Kinderen
alle pijlers
Peuter (2,5) pijn in beentjes, bleek, af en toe koorts... ben bezorgd!
vrijdag 18 mei 2007 om 11:08
Goeiemorgen,
Ik wil heel graag even mijn zorgen over mijn kleine ventje met jullie delen en hopelijk wat herkenning krijgen...
Mijn kleine man van 2,5 klaagt de laatste tijd heel erg over 'au' in de benen, wil en kan (?) dan ineens niet meer lopen, gaat heel hard huilen en au au roepen. Soms krijgt hij ook ineens koorts, wat ook wel weer wegtrekt (ik dacht dat ie het gewoon warm kreeg van het huilen en zich druk maken, maar het blijkt wel koorts). Ook ziet hij (altijd) erg bleek, terwijl meneertje werkelijk waar alles eet, goed eet dus... Komt ook veel buiten.
Een kind van 2,5 moet toch gewoon een stuk kunnen wandelen??
Hij moet en zal dan op het plankje van de kinderwagen. En ik kan toch niet om heel hard huilen, au roepen en op zijn beentjes wijzen heen??
Wie herkent dit?
Alvast heel erg bedankt voor je reactie, liefs Guusje
Ik wil heel graag even mijn zorgen over mijn kleine ventje met jullie delen en hopelijk wat herkenning krijgen...
Mijn kleine man van 2,5 klaagt de laatste tijd heel erg over 'au' in de benen, wil en kan (?) dan ineens niet meer lopen, gaat heel hard huilen en au au roepen. Soms krijgt hij ook ineens koorts, wat ook wel weer wegtrekt (ik dacht dat ie het gewoon warm kreeg van het huilen en zich druk maken, maar het blijkt wel koorts). Ook ziet hij (altijd) erg bleek, terwijl meneertje werkelijk waar alles eet, goed eet dus... Komt ook veel buiten.
Een kind van 2,5 moet toch gewoon een stuk kunnen wandelen??
Hij moet en zal dan op het plankje van de kinderwagen. En ik kan toch niet om heel hard huilen, au roepen en op zijn beentjes wijzen heen??
Wie herkent dit?
Alvast heel erg bedankt voor je reactie, liefs Guusje
vrijdag 18 mei 2007 om 11:15
Misschien moet je toch maar even met hem naar de dokter. Dan kun je je zorgen kwijt en dan is hij/zij in ieder geval hiervan op de hoogte. Kunnen ze het monitoren.
Het kan natuurlijk ook groeipijn zijn. Ik kan met dat nog wel herinneren van vroeger en dat kan behoorlijk pijn doen. Maar het lijkt me niet dat je dan koorts behoort te hebben of bleek ziet.
...Ik zou voor de zekerheid toch even met hem naar de dokter gaan nogmaals.
Succes!
Het kan natuurlijk ook groeipijn zijn. Ik kan met dat nog wel herinneren van vroeger en dat kan behoorlijk pijn doen. Maar het lijkt me niet dat je dan koorts behoort te hebben of bleek ziet.
...Ik zou voor de zekerheid toch even met hem naar de dokter gaan nogmaals.
Succes!
vrijdag 18 mei 2007 om 11:31
Ik zou naar de dokter gaan, zeker als je je zorgen maakt.
Overigens heeft die van mij ook af en toe "pijn" of zijn zijn haar benen "kapot", vooral wanneer ze getild wil worden... Het hoeft dus niks te zijn, maar ik zou vooral met die koorts/bleekheid enzo en als je het niet vertrouwt even naar de dokter gaan.
Overigens heeft die van mij ook af en toe "pijn" of zijn zijn haar benen "kapot", vooral wanneer ze getild wil worden... Het hoeft dus niks te zijn, maar ik zou vooral met die koorts/bleekheid enzo en als je het niet vertrouwt even naar de dokter gaan.
vrijdag 18 mei 2007 om 12:05
Hoi Guusje,
mijn dochter van bijna 2 is een hele goeie prater, dus kan zihzelf aardig uitdrukken. De laatste tijd geeft ze constant 'auw' aan. Voor mij is dit meestal geen signaal dat er iets is, maar voor vriend wel. Ook omdat ze er echt een beetje bij kan gaan huilen, zeker als je erop ingaat.
Nu kan er zeker iets met je mannetje aan de hand zijn. Ik ben zelf deze week ook met dochter naar de huisarts gegaan, omdat ze een ontstoken oog had met raar plekje, in combinatie met de vele (korte) koortsaanvalletjes van afgelopen maand/twee maanden. Ik had een algeheel het zit me niet lekker gevoel, maar weet niet wat er is.
Dochter is niet bleek, maar wel vaak moe en slaapt vrij veel. Allemaal dingen waar je iets van kunt denken. Heb je overigens al eens gedacht aan bloedarmoede? Dochter bleek zelf een jaar geleden een lichte vorm van bloedarmoede te hebben, wat haar vermoeidheid verklaren kan. En anders zit het misschien in de familie een bleke huid?
Maar goed, het punt wat ik wil maken is het auw zeggen. Je wilt (en moet!) je kindje serieus nemen. Maar aan de andere kant is het ook uitzoeken of het auw wel echt auw betekend. Toen dochter een doorkomende kies had en wij dat niet op tijd in de gaten hadden, toen had ze ook auw. Wij wisten alleen niet wat. Daarna werd het ons duidelijk dat het een kiesje moest zijn geweest en vooral mijn lief heeft daar een paar keer met haar over 'gepraat' in de vorm dat ze een zielig auw mondje had etc. Geloof me maar dat dochter daarna met regelmaat auw in haar mondje had aldus zijzelf.
Ook grappig dat ze auw zelfs gebruikt om ons boven te krijgen als ze in bedje moet slapen. Dan is het eerst 10 minuutjes spelen. Daarna 10 minuten mama, daarna 10 minuten papa, daarna 5 minuten de hele tijd roepen dat ze wil drinken en als dat niet helpt (het helpt nooit ;)) dan nog eens 5 minuten met een heel zielig stemmetje auw roepen. Overigens succesvol, want mijn lief wil dan altijd zeker checken dat er echt echt niks is. Tja...auw is dus voor haar tevens een punt van aandacht en dat vind ik erg lastig. Want hoe moet je nu onderscheid maken tussen echt en niet echt??? Waar leg je de grens tussen ik wil je serieus nemen, maar dit is een roep om aandacht.
Maar als je het niet vertrouwd, zou ik zeker even contact opnemen met de huisarts. En misschien is bloedprikken een idee?
mijn dochter van bijna 2 is een hele goeie prater, dus kan zihzelf aardig uitdrukken. De laatste tijd geeft ze constant 'auw' aan. Voor mij is dit meestal geen signaal dat er iets is, maar voor vriend wel. Ook omdat ze er echt een beetje bij kan gaan huilen, zeker als je erop ingaat.
Nu kan er zeker iets met je mannetje aan de hand zijn. Ik ben zelf deze week ook met dochter naar de huisarts gegaan, omdat ze een ontstoken oog had met raar plekje, in combinatie met de vele (korte) koortsaanvalletjes van afgelopen maand/twee maanden. Ik had een algeheel het zit me niet lekker gevoel, maar weet niet wat er is.
Dochter is niet bleek, maar wel vaak moe en slaapt vrij veel. Allemaal dingen waar je iets van kunt denken. Heb je overigens al eens gedacht aan bloedarmoede? Dochter bleek zelf een jaar geleden een lichte vorm van bloedarmoede te hebben, wat haar vermoeidheid verklaren kan. En anders zit het misschien in de familie een bleke huid?
Maar goed, het punt wat ik wil maken is het auw zeggen. Je wilt (en moet!) je kindje serieus nemen. Maar aan de andere kant is het ook uitzoeken of het auw wel echt auw betekend. Toen dochter een doorkomende kies had en wij dat niet op tijd in de gaten hadden, toen had ze ook auw. Wij wisten alleen niet wat. Daarna werd het ons duidelijk dat het een kiesje moest zijn geweest en vooral mijn lief heeft daar een paar keer met haar over 'gepraat' in de vorm dat ze een zielig auw mondje had etc. Geloof me maar dat dochter daarna met regelmaat auw in haar mondje had aldus zijzelf.
Ook grappig dat ze auw zelfs gebruikt om ons boven te krijgen als ze in bedje moet slapen. Dan is het eerst 10 minuutjes spelen. Daarna 10 minuten mama, daarna 10 minuten papa, daarna 5 minuten de hele tijd roepen dat ze wil drinken en als dat niet helpt (het helpt nooit ;)) dan nog eens 5 minuten met een heel zielig stemmetje auw roepen. Overigens succesvol, want mijn lief wil dan altijd zeker checken dat er echt echt niks is. Tja...auw is dus voor haar tevens een punt van aandacht en dat vind ik erg lastig. Want hoe moet je nu onderscheid maken tussen echt en niet echt??? Waar leg je de grens tussen ik wil je serieus nemen, maar dit is een roep om aandacht.
Maar als je het niet vertrouwd, zou ik zeker even contact opnemen met de huisarts. En misschien is bloedprikken een idee?
vrijdag 18 mei 2007 om 15:36
Hee lieve meiden,
Bedankt voor jullie reacties, super!
En het is zeker waar dat 'au' door mij serieus genomen wordt, en dat meneertje dat dus ook doorheeft. Alleen als ik google op 'pijn in de benen bij peuters', kom ik alleen maar bij enge ziektes... Ik weet het, niet op internet kijken... naar de dokter! Na het weekend ga ik bellen. Anders moet ik nu het spoednummer bellen en das misschien weer wat overdreven...
Laag ijzer heeft hij, de arts vond het niet nodig staalpillen te geven...
Zorgen...
Goed weekend allemaal, en nogmaals dank!
liefs Guusje
Bedankt voor jullie reacties, super!
En het is zeker waar dat 'au' door mij serieus genomen wordt, en dat meneertje dat dus ook doorheeft. Alleen als ik google op 'pijn in de benen bij peuters', kom ik alleen maar bij enge ziektes... Ik weet het, niet op internet kijken... naar de dokter! Na het weekend ga ik bellen. Anders moet ik nu het spoednummer bellen en das misschien weer wat overdreven...
Laag ijzer heeft hij, de arts vond het niet nodig staalpillen te geven...
Zorgen...
Goed weekend allemaal, en nogmaals dank!
liefs Guusje
vrijdag 18 mei 2007 om 16:10
Ik opper ook maar iest hoor:):
Kan het geen 'groeipijn' zijn?
Man ow man, daar heb ik vroeger zooooooo veel last van gehad! Tot huilens toe....mijn moeder masseerde mn beentjes dan altijd, het voelde als een soort stekende zeurende kramp...weet niet goed hoe ik het moet omschrijven en weet niet ofdat 'groeipijn' een juiste/ officiële naam is maar wij noemden het altijd zo....
Kan het geen 'groeipijn' zijn?
Man ow man, daar heb ik vroeger zooooooo veel last van gehad! Tot huilens toe....mijn moeder masseerde mn beentjes dan altijd, het voelde als een soort stekende zeurende kramp...weet niet goed hoe ik het moet omschrijven en weet niet ofdat 'groeipijn' een juiste/ officiële naam is maar wij noemden het altijd zo....
vrijdag 18 mei 2007 om 16:12
Ik heb als kind ook heel veel last van groeipijn in mijn benen gehad. Dat deed zo veel pijn dat ik er echt van moest huilen.
Ik hoop dan ook van harte dat jouw zoontje dat heeft.
En idd, kijk nooit op internet. Daar maak je je zelf alleen maar ongerust mee terwijl er zo veel kwalen zijn met pijn in je benen die er helemaal niet opstaan!
Als je je echt ongerust maakt ga je gewoon naar de dienstdoende weekendarts. Die zitten tegenwoordig meestal in een huisartsen post die in een ziekenhuis zit. En met kindjes wordt je voor eventuele onderzoeken meteen verder geholpen dus heb je veel eerder duidelijkheid.
Succes!
Ik hoop dan ook van harte dat jouw zoontje dat heeft.
En idd, kijk nooit op internet. Daar maak je je zelf alleen maar ongerust mee terwijl er zo veel kwalen zijn met pijn in je benen die er helemaal niet opstaan!
Als je je echt ongerust maakt ga je gewoon naar de dienstdoende weekendarts. Die zitten tegenwoordig meestal in een huisartsen post die in een ziekenhuis zit. En met kindjes wordt je voor eventuele onderzoeken meteen verder geholpen dus heb je veel eerder duidelijkheid.
Succes!
vrijdag 18 mei 2007 om 16:48
Hoi,
Ik wilde toch even reageren.
Mijn zoontje heeft toen hij bijna twee was ook vel pijn in zijn beentjes gehad.
Was ook soms ziek met koorts enz. Kon er niet de vinger op leggen wat er nou precies met hem was.
Na een aantal x bloedprikken is eruit gekomen dat hij de ziekte van Lyme had..
Dat veroorzaakt ook gewrichtspijn.
Ik wil je natuurlijk helemaal niet bang maken, maar het is wel iets waar je niet zo snel aan denkt.
Vraag er eens naar als je bij de huisarts bent, kan geen kwaad.
Succes ermee hoor.
Groetjes Amy
Ik wilde toch even reageren.
Mijn zoontje heeft toen hij bijna twee was ook vel pijn in zijn beentjes gehad.
Was ook soms ziek met koorts enz. Kon er niet de vinger op leggen wat er nou precies met hem was.
Na een aantal x bloedprikken is eruit gekomen dat hij de ziekte van Lyme had..
Dat veroorzaakt ook gewrichtspijn.
Ik wil je natuurlijk helemaal niet bang maken, maar het is wel iets waar je niet zo snel aan denkt.
Vraag er eens naar als je bij de huisarts bent, kan geen kwaad.
Succes ermee hoor.
Groetjes Amy
vrijdag 18 mei 2007 om 17:17
hoi,
Toen mijn oudste een peuter was, kon hij af en toe even niet lopen. Ook deed het pijn. Maar na een paar minuten was het over. Ik dacht daarom dat zijn beentje sliep.
Omdat het wel steeds terug kwam, ben ik toch met hem naar de dokter geweest. Deze dacht dat het misschien wel een heupdyplasie (vader had het nl ook gehad) kon zijn en verwees mij door naar het ziekenhuis.
Op de foto was niets te zien en toen kwamen ze tot de conclusie dat het waarschijnlijk een heupirritatie was, die veroorzaakt kan worden door en virusje, bv een verkoudheidje.
Het is vanzelf overgegaan na een aantal dagen.
Maar bij twijfel: altijd naar de huisarts, die zijn ervoor en je betaalt er genoeg voor!
Toen mijn oudste een peuter was, kon hij af en toe even niet lopen. Ook deed het pijn. Maar na een paar minuten was het over. Ik dacht daarom dat zijn beentje sliep.
Omdat het wel steeds terug kwam, ben ik toch met hem naar de dokter geweest. Deze dacht dat het misschien wel een heupdyplasie (vader had het nl ook gehad) kon zijn en verwees mij door naar het ziekenhuis.
Op de foto was niets te zien en toen kwamen ze tot de conclusie dat het waarschijnlijk een heupirritatie was, die veroorzaakt kan worden door en virusje, bv een verkoudheidje.
Het is vanzelf overgegaan na een aantal dagen.
Maar bij twijfel: altijd naar de huisarts, die zijn ervoor en je betaalt er genoeg voor!
