Kinderen
alle pijlers
Peuter van 2,5 vraagt veel aandacht
zaterdag 27 juni 2020 om 23:01
Oké, bij de titel denk je wellicht: ja dat klopt.
Maar wat doe je als een peuter de hele dag amper alleen kan spelen? Onze zoon wil de hele dag samen spelen, pakt je hand vast en wil dat je meeloopt. Als we op visite zijn bij anderen is het niet echt leuk, want je kunt geen gesprek voeren omdat hij je continu van de stoel trekt. Dit heeft hij altijd al gehad (sinds hij kan lopen), maar hij heeft ook zeker fases gehad dat hij wel heel goed zelf kon spelen. Probleem is ook dat hij graag speelt met speelgoed, zoals tennisrackets en ballen, waar je dus iemand anders voor nodig hebt.
Als we bij anderen zijn wordt hij boos als je niet meegaat en daar heb je dan ook geen zin in.
Iemand tips om hiermee om te gaan? Herkenbaar of totaal niet?
Ik weet ook wel dat ik niet kan verwachten dat hij de hele dag alleen speelt. Maar ik mag toch wel verwachten dat we niet de hele dag hoeven vermaken. Vaak gaan we er ook uit met hem zodat we wat te doen hebben. Maar ik vind het best intensief.
Maar wat doe je als een peuter de hele dag amper alleen kan spelen? Onze zoon wil de hele dag samen spelen, pakt je hand vast en wil dat je meeloopt. Als we op visite zijn bij anderen is het niet echt leuk, want je kunt geen gesprek voeren omdat hij je continu van de stoel trekt. Dit heeft hij altijd al gehad (sinds hij kan lopen), maar hij heeft ook zeker fases gehad dat hij wel heel goed zelf kon spelen. Probleem is ook dat hij graag speelt met speelgoed, zoals tennisrackets en ballen, waar je dus iemand anders voor nodig hebt.
Als we bij anderen zijn wordt hij boos als je niet meegaat en daar heb je dan ook geen zin in.
Iemand tips om hiermee om te gaan? Herkenbaar of totaal niet?
Ik weet ook wel dat ik niet kan verwachten dat hij de hele dag alleen speelt. Maar ik mag toch wel verwachten dat we niet de hele dag hoeven vermaken. Vaak gaan we er ook uit met hem zodat we wat te doen hebben. Maar ik vind het best intensief.
zondag 28 juni 2020 om 01:49
Onze dochter van 2 wil ook dat wij met haar gaan spelen als we op bezoek zijn. Dat vind ik ook lastig, want ik wil ook een gesprek voeren. Wat ik heb gemerkt is dat het erg uitmaakt of ze zich op haar gemak voelt. Is het een rustig huis, dan gaat ze snel haar eigen weg. Eerst altijd even samen beginnen en dan zelf spelen. Als het een druk huis is (drukke kinderen, een flink aanwezige volwassene, honden) voelt ze zich onzeker om zelf op onderzoek uit te gaan. Dan heeft ze langer de tijd nodig om zich veilig te voelen en zelf te spelen. Wat helpt is samen speelgoed uitzoeken en haar laten spelen naast me. Het blijft een dingetje, maar ook wel logisch aangezien ze op die leeftijd toch nog klein zijn en die houvast nodig hebben in een vreemde omgeving.
zondag 28 juni 2020 om 05:47
Bij zoontje van twee werkt het goed om hem een paar minuutjes op gang te helpen door samen te spelen. Als hij eenmaal in het spel zit kan ik een stapje terug doen.
Daarnaast hebben we bepaald speelgoed weggelegd en toveren we dat op momenten dat hij zelf moet spelen tevoorschijn. Zo is het extra leuk om daarmee te spelen.
Daarnaast hebben we bepaald speelgoed weggelegd en toveren we dat op momenten dat hij zelf moet spelen tevoorschijn. Zo is het extra leuk om daarmee te spelen.
zondag 28 juni 2020 om 06:00
Tja heel erg herkenbaar, mijn kind is super sociaal en wilde altijd samen spelen. Alleen spelen is nooit echt gelukt (ze gaat nu naar de brugklas). Dus dat kostte mij idd erg veel energie, ik heb er ook wel eens van gebaald. Maar het heeft ook voordelen, in mijn situatie dan, als er kinderen in de buurt zijn heb je ook meteen geen kind meer aan haar, dan ben ik echt niet meer interessant. Ik gok dat het in de loop van de jaren makkelijker gaat worden, Tenminste als jouw kind ook makkelijk contact legt. in mijn optiek betekent dat dus of met jou spelen of faciliteren dat hij met een ander kan spelen. Op visite is het niet ineens een ander type kind, dat wel braaf in een hoekje zichzelf kan vermaken. Misschien hem wat minder vaak mee nemen op visite, tot hij wat ouder is en je makkelijker afspraken kan maken? 2,5 jaar is wel erg jong denk ik.
Ik vind je opmerking dat je wel mag verwachten dat hij zich even zelf kan vermaken een beetje apart, het is niet dat je voordat hij kwam afspraken met hem hebt gemaakt die hij nu niet nakomt. Er klinkt teleurstelling in door, ik snap je wel dat het vermoeiend is, maar nu lijkt het net alsof hij niet voldoet. Je zal het wel niet zo bedoelen maar het klinkt niet erg sympathiek.
Ik vind je opmerking dat je wel mag verwachten dat hij zich even zelf kan vermaken een beetje apart, het is niet dat je voordat hij kwam afspraken met hem hebt gemaakt die hij nu niet nakomt. Er klinkt teleurstelling in door, ik snap je wel dat het vermoeiend is, maar nu lijkt het net alsof hij niet voldoet. Je zal het wel niet zo bedoelen maar het klinkt niet erg sympathiek.
zondag 28 juni 2020 om 06:50
Niet alle reacties gelezen, maar voor onze peuter van 2,5 werkt de timer op de telefoon heel goed. Ik spreek dan af dat hij zelf moet spelen tot de timer gaat en dat we als de timer gaat een boekje gaan lezen/wat drinken/etc. Begin met een paar minuten op de timer en dan langzaam uitbouwen. Wij zitten nu op 20 min. 
zondag 28 juni 2020 om 07:33
Je kunt geluk hebben (mijn jongste dochter kon op die leeftijd makkelijk 15 min alleen spelen), maar ik vermoed dat alleen spelen voor de meeste peuters iets teveel gevraagd is. Op bezoek een gesprek voeren is gewoon lastig en lukt veel ouders niet.
Rustig blijven proberen en vooral niet teveel verwachtingen hebben.
Rustig blijven proberen en vooral niet teveel verwachtingen hebben.
zondag 28 juni 2020 om 07:50
Het is zeer waarschijnlijk gewoon karakter en daar doe je weinig aan, iig niet als het kind nog zo jong is. Ik kan mij voorstellen dat het misschien ook onzekerheid/verlegenheid is waardoor hij zich aan je vastklampt, maar dan heeft hij dat gewoon nog even nodig, 2,5 jaar he, kort geleden nog een baby.
zondag 28 juni 2020 om 08:00
Ben ook bang dat het grotendeels karakter is. Oudste van bijna 11 kan zich eigenlijk totaal niet zelf vermaken. Dus als jij niet meer vrienden buiten is, op de PlayStation/telefoon zit, of op de trampoline/in de klimboom zit, dan hangt ‘ie om me heen en vraagt aandacht.
Dochter van 8 kan uren zelf spelen, komt af en toe iets laten zien en gaat dan weer lekker door.
Bij beiden is dit van kleins af aan al zo. Krijgen toch echt dezelfde opvoeding. Wat ik bij de oudste wel deed toen hij peuter was, was met een timer werken. Dus afspreken dat hij tot de timer ging, of tot de grote wijzer op een bepaald cijfer stond, mij niet mocht roepen, en dan gingen we daarna weer samen iets doen. Dat waren dan korte momentjes hoor.
Dochter van 8 kan uren zelf spelen, komt af en toe iets laten zien en gaat dan weer lekker door.
Bij beiden is dit van kleins af aan al zo. Krijgen toch echt dezelfde opvoeding. Wat ik bij de oudste wel deed toen hij peuter was, was met een timer werken. Dus afspreken dat hij tot de timer ging, of tot de grote wijzer op een bepaald cijfer stond, mij niet mocht roepen, en dan gingen we daarna weer samen iets doen. Dat waren dan korte momentjes hoor.
zondag 28 juni 2020 om 08:17
Ja, hier ook.Westerpaviljoen schreef: ↑28-06-2020 07:46Ik zei net tegen zoon dat ik even op de bank ging slapen en toen heeft hij 45 miniten zelf gespeeld.
Geen inhoudelijke reactie sorry.
Wat hier helpt is zeggen dat ik ecen tijd voor mezelf nodig heb.
Zijn nu 4, maar vanaf een jaar of 2 zeg ik wel eens dat ze nu even zelf moeten spelen, omdat mamma moe is/iets moet doen/even geen zin heeft/met iemand anders in gesprek is en dat gaat eigenlijk prima.
Ben hier ook wel eens weg gedoezeld en dat ik dan na een half uur wakker werd, zonder dat iemand me gemist had.
Het valt mij ook altijd op dat kinderen de meeste aandacht vragen als ik stil zit. Zit ik op de bank te viva'en dan krijg ik om de twee seconden een knuffel, of een vraag, of een 'kijk eens!'. Dit bericht typen duurt dan ook al 25 minuten
Maar als ik sta te koken/zit te werken/op ruim, laat iedereen me met rust en kunnen ze ineens tientallen minuten zonder me
anoniem_383378 wijzigde dit bericht op 28-06-2020 08:21
0.36% gewijzigd
zondag 28 juni 2020 om 08:19
Op die leeftijd vind ik dit helemaal niet raar. Kinderen hebben veiligheid en aandacht nodig. De een meer dan de ander.
Stel dus om te beginnen je eigen verwachtingen bij. Dat scheelt irritatie. Als je een rustig gesprek wil voeren, zorg dan dat je even kind-vrij bent. Laat iemand anders je kind vermaken, ga eens zonder hem op visite of stel je (telefonische) gesprek uit tot na kinderbedtijd.
Mocht hij wel in de buurt zijn, zorg dan dat hij weet waar hij aan toe is. Als hij zich veilig voelt en weet dat je hem ook wel aandacht geeft als hij er niet om de haverklap om vraagt, lukt het hem beter om het even zonder jou te kunnen. Help hem daarbij op weg. Zorg dat hij iets te doen heeft en vertel dat hij je kan roepen als de toren af is of de appel op is. En reageer dan ook meteen. Wees consequent.
En hou visites leuk. Als hij zich verveelt, laat het dan niet te lang duren of regel vermaak dat hij thuis niet heeft. Zet hem desnoods achter een beeldscherm. En ga weg voor je teveel van hem vraagt.
Succes! Ook met de tweede!
Stel dus om te beginnen je eigen verwachtingen bij. Dat scheelt irritatie. Als je een rustig gesprek wil voeren, zorg dan dat je even kind-vrij bent. Laat iemand anders je kind vermaken, ga eens zonder hem op visite of stel je (telefonische) gesprek uit tot na kinderbedtijd.
Mocht hij wel in de buurt zijn, zorg dan dat hij weet waar hij aan toe is. Als hij zich veilig voelt en weet dat je hem ook wel aandacht geeft als hij er niet om de haverklap om vraagt, lukt het hem beter om het even zonder jou te kunnen. Help hem daarbij op weg. Zorg dat hij iets te doen heeft en vertel dat hij je kan roepen als de toren af is of de appel op is. En reageer dan ook meteen. Wees consequent.
En hou visites leuk. Als hij zich verveelt, laat het dan niet te lang duren of regel vermaak dat hij thuis niet heeft. Zet hem desnoods achter een beeldscherm. En ga weg voor je teveel van hem vraagt.
Succes! Ook met de tweede!
zondag 28 juni 2020 om 08:25
Hij is nog wel heel klein natuurlijk.. maar je kunt hem dingen aanleren. Dat is alleen wel een kwestie van een lange adem hebben. Of wellicht speelgoed aanschaffen waarbij hij jullie niet nodig heeft en wat hem boeit... knikkerbaan van Hubelino bijvoorbeeld.. wel prijzig en je moet hem ff in elkaar zetten maar de kans is vrij groot dat hij zich een kwartier zelf vermaakt.. meer kan je denk ik niet verwachten van een peuter.
Vanaf 4 wordt het beter
Vanaf 4 wordt het beter
zondag 28 juni 2020 om 08:29
Visite plande ik met kinderen op die leeftijd in de avond (als ze sliepen) of alleen. Natuurlijk kun je met een peuter bij iemand langs gaan of bezoek ontvangen, maar de verwachting dat je dan een kopje thee kunt drinken en een gesprek kunt voeren is niet reeel (bij mijn kinderen in elk geval niet).
Er zijn uiteraard kinderen die heel jong al alleen kunnen spelen, maar dat is echt karakter en geen opvoeding (mijn jongste dochter kon en kan zich prima alleen vermaken). Als ze iets ouder zijn kun je gaan onderhandelen, maar daar is 2.5 nog iets te jong voor.
Er zijn uiteraard kinderen die heel jong al alleen kunnen spelen, maar dat is echt karakter en geen opvoeding (mijn jongste dochter kon en kan zich prima alleen vermaken). Als ze iets ouder zijn kun je gaan onderhandelen, maar daar is 2.5 nog iets te jong voor.
zondag 28 juni 2020 om 08:32
.TijdvoorTaart schreef: ↑28-06-2020 08:17Ja, hier ook.
Zijn nu 4, maar vanaf een jaar of 2 zeg ik wel eens dat ze nu even zelf moeten spelen, omdat mamma moe is/iets moet doen/even geen zin heeft/met iemand anders in gesprek is en dat gaat eigenlijk prima.
Maar jij hebt dus meer kinderen, dus die kunnen wel met elkaar spelen. Als je er één hebt is dat toch al lastiger denk ik.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 28 juni 2020 om 08:33
Bij opa en oma trekt hij ook hun mee en vraagt ook steeds hun aandacht. Opa’s en oma’s passen 1 dag in de week op. Hij gaat naar de opvang en we zien vrienden met regelmaat. Dus ook andere mensen/kinderen.ikBedoelHetGoed schreef: ↑28-06-2020 00:00Oké, ik snap het. Daar heb ik geen ervaring mee, dus ook geen advies. Wel bijzonder dat het zelfs bij opa en oma zo gaat. Ik neem dan even aan dat hij opa en oma wel regelmatig ziet en dat zij ook hun best doen om toenadering te zoeken tot hem. Passen zij wel eens op? Komt hij überhaupt in aanraking met anderen zonder papa en mama erbij?
Wat iedereen zegt geloof ik wel, het is zeker ook een deel karakter. Voor de duidelijkheid: ik vind het prima om met hem te spelen. Maar ik weet ook dat hij goed alleen kan spelen alleen doet hij dat op dit moment totaal niet. Op de opvang speelt hij wel veel alleen, ook zonder andere kinderen. Hij kan het dus wel.
Klopt trouwens ook dat als ik wat doe in huis, zoals het huishouden, hij wel goed zelf speelt.
Maar als ik ga zitten komt hij direct naar me toe.
Wilde graag weten wat jullie ervaringen zijn, dank voor alle reacties!
zondag 28 juni 2020 om 08:39
Met 2,5 kun je al best wel onderhandelen. Het zal niet altijd lukken en 15 minuten is hoog gegrepen, maar je kunt best al zeggen; je moet even zelf spelen tot ik de vaatwasser heb uitgeruimd, bijvoorbeeld.Alecta schreef: ↑28-06-2020 08:29Visite plande ik met kinderen op die leeftijd in de avond (als ze sliepen) of alleen. Natuurlijk kun je met een peuter bij iemand langs gaan of bezoek ontvangen, maar de verwachting dat je dan een kopje thee kunt drinken en een gesprek kunt voeren is niet reeel (bij mijn kinderen in elk geval niet).
Er zijn uiteraard kinderen die heel jong al alleen kunnen spelen, maar dat is echt karakter en geen opvoeding (mijn jongste dochter kon en kan zich prima alleen vermaken). Als ze iets ouder zijn kun je gaan onderhandelen, maar daar is 2.5 nog iets te jong voor.
zondag 28 juni 2020 om 08:48
Ik denk dan dat het bij visite om het vreemde gaat en dat hij dan veiligheid zoekt. Dat hij thuis meteen wil spelen als je gaat zitten vind ik ook niet echt vreemd. Jij bent de allerbelangrijkste persoon (en vader natuurlijk) in zijn leven, natuurlijk speelt hij dan liever met jou dan in zijn eentje. Het is toch eigenlijk heel logisch? Als je bezig bent, ben je niet beschikbaar als je gaat zitten blijkbaar wel. Misschien een vast moment op de dag echt even een tijd gericht met hem spelen? Tip: doe iets wat je zelf ook leuk vindt, dat scheelt enorm.
zondag 28 juni 2020 om 08:52
Blijkbaar heeft hij thuis en op de opvang meer duidelijkheid. Hij weet dat je na het stofzuigen weer tijd voor hem hebt. Tijdens een visite heeft hij geen idee wanneer hij weer aan de beurt is.Moime85 schreef: ↑28-06-2020 08:33Bij opa en oma trekt hij ook hun mee en vraagt ook steeds hun aandacht. Opa’s en oma’s passen 1 dag in de week op. Hij gaat naar de opvang en we zien vrienden met regelmaat. Dus ook andere mensen/kinderen.
Wat iedereen zegt geloof ik wel, het is zeker ook een deel karakter. Voor de duidelijkheid: ik vind het prima om met hem te spelen. Maar ik weet ook dat hij goed alleen kan spelen alleen doet hij dat op dit moment totaal niet. Op de opvang speelt hij wel veel alleen, ook zonder andere kinderen. Hij kan het dus wel.
Klopt trouwens ook dat als ik wat doe in huis, zoals het huishouden, hij wel goed zelf speelt.
Maar als ik ga zitten komt hij direct naar me toe.
Wilde graag weten wat jullie ervaringen zijn, dank voor alle reacties!
zondag 28 juni 2020 om 08:56
Dat werkt niet bij alle kinderen.Oliveranosleep schreef: ↑28-06-2020 00:21Stap 1: kalmte bewaren
Stap 2: standvastige lichaamstaal uitstralen.
Stap 3: behoefte erkennen van je kind en duidelijk maken dat je het hebt gezien.
Ik heb gezien dat jij op schoot wilt .. maar mama wil nu dat je even zelf gaat spelen.
Duidelijk zijn over wat WEL kan en gewenst gedrag is.
Begrenzen! en vergeet niet spelenderwijs hiermee om te gaan spreekt kinderen veel meer aan.
zondag 28 juni 2020 om 08:58
Dat kunnen mijn kinderen dus niet. Het wordt wel beter als ze ouder worden maar zeggen ga maar even spelen, dat doen ze dan dus gewoon niet.TijdvoorTaart schreef: ↑28-06-2020 08:17Ja, hier ook.
Zijn nu 4, maar vanaf een jaar of 2 zeg ik wel eens dat ze nu even zelf moeten spelen, omdat mamma moe is/iets moet doen/even geen zin heeft/met iemand anders in gesprek is en dat gaat eigenlijk prima.
zondag 28 juni 2020 om 09:04
Herkenbaar hoor. Zeker w.b. de oudste.
Veel verbeterde toen zijn zusje eenmaal kon lopen en een beetje ‘meedoen’ en hij heeft bijna elke dag wel speeldates. Of BSO, of voetbaltraining, of spreekt af met vriendjes uit zijn klas, of hij gaat na school of in het weekend kijken of er buurjongens buiten zijn / zin hebben om samen te spelen. Gelukkig meerdere buurjongens die ook niet alleen kunnen spelen dus in de praktijk altijd wel iemand om een hut mee te bouwen / mee te voetballen / nerf schieten.
Maar herinner me nog goed de eerste 3 jaar van zijn leven dat ik soms echt uit 5 minuten zitten oogpunt de iPad maar weer gaf...
Grappig genoeg kunnen de 2 jongste wel heel goed alleen spelen en zoeken die dat juist soms even op, lekker alleen op hun kamer tutten met de playmobil.
Het ligt dus echt niet altijd aan opvoeding, dat wil ik ook maar even gezegd hebben.
Veel verbeterde toen zijn zusje eenmaal kon lopen en een beetje ‘meedoen’ en hij heeft bijna elke dag wel speeldates. Of BSO, of voetbaltraining, of spreekt af met vriendjes uit zijn klas, of hij gaat na school of in het weekend kijken of er buurjongens buiten zijn / zin hebben om samen te spelen. Gelukkig meerdere buurjongens die ook niet alleen kunnen spelen dus in de praktijk altijd wel iemand om een hut mee te bouwen / mee te voetballen / nerf schieten.
Maar herinner me nog goed de eerste 3 jaar van zijn leven dat ik soms echt uit 5 minuten zitten oogpunt de iPad maar weer gaf...
Grappig genoeg kunnen de 2 jongste wel heel goed alleen spelen en zoeken die dat juist soms even op, lekker alleen op hun kamer tutten met de playmobil.
Het ligt dus echt niet altijd aan opvoeding, dat wil ik ook maar even gezegd hebben.
damas wijzigde dit bericht op 28-06-2020 09:05
5.17% gewijzigd
zondag 28 juni 2020 om 09:05
Mijn kinderen konden opvang ook veel beter zelf spelen. Het is ook een gevoel van veiligheid natuurlijk. Alleen al omdat heb ik er op die jonge leeftijd nog niet al te veel energie in gestoken. Mijn verwachtingen bijstellen was effectiever en gezelliger.Moime85 schreef: ↑28-06-2020 08:33Bij opa en oma trekt hij ook hun mee en vraagt ook steeds hun aandacht. Opa’s en oma’s passen 1 dag in de week op. Hij gaat naar de opvang en we zien vrienden met regelmaat. Dus ook andere mensen/kinderen.
Wat iedereen zegt geloof ik wel, het is zeker ook een deel karakter. Voor de duidelijkheid: ik vind het prima om met hem te spelen. Maar ik weet ook dat hij goed alleen kan spelen alleen doet hij dat op dit moment totaal niet. Op de opvang speelt hij wel veel alleen, ook zonder andere kinderen. Hij kan het dus wel.
Klopt trouwens ook dat als ik wat doe in huis, zoals het huishouden, hij wel goed zelf speelt.
Maar als ik ga zitten komt hij direct naar me toe.
Wilde graag weten wat jullie ervaringen zijn, dank voor alle reacties!
zondag 28 juni 2020 om 09:07
Hier was het een gevoel van veiligheid. Op de opvang een heel ander kind dan thuis. Toen mijn jongste zich op de opvang wat meer thuis ging voelen, kwam zijn karakter ook daar naar voren.
