Kinderen
alle pijlers
Pesten: hoe pak je dat aan als ouder?
donderdag 8 oktober 2020 om 09:04
Vlak voor de coronapandemie was ik in het zwembad en zag ik een jochie van ongeveer 7 jar huilend naar zijn moeder toe lopen. Hij was helemaal overstuur, en toen zijn moeder vroeg wat er aan de hand was, zei hij: “ze pesten mij, niemand wil met me spelen”. Mijn hart brak voor hem. Ik was toen aan de wandel en heb dus niet kunnen zien hoe zijn moeder dit aangepakt heeft. Maar nu, maanden later, denk ik er ineens weer aan en breekt mijn hart opnieuw aan de gedachte. Misschien omdat ik nu mijn eigen lieve jongen, nu nog een klein baby’tje, in mijn armen houd.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ik het aan zou pakken, en wat ik zou zeggen tegen mijn kind. Wat zouden jullie doen om je kind zo goed mogelijk te troosten en weer op weg te helpen? Of misschien hebben jullie ervaringen?
Niets zo rot als pesten..
Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ik het aan zou pakken, en wat ik zou zeggen tegen mijn kind. Wat zouden jullie doen om je kind zo goed mogelijk te troosten en weer op weg te helpen? Of misschien hebben jullie ervaringen?
Niets zo rot als pesten..
donderdag 8 oktober 2020 om 09:53
Ik heb kinderen die nogal aanwezig zijn, soms dominant. ben ik zelf ook, maar wel met veel oog voor de ander. voor mij is het opletten dat ze niet pesten een grotere taak dan opletten dat ze niet gepest worden, idd onder het motto dat elk kind verkeerde vriendjes heeft maar nooit het verkeerde vriendje isHecamel schreef: ↑08-10-2020 09:47Maar mijn kind doet dat niet..........
Ik ben dat helemaal met je eens, maar ik snap de redeneringen wel. Als je kind zelf pest, dan lijkt er vaak niets aan de hand. Als je als kind gepest wordt, dan hou je daar wat aan over.
Mijn kind is nu nog een goedzak, maar als er toch signalen komen dat ze zou pesten, dan zou ik daar zeker stappen in ondernemen. Ik heb ooit op de middelbare school een meisje gepest, want mijn vriendinnen deden dat ook. Ik weet nog dat ik eigenlijk altijd dacht "waarom doe ik dit?". Uiteindelijk heb ik aan het eind van het schooljaar mijn excuses aangeboden. En als ik er nu aan terug denk schaam ik me nog steeds kapot daarvoor. Toen en nu had ik gewild dat ik niet mee deed omdat de anderen dat deden, maar dat ik mijn mond had open getrokken.
Dat is dus ook een van de redenen dat ik mijn dochter mee wil geven dat zij andere kinderen gaat helpen als er gepest wordt. Dat ze opkomt voor de mensen die niet voor zichzelf op kunnen komen. Vooral omdat ik dat zelf eigenlijk graag had gewild, maar niet durfde.
donderdag 8 oktober 2020 om 09:54
De leraar van groep 8 van jongste had daar een fantastische maatregel tegen. Als hij er lucht van kreeg kreeg de gepeste op zn flikker, gewoon, omdat hij/zij het niet verteld had.
Maar dat werkte bij deze leraar, het is niet gezegd dat het altijd zo werkt.
Mijn kinderen zijn gepest en hebben ook gepest. Kinderen komen erachter dat het lekker is om met een groepje één iemand te pakken, dat voelt saamhorig en versterkt je positie in de groep. Daar is op zich niks geks aan. Het wordt een groot probleem als het structureel is en steeds hetzelfde kind de pispaal is. Dat is mijn middelste gebeurd op het MBO (hij is zelf beslist geen pestkop, integendeel), hij heeft het niet verteld aan zijn vader of mij omdat hij geen ingrijpen wenste. Dat mag.
Na zijn MBO is hij gaan werken en het gaat nu heel erg goed met hem. Maar als ik denk aan zijn zeer pijnlijke MBO tijd dan voel ik nog wel verdriet en boosheid.
Maar dat werkte bij deze leraar, het is niet gezegd dat het altijd zo werkt.
Mijn kinderen zijn gepest en hebben ook gepest. Kinderen komen erachter dat het lekker is om met een groepje één iemand te pakken, dat voelt saamhorig en versterkt je positie in de groep. Daar is op zich niks geks aan. Het wordt een groot probleem als het structureel is en steeds hetzelfde kind de pispaal is. Dat is mijn middelste gebeurd op het MBO (hij is zelf beslist geen pestkop, integendeel), hij heeft het niet verteld aan zijn vader of mij omdat hij geen ingrijpen wenste. Dat mag.
Na zijn MBO is hij gaan werken en het gaat nu heel erg goed met hem. Maar als ik denk aan zijn zeer pijnlijke MBO tijd dan voel ik nog wel verdriet en boosheid.
...
donderdag 8 oktober 2020 om 09:54
Toevallig, dit topic!
Ik leverde mijn zoontje (4,5) net af op het schoolplein. Hij liep naar de enige vier jongetjes in zijn klas toe, die meteen in koor riepen: 'Jij mag niet met ons spelen!'
Daarna ging een van die jongetjes bewust op hem in stompen: eerst zijn arm, toen zijn buik.
Mijn zoontje vond het zichtbaar niet leuk.
Overal heeft hij het naar zijn zin: op judo, met zijn neefjes, met buurjongetjes, op zwemles. Mijn zoon kan met iedereen opschieten, maar school vindt hij stom. 'Ik heb geen vriendjes op school mama.'
Ik heb al eerder aan de bel getrokken bij de juf, maar sta bekend als een zeikmoeder, omdat mijn oudste kind ook buitengesloten/gepest werd toen ze kleiner was (inmiddels gaat het goed met haar).
In een gesprek zei de juf dat de jongetjes elkaar allemaal slaan en plagen, maar ik krijg steeds de indruk dat mijn zoontje vaker het doelwit is. Hij is ook al een keer tot bloedens toe gebeten.
Ik leer mijn zoontje dat hij mag terugslaan, maar het is gewoon een schat. Het zit niet in hem om agressief te doen. (Stoeien vindt hij wel leuk.) Hij is slim, gevoelig, grappig.
Nou ja, ik wou dus eigenlijk advies vragen wat ik moet doen. Het aankaarten bij de juf, of laten rusten? Ik wil niet dat iemand mijn kind pijn doet, dat is logisch, maar ik wil de situatie ook niet voor hem verergeren of mijn geloofwaardigheid bij de juffen helemaal verspelen door over ieder akkefietje te zeuren. Wat zouden jullie doen?
Ik leverde mijn zoontje (4,5) net af op het schoolplein. Hij liep naar de enige vier jongetjes in zijn klas toe, die meteen in koor riepen: 'Jij mag niet met ons spelen!'
Daarna ging een van die jongetjes bewust op hem in stompen: eerst zijn arm, toen zijn buik.
Mijn zoontje vond het zichtbaar niet leuk.
Overal heeft hij het naar zijn zin: op judo, met zijn neefjes, met buurjongetjes, op zwemles. Mijn zoon kan met iedereen opschieten, maar school vindt hij stom. 'Ik heb geen vriendjes op school mama.'
Ik heb al eerder aan de bel getrokken bij de juf, maar sta bekend als een zeikmoeder, omdat mijn oudste kind ook buitengesloten/gepest werd toen ze kleiner was (inmiddels gaat het goed met haar).
In een gesprek zei de juf dat de jongetjes elkaar allemaal slaan en plagen, maar ik krijg steeds de indruk dat mijn zoontje vaker het doelwit is. Hij is ook al een keer tot bloedens toe gebeten.
Ik leer mijn zoontje dat hij mag terugslaan, maar het is gewoon een schat. Het zit niet in hem om agressief te doen. (Stoeien vindt hij wel leuk.) Hij is slim, gevoelig, grappig.
Nou ja, ik wou dus eigenlijk advies vragen wat ik moet doen. Het aankaarten bij de juf, of laten rusten? Ik wil niet dat iemand mijn kind pijn doet, dat is logisch, maar ik wil de situatie ook niet voor hem verergeren of mijn geloofwaardigheid bij de juffen helemaal verspelen door over ieder akkefietje te zeuren. Wat zouden jullie doen?
donderdag 8 oktober 2020 om 09:55
Dat heeft wel degelijk met racisme te maken.majo2 schreef: ↑08-10-2020 09:48Ik schrik eerlijk gezegd wat van uw reactie. Ik vindt het toch vrij normaal dat je een "wit" kindje niet tussen allemaal donkere kindjes in de school plaatst?
Dat zie je echt overal. Bij ons is de dichtste school hoofdzakelijk donker. Net om deze reden heb ik mijn kinderen op een andere school (iets verder) ingeschreven.
Zowat iedereen neemt deze beslissing dus zo abnormaal zal het wel niet zijn.
Multiculturaliteit is mooi in theorie maar in de praktijk gaat iedereen zich omringen met gelijkgestemden.
En neen, dat heeft niets met racisme te maken. Maar alles met gelijke interesses, gedragingen, gewoontes enz...
Interesses, gedragingen en gewoontes hebben niets met huidskleur te maken. Die hebben met persoonlijkheid en met cultuur te maken, dat staat los van huidskleur.
donderdag 8 oktober 2020 om 09:57
Beter of anders? Als ik de school nu vergelijk met mijn eigen school vroeger vraag ik me af wat beter is. De aanpak nu lijkt softer, maar dat kan ook zo lijken omdat ik voornamelijk bulderende meesters had en mijn kinderen nu lieve juffen. Die bulderende aanpak werkte toen in mijn ogen een stuk beter.
donderdag 8 oktober 2020 om 09:59
Inderdaad, mijn kind doet dat niet. Denken we...
Als een kind niet pest dan heeft hij daar de gelegenheid (nog) niet voor gekregen of hij doet het zo subtiel dat je het nauwelijks meekrijgt.
Pesten is onderdeel van groot worden, ontdekken dat je met een groep sterker staat. Maar het doet ook een beroep op je empathisch vermogen want je leert (als het goed is) dat het eigenlijk helemaal niet zo fijn voelt, dat je nu misschien nog niet voor de gepeste durft op te komen maar dat je dat wél graag zou willen. Het is écht onderdeel van groot worden.
Die van mij hebben wel degelijk incidenteel gepest maar niet structureel, daar zit m voor mij het verschil.
Als ouder had ik in structureel pesten een zero tolerance beleid losgelaten.
...
donderdag 8 oktober 2020 om 09:59
Pesten is heel lastig goed aan te pakken als volwassenen. Je hebt te maken met kinderen en hun persoonlijke invloedsfeer (hun ouders o.a.) en die kunnen nog wel eens andere ideeën hebben over wat acceptabel is. Helaas.
Voor mij zou het ook afhangen waar het plaatsvindt: ik zou weinig doen met pestgedrag op speelveldjes in de buurt als het kinderen uit de buurt zijn die mijn kind buitensluiten of pesten. Ik zou mijn kind dan lekker contacten laten leggen met school/club genootjes. Maar op school zou ik zeker vinger aan de pols houden en met de leerkracht/schoolleiding praten als daar gepest werd. Ook als het NIET mijn kind betreft. Ik weet uit ervaring in het onderwijs dat heel veel kinderen pesten aanschouwen (niet meelopen maar ook niet ingrijpen) en niks durven te doen, maar het mega k*t vinden dat het gebeurt. Over het algemeen is een klas blij als ik het bespreek en er korte metten mee maak. Ik ben vrij hard ook en ga er met gestrekt been in. Ik praat met de gepeste, de pester, kinderen uit de klas en vervolgens nodig ik ouders uit op school. Ook stuur ik meteen een nieuwsbrief: controleer die k*t socials, controleer whatsapp. Sta niet toe dat uw kind online ongecontroleerd kan doen en laten wat het wil. Kinderen hebben grenzen nodig en moeten die van alle kanten duidelijk zien en voelen. Dat bereik je alleen als je als volwassenen je ervoor inzet. Dus niet het probleem afschuiven.
Ik heb 1x meegemaakt dat ouders weigerden mee te werken hun pestertje in het gareel te krijgen. Kind schermde daar ook mee: 'Ik hoef niet naar jou te luisteren, mijn ouders vinden u een dom mens.' Dit kind kreeg 0,0 sympathie meer van het hele docententeam die het kind scherp in de gaten hield. Gepeste kreeg buddies en uiteindelijk ook echt connectie met een paar andere kinderen. Pester begon vreselijk te jammeren over hoe 'slecht' het werd behandeld door docenten (gewoon worden aangesproken op vervelend gedrag dus). Kind en ouders werd gemeld dat ze vrij waren een fijne andere school te vinden voor hun prinses. Deze prinses is overigens een ontzettend leuk kind geworden later die volgens facebook zich erg hard maakt tegen pesten. Bijzonder toch wel.
Voor mij zou het ook afhangen waar het plaatsvindt: ik zou weinig doen met pestgedrag op speelveldjes in de buurt als het kinderen uit de buurt zijn die mijn kind buitensluiten of pesten. Ik zou mijn kind dan lekker contacten laten leggen met school/club genootjes. Maar op school zou ik zeker vinger aan de pols houden en met de leerkracht/schoolleiding praten als daar gepest werd. Ook als het NIET mijn kind betreft. Ik weet uit ervaring in het onderwijs dat heel veel kinderen pesten aanschouwen (niet meelopen maar ook niet ingrijpen) en niks durven te doen, maar het mega k*t vinden dat het gebeurt. Over het algemeen is een klas blij als ik het bespreek en er korte metten mee maak. Ik ben vrij hard ook en ga er met gestrekt been in. Ik praat met de gepeste, de pester, kinderen uit de klas en vervolgens nodig ik ouders uit op school. Ook stuur ik meteen een nieuwsbrief: controleer die k*t socials, controleer whatsapp. Sta niet toe dat uw kind online ongecontroleerd kan doen en laten wat het wil. Kinderen hebben grenzen nodig en moeten die van alle kanten duidelijk zien en voelen. Dat bereik je alleen als je als volwassenen je ervoor inzet. Dus niet het probleem afschuiven.
Ik heb 1x meegemaakt dat ouders weigerden mee te werken hun pestertje in het gareel te krijgen. Kind schermde daar ook mee: 'Ik hoef niet naar jou te luisteren, mijn ouders vinden u een dom mens.' Dit kind kreeg 0,0 sympathie meer van het hele docententeam die het kind scherp in de gaten hield. Gepeste kreeg buddies en uiteindelijk ook echt connectie met een paar andere kinderen. Pester begon vreselijk te jammeren over hoe 'slecht' het werd behandeld door docenten (gewoon worden aangesproken op vervelend gedrag dus). Kind en ouders werd gemeld dat ze vrij waren een fijne andere school te vinden voor hun prinses. Deze prinses is overigens een ontzettend leuk kind geworden later die volgens facebook zich erg hard maakt tegen pesten. Bijzonder toch wel.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:00
Ik schrik van jouw reactie. Jeetje. Mijn kind is een mengelmoes, met hoogstwaarschijnlijk dezelfde gedragingen en interesses als jouw kinderen. Oke met suikerfeest gaan we naar opa en oma, maar daar houd het ook wel een beetje op. Hij is gek op ninja go, op gamen, kijkt ook enthousiast uit naar sinterklaas en kerst. Oke mijn kind is toevallig niet zo heel donker, maar het had zomaar gekund. En dan zou ik hem op een bepaald type school moeten doen, omdat hij anders volgens ouders logischerwijs gepest zou kunnen worden.majo2 schreef: ↑08-10-2020 09:48Ik schrik eerlijk gezegd wat van uw reactie. Ik vindt het toch vrij normaal dat je een "wit" kindje niet tussen allemaal donkere kindjes in de school plaatst?
Dat zie je echt overal. Bij ons is de dichtste school hoofdzakelijk donker. Net om deze reden heb ik mijn kinderen op een andere school (iets verder) ingeschreven.
Zowat iedereen neemt deze beslissing dus zo abnormaal zal het wel niet zijn.
Multiculturaliteit is mooi in theorie maar in de praktijk gaat iedereen zich omringen met gelijkgestemden.
En neen, dat heeft niets met racisme te maken. Maar alles met gelijke interesses, gedragingen, gewoontes enz...
Je leeft in een bubbel.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:01
Besef vooral dat kinderen onder de 7 niet pesten. Dit is kleutergedrag. Maakt het niet leuker overigens.TijgerindeNacht schreef: ↑08-10-2020 09:54Toevallig, dit topic!
Ik leverde mijn zoontje (4,5) net af op het schoolplein. Hij liep naar de enige vier jongetjes in zijn klas toe, die meteen in koor riepen: 'Jij mag niet met ons spelen!'
Daarna ging een van die jongetjes bewust op hem in stompen: eerst zijn arm, toen zijn buik.
Mijn zoontje vond het zichtbaar niet leuk.
Overal heeft hij het naar zijn zin: op judo, met zijn neefjes, met buurjongetjes, op zwemles. Mijn zoon kan met iedereen opschieten, maar school vindt hij stom. 'Ik heb geen vriendjes op school mama.'
Ik heb al eerder aan de bel getrokken bij de juf, maar sta bekend als een zeikmoeder, omdat mijn oudste kind ook buitengesloten/gepest werd toen ze kleiner was (inmiddels gaat het goed met haar).
In een gesprek zei de juf dat de jongetjes elkaar allemaal slaan en plagen, maar ik krijg steeds de indruk dat mijn zoontje vaker het doelwit is. Hij is ook al een keer tot bloedens toe gebeten.
Ik leer mijn zoontje dat hij mag terugslaan, maar het is gewoon een schat. Het zit niet in hem om agressief te doen. (Stoeien vindt hij wel leuk.) Hij is slim, gevoelig, grappig.
Nou ja, ik wou dus eigenlijk advies vragen wat ik moet doen. Het aankaarten bij de juf, of laten rusten? Ik wil niet dat iemand mijn kind pijn doet, dat is logisch, maar ik wil de situatie ook niet voor hem verergeren of mijn geloofwaardigheid bij de juffen helemaal verspelen door over ieder akkefietje te zeuren. Wat zouden jullie doen?
Ik zou dit aan de juf aankaarten, want slaan lijkt mij hoe dan ook een no-go. Dat hij niet mag spelen kan je ook aankaarten, en vraag ook eens hoe het in de klas verder gaat. Want hier leek het het ene moment dat ze niet wilden spelen, het andere moment waren ze de beste vrienden.
Heb jij zelf niets tegen die kinderen gezegd? Als er een kind mijn kind slaat, dan meld ik mij wel even bij dat kind. Zeker als er verder niemand dat in de gaten heeft.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:01
donderdag 8 oktober 2020 om 10:01
Niet alleen aankaarten bij de juf maar ook met zoveel woorden vragen wat ze eraan gaat doen en of je het pestprotocol even mag inzien.TijgerindeNacht schreef: ↑08-10-2020 09:54Hij liep naar de enige vier jongetjes in zijn klas toe, die meteen in koor riepen: 'Jij mag niet met ons spelen!'
Daarna ging een van die jongetjes bewust op hem in stompen: eerst zijn arm, toen zijn buik.
Mijn zoontje vond het zichtbaar niet leuk.
Nou ja, ik wou dus eigenlijk advies vragen wat ik moet doen. Het aankaarten bij de juf, of laten rusten? Wat zouden jullie doen?
...
donderdag 8 oktober 2020 om 10:02
Ik vind dat helemaal geen fantastische maatregel. Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet durft te vertellen, en dan krijg je nog eens op je kop ook. Het lijkt me ook niet dat de pesters er enige boodschap aan hebben dat de gepeste het om die reden toch is gaan vertellen, het maakt niet dat het gepest daarna niet erger wordt. Alleen maar dat de gepeste, linksom of rechtsom, of hij het nu vertelt of niet, afgestraft wordt. Nee, ik zou daar echt niet blij mee zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:03
Dan zijn er in deze wereld heel veel zaken rascistisch.
Niemand kan ontkennen dat een bepaalde huidskleur in de regel samengaat met een bepaalde cultuur.
Staat als een paal boven water lijkt mij.
Als dit een vorm van rascisme is dan heeft dat in mijn ogen helemaal geen negatieve bijklank.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:04
Rooss4.0 schreef: ↑08-10-2020 09:59Inderdaad, mijn kind doet dat niet. Denken we...
Als een kind niet pest dan heeft hij daar de gelegenheid (nog) niet voor gekregen of hij doet het zo subtiel dat je het nauwelijks meekrijgt.
Pesten is onderdeel van groot worden, ontdekken dat je met een groep sterker staat. Maar het doet ook een beroep op je empathisch vermogen want je leert (als het goed is) dat het eigenlijk helemaal niet zo fijn voelt, dat je nu misschien nog niet voor de gepeste durft op te komen maar dat je dat wél graag zou willen. Het is écht onderdeel van groot worden.
Die van mij hebben wel degelijk incidenteel gepest maar niet structureel, daar zit m voor mij het verschil.
Als ouder had ik in structureel pesten een zero tolerance beleid losgelaten.
Pesten volgens de officiele definitie is toch ook stelselmatig? Zo interpreteer/gebruik ik 'm altijd in ieder geval. Als mijn kind een keer een ander kind uitscheldt of wordt uitgescholden dan vind ik dat geen pesten.
Dus eens met jou over het verschil.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:05
Kinderen uit een gezond en stabiel gezin zonder zelf interne gedragsproblemen, die zullen ook zelden iemand structureel pesten.Rooss4.0 schreef: ↑08-10-2020 09:59Inderdaad, mijn kind doet dat niet. Denken we...
Als een kind niet pest dan heeft hij daar de gelegenheid (nog) niet voor gekregen of hij doet het zo subtiel dat je het nauwelijks meekrijgt.
Pesten is onderdeel van groot worden, ontdekken dat je met een groep sterker staat. Maar het doet ook een beroep op je empathisch vermogen want je leert (als het goed is) dat het eigenlijk helemaal niet zo fijn voelt, dat je nu misschien nog niet voor de gepeste durft op te komen maar dat je dat wél graag zou willen. Het is écht onderdeel van groot worden.
Die van mij hebben wel degelijk incidenteel gepest maar niet structureel, daar zit m voor mij het verschil.
Als ouder had ik in structureel pesten een zero tolerance beleid losgelaten.
Pestgedrag hier en daar is heus normaal, maar de meeste kinderen zullen een ander kind zijn leven niet echt zuur maken.
En natuurlijk vind ik absoluut dat je er als ouder bovenop moet zitten, en pesten bespreekbaar moet maken. Maar ik geloof niet dat elk kind snel een grote pestkop zal worden, zonder duidelijke problemen in zijn/haar eigen leven.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:05
Zo zie ik het ook.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:06
Ja want elke kleur heeft dezelfde cultuurmajo2 schreef: ↑08-10-2020 10:03Dan zijn er in deze wereld heel veel zaken rascistisch.
Niemand kan ontkennen dat een bepaalde huidskleur in de regel samengaat met een bepaalde cultuur.
Staat als een paal boven water lijkt mij.
Als dit een vorm van rascisme is dan heeft dat in mijn ogen helemaal geen negatieve bijklank.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:07
Ik heb op multi-culti scholen gezeten ( toen nog met veel Surinaamse en vooral Turkse medestudenten) maar de kinderen die gepest werden waren niet per se donker of van een andere cultuur hoor. Daar ging het helemaal niet om.
Of je erbij hoorde, daar ging het om.
Of je nou blank was of getint. Dat boeide niet.
Pesters pakken kinderen die anders zijn. Die buiten de boot vallen. In mijn ervaringen draaide het zelden om kleur. Mijn broertje was trouwens best een dik kind en hij had een bril en scheve tanden. Toch had hij bergen vriendjes. Ik was altijd alleen en hoorde er niet bij terwijl ik er normaal uit zag. Je hoort erbij of niet.
Of je erbij hoorde, daar ging het om.
Of je nou blank was of getint. Dat boeide niet.
Pesters pakken kinderen die anders zijn. Die buiten de boot vallen. In mijn ervaringen draaide het zelden om kleur. Mijn broertje was trouwens best een dik kind en hij had een bril en scheve tanden. Toch had hij bergen vriendjes. Ik was altijd alleen en hoorde er niet bij terwijl ik er normaal uit zag. Je hoort erbij of niet.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:07
Ik denk dat er niemand is die nooit gepest is en er niemand is die nooit gepest heeft.Rooss4.0 schreef: ↑08-10-2020 09:59Inderdaad, mijn kind doet dat niet. Denken we...
Als een kind niet pest dan heeft hij daar de gelegenheid (nog) niet voor gekregen of hij doet het zo subtiel dat je het nauwelijks meekrijgt.
Pesten is onderdeel van groot worden, ontdekken dat je met een groep sterker staat. Maar het doet ook een beroep op je empathisch vermogen want je leert (als het goed is) dat het eigenlijk helemaal niet zo fijn voelt, dat je nu misschien nog niet voor de gepeste durft op te komen maar dat je dat wél graag zou willen. Het is écht onderdeel van groot worden.
Die van mij hebben wel degelijk incidenteel gepest maar niet structureel, daar zit m voor mij het verschil.
Als ouder had ik in structureel pesten een zero tolerance beleid losgelaten.
Het hoort erbij. Ik vind wel dat er veel ouders de verantwoordelijkheid bij de school neerleggen. Eigenlijk is het belangrijk dat je je kind genoeg zelfvertrouwen bijbrengt. Dan is de kans dat ze gepest worden kleiner en de kans dat ze gaan pesten ook niet zo groot.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:08
Neen hoor, ik leef in de realiteit.JenBarber schreef: ↑08-10-2020 10:00Ik schrik van jouw reactie. Jeetje. Mijn kind is een mengelmoes, met hoogstwaarschijnlijk dezelfde gedragingen en interesses als jouw kinderen. Oke met suikerfeest gaan we naar opa en oma, maar daar houd het ook wel een beetje op. Hij is gek op ninja go, op gamen, kijkt ook enthousiast uit naar sinterklaas en kerst. Oke mijn kind is toevallig niet zo heel donker, maar het had zomaar gekund. En dan zou ik hem op een bepaald type school moeten doen, omdat hij anders volgens ouders logischerwijs gepest zou kunnen worden.
Je leeft in een bubbel.
Ik schat dat er zo'n 120 kindjes in die school zitten. En ik zie geen enkel wit kindje er tussen. Dan lijkt het mij normaal dat ik de keuze maak om mijn kind niet naar die school te doen.
Noem het instinct, realisme, wereldvreemdheid, idiocracy, het maakt mij niet uit. Maar per definitie neemt iedereen die beslissing, want er zitten geen witte kinderen...
donderdag 8 oktober 2020 om 10:12
Nou en óf de pesters daar boodschap aan hadden, dat had met de sfeer in de klas te maken. Het werkte écht heel goed, er werd niét gepest, mijn zoon is in groep 8 enorm opgeknapt na een aantal moeizame jaren.Susan schreef: ↑08-10-2020 10:02Ik vind dat helemaal geen fantastische maatregel. Ik kan me heel goed voorstellen dat je het niet durft te vertellen, en dan krijg je nog eens op je kop ook. Het lijkt me ook niet dat de pesters er enige boodschap aan hebben dat de gepeste het om die reden toch is gaan vertellen
Maar nogmaals... dit werkte bij déze docent.
...
donderdag 8 oktober 2020 om 10:14
donderdag 8 oktober 2020 om 10:19
Maar dat is toch wat anders dan wat er hier besproken werd? Hier ging het over 2 donkere kindjes op een witte school zetten, dat dat stom is omdat je dan kunt verwachten dat je kind gepest word.majo2 schreef: ↑08-10-2020 10:08Neen hoor, ik leef in de realiteit.
Ik schat dat er zo'n 120 kindjes in die school zitten. En ik zie geen enkel wit kindje er tussen. Dan lijkt het mij normaal dat ik de keuze maak om mijn kind niet naar die school te doen.
Noem het instinct, realisme, wereldvreemdheid, idiocracy, het maakt mij niet uit. Maar per definitie neemt iedereen die beslissing, want er zitten geen witte kinderen...
Als ik iemand van een zwarte school hoor zeggen dat diegene het begrijpelijk vind, dat de enige twee witte kindjes gepest worden en dat de ouders dat zagen aankomen. Vind ik dat ook van de zotte. Iedereen moet de school kunnen kiezen die voor hun goed voelt. En jouw persoonlijke keuze interesseert mij vrij weinig. Als jij daar anders over dacht, en jouw blanke kinderen wel op een donkere school had willen zetten. Dan hadden jouw kinderen daar ook gewoon de kans moeten krijgen om een fatsoenlijke tijd te kunnen hebben zonder racisme. En dat geld ook voor donkere kindjes op blanke scholen.
En mijn punt was, dat veel van die donkere kindjes, tegenwoordig gewoon Nederlanders zijn en ook zo worden opgevoed. Zoals mijn kind bijvoorbeeld, en zo ken ik er nog veeeeeelen. Mijn kind zou het helemaal niet goed doen op een bepaald type school in bijvoorbeeld de schilderswijk. Ondanks dat hij ook een vader heeft afkomstig uit een islamitisch land en dezelfde donkere ogen en haren.
donderdag 8 oktober 2020 om 10:28
Het rottige van pesten is dat het helemaal niet structureel hoeft te zijn. Mijn kind wordt iedere dag gepest, maar wel afwisselend door verschillende kinderen. Ieder kind pest dus maar af en toe, maar mijn kind wordt wel iedere dag vernederd, uitgesloten, nagelopen na schooltijd en gebeld met varkensgeluiden. De ervaring van de pesters is dus dat het niet zo erg is, ze pesten maar soms; mijn dochter gaat daarentegen iedere dag met angst naar school, want ze weet nooit waar het gevaar vandaan komt.
Maar goed, wat doe je er aan als ouder: niets. Uiteindelijk interesseert het namelijk niemand. De leraren zien niets gebeuren en vinden een beetje pesten normaal. Ouders stellen dat hun kind maar af en toe iets naars doet, dus dat is geen pesten. Kind heeft zelf inmiddels besloten het maar te ondergaan, want dat is het minst erg.
Maar goed, wat doe je er aan als ouder: niets. Uiteindelijk interesseert het namelijk niemand. De leraren zien niets gebeuren en vinden een beetje pesten normaal. Ouders stellen dat hun kind maar af en toe iets naars doet, dus dat is geen pesten. Kind heeft zelf inmiddels besloten het maar te ondergaan, want dat is het minst erg.
