Kinderen
alle pijlers
Postpartum depressie ervaringen
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:38
Ik zou graag eens wat ervaringen willen lezen van vrouwen die een PPD hebben gehad. Ik twijfel of ik op de rand ervan zit en ik zou er erg veel aan hebben om eens wat van gedachten te wisselen met andere moeders.
Mijn kleuter is nu 4 jaar en de baby’s 6 maanden (tweeling) en ik pieker veel, huil dagelijkse en voel me enorm overprikkeld door alle gebeurtenissen met Corona, de nieuwe baby’s en een kleuter die door Corona lang thuis heeft gezeten. Al die maanden zonder hulp heeft me wat overbelast. Het heeft me met de pasgeboren baby’s veel stress opgeleverd. Ook was de zwangerschap niet zorgeloos vanwege het principe tweeling en daarnaast extreme misselijkheid, en bekkeninstabiliteit.
Ik hoop wat inzicht te krijgen door jullie ervaringen en heb al een afspraak staan met de POH om dit te bespreken. Dank voor de reacties alvast!
Mijn kleuter is nu 4 jaar en de baby’s 6 maanden (tweeling) en ik pieker veel, huil dagelijkse en voel me enorm overprikkeld door alle gebeurtenissen met Corona, de nieuwe baby’s en een kleuter die door Corona lang thuis heeft gezeten. Al die maanden zonder hulp heeft me wat overbelast. Het heeft me met de pasgeboren baby’s veel stress opgeleverd. Ook was de zwangerschap niet zorgeloos vanwege het principe tweeling en daarnaast extreme misselijkheid, en bekkeninstabiliteit.
Ik hoop wat inzicht te krijgen door jullie ervaringen en heb al een afspraak staan met de POH om dit te bespreken. Dank voor de reacties alvast!
vrijdag 7 augustus 2020 om 11:57
Wat wil je weten? Oververmoeid is wat anders dan een ppd.
Is de vader in beeld ?
Voor mij waren de dagen zo dat ik niet uit bed wilde. Had nergens zin in. Kon me niet zetten tot leuke dingen doen. Beleefde weinig plezier aan dingen. Dingen die ik, ook als ik moe was, normaliter wel plezier aan beleefde.
Ik was erg gefocust op de baby. Vond het moeilijk haar los te laten, anders dan man of broertje en zusje.
Is de vader in beeld ?
Voor mij waren de dagen zo dat ik niet uit bed wilde. Had nergens zin in. Kon me niet zetten tot leuke dingen doen. Beleefde weinig plezier aan dingen. Dingen die ik, ook als ik moe was, normaliter wel plezier aan beleefde.
Ik was erg gefocust op de baby. Vond het moeilijk haar los te laten, anders dan man of broertje en zusje.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 7 augustus 2020 om 12:41
Zit er momenteel middenin, net gestart met antidepressiva. Als je je elke dag somber voelt, merkt dat je geen plezier meer ergens van krijgt, je eetlust verdwijnt en alles dood en leeg voelt van binnen samen met dat piekeren, veel huilen en prikkelbare dan klinkt dat wel als PPD ja.
Bel gewoon de huisarts als je twijfelt. Ik heb er veel te lang mee doorgelopen, spannende zwangerschap want kans dat het mis ging, extreme misselijkheid, twee miskramen ervoor en toen een paar maanden na de bevalling nog een onverwachte vroege miskraam die de druppel was.
Tijdens de zwangerschap was ik al somber en had beter aan de bel moeten trekken.
Nu ben ik afgelopen week beland bij de crisisdienst van het GGZ met suïcide gedachten, dat wens ik niemand toe.
Ik heb nog een lange weg te gaan de komende maanden en als ik eerder aan de bel had getrokken was die weg een stuk korter geweest en had ik wellicht zonder medicatie afgekund.
Bellen!
Bel gewoon de huisarts als je twijfelt. Ik heb er veel te lang mee doorgelopen, spannende zwangerschap want kans dat het mis ging, extreme misselijkheid, twee miskramen ervoor en toen een paar maanden na de bevalling nog een onverwachte vroege miskraam die de druppel was.
Tijdens de zwangerschap was ik al somber en had beter aan de bel moeten trekken.
Nu ben ik afgelopen week beland bij de crisisdienst van het GGZ met suïcide gedachten, dat wens ik niemand toe.
Ik heb nog een lange weg te gaan de komende maanden en als ik eerder aan de bel had getrokken was die weg een stuk korter geweest en had ik wellicht zonder medicatie afgekund.
Bellen!
vrijdag 7 augustus 2020 om 12:45
Ja, ik heb ervaring. Bij mij veroorzaakt door de borstvoedingshormonen en -ellende. In combinatie met een zware zwangerschap was dat een soort hamerslag. Piekeren, neerslachtigheid, oververmoeidheid, niks leuk vinden, allemaal herkenbaar.
Dingen als ijzer, vit D, vit b12 tekorten kunnen ook meespelen en komen heel veel voor na een zwangerschap. Misschien een overweging om dat te laten testen?
Verder vind ik het lastig om er kort en concreet wat over te zeggen. Wat zou jou helpen om te horen?
Sterkte in ieder geval! Een tweeling lijkt me sowieso al erg pittig.
Dingen als ijzer, vit D, vit b12 tekorten kunnen ook meespelen en komen heel veel voor na een zwangerschap. Misschien een overweging om dat te laten testen?
Verder vind ik het lastig om er kort en concreet wat over te zeggen. Wat zou jou helpen om te horen?
Sterkte in ieder geval! Een tweeling lijkt me sowieso al erg pittig.
vrijdag 7 augustus 2020 om 13:01
Ja ervaring mee. Ik werd extreem gefocused op de baby en heel angstig, irrationeel angstig, dat hem wat zou overkomen.
Daarnaast was ik natuurlijk niet blij maar angst stond bij mij meer op de voorgrond dan somberheid. Ik heb een vijftal gesprekken met de psycholoog van het ziekenhuis gehad, via de pop poli die de huisarts gebeld had nav mijn angstklachten. Die gesprekken hielpen mij al zoveel, dat er verder niet veel nodig was om eruit te komen behalve het de tijd geven en veel wandelen met de baby (wandelen helpt).
Een pnd kan gevaarlijk zijn, zonder te willen overdrijven of je bang te maken, maar het is wel een kwetsbare situatie om jezelf zo onder druk te voelen met een paar jonge baby's om 24/7 voor te moeten zorgen. Ik zou je adviseren zeker even te overleggen met je huisarts en zeker ook even (via de huisarts) de pop poli benaderen voor overleg. Misschien helpen voor jou ook een paar gesprekken met de psycholoog aldaar je al enorm. Die zijn volledig gespecialiseerd in psychologie rond en ná zwangerschap en bevalling.
Als je het los van de zwangerschap gaat behandelen dan moet je eerst 3 maanden op de wachtlijst en uitgebreide intakes doen bij de reguliere ggz.
Daarnaast was ik natuurlijk niet blij maar angst stond bij mij meer op de voorgrond dan somberheid. Ik heb een vijftal gesprekken met de psycholoog van het ziekenhuis gehad, via de pop poli die de huisarts gebeld had nav mijn angstklachten. Die gesprekken hielpen mij al zoveel, dat er verder niet veel nodig was om eruit te komen behalve het de tijd geven en veel wandelen met de baby (wandelen helpt).
Een pnd kan gevaarlijk zijn, zonder te willen overdrijven of je bang te maken, maar het is wel een kwetsbare situatie om jezelf zo onder druk te voelen met een paar jonge baby's om 24/7 voor te moeten zorgen. Ik zou je adviseren zeker even te overleggen met je huisarts en zeker ook even (via de huisarts) de pop poli benaderen voor overleg. Misschien helpen voor jou ook een paar gesprekken met de psycholoog aldaar je al enorm. Die zijn volledig gespecialiseerd in psychologie rond en ná zwangerschap en bevalling.
Als je het los van de zwangerschap gaat behandelen dan moet je eerst 3 maanden op de wachtlijst en uitgebreide intakes doen bij de reguliere ggz.
vrijdag 7 augustus 2020 om 13:41
vrijdag 7 augustus 2020 om 14:43
Sterkte! Hier waren het ook vooral de mensen om mij heen die zagen dat het niet goed ging. Ik had het zelf nog niet door. Bij mij was groot bloedverlies na de bevalling de trigger. Helaas 2x. Bij de derde zwangerschap daarna al tijdens de zwangerschap hulp gezocht.Naatje2000 schreef: ↑07-08-2020 12:41Zit er momenteel middenin, net gestart met antidepressiva. Als je je elke dag somber voelt, merkt dat je geen plezier meer ergens van krijgt, je eetlust verdwijnt en alles dood en leeg voelt van binnen samen met dat piekeren, veel huilen en prikkelbare dan klinkt dat wel als PPD ja.
Bel gewoon de huisarts als je twijfelt. Ik heb er veel te lang mee doorgelopen, spannende zwangerschap want kans dat het mis ging, extreme misselijkheid, twee miskramen ervoor en toen een paar maanden na de bevalling nog een onverwachte vroege miskraam die de druppel was.
Tijdens de zwangerschap was ik al somber en had beter aan de bel moeten trekken.
Nu ben ik afgelopen week beland bij de crisisdienst van het GGZ met suïcide gedachten, dat wens ik niemand toe.
Ik heb nog een lange weg te gaan de komende maanden en als ik eerder aan de bel had getrokken was die weg een stuk korter geweest en had ik wellicht zonder medicatie afgekund.
Bellen!
Ik blijf nu ook gevoeliger voor depressies helaas. Of wellicht was ik dat al, maar daarvoor was ik altijd vrolijk en opgewekt maar heb wel persoonskenmerken waarbij het vaker voorkomt (faalangstig, moeilijk nee kunnen zeggen enz).
Met medicatie die ik onlangs gebruikte kwam ik ook bijna in een depressie terecht, zag dat gelukkig zelf aankomen en na het stoppen was het meteen over.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 7 augustus 2020 om 22:21
Hier ook ervaring. Ook een kleuter van 4 en een baby van 6 maanden. Voor Corona ging het al niet goed, maar Corona (iedereen thuis) heeft het laatste zetje gegeven.
Klachten hier zijn: enorm overprikkeld, in bed willen blijven, veel huilen, veel piekeren en doemdenken, nare gedachten over mezelf als moeder, somberheid. Toen ik ging dissociëren ben ik door de poh doorverwezen naar de reguliere psych.
Ik heb in de ziektewet gezeten en ben nu weer aan het werk. Ik ben er alleen nog lang niet.
Ik zou zeker een afspraak maken als ik jou was. De klachten die je hebt herken ik wel. Of ik nou ppd heb of niet maakt niet uit, het ging gewoon niet goed. En zo te horen gaat het ook bij jou niet goed, en dan lijkt het me alleen maar goed om hulp te zoeken.
Veel sterkte, nare situatie voor je.
Klachten hier zijn: enorm overprikkeld, in bed willen blijven, veel huilen, veel piekeren en doemdenken, nare gedachten over mezelf als moeder, somberheid. Toen ik ging dissociëren ben ik door de poh doorverwezen naar de reguliere psych.
Ik heb in de ziektewet gezeten en ben nu weer aan het werk. Ik ben er alleen nog lang niet.
Ik zou zeker een afspraak maken als ik jou was. De klachten die je hebt herken ik wel. Of ik nou ppd heb of niet maakt niet uit, het ging gewoon niet goed. En zo te horen gaat het ook bij jou niet goed, en dan lijkt het me alleen maar goed om hulp te zoeken.
Veel sterkte, nare situatie voor je.
.
zaterdag 8 augustus 2020 om 08:43
(knip)
Ik weet niet of lotgenotencontact goed is, ik ben soms bang dat de negatieve gevoelens juist versterkt kunt worden als je te veel praat met mensen die bevestigen dat het leven waardeloos en niet de moeite waard is, maar ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen.
Ook al voelt het niet zo, het leven en je gevoelens zijn niet statisch, maar dynamisch, en het zal hoe dan ook op een dag wel weer beter worden. Tunnels hebben altijd ook een uitgang.
Ik weet niet of lotgenotencontact goed is, ik ben soms bang dat de negatieve gevoelens juist versterkt kunt worden als je te veel praat met mensen die bevestigen dat het leven waardeloos en niet de moeite waard is, maar ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen.
Ook al voelt het niet zo, het leven en je gevoelens zijn niet statisch, maar dynamisch, en het zal hoe dan ook op een dag wel weer beter worden. Tunnels hebben altijd ook een uitgang.
leslieknope wijzigde dit bericht op 10-08-2020 16:12
38.56% gewijzigd
maandag 10 augustus 2020 om 09:12
Ik vind het vooral zwaar, kan af en toe genieten maar zie veel beren en wil graag 'mijn handen vrij'.justagirly schreef: ↑07-08-2020 11:49Wat EHV1981 zegt denk ik ook, icm vermoeidheid helemaal.
Beleef je wel plezier aan je kleintjes?
Sterkte!
maandag 10 augustus 2020 om 09:14
Mijn man is inderdaad in beeld en hij werkt ook keihard om ons huishouden draaiende te houden gelukkig! We zijn een goed team, nog steeds. Ik heb ook weinig plezier, maar kan soms wel opeens iets loslaten, en dan lukt plezier maken meteen wat beter. Is helaas even een zeldzaamheid, maar het is er gelukkig nog wel. Ik laat juist de baby's heel erg gemakkelijk los, kon ook niet anders toen de een nog in het ziekenhuis lag en de ander al thuis was, maar soms voelt het alsof ik niet genoeg om ze geef. Alsof ik ze té gemakkelijk weggeef aan een ander, het voelt soms als een opluchting.suzyqfive schreef: ↑07-08-2020 11:57Wat wil je weten? Oververmoeid is wat anders dan een ppd.
Is de vader in beeld ?
Voor mij waren de dagen zo dat ik niet uit bed wilde. Had nergens zin in. Kon me niet zetten tot leuke dingen doen. Beleefde weinig plezier aan dingen. Dingen die ik, ook als ik moe was, normaliter wel plezier aan beleefde.
Ik was erg gefocust op de baby. Vond het moeilijk haar los te laten, anders dan man of broertje en zusje.
maandag 10 augustus 2020 om 09:15
Sterkte, wat een rotsituatie zeg. Ik hoop dat je snel iets opknapt zodat je aan je herstel kunt gaan werkenNaatje2000 schreef: ↑07-08-2020 12:41Zit er momenteel middenin, net gestart met antidepressiva. Als je je elke dag somber voelt, merkt dat je geen plezier meer ergens van krijgt, je eetlust verdwijnt en alles dood en leeg voelt van binnen samen met dat piekeren, veel huilen en prikkelbare dan klinkt dat wel als PPD ja.
Bel gewoon de huisarts als je twijfelt. Ik heb er veel te lang mee doorgelopen, spannende zwangerschap want kans dat het mis ging, extreme misselijkheid, twee miskramen ervoor en toen een paar maanden na de bevalling nog een onverwachte vroege miskraam die de druppel was.
Tijdens de zwangerschap was ik al somber en had beter aan de bel moeten trekken.
Nu ben ik afgelopen week beland bij de crisisdienst van het GGZ met suïcide gedachten, dat wens ik niemand toe.
Ik heb nog een lange weg te gaan de komende maanden en als ik eerder aan de bel had getrokken was die weg een stuk korter geweest en had ik wellicht zonder medicatie afgekund.
Bellen!
Zo erg heb ik het nu niet, maar ik heb hier wel ervaring mee, ik ben zwaar depressief en suicidaal geweest toen ik studeerde.
maandag 10 augustus 2020 om 09:24
Ik denk dat het inderdaad goed is om mezelf even te laten checken op vitaminetekorten, die had ik ook al voor de zwangerschap, realiseer ik me. Dankjewel!Positivevibes schreef: ↑07-08-2020 12:45Ja, ik heb ervaring. Bij mij veroorzaakt door de borstvoedingshormonen en -ellende. In combinatie met een zware zwangerschap was dat een soort hamerslag. Piekeren, neerslachtigheid, oververmoeidheid, niks leuk vinden, allemaal herkenbaar.
Dingen als ijzer, vit D, vit b12 tekorten kunnen ook meespelen en komen heel veel voor na een zwangerschap. Misschien een overweging om dat te laten testen?
Verder vind ik het lastig om er kort en concreet wat over te zeggen. Wat zou jou helpen om te horen?
Sterkte in ieder geval! Een tweeling lijkt me sowieso al erg pittig.
dinsdag 22 september 2020 om 15:00
Inderdaad ben ik ondertussen in een postnatale depressie geraakt. Ik heb veel verdriet merk ik, maar kan moeilijk omschrijven waar het vandaan komt. Het is me allemaal snel teveel en ik heb onverklaarbare huilbuien.
Het is zwaar en omdat ik me sociaal moeizaam kan verhouden tot de buitenwereld (weinig smalltalk, kan het niet aan als veel kinderen bij ons spelen met dochter bijvoorbeeld) merk ik dat mensen om me heen zich terugtrekken.
Dit zorgt voor een extra eenzaam gevoel, wat me enorm veel verdriet doet. Ik heb er hulp bij, POH ggz, huisarts en haptonoom, dus ik ben ermee bezig, maar pffff wat een rottijd.
Het is zwaar en omdat ik me sociaal moeizaam kan verhouden tot de buitenwereld (weinig smalltalk, kan het niet aan als veel kinderen bij ons spelen met dochter bijvoorbeeld) merk ik dat mensen om me heen zich terugtrekken.
Dit zorgt voor een extra eenzaam gevoel, wat me enorm veel verdriet doet. Ik heb er hulp bij, POH ggz, huisarts en haptonoom, dus ik ben ermee bezig, maar pffff wat een rottijd.
