Pesten: hoe pak je dat aan als ouder?

majo2 schreef: ↑

08-10-2020 09:48

Ik schrik eerlijk gezegd wat van uw reactie. Ik vindt het toch vrij normaal dat je een "wit" kindje niet tussen allemaal donkere kindjes in de school plaatst?
Dat zie je echt overal. Bij ons is de dichtste school hoofdzakelijk donker. Net om deze reden heb ik mijn kinderen op een andere school (iets verder) ingeschreven.
Zowat iedereen neemt deze beslissing dus zo abnormaal zal het wel niet zijn.

Multiculturaliteit is mooi in theorie maar in de praktijk gaat iedereen zich omringen met gelijkgestemden.

En neen, dat heeft niets met racisme te maken. Maar alles met gelijke interesses, gedragingen, gewoontes enz...

Ik weet niet wat ik lees...

Ik ben vroeger gepest omdat ik klein en jong was (een jaar overgeslagen).
Op school praten, voorlichting in de klas, hielp allemaal niets.
Dit hield pas op toen ik de aanstichter van het pestgroepje een flinke mep heb verkocht.
Geweld is niet de oplossing en blablabla, maar pesten stopt pas als het gepeste kind voor zichzelf opkomt. Ik zou het mijn kind op dezelfde manier laten oplossen.

Ik heb er trouwens ook van geleerd dat mijn kinderen nooit een klas zullen overslaan. Het lost niks op. Aanvullende opdrachten in mijn eigen groep was beter geweest, maar da's achteraf praten.

Ik vind het raar om je keuze voor een school af te laten hangen van de achtergronden cq "kleur" van de kinderen. En wanneer is het dan goed? Moet jouw "kleur" dan in de meerderheid zijn? Of is 20% ook goed? Dat is toch raar?

Ik zou kijken naar de kwaliteit van de school en het gevoel wat je hebt bij de rondleiding etc.

Dat gezegd hebbende: ik vind het qua pesten lastig. Ik hoor van oudste wel eens dat ie geschopt of geknepen is oid.
De jongste is meer van het type dat juist zou schoppen.
Dus beide moet ik goed in de gaten houden om te voorkomen dat ze gepest worden of juist gaan pesten.

lilalinda schreef: ↑

08-10-2020 09:21

scholen gaan er echt beter mee om, dan "vroeger", het zit ook als vast onderdeel in de lesprogramma's etc. Dat helpt
Daardoor is het bespreekbaar
Verder is het vooral fijn, dat je kind met alle problemen bij je durft te komen en dat thuis een veilige plek is

Dit merk ik ook. Sowieso is het als ouder lastig.
Geen pestgedrag bij zoonlief. Ik merk alleen dat hij eigenlijk niet wordt uitgenodigd op feestjes. Terwijl hij veel vriendjes heeft, vaak speelt laatste tijd etc. Ook dat breekt dan soms je moederhart, vooral als hij daarom verdrietig is.

We hebben de oudste geleerd dat hij eerst stop hou op moet zeggen, dan als het niet ophoudt de leerkracht moet waarschuwen, en als het dan niet stopt dat hij maar een mep moet uitdelen.

Denk dat ik dat de jongste eerder af moet leren

Ik merk ook dat de school van mijn kinderen er in elk geval veel beter mee omgaat dan mijn school vroeger. Ik ben zelfs wel eens een beetje jaloers op mijn dochter die veel op mij lijkt dat zij zo geaccepteerd wordt op school (grapje natuurlijk). Maar het is wel fijn om te zien dat het kan. Dat je een cultuur op een school kan creëren waarbij pesten niet ok is en kinderen mogen zijn wie ze zijn. Op de sport wel eens problemen gehad met pesten bij haar en dat heeft een jeugdtrainer toen heel goed opgelost. Er zijn toch echt meer protocollen en meer mensen die snappen dat echt pesten er niet bij hoort en niet ok is.

Mijn advies zou dan ook zijn om als school niet meewerkt een andere school te kiezen.

Mijn zoon werd een paar jaar geleden gepest in groep 4. Juf zag vooral een probleem bij zoon en heeft hem, in overleg met ons, in de klas laten observeren door iemand van buitenaf. Daarna moest ze heel hard haar ongelijk toegeven, want het rapport liet vooral zien dat m.n. 1 ander kind in de klas een stoorzender was, waar mijn zoon door uit zijn concentratie werd gehaald of door werd gepest, gewoon tijdens de les. Juf werd kort daarna overspannen, waarna de andere juf (die eerst maar 1 dag voor deze klas stond) het overnam. Dat heeft een wereld van verschil gemaakt, wat een geweldige juf was dat. In groep 5 kreeg hij haar 5 dagen en zij heeft er een hele leuke klas van gemaakt, zoon zit nu in groep 8 en wordt niet meer gepest.

Zoon is heel open en heeft het dus altijd verteld tegen ons en ook tegen de juffen. Van ons mocht hij terugslaan, maar dat durfde hij niet, want dat mocht niet van de juf.

noorderlicht76 schreef: ↑

08-10-2020 09:29

wat trouwens opvalt in de reacties tot nu toe is dat ouders banger zijn dat hun kind gepest wordt, dan dat het pest. beide kan en beide is erg. denk goed daar een heel open oog voor te houden

Dat viel mij ook op...iemand die schrijft : ik weet niet waartoe ik in staat ben als anderen mijn kinderen pesten...
Ik zat net te denken: bij mij precies andersom

Soms denk ik dat ik daar te ver in ga. Ik bedoel, mijn zoon staat ook weleens aan de ontvangende kant van een (kut) opmerking en dan leggen we uit dat het vast niet zo bedoeld is etc en wat hij kan doen of juist laten om er niet teveel last van te hebben.

NYC schreef: ↑

08-10-2020 10:30

Ik weet niet wat ik lees...

majo2 schreef: ↑

08-10-2020 10:48

Oei, mijn excuses, misschien heb je iets aan onderstaande link.
Je kan het eigenlijk ook gewoon googelen.
Er is ongetwijfeld ook genoeg aanbod hiervoor in het volwassenonderwijs.

https://www.nederlands-leren.net/

Bedoel je nou dat je denkt dat zij jouw tekst niet kan lezen?

Wat een debiele reactie.

captain_hindsight schreef: ↑

08-10-2020 10:52

Bedoel je nou dat je denkt dat zij jouw tekst niet kan lezen?

Wat een debiele reactie.

Inderdaad.

Wat je als ouder(s) denk ik het beste kan doen is je kind zich veilig en geliefd laten voelen in zijn of haar eigen huis. Zorgen dat ze thuis in elk geval rust en veiligheid kennen. Thuis moet een veilige haven zijn.
Daar is mijn moeder altijd met vlag en wimpel voor geslaagd. Na een kutdag op school kwam ik thuis in een warm bad waar mijn moeder met een luisterend oor en een kopje thee en een koekje op me zat te wachten. Ik moet er niet aan denken dat ik me thuis ook nog een keer onveilig gevoeld zou hebben.
Dan had ik zomaar ook zelfmoord gepleegd kunnen hebben.

captain_hindsight schreef: ↑

08-10-2020 10:52

Bedoel je nou dat je denkt dat zij jouw tekst niet kan lezen?

Wat een debiele reactie.

Ja, ik ben serieus. In vorige posts gaf ze ook al aan dat ze moeite had om nederlandse teksten te lezen.
Of ben ik haar nu aan het verwarren met iemand anders?

majo2 schreef: ↑

08-10-2020 10:54

Ja, ik ben serieus. In vorige posts gaf ze ook al aan dat ze moeite had om nederlandse teksten te lezen.
Of ben ik haar nu aan het verwarren met iemand anders?

Doe niet zo belachelijk zeg.

majo2 schreef: ↑

08-10-2020 10:03

Dan zijn er in deze wereld heel veel zaken rascistisch. racistisch
Niemand kan ontkennen dat een bepaalde huidskleur in de regel samengaat met een bepaalde cultuur.
Staat als een paal boven water lijkt mij.
Als dit een vorm van rascisme is dan heeft dat in mijn ogen helemaal geen negatieve bijklank.

racisme

majo2 schreef: ↑

08-10-2020 10:54

Ja, ik ben serieus. In vorige posts gaf ze ook al aan dat ze moeite had om nederlandse teksten te lezen.
Of ben ik haar nu aan het verwarren met iemand anders?

Ik zou jou een cursus begrijpend lezen aanraden, met de specialisatie "wat kunnen mensen nog meer bedoelen dan wat er letterlijk staat?"

Lafae schreef: ↑

08-10-2020 10:28

Het rottige van pesten is dat het helemaal niet structureel hoeft te zijn. Mijn kind wordt iedere dag gepest, maar wel afwisselend door verschillende kinderen. Ieder kind pest dus maar af en toe, maar mijn kind wordt wel iedere dag vernederd, uitgesloten, nagelopen na schooltijd en gebeld met varkensgeluiden. De ervaring van de pesters is dus dat het niet zo erg is, ze pesten maar soms; mijn dochter gaat daarentegen iedere dag met angst naar school, want ze weet nooit waar het gevaar vandaan komt.

Maar goed, wat doe je er aan als ouder: niets. Uiteindelijk interesseert het namelijk niemand. De leraren zien niets gebeuren en vinden een beetje pesten normaal. Ouders stellen dat hun kind maar af en toe iets naars doet, dus dat is geen pesten. Kind heeft zelf inmiddels besloten het maar te ondergaan, want dat is het minst erg.

What the flying fuck!?!
Welke groep zitten die kinderen in? Bellen met varkensgeluiden? Waar zijn de ouders van die kinderen? Hoezo 'maar af en toe iets naars doen? ' Echt, om met NYC te spreken: ik weet niet wat ik lees!

Heel veel sterkte voor jou en je dochter

Ik was zelf als jong kind een pester. Denk aan buitensluiten, gemene liedjes zingen en dat soort dingen. Achteraf vind ik het vreselijk dat ik zo gemeen was! Ik denk dat het bij mij had geholpen als ik gewezen was op de effecten en gevolgen ervan. Ik was echt nog heel jong namelijk (tussen de 8-10 denk ik).

Ceester schreef: ↑

08-10-2020 11:22

What the flying fuck!?!
Welke groep zitten die kinderen in? Bellen met varkensgeluiden? Waar zijn de ouders van die kinderen? Hoezo 'maar af en toe iets naars doen? ' Echt, om met NYC te spreken: ik weet niet wat ik lees!

Heel veel sterkte voor jou en je dochter

Eens, maar dat vind ik ook wel gewoon vallen onder structureel pesten.

Ik ben schoolmaatschappelijk werker. Sinds 5 jaar op het VO en MBO en daarvoor 6 jaar in het PO. Mijn ervaring is dat het gros van de leerkrachten totaal niet beseffen wat een impact pesten kan hebben. Dat het helemaal niet afhangt van de heftigheid van de pesterijen maar van de impact die het heeft op degene die gepest wordt. Hoe schadelijk dit is voor de ontwikkeling. Ik vind het heel erg maar ik merk dat daar nog steeds echt heel veel werk ligt. Ik denk dat je als ouder van een kind dat gepest wordt altijd stevig aan de bel moet trekken. Doet de leerkracht niets dan zoek je het hoger op. Desnoods met externe hulp als school niets wil aanpakken. Pesten is echt schadelijk!

majo2 schreef: ↑

08-10-2020 10:54

Ja, ik ben serieus. In vorige posts gaf ze ook al aan dat ze moeite had om nederlandse teksten te lezen.
Of ben ik haar nu aan het verwarren met iemand anders?

Jij spoort niet...

Als kind ben ik nooit gepest. Ik dacht eerlijk gezegd altijd het het vast ook een beetje zou liggen aan het kind dat gepest werd. Ik had géén idee.
Tot ik als volwassene, in een tijdelijke baan waar ik niet paste, ben gepest. Wat een eenzaam gevoel en zelfvertrouwenvernietigende ervaring. Ik had echt geen idee daarvoor. Ik kon gelukkig gewoon een andere baan zoeken. Arme kinderen, die nog zo aan het begin van hun ontwikkeling staan en geen kant op kunnen. Diep respect voor iedereen die dat heeft moeten meemaken. Ik ben erg alert op pesten inmiddels en schroom niet om in te grijpen.
Mijn eigen kind probeer ik een veilig thuis te geven en empathie en zelfvertrouwen te laten ontwikkelen. ‘Behandel een ander zoals je zelf behandeld zou willen worden’ vind ik een goede leidraad. Ook denk ik dat extra clubjes buiten school fijn zijn. Zodat kind niet afhankelijk is van de kinderen uit de klas.

Belangrijk is om een goede band te hebben met je kind. Als je benaderbaar bent en dingen samen bespreekt, zijn dit soort dingen ook makkelijker te vertellen.

Dat vergt wel een inspanning: als je niet verder komt dan “Hoe was het op school” (veel kinderen zeggen daar weinig op), dan ben je niet zo in gesprek als je denkt. Als het je lukt om af en toe ergens mee te helpen op school (activiteit begeleiden, luizenpluizen, etc). dan kom je al meer op het niveau waarop je meer gezichten van klasgenoten kent, ziet hoe dingen op school gaan, en dan kan je gerichtere vragen stellen. Je hebt iets gezien maar snapte niet hoe dat normaal gaat; kan je kind dan eens uitleggen?

Bij mijn zoon werkt het goed dat ik laat merken dat ik dingen niet weet, en dat ik niet altijd de alwetende bazige ouder ben. Soms moet je dat natuurlijk wel zijn, maar hij vind het (zeker nu hij ouder wordt) heel fijn dat sommige dingen met meer gelijkwaardigheid verlopen.

Ik ben zelf opgevoed met erg dominante ouders, en ben nog steeds aan het leren om mijn eigen weg te ontwikkelen. Wat ik wel kan zeggen, is dat als je als ouder steeds gehoorzaamheid eist “omdat ik het zeg” je kind bagage tekort komt. Als je vanaf het begin met je kind omgaat zoals je zelf behandeld zou willen worden, leert je kind beter een aantal belangrijke waarden:

A. Dat het er toe doet, en dat het evenveel recht heeft op een respectvolle behandeling als iedereen (van welke leeftijd ook)
B. Dat als je kind boos doet tegen jou, en een keer zijn frustratie uit, je laat zien hoe JIJ daar mee om gaat; duidelijk benoemen dat je het niet prettig vind om zo behandeld te worden (waarmee het dit gedrag kan leren imiteren naar anderen)
C. Dat zelfs als jullie het niet zouden kunnen oplossen, je kind in jou wel een bondgenoot heeft die zijn rug dekt. Dus dat jou betrekken helpt.

Uitleg; A klinkt logisch, maar veel ouders hebben toch het idee dat zij nog op een soort voetstuk staan tov hun kinderen. Maar als je je kind steeds dwingt om concessies aan zijn eigen integriteit te doen “als vader of moeder dat zegt”, dan is het paadje al ingesleten, en zal een kind eerder dit inschikkende gedrag tonen naar een ander die zich dominant opstelt (ook als dit een pestkop is). Dus liever de route van wat meer polderen en samen naar een resultaat toe werken dan de korte dominante route. Daar kweek je juist GEEN karakter mee... Uiteraard allemaal in het realistische; een kind moet wel tanden poetsen enzo: ik zeg niet dat je je kind alles laat bepalen. Wel dat je moet proberen je kind tot dingen te bewegen op een redelijke manier, zonder altijd dominant te doen.

Bij B wil ik toevoegen dat ik regelmatig lees dat mensen (volgens mij vaak niet de jongsten) enorm fel zijn als iemand hier schrijft dat zijn kind eigenwijs gedrag liet zien; “nou; bij mij hoeft hij dat niet in zijn hoofd te halen hoor!!!” etc. Alsof je iedere vorm van ongehoorzaam gedrag moet beantwoorden met machtsmiddelen, puur omdat je kind ALTIJD respect naar je moet tonen.Maar dan kan je er samen niets van leren!

Als mijn zoon “kut” zegt, kan ik daar enorm op happen en hem gaan dreigen met straffen. Maar ik vind niet dat dat mijn gezag aantast, dus ik hap niet. Ik bespreek wel met hen in welke situatie dat woord ontzettend ongemakkelijk kan vallen.

Als hij ergens ECHT gefrustreerd om is, en hij wil krijsen en me het liefste een mep geven (wat hij eigenlijk nooit doet, op 1 of 2 keer na, waar hij ook zelf sorry voor kwam zeggen), dan probeer ik vooral niet mee te gaan in de storm, en aan te geven waar ik last van heb, of ik vraag of hij rekening met mij houdt. Ik denk dat dit heel belangrijk is als voorbeeld om te leren voelen waar iemand over je grens heen gaat, en hoe je voor jezelf op mag komen met hele redelijke vragen.

En bij C; ik dek zijn rug. Dat gebeurde bij mij thuis absoluut nooit! Bij ziekte was er altijd argwaan dat je je aanstelde etc.
Dus we vragen zoon om zich in te spannen en zijn best te doen, maar als hij een slechte dag geef, mag hij heus wel eens thuisblijven zonde dat er aantoonbaar bloed uit zijn ogen loopt. En toen hij van streek raakt van een heel akelig wijf dat zwemles geeft, ging ik eerst (in overleg met de dame die de roosters plande) aan de kant zitten kijken (wat ongebruikelijk was, maar ik had van de roosterdame wel een bevestiging gekregen van mijn zorgen), en bij haar 3e idiote les liep ik naar de rand en zei mijn zoon dat hij er uit mocht komen terwijl zij me (in het bijzijn van alle kinderen) onaardige dingen toeschreeuwde. Tuurlijk dame, maar mijn zoon gaat nu mee.
Dit vond ik zelf het meest ingewikkeld; autoriteiten niet zelf gehoorzamen maar een ongemakkelijke situatie (wrijving) niet uit de weg gaan als mijn kind dat nodig heeft. Ik ben nog steeds aan het leren (heb er ook wel fouten mee gemaakt), maar zie wel dat dit ook weer heel erg belangrijk is voor het zelfbeeld van een kind; het is NIET normaal dat anderen mij echt een rotgevoel bezorgen, ook al zijn ze officieel de baas. Kinderen kunnen pas dingen uitspreken als ze snappen dat er ook andere mogelijkheden zijn. Anders nemen ze het soms toch aan als een onveranderbaar gegeven, of internaliseren ze dat nare zaken hun eigen schuld zijn.

Mijn zoon zit lekker in zijn vel. Hij heeft een prima kompas, waar wij zeker niet alle credits voor kunnen nemen; veel heb ik hem niet aangeleerd maar is gewoon zijn kijk op het leven; als kleuter waren er bv twee “vriendjes” (broers) die enorm bezig waren met kijken of ze hem samen konden bespelen. Altijd na school met een stuk ontbijtkoek zwaaien; “wij hebben lekker koeoeoek!”. Zei hij serieus; “ik laat me door jullie niet jaloers maken”. Ze waren wat kleiner van stuk, en als er eentje echt irritant deed, dan tilde hij hem gewoon op: hij weigerde het gedrag te beantwoorden met gelijksoortig gedrag.

Laatst met een Klokhuis uitzending over pesten nog eens gevraagd; voel jij je wel eens gepest? Nou; even nadenken en toen zei hij “Nee”. Hij zag het soms wel op school, maar daar wordt redelijk goed begeleid en leren ze veel samen op te lossen. De onderlinge tolerantie is behoorlijk hoog, al zijn er wel klasgenoten die meer klieren omdat ze hun impulsen lastiger beheerden of zich snel gekrenkt voelen en dan “wat terug” gaan doen. In zijn klas worden kinderen daar niet op “gepakt”.

Ik denk dat je niet van alles ineen moet krimpen, maar bij sommige dingen blij moet zijn dat je kind de ruimte krijgt om gedrag te oefenen. Bevestig ze in hun veekracht in plaats van dat je meegaat in de zorgen dat ze het niet aan kunnen. Daar verlam je ze nl mee.

Heel soms maak ik dingen mee mbv conflicthantering waar ik zelf iets van leer. Dit bespreken we dan gewoon ook bij het eten. Hondenbezitter zijn is wel een bron van “gedoe”. Ik vertel wel eens hoe ik met een ruzie ben omgegaan toen mijn hond een bal afpakte en lek beet en de baas HEEL boos was. Of wat ik kortgeleden een openbaring vond; dat een man en zijn hond erg hinderlijk deden, en dat die man het normaal vond dat zij hond op die van mij (aan de lijn) dook. Dat alle logische argumenten eigenlijk te uitgebreid waren, en dat ik toen loog dat mijn hond aan de lijn was omdat ze een hechting had. Toen kon hij ineens wel zijn hond bij zich houden en zei hij sorry!
We zijn best wel een heel eerlijk gezin dat de waarheid belangrijk vind. Dus ik heb laten zien dat liegen soms een betere oplossing is dan eerlijk blijven, ook als je (juist) netjes wilt blijven.

Ceester schreef: ↑

08-10-2020 11:22

What the flying fuck!?!
Welke groep zitten die kinderen in? Bellen met varkensgeluiden? Waar zijn de ouders van die kinderen? Hoezo 'maar af en toe iets naars doen? ' Echt, om met NYC te spreken: ik weet niet wat ik lees!

Heel veel sterkte voor jou en je dochter

Het is groep 8. Ik heb jarenlang gesprekken gevoerd, met nul effect. Kind is inmiddels als de dood dat ik weer iets probeer en heeft me gesmeekt niet meer te gaan praten, want iedere keer wordt het daarna erger. De ouders van die kinderen zien het niet als iets ergs omdat hun kinderen niet structureel pesten. Een keer iemand bellen en varkensgeluiden maken is lullig, maar ach, het is maar één keer. Net als een keer iets zeggen als: 'Kun jij vanmiddag afspreken? Ja? Ha, ik lekker niet.' Of achtervolgd worden vanuit school naar huis door een paar jongens die nare dingen roepen. Het zijn voor die kinderen en hun ouders allemaal incidenten. En voor mijn kind is het iedere dag weer een andere vernedering of uitsluiting. Maar goed, nog maar driekwart jaar, dan is ze er vanaf.

Lafae schreef: ↑

08-10-2020 12:26

Het is groep 8. Ik heb jarenlang gesprekken gevoerd, met nul effect. Kind is inmiddels als de dood dat ik weer iets probeer en heeft me gesmeekt niet meer te gaan praten, want iedere keer wordt het daarna erger. De ouders van die kinderen zien het niet als iets ergs omdat hun kinderen niet structureel pesten. Een keer iemand bellen en varkensgeluiden maken is lullig, maar ach, het is maar één keer. Net als een keer iets zeggen als: 'Kun jij vanmiddag afspreken? Ja? Ha, ik lekker niet.' Of achtervolgd worden vanuit school naar huis door een paar jongens die nare dingen roepen. Het zijn voor die kinderen en hun ouders allemaal incidenten. En voor mijn kind is het iedere dag weer een andere vernedering of uitsluiting. Maar goed, nog maar driekwart jaar, dan is ze er vanaf.

Wat verschrikkelijk, en wat een rot ouders zeg. Dan laat je als ouder echt flinke steken vallen en als school ook.

Hopelijk gaat je dochter een hele leuke tijd tegemoet op het middelbaar onderwijs.