Sirenes als je kind op fiets weg is

26-09-2022 16:19 20 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen zijn bijna 15 en 13 en dus regelmatig de hort op met de fiets. Wij wonen in een middelgrote stad vlak bij brandweerkazerne en ziekenhuis dus er komen vaak sirenes voorbij.

Dat is meteen het probleem. Als ik sirenes hoor en weet dat mijn kinderen op de fiets zitten word ik zo bang. Ik ben dan zo angstig dat zij betrokken zijn bij een verkeersongeval. Ik vind het moeilijk om met deze angst om te gaan.

Mijn kinderen fietsen al vanaf jonge leeftijd dus daar zit de angst niet zo in maar zij zijn niet de enige op de weg. Heeft iemand goede tips om met deze angst om te gaan. Nu zit ik vaak op 112 sites te kijken van mijn woonplaats als ik sirenes hoor maar dat voedt mijn angst alleen maar.

Alvast bedankt!
Als het je leven beheerst
Zou ik huisarts adviseren
Alle reacties Link kopieren Quote
In elk geval stoppen met die sites bekijken.
Zit jullie telefoon nummer in het ICE van de telefoons?

ICE = in case of emergency.
Die gegevens kun je bekijken zonder dat de telefoon ontgrendeld hoeft te worden.

En meer moet je niet willen doen. Het gaat vele malen vaker goed dan verkeerd.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel en heb het geaccepteerd van mezelf. Ik maak me nou eenmaal snel zorgen.
Beetje hetzelfde als toen mijn kind nog heel klein was en dat als ik onder de douche stond dat ik dan steevast door het kletteren van het water mijn kind hoorde huilen en roepen. Deed ik de douche uit was het natuurlijk weg. Daar ben ik al een poosje vanaf, maat nu met een pup in huis denk ik hem steeds te horen. Ik trap er niet meer in en neem die gedachten met een korreltje zout. Dat is dan ook mijn tip: neem je gedachten niet altijd serieus.
Alle reacties Link kopieren Quote
Precies: geloof niet alles wat je denkt!

Mijn dochter is 18, in het bezit van haar rijbewijs.... loslaten next level :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Van mijn jongste kan ik de locatie zien. (De oudste gaat dat echt niet delen met me. 8-) ) Hoor ik sirenes dichtbij als ze net van huis of op weg naar huis is, check ik even of ze bijv. aangekomen is waar moest. Verder is het inderdaad een stukje loslaten. Dat is best wennen in de pubertijd.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach... de kans dat er thuis wat gebeurt als jij er bij bent is veel groter dan een verkeersongeluk. Gewoon loslaten meid en laat je niet zo gek maken door de wereld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt niet anders dan loslaten, je hebt er geen controle meer over.
Alles wordt dan angstig, als ze uitgaan en in het holst van de nacht weer thuis komen. Lig je wakker netzo lang totdat ze weer thuis zijn.
En zo kan ik nog wel doorgaan.
Mijn zoon heeft jaren geleden een ernstig verkeersongeluk gehad waarvan ie gelukkig heel goed hersteld is, maar ik heb nog tijden in de gordijnen gehangen bij het horen van een sirene als zoon even weg was. Die angst heeft me er overigens nooit van weerhouden zoon alleen op pad te laten gaan, en uiteindelijk doofde het uit.

Maar als jouw angst een beperking gaat vormen voor jezelf of voor de mate waarin je je zoon durft los te laten zou ik zeker contact opnemen met de huisarts.
Alle reacties Link kopieren Quote
girasole3 schreef:
26-09-2022 16:47
Precies: geloof niet alles wat je denkt!

Mijn dochter is 18, in het bezit van haar rijbewijs.... loslaten next level :)
Nou, inderdaad 😅

Jaaaaaaren geleden na aantal keer oefenen om van bso zelf naar huis te fietsen, mocht zoon dan eindelijk alleen. Ik belde onderweg naar BSO dat hij mocht gaan. Was 5 minuten fietsen. Ik was al zo'n 15 minuten thuis, maar zoon nog steeds niet. Ik bso bellen. "Hij is ruim 10 minuten geleden vertrokken". Op dat moment hoor ik sirenes. Ik stortte nog net niet in.... ;-D Halve minuut later hoor ik de schuttingdeur opengaan. Was hij onderweg een aardige meneer met lief hondje tegengekomen en gestopt. Ik was al lang opgelucht natuurlijk, maar toch maar even besproken. Ook 'aardige meneren met lieve hondjes' nog een keer....
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb het nog steeds wel een beetje, maar niet zo erg als jij. Geen paniek en ook geen zoekexpedities op internet.
Als ik sirenes hoorde en hij was op de fiets weg dacht ik 'waar is kind?', later met rijbewijs en auto hetzelfde. Maar was het ook wel zo weer vergeten.
Nu is rijden zijn beroep en als ik dan iets hoor over een ongeluk waar een vrachtwagen bij betrokken is, denk ik toch weer 'waar is ie?', of 'kan ie niet zijn, hij was onderweg naar Kwalliloetje'. En weer door.

Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zat er vroeger vrij relaxt in ‘meestal gaat het goed’, maar na de keer dat ik wel door de ambulance gebeld werd, ben ik toch wat angstiger geworden. Maar het gaat nog steeds meestal goed, dus je moet ook vertrouwen op hun inschattingsvermogen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het lichtelijk maar het heeft mijn leven nooit beheerst. Ik denk altijd dat de kans dat er ander onfortuinlijk is geweest vele malen groter is dan dat mijn kind onder een auto ligt.
...
Ik herken het. In onze vorige woonplaats hoorden we zelden sirenes, nu wonen we dichtbij de brandweerkazerne en op een aanrijroute voor politie naar de snelweg. Kortom, elke dag minstens 10 keer sirenes. Het beheerst niet mijn leven, maar heel relaxt vind ik het niet. Helpt ook niet mee dat mijn dochter al een keer met 50 km/uur geschept is. Ironisch genoeg vlak voor ons huis, dus na een telefoontje was ik er al voor de ambulance. Andere kind was ook al een keer betrokken bij een ongeval, dus het is ook weer niet iets, waarop de kans heel klein is.

Ik denk eerlijk gezegd dat best veel ouders van pubers en oudere kinderen dit gevoel zullen herkennen.

Het weerhoudt mij er overigens niet van om mijn kinderen alleen op pad te laten gaan en ik laat het ze ook niet merken.
Probeer dat check-moment steeds wat langer uit te stellen. Ga iets anders doen. Kans is groot dat de angst wegebt. Ik heb het zelf met een andere dwanggedachte. Is het strijkijzer uit? Dat denk ik dan als ik net van huis vertrokken ben. Later vergeet ik het compleet. Pas als ik weer thuis ben denk ik: oh shit, strijkijzer. (En hij is ALTIJD uit.)

Als er echt iets is, weten ze je echt wel te vinden. Daar hoef je zelf niet achteraan.
Ik denk dat je dit echt los moet laten anders heb je geen leven meer als je dichtbij een brandweerkazerne of ziekenhuis woont. Hier komt ook vrij regelmatig iets met sirenes voorbij maar nog vaker zonder. Er is een seniorencomplex hier in de straat en daar staat meerdere keren per week wel een ambulance voor de deur. In het begin dacht ik nog van wat zou er zijn maar inmiddels is het zo normaal dat ik er niks meer bij denk.
anoniem_647dc71738af4 wijzigde dit bericht op 26-09-2022 19:46
1.55% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ik herken het. Iets anders kan ik er niet van maken.
Ik kijk wel wat er is en soms denk ik: nee daar kan ie niet langs zijn gekomen. Pfffff
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zal nu wel heel Viva over mij heen krijgen maar jammer dan...
Als ik heel veel sirenes hoor en een van de kinderen weg is stuur ik soms (soms!;)) ff een appje.
En niet van "gosh ik hoor een hoop sirenes, lig jij onder een bus", maar dan eerder een vraag of het goed gaat, hoelaat denk je thuis te zijn oid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor alle berichten. Ik moet het inderdaad loslaten en er op vertrouwen dat het goed gaat! Ik ga mijn best doen!

Heftig om te lezen dat aantal kinderen een ongeluk hebben gehad!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier is kind 1 al twee keer aangereden geweest en kind 2 ook al een keer, gelukkig alle keren niet zo erg en ze belden zelf. Dus geen hartverzakking. Ook is het wel een voordeel dat ik hier niet zoveel sirenes hoor. Maar toch vinden ze het allebei goed dat ik hun locatie kan zien. Ik kijk alleen soms even of ze ergens goed zijn aangekomen of 's avonds in het donker een stuk naar huis moeten fietsen. Zij kunnen ook mijn locatie zien, zodat ze weten wanneer ik onderweg ben naar huis bijvoorbeeld, of ze komen thuis en ik ben er niet. We vinden dat gewoon handig om van elkaar te weten. Zodra er iemand dat niet meer wil, ga ik het ze natuurlijk niet verplichten (of wanneer de oudste het huis uit is, dan lijkt het me ook nogal raar om haar te volgen). Maar het geeft me nu wel rust en voor hen is het ook wel makkelijk, dan vraag ik ze niet meer om te appen als ze ergens zijn aangekomen of weggaan.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven