Peuter plast ineens veel

06-11-2020 08:29 59 berichten
Ben benieuwd of iemand die herkent en hoe je ermee om bent gegaan.
Peuterjongen 3 jaar en 3 maand, zindelijk sinds een jaar. Ging gemiddeld 6/7 keer per dag plassen. Sinds zondag is dit veranderd naar een keer of 40 per dag. We hebben zijn urine laten checken op een blaasontsteking maar dat is het niet. Ik negeer het plassen nu. Alsin, geef er geen extra aandacht aan. Ik verbied het hem ook niet. Ik laat hem gewoon doen. Het stoort hem enorm in z'n spel of als we samen een activiteit doen. Ik vind het vooral voor hem vervelend en naar de speeltuin gaan is nu ook lastig. Hoewel een jongetje natuurlijk buiten staand een plasje kan doen, vind ik dat in een speeltuin toch niet zo wenselijk.
Ik heb begrepen dat dit dat vaker voorkomt en over het algemeen na verloop v tijd vanzelf over gaat. Maar hoe ik er het beste mee om kan gaan, heb ik nog niet ontdekt. Dus, wie biedt? Wat deed jij? Wat hielp? Hoe lang duurde het? Wat zijn absolute no go's?

EDIT: Het is dus niet veel, maar VAAK plassen. Hij plast 6 keer per dag normale hoeveelheden zoals hij altijd deed. De rest is druppelwerk.
anoniem_644100e7ddd82 wijzigde dit bericht op 06-11-2020 13:50
Reden: Verwarrende OP
7.21% gewijzigd
mybestfriend schreef:
06-11-2020 16:41
Nou, in het begin gaat het doorgaans gelukkig niet zo snel. In de eerste maanden merk je de diabetes wel, maar vooral overdag want er wordt nog wel in de nacht insuline aangemaakt. Honeymoonfase heet dat. Maar een kind kan wel steeds zieker en zieker worden, en inderdaad je kan er dus maar het beste zo snel mogelijk bij zijn.

Aanvulling: dat ziek worden kan op een gegeven moment wel heel snel gaan.
In het begin kan het wel degelijk snel gaan(Het hoeft niet zo te zijn, maar kan dus wel snel gaan). Zeker als de diabetes wordt geinduceerd door ziekte(een infectie kan leiden tot diabetes type 1 bijvoorbeeld, men weet nog niet goed hoe dit kan).

Het kan dus snel gaan bij een jong kind. En ook niet iedereen met diabetes type 1 krijgt een honeymoonfase. De honeymoonfase komt pas na diagnose en/of na start insuline therapie en niet voor diagnose zoals door jou geschetst.
Het is niet voor niets dat de meeste patiënten direct starten met 4x daags insuline spuiten. En inderdaad bij een deel van deze mensen zie je na aanvang van starten met insuline een opleving van alvleesklier functie, waardoor insuline tijdelijk verminderd kan worden. Dat noem je de honeymoonfase. Maar uiteindelijk doet de alvleesklier helemaal niks meer.

Ik heb zelf LADA (Langzaam ontwikkelende vorm van type 1 diabetes en zit in de honeymoonfase. Daarnaast werk ik met mensen met diabetes. Hoe ironisch... :| ). Klote ziekte is het.

Maar gelukkig lijkt het er op dat er bij het zoontje van to wat anders speelt!
Teckeltje88 schreef:
06-11-2020 13:11
Ik ben eigenlijk wel verbaasd dat de meerderheid die reageert er meteen vanuit gaat dat mijn peuter diabetes heeft. En dat mijn huisarts niet goed gehandeld heeft.
Ik ook! Allemachtig wat een idiote reacties. Lezeressen die serieus denken het beter te weten dan de persoon die ervoor doorgeleerd heeft, de ouder uitvoerig heeft gesproken en de uitslagen van de urinetest heeft gezien... :facepalm:

Verder geen ervaring. Hier plast peuter de ene keer veel en dan weer minder. Ik besteed er niet echt aandacht aan. Help hem gewoon elke keer weer op de wc. Soms maak ik een grapje door met een hoog stemmetje te zeggen: nou, dat was een klein plasje. Vindt peuter erg grappig. En dan weer over tot de orde van de dag.
Alle reacties Link kopieren
Mijn broertje heeft dit vroeger ook gehad. Geen medische dingen. Het ging vanzelf weer over. Het duurde wel even kan ik mij nog herinneren.
Komt vast goed to!
Wat jammer dat je de diabetes waarschuwingen als overdreven ziet.
Google maar eens op kissesforkycie - dit gaat over een meisje van 3 jaar wat grieperig was, net als haar broertje. Enige verschil: meisje dronk meer dan gemiddeld. S middags bij seh geweest omdat ze zich zorgen maakte; naar huis gestuurd. S avonds is dit jonge meisje overgevlogen met een traumaheli naar een kinderziekenhuis en dit meisje is comateus geworden. Uiteindelijk na een revalidatie van 6 maanden toch nog overleden.
Dit verhaal blijft mij altijd bij en haar ouders blijven overal uitleg geven over de eerste symptomen van diabetes. Helaas wordt dat ook door artsen nog niet overal serieus genomen! En dat terwijl een bloedsuiker controle zo gepiept is en heel veel leed kan voorkomen.

Dus ja: heel fijn dat het niet van toepassing is voor jouw kind, maar liever te vaak gewaarschuwd dan helemaal niet toch? Ik zou juist blij zijn dat mensen zich bekommeren om een kind wat ze niet kennen...
Wat een vreselijk verhaal! Het is ook bekend dat huisartsen er vaak niet aan denken zoals ik al eerder schreef. En het is zo simpel uit te sluiten, binnen een minuut heb je de uitslag.

Hier was het wel diabetes (peuter van drie). Het zit niet in de familie verder.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees nergens dat hij heel veel drinkt of dorst heeft. Alleen dat hij vaak aandrang heeft en dan naar de wc wil. Als hij heel veel zou drinken en veel dorst zou hebben, zou hij ook grote hoeveelheden plassen. Dat is niet het geval, dus ik snap TO helemaal dat ze denkt dat het eerder een psychologisch probleem is dan suikerziekte. Maar goed, ik ben geen arts. Maar de huisarts zegt hetzelfde, dus ik zou daar nu dan maar vanuit gaan.

TO: ik zou er de eerste paar weken niet teveel aandacht aan schenken. Gewoon op de wc zetten, plassen en er weer af. Niet te leuk maken met gezellig doen en grapjes maken ed, want dat kan belonend zijn voor het naar de wc willen.
Gewoon neutraal blijven. Kans dat het vanzelf wegebt is groot.

Als het blijft of erger wordt, dan zou ik twee dingen doen:
1) noteer voor jezelf wat je zelf doet nadat hij zegt dat hij moet plassen. Kijk dan eens of daar gedrag bij zit dat mogelijk belonend kan zijn voor zijn naar de wc willen. Bijv. Knuffelen met broek omhoog doen, lief praten, gesprekje met hem voeren ed. Als dat zo is, dan zou ik daarmee stoppen. Als hij alleen naar de wc kan, hem alleen laten gaan.
2) als dat onvoldoende werkt, dan gesprekje met hem voeren. Hierbij kun je uitleggen dat de blaas een ballonnetje is en dat dat ballonnetje een berichtje naar zijn hoofd stuurt dat ie vol is. En dat hij dan weet dat hij moet plassen.
Maar zijn ballonnetje is hem aan het foppen. Die vindt het grappig om berichtjes naar zijn hoofd te sturen dat hij moet gaan plassen. Dus wat kan hij daar zelf aan doen? Precies, niet meteen luisteren naar het ballonnetje. Je kunt het ook nog voordoen met een echt ballonnetje.

Nou ja, zoiets. Dus hem uitleggen dat hij het even kan uitstellen. Op die manier leert hij dat hij weer zelf iets meer controle kan krijgen. En dat hij niet direct bij de eerste gedachte aan plassen hoeft te gaan.
helena2 schreef:
07-11-2020 10:47
Ik lees nergens dat hij heel veel drinkt of dorst heeft. Alleen dat hij vaak aandrang heeft en dan naar de wc wil. Als hij heel veel zou drinken en veel dorst zou hebben, zou hij ook grote hoeveelheden plassen. Dat is niet het geval, dus ik snap TO helemaal dat ze denkt dat het eerder een psychologisch probleem is dan suikerziekte. Maar goed, ik ben geen arts. Maar de huisarts zegt hetzelfde, dus ik zou daar nu dan maar vanuit gaan.
Helena, diabetes begint met veel plassen. Het vele drinken is pas het tweede stadium.
Alle reacties Link kopieren
Mijn dochter heeft met bijna 3 jaar toen ze al een poos zindelijk was ook ineens gehad dat ze veel vaker dacht te moeten plassen, plaste dan bijna niks of had elke keer een klein ongelukje.Ze dronk gewoon normaal.

Huisarts geweest, urine en kind nagekeken en kon verder niks vinden.We moesten het een paar dagen aankijken en anders terug komen.

Het is toen met een paar dagen vanzelf over gegaan, wij hebben er geen aandacht aan besteed en ineens was het weer als vanouds.

Ik ga ervan uit dat als het niet over was gegaan de arts verder gekeken zou hebben.
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het nu?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven