een onderwijs-richting en moet daarvoor veel stage lopen. Dus ze heeft wel ervaring met kinderen. Toch zie ik kleine dingetjes waarvan ik dan liever heb dat ze het anders doet. Zo deed ze de deur van gang naar huiskamer dicht als ze naar de wc ging. Dat ze de wc-deur dichtdoet kan ik zeker begrijpen (ik zelf doe dat niet als ik alleen met de kinderen thuis ben), maar óók de kamerdeur dicht betekent dan dat er twee deuren tussen haar en de kinderen zitten. En ze dus absoluut niet hoort wat ze in de kamer of verderop nog in de keuken uitspoken.

En als ze een flink eindje met de kinderen weg wil, naar de kinderboerderij bijvoorbeeld, dan wil ik toch graag dat ze de jongste in de buggy zet. Puur voor mijn eigen gemoedsrust, hij kan er nogal eens tussenuit knijpen en ik zie dat aankomen, maar zij wellicht niet of net te laat.

En een maand of anderhalf terug zei ze dat ze graag met de jongens naar de bioscoop wilde gaan (daar werkt ze ook). Dat vond ik een heel slecht plan. De kinderen zijn nog nooit in een bioscoop geweest en ik kijk allang uit naar het moment dat er een film komt die mijn oudste leuk zal vinden. En dat we dan samen voor het eerst écht naar de film gaan. Maar los daarvan, onze jongste is daar zeker nog niet aan toe. En als de één naar de wc moet danwel een vieze luier heeft, dan kun je de ander toch niet alleen laten, dus weer gesjouw... die praktische gevolgen had ze duidelijk niet overzien.

Voorlopig zal ik vrijwel altijd thuis bezig zijn als zij er is en dat vind ik wel een heel prettig idee. Heel moeilijk om de kinderen aan een ander toe te vertrouwen.

xx lisa.

Anoniem_10101 donderdag 10 april 2008 om 02:58

Poezewoes schreef op 09 april 2008 @ 21:19:

[...]

Dat snap ik nu wel, van Nijn. Je moet er in komen, ja. En dan ben je gewend aan je eigen kinderen.

Als je met je eigen kinderen zo op zou letten als je doet met kinderen van een ander, lig je elke avond vóór je kinderen te bed.

Thanks Poez.

Zuss, je hoeft het ook niet perse te snappen hoor. Het is gewoon hoe het is.

Die vrienden kwamen hier een paar weekenden logeren, lieten dus niet de kinderen hier alleen achter, snappie. Zij liepen dus zelf de hele tijd achter die kleine aan en hadden bijvoorbeeld een hele rij schoenen op de eerste tree van de trap gezet zodat ze niet naar boven kon.

Toen dacht ik; Sjee, dat is waar ook! Zo n kleintje kan nog niet eens alleen naar boven. Mijn eigen KN van bijna 4 kan dat allang en je vergeet die dingen snel.

Jij als oppastante staat daar denk ik heel anders in.

Anoniem_17172 donderdag 10 april 2008 om 08:27

Lisa, 6 meter is wel heel erg hoog ja. Daar zou ik mijn kinderen ook niet inlaten inderdaad.

En wat de oppas betreft: ik denk dat de essentie van een oppas is dat het nooit helemaal gaat zoals je zelf zou willen of zoals je het zelf zou doen. Het is een beetje cru gezegd, maar ik denk dat je je daar gewoon bij neer zal moeten leggen. Natuurlijk moet je een oppas er op wijzen als ze gevaarlijke dingen doen, maar een oppas die kinderen meeneemt naar de bioscoop, dat is alleen maar leuk. En als het niet handig is, dan ondervindt ze dat zelf wel. Ik begrijp je wel, maar ik vind dat je wel heel erg voor anderen aan het denken bent.

Anoniem_4061 donderdag 10 april 2008 om 09:18

Dat van die bioscoop zou echt niet slim geweest zijn in 'ons' geval Anky, trust me.

Je hebt natuurlijk gelijk dat een oppas dingetjes soms net anders doet. Geeft ook niks. Gisteravond heeft ze voor het eerst de kinderen in pyjama's gestoken en naar bed gebracht omdat ik weg moest en man was werken. Had mijn oudste vanochtend zijn onderbroek nog aan. Nouja, als dat alles is, daar doe ik ook echt niet moeilijk over. Als ik ze maar gezond en wel weer aantref!

Haha, een kennis vond zijn zoontje eens 's morgens met schoenen aan in de slaapzak. Hun nieuwe babysit: niemand had gezegd dat die uit moesten...

xx lisa.

golfje donderdag 10 april 2008 om 09:43

euh, ik mis geloof ik iets, maar ik heb ook s ochtends mijn onderbroek nog aan. Is dat zo gek?

Anoniem_53624 donderdag 10 april 2008 om 11:05

Ik vind het ook vrij overdreven Lisa, wat je beschrijft. Ookal doet ze 2 deuren dicht, 1 of 2 deuren maakt ook geen verschil. En een onderbroek aan in bed? Doe je die normaal uit dan?

En als ze de praktische gevolgen van iets ondernemen met 2 kinderen niet ziet, dan komt ze daar toch vanzelf achter? Ik zie het punt niet zo.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Oppassen op kind van vrienden en kind raakt gewond

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.