Kinderen
alle pijlers
"Voorgevoelens" over zwangerschap voor de test?
woensdag 13 juni 2007 om 10:49
Afgelopen weekend had ik een discussie over 'voelen dat je zwanger bent, al vóór de test' met een vriendin. Is een zwangerschapstest een bevestiging van je (al dan niet vage) vermoedens, of kan het ook als een complete verrassing komen? Ik bedoel als je al bezig bent om zwanger te worden, bij een 'ongelukje' is het natuurlijk anders.
Wij hebben allebei geen ervaring met zwanger zijn, dus uit eigen ervaring kunnen we niet spreken. Misschien kunnen jullie er iets over zeggen, als ervaringsdeskundigen?
Wij hebben allebei geen ervaring met zwanger zijn, dus uit eigen ervaring kunnen we niet spreken. Misschien kunnen jullie er iets over zeggen, als ervaringsdeskundigen?
woensdag 13 juni 2007 om 10:53
Bij de oudste twee raakte ik door de pil heen zwanger, maar `wist` op de een of andere manier wel dat ik zwanger was en dus moest gaan testen. Vaag, ik weet het. Bij de derde wel bewust gestopt met de pil en ook dit keer `wist` ik dat ik zwanger was voor de test. Nu weer zwanger en weer door de pil heen zwanger geraakt. Ik had echt geen idee dat ik weleens zwanger zou kunnen zijn. Zelfs toen ik in mijn stopweek niet ongesteld werd nog niet. Op aandringen van mijn echtgenoot een test gedaan die dus positief bleek te zijn. Complete verrassing dus.
woensdag 13 juni 2007 om 10:56
Bij mij is het 2x een bevestiging van voorgevoelens geweest.
Natuurlijk gaf de doorslag daarin wel het overtijd zijn. Maar daarvoor had ik bij de eerste ook flinke aanwijzingen andere vorm borsten, niet lekker op de motor zitten (broek/buik in de weg). Bij de 2e wat minder aanwijzingen, maar wel wat ongewone krampjes en een basaal ik-ben-zwanger- gevoel. En dat gevoel kan ik echt niet uitleggen.
Gaan jullie binnenkort proberen kindjes te maken?
Succes en je merkt vanzelf hoe het bij jou is. Je lichaam kàn je ook ontzettend voor de gek houden, als je echt graag zwanger wil worden. Ik ben 2x gelijk zwanger geraakt, dus daar heb ik geen ervaring in, maar ik kan me zo voorstellen dat dat mij ook zou overkomen.
Groetjes
Natuurlijk gaf de doorslag daarin wel het overtijd zijn. Maar daarvoor had ik bij de eerste ook flinke aanwijzingen andere vorm borsten, niet lekker op de motor zitten (broek/buik in de weg). Bij de 2e wat minder aanwijzingen, maar wel wat ongewone krampjes en een basaal ik-ben-zwanger- gevoel. En dat gevoel kan ik echt niet uitleggen.
Gaan jullie binnenkort proberen kindjes te maken?
Succes en je merkt vanzelf hoe het bij jou is. Je lichaam kàn je ook ontzettend voor de gek houden, als je echt graag zwanger wil worden. Ik ben 2x gelijk zwanger geraakt, dus daar heb ik geen ervaring in, maar ik kan me zo voorstellen dat dat mij ook zou overkomen.
Groetjes
woensdag 13 juni 2007 om 10:57
Tja de een weet het en de ander niet. Ikzelf ben 2x zwanger geweest zonder dat ik het wist. Pas toen ik de eerste keer bloedend op de EH lag wist ik pas dat ik zwanger was geweest , en de 2e keer liep ik al in het ziekenhuis waar na een vaag positieve test, de testen in het ziekenhuis negatief bleven, en ik 1,5 week later begon te bloeden. En nog steeds denk ik dat je het voor de positieve test onbewust weet, maar dat je pas na de test kan zeggen van zie je wel?
Ja hoe leg ik dat uit...is een gevoelskwestie denk ik. Ik denk dat ik het gewoon niet bewust zal weten omdat ik gestimuleerd wordt en je in de MM toch op alles let wat je lijf doet, en je jezelf in zelfbescherming neemt.
lekker vaag weer:P
Ja hoe leg ik dat uit...is een gevoelskwestie denk ik. Ik denk dat ik het gewoon niet bewust zal weten omdat ik gestimuleerd wordt en je in de MM toch op alles let wat je lijf doet, en je jezelf in zelfbescherming neemt.
lekker vaag weer:P
woensdag 13 juni 2007 om 11:02
Helaas kon mijn lichaam me vaak voor de gek houden! Ik heb zoveel testen gedaan waarin ik zeker was dat ik zwanger was maar er toch niets aan de hand was. Maar toen ik eenmaal echt zwanger was was het toch wel heel duidelijk (al durfde ik het niet meer te geloven). Wat bij mij als eerste opviel, als ik zwanger was, waren mijn borsten die opeens wat breder werden. Misselijkheid en moeheidklachten zaten de keren ervoor waarschijnlijk tussen mijn oren.
woensdag 13 juni 2007 om 11:02
Hallo Wen,
volgens mij verschilt dit per persoonen en zelfs ook per zwangerschap. Mijn ervaring is dat als je graag zwanger wilt worden je iedere maand in de dagen voor je menstruatie van alles denkt te voelen. Toen ik uiteindelijk zwanger was voelde ik me 'gewoon' alsof ik ieder moment ongesteld kon worden. Die zwangerschap liep uit op een miskraam.
Een aantal maanden later was ik wat over tijd (maar had ook onregelmatige cyclus) en kreeg ik het vermoeden weer zwanger te zijn doordat ik regelmatig flinke menstruatiekrampen had en ik maar niet ongesteld werd. Tijdens de eerste zwangerschap had ik dit ook een beetje en inmiddels wist ik dat dit heel normaal is als je net zwanger bent. Toen was de test dus een bevestiging van een vermoeden.
Inmiddels ben ik net weer zwanger, niet gepland en ook niet verwacht (ongelukje vind ik geen leuk woord, we zijn er namelijk wel heel blij mee). Omdat ik nog borstvoeding geef was mijn cyclus nog niet normaal en ik voelde me eigenlijk helemaal niet anders dan anders. Geen zere borsten, geen krampen in mijn buik. Maar wel een droom over een positieve zwangerschapstest. Dat vond ik zo raar. Het liet me de volgende dag niet los en omdat we een paar weken ervoor onvoorzichtig geweest waren ben ik die dag gaan testen. Positief dus...
Zeker geen bevestiging van een vermoeden, ik begrijp nog steeds niet waar die droom vandaan kwam.
groetjes,
Branca
volgens mij verschilt dit per persoonen en zelfs ook per zwangerschap. Mijn ervaring is dat als je graag zwanger wilt worden je iedere maand in de dagen voor je menstruatie van alles denkt te voelen. Toen ik uiteindelijk zwanger was voelde ik me 'gewoon' alsof ik ieder moment ongesteld kon worden. Die zwangerschap liep uit op een miskraam.
Een aantal maanden later was ik wat over tijd (maar had ook onregelmatige cyclus) en kreeg ik het vermoeden weer zwanger te zijn doordat ik regelmatig flinke menstruatiekrampen had en ik maar niet ongesteld werd. Tijdens de eerste zwangerschap had ik dit ook een beetje en inmiddels wist ik dat dit heel normaal is als je net zwanger bent. Toen was de test dus een bevestiging van een vermoeden.
Inmiddels ben ik net weer zwanger, niet gepland en ook niet verwacht (ongelukje vind ik geen leuk woord, we zijn er namelijk wel heel blij mee). Omdat ik nog borstvoeding geef was mijn cyclus nog niet normaal en ik voelde me eigenlijk helemaal niet anders dan anders. Geen zere borsten, geen krampen in mijn buik. Maar wel een droom over een positieve zwangerschapstest. Dat vond ik zo raar. Het liet me de volgende dag niet los en omdat we een paar weken ervoor onvoorzichtig geweest waren ben ik die dag gaan testen. Positief dus...
Zeker geen bevestiging van een vermoeden, ik begrijp nog steeds niet waar die droom vandaan kwam.
groetjes,
Branca
woensdag 13 juni 2007 om 11:09
Bedankt voor jullie reacties. Iets wisselend dus, de meeste keren wel een 'zwangergevoel', maar soms ook niet.
Ik probeer inderdaad zwanger te worden (wat doe ik anders op de mama-pijler he:P), maar ik ga niet de hele tijd voelen of ik me zwanger voel of zo, nee bedankt. Stel dat het een jaar of langer duurt, dan maak je jezelf helemaal gek. 't Is meer nieuwsgierigheid, naar aanleiding van dat gesprek met mijn vriendin, of je eigen lichaam zo vroeg al kan fungeren als graadmeter.
Ik probeer inderdaad zwanger te worden (wat doe ik anders op de mama-pijler he:P), maar ik ga niet de hele tijd voelen of ik me zwanger voel of zo, nee bedankt. Stel dat het een jaar of langer duurt, dan maak je jezelf helemaal gek. 't Is meer nieuwsgierigheid, naar aanleiding van dat gesprek met mijn vriendin, of je eigen lichaam zo vroeg al kan fungeren als graadmeter.
woensdag 13 juni 2007 om 11:09
Mijn dochter is wel een zogenaamd "ongelukje"
Toch voelde ik aan dat ik zwanger was. We waren op vakantie in het buitenland en terwijl ik in de spiegel keek (mijn dijen waren opeens dunner) dacht ik opeens: je bent zwanger. Daarna meteen: welnee dat kan niet.
Ik moest over een dag of 5 ongesteld worden.
In die vakantie dacht ik steeds vaker dat ik zwanger was, totaal ongefundeerd, alleen op gevoel.
Eenmaal thuis bekeek ik de foto's en dacht: ik zie er zo sereen uit, ik ben zwanger.
Maar ik was onvruchtbaar dus het kon niet.
Toen ik een dag of 4 overtijd was (was wel vaker enkele dagen later) werd ik op het werk opeens zo ziek, en moe. Ik dacht dat kan toch niet, nu alweer zo moe terwijl ik net op vakantie ben geweest.
Mijn collega's stuurden me naar huis omdat ik er volgens hen "verschrikkelijk" uit zag.
Ik ben thuis gaan slapen en droomde dat ik zwanger was en ver een baby die aan mijn borsten hing.
Die avond deed ik toch maar een test vanwege die droom en ik was echt zwanger... (en in shock hihi)
Toch voelde ik aan dat ik zwanger was. We waren op vakantie in het buitenland en terwijl ik in de spiegel keek (mijn dijen waren opeens dunner) dacht ik opeens: je bent zwanger. Daarna meteen: welnee dat kan niet.
Ik moest over een dag of 5 ongesteld worden.
In die vakantie dacht ik steeds vaker dat ik zwanger was, totaal ongefundeerd, alleen op gevoel.
Eenmaal thuis bekeek ik de foto's en dacht: ik zie er zo sereen uit, ik ben zwanger.
Maar ik was onvruchtbaar dus het kon niet.
Toen ik een dag of 4 overtijd was (was wel vaker enkele dagen later) werd ik op het werk opeens zo ziek, en moe. Ik dacht dat kan toch niet, nu alweer zo moe terwijl ik net op vakantie ben geweest.
Mijn collega's stuurden me naar huis omdat ik er volgens hen "verschrikkelijk" uit zag.
Ik ben thuis gaan slapen en droomde dat ik zwanger was en ver een baby die aan mijn borsten hing.
Die avond deed ik toch maar een test vanwege die droom en ik was echt zwanger... (en in shock hihi)
woensdag 13 juni 2007 om 11:23
2 keer 'wist' ik dat ik zwanger was, niet dat ik me zwanger voelde, voelde me gewoon algeheel anders. Test gedaan en bleek inderdaad te kloppen. De eerste keer is al snel fout gegaan, bij de tweede keer (meteen maand daarop) heb ik op dag 27 van mijn cyclus getest en bleek ik inderdaad weer zwanger. Nu is knul 4,5 maanden en hoop ik nog even niet weer zwanger te raken. Hahaha, Heel veel succes hoor! Spannend!
woensdag 13 juni 2007 om 11:48
woensdag 13 juni 2007 om 12:14
Mijn eerste zwangerschap was een cadeautje. Dat waren ze allemaal hoor. Maar Iris kwam heel onverwacht in ons leventje toen.
Ik was 20 jaar, en studeerde nog.
Ik slikte de pil ( eerlijk is eerlijk) de laatste tijd wat onregelmatiger en slordiger, maar wel nog steeds elke dag. Waarschijnlijk is er daardoor op een gegeven moment toch een ovulatie ontstaan. Ik was natuurlijk totaal niet bezig met zwanger worden. Dus ik kon ook niet bezig zijn met de zgn 'tekenen'. En toch voelde ik me anders. Maar dat wuifde ik weg. Of iig ik wilde het niet weten. Maar zo rond mijn periode verloor ik een pietsie bloed en had ik ongesteldheids krampjes. Ach, gewoon vreemde mestruatie. Bloed is bloed dacht ik, en ik heb krampjes, dus. Dus ik liet het er verder bij.
Wel had ik meteen in diezelfde week ineens al een afkeer voor bepaald voedsel. Ik weet nog zo goed, dat ik overgegeven heb van een zelfgemaakte zuurkoolschotel in mijn studentenhuis destijds. Ik zal het nooit vergeten.
Ook viel de alcohol ineens niet lekker meer. Klinkt heel erg, maar ik wist natuurlijk echt niet dat ik in verwachting was. Maar in diezelfde week ben ik vreselijk over mijn nek gegaan van wat drank. Deed ik normaliter nooit. Ook was ik extreem moe. Ik hield het helemaal niet meer lang uit op feestjes, voelde me echt een stomme muts.
Pas na een aantal weken viel het kwartje. Mijn borsten bleven groot en pijnlijk en ik werd de daaropvolgende keer ook niet ongesteld. Dus toen ben ik zomaar ineens als een impulsieve daad, naar een dienstdoende weekend arts gegaan. Heb mijn broertje, die destijds tegenover die praktijk woonde zondag morgen zijn nest uit getrokken, en heb daar een test gedaan.
Inderdaag ja. Ik zou moeder worden.
Mijn broer zei slaperig: Cool man, ik word oom, draaide zich om en ging weer naar zijn kamer om zijn roes verder uit te slapen. Stond ik dan. 20, geen eigen huis, nog studerende, en hardstikke zwanger.
Achteraf, had ik het dus allang door in mijn onderbewustzijn, alleen wilde ik er niet aan.
De tweede zwangerschap was helemaal hardstikke gepland enzo. Man en ik waren weekje samen naar Praag en hadden besloten bij huiskomst de mirena spriraal te laten verwijderen en de natuur haar gang te laten gaan. We konden meteen na onze vakantie terecht en ik ben nooit meer ongesteld geweest. Ik voelde gewoon na onze eerste vrijpartij al dat het raak was. Kan natuurlijk helemaal niet. Maar er was iets in mij die dat me vertelde. Een week voor ik eigenlijk ongesteld had moeten worden, had ik een vreemde metaal smaak in mijn mond ( die ik achteraf gezien bij Iris ook had trouwens) Het is net of je continu op een bos sleutels zit te sabbelen :D ( heel irritant iig) Ik voelde me weeeig en moe, en had erg veel trek. Mijn borsten zette op, de aders werden meteen zichtbaarder, en ik kreeg last van opstipatie. Gelijk na bevruchtig dus zeg maar al.
Paar dagen voor ik ongesteld moest worden een test gedaan, en idd: ik was zwanger. Vage streep welliswaar, maar een streep is een streep. En ik was ook wel erg vroeg met die test. Ik heb wel nog een bloeding gehad heel in het begin. Of het was een flinke innestellingsbloeding, of, en dat dachten de dokters toen nog: Rosa was een deel van een tweeling geweest heel in het begin.....
Affijn:
9 maanden later werd Roos dus geboren
Daarna ben ik nog een keer dwars door een gescheurd condoom én morning afterpil zwanger geweest. Helaas is deze zwangerschap in een miskraam ge-eindigd na 6 weken. Weer wist ik het voor ik ongesteld moest worden, ondanks de morning afterpil. Ik had weer die metaal smaak in mijn mond. Weer dat weeeige, weer moe, en opgezwollen borsten, weer opstipatie, en de hele dag trek in kleine beetjes. Ironisch genoeg is die zwangerschap op 27 januari op zijn einde gelopen. 2 jaar nadien ben ik alsnog bevallen van een gezonde zoon. Ook op 27 januari. Mooi toch?
De laatste zwangerschap was zelfde. Weer die ongesteldheidskrampjes en last van de onderrug, weer die metaalsmaak, dat heel moe zijn, zin in kleine beetjes eten de hele dag door, weeeig, draaierig, last van moodswings heel in het begin. Het gekke is, dat ik juist deze keer er van overtuigd was dat het niet raak was. Ik deed dan ook meer om uit te sluiten een test op een morgen voor de kinderen naar school en de crech moesten. Zo van: Ik heb van het weekend een feest, even kijken of ik wel kan drinken dan :D Was ik gewoon zwanger hahaha. Mijn man was al naar zijn werk. Dus de eerste die ik het vertelde waren mijn 2 dochters. Haha. De jongste was toen net 2 dus die snapte er de ballen van. De oudste was 7 dus die vond het helemaal geweldig natuurlijk!! Pas dáárna heb ik mijn man gebeld die in de auto zat naar een klant. Hahahaha....
Maar denk je zelf dat je zwanger bent dan? En waarom?
Vaak heb je zelfs helemaal geen echte tekenen en dan 'weet' je het op de een of andere manier toch....
Suc6 ermee, en hopenlijk ben je snel in verwachting *;
Ik was 20 jaar, en studeerde nog.
Ik slikte de pil ( eerlijk is eerlijk) de laatste tijd wat onregelmatiger en slordiger, maar wel nog steeds elke dag. Waarschijnlijk is er daardoor op een gegeven moment toch een ovulatie ontstaan. Ik was natuurlijk totaal niet bezig met zwanger worden. Dus ik kon ook niet bezig zijn met de zgn 'tekenen'. En toch voelde ik me anders. Maar dat wuifde ik weg. Of iig ik wilde het niet weten. Maar zo rond mijn periode verloor ik een pietsie bloed en had ik ongesteldheids krampjes. Ach, gewoon vreemde mestruatie. Bloed is bloed dacht ik, en ik heb krampjes, dus. Dus ik liet het er verder bij.
Wel had ik meteen in diezelfde week ineens al een afkeer voor bepaald voedsel. Ik weet nog zo goed, dat ik overgegeven heb van een zelfgemaakte zuurkoolschotel in mijn studentenhuis destijds. Ik zal het nooit vergeten.
Ook viel de alcohol ineens niet lekker meer. Klinkt heel erg, maar ik wist natuurlijk echt niet dat ik in verwachting was. Maar in diezelfde week ben ik vreselijk over mijn nek gegaan van wat drank. Deed ik normaliter nooit. Ook was ik extreem moe. Ik hield het helemaal niet meer lang uit op feestjes, voelde me echt een stomme muts.
Pas na een aantal weken viel het kwartje. Mijn borsten bleven groot en pijnlijk en ik werd de daaropvolgende keer ook niet ongesteld. Dus toen ben ik zomaar ineens als een impulsieve daad, naar een dienstdoende weekend arts gegaan. Heb mijn broertje, die destijds tegenover die praktijk woonde zondag morgen zijn nest uit getrokken, en heb daar een test gedaan.
Inderdaag ja. Ik zou moeder worden.
Mijn broer zei slaperig: Cool man, ik word oom, draaide zich om en ging weer naar zijn kamer om zijn roes verder uit te slapen. Stond ik dan. 20, geen eigen huis, nog studerende, en hardstikke zwanger.
Achteraf, had ik het dus allang door in mijn onderbewustzijn, alleen wilde ik er niet aan.
De tweede zwangerschap was helemaal hardstikke gepland enzo. Man en ik waren weekje samen naar Praag en hadden besloten bij huiskomst de mirena spriraal te laten verwijderen en de natuur haar gang te laten gaan. We konden meteen na onze vakantie terecht en ik ben nooit meer ongesteld geweest. Ik voelde gewoon na onze eerste vrijpartij al dat het raak was. Kan natuurlijk helemaal niet. Maar er was iets in mij die dat me vertelde. Een week voor ik eigenlijk ongesteld had moeten worden, had ik een vreemde metaal smaak in mijn mond ( die ik achteraf gezien bij Iris ook had trouwens) Het is net of je continu op een bos sleutels zit te sabbelen :D ( heel irritant iig) Ik voelde me weeeig en moe, en had erg veel trek. Mijn borsten zette op, de aders werden meteen zichtbaarder, en ik kreeg last van opstipatie. Gelijk na bevruchtig dus zeg maar al.
Paar dagen voor ik ongesteld moest worden een test gedaan, en idd: ik was zwanger. Vage streep welliswaar, maar een streep is een streep. En ik was ook wel erg vroeg met die test. Ik heb wel nog een bloeding gehad heel in het begin. Of het was een flinke innestellingsbloeding, of, en dat dachten de dokters toen nog: Rosa was een deel van een tweeling geweest heel in het begin.....
Affijn:
9 maanden later werd Roos dus geboren
Daarna ben ik nog een keer dwars door een gescheurd condoom én morning afterpil zwanger geweest. Helaas is deze zwangerschap in een miskraam ge-eindigd na 6 weken. Weer wist ik het voor ik ongesteld moest worden, ondanks de morning afterpil. Ik had weer die metaal smaak in mijn mond. Weer dat weeeige, weer moe, en opgezwollen borsten, weer opstipatie, en de hele dag trek in kleine beetjes. Ironisch genoeg is die zwangerschap op 27 januari op zijn einde gelopen. 2 jaar nadien ben ik alsnog bevallen van een gezonde zoon. Ook op 27 januari. Mooi toch?
De laatste zwangerschap was zelfde. Weer die ongesteldheidskrampjes en last van de onderrug, weer die metaalsmaak, dat heel moe zijn, zin in kleine beetjes eten de hele dag door, weeeig, draaierig, last van moodswings heel in het begin. Het gekke is, dat ik juist deze keer er van overtuigd was dat het niet raak was. Ik deed dan ook meer om uit te sluiten een test op een morgen voor de kinderen naar school en de crech moesten. Zo van: Ik heb van het weekend een feest, even kijken of ik wel kan drinken dan :D Was ik gewoon zwanger hahaha. Mijn man was al naar zijn werk. Dus de eerste die ik het vertelde waren mijn 2 dochters. Haha. De jongste was toen net 2 dus die snapte er de ballen van. De oudste was 7 dus die vond het helemaal geweldig natuurlijk!! Pas dáárna heb ik mijn man gebeld die in de auto zat naar een klant. Hahahaha....
Maar denk je zelf dat je zwanger bent dan? En waarom?
Vaak heb je zelfs helemaal geen echte tekenen en dan 'weet' je het op de een of andere manier toch....
Suc6 ermee, en hopenlijk ben je snel in verwachting *;
woensdag 13 juni 2007 om 12:35
Bedankt Zoy. Nee, ik denk niet dat ik nu zwanger ben. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het wel een tijdje duurt (ik ben pas twee maanden gestopt met de pil), en ik zie het wel als ik een keer niet ongesteld word. (dat klinkt nog nét iets luchtiger dan hoe ik er eigenlijk over denk, haha, maar ik zit niet de hele tijd te voelen of ik al misselijk ben, of mijn borsten zeer doen enz.)
Maar ik ben wel erg geïnteresseerd in het hele proces, vandaar ook die discussie met vriendin.
Maar ik ben wel erg geïnteresseerd in het hele proces, vandaar ook die discussie met vriendin.
woensdag 13 juni 2007 om 13:51
Ik moest voor ik wist dat ik zwanger was erg vaak naar de wc. Ik dacht dat ik misschien blaasontsteking had, maar toen las ik dat dat ook een teken kan zijn van zwangerschap. Toen ik de dokter belde voor een test voor blaasontsteking, kon ik de volgende dag urine langsbrengen. Die middag in de trein naar huis moest ik opeens overgeven (eerste en enige keer!). Toen ik de volgende ochtend toch urine moest opvangen voor de dokter heb ik dus ook maar gelijk een zw.test gedaan. En inderdaad: zwanger! Was ook maar goed dat ik dat toen wist, want toen kreeg ik een ander medicijn tegen de blaasontsteking (die ik dus óók had!).
En ruim drie maanden geleden is mijn meisje geboren!
Pas had ik trouwens het gevoel dat ik (weer) zwanger was... Ongeveer een maand geleden was het condoom gescheurd. (Oeps :$) Ik was (en ben) nog niet ongesteld geweest, maar je weet toch maar nooit. Na twee weken had ik een test gedaan en die was negatief. Toch voelde ik me nog steeds een beetje raar. Heb ook veel meer honger dan voorheen. Maar een tweede test vorig weekend stond toch ook nog steeds op negatief.
Succes!
En ruim drie maanden geleden is mijn meisje geboren!
Pas had ik trouwens het gevoel dat ik (weer) zwanger was... Ongeveer een maand geleden was het condoom gescheurd. (Oeps :$) Ik was (en ben) nog niet ongesteld geweest, maar je weet toch maar nooit. Na twee weken had ik een test gedaan en die was negatief. Toch voelde ik me nog steeds een beetje raar. Heb ook veel meer honger dan voorheen. Maar een tweede test vorig weekend stond toch ook nog steeds op negatief.
Succes!
woensdag 13 juni 2007 om 13:57
Ik had absoluut geen voorgevoel. Nou ben ik ook niet erg gevoelig of intuitief aangelegd, haha.
Maar ik was al 11 dagen overtijd en we waren wel bewust aan het proberen. Ik had mijn eisprong ook gevoeld die maand, dus alles zou er op moeten wijzen. Maar ik voelde gewoon niks. Ja, alsof ik ongesteld moest worden, maar verder eigenlijk geen veranderingen. Ik was ook al eens eerder een week overtijd geweest, zonder resultaat.
Uiteindelijk toch maar een test gedaan. Mijn man was erg hoopvol en zat me heel de tijd te ondervragen of ik al wat voelde en ik wilde van het gezeur af zijn. Ik wist 100% zeker dat het negatief zou zijn, maar er verscheen binnen 10 tellen een dikke vette plus in het schermpje. Dat was trouwens in de derde cyclus na het stoppen met de pil, dus je weet het bij jou maar nooit!
Maar ik was al 11 dagen overtijd en we waren wel bewust aan het proberen. Ik had mijn eisprong ook gevoeld die maand, dus alles zou er op moeten wijzen. Maar ik voelde gewoon niks. Ja, alsof ik ongesteld moest worden, maar verder eigenlijk geen veranderingen. Ik was ook al eens eerder een week overtijd geweest, zonder resultaat.
Uiteindelijk toch maar een test gedaan. Mijn man was erg hoopvol en zat me heel de tijd te ondervragen of ik al wat voelde en ik wilde van het gezeur af zijn. Ik wist 100% zeker dat het negatief zou zijn, maar er verscheen binnen 10 tellen een dikke vette plus in het schermpje. Dat was trouwens in de derde cyclus na het stoppen met de pil, dus je weet het bij jou maar nooit!
..
woensdag 13 juni 2007 om 15:04
Hier ook iemand die misschien zwanger is. Ik kan volgende week pas testen en ben ook heel benieuwd of ik het me inbeeld. Een opgezette buik, vage misselijkheidsklachten en ook twee keer al twee a drie dagen wat donkerbruine afscheiding. Ik slik al 15 jaar de pil en het is tot de Pinksteren nooit fout gegaan. Nu dus wel. Veel gezellige momenten gehad met vriendlief dus wie weet. Het is niet gepland, maar wel ontzettend welkom. Stiekem heb ik er erg zin in, dus ik kan niet wachten tot volgende week. Ben ook in staat om al eerder te testen, maar weet dat dat eigenlijk geen zin heeft. Hoewel als ik dan onderstaand stukje weer lees over een week eerder al testen....
woensdag 13 juni 2007 om 16:56
Een week voordat ik ongesteld zou moeten worden, werd ik heel onrustig. Kon niet slapen, was ervan overtuigd dat ik zwanger was. Lag te piekeren hoe ik dat op mijn werk zou vertellen en hoe zou dat dan moeten met woonruimte en geld etc. Volkomen irrationeel, ik was immers pas drie weken in mijn cyclus en we waren net die maand "begonnen".
Maar goed, ik bleek de week erna dus inderdaad zwanger te zijn. Geen idee waar die gedachten vandaan kwamen. Lichamelijk voelde ik trouwens niets, dat kwam later pas.
Nu ben ik inmiddels weer zwanger, 8 weken of zo, en deze keer helemaal geen voorgevoelens. Nou moet ik erbij zeggen dat we deze dus niet gepland hadden, dus ik was er ook niet mee bezig.
Maar goed, ik bleek de week erna dus inderdaad zwanger te zijn. Geen idee waar die gedachten vandaan kwamen. Lichamelijk voelde ik trouwens niets, dat kwam later pas.
Nu ben ik inmiddels weer zwanger, 8 weken of zo, en deze keer helemaal geen voorgevoelens. Nou moet ik erbij zeggen dat we deze dus niet gepland hadden, dus ik was er ook niet mee bezig.
woensdag 13 juni 2007 om 18:55
Ik had opeens hele gevoelige en voor mijn gevoel enorme borsten. Heel anders als normaal tijdens de menstruatie. Ook had ik steken in mijn onderrug. En naar mate de nod dichterbij kwam ook steeds meer een gevoel van "zou het zo zijn?" Toen ik twee dagen na de eerste (negatieve) test nog niet ongesteld werd, wist ik bijna zeker dat het wél zo was. Op de derde dag na de eerste test bevestigde een tweede test mijn vermoedens! ZWANGER!!!
Liefs,
Mango
Liefs,
Mango
woensdag 13 juni 2007 om 19:30
hier 4 zwangerschappen,3 kinderen.
En ja ik 'wist' het alle keren al voor ik kon testen.
Een ondefinieerbaar gevoel, wat lastig te omschrijven is.
Meer een soort 'weten'
Het blijft altijd wat ingewikkeld vind ik, want zoals iemand al zei, pas na de test is het officieel en kun je je vermoeden bevestigen.
Ik heb het gevoel dat ik het al 'wist' nooit zo aan de grote klok gehangen, want na een positieve test vertellen dat je het al voelde komt altijd zo duf over vind ik.
Achteraf is makkelijk praten zeg maar:)
En ja ik 'wist' het alle keren al voor ik kon testen.
Een ondefinieerbaar gevoel, wat lastig te omschrijven is.
Meer een soort 'weten'
Het blijft altijd wat ingewikkeld vind ik, want zoals iemand al zei, pas na de test is het officieel en kun je je vermoeden bevestigen.
Ik heb het gevoel dat ik het al 'wist' nooit zo aan de grote klok gehangen, want na een positieve test vertellen dat je het al voelde komt altijd zo duf over vind ik.
Achteraf is makkelijk praten zeg maar:)
woensdag 13 juni 2007 om 19:33
Hoi Wen, ik had niet het gevoel dat ik zwanger was, maar ik wist wel zeker dat ik niet ongesteld zou worden. :? Je zou zeggen, dat is hetzelfde, maar zo voelde het niet.
Wist toen nog niet hoe zwanger zijn aanvoelde, maar wist wel hoe ik me voelde als ik ongi werd. En die voorverschijnselen had ik niet.
Dus dat wist ik gewoon zeker. En mijn voorgevoel klopte.
Helaas wel een mk gehad. En heb tot nu toe ook niet meer dat gevoel gehad. Ben benieuwd of ik het bij een volgende zwangerschap weer zo duidelijk ervaar.
Wist toen nog niet hoe zwanger zijn aanvoelde, maar wist wel hoe ik me voelde als ik ongi werd. En die voorverschijnselen had ik niet.
Dus dat wist ik gewoon zeker. En mijn voorgevoel klopte.
Helaas wel een mk gehad. En heb tot nu toe ook niet meer dat gevoel gehad. Ben benieuwd of ik het bij een volgende zwangerschap weer zo duidelijk ervaar.
woensdag 13 juni 2007 om 20:26
oke wat een positieve verhalen allemaal.
Ik ben zelf op de kop af 3 weken gestopt met de nuva ring. Hierbij hoef je niet te wachten op een normale cyclus.
menstruatie van 3 dagen gehad en daarna gewoon lang leven de sex.
Nu gigantische pijn in mijn borsten.. eergisteren gedroomd over zwangerschap en baby, en toen ik wakker werd van mijn wekker was het liedje: I wanna have your baby van Natasja Beddingfield op de radio. ( teken!!!???)
heb vanmiddag een zw-test gedaan en was negatief, ik zou bijna zeggen uiteraard, maar ja heb ook wel eens gehoord dat het een paar weken duurt voordat de NHG meetbaar is, Ik weet het allemaal niet meer hoor...
moet maar gewoon op mijn menstruatie wachten denk ik.
Ik ben zelf op de kop af 3 weken gestopt met de nuva ring. Hierbij hoef je niet te wachten op een normale cyclus.
menstruatie van 3 dagen gehad en daarna gewoon lang leven de sex.
Nu gigantische pijn in mijn borsten.. eergisteren gedroomd over zwangerschap en baby, en toen ik wakker werd van mijn wekker was het liedje: I wanna have your baby van Natasja Beddingfield op de radio. ( teken!!!???)
heb vanmiddag een zw-test gedaan en was negatief, ik zou bijna zeggen uiteraard, maar ja heb ook wel eens gehoord dat het een paar weken duurt voordat de NHG meetbaar is, Ik weet het allemaal niet meer hoor...
moet maar gewoon op mijn menstruatie wachten denk ik.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
