Slapeloze nachten peuter

12-05-2022 22:20 35 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het ging een tijdje goed met mijn zoon en zijn nachtritme, maar sinds deze week is het bal. Elke nacht wordt hij wel 3x krijsend wakker. Wat zich resulteert dat ik na z’n eerste huilbui hem meeneem naar mijn bed. In mijn bed ligt hij ook onrustig te woelen. Is dit normaal bij zijn leeftijd?

Ik dacht dat ik nu al die fase voorbij was, nu hij ouder wordt. Ik merk ook dat hij zich emotioneel ontwikkelt. De driftbuien zijn ook heftiger, dan normaal. Hangt er iets in de lucht?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe oud is hij nu?
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik schreef:
12-05-2022 22:23
Hoe oud is hij nu?
Hij is 2.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar. Mijn kinderen hadden dit als ze gefrustreerd waren omdat ze in hun hoofd iets konden maar lijfelijk of pratend nog niet. Of bij tanden of bij oorpijn of bij… nou bij van alles. Ook ontdekt een peuter dat hij een eigen individu met bijhorend willetje en emoties is. This too shall pass…
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, dan is dat wel normaal.
Hij zal ergens mee bezig zijn in zijn hoofd waar hij over droomt of bang voor is. Kan hij al een beetje praten?

Ik zou wel proberen hem in zijn eigen bed te laten slapen. Anders een tijd erbij blijven of eventueel een keer naast hem slapen, maar hem wel aanwennen dat hij in zijn eigen bed slaapt.
sunshine35 wijzigde dit bericht op 12-05-2022 22:28
1.23% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
DuchessMeganMarkle schreef:
12-05-2022 22:25
Hij is 2.
Misschien doorkomende kiezen die ‘s nachts opspelen?

En in mijn ervaring is bij peuters gedrag heel onvoorspelbaar. De wereld wordt met flinke stappen steeds groter voor ze omdat ze meer begrijpen maar ze kunnen dat nog allemaal niet goed verwerken. En dan krijg je driftbuien.

Ik ben twee en ik zeg nee wordt veel gezegd. Hier waren de pittigste tijden met mijn oudste 1 tot 2,5, mijn jongste begon wat later zo rond een jaar 9 maanden en is nu net 2 dus ik reken op nog een dik jaar een hoop driftbuien en daarbij horende nachtelijke onrust.
Alle reacties Link kopieren Quote
Onze zoon had dit ook vaak. Ik
Had het idee dat hij dan ook gewoon in zijn slaap heel verdrietig was. Het enige wat dan hielp was een bepaald liedje opzetten. Ontzettend vermoeiende fase! Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
12-05-2022 22:28
Ik zou wel proberen hem in zijn eigen bed te laten slapen. Anders een tijd erbij blijven of eventueel een keer naast hem slapen, maar hem wel aanwennen dat hij in zijn eigen bed slaapt.
Op zich goede tip. Ik ben hier meer van go with the flow en mijn slaap is heilig. Als er een peuter halverwege de nacht bij ons komt en we dan allemaal binnen een minuut weer verder kunnen slapen, verkies ik dat boven een halfuur zitten koukleumen naast een peuterbed terwijl ik gewoon wil slapen.

Elk gedrag kun je binnen een paar dagen tot een week afleren als je consequent bent. Mijn oudste heeft een hele tijd elke nacht vanaf de helft bij ons geslapen. Toen de tweede er bijna aan kwam, was ik er klaar mee. Kind uitgelegd dat ze vanaf dat moment in haar eigen bedje moest slapen, zelf een week ingecalculeerd waarin we er dus wel naast gingen zitten oid, en het was over. Natuurlijk hadden we dat ook direct kunnen doen, maar ik heb dat pas gedaan op een moment dat het mij uit kwam (dus in mijn verlof, zodat ik overdag verder niets hoefde na de gebroken nachten).
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn zoon kan al wel praten en benoemen wat er is. Ik merk gewoon dat hij zo worstelt en ik wil als moeder hem gerustellen, dus geef ik veel toe. Ik heb ook moeite met grenzen stellen bij mijn zoon.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb sowieso een pittig kind vanaf de geboorte en nu ging het een periode echt goed, zonder driftbuien en huilen. Nu zijn we weer terug bij af. Mijn zoon slaat mij ook als hij zijn zin niet krijgt en dramt net zolang door totdat hij zijn zin krijgt.
Alle reacties Link kopieren Quote
DuchessMeganMarkle schreef:
12-05-2022 22:33
Mijn zoon kan al wel praten en benoemen wat er is. Ik merk gewoon dat hij zo worstelt en ik wil als moeder hem gerustellen, dus geef ik veel toe. Ik heb ook moeite met grenzen stellen bij mijn zoon.
Ga voor jezelf (en samen met je partner?) eens na wat jij/jullie nou echt belangrijk vinden. Los van wat anderen daar allemaal precies van vinden of wat ‘hoort’ volgens de boekjes.

Is dat slapen in zijn eigen bedje?
Eten aan tafel?
Alsjeblieft/dankjewel zeggen?
Opruimen?
Etc. Etc.

Sommige grenzen kom je nou eenmaal niet omheen (geen dingen kapot maken of anderen pijn doen en dergelijke) maar bij al die andere dingen; pick your battles. En zorg dat je in de dingen die JIJ belangrijk vindt consequent bent, en al de dingen waar jij op dit moment gewoon oké mee bent, laat je dan zo. Als jij het bij jou in bed slapen niet storend vindt, hoef je dat echt niet aan te pakken omdat een ander daar misschien iets van vindt.
Toen mijn kind op die leeftijd overdag driftbuiten had, werden die ´s nachts verwerkt. Dan kwam het terug als het ware.
Heel vermoeiend maar weinig aan te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
DuchessMeganMarkle schreef:
12-05-2022 22:36
Ik heb sowieso een pittig kind vanaf de geboorte en nu ging het een periode echt goed, zonder driftbuien en huilen. Nu zijn we weer terug bij af. Mijn zoon slaat mij ook als hij zijn zin niet krijgt en dramt net zolang door totdat hij zijn zin krijgt.
Hier zit een probleem. Want blijkbaar komt er dus een moment dat je toegeeft, en dan blijft hij het de volgende keer weer zo lang doen omdat je uiteindelijk toegeeft. Jou slaan zou ik ook absoluut niet accepteren omdat hij jou dan ook pijn doet.

Maar weet je, je hoeft dit niet allemaal alleen te doen en zelf uit te vinden hè. Misschien kun je eens bij het cb (ik haat het cb echt enorm maar dit zou wel een goede kunnen zijn) vragen of je iets van pedagogische hulp zou kunnen krijgen om je te helpen bij de dingen waar je mee worstelt. Alles wat je nu kunt aanpakken, is meegenomen zodat het niet jarenlang blijft sluimeren.

Toevoeging: en je hoeft natuurlijk niet elk pedagogisch advies direct aan te nemen, kijk ook gewoon weer wat jij nou echt belangrijk vindt en wat bij jullie past, maar wat tips en handvatten kunnen wellicht helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter had als peuter night terrors, ze ging dan ook hysterisch huilen en gillen, maar ze lag dan eigenlijk te slapen. Het werd ook erger als je haar dan aanraakte., je kon echt niks doen om haar rustig te krijgen, alleen naast haar zitten zonder iets te zeggen of haar aan te raken. Ze had dat vaak ook meerdere keren per nacht en dat duurde dan vaak wel een uur en dan sliepen we net weer en dan begon het weer opnieuw.. Was heel heftig, maar is ook vanzelf weer over gegaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik schreef:
12-05-2022 22:32
Op zich goede tip. Ik ben hier meer van go with the flow en mijn slaap is heilig. Als er een peuter halverwege de nacht bij ons komt en we dan allemaal binnen een minuut weer verder kunnen slapen, verkies ik dat boven een halfuur zitten koukleumen naast een peuterbed terwijl ik gewoon wil slapen.

Elk gedrag kun je binnen een paar dagen tot een week afleren als je consequent bent. Mijn oudste heeft een hele tijd elke nacht vanaf de helft bij ons geslapen. Toen de tweede er bijna aan kwam, was ik er klaar mee. Kind uitgelegd dat ze vanaf dat moment in haar eigen bedje moest slapen, zelf een week ingecalculeerd waarin we er dus wel naast gingen zitten oid, en het was over. Natuurlijk hadden we dat ook direct kunnen doen, maar ik heb dat pas gedaan op een moment dat het mij uit kwam (dus in mijn verlof, zodat ik overdag verder niets hoefde na de gebroken nachten).
Dit. Slaap is heilig en dat doen we op wat voor manier dan ook. Ook als dat bij ons in bed is.

Trouwens TO: lees eens over night terrors. Bij ons ook aan de orde geweest. Dat is iets anders dan een nachtmerrie (wat veel mensen denken dat het is).
Alle reacties Link kopieren Quote
m-april schreef:
12-05-2022 22:48
Mijn dochter had als peuter night terrors, ze ging dan ook hysterisch huilen en gillen, maar ze lag dan eigenlijk te slapen. Het werd ook erger als je haar dan aanraakte., je kon echt niks doen om haar rustig te krijgen, alleen naast haar zitten zonder iets te zeggen of haar aan te raken. Ze had dat vaak ook meerdere keren per nacht en dat duurde dan vaak wel een uur en dan sliepen we net weer en dan begon het weer opnieuw.. Was heel heftig, maar is ook vanzelf weer over gegaan.
Ik had te lang gewacht met op "versturen" te klikken, maar dit dus; night terrors.
bij ons ook vanzelf over gegaan, al heeft het wel een tijd geduurd.
Wat bij ons hielp was proberen te achterhalen wanneer het ongeveer (qua tijd) gebeurde. Meestal x aantal uur na het naar bed gaan. Het gaat om het moment dat ze in een bepaalde slaapcyclus terecht komen. Toen we dat eenmaal wisten, gingen we net voor die tijd even haar kamer in en gaven we haar even een kusje of haar deken goed leggen. Meestal draaide ze zich dan even om ofzo. Daarmee haalde we haar uit die slaapcyclus (maar niet wakker) en kreeg ze (meestal) geen night terror.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind deze site met goede uitleg en tips:
https://snugglesanddreams.com/baby/nigh ... nocturnus/
Alle reacties Link kopieren Quote
ja ze hebben ze ook wel maar ja
Alle reacties Link kopieren Quote
Grenzen stellen geeft een kind veiligheid to. Dat hebben ze echt nodig van jou omdat de wereld anders te groot en onoverzichtelijk is. Mogelijk als je overdag goede grenzen hanteert dat hij minder angstig wordt. Je kunt hiervoor bij Hey CJG in je gemeente hulp vragen.

Er gebeurt niets engs als je hulp vraagt maar het is wel belangrijk voor je kind dat je leert veilig en duidelijk te zijn.

Sterkte
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren Quote
DuchessMeganMarkle schreef:
12-05-2022 22:36
Ik heb sowieso een pittig kind vanaf de geboorte en nu ging het een periode echt goed, zonder driftbuien en huilen. Nu zijn we weer terug bij af. Mijn zoon slaat mij ook als hij zijn zin niet krijgt en dramt net zolang door totdat hij zijn zin krijgt.

peuter pubertijd.. Pick your battles... Slaan is een nee ! En laat hem in zijn eigen bed slapen.

Wees duidelijk en consequent. Nee is nee en blijft nee ook al ga je krijsen

Keuzes: strijd over kleding, eten, spelen what ever ? geef hem keus.. je mag A of B en dat is het..

En ook dit gaat over..
En heb je al hulp gevraagd mbt opvoeden en de grenzen stellen? Dit is topic nummer zoveel en elke zelfde verhaal en de zelfde adviezen...

Is het een pittig kind of gewoon een kind van 2 met herkenbaar gedrag voor bijna elke ouder en/of mist hij gewoon een ouder die opvoedt?
Alle reacties Link kopieren Quote
In je vorige topics heb je denk ik genoeg adviezen gekregn.
Maar nogmaals ik denk dat je echt baat hebt bij opvoedondersteuning. Een kind heeft grenzen nodig, iedere ouder kiest zelf de grenzen die bij hen past. Maar het is wel echt belangrijk dat je consequent bent blijft bij het hanteren van de grenzen. Grenzen geven een kjnd veiligheid. Als je na zeuren steeds toegeeft zal hij altijd proberen de grenzen zelf te verschuiven en zal dit altijd een strijd geven. Zeker bij een pittig kids is het belangrijk dat hij weet waar hij aantoe is.

TO het is voor jou allemaal niet makkelijk maar er zit wel een patroon in vanaf zijn geboorte. Je gaat dit niet alleen kunnne oplossen dat is duidelijk. Zoek hulp.
Ik ben heel erg van het grenzen stellen, echter met slapen was ik nogal van go with the flow. Ik wilde gewoon slapen. Dus hier heeft zoon tot z’n 5,5 jaar bij mij in bed gelegen. Krijg ik vast het halve forum van over mij heen :proud:. Hij slaapt nu als een roos in z’n eigen bed en is zeer leuk opgedroogd.
Maar wellicht werkt dit voor jou totaal niet qua slapen. Je kunt hier altijd hulp bij zoeken. Ook via het cb.
Omdat je aangeeft overdag ook lastigheden te hebben, zou ik daar wel hulp bij zoeken. Voor jullie beide fijner!
anoniem_63ff3e3a3a3dd wijzigde dit bericht op 13-05-2022 12:21
11.72% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Heeft het kind geen last van de oren?? bij het plat liggen komt er extra druk op de oren en dat doet echt wel pijn.

Mijn kleindochter ging na het plaatsen van buisjes en neusamandelen een stuk beter slapen..
Nu heeft ze last van de keelamandelen, maar die mogen er nog niet uit...
Bij mijn kinderen was het nachtangst. Als hij zich er niet van kan herinneren is het dat.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven