Kinderen
alle pijlers
“Stay at home” moms
vrijdag 25 september 2020 om 13:21
Hoi!
Een topic speciaal voor zogenaamde stay at home moms
In mijn geval is het nog 50%... ik heb een zoontje van bijna 2 en werk 2 dagen.
Mijn man (uiteraard) de volle bak.
Maar met de wens voor een tweede kindje wordt het misschien wel 100% stay at home, met wie weet in de toekomst weer wat dagen werken.
In ieder geval ben ik heel blij dat het financieel zo lukt, en ondanks dat het soms pittig is met een peuter en huishouden... wil ik niks liever.
Heb soms het idee dat het nog ouderwets gevonden wordt; een moeder die niet of weinig werkt en veel thuis is bij het kroost.
De vraag dus (en ervaringen) aan andere moeders: hoe bevalt het? Waar loop je (ook) tegenaan? Waar geniet je heel erg van... klagen mag!
Een topic speciaal voor zogenaamde stay at home moms
In mijn geval is het nog 50%... ik heb een zoontje van bijna 2 en werk 2 dagen.
Mijn man (uiteraard) de volle bak.
Maar met de wens voor een tweede kindje wordt het misschien wel 100% stay at home, met wie weet in de toekomst weer wat dagen werken.
In ieder geval ben ik heel blij dat het financieel zo lukt, en ondanks dat het soms pittig is met een peuter en huishouden... wil ik niks liever.
Heb soms het idee dat het nog ouderwets gevonden wordt; een moeder die niet of weinig werkt en veel thuis is bij het kroost.
De vraag dus (en ervaringen) aan andere moeders: hoe bevalt het? Waar loop je (ook) tegenaan? Waar geniet je heel erg van... klagen mag!
vrijdag 25 september 2020 om 14:06
Dat de man nog fulltime werkt is ouderwets. Hij is er dus nooit voor de kinderen. Leuk zo'n vader, not. Wilde je man wel kinderen?
Wij doen allebei 4 dagen zodat de zorg naar kinderen en huishouden eerlijk verdeeld worden. Ik vind het heerlijk dat mijn man als vader zijnde dingen onderneemt met de kinderen.
Wij doen allebei 4 dagen zodat de zorg naar kinderen en huishouden eerlijk verdeeld worden. Ik vind het heerlijk dat mijn man als vader zijnde dingen onderneemt met de kinderen.
vrijdag 25 september 2020 om 14:10
Ik zeg ook niet dat de meeste vrouwen een passief inkomen hebben. Ik zeg dat iedereen het op een andere manier oplost en daar noem ik een aantal voorbeelden van.nerdopviva schreef: ↑25-09-2020 14:01Ik heb het dan ook over de meeste vrouwen. De meeste vrouwen hebben geen passief inkomen en in de meeste gezinnen zal er minstens één persoon fulltime moeten werken om alles te kunnen betalen (ook die vakantie buiten het hoogseizoen).
Misschien komt het doordat ik in een regio woon waar de huizenprijzen laag liggen, dat ik een andere indruk heb. Mijn man werkt 4 dagen en daar kunnen wij wel van rondkomen als we dat zouden willen.
Ik werk ook 4 dagen en daar zouden we net niet van rond kunnen komen. Ik zou dus, als mijn man stopt met werken, wel 5 dagen moeten gaan werken of een andere baan moeten zoeken.
In beide gevallen zouden we flink wat moeten bezuinigen op luxe.
vrijdag 25 september 2020 om 14:10
ach ja en ook dat is een aanname, ik werk meer dan fultime, maar doe ook genoeg thuis, zelfde geldt voor mijn manExodusRedux schreef: ↑25-09-2020 14:06Dat de man nog fulltime werkt is ouderwets. Hij is er dus nooit voor de kinderen. Leuk zo'n vader, not. Wilde je man wel kinderen?
Wij doen allebei 4 dagen zodat de zorg naar kinderen en huishouden eerlijk verdeeld worden. Ik vind het heerlijk dat mijn man als vader zijnde dingen onderneemt met de kinderen.
vrijdag 25 september 2020 om 14:11
Ik ben op dit moment thuisblijf moeder. Kinderen zijn 13 en 11, man werkt fulltime en is gemeenteraadslid.
Kinderen sporten 2x p week + wedstrijden in de weekenden.
Doordat ik thuis ben en er dus voor zorg dat alles hier georganiseerd verloopt, heeft iedereen de rust om zijn ding te doen, zonder dat er op ingeleverd hoeft te worden.
Als de jongste thuiskomt, heb ik de rust en ruimte om met haar te kletsen, dag door te nemen etc. Net als voor de oudste.
Ik vind het belangrijk dat de kinderen weten dat ik er voor ze ben, helpen met huiswerk, maar ook begeleiden bij koken, huiswerkplanning etc.
Ik heb het gedaan hoor en werk en kinderen en vrijwilligerswerk en sociale contacten en dit en dat. Maar ik ben daar, bijna letterlijk, stapelgek van geworden. Die ratrace van het leven.
Dus ik ben eens even heel goed gaan kijken voor wie ik het nou eigenlijk deed. Ik deed het duidelijk niet voor mezelf, daar was ik door schade en schande ondertussen wel achter gekomen.
Daarna in gesprek met mijn man wat we nou eigenlijk echt belangrijk vonden. En daar kwam uit dat we graag op een ontspannen manier in het leven willen staan en dat we onze kinderen een stabiele basis willen meegeven.
Doordat het voor mij ook beter zou zijn om mijn leven wat rustiger in te richten, was de keus ook snel gemaakt.
Nu snap ik ook wel, dat we een vrij luxe positie hebben om dit te doen en daarnaast ook nog te doen wat we leuk vinden, al hebben we op sommige punten ook aanpassingen moeten doen.
Ik heb dus heel duidelijk voor mezelf gekozen, door thuis te zijn en me op andere gebieden verder te ontwikkelen. En dat is volgens mij ook wat emancipatie inhoudt.
En voor wat betreft financiële onafhankelijkheid, ik heb tot voor kort altijd mijn eigen broek op kunnen houden, daain voorzie ik geen problemen.
Mijn moeder heeft dat er ook altijd ingehamerd, zij heeft zelf ook altijd gewerkt en ik heb haar op momenten dan ook best gemist. En dat vind ik, achteraf, toch best jammer.
Mijn man is dan misschien wel redelijk vaak weg, maar in de weekenden is hij er altijd en is eigenlijk veel actiever met de kinderen dan ik. Hij is van de fysieke aandacht en ik meer op mentaal gebied, we vullen elkaar wat dat betreft heel goed aan.
Kinderen sporten 2x p week + wedstrijden in de weekenden.
Doordat ik thuis ben en er dus voor zorg dat alles hier georganiseerd verloopt, heeft iedereen de rust om zijn ding te doen, zonder dat er op ingeleverd hoeft te worden.
Als de jongste thuiskomt, heb ik de rust en ruimte om met haar te kletsen, dag door te nemen etc. Net als voor de oudste.
Ik vind het belangrijk dat de kinderen weten dat ik er voor ze ben, helpen met huiswerk, maar ook begeleiden bij koken, huiswerkplanning etc.
Ik heb het gedaan hoor en werk en kinderen en vrijwilligerswerk en sociale contacten en dit en dat. Maar ik ben daar, bijna letterlijk, stapelgek van geworden. Die ratrace van het leven.
Dus ik ben eens even heel goed gaan kijken voor wie ik het nou eigenlijk deed. Ik deed het duidelijk niet voor mezelf, daar was ik door schade en schande ondertussen wel achter gekomen.
Daarna in gesprek met mijn man wat we nou eigenlijk echt belangrijk vonden. En daar kwam uit dat we graag op een ontspannen manier in het leven willen staan en dat we onze kinderen een stabiele basis willen meegeven.
Doordat het voor mij ook beter zou zijn om mijn leven wat rustiger in te richten, was de keus ook snel gemaakt.
Nu snap ik ook wel, dat we een vrij luxe positie hebben om dit te doen en daarnaast ook nog te doen wat we leuk vinden, al hebben we op sommige punten ook aanpassingen moeten doen.
Ik heb dus heel duidelijk voor mezelf gekozen, door thuis te zijn en me op andere gebieden verder te ontwikkelen. En dat is volgens mij ook wat emancipatie inhoudt.
En voor wat betreft financiële onafhankelijkheid, ik heb tot voor kort altijd mijn eigen broek op kunnen houden, daain voorzie ik geen problemen.
Mijn moeder heeft dat er ook altijd ingehamerd, zij heeft zelf ook altijd gewerkt en ik heb haar op momenten dan ook best gemist. En dat vind ik, achteraf, toch best jammer.
Mijn man is dan misschien wel redelijk vaak weg, maar in de weekenden is hij er altijd en is eigenlijk veel actiever met de kinderen dan ik. Hij is van de fysieke aandacht en ik meer op mentaal gebied, we vullen elkaar wat dat betreft heel goed aan.
purple43 wijzigde dit bericht op 25-09-2020 14:14
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
5.97% gewijzigd
vrijdag 25 september 2020 om 14:14
Zelf ben ik onvrijwillig huisman geworden en het ziet ernaar uit dat dit zo zal blijven.
Enerzijds brengt het wel rust wanneer mijn partner 's avonds gewoon haar voeten onder tafel moet schuiven en het huis aan de kant is, anderzijds hadden we het financieel wel veel ruimer toen ik nog gewoon ging werken.
Misschien is de isolatie wel een aandachtspuntje. Als ik zelf niets zou ondernemen, zou ik vaak van een ganse week niemand anders spreken dan mijn gezinsleden.
Enerzijds brengt het wel rust wanneer mijn partner 's avonds gewoon haar voeten onder tafel moet schuiven en het huis aan de kant is, anderzijds hadden we het financieel wel veel ruimer toen ik nog gewoon ging werken.
Misschien is de isolatie wel een aandachtspuntje. Als ik zelf niets zou ondernemen, zou ik vaak van een ganse week niemand anders spreken dan mijn gezinsleden.
vrijdag 25 september 2020 om 14:18
ExodusRedux schreef: ↑25-09-2020 14:06Dat de man nog fulltime werkt is ouderwets. Hij is er dus nooit voor de kinderen. Leuk zo'n vader, not. Wilde je man wel kinderen?
Wij doen allebei 4 dagen zodat de zorg naar kinderen en huishouden eerlijk verdeeld worden. Ik vind het heerlijk dat mijn man als vader zijnde dingen onderneemt met de kinderen.
Dus als je 40 uur werkt ben je er nooit, maar als je 32 uur (4 dagen) werkt heb je wel genoeg tijd om leuke dingen te ondernemen meer je kinderen?
Als to thuis is en het huishouden doet, kan de partner van to toch alle avonden, weekenden en vakanties leuke dingen doen met peuter? Maakt die 8 uur verschil tussen goed en fout? Tussen wel of geen kinderen willen?
vrijdag 25 september 2020 om 14:25
Eens, dat is zo arbitrair. Ik heb jaren fulltime gewerkt en man ook vrijwel fulltime. We deden echt nog leuke dingen met onze kinderen hoor, met name door tijd flexibel in te delen en te werken als ze sliepen. Dat wordt lastiger nu ze groter worden en ik voel dat ik er meer voor ze moet zijn - op de achtergrond maar wel aanwezig. Dus nu doen we het anders en als beginnend ondernemer leun ik nu tijdelijk op het inkomen van mn vent.Hetismogelijk schreef: ↑25-09-2020 14:18Dus als je 40 uur werkt ben je er nooit, maar als je 32 uur (4 dagen) werkt heb je wel genoeg tijd om leuke dingen te ondernemen meer je kinderen?
Als to thuis is en het huishouden doet, kan de partner van to toch alle avonden, weekenden en vakanties leuke dingen doen met peuter? Maakt die 8 uur verschil tussen goed en fout? Tussen wel of geen kinderen willen?
Voor mij is dat 'tijdelijk' heel belangrijk: ik wil over 20 jaar (ook) kunnen terugkijken op een geslaagde loopbaan waarin ik me heb ontwikkeld en interessante dingen heb kunnen doen.
vrijdag 25 september 2020 om 14:25
vrijdag 25 september 2020 om 14:28
vrijdag 25 september 2020 om 14:30
Dat klopt zeker. Ik doe het er lekker op, vind het heerlijk dat ik soms dagen niemand zie buiten mijn gezin. Ik heb vriendinnen genoeg maar zie er maar 2 echt wekelijks. Ik heb gelukkig geen tijd om dagelijks koffie-afspraken te hebben. Soms zie ik dus weinig mensen. En daar moet je inderdaad tegen kunnen maar zeker een aandachtspunt. Net als jezelf goed blijven verzorgen, het is zo makkelijk om je haar in een knot te gooien en weer dat lekkere ouwe shirt aan te trekken.
Je moet je ook realiseren dat het lastig wordt ooit weer mee te moeten draaien mocht je dat willen of mocht het nodig zijn. Ik ben er ruim 10 jaar uit. Ja, tuurlijk loop ik inmiddels achter! Ik vind nooit meer een baan op mijn oude niveau. Dat is de prijs die ik bewust betaal. Weegt niet op tegen alle rust en aandacht in ons gezin.
Dat ik nu financieel afhankelijk ben zie ik trouwens echt niet zo. Mijn man heeft een eigen bedrijf, hij had niet kunnen staan waar hij nu staat zonder mij. Wij hebben dit samen gedaan! En dat is ook eenvoudig vast te leggen bij een notaris. Wij laten ons jaarlijks goed adviseren en nemen daarbij alle scenarios mee.
vrijdag 25 september 2020 om 14:30
Eigenlijk wat Purple zegt.
De 1 kan het allemaal prima aan, full time werken icm kinderen, sporten, huishouden etc.
Ik merkte aan mezelf dat ik op den duur achter alle feiten aan het aanhollen was. Heb dus eerlijk aan mezelf toegegeven dat het niets voor mij is, full time werken met kinderen. Na mijn scheiding kwam dat heel duidelijk naar voren.
Helemaal stoppen met werken was geen optie. Financieel niet maar ook persoonlijk zou ik dat niet trekken. Ik zou tegen de muren omhoog vliegen.
Maar minder werken was de oplossing.
Daar komt bij dat door co-ouderschap ex nu ook gedwongen wordt om meer tijd met de kinderen door te brengen. Ik werkte mezelf altijd over de kop; baan, thuis alles regelen, ex die altijd belangrijkere dingen te doen had dan het gezin.
Maar als de keuze van TO zou zijn om full time thuis te blijven en je geniet daarvan en je hebt de dingen verder goed op papier en je man is ook gelukkig met het feit dat hij de kinderen minder ziet....waarom niet?
De 1 kan het allemaal prima aan, full time werken icm kinderen, sporten, huishouden etc.
Ik merkte aan mezelf dat ik op den duur achter alle feiten aan het aanhollen was. Heb dus eerlijk aan mezelf toegegeven dat het niets voor mij is, full time werken met kinderen. Na mijn scheiding kwam dat heel duidelijk naar voren.
Helemaal stoppen met werken was geen optie. Financieel niet maar ook persoonlijk zou ik dat niet trekken. Ik zou tegen de muren omhoog vliegen.
Maar minder werken was de oplossing.
Daar komt bij dat door co-ouderschap ex nu ook gedwongen wordt om meer tijd met de kinderen door te brengen. Ik werkte mezelf altijd over de kop; baan, thuis alles regelen, ex die altijd belangrijkere dingen te doen had dan het gezin.
Maar als de keuze van TO zou zijn om full time thuis te blijven en je geniet daarvan en je hebt de dingen verder goed op papier en je man is ook gelukkig met het feit dat hij de kinderen minder ziet....waarom niet?
vrijdag 25 september 2020 om 14:33
En gelijke plichten, maar dat hoor ik dan nooit.JackyBee schreef: ↑25-09-2020 13:47Als ik google kom ik steeds op 'gelijke rechten'. Dat zegt niets over de keuze om wel of niet te willen werken. Dan denk ik toch dat het recht om niet te willen werken, omdat je dat samen afspreekt, dichterbij emancipatie ligt dan te werken omdat je denkt dat dit van je verwacht wordt.
Ik snap niet dat je het JEZELF aandoet.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 25 september 2020 om 14:35
montblanc schreef: ↑25-09-2020 14:28Vraag aan thuisblijfmoeders: Zelf heb ik een best leuke baan waar ik mijn ei in kwijt kan. Dat zou ik wel missen als ik niet meer werkte. Vonden jullie het lastig om te stoppen of was thuisblijven naast een keuze vóór je kinderen ook deels een keuze tégen je werk om thuis te blijven?
Ik had ook een hele leuke baan, waarin ik mijn ei kwijt kon. Tot ik ziek werd. Ik miste en mis nog steeds heel erg mijn werk.
Dus ja, dat vond ik heel lastig. Alleen ik heb geen keuze.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 25 september 2020 om 14:36
Hier ben ik het mee eens.Positivevibes schreef: ↑25-09-2020 14:25Joh je moet lekker doen wat je zelf wil.
Ik snap alleen niet waar mensen het rare idee vandaan halen dat het een "luxe positie" is. Dat is het niet. Het is juist een hele afhankelijke en kwetsbare positie. Dat is jouw keuze en moet je zelf weten maar kijk er wel realistisch naar.
vrijdag 25 september 2020 om 14:36
Het zou niks voor mij zijn ik houd van mn werk. En ik vind het ook fijn om naast parter en moeder een andere functie te hebben in de maatschappij . Ik heb 2 vriendinnen die niet werken en ik merk dat hun wereld heel klein wordt en dat de raak vlakken minder worden en de gespreksonderwerpen ook. Gaat dan eigenlijk alleen maar over de kinderen.
vrijdag 25 september 2020 om 14:39
Ik ben ook thuisblijf moeder van mijn zoontje van bijna 2. Hopelijk komt daar binnenkort ook een tweede bij. Bij ons is het wel heel luxe, mijn man is ook het grootste gedeelte van de week thuis. Zijn werk is voornamelijk op zaterdag en de rest allemaal thuis.
Voor ons werkt dit perfect en ik zou niet anders willen!
Voor ons werkt dit perfect en ik zou niet anders willen!
vrijdag 25 september 2020 om 14:41
vrijdag 25 september 2020 om 14:47
Dit vind ik zo'n onzin. Ik werk wel en mijn vriendinnen ook en wij hebben het maar een heel klein gedeelte van de tijd over het werk. Er is nog zoveel meer dan werk.Followyourdreams schreef: ↑25-09-2020 14:36Het zou niks voor mij zijn ik houd van mn werk. En ik vind het ook fijn om naast parter en moeder een andere functie te hebben in de maatschappij . Ik heb 2 vriendinnen die niet werken en ik merk dat hun wereld heel klein wordt en dat de raak vlakken minder worden en de gespreksonderwerpen ook. Gaat dan eigenlijk alleen maar over de kinderen.
vrijdag 25 september 2020 om 14:56
Het ligt er denk ik aan wat werk voor je betekent. Ik heb een vriendin die campagnes voert voor een mensenrechten organisatie. Daar stopt ze heel veel van zichzelf in en ze vertelt er uren over. Dat is een verschil met roddelen over je collega's vermoed ik.watdachtjehiervan schreef: ↑25-09-2020 14:47Dit vind ik zo'n onzin. Ik werk wel en mijn vriendinnen ook en wij hebben het maar een heel klein gedeelte van de tijd over het werk. Er is nog zoveel meer dan werk.
