Kinderen
alle pijlers
"Had ik maar nooit kinderen genomen..."
dinsdag 17 december 2019 om 18:39
"Had ik maar nooit kinderen genomen..." Het is een uitspraak die ik vaker door vrouwen heb horen zeggen. Als ik dit hoor, raakt het me. Maar aan de andere kant voel ik ook wel begrip.
Ik ben een vrouw van 30. Ik heb zelf geen kinderen en ik heb ook geen kinderwens, nooit gehad ook. Mijn moeder wilde altijd graag kinderen, althans dat dacht ze toen ze jong was. Mijn ouders kregen drie meisjes (waaronder ik). Ik groeide op in een onveilig gezin. Mijn vader was verbaal heel agressief, kleinerend en alcoholverslaafd. Hij werkte fulltime maar bemoeide zich weinig met de opvoeding. Hij zat in zijn vrije tijd liever op zijn kamer. Toen ik 23 was, pleegde mijn vader zelfmoord wat heel traumatiserend was. Ik heb nooit echt het gevoel gehad dat mijn ouders heel blij waren met hun gemaakte keuze "kinderen". Het leek eerder te voelen alsof mijn zussen en ik teveel tot last waren voor mijn ouders. Dat het ouderschap toch minder rooskleurig bleek. Toen ik en mijn zussen jong waren heeft mijn moeder meerdere malen tegen ons gezegd: "Had ik maar nooit kinderen genomen..." En dit zei ze een jaar geleden ook tijdens een wandeling in het bos tegen me waar zowel mijn vriend als de nieuwe vriend van mijn moeder bij waren. Het kwetste me heel erg maar ik liet het op dat moment niet blijken. Ik dacht, hoe kan je zoiets zeggen tegen je eigen kind? Dat je zoiets bespreekt met je psychologe of je beste vriendin, ok, maar tegen mij...? Het gaf me het gevoel alsof ik ongewenst was. Alsof mijn bestaan het leven van mijn ouders moeilijker had gemaakt. Ik heb zelfs soms gedacht: als mijn ouders nooit kinderen hadden genomen, had mijn vader dan nu nog geleefd? Ik had er toch ook nooit voor gekozen om op aarde te komen? Tegelijkertijd voelde ik ook wel ergens begrip. Ik waardeer het dat mensen eerlijk zijn. Het liefst wil ik dat er geen taboes zijn. Het lijkt mij ook heel erg zwaar om ouder te zijn en om kinderen op te voeden en ik voel respect voor mensen die opvoeden met plezier en liefde doen. Mijn moeder had het ouderschap onderschat en een verkeerde partnerkeuze gemaakt. Het was verstandiger geweest voor mijn ouders als ze nooit aan kinderen waren begonnen omdat ze het beiden mentaal gezien niet goed aan konden en omdat ze ook niet echt ouderlijke types bleken. Helaas kwamen ze hierachter NA het maken van de beslissing "kinderen". Maar dat betekent nog niet perse dat ze nooit van mij of mijn zussen gehouden hebben. Maar het is natuurlijk wel gewoon heel pijnlijk... Mijn twee zussen hebben sinds 3 jaar het contact met mijn moeder verbroken. Het gezin is na de zelfmoord van mijn vader vrijwel uit elkaar gevallen. Ik heb nog wel contact met mijn moeder en mijn zussen. Maar ik heb een nare bijsmaak gekregen van het concept "gezin". Misschien dat ik daarom nooit een kinderwens heb gehad. Maar ik verwacht niet dat het ooit zal komen en ik heb daar ook wel vrede mee.
Laatst was ik met mijn vriend op visite bij zijn vader en zijn vriendin. En ook zij sprak de zin uit: "Had ik maar nooit kinderen genomen." Zij heeft ook al jaren geen contact meer met haar kinderen. Het raakte me, maar tegelijkertijd veroordeelde ik haar uitspraak niet. Ik zag in haar blik pijn en verdriet. Ik weet dat zij het ook niet makkelijk heeft gehad.
Ik ben een vrouw van 30. Ik heb zelf geen kinderen en ik heb ook geen kinderwens, nooit gehad ook. Mijn moeder wilde altijd graag kinderen, althans dat dacht ze toen ze jong was. Mijn ouders kregen drie meisjes (waaronder ik). Ik groeide op in een onveilig gezin. Mijn vader was verbaal heel agressief, kleinerend en alcoholverslaafd. Hij werkte fulltime maar bemoeide zich weinig met de opvoeding. Hij zat in zijn vrije tijd liever op zijn kamer. Toen ik 23 was, pleegde mijn vader zelfmoord wat heel traumatiserend was. Ik heb nooit echt het gevoel gehad dat mijn ouders heel blij waren met hun gemaakte keuze "kinderen". Het leek eerder te voelen alsof mijn zussen en ik teveel tot last waren voor mijn ouders. Dat het ouderschap toch minder rooskleurig bleek. Toen ik en mijn zussen jong waren heeft mijn moeder meerdere malen tegen ons gezegd: "Had ik maar nooit kinderen genomen..." En dit zei ze een jaar geleden ook tijdens een wandeling in het bos tegen me waar zowel mijn vriend als de nieuwe vriend van mijn moeder bij waren. Het kwetste me heel erg maar ik liet het op dat moment niet blijken. Ik dacht, hoe kan je zoiets zeggen tegen je eigen kind? Dat je zoiets bespreekt met je psychologe of je beste vriendin, ok, maar tegen mij...? Het gaf me het gevoel alsof ik ongewenst was. Alsof mijn bestaan het leven van mijn ouders moeilijker had gemaakt. Ik heb zelfs soms gedacht: als mijn ouders nooit kinderen hadden genomen, had mijn vader dan nu nog geleefd? Ik had er toch ook nooit voor gekozen om op aarde te komen? Tegelijkertijd voelde ik ook wel ergens begrip. Ik waardeer het dat mensen eerlijk zijn. Het liefst wil ik dat er geen taboes zijn. Het lijkt mij ook heel erg zwaar om ouder te zijn en om kinderen op te voeden en ik voel respect voor mensen die opvoeden met plezier en liefde doen. Mijn moeder had het ouderschap onderschat en een verkeerde partnerkeuze gemaakt. Het was verstandiger geweest voor mijn ouders als ze nooit aan kinderen waren begonnen omdat ze het beiden mentaal gezien niet goed aan konden en omdat ze ook niet echt ouderlijke types bleken. Helaas kwamen ze hierachter NA het maken van de beslissing "kinderen". Maar dat betekent nog niet perse dat ze nooit van mij of mijn zussen gehouden hebben. Maar het is natuurlijk wel gewoon heel pijnlijk... Mijn twee zussen hebben sinds 3 jaar het contact met mijn moeder verbroken. Het gezin is na de zelfmoord van mijn vader vrijwel uit elkaar gevallen. Ik heb nog wel contact met mijn moeder en mijn zussen. Maar ik heb een nare bijsmaak gekregen van het concept "gezin". Misschien dat ik daarom nooit een kinderwens heb gehad. Maar ik verwacht niet dat het ooit zal komen en ik heb daar ook wel vrede mee.
Laatst was ik met mijn vriend op visite bij zijn vader en zijn vriendin. En ook zij sprak de zin uit: "Had ik maar nooit kinderen genomen." Zij heeft ook al jaren geen contact meer met haar kinderen. Het raakte me, maar tegelijkertijd veroordeelde ik haar uitspraak niet. Ik zag in haar blik pijn en verdriet. Ik weet dat zij het ook niet makkelijk heeft gehad.
dinsdag 17 december 2019 om 19:09
Ik heb zelf absoluut geen spijt van mijn kinderen, maar nu ik er zelf twee heb begrijp ik wel beter dat het voor sommige mensen echt niet weggelegd is. Het is wel intens zeg maar en een ontzettend grote verantwoordelijkheid.
Maar spijt praat natuurlijk jouw jeugd niet goed. Je krijgt niet drie kinderen om vervolgens te ervaren dat het toch niet voor je is weggelegd. Dat merk je na 1 kind ook wel. En een beetje degelijk mens doet na spijt alsnog zijn stinkende best er iets van te maken.
Maar spijt praat natuurlijk jouw jeugd niet goed. Je krijgt niet drie kinderen om vervolgens te ervaren dat het toch niet voor je is weggelegd. Dat merk je na 1 kind ook wel. En een beetje degelijk mens doet na spijt alsnog zijn stinkende best er iets van te maken.
dinsdag 17 december 2019 om 19:16
Maar spijt van je kinderen wil niet zeggen spijt dat ze er ooit voor gekozen hebben. Wellicht wel spijt dat het zo gelopen is. Spijt dat als ze dit van te voren hadden geweten ze het niet gedaan hadden. Spijt dat jullie zoveel pijn ellende hebben gehad en dat te voorkomen was geweest.
Als je onder andere omstandigheden geboren was dat de spijt geen spijt was geweest. Spijt dat ze de keuze maakte terwijl de situatie niet optimaal was. Maar niet persoonlijk spijt van jou maar meer het grote geheel.
Al snap ik dat die uitspraak heftig is en je deze echt niet kan maken naar je kinderen. Ik snap ook dat je hierdoor lamgeslagen was. Maar misschien wel goed hier op terug te komen zodat ze het kan toelichten.
Als je onder andere omstandigheden geboren was dat de spijt geen spijt was geweest. Spijt dat ze de keuze maakte terwijl de situatie niet optimaal was. Maar niet persoonlijk spijt van jou maar meer het grote geheel.
Al snap ik dat die uitspraak heftig is en je deze echt niet kan maken naar je kinderen. Ik snap ook dat je hierdoor lamgeslagen was. Maar misschien wel goed hier op terug te komen zodat ze het kan toelichten.
dinsdag 17 december 2019 om 19:17
dinsdag 17 december 2019 om 19:17
De mensen die de uitspraken doen, jouw moeder en stiefmoeder, zijn denk ik ook erg teleurgesteld in het ouderschap (geen contact meer).
Kan mij wel voorstellen dat het pijnlijk is voor jou om te horen gezien het verleden. Mijn vader zei dit ook wel eens maar met een heel ander motief. Namelijk: zijn kinderen de kopzorgen besparen. Want hij was altijd bezig met één van de drie. En bij gebrek aan ‘moeilijke’ tijden of hindernissen, verzon/bedacht hij zelf wel een gevaar of dreiging. Echt een schoolvoorbeeld van ‘Ik ben sinds ik kinderen heb geen moment meer zonder zorgen’. Ik heb geen moment gedacht of gevoeld dat hij spijt had van één van ons drietjes. Ik denk ook niet dat hij zich beter/anders had gevoeld als hij minder kinderen had gehad.
Kan mij wel voorstellen dat het pijnlijk is voor jou om te horen gezien het verleden. Mijn vader zei dit ook wel eens maar met een heel ander motief. Namelijk: zijn kinderen de kopzorgen besparen. Want hij was altijd bezig met één van de drie. En bij gebrek aan ‘moeilijke’ tijden of hindernissen, verzon/bedacht hij zelf wel een gevaar of dreiging. Echt een schoolvoorbeeld van ‘Ik ben sinds ik kinderen heb geen moment meer zonder zorgen’. Ik heb geen moment gedacht of gevoeld dat hij spijt had van één van ons drietjes. Ik denk ook niet dat hij zich beter/anders had gevoeld als hij minder kinderen had gehad.
lemoos2 wijzigde dit bericht op 17-12-2019 19:38
0.39% gewijzigd
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 17 december 2019 om 19:37
dinsdag 17 december 2019 om 19:40
Mijn moeder had ook spijt van kinderen. Ik snap het wel. Ze was veelste jong getrouwd (18) en in 6 jaar tijd 3 kinderen. Ze was niet heel snugger, weinig opleiding ook. Het was te zwaar voor haar en ze had andere verwachtingen/ hogere verwachtingen van het leven.
Dat deel neem ik haar niet kwalijk en vind ik oprecht rot voor haar. Ik voelde dat ook niet persoonlijk. Ze doelde op het leven als moeder, niet op mij persoonlijk. Misschien kun je het ook een beetje zo zien?
Dat deel neem ik haar niet kwalijk en vind ik oprecht rot voor haar. Ik voelde dat ook niet persoonlijk. Ze doelde op het leven als moeder, niet op mij persoonlijk. Misschien kun je het ook een beetje zo zien?
dinsdag 17 december 2019 om 19:40
Als ik om me heen kijken zijn er verschillende stellen die spijt zouden moeten hebben dat ze ooit aan kinderen zijn begonnen. Maar dat is niet wat je bedoelt.
Mijn schoonmoeder zegt het ook tegen mijn man. En tegelijkertijd klaagt ze als ze langere tijd niets van hem hoort. Erg vermoeiend. Rot ook voor hem om te moeten horen dat hij er beter niet was geweest.
Mijn schoonmoeder zegt het ook tegen mijn man. En tegelijkertijd klaagt ze als ze langere tijd niets van hem hoort. Erg vermoeiend. Rot ook voor hem om te moeten horen dat hij er beter niet was geweest.
dinsdag 17 december 2019 om 19:40
Misschien is wat je moeder bedoeld eerder dat ze spijt heeft van al die jaren met een man die niet goed voor haar was. Waar ze aan vast zat door de kinderen. Die de kinderen pijn deed.
Je moeder is open tegen je geweest over haar gevoel. Is het een idee om een keer door te vragen? Wat het precies is waar ze spijt van heeft?
Je moeder is ook een mens, met haar eigen pijn om hoe de dingen gelopen zijn. Wellicht doet het jullie band goed om open te praten over dit gevoel van haar en wat het doet met jou. Misschien levert het jullie juist wat op om zo met elkaar in gesprek te gaan.
Je moeder is open tegen je geweest over haar gevoel. Is het een idee om een keer door te vragen? Wat het precies is waar ze spijt van heeft?
Je moeder is ook een mens, met haar eigen pijn om hoe de dingen gelopen zijn. Wellicht doet het jullie band goed om open te praten over dit gevoel van haar en wat het doet met jou. Misschien levert het jullie juist wat op om zo met elkaar in gesprek te gaan.
dinsdag 17 december 2019 om 19:52
Ik snap dat nooit zo goed dat mensen het zich niet voor zouden kunnen stellen. Je bent immers zelf ook kind geweest en opgegroeid. Ik heb zelf geen kinderwens , oa omdat het me dus heel zwaar lijkt en mijn rust, vrijheid en geld ook heel veel waard is
dinsdag 17 december 2019 om 19:55
Ik hoor vrouwen dit helemaal niet vaker zeggen ( vaker dan wie of wat ook?).
Maar ik geloof dat er een deel van de ouders: man/vrouw zijn, die dat helaas denken en ook zeggen. En ja vaak ook na een aantal te hebben gekregen terwijl ze helemaal niet geschikt zijn als ouders.
Je moet dan denken dat het aan hen ligt maar lijkt me heel moeilijk.
Maar ik geloof dat er een deel van de ouders: man/vrouw zijn, die dat helaas denken en ook zeggen. En ja vaak ook na een aantal te hebben gekregen terwijl ze helemaal niet geschikt zijn als ouders.
Je moet dan denken dat het aan hen ligt maar lijkt me heel moeilijk.
dinsdag 17 december 2019 om 19:57
En dan weet je wat precies?charlymercury schreef: ↑17-12-2019 19:52Ik snap dat nooit zo goed dat mensen het zich niet voor zouden kunnen stellen. Je bent immers zelf ook kind geweest en opgegroeid. Ik heb zelf geen kinderwens , oa omdat het me dus heel zwaar lijkt en mijn rust, vrijheid en geld ook heel veel waard is
dinsdag 17 december 2019 om 20:03
Ik denk dat veel ouders spijt hebben van het hebben van kinderen en dat het zelden persoonlijk bedoeld is en het kan ook nog eens melancholisch bedoeld zijn. Ik denk dat het voor vrouwen ook niet meevalt om daar over te praten, met name omdat andere vrouwen hun grootste vijand zullen zijn.
De norm is dat je van 0 tot 18 dolblij moet zijn met je beslissing terwijl als je er meer dan 1 hebt je zo 25 jaar jezelf helemaal weg moet cijferen. Er is bijna niemand die zo'n periode kan overzien en er kan van alles in gebeuren waardoor je spijt krijgt van je kinderwens. Ik vind het altijd heel sneu dat die mensen zo eenzaam met hun eigen schuldgevoel moeten leven, als iemand hier een topic zou openen met die mededeling haalt ze niet levend de uitgang. Tragisch toch.
De norm is dat je van 0 tot 18 dolblij moet zijn met je beslissing terwijl als je er meer dan 1 hebt je zo 25 jaar jezelf helemaal weg moet cijferen. Er is bijna niemand die zo'n periode kan overzien en er kan van alles in gebeuren waardoor je spijt krijgt van je kinderwens. Ik vind het altijd heel sneu dat die mensen zo eenzaam met hun eigen schuldgevoel moeten leven, als iemand hier een topic zou openen met die mededeling haalt ze niet levend de uitgang. Tragisch toch.
dinsdag 17 december 2019 om 20:06
Dat je het zo voelt kan ik nog begrijpen, maar dat je dat dan nodig vindt om mrt je kind te delen vind ik waardeloos. Deel dat met je partner of vriendin ofzo.
Mijn oma kreeg er 14 en vertelde doodleuk dat ze 2 wel genoeg had gevonden. Nou, lekker dan voor de rest.
Tegenwoordig hoef je niet onnodig veel kinderen te krijgen of helemaal niet als je dat niet wil. Toch zie ik om me heen dat velen er achteloos mee omgaan, alsof ze een huisdier nemen.
Mijn oma kreeg er 14 en vertelde doodleuk dat ze 2 wel genoeg had gevonden. Nou, lekker dan voor de rest.
Tegenwoordig hoef je niet onnodig veel kinderen te krijgen of helemaal niet als je dat niet wil. Toch zie ik om me heen dat velen er achteloos mee omgaan, alsof ze een huisdier nemen.
dinsdag 17 december 2019 om 20:06
Ik denk het niet. Tenzij er zo veel leed op je pad komt dat je zou willen dat het hun bespaard was gebleven, of omdat je denkt dat je er dan zelf minder verdriet van zou hebben ondervonden ( als ze niets meer met je te maken willen hebben, bijvoorbeeld )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 17 december 2019 om 20:07
Wat er allemaal bij komt kijken voor je ouders om je op te voeden/verzorgen
en dan krijg je nog niet eens alles mee
dinsdag 17 december 2019 om 20:08
charlymercury schreef: ↑17-12-2019 19:52Ik snap dat nooit zo goed dat mensen het zich niet voor zouden kunnen stellen. Je bent immers zelf ook kind geweest en opgegroeid. Ik heb zelf geen kinderwens , oa omdat het me dus heel zwaar lijkt en mijn rust, vrijheid en geld ook heel veel waard is
Je weet niks...
dinsdag 17 december 2019 om 20:08
charlymercury schreef: ↑17-12-2019 20:07Wat er allemaal bij komt kijken voor je ouders om je op te voeden/verzorgen
Nah, echt niet.
Of te wel, weinig dus.
ik weet het idd niet , maar ik snap het wel
