Kinderen
alle pijlers
Peuter wil iedere nacht bij mij in bed slapen, hoe leer ik dit af?
vrijdag 2 maart 2007 om 21:09
Hoi,
Mijn zoontje van twee en een half jaar wordt sinds een maand iedere nacht wakker en wil dan bij mij in bed slapen. Zijn vader (we zijn uit elkaar) heeft hem geleerd om 's ochtends zelfstandig uit bed te komen en naar hem toe te komen om hem te wekken. Op zich prima, alleen doet hij dit nu ook 's nachts, om in mijn bed verder te slapen.
Ik heb het een paar keer toegelaten, dat is een grote vergissing geweest, want nu gebeurt dit dus standaard.
Terugleggen gaat niet, want dan wordt hij weer wakker en gaat hij huilen. Hem terug begeleiden naar zijn bedje, even bij hem blijven, werkt ook niet. Hij wil dan persé terug. Van de week ben ik 's nachts van 1.30 uur tot 3.30 uur bezig geeest om hem terug te begeleiden, maar hij bleef maar huilen. Omdat ik toch nog wat wilde slapen, heb ik hem uiteindelijk toch maar weer in mijn bed gelaten, toen hij wéér kwam aangelopen.
Hoe pak ik dit aan? Kan ik beter wachten totdat hij wat ouder is, zodat ik het uit kan leggen? Of weet iemand een manier om hem het op zachte manier weer af te leren?
Bedankt!
Mijn zoontje van twee en een half jaar wordt sinds een maand iedere nacht wakker en wil dan bij mij in bed slapen. Zijn vader (we zijn uit elkaar) heeft hem geleerd om 's ochtends zelfstandig uit bed te komen en naar hem toe te komen om hem te wekken. Op zich prima, alleen doet hij dit nu ook 's nachts, om in mijn bed verder te slapen.
Ik heb het een paar keer toegelaten, dat is een grote vergissing geweest, want nu gebeurt dit dus standaard.
Terugleggen gaat niet, want dan wordt hij weer wakker en gaat hij huilen. Hem terug begeleiden naar zijn bedje, even bij hem blijven, werkt ook niet. Hij wil dan persé terug. Van de week ben ik 's nachts van 1.30 uur tot 3.30 uur bezig geeest om hem terug te begeleiden, maar hij bleef maar huilen. Omdat ik toch nog wat wilde slapen, heb ik hem uiteindelijk toch maar weer in mijn bed gelaten, toen hij wéér kwam aangelopen.
Hoe pak ik dit aan? Kan ik beter wachten totdat hij wat ouder is, zodat ik het uit kan leggen? Of weet iemand een manier om hem het op zachte manier weer af te leren?
Bedankt!
vrijdag 2 maart 2007 om 21:14
Dóórzetten, hoe lastig en zielig het ook is, dan ben je er waarschijnlijk in drie verdrietige vermoeiende nachten van af.
Verder zou je misschien een lampje met een tijdschakelklok kunnen installeren. Niet eerder naar mama toe dan wanneer het lampje brandt.
Sterkte, en ik hoop dat je snel weer kunt doorslapen.
:R
Verder zou je misschien een lampje met een tijdschakelklok kunnen installeren. Niet eerder naar mama toe dan wanneer het lampje brandt.
Sterkte, en ik hoop dat je snel weer kunt doorslapen.
:R
vrijdag 2 maart 2007 om 21:15
Doorbijten (weekje vrij nemen van je werk?) en blijven terugleggen in z'n bed. Overdag al uitleggen dat het niet de bedoeling is dat ie bij je in bed komt slapen, en als ie het dus wel doet, absoluut consequent blijven. Als je na anderhalf uur alsnog door je hoeven zakt (wat begrijpelijk is, want nachtelijk gespook is k*t), heeft het geen zin, dan weet ie 'als ik doorga, krijg ik m'n zin'. Ik denk dat je zoontje absoluut oud genoeg is om het gewoon goed uit te leggen.
Misschien iets van een nachtlampje met een timer erop, dat ie pas mag komen als het lampje uit is als hulpmiddel?
Misschien iets van een nachtlampje met een timer erop, dat ie pas mag komen als het lampje uit is als hulpmiddel?
vrijdag 2 maart 2007 om 21:20
Er zal toch ook wel een reden voor zijn, dat je zoontje bij je wil liggen. En of je veel moeite gaat doen hem dit weer af te leren, hangt ervan af hoe erg je 't vindt.
Ons zoontje van bijna 2 ligt al maanden elke nacht bij ons. Wij hebben hieraan toegegeven omdat we al anderhalf jaar slaapgebrek 'achter de kiezen' hadden en het echt niet konden opbrengen hem terug te leggen in zijn bedje. Dit nadat hij ziek geweest was en toen een paar dagen elke nacht bij ons was komen liggen. (overigens sliep hij toen nog steeds bij ons op de kamer in een ledikantje)
Het is nu gewoonte. Niet ideaal, maar hij heeft er behoefte aan en we slapen nu allemaal beter dan voorheen. We gaan, als het nodig zal zijn, aan 'slaaptraining' doen zodra hij kan begrijpen wat de bedoeling is.
xx lisa.
Ons zoontje van bijna 2 ligt al maanden elke nacht bij ons. Wij hebben hieraan toegegeven omdat we al anderhalf jaar slaapgebrek 'achter de kiezen' hadden en het echt niet konden opbrengen hem terug te leggen in zijn bedje. Dit nadat hij ziek geweest was en toen een paar dagen elke nacht bij ons was komen liggen. (overigens sliep hij toen nog steeds bij ons op de kamer in een ledikantje)
Het is nu gewoonte. Niet ideaal, maar hij heeft er behoefte aan en we slapen nu allemaal beter dan voorheen. We gaan, als het nodig zal zijn, aan 'slaaptraining' doen zodra hij kan begrijpen wat de bedoeling is.
xx lisa.
vrijdag 2 maart 2007 om 22:06
Lisa, mijn dochter heeft toen ze ziek was en s nachts wakker werd ook wel eennpaar nachten achtereen gezeurd om snoepjes. Ik heb daar verder geen dieppere reden achter gezocht, behalve dat ze wakker was en aan snoepjes moest denken. Dat vond ik niet goed, en ik geloof niet dat ik haar daarmee getraumatiseerd heb. ;) Dus ik denk dat een nieuwe gewoonte best af te leren is bij een peuter, zonder dat je daarmee een tere kinderziel schaadt. Ik denk ook niet dat je het nu echt over 'slaaptraining' kan hebben.
vrijdag 2 maart 2007 om 22:12
En eerlijk gezegd: Het ís toch ook wel lekker, dat warme lijfje dat tegen je aan knoedelt ??
Als hij ziek is, dan gelden andere regels, maar iedereen is weer beter, en wij moeten momenteel (na drie weken ziek kind, en één week het hele gezin ziek op de bank en aan de antibiotica) ook "hard" optreden.
Niet leuk :(, maar het is soms nodig.
Als hij ziek is, dan gelden andere regels, maar iedereen is weer beter, en wij moeten momenteel (na drie weken ziek kind, en één week het hele gezin ziek op de bank en aan de antibiotica) ook "hard" optreden.
Niet leuk :(, maar het is soms nodig.
zaterdag 3 maart 2007 om 02:37
Ik denk dat je zoontje gewoon meer behoefte heeft aan contact met jou - lekker knuffelen. En ach, het gaat wel weer over hoor, en ZO erg is het nou toch ook weer niet om hem bij je in bed te hebben? Mijn zoontje van 2 slaapt ook regelmatig in ons bed, maar we slapen allemaal beter en de hele nacht door, dus ach. Het gaat vanzelf allemaal weer over. Op een gegeven moment probeer je het weer een keer en zul je zien dat hij opeens de hele nacht in zijn eigen bed slaapt.
Mijn dochtertje van 4.5 slaapt altijd de hele nacht in haar eigen bedje en 's ochtends komt ze even bij ons. als zij 's nachts wakker wordt gaat ze weer terug naaar haar eigen bed.
Ik zou zeggen geniet er van, voor je het weet is hij groot en ligt hij echt niet meer bij je. Ik zou jezelf (en hem) niet uitputten door hem steeds terug te leggen. Beter lekker slapen!
groetjes en slaap lekker.
Mijn dochtertje van 4.5 slaapt altijd de hele nacht in haar eigen bedje en 's ochtends komt ze even bij ons. als zij 's nachts wakker wordt gaat ze weer terug naaar haar eigen bed.
Ik zou zeggen geniet er van, voor je het weet is hij groot en ligt hij echt niet meer bij je. Ik zou jezelf (en hem) niet uitputten door hem steeds terug te leggen. Beter lekker slapen!
groetjes en slaap lekker.
zaterdag 3 maart 2007 om 08:19
zaterdag 3 maart 2007 om 11:34
tja...het is maar net waar jou genzen liggen idd.
de ene ouder vind het juist prettig zo`n warm lijfje tegen je aan (ik behoor trouwens ook tot die groep), maar sommige willen het gewoon niet.
Onze zoon heeft er ook een handje van om s`nachts te komen, dat laten we toe..mits het niet al om 0:30 is ofzo, dan leggen we hem terug (wat niet altijd van harte gaat).
Wat ik wel belangrijk vind is..dat ze starten in hun eigen bed.
zoonlief heeft er ook wel eens handje van om naar ons bed te verkassen om daar heerlijk in een diepe slaap te vallen. vaak merken wij dat niet eens want dat doet ie heel subtiel (onze slimmerd haha).
als je heel conseqent bent is het echt wel af te leren hoor, vaak helpt het ook om zoon bij opa of oma te laten logeren om zo het patroon te doorbreken.
succes!!
de ene ouder vind het juist prettig zo`n warm lijfje tegen je aan (ik behoor trouwens ook tot die groep), maar sommige willen het gewoon niet.
Onze zoon heeft er ook een handje van om s`nachts te komen, dat laten we toe..mits het niet al om 0:30 is ofzo, dan leggen we hem terug (wat niet altijd van harte gaat).
Wat ik wel belangrijk vind is..dat ze starten in hun eigen bed.
zoonlief heeft er ook wel eens handje van om naar ons bed te verkassen om daar heerlijk in een diepe slaap te vallen. vaak merken wij dat niet eens want dat doet ie heel subtiel (onze slimmerd haha).
als je heel conseqent bent is het echt wel af te leren hoor, vaak helpt het ook om zoon bij opa of oma te laten logeren om zo het patroon te doorbreken.
succes!!
zaterdag 3 maart 2007 om 11:57
Jullie hebben natuurlijk allemaal al wat oudere kindjes, die van ons is 7 maanden en als hij smorgens om 6 uur ofzo wakker wordt, neem ik hem lekker in bed, dan slaapt hij in mijn armen nog door tot de wekker van papa (7 uur). Of, als hij om 7 uur wakker wordt gaan we wel eens samen uitslapen na de eerste voeding(als ik niet hoef te werken). Dan kan het zomaar 11 uur zijn voordat we weer wakker zijn. :$
's Nachts slaapt ie gelukkig altijd in het eigen bed. Hij heeft wel een paar nachten bij ons gelegen, maar toen was hij erg ziek.
's Nachts slaapt ie gelukkig altijd in het eigen bed. Hij heeft wel een paar nachten bij ons gelegen, maar toen was hij erg ziek.
zaterdag 3 maart 2007 om 12:27
Bedankt voor jullie reakties!
Als hij bij mij in bed slaapt, slaap ik slechter, daar hij vrij onrustig slaapt. Ik word dan meerdere malen per nacht wakker van zijn dromen, gekreun en gedraai. Het is me inmiddels wel gelukt om hem op de andere bedhelft te laten slapen, maar het liefste wil hij half op me slapen, en dan kan ik dus echt niet slapen. Hij doet 's nachts emotioneel, hij wordt er erg verdrietig van als hij niet bij mij mag liggen (dramatisch huilen, mij vastgrijpen, mama mama roepen).
Echter, als hij bij zijn opa en oma slaapt, slaapt hij de hele nacht door, gewoon in zijn eigen bedje. Laatst was ik ook een nachtje bij hun slapen, en toen werd hij weer wel wakker en wilde bij mij liggen. Mijn moeder heeft hem toen gerustgesteld, uiteindelijk sliep hij redelijk snel verder in zijn eigen bed.
Ik vind eigenlijk gewoon dat hij in zijn eigen bedje moet slapen, ik zie het niet zitten om hem járen bij mij in bed te laten slapen. Maar doorzetten, hem terugleggen, dat betekent inderdaad een week van niet slapen waarschijnlijk, daar zie ik enorm tegenop. Bovendien, in het weekend is hij bij zijn vader, en die is niet zo consequent. Ben bang dat ik dus alle moeite voor niets doe, als zijn vader hem wel in zijn bed neemt.
Als hij bij mij in bed slaapt, slaap ik slechter, daar hij vrij onrustig slaapt. Ik word dan meerdere malen per nacht wakker van zijn dromen, gekreun en gedraai. Het is me inmiddels wel gelukt om hem op de andere bedhelft te laten slapen, maar het liefste wil hij half op me slapen, en dan kan ik dus echt niet slapen. Hij doet 's nachts emotioneel, hij wordt er erg verdrietig van als hij niet bij mij mag liggen (dramatisch huilen, mij vastgrijpen, mama mama roepen).
Echter, als hij bij zijn opa en oma slaapt, slaapt hij de hele nacht door, gewoon in zijn eigen bedje. Laatst was ik ook een nachtje bij hun slapen, en toen werd hij weer wel wakker en wilde bij mij liggen. Mijn moeder heeft hem toen gerustgesteld, uiteindelijk sliep hij redelijk snel verder in zijn eigen bed.
Ik vind eigenlijk gewoon dat hij in zijn eigen bedje moet slapen, ik zie het niet zitten om hem járen bij mij in bed te laten slapen. Maar doorzetten, hem terugleggen, dat betekent inderdaad een week van niet slapen waarschijnlijk, daar zie ik enorm tegenop. Bovendien, in het weekend is hij bij zijn vader, en die is niet zo consequent. Ben bang dat ik dus alle moeite voor niets doe, als zijn vader hem wel in zijn bed neemt.
zaterdag 3 maart 2007 om 13:28
Nou ik denk dat het best de moeite kan lonen, je zoontje doet het tenslotte ook niet bij opa en oma. Hij weet dus goed dat er bij verschillende mensen andere regels gelden. Want als jij dus mee bent naar opa en oma gaat ie weer spoken.
En ja dat zal wel een paar nachten huilen worden om het weer af te leren, het ziet er ook vaak zielig uit als ze zo'n drama maken (kan mijn zoontje ook zo goed haha) maar ja het is dus niet zo dat hij echt iets heeft waardoor hij echt per se bij jou moet zijn (dan zou hij bij anderen ook wakker worden en in bed willen/om jou roepen), maar het is een gewoonte en het is voor hem natuurlijk een leuke gewoonte, lekker bij mama liggen en dat gaat ie natuurlijk niet zomaar opgeven. Maar als mama niet goed slaapt zou ik toch harder zijn en het afleren. Het is tenslotte ook voor zijn eigen bestwil dat jij weer uitgerust wakker wordt.
Wij hebben ook wel eens wat gespook gehad en het duurt inderdaad ongeveer drie dagen(nachten), misschien een week. Zoontje is wel nog jonger (16 mnd) dus het is wel anders, hij kan nog niet zelf zijn bed uit. Hoe je het precies aan moet pakken weet ik dus niet, is afhankelijk van jullie maar belangrijkste is dat je dat wel volhoudt en er echt achter staat ondanks dikke tranen en vermoeidheid, want anders snapt hij er echt niks meer van als het de ene keer wel mag en de andere keer niet en heeft het ook geen nut en duurt het drama langer. Dus als je dat nog niet op kan brengen stel je het nog even uit.
En ja dat zal wel een paar nachten huilen worden om het weer af te leren, het ziet er ook vaak zielig uit als ze zo'n drama maken (kan mijn zoontje ook zo goed haha) maar ja het is dus niet zo dat hij echt iets heeft waardoor hij echt per se bij jou moet zijn (dan zou hij bij anderen ook wakker worden en in bed willen/om jou roepen), maar het is een gewoonte en het is voor hem natuurlijk een leuke gewoonte, lekker bij mama liggen en dat gaat ie natuurlijk niet zomaar opgeven. Maar als mama niet goed slaapt zou ik toch harder zijn en het afleren. Het is tenslotte ook voor zijn eigen bestwil dat jij weer uitgerust wakker wordt.
Wij hebben ook wel eens wat gespook gehad en het duurt inderdaad ongeveer drie dagen(nachten), misschien een week. Zoontje is wel nog jonger (16 mnd) dus het is wel anders, hij kan nog niet zelf zijn bed uit. Hoe je het precies aan moet pakken weet ik dus niet, is afhankelijk van jullie maar belangrijkste is dat je dat wel volhoudt en er echt achter staat ondanks dikke tranen en vermoeidheid, want anders snapt hij er echt niks meer van als het de ene keer wel mag en de andere keer niet en heeft het ook geen nut en duurt het drama langer. Dus als je dat nog niet op kan brengen stel je het nog even uit.
zaterdag 3 maart 2007 om 22:05
Wat bij vrienden van ons hielp: luchtbedje aan het voeteneind van je bed leggen. Als hij 's nachts komt vertel je hem dat het prima is dat hij bij jou op de kamer wil slapen, maar dan wel op zijn 'eigen' bedje. Het is misschien geen ideale oplossing, maar wel een tussenstap. Je kan vanuit je eigen bed tegen hem praten om hem te kalmeren.
Overigens was het probleem bij onze vrienden hierdoor binnen een paar dagen afgelopen en sliep hun kindje weer in het eigen bedje!
Succes
Overigens was het probleem bij onze vrienden hierdoor binnen een paar dagen afgelopen en sliep hun kindje weer in het eigen bedje!
Succes
Takes a second for your life to change
zaterdag 3 maart 2007 om 23:36
Onze dochter van 2.5 komt ook elke nacht bij ons in bed. Niet ideaal, maar ik ben al blij dat ze dan weer verder slaapt. Ik heb bij haar het idee dat ze veel droomt en troost zoekt. Soms ligt ze in haar slaap echt te voelen of je nog naast haar ligt. Dat op je willen liggen herken ik ook, alleen bij mij nu lastig omdat ik hoogzwanger ben. Dus is papa de pineut. Ik heb geen oplossing voor je. Misschien is het met een weekje doorzetten wel over. Maar ik hoorde ook van iemand die 1 à 2 keer gaat kijken en troosten en haar dochter vervolgens gewoon laat huilen. (Dat duurt gem. zo'n 1.5 uur) en dat duurt ook al maanden. Daar zou ik ook niet iedere nacht zin in hebben. Tja en dat ze bij een ander wel doorslapen, mijn dochter eet ook beter op het kdv of bij oma.
Maar goed, misschien dat een week doorbijten en consequent zijn voldoende is. Ik slaap ook slechter als mijn dochter naast me ligt, maar ik kan nog afwisselen met mijn man en af en toe vluchten naar het logeerbed.
Dus ik kan me voorstellen dat het zwaar voor je is.
Maar goed, misschien dat een week doorbijten en consequent zijn voldoende is. Ik slaap ook slechter als mijn dochter naast me ligt, maar ik kan nog afwisselen met mijn man en af en toe vluchten naar het logeerbed.
Dus ik kan me voorstellen dat het zwaar voor je is.
zondag 4 maart 2007 om 01:06
TO, het klinkt misschien gemeen, maar weet je zeker dat je het om de goede motieven toestaat?
Ik bedoel dat ik ook een "wat minder consequente" ex heb. Mopsey is meer dan dol op haar vader, en vind het en alles wat hij doet geweldig.
Daarom vind ik het moeilijker om consequent te blijven, en gedrag wat ik eigenlijk niet goedkeur te blijven corrigeren, omdat ik bang ben de vervelende ouder te zijn. Het "bij pappa mag het wel dus papp is liever-syndroom".
Zo mag Mopsey inderdaad ook bij pappa in bed slapen. En dat wil ze hier dus ook. Dat is een strijd geweest, ondanks dat ze nog in een ledikantje ligt en er dus niet zelf uit kan klimmen. Huilen, brullen, jammeren, om pappa roepen. Auw! Toch heb ik volgehouden, omdat ik geen kind in mijn bed wil. Geloof er namelijk niet in dat het opeens over is, of opeens uit te leggen waarom ze wel in hun eigen bed moeten. Duidelijkheid in deze lijkt me voor ieder gezinslid prettig, en niet éérst wel en later niet meer.
Hoe dan ook, Mopsey ligt 's nachts weer tevreden in haar eigen bedje, ook als ze bij pappa vandaan komt, en hoewel ze haar vader regelmatig als chantagemiddel probeert in te zetten, heb ik het idee dat ze mij evengoed nogwel heel erg lief vindt, hoor!
Ik bedoel dat ik ook een "wat minder consequente" ex heb. Mopsey is meer dan dol op haar vader, en vind het en alles wat hij doet geweldig.
Daarom vind ik het moeilijker om consequent te blijven, en gedrag wat ik eigenlijk niet goedkeur te blijven corrigeren, omdat ik bang ben de vervelende ouder te zijn. Het "bij pappa mag het wel dus papp is liever-syndroom".
Zo mag Mopsey inderdaad ook bij pappa in bed slapen. En dat wil ze hier dus ook. Dat is een strijd geweest, ondanks dat ze nog in een ledikantje ligt en er dus niet zelf uit kan klimmen. Huilen, brullen, jammeren, om pappa roepen. Auw! Toch heb ik volgehouden, omdat ik geen kind in mijn bed wil. Geloof er namelijk niet in dat het opeens over is, of opeens uit te leggen waarom ze wel in hun eigen bed moeten. Duidelijkheid in deze lijkt me voor ieder gezinslid prettig, en niet éérst wel en later niet meer.
Hoe dan ook, Mopsey ligt 's nachts weer tevreden in haar eigen bedje, ook als ze bij pappa vandaan komt, en hoewel ze haar vader regelmatig als chantagemiddel probeert in te zetten, heb ik het idee dat ze mij evengoed nogwel heel erg lief vindt, hoor!
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 4 maart 2007 om 09:48
Inderdaad even flink investeren, denk ik. Overdag uitleggen waarom iedereen zijn eigen bed heeft en het de bedoeling is dat iedereen in zijn/haar eigen bed slaapt. Voor het slapengaan benadrukken: vannacht blijf jij in je eigen bed slapen. Als je wakker wordt draai je je om en ga je verder slapen en als het licht is mag je deze kant opkomen (of zoiets). Als ie 's nachts wakker wordt en naar je toe komt dan leg je hem terug in bed en zeg je kalm dat hij weer verder moet slapen en dat hij naar jou kan komen als het licht is. Zal een paar nachten duren, maar op een dag snapt ie het. En dat er bij papa andere regels gelden dan bij jou kun je heel makkelijk uitleggen.
Herken dit probleem van de kids van mijn vriend die bij hun moeder soms wel in bed mogen slapen, maar bij ons niet. Het kwam hier laatst ter sprake en er werd gezegd: bij papa mag ik niet in bed slapen en dan slaap ik in mijn eigen bed. (kids wel iets ouder dan de jouwe).
Als je het niet wilt, zul je er echt iets mee moeten doen. Het kost je even flink veel energie, maar als je doorzet, en dan moet je echt even door een dieptepunt heen, dan gaat het echt lukken.
Herken dit probleem van de kids van mijn vriend die bij hun moeder soms wel in bed mogen slapen, maar bij ons niet. Het kwam hier laatst ter sprake en er werd gezegd: bij papa mag ik niet in bed slapen en dan slaap ik in mijn eigen bed. (kids wel iets ouder dan de jouwe).
Als je het niet wilt, zul je er echt iets mee moeten doen. Het kost je even flink veel energie, maar als je doorzet, en dan moet je echt even door een dieptepunt heen, dan gaat het echt lukken.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zondag 4 maart 2007 om 14:04
Lastig...
Doorbijten is hier al meer gezegd, maar het is ook wel een beetje zielig zo´n verdrietige peuter.
Wij hebben dezelfde fout gemaakt toen ons zoontje nog veel jonger was.
Hij wilde alleen inslapen bij ons in bed. toen was hij denk ik een maand of 8.
We hebben toen een gedragen T-short van ons gegeven en hem in zijn eigen bed gelegd (was een tip van een vriendin)
Sindsdien gaat het goed op een enkele keer na als hij eng gedroomd heeft of hij ziekig is.
En sindsdien is dat T-shirt zijn knuffel geworden (hij geeft niks om knuffelbeesten, maar dat T-shirt is heilig voor hem.
Doorbijten is hier al meer gezegd, maar het is ook wel een beetje zielig zo´n verdrietige peuter.
Wij hebben dezelfde fout gemaakt toen ons zoontje nog veel jonger was.
Hij wilde alleen inslapen bij ons in bed. toen was hij denk ik een maand of 8.
We hebben toen een gedragen T-short van ons gegeven en hem in zijn eigen bed gelegd (was een tip van een vriendin)
Sindsdien gaat het goed op een enkele keer na als hij eng gedroomd heeft of hij ziekig is.
En sindsdien is dat T-shirt zijn knuffel geworden (hij geeft niks om knuffelbeesten, maar dat T-shirt is heilig voor hem.
vrijdag 15 juni 2007 om 16:11
Na maanden, zo niet jaren eigenlijk, consequent alle tips en adviezen rond slaaptraining opgevolgd te hebben is het hier niet gelukt; zoonlief (over een maand wordt hij 3) wordt nog steeds standaard elke nacht ergens tussen 1 en 4 uur wakker.
Nu ben ik benieuwd of er naast de tips over doorzetten, laten huilen, consequent zijn etcetera er ook nog moeders zijn die ervaring hebben met andere dingen die werken (massage? homeopathische druppels? weet ik veel).
Nu ben ik benieuwd of er naast de tips over doorzetten, laten huilen, consequent zijn etcetera er ook nog moeders zijn die ervaring hebben met andere dingen die werken (massage? homeopathische druppels? weet ik veel).
vrijdag 15 juni 2007 om 16:28
Als ik uit eigen ervaring praat kan ik maar 1 tip geven; Geef eraan toe en maak je niet te druk.
Bij onze dochter begon het drama met de overgang van wieg naar ledikant.
We zijn nu bijna anderhalf jaar verder en ze heeft de afgelopen twee en een halve week in haar eigen bed geslapen zonder ons te roepen.
Ik hoop dat de crisis voorbij is maar het is wel eerder een week goed gegaan en dan was het toch weer mis!
Toen het drama begon heb ik echt ALLES geprobeerd. Hier op het forum waren mensen die dachten dat ik niet streng genoeg was maar op een gegeven moment waren man en ik kapot en konden we elkaar wel iets aandoen.
Niets drie dagen laten huilen! Niets een week afzien!
Na ZES weken het schema van troosten weglopen en na 10 minuten teruggaan te hebben volgehouden tot 02.00 (dit was onze laatste poging, eerder al alle andere dingen uit alle boekjes geprobeerd) ben ik via het CB bij een pedagoog terecht gekomen.
Zij beaamde dat ik er alles aan had gedaan en raadde me aan een maandje rust in te lassen. Ik was op. Dus ik nam dochter meteen bij de eerste piep in bed en met z'n drietjes sliepen we (een beetje krap) weer verder.
Na die maand heb ik het zo gelaten. Ik denk dat er een half jaar voorbij is gegaan waarin ze ieder nacht bij ons sliep. En toen ging het soms een nacht goed. En soms een paar nachten. En laatst een week. En nu dus al ruim twee weken.
Voordat ze geboren werd zweerde ik dat mijn kind nooit bij ons zou slapen.
Maar ja, het ouderschap is in mijn geval een vaak terug komen op principe's....
Succes!
Bij onze dochter begon het drama met de overgang van wieg naar ledikant.
We zijn nu bijna anderhalf jaar verder en ze heeft de afgelopen twee en een halve week in haar eigen bed geslapen zonder ons te roepen.
Ik hoop dat de crisis voorbij is maar het is wel eerder een week goed gegaan en dan was het toch weer mis!
Toen het drama begon heb ik echt ALLES geprobeerd. Hier op het forum waren mensen die dachten dat ik niet streng genoeg was maar op een gegeven moment waren man en ik kapot en konden we elkaar wel iets aandoen.
Niets drie dagen laten huilen! Niets een week afzien!
Na ZES weken het schema van troosten weglopen en na 10 minuten teruggaan te hebben volgehouden tot 02.00 (dit was onze laatste poging, eerder al alle andere dingen uit alle boekjes geprobeerd) ben ik via het CB bij een pedagoog terecht gekomen.
Zij beaamde dat ik er alles aan had gedaan en raadde me aan een maandje rust in te lassen. Ik was op. Dus ik nam dochter meteen bij de eerste piep in bed en met z'n drietjes sliepen we (een beetje krap) weer verder.
Na die maand heb ik het zo gelaten. Ik denk dat er een half jaar voorbij is gegaan waarin ze ieder nacht bij ons sliep. En toen ging het soms een nacht goed. En soms een paar nachten. En laatst een week. En nu dus al ruim twee weken.
Voordat ze geboren werd zweerde ik dat mijn kind nooit bij ons zou slapen.
Maar ja, het ouderschap is in mijn geval een vaak terug komen op principe's....
Succes!
