Speeldate kinderen, moeder blijft erbij

15-09-2024 15:05 111 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Twee weken geleden heeft mijn kind (4) voor het eerst afgesproken met een meisje van de opvang waar ze heengingen. De kinderen zijn even oud en gaan inmiddels beiden naar een andere school. We hadden bij ons thuis afgesproken. Ik verwachtte dat moeder het kind zou komen brengen, vast een kopje koffie/thee zou blijven drinken, en haar kind dan bij ons zou laten en even later weer zou komen ophalen. Ik wilde nog aanbieden dat ik haar naar huis zou kunnen brengen na het spelen. In plaats daarvan bleef de moeder bij ons. Ze had eten, drinken en sloffen meegenomen, plofte bij ons op de bank en het was duidelijk haar intentie om er de hele tijd bij te blijven. Ze wonen op nog geen 10 minuten rijden. De kinderen deden gezellig hun ding maar dus wel constant onder ons toeziend oog omdat ze in de woonkamer zaten en wij op de bank. Ik was er liever gewoon zelf bij in de buurt blijven rommelen en mn eigen ding gaan doen, beetje opruimen/lezen/wat in de keuken ofzo. Moeder kostte erg veel energie (spraakwaterval en erg vol van zichzelf en haar opvoedingsmethode). Bemoeide zich ook steeds met de kinderen die gewoon lekker aan het spelen waren samen.

Toen ze bij elkaar op de opvang zaten heb ik nauwelijks een woord met moeder gewisseld, alleen 1x nummers uitgewisseld omdat kinderen veel met elkaar optrokken, dus misschien is het dan gebruikelijker om er de eerste keer bij te blijven zodat ze weet bij wie haar kind speelt? Ik had er helemaal niet op gerekend dat ze de hele speeldate zou blijven hangen en twijfel nu wat normaal is want dit is nog wat nieuw voor mij. Mijn kind speelt veel met kinderen van vrienden en met kinderen uit de buurt, en dan is dit brengen/halen/erbij blijven of niet dus niet echt van toepassing.

Ik ben benieuwd wat jullie ervaring is? Moeder heeft me alweer benaderd voor een nieuwe afspraak voor de kinderen. De kinderen vinden het super leuk met elkaar dus dat wil ik ze zeker niet ontzeggen, maar ik moet nog even bedenken hoe ik vriendelijk duidelijk maak dat ze wat mij betreft ook samen kunnen spelen zonder dat wij daar de hele tijd samen bij moeten zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel bijzonder. Geen probleem als een ouder er aan het begin van het speelafspraakje even bij blijft of mee loopt vanuit school als het kindje het nog spannend vindt, maar wat mij betreft is een speelafspraakje zeker niet standaard een soort dubbeldate met ouder én kind.
Kan trouwens ook wel als we het allebei gezellig vinden, maar niet zoals hier door TO beschreven.
happyapple wijzigde dit bericht op 16-09-2024 22:39
15.44% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ouders die meer aandacht vragen dan helpen nodig ik ook zo min mogelijk uit.

De reden dat ik wat fel reageer is omdat ik denk dat we best wat milder en positiever mogen denken over een ouder die aanwezig is want ik zie eerder te vaak het tegenovergestelde gebeuren. In Nederland ben je al snel een curlingouder met helikopter en doe maar gewoon dat is gek genoeg. Dus als iemand vraagt wat normaal is en ondertussen vooral wil laten doorschemeren wat ze ervan vindt mag dat maar ze vroeg ook mijn mening en dat is 'he wat onverdraagzaam weer'. Als je kind bij haar speelt kun je er in ieder geval vrij zekervan zijn dat je kind eten en drinken krijgt en niet snel alleen gelaten wordt en misschien liggen er zelfs wel slofjes klaar.
Lorem Ipsum
nausicaa schreef:
15-09-2024 21:14
Ik ken het wel vanuit de VS. Daar vinden ze het echt heel gek dat wij kinderen van 4 gewoon ergens laten spelen waar we niet zelf eerst uitgebreid de boel gecheckt hebben. Terwijl wij meer zijn van ‘als het een normaal overkomende ouder van een kind uit de klas is, is het vast wel ok’. Toen mijn Amerikaanse collega er achter kwam dat wij eigenlijk nooit bij kinderfeestjes blijven (muv bijzonder situaties met ziektes of zo) viel ze echt van haar stoel. Dat vond ze echt bizar, tot minstens een jaar of 8/9 zou zij echt haar kind niet alleen laten. En ze zou ook niet in haar eentje (of met partner) zes andere kinderen thuis willen hebben zonder ouders erbij.
Oh ja, dat is heel Amerikaans, dat klopt. Ze zijn ook altijd oprecht bang voor misbruik enzo (SA). Daar hebben mijn collega’s het altijd over, maar geen van mijn collega’s in Europa herkent die angst in die mate.

Het was laatst ook een vraag op Reddit, van een Amerikaanse expat in Denemarken, of het normaal was dat mensen hun kinderen achterlieten bij vreemden. De antwoorden waren heel duidelijk verdeeld in Europa vs Amerika.

En in Azië enzo waren partijtjes meer grote feesten waar hele families genodigd waren. Een uitnodiging voor het kind was meteen een hele bups familie erbij.
turquasi schreef:
15-09-2024 22:52
Ja ouders die meer aandacht vragen dan helpen nodig ik ook zo min mogelijk uit.

De reden dat ik wat fel reageer is omdat ik denk dat we best wat milder en positiever mogen denken over een ouder die aanwezig is want ik zie eerder te vaak het tegenovergestelde gebeuren. In Nederland ben je al snel een curlingouder met helikopter en doe maar gewoon dat is gek genoeg. Dus als iemand vraagt wat normaal is en ondertussen vooral wil laten doorschemeren wat ze ervan vindt mag dat maar ze vroeg ook mijn mening en dat is 'he wat onverdraagzaam weer'. Als je kind bij haar speelt kun je er in ieder geval vrij zekervan zijn dat je kind eten en drinken krijgt en niet snel alleen gelaten wordt en misschien liggen er zelfs wel slofjes klaar.
Maar dan zit je dus op een doordeweekse dag to socializen met een mevrouw die over haar opvoedskills zit te praten, terwijl je eigenlijk lekker de was ging opvouwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik hang ook 10 x liever de was op dan dat ik met iedereen maar een praatje moet maken maar op een speeldate gaat het niet om mij en wat ik op mijn lijstje heb. Dan gaat het om mijn kind en om het sociale leven van mijn kind en dat zie ik als een investering.
Lorem Ipsum
turquasi schreef:
15-09-2024 23:39
Ik hang ook 10 x liever de was op dan dat ik met iedereen maar een praatje moet maken maar op een speeldate gaat het niet om mij en wat ik op mijn lijstje heb. Dan gaat het om mijn kind en om het sociale leven van mijn kind en dat zie ik als een investering.
Die kinderen kunnen toch prima zonder twee moeders op de bank hun contacten uitbouwen? Als ouder faciliteer je.
Alle reacties Link kopieren Quote
G-sleutel schreef:
15-09-2024 22:01
Haha dat ken ik ook. Hier laatst zelfs 2x alle klasgenootjes uit de jaargroep van oudste (10 groep 5ers) uitgenodigd. Gewoon 'zomaar' (omdat haar kinderfeestje zo gezellig was, dat wilde ze nog wel een keer). Maar dan vraag ik hulp van een van de ouders die ik iets beter ken. Waarvan ik weet dat ze mee aanpakken, behulpzaam zijn. Geen onbekende die zich vervolgens als extra gast opstellen waar ik dus ook nog voor moet zorgen...
Ja precies, zo doe ik het ook :)
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
turquasi schreef:
15-09-2024 22:52
Ja ouders die meer aandacht vragen dan helpen nodig ik ook zo min mogelijk uit.

De reden dat ik wat fel reageer is omdat ik denk dat we best wat milder en positiever mogen denken over een ouder die aanwezig is want ik zie eerder te vaak het tegenovergestelde gebeuren. In Nederland ben je al snel een curlingouder met helikopter en doe maar gewoon dat is gek genoeg. Dus als iemand vraagt wat normaal is en ondertussen vooral wil laten doorschemeren wat ze ervan vindt mag dat maar ze vroeg ook mijn mening en dat is 'he wat onverdraagzaam weer'. Als je kind bij haar speelt kun je er in ieder geval vrij zekervan zijn dat je kind eten en drinken krijgt en niet snel alleen gelaten wordt en misschien liggen er zelfs wel slofjes klaar.
Voor de meeste mensen valt dit soort gedrag niet binnen de norm, wat daar ‘onverdraagzaam’ aan is? Of waarom mensen dan ineens milder en positiever moeten denken over een ouder die onaangekondigd zich voor enkele uren op je bank gaat nestelen?
Je voelt je wellicht aangevallen omdat je dit zelf ook doet (oké, aangekondigd en je neemt sokken mee en geen sloffen). Het kan toch geen verrassing zijn voor je dat dit in NL gewoon ver buiten de norm valt als er geen speciale omstandigheden zijn die dit noodzakelijk maken? Ik ben er ook vrij zeker van dat ouders die binnen de ‘norm’ vallen mijn kind wel voorzagen van drinken, wat te snaaien en ze niet aan hun lot moederziel alleen over lieten.

Wij eten bijvoorbeeld vegetarisch (ik 100%, man en zoon voor 90%). Dat valt ‘buiten de norm’. Dat weet ik ook. Ik weet ook dat in mijn omgeving er nog veel mensen zijn die traditioneel koken en dus ‘s ochtends al het vlees in de koelkast laten ontdooien en een beetje stress krijgen van het idee vegetarisch te ‘moeten’ koken. Dus zei ik als zoon mocht blijven eten, hij gewoon kon eten wat de pot schafte. Als dat een broodje frikandel met friet was, prima. Ik heb andersom ook nooit klachten gekregen dat andermans kind een lap vlees werd onthouden. Meeste kinderen hadden niet eens door dat er geen vlees in het bord eten zat wat ik op tafel zette. Je weet zelf toch ook wel op welke gebieden je afwijkt van de norm. Dat maakt van mensen die binnen de norm opereren nog geen ‘onverdraagzame’ mensen. Je hebt toch ook geen applaus of aanmoediging nodig (positiever en milder) voor je eigen keuzes.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het meer bijzonder dat je je mond niet open durft te trekken.
Het zal wel cultuurgebonden zijn, maar ik ben ook het type dat de ouders wil leren kennen. Als ik bezoek zou weg moeten kijken, dan maak ik wel een andere afspraak. Of excuseer ik me en doe ik tussendoor iets.
Dat het hier en gek gevonden wordt en ook meteen zowat aaaasooociaaaaaal. Wat sneu.

Ps. De meeste misbruikzaken vinden plaats in familiaire settings of het nu schreeuwen is of seksueel. Ik wil weten waar mijn kind uithangt. Ook heel fijn om te weten hoe iemand in de opvoeding staat trouwens.
Alle reacties Link kopieren Quote
Minik schreef:
15-09-2024 21:25
Ja dan is de cultuur echt anders hè. Maar ja, daar gaan ze ook mee op date met hun kinderen en dan een paar tafeltjes verderop zitten in een restaurant. Moet er niet aan denken!
Zo zie je maar wat je gewend bent en hoe iets overkomt. De een voelt zich niet vrij en bekeken en de ander voelt zich gesteund.
Het valt me op hier in NL dat men zich ook niet langer meer bekommert om andermans kinderen. Te bang om zich te bemoeien. En natuurlijk de opmerkingen 'waar waren de ouders?!?!?!?! Als het verkeerd gaat. Dan kies je als ouder voor de ouderwetse chaperonne.
Alle reacties Link kopieren Quote
Blubber schreef:
15-09-2024 16:44
Ik heb een vriendin die dit ook doet. Ik keek haar vol verbazing aan doen ik dat hoorde. En het is dus niet alleen de eerste keer maar ze heeft het tot nu toe bij alle speelafspraakjes gedaan. Kind is nu 5,5 en ze vindt het nu ongeveer tijd om dit af te bouwen.
Het vreemde vond ik dat ze zei dat andere moeders ook bijna allemaal blijven. Op een paar moeders na dan. Die hebben waarschijnlijk gewoon andere dingen te doen. Ik vind het echt bizar. Misschien heeft het er mee te maken dat ze zelf niet werkt en dat het haar enige kind is?
Ik was op die leeftijd ook thuis en had/heb er maar 1. Maar ik heb me nooit ongevraagd gemeld met snacks en sloffen. Bij moeders die ik goed kende was er soms een bakkie bij, maar dan om bij te kletsen.
Alle reacties Link kopieren Quote
TO, je zou je toch af gaan vragen waar de verborgen camera hangt en wanneer Ralph Inbar (r.i.p) tevoorschijn zou springen zodra moeder met eten en sloffen zich op jouw bank ging installeren?
Wonderlijk, wonderlijk!
huacachina wijzigde dit bericht op 16-09-2024 07:50
Reden: Grammaticaal
0.23% gewijzigd
Niet iedereen die ronddwaalt is de weg kwijt
september schreef:
15-09-2024 22:54
Oh ja, dat is heel Amerikaans, dat klopt. Ze zijn ook altijd oprecht bang voor misbruik enzo (SA). Daar hebben mijn collega’s het altijd over, maar geen van mijn collega’s in Europa herkent die angst in die mate.

Het was laatst ook een vraag op Reddit, van een Amerikaanse expat in Denemarken, of het normaal was dat mensen hun kinderen achterlieten bij vreemden. De antwoorden waren heel duidelijk verdeeld in Europa vs Amerika.

En in Azië enzo waren partijtjes meer grote feesten waar hele families genodigd waren. Een uitnodiging voor het kind was meteen een hele bups familie erbij.

Ik herken het ook echt uit Amerika, daar kletste je dan met ouders en de kinderen speelden. Niet eens per se door angsten, je liet je kinderen gewoon niet ergens achter waar je de mensen niet goed kende. Maar ik woon nu in Italië en hier waren laatst bij een kinderfeestje ook alle ouders mee. Dus in Europa zal het ook niet zo vreemd zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Abby83 schreef:
16-09-2024 06:49

Ps. De meeste misbruikzaken vinden plaats in familiaire settings of het nu schreeuwen is of seksueel. Ik wil weten waar mijn kind uithangt. Ook heel fijn om te weten hoe iemand in de opvoeding staat trouwens.
Maar meestal niet tijdens een speelafspraakje verwacht ik. En al voedt iemand zijn kind anders op, dat kan voor paar uur ook niet kwaad ;-)
Minik schreef:
15-09-2024 21:25
Ja dan is de cultuur echt anders hè. Maar ja, daar gaan ze ook mee op date met hun kinderen en dan een paar tafeltjes verderop zitten in een restaurant. Moet er niet aan denken!
Daar heb ik na 10 jaar wonen nog nooit van gehoord dus echt normaal zal het niet zijn. Misschien in de heel streng gelovende gebieden.
Alle reacties Link kopieren Quote
GroenTuintje schreef:
15-09-2024 17:02
Absoluut. Ik zeg het zelf ook altijd. Mijn jongste is heel timide en wilde gewoon echt dat ik erbij bleef. vooral de eerste keer bij een vriendinnetje spelen vond ze spannend. Daarna gelukkig niet meer :) en idd ik ging wel eens boodschappen doen of naar de winkel.
Je moet niet alle dingen oplossen die spannend zijn.
Je zal nog meer meemaken in je leven.

Ik had onlangs een 17 jarige stagiaire die gewoon met haar moeder op gesprek kwam. Echt hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tafelkleed schreef:
16-09-2024 08:16
Je moet niet alle dingen oplossen die spannend zijn.
Je zal nog meer meemaken in je leven.

Ik had onlangs een 17 jarige stagiaire die gewoon met haar moeder op gesprek kwam. Echt hoor.
Als een kind vier is, is het geen 17... Dertien jaar de tijd om van met mama op speelafspraak tot zelfstandig naar een stage gesprek te komen.

Ik had toen mijn zoon vijf was en het andere kind zes of zeven ook zo een gevalletje met een moeder die bleef. Het blijven an sich vond ik niet het probleem, maar wel dat ze constant aan de kinderen geplakt zat en wilde meespelen en zo. Kinderen waren naar boven gegaan en we hoorden wat gezellig gekeuvel en lego bak graaf geluiden. Liep ze toch weer naar boven om de kinderen te checken. ( En mee te spelen) Waarop mijn vijfjarige naar beneden roept: Mama! Luca en zijn moeder mogen wel naar huis!!!
Toen heb ik er maar een eind aan gebreid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
16-09-2024 08:06
Maar meestal niet tijdens een speelafspraakje verwacht ik. En al voedt iemand zijn kind anders op, dat kan voor paar uur ook niet kwaad ;-)
En toch gebeurt het. En niet alleen wat je in de krant leest (wat vaak na jaren en veel meer slachtoffertjes pas uitkomt).
En ik wil weleens zien hoe zo'n ouder ingrijpt. Een andere opvoeding is prima, maar ik pas wel voor geschreeuw en gesnauw en fysiek getrek.
Natuurlijk kun je niet alles met wantrouwen benaderen en je kan niet alles tegenhouden, maar je kan wel laten zien dat je extra betrokken bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ceester schreef:
16-09-2024 08:36
Als een kind vier is, is het geen 17... Dertien jaar de tijd om van met mama op speelafspraak tot zelfstandig naar een stage gesprek te komen.

Ik had toen mijn zoon vijf was en het andere kind zes of zeven ook zo een gevalletje met een moeder die bleef. Het blijven an sich vond ik niet het probleem, maar wel dat ze constant aan de kinderen geplakt zat en wilde meespelen en zo. Kinderen waren naar boven gegaan en we hoorden wat gezellig gekeuvel en lego bak graaf geluiden. Liep ze toch weer naar boven om de kinderen te checken. ( En mee te spelen) Waarop mijn vijfjarige naar beneden roept: Mama! Luca en zijn moeder mogen wel naar huis!!!
Toen heb ik er maar een eind aan gebreid.
Kinderen worden teveel gepamperd en daardoor is er nu een hele generatie angstige jongeren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tafelkleed schreef:
16-09-2024 08:58
Kinderen worden teveel gepamperd en daardoor is er nu een hele generatie angstige jongeren.
Ik ben echt niet de ‘huidige generatie’ aan jongeren, maar ik was gewoon een heel onzeker kind. Was doodsbang dat ik iets ‘fout’ zou doen bij een ander. Dus mijn moeder is ook wel eens mee geweest bij een speel afspraak toen ik 4 was ja. Uiteraard in overleg, ze kwam niet zomaar op de bank zitten. Maar ze zat in de keuken koffie te drinken met de moeder van het betreffende kind. En daarna was de omgeving niet meer zo onbekend, en durfde ik gewoon alleen. En omdat ik had geleerd dat het wel goed ging, ook bij andere kinderen. Je 4 jarige een steuntje in de rug geven is niet meteen pamperen.
Jezelf daarbij zonder overleg aan een ander opdringen is wel raar.
Abby83 schreef:
16-09-2024 07:03
Zo zie je maar wat je gewend bent en hoe iets overkomt. De een voelt zich niet vrij en bekeken en de ander voelt zich gesteund.
Het valt me op hier in NL dat men zich ook niet langer meer bekommert om andermans kinderen. Te bang om zich te bemoeien. En natuurlijk de opmerkingen 'waar waren de ouders?!?!?!?! Als het verkeerd gaat. Dan kies je als ouder voor de ouderwetse chaperonne.

Kinderen in Nederland zijn zo veel meer gelukkiger en vrijer dan bijna alle andere landen op de wereld.
Ook zijn ze zelfstandiger en hebben meer zelfvertrouwen. Hoe zou dat komen?

Dat achterlijke helikopter gedoe ( vooral van Amerikanen) vind ik, als ouder van neurodivergente kinderen echt bizar.
Soms even ergens bij zitten of meekijken als kind dat nodig heeft is echt niet raar, overleg dat ook even. Check of kind fijn vindt, of ouders beetje te pruimen zijn, snap ik allemaal. Maar in overleg, niet jezelf uitnodigen zonder daar even over te praten eerst.

Bij speeldates gaan zitten (zeker onaangekondigd, dan helemaal) en overal daarbuiten met hun gok erboven als ze geen peuter meer zijn, is echt raar en nergens goed voor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet of het geluk van NL kinderen gerelateerd is aan het ontbreken van achterlijk helicoptergedoe al dan niet in combinatie met neurodivergentie.
Zelfstandigheid en zelfvertrouwen groeit op basis van zelfstandig dingen kunnen doen.
Als je als ouder erbij zit heeft dat niet zoveel te maken met of een kind zelfstandigheid of zelfvertrouwen leert. De andere ouder is er immers ook bij.
Of bedoel je dat je de kinderen 2 uur lang aan hun lot overlaat? (Kind is 4, las ik in de op).
Maar goed. Overleg of een aankondiging is sowieso het allerbeste om jezelf aan te leren, want er zijn nu eenmaal verschillen.
Misschien dat de verbazing bij TO er dan ook helemaal niet was geweest.
Abby83 schreef:
16-09-2024 14:07
Ik weet niet of het geluk van NL kinderen gerelateerd is aan het ontbreken van achterlijk helicoptergedoe al dan niet in combinatie met neurodivergentie.
Zelfstandigheid en zelfvertrouwen groeit op basis van zelfstandig dingen kunnen doen.
Als je als ouder erbij zit heeft dat niet zoveel te maken met of een kind zelfstandigheid of zelfvertrouwen leert. De andere ouder is er immers ook bij.
Of bedoel je dat je de kinderen 2 uur lang aan hun lot overlaat? (Kind is 4, las ik in de op).
Maar goed. Overleg of een aankondiging is sowieso het allerbeste om jezelf aan te leren, want er zijn nu eenmaal verschillen.
Misschien dat de verbazing bij TO er dan ook helemaal niet was geweest.
Helemaal mee eens. Ik denk ook dat het een cirkel is, zonder wat zelfvertrouwen heb je minder zelfstandigheid en andersom.

Mijn Amerikaanse buurkindje werd als 4 jarige al uren naar buiten gestuurd, maar dat ging 9 van de 10 keer niet goed en resulteerde in veel ruzie onder de kinderen. Dus mijn ervaring is helemaal niet dat Amerikanen per se helikopter ouders zijn. Ik zie helikopter ouders ook vooral als ouders die overal bovenop zitten en ermee bemoeien zonder dat het nodig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
turquasi schreef:
15-09-2024 22:52
Ja ouders die meer aandacht vragen dan helpen nodig ik ook zo min mogelijk uit.

De reden dat ik wat fel reageer is omdat ik denk dat we best wat milder en positiever mogen denken over een ouder die aanwezig is want ik zie eerder te vaak het tegenovergestelde gebeuren. In Nederland ben je al snel een curlingouder met helikopter en doe maar gewoon dat is gek genoeg. Dus als iemand vraagt wat normaal is en ondertussen vooral wil laten doorschemeren wat ze ervan vindt mag dat maar ze vroeg ook mijn mening en dat is 'he wat onverdraagzaam weer'. Als je kind bij haar speelt kun je er in ieder geval vrij zekervan zijn dat je kind eten en drinken krijgt en niet snel alleen gelaten wordt en misschien liggen er zelfs wel slofjes klaar.
Ik begrijp jouw punt heel goed hoor! De toon naar mij vind ik juist een beetje onvriendelijk. Je leest mijn topic anders dan hoe ik het bedoelde, ik wilde weten hoe dit bij anderen gaat en hoe anderen het zien (en dan absoluut niet op de flauwe "ik vind hier wat van"-manier die je mij in de schoenen schuift). Omdat ik deze situatie niet had verwacht en zelf liever anders had gezien.

Hier is in elk geval alles ok nu! Vriendinnetje komt binnenkort weer hier spelen en de zwangere mama pakt dan mooi even twee uurtjes voor zichzelf. Ik vul in dat dat niet betekent dat papa hier met slofjes en snacks voor de deur staat maar dat gaan we zien. 🤪
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kind is iets jonger en nog op het kinderdagverblijf. Buiten de sloffen e.d. om vind ik het niet zo gek. Zou niet zomaar mijn kind achterlaten bij ouders die ik niet ken de eerste keer.
Zou het wel bespreekbaar maken om eens af te spreken zonder ouder erbij en kijken hoe dat gaat.
Maar zou dit ook van te voren wel afgestemd hebben wat de verwachtingen zijn.
Life is always rocky when you're a gem.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven