Kinderen
alle pijlers
Peuter op observatie/diagnostiek-groep
dinsdag 30 juni 2020 om 14:08
Over een paar maanden gaat mijn peuter starten op een observatie/diagnostiekgroep voor 2 ochtenden per week, dit omdat zijn (taal)ontwikkeling erg achter loopt en er ook nog wat 'afwijkende' dingen zijn rondom zijn gedrag.
Na een aantal logopedie-sessies, een observatie van een orthopedagoog op het kdv en zorgen van onze kant is besloten hem hier voor minimaal vier maanden te observeren om er zo wellicht achter te komen waarom hij nog niet praat (hij is 2,5 en zegt zo goed als niks, op wat brabbelen na) en of dit te maken heeft met wellicht een taalontwikkelingsstoornis, of dat er meer 'iets' in het gedrag zit wat hem remt in zijn verdere ontwikkeling.
Ik vind het best spannend, maar ben ook blij dat dat hij hier kan starten. Hopelijk komen we er zo achter hoe we hem beter kunnen helpen.
Zijn er hier ouders met ervaring?
Na een aantal logopedie-sessies, een observatie van een orthopedagoog op het kdv en zorgen van onze kant is besloten hem hier voor minimaal vier maanden te observeren om er zo wellicht achter te komen waarom hij nog niet praat (hij is 2,5 en zegt zo goed als niks, op wat brabbelen na) en of dit te maken heeft met wellicht een taalontwikkelingsstoornis, of dat er meer 'iets' in het gedrag zit wat hem remt in zijn verdere ontwikkeling.
Ik vind het best spannend, maar ben ook blij dat dat hij hier kan starten. Hopelijk komen we er zo achter hoe we hem beter kunnen helpen.
Zijn er hier ouders met ervaring?
dinsdag 30 juni 2020 om 21:35
Ik begrijp dit heel goed, maar hoop dat je een beetje mild voor jezelf kunt zijn hierin. Je bent in eerste plaats moeder, geen behandelaar. Ik probeer hier zelf ook echt nog een balans in te vinden hoor, vandaar ook dat ik wel geraakt word door wat je schrijft. Ik had hier laatst een gesprek over met onze gezinsbehandelaar, over wat je moet proberen aan therapieën en wanneer het genoeg is. Haar ervaring in 15 jaar is dat er toch echt geen wondermiddelen zijn en dat sommige ouders maar door blijven gaan met therapieën zoeken en proberen. Bijvoorbeeld een gezin met een zoon die non-verbaal is gebleven ondanks 2 sessies dolfijn-therapie op Curaçao. Het is toch ook wel gewoon wat het is denk ik dan. En helaas is het toch ook gewoon een hele industrie geworden die achter veel behandelingen zit.herfst100 schreef: ↑30-06-2020 19:43
Schuldgevoel herken ik ook heel erg. Mijn zoon is nooit gaan praten. In het begin was ik daar heel erg mee bezig. Allerlei therapieën zoeken en uitproberen. Allemaal zonder resultaat. Ik was zo bang dat ik iets gemist had, niet had aangeboden. Wat als ik wel net die ene therapie had gevonden? Had hij dan wel gaan praten? Is het mijn schuld dat hij verstandelijk niet meer gegroeid is na 1,5 jaar? Dit gevoel is wel gaan slijten na verloop van jaren. Maar alsnog knaagt het in mijn achterhoofd...in hoeverre heb ik invloed op zijn verstandelijke beperkingen? Doen we wel genoeg? Lastig, ondanks dat ik zie dat het bij de andere jongens allemaal redelijk vanzelf gaat zal ik dit toch nooit helemaal kunnen loslaten denk ik.
Ik weet zeker dat je keihard je best hebt gedaan en doet!
dinsdag 30 juni 2020 om 21:38
Ja mooi hoe je dat zegt. Voor nu kijk ik ook niet te ver vooruit, over 1,5 Jaar gaat hij naar school maar of dat het reguliere onderwijs zal zijn.... geen idee. En daar wil ik ook nog niet over nadenken, niet tot we eigenlijk nog niks weten.ZeeKees schreef: ↑30-06-2020 21:20ODC staat voor orthopedagogisch dag centrum. Is een dagbehandeling voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Is een hele fijne plek voor hem!
Dat loslaten van verwachtingen is iets dat nu een beetje komt en gaat merk ik, het overvalt me soms, maar meestal lukt het goed om alleen naar mijn zoon en zijn ontwikkeling te kijken. Gisteren had ik een kort gesprekje met een jongetje van zoons leeftijd in de speeltuin en als ik merk hoe makkelijk dat gaat in vergelijking met contact maken met mijn zoon dan is dat wel even lastig.
Fijn dat je steun zoveel steun ervaart vanuit jeugdhulp! Bij ons denken ze vanuit het ODC goed mee en dat is erg fijn. Het hulpverleningslandschap kan inderdaad wat overweldigend zijn. Er is aan de ene kant veel aanbod, aan de andere kant lange wachtlijsten vaak en daarnaast weten de verschillende partijen elkaar vaak moeilijk te vinden is mijn ervaring.
dinsdag 30 juni 2020 om 21:45
Hier ook ervaring. Onze zoon (4,5) heeft van 2,5 tot 4 jaar op een observatie- en behandelgroep gezeten ivm algehele ontwikkelingsachterstand. Hij zit nu sinds een half jaar op het speciaal basis onderwijs. Binnenkort start een onderzoekstraject (autisme).
Als je meer info wil mag je me een pb sturen.
Als je meer info wil mag je me een pb sturen.
dinsdag 30 juni 2020 om 21:50
Je hebt een PB!Herfstblaadje19 schreef: ↑30-06-2020 21:45Hier ook ervaring. Onze zoon (4,5) heeft van 2,5 tot 4 jaar op een observatie- en behandelgroep gezeten ivm algehele ontwikkelingsachterstand. Hij zit nu sinds een half jaar op het speciaal basis onderwijs. Binnenkort start een onderzoekstraject (autisme).
Als je meer info wil mag je me een pb sturen.
woensdag 1 juli 2020 om 08:36
Mijn zoon is inmiddels een tiener.
Ik kan me voorstellen dat je ertegenop ziet. Ik hoop dat het een fijne groep is waar hij komt.
Ik ging er heel naïf heen toentertijd. Jij lijkt je al wat meer bewust van alles en beter voorbereid. Hopelijk zal dat helpen. Maar verdrietig blijft het toch natuurlijk. Veel sterkte! Ik hoop van harte dat zijn taalontwikkeling op gang gaat komen. Dat scheelt al zo vreselijk veel.
woensdag 1 juli 2020 om 08:40
Bedankt! De laatste jaren heb ik dat gevoel gelukkig veel minder. Ik heb me erbij neergelegd dat dit het is. Hij maakt kleine stapjes vooruit, maar er zit overduidelijk grens. Ik ben nu veel minder bezig met allelei therapieën zoeken, stimuleren tegen beter weten in... Ons doel is nu dat hij zo ontspannen mogelijk de dag door komt, een rustig leven heeft. Daar zetten we op in. Ook qua leerdoelen. Kleine stapjes die zijn leven iets makkelijker maken. Mijn enige echte hoop is nu nog dat hij ooit zindelijk gaat worden. En leert 'zwemmen' zonder bandjes. Dat lijkt me zo fijn voor hem.ZeeKees schreef: ↑30-06-2020 21:35Ik begrijp dit heel goed, maar hoop dat je een beetje mild voor jezelf kunt zijn hierin. Je bent in eerste plaats moeder, geen behandelaar. Ik probeer hier zelf ook echt nog een balans in te vinden hoor, vandaar ook dat ik wel geraakt word door wat je schrijft. Ik had hier laatst een gesprek over met onze gezinsbehandelaar, over wat je moet proberen aan therapieën en wanneer het genoeg is. Haar ervaring in 15 jaar is dat er toch echt geen wondermiddelen zijn en dat sommige ouders maar door blijven gaan met therapieën zoeken en proberen. Bijvoorbeeld een gezin met een zoon die non-verbaal is gebleven ondanks 2 sessies dolfijn-therapie op Curaçao. Het is toch ook wel gewoon wat het is denk ik dan. En helaas is het toch ook gewoon een hele industrie geworden die achter veel behandelingen zit.
Ik weet zeker dat je keihard je best hebt gedaan en doet!
Wat jij schrijft herken ik trouwens ook erg. De confrontatie met leeftijdsgenoten. Erg lastig en nu jaren later nog streeds pijnlijk. Ook ik dacht de eerste jaren dat het aan de opvoeding lag. Ik dacht dat ik het gewoon niet kon ofzo. De reacties buiten op zijn gedrag waren ook niet bepaald mals (ja, als je een kindje wilt, moet je het ook opvoeden he). Gelukkig is dat gevoel wel weg gegaan.
woensdag 1 juli 2020 om 09:10
Oh wat erg dat mensen dat zeggen... 
Mooi dat dat jullie doel nu is Herfst, hem goed de dag helpen te doorkomen.
Als ik het zo lees zijn jullie allemaal al stukken verder in het proces, wellicht dat ik er daarom relatief rustig onder ben omdat ik nog geen idee heb...
We weten het gewoon nog niet, het kan ‘maar’ een tos zijn maar wellicht ook meer. We gaan het zien.
Mooi dat dat jullie doel nu is Herfst, hem goed de dag helpen te doorkomen.
Als ik het zo lees zijn jullie allemaal al stukken verder in het proces, wellicht dat ik er daarom relatief rustig onder ben omdat ik nog geen idee heb...
We weten het gewoon nog niet, het kan ‘maar’ een tos zijn maar wellicht ook meer. We gaan het zien.
maandag 6 juli 2020 om 16:22
Eind deze maand hebben we een kennismakingsgesprek met een van de vaste leidsters van de groep. Ben heel benieuwd. Vorige week al even telefonisch gesproken, en ik merk dan dat ik daarna erg emotioneel ben. Het wordt ineens 'echt'.
Inmiddels ook alles geregeld met het kdv en m'n werkuren, er moest het nodige omgegooid worden i.v.m. de dagen/tijden dat zoon gaat dus was ff een puzzel.
Inmiddels ook alles geregeld met het kdv en m'n werkuren, er moest het nodige omgegooid worden i.v.m. de dagen/tijden dat zoon gaat dus was ff een puzzel.
dinsdag 28 juli 2020 om 12:23
Even een update. Vandaag een kennismaking op de groep gehad (zonder zoon) en de wederzijdse verwachtingen besproken. Was een goed gesprek met de vaste leidster van de groep en zoon gaat na de zomervakantie starten.
Er werd al wel gelijk geschetst hoe het zit met de wachtlijsten voor evt. 'daarna'... Soms wel 1,5 jaar, bijv. voor de behandelgroepen met autisme.
Maar eerst dit maar eens afwachten, zoon gaat tot eind december naar deze groep.
Vandaag een kennismaking op de groep gehad (zonder zoon) en de wederzijdse verwachtingen besproken. Was een goed gesprek met de vaste leidster van de groep en zoon gaat na de zomervakantie starten.Er werd al wel gelijk geschetst hoe het zit met de wachtlijsten voor evt. 'daarna'... Soms wel 1,5 jaar, bijv. voor de behandelgroepen met autisme.
Maar eerst dit maar eens afwachten, zoon gaat tot eind december naar deze groep.
dinsdag 28 juli 2020 om 12:24
Met zoon gaat het verder wel ok! We zijn wel een beetje zoekende hoe we activiteiten/uitstapjes ook voor hem leuk kunnen maken. Onze andere twee kinderen zijn sowieso een stuk ouder, maar hebben ook andere 'behoeftes' merk ik. Voor hun kunnen er geen prikkels genoeg zijn... 
Dat is soms best lastig in één gezin.
Dat is soms best lastig in één gezin.
woensdag 29 juli 2020 om 07:38
Wat fijn dat de kennismaking goed is gegaan! Bij mijn zoon kon er verlenging aangevraagd worden toentertijd. Van 6 maanden geloof ik. Wie weet welke oplossingen je tegenkomt.
Uitstapjes doen wij meestal opgesplitst. Ik vind het jammer dat we weinig als gezin doen, maar dit brengt uiteindelijk de meeste rust voor iedereen.
Uitstapjes doen wij meestal opgesplitst. Ik vind het jammer dat we weinig als gezin doen, maar dit brengt uiteindelijk de meeste rust voor iedereen.
woensdag 29 juli 2020 om 11:37
Fijn dat de kennismaking goed is bevallen! Wat voor behandelgroepen zijn dat dan precies, waar die lange wachttijden voor gelden? Of gaat het aan om speciaal onderwijs? Onze zoon met autisme gaat naar een ODC, wachttijd viel gelukkig enorm mee. Maar dat verschilt nogal per gemeente begrijp ik.
Qua uitjes i.c.m. met zijn oudere broer(s)/zus(sen). Waar lopen jullie tegen aan bij de jongste? Te veel prikkels? Wij doen het zelf net als herfst100 aangeeft vaak gesplitst. Zoon kan best wat prikkels hebben, maar van zijn jongere zusje raakt hij heel snel overprikkeld. Ik vind die 1 op 1 tijd met hem ook wel prettig, dan krijg ik toch de leukste versie van hem te zien.
Qua uitjes i.c.m. met zijn oudere broer(s)/zus(sen). Waar lopen jullie tegen aan bij de jongste? Te veel prikkels? Wij doen het zelf net als herfst100 aangeeft vaak gesplitst. Zoon kan best wat prikkels hebben, maar van zijn jongere zusje raakt hij heel snel overprikkeld. Ik vind die 1 op 1 tijd met hem ook wel prettig, dan krijg ik toch de leukste versie van hem te zien.
woensdag 29 juli 2020 om 13:07
Ja opsplitsen doen we idd ook wel, sowieso is jongste nog te jong voor veel uitstapjes, maar ook qua prikkels kan hij veel minder hebben.
De groep waar hij nu heen gaat is voor Max 4 maanden, langer is niet mogelijk. En die wachtlijsten zijn bijv bij de behandelgroepen voor autisme. Maar dan denk ik ook: wat moeten we dan van 3-4 jaar met hem doen? Kdv gaat redelijk, maar of dat hem echt helpt... nou ja, we zullen het moeten afwachten.
De groep waar hij nu heen gaat is voor Max 4 maanden, langer is niet mogelijk. En die wachtlijsten zijn bijv bij de behandelgroepen voor autisme. Maar dan denk ik ook: wat moeten we dan van 3-4 jaar met hem doen? Kdv gaat redelijk, maar of dat hem echt helpt... nou ja, we zullen het moeten afwachten.
woensdag 29 juli 2020 om 17:10
Misschien een ODC of MKD? Fijn dat het KDV wel een optie is. Onze zoon is 3 maanden niet naar een opvang o.i.d. geweest. Ik was toen bang dat dit zijn ontwikkeling nog verder zou vertragen, maar dit bleek een wat overdreven angst te zijn. Heb dit toen besproken met iemand van het CJG. Hopelijk heb je iemand die jullie hierover kan bijpraten vanuit de organisatie die hem gaat observeren?
woensdag 29 juli 2020 om 18:50
Hier ook herkenning. Onze zoon had een taal- en ontwikkelingsachterstand van ruim een jaar. Logopedie leek de eerste maanden nauwelijks verschil te maken. Ook een speciale psz met weinig kinderen niet. Zoon sluit zich gewoon af als hij het niet boeiend of te moeilijk vindt. Uiteindelijk kletst hij nu wel, maar het is nog steeds niet op niveau. En ik vermoed ook dat hij ergens op het spectrum zit. Tegelijkertijd heeft Susan ook gelijk: wij kunnen ons verhaal wel delen, maar het is voor elk kind anders.
Hij is nu 4 gaat na de zomer naar het speciaal basisonderwijs. We mochten kiezen omdat hij op het randje zat van wel/niet regulier. Maar we zijn bang dat hij weer uitcheckt in een klas met 30 kleuters.
Het belangrijkste is dat hij blij en gelukkig is. Met name de periode 3-3,5 jaar was echt afschuwelijk met een continu overprikkeld en gefrustreerd kind, dat ‘s nachts niet kon slapen en overdag enorme woedeaanvallen had. Ik weet ook niet precies waardoor het komt dat hij met 3,5 wel ineens ging praten.
Ook wij hebben hem op alle mogelijkheden gestimuleerd, boeken gelezen, op cursus geweest, etc. Dat heeft wel gezorgd voor verbeteringen, maar het is geen wondermiddel.
We hebben ook nog een dochter die de oren van je kop kletst en alle mijlpalen ruimschoots op tijd haalde. Maar het is die eeuwige zelftwijfel aan je capaciteit als ouders en continu opnieuw je verhaal moeten doen - met insinuerende vragen of je neerslachtig was tijdens de zwangerschap of gestresst na de geboorte. Terwijl dat verhaal bij iedere dossieroverdracht er gewoon bij zat, dus ze konden het ook lezen. Op een zeker moment heb ik m’n man steeds het woord laten doen. Want de opmerkingen die je soms krijgt
...
Hij is nu 4 gaat na de zomer naar het speciaal basisonderwijs. We mochten kiezen omdat hij op het randje zat van wel/niet regulier. Maar we zijn bang dat hij weer uitcheckt in een klas met 30 kleuters.
Het belangrijkste is dat hij blij en gelukkig is. Met name de periode 3-3,5 jaar was echt afschuwelijk met een continu overprikkeld en gefrustreerd kind, dat ‘s nachts niet kon slapen en overdag enorme woedeaanvallen had. Ik weet ook niet precies waardoor het komt dat hij met 3,5 wel ineens ging praten.
Ook wij hebben hem op alle mogelijkheden gestimuleerd, boeken gelezen, op cursus geweest, etc. Dat heeft wel gezorgd voor verbeteringen, maar het is geen wondermiddel.
We hebben ook nog een dochter die de oren van je kop kletst en alle mijlpalen ruimschoots op tijd haalde. Maar het is die eeuwige zelftwijfel aan je capaciteit als ouders en continu opnieuw je verhaal moeten doen - met insinuerende vragen of je neerslachtig was tijdens de zwangerschap of gestresst na de geboorte. Terwijl dat verhaal bij iedere dossieroverdracht er gewoon bij zat, dus ze konden het ook lezen. Op een zeker moment heb ik m’n man steeds het woord laten doen. Want de opmerkingen die je soms krijgt
...
woensdag 29 juli 2020 om 20:16
Ik heb jou regelmatig gelezen Laura en las dan al veel herkenning. Is je zoon op een behandelcentrum oid geweest?LauraRoar schreef: ↑29-07-2020 18:50Hier ook herkenning. Onze zoon had een taal- en ontwikkelingsachterstand van ruim een jaar. Logopedie leek de eerste maanden nauwelijks verschil te maken. Ook een speciale psz met weinig kinderen niet. Zoon sluit zich gewoon af als hij het niet boeiend of te moeilijk vindt. Uiteindelijk kletst hij nu wel, maar het is nog steeds niet op niveau. En ik vermoed ook dat hij ergens op het spectrum zit. Tegelijkertijd heeft Susan ook gelijk: wij kunnen ons verhaal wel delen, maar het is voor elk kind anders.
Hij is nu 4 gaat na de zomer naar het speciaal basisonderwijs. We mochten kiezen omdat hij op het randje zat van wel/niet regulier. Maar we zijn bang dat hij weer uitcheckt in een klas met 30 kleuters.
Het belangrijkste is dat hij blij en gelukkig is. Met name de periode 3-3,5 jaar was echt afschuwelijk met een continu overprikkeld en gefrustreerd kind, dat ‘s nachts niet kon slapen en overdag enorme woedeaanvallen had. Ik weet ook niet precies waardoor het komt dat hij met 3,5 wel ineens ging praten.
Ook wij hebben hem op alle mogelijkheden gestimuleerd, boeken gelezen, op cursus geweest, etc. Dat heeft wel gezorgd voor verbeteringen, maar het is geen wondermiddel.
We hebben ook nog een dochter die de oren van je kop kletst en alle mijlpalen ruimschoots op tijd haalde. Maar het is die eeuwige zelftwijfel aan je capaciteit als ouders en continu opnieuw je verhaal moeten doen - met insinuerende vragen of je neerslachtig was tijdens de zwangerschap of gestresst na de geboorte. Terwijl dat verhaal bij iedere dossieroverdracht er gewoon bij zat, dus ze konden het ook lezen. Op een zeker moment heb ik m’n man steeds het woord laten doen. Want de opmerkingen die je soms krijgt
Zoon is ook over het algemeen blij en kan echt genieten van kleine dingen zoals bomen of blaadjes . Maar soms ook erg gefrustreerd omdat wij hem niet begrijpen en dat vind ik lastig. De laatste tijd zoekt hij ons wel wat meer op om te ‘ontprikkelen’; dan moeten we hem optillen (vaak na een frustratie-bui) en hangt hij helemaal tegen je aan.
woensdag 29 juli 2020 om 20:17
Wat is een ODC ook alweer? Zoon ‘fulltime’ thuis zou ik echt pittig vinden, vind het nu heerlijk (ook voor de andere twee) dat hij af en toe naar de opvang is.ZeeKees schreef: ↑29-07-2020 17:10Misschien een ODC of MKD? Fijn dat het KDV wel een optie is. Onze zoon is 3 maanden niet naar een opvang o.i.d. geweest. Ik was toen bang dat dit zijn ontwikkeling nog verder zou vertragen, maar dit bleek een wat overdreven angst te zijn. Heb dit toen besproken met iemand van het CJG. Hopelijk heb je iemand die jullie hierover kan bijpraten vanuit de organisatie die hem gaat observeren?
donderdag 30 juli 2020 om 18:23
Hier geen behandelcentrum. Geen idee waarom eigenlijk niet, ik denk omdat het relatief goed ging thuis en bij het kdv (behalve dat hij in zichzelf keerde en geen klap leerde). Hij gaat wel sinds januari naar de dagopvang en daar vindt hij het leuk. Dat zit in het gebouw met het speciaal basisonderwijs dus de overgang zal minder groot zijn. Hij gaat straks gewoon een deur verder.promesso schreef: ↑29-07-2020 20:16Ik heb jou regelmatig gelezen Laura en las dan al veel herkenning. Is je zoon op een behandelcentrum oid geweest?
Zoon is ook over het algemeen blij en kan echt genieten van kleine dingen zoals bomen of blaadjes . Maar soms ook erg gefrustreerd omdat wij hem niet begrijpen en dat vind ik lastig. De laatste tijd zoekt hij ons wel wat meer op om te ‘ontprikkelen’; dan moeten we hem optillen (vaak na een frustratie-bui) en hangt hij helemaal tegen je aan.
We zijn er wel speciaal voor verhuisd want in onze oude woonplaats zou er ook een wachtlijst van 1,5 jaar zijn. De verhuizing was een ingrijpende beslissing voor ons allemaal, maar ik ben wel blij nu alles achter de rug is en we hier zijn geland.
Het blijft een zoektocht en ik kan heel verdrietig worden als ik op auti-pagina’s op Facebook lees over enorme terugvallen, angststoornissen en kinderen die niet meer naar school willen. Onze zoon ontwikkelde zich ook tot 14 maanden normaal en daarna kwam de regressie. Maar goed, het heeft weinig zin je zorgen te maken over iets dat misschien wel of niet gaat gebeuren
donderdag 30 juli 2020 om 22:53
Ja dat is bij ons ook zo: op het kdv en thuis gaat het prima, op wat ‘momentjes’ na maar dat heeft elke peuter. Wel vindt hij de groepsactiviteiten op het kdv, zoals een feestje, niet leuk maar dan nemen ze hem even apart. Wat dat betreft zal een kleinere en rustige setting ook wel beter voor hem zijn. En dat merken we thuis ook: als de andere twee hyper zijn en/of vriendjes over de vloer hebben, is zoon slecht bereikbaar. 1-op-1 krijg je veel meer contact.
Wij wonen in het midden vh land, randje Randstad, dus wellicht daarom langere wachtlijsten.
En mede dankzij de orthopedagoog (zij heeft de observatie op het kdv gedaan) van ons wijkteam wordt het zo adequaat opgepakt, ik heb een hele goede klik met haar en zij pakt echt door. Dat is fijn.
Wij wonen in het midden vh land, randje Randstad, dus wellicht daarom langere wachtlijsten.
En mede dankzij de orthopedagoog (zij heeft de observatie op het kdv gedaan) van ons wijkteam wordt het zo adequaat opgepakt, ik heb een hele goede klik met haar en zij pakt echt door. Dat is fijn.
donderdag 10 september 2020 om 13:36
EVen een update! Zoon is vorige week gestart en het gaat redelijk. Hij moet volgens mij wel wennen aan sowieso een nieuwe plek, maar ook aan een nieuw weekritme. I.p.v. 2xpwk kdv en verder thuis gaat hij nu natuurlijk ook 2 (korte) ochtenden naar de observatiegroep.
De start is redelijk gegaan, we krijgen tijdens de ochtenden regelmatig foto's en filmpjes van de leidsters dus dat is fijn. Volgende week komt zijn vaste begeleider bij ons thuis observeren en eind deze maand hebben we een gesprek met een gedragsdeskundige die hem dan ook een paar keer op de groep heeft geobserveerd. Kortom: de molen draait dus dat is fijn. Ben wel heel benieuwd wat er uit gaat komen.
Vakantie heeft hem verder heel goed gedaan! Hij maakt meer contact met ons als gezin, maar ook met opa en oma die hij regelmatig ziet. En hij 'praat' (brabbelt) echt bijna non-stop in z'n eigen taal. En hij is met name nog steeds heel erg blij, hij kan echt genieten van bepaalde dingen en heeft dan zoveel plezier.
De start is redelijk gegaan, we krijgen tijdens de ochtenden regelmatig foto's en filmpjes van de leidsters dus dat is fijn. Volgende week komt zijn vaste begeleider bij ons thuis observeren en eind deze maand hebben we een gesprek met een gedragsdeskundige die hem dan ook een paar keer op de groep heeft geobserveerd. Kortom: de molen draait dus dat is fijn. Ben wel heel benieuwd wat er uit gaat komen.
Vakantie heeft hem verder heel goed gedaan! Hij maakt meer contact met ons als gezin, maar ook met opa en oma die hij regelmatig ziet. En hij 'praat' (brabbelt) echt bijna non-stop in z'n eigen taal. En hij is met name nog steeds heel erg blij, hij kan echt genieten van bepaalde dingen en heeft dan zoveel plezier.
