Kinderen
alle pijlers
Sterke voorkeur jongen/meisje?
maandag 5 november 2007 om 11:36
Ik weet dat het als een groot taboe gezien wordt om uitgesproken voor je wens uit te komen of je liever een jongetje of een meisje wilt. Ik zelf ben nu 14 weken zwanger (heb al een zoon) en wil dolgraag nog een zoon. Tuurlijk gaat het er om of het kind gezond is,maar ik denk dat ik goed zal balen als ik zal horen dat ik een dochter krijg.(zelfs na 3 miskramen) Ik vind meisjes namelijk gewoon niet leuk (zelfs mijn eigen nichtjes niet) en hoewel de natuur het meestal wel goed regelt waardoor je je eigen kind zowieso fantastisch vindt onafhankelijk van het geslacht, ben ik heel bang dat het dat bij mij niet zal doen en dat het kind dat later toch zal merken,
Waarom neem je dan de gok voor een 2e kindje zou je zeggen? Daar denk ik ook wel eens over na, maar ik vind dat mijn zoon recht heeft op een broertje/zusje en doe het eerlijk gezegd meer voor hem dan voor mezelf.
Zijn er moeders die er net zo over dachten als ik en bevielen van een kindje met het geslacht waarop ze niet hoopten en waarbij het uiteindelijk toch meeviel? (of niet) Ben heel benieuwd naar andere ervaringen.
Waarom neem je dan de gok voor een 2e kindje zou je zeggen? Daar denk ik ook wel eens over na, maar ik vind dat mijn zoon recht heeft op een broertje/zusje en doe het eerlijk gezegd meer voor hem dan voor mezelf.
Zijn er moeders die er net zo over dachten als ik en bevielen van een kindje met het geslacht waarop ze niet hoopten en waarbij het uiteindelijk toch meeviel? (of niet) Ben heel benieuwd naar andere ervaringen.
maandag 5 november 2007 om 12:27
Tja, dit vraagt om heftige reacties denk ik.....ik vind het best normaal dat je een lichte voorkeur of wens hebt voor een bepaald geslacht, niks mis mee. Maar dat je zou balen als het een meid is, mmmm, das weer wat minder. Lijkt me ook zo sneu voor je (evt.) dochter.....
Ik denk dat je het beste dit gewoon kan laten rusten en alles over je heen laten komen. Je kunt je nu nl. niet voorstellen dat je blij zou zijn als het een meisje is, maar dat zal heus wel loslopen, het is toch je KIND!
Dus kom op, geen gepieker en gedoe, geniet van het feit dat je zwanger mag zijn en dadelijk (hopelijk) een gezond kind op de wereld mag zetten.
Ik denk dat je het beste dit gewoon kan laten rusten en alles over je heen laten komen. Je kunt je nu nl. niet voorstellen dat je blij zou zijn als het een meisje is, maar dat zal heus wel loslopen, het is toch je KIND!
Dus kom op, geen gepieker en gedoe, geniet van het feit dat je zwanger mag zijn en dadelijk (hopelijk) een gezond kind op de wereld mag zetten.
maandag 5 november 2007 om 12:30
maandag 5 november 2007 om 12:31
Ik heb een voorkeur voor een meisje, maar dat komt denk ik voornamelijk, omdat ik alleen meisjes gewend ben. Was vroeger echt een meidenhuishouding bij ons, onze vader speelde geen rol in de opvoeding. Heb geen idee hoe met een jongetje om te gaan, heb ook geen neefjes nu. Maar denk dat het zich vanzelf wel zal wijzen, als ik toch een jongetje krijg. Ik mag toch hopen dat ik net zo blij met een jongetje zal zijn, als met een meisje. Zal alleen even omschakelen zijn. Over 2 weekjes weet ik wat t gaat worden...
maandag 5 november 2007 om 12:32
Wat heb jij een rare beelden bij jonges versus meisjes.
Ja, de versus staat hier expres, want jij zet ze zo tegen elkaar af.
Als je een kind krijgt, krijg je een uniek kind. Met meer of minder jongens- dan wel meisjestrekken. Het gaat om het persoontje dat je kind straks wordt.
Misschien moet je je vooroordelen en normatieve beelden even overboord gooien en je gaan verheugen op je tweede kindje. JULLIE KINDJE, EEN ECHT MENSJE. In plaats van te denken in seksen of "het recht op een broertje of zusje".
Ik hoop dat je deze dingen uit je hoofd hebt gezet als je kindje geboren is, want ik vind dat echt heel triest anders voor dat meisje (of jongetje!).
Als je die rare beelden overboord hebt gegooid kun je ook je moederhart misschien wel meer openen voor dit mensje (ik laat bewust de sekse weg).
Ja, de versus staat hier expres, want jij zet ze zo tegen elkaar af.
Als je een kind krijgt, krijg je een uniek kind. Met meer of minder jongens- dan wel meisjestrekken. Het gaat om het persoontje dat je kind straks wordt.
Misschien moet je je vooroordelen en normatieve beelden even overboord gooien en je gaan verheugen op je tweede kindje. JULLIE KINDJE, EEN ECHT MENSJE. In plaats van te denken in seksen of "het recht op een broertje of zusje".
Ik hoop dat je deze dingen uit je hoofd hebt gezet als je kindje geboren is, want ik vind dat echt heel triest anders voor dat meisje (of jongetje!).
Als je die rare beelden overboord hebt gegooid kun je ook je moederhart misschien wel meer openen voor dit mensje (ik laat bewust de sekse weg).
maandag 5 november 2007 om 12:33
regel iets met een stel wat geen jongens wil - kunnen jullie mooi ruilen .
Heb je geen adoptie overwogen ? Ik vind het best tricky met een 50-50 kans .
Heb je nooit stiekum gedacht na de miskramen ; dat komt omdat ik .......... of ; als dát dan maar wel meisjes waren ? Ik kan me namelijk voorstellen dat IK zo - onlogisch - zou redeneren.
Heb je geen adoptie overwogen ? Ik vind het best tricky met een 50-50 kans .
Heb je nooit stiekum gedacht na de miskramen ; dat komt omdat ik .......... of ; als dát dan maar wel meisjes waren ? Ik kan me namelijk voorstellen dat IK zo - onlogisch - zou redeneren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 5 november 2007 om 12:38
maandag 5 november 2007 om 12:40
Gelukkig werkt de natuur lekker mee aan de aanpassing van een jonkie: je hebt 9 maanden om te wennen aan het idee dat er een mensje aankomt. Met bloed zweet en ev tranen wordt het ter wereld gebracht. Het eerste jaar is het nog niet echt mannelijk of vrouwelijk wat gedrag betreft en zal je slapeloze nachten, mogelijke hechtingen en tepelkloven overleven.
Na alle moeite hebben de meeste ouders zoiets van... hier heb ik keihard voor gebuffeld... It's MINE, en wat het dan is maakt niet zoveel meer uit.
Het komt allemaal goed..
Na alle moeite hebben de meeste ouders zoiets van... hier heb ik keihard voor gebuffeld... It's MINE, en wat het dan is maakt niet zoveel meer uit.
Het komt allemaal goed..
maandag 5 november 2007 om 12:42
Ben je trouwens niet bang dat je tweede kind , ook al wordt het een jongetje , later niet merkt dat hij eigenlijk een speelkameraadje is voor zijn oudere broer ipv dat zijn mama hem heel erg graag wou hebben ?
Nou schei ik uit met vragen , je antwoordt toch ( nog ) niet ......
Nou schei ik uit met vragen , je antwoordt toch ( nog ) niet ......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 5 november 2007 om 12:56
Sorry maar ben ik de enige die vind dat TO wel heel erg oppervlakkig kijkt naar het krijgen van een kindje? Ten eerste: een jongen is echt niet altijd makkelijk, geen gedram, geen gezeur, no nonsense enz. Even voor de lol, wat als je een homofiele zoon krijgt?? Dan baal je zeker ook heel erg!
Je baalt als je hoort dat je een meisje krijgt, maar je weet dat je 50 % kans hebt dat het een meisje wordt? Geloof me, als een meisje bij jou echt ongewenst is, dan gaat ze dat voelen. Ik zou geen broertje of zusje willen dat voor de geboorte al ongewenst is hoor! Wat een toekomstbeeld heb je dan. Ik me rotschamen als ik jou was. Natuurlijk mag je wel een voorkeur hebben maar om nou te zeggen dat je echt enorm baalt als je een meisje hebt en dat je dat zelfs zou laten voelen aan je kindje?Had je er beter niet aan kunnen beginnen. En dat je alleen een kindje krijgt nu voor je eerste zoontje........... daar heb ik geen woorden voor sorry. Ik dacht altijd dat een kindje krijgen een geschenk is, heel bijzonder en elke keer uniek. Maar jij bent gewoon een cadeautje aan het uitbroeden voor je zoontje....
Je baalt als je hoort dat je een meisje krijgt, maar je weet dat je 50 % kans hebt dat het een meisje wordt? Geloof me, als een meisje bij jou echt ongewenst is, dan gaat ze dat voelen. Ik zou geen broertje of zusje willen dat voor de geboorte al ongewenst is hoor! Wat een toekomstbeeld heb je dan. Ik me rotschamen als ik jou was. Natuurlijk mag je wel een voorkeur hebben maar om nou te zeggen dat je echt enorm baalt als je een meisje hebt en dat je dat zelfs zou laten voelen aan je kindje?Had je er beter niet aan kunnen beginnen. En dat je alleen een kindje krijgt nu voor je eerste zoontje........... daar heb ik geen woorden voor sorry. Ik dacht altijd dat een kindje krijgen een geschenk is, heel bijzonder en elke keer uniek. Maar jij bent gewoon een cadeautje aan het uitbroeden voor je zoontje....
maandag 5 november 2007 om 13:03
Ik had bij de eerste een sterke voorkeur...waarom?? Ik zou het niet weten behalve dan dat ik altijd een oudere broer heb willen hebben. Bij onze tweede weild eik het graag van te voren weten omdat ik erg HOOPTE op een meisje. Ik heb dit ook naar iedereen uitgesproken en ook gezegd waarom ik het weilde weten (omdat de bevalling voor mij ene feest moet zijn en ik niet dan wil horen dat het een knul zou zijn en ik er even van vanslag zou zijn) We hoorde toen dat het een meid was dus ik was dubbel blij maar een jongen had ik ook leuk gevonden! NU zijn we ana het oefenen voor een nummer 3 en het maakt me niet uit wat het zal worden mocht ik zwanger raken. Een kind is een kind.
Wat ik me afvraag is of je wel echt achter een beslissing voor een tweede staat. Je schrijft onze zoon heeft recht op.....voor jezelf doe je het eigenlijk niet. Mijn vraag is dan ook moet je er wel aan beginnen zeker omdat je ook nog eens een sterke voorkeur hebt. Stel het wordt een meid, zou je haar dan net zo veel liefde kunnen geven? Het zou nl erg fout zijn als dat niet zo is en je na de bevalling niet bijdraait. Het kind zal zich dan erg ongewenst voelen en dit haar hele leven met zich mee dragen. Verdient ze dat?? De kans op een meid is nog altijd groter dan de kans op een knul.
Wat ik me afvraag is of je wel echt achter een beslissing voor een tweede staat. Je schrijft onze zoon heeft recht op.....voor jezelf doe je het eigenlijk niet. Mijn vraag is dan ook moet je er wel aan beginnen zeker omdat je ook nog eens een sterke voorkeur hebt. Stel het wordt een meid, zou je haar dan net zo veel liefde kunnen geven? Het zou nl erg fout zijn als dat niet zo is en je na de bevalling niet bijdraait. Het kind zal zich dan erg ongewenst voelen en dit haar hele leven met zich mee dragen. Verdient ze dat?? De kans op een meid is nog altijd groter dan de kans op een knul.
maandag 5 november 2007 om 13:03
Dank voor alle reacties. Het is niet zo omdat ik zeg dat ik er van baal als het een meisje is dat ik het niet wil hebben, maar ik zal er heel erg aan moeten wennen en ik ben bang dat mijn moedergevoel mij in de steek laat. Dat is ook de reden dat ik dit topic plaatste. Het was niet de bedoeling om heel bot over te komen, maar ik ben gewoon bang voor mijn eigen gevoelens. Maar uit veel reacties blijkt dat een moedergevoel je niet zo snel in de steek laat en de natuur het blijkbaar goed regelt en dat sterkt me wel.
Ik wil ook bij de 20-weken echo graag zien wat het wordt om vast aan het idee te wennen. En zoals roos zegt, misschien alles maar even los laten nu en ophouden met piekeren en druk maken en genieten van de zwangerschap.
Ik wil ook bij de 20-weken echo graag zien wat het wordt om vast aan het idee te wennen. En zoals roos zegt, misschien alles maar even los laten nu en ophouden met piekeren en druk maken en genieten van de zwangerschap.
maandag 5 november 2007 om 13:07
Ik had, na mijn eerste zoon, ook een lichte voorkeur voor een jongen. Maar dat had dus idd te maken met "dat wat je al kent". Daarbij dacht ik ook niet zo te zijn van de roze kleertjes enz enz.
Tijdens de 20 weken echo dacht ik te zien dat ik een meisje kreeg: ik was helemaal blij. Was eigenlijk al lang blij dat het kindje er zo goed uit leek te zien. Tien seconden later bleek dat ik een lousy echoscopist zou zijn: het was een jongen. Ik was helemaal dolgelukkig. Toch een jongen. Maar ik moet zeggen dat ik er vanaf dat moment van overtuigd was dat het dus eigenlijk niet zoveel had uitgemaakt. Een vriendin die tegelijkertijd met mij zwanger was, en tevens ook al een zoon had, wilde HEEL GRAAG nog een kerel...en heeft nu een heel lief schattig meisje. Het was even wennen: zij was/is (ook) echt een jongensmoeder zoals men dat noemt, maar is dolgelukkig met haar zoon EN haar kleine meid. Zo zie je maar...
Tijdens de 20 weken echo dacht ik te zien dat ik een meisje kreeg: ik was helemaal blij. Was eigenlijk al lang blij dat het kindje er zo goed uit leek te zien. Tien seconden later bleek dat ik een lousy echoscopist zou zijn: het was een jongen. Ik was helemaal dolgelukkig. Toch een jongen. Maar ik moet zeggen dat ik er vanaf dat moment van overtuigd was dat het dus eigenlijk niet zoveel had uitgemaakt. Een vriendin die tegelijkertijd met mij zwanger was, en tevens ook al een zoon had, wilde HEEL GRAAG nog een kerel...en heeft nu een heel lief schattig meisje. Het was even wennen: zij was/is (ook) echt een jongensmoeder zoals men dat noemt, maar is dolgelukkig met haar zoon EN haar kleine meid. Zo zie je maar...
maandag 5 november 2007 om 13:07
Een voorkeur hebben, oke, kan ik me best voorstellen, maar om nou echt zo hard in de stelling "ik vind meisjes gewoon niet leuk" te zijn, dat gaat naar mijn idee toch wel een beetje te ver.
Net als het krijgen van een kind omdat je andere kind dat "recht" heeft trouwens, je wil toch in de eerste plaats zelf een kind?
Het is geen kat die zich anders alleen gaat voelen ofzo.
Net als het krijgen van een kind omdat je andere kind dat "recht" heeft trouwens, je wil toch in de eerste plaats zelf een kind?
Het is geen kat die zich anders alleen gaat voelen ofzo.
maandag 5 november 2007 om 13:11
maandag 5 november 2007 om 13:13
Een voorkeur is 1, maar niet blij zijn met een meisje, en meisjes in zijn algemeenheid niet leuk vinden, dat vind ik raar.
Ook het kul argument dat je leven niet is ingericht op een meisje vind ik flauwekul. Ik heb 2 meiden en daarna een jongetje gekregen en je leven heb je daar heel snel op aangepast kan ik je vertellen.
En een kindje erbij puur en alleen voor je zoontje snap ik ook al niet. Dan denk ik eerder dat je zoontje beter af zou zijn in zijn eentje. Enigkinderen zijn heus niet zielig ofzo. Ongewenste kinderen daarintegen WEL!
Ik wist trouwens ook totaal niet hoe om te gaan met een jongen ( ik had 2 meiden en was daar wel zo happy mee, ik had nml ook wel een lichte voorkeur) Maar djeez.....aldoende leert men hoor.
Trouwens, ik heb 2 meiden die helemaal niet van tutten houden en heel erg no nonsens zijn!
Meiden hebben staat niet synoniem aan tutten en frutten hoor! Das dan eerder jouw kronkel ben ik bang!
Weet je: je hád ook voor de optie: adopteren kunnen gaan als je zo veel belang aan het geslacht hangt.
Doe je meteen iets goeds. Namelijk een kind uit een andere wereld, een betere kans bieden hier in ons land.
Die 20 weken echo en geslachtbepaling vind ik wel een goede. Ik moet zeggen dat ik blij was dat ik bij de derde wist dat het een jochie zou worden. Ik had die paar weken echt nog wel nodig om aan het idee te wennen. Niet omdat ik het niet leuk vond, integendeel. Wel omdat het gewoon geen meisje was, en dús anders. Maar niet minder leuk. En ja, het ís anders. Maar dat heeft echt niet alleen te maken met zijn pielie!
Ook het kul argument dat je leven niet is ingericht op een meisje vind ik flauwekul. Ik heb 2 meiden en daarna een jongetje gekregen en je leven heb je daar heel snel op aangepast kan ik je vertellen.
En een kindje erbij puur en alleen voor je zoontje snap ik ook al niet. Dan denk ik eerder dat je zoontje beter af zou zijn in zijn eentje. Enigkinderen zijn heus niet zielig ofzo. Ongewenste kinderen daarintegen WEL!
Ik wist trouwens ook totaal niet hoe om te gaan met een jongen ( ik had 2 meiden en was daar wel zo happy mee, ik had nml ook wel een lichte voorkeur) Maar djeez.....aldoende leert men hoor.
Trouwens, ik heb 2 meiden die helemaal niet van tutten houden en heel erg no nonsens zijn!
Meiden hebben staat niet synoniem aan tutten en frutten hoor! Das dan eerder jouw kronkel ben ik bang!
Weet je: je hád ook voor de optie: adopteren kunnen gaan als je zo veel belang aan het geslacht hangt.
Doe je meteen iets goeds. Namelijk een kind uit een andere wereld, een betere kans bieden hier in ons land.
Die 20 weken echo en geslachtbepaling vind ik wel een goede. Ik moet zeggen dat ik blij was dat ik bij de derde wist dat het een jochie zou worden. Ik had die paar weken echt nog wel nodig om aan het idee te wennen. Niet omdat ik het niet leuk vond, integendeel. Wel omdat het gewoon geen meisje was, en dús anders. Maar niet minder leuk. En ja, het ís anders. Maar dat heeft echt niet alleen te maken met zijn pielie!
maandag 5 november 2007 om 13:13
Nou nou...balen als het mensje van jullie eigen vlees en bloed dat dan hulpeloos op je buik ligt te huilen, een MEISJE blijkt te zijn???
En dat nadenken waarom je dan toch nog een tweede krijgt, met het "risico" dat het het niet-gewenste geslacht heeft...had je dat niet beter een maand of drie geleden kunnen doen?? Je "doet" deze zwangerschap meer voor hem dan voor jezelf. Gaat je zoon het kind opvoeden, of jij (en je man)? Of is hij al 18 en kan hij vanaf de geboorte prima voor zijn brusje zorgen?? Hij zal het wel waarderen dan dat jij er zo voor hebt moeten lijden met die miskramen.
Wat een nonsens! Een kind krijg je omdat je dat zelf wilt, en als het leuk lijkt/is voor je andere kind(eren), is dat mooi meegenomen, maar niet de reden om een kindje te krijgen!
Ik vind een voorkeur hebben menselijk. Maar een obsessie voor een voorkeur gaat te ver.
India, wist je destijds dat je een zoon zou krijgen? Zo niet, weet je nog hoe het was, zo'n hulpeloos baby'tje op je buik, de verwondering, de blijdschap? En ook; het pas na enkele minuten willen weten wat het was, zo onbelangrijk was het opeens??
En dat nadenken waarom je dan toch nog een tweede krijgt, met het "risico" dat het het niet-gewenste geslacht heeft...had je dat niet beter een maand of drie geleden kunnen doen?? Je "doet" deze zwangerschap meer voor hem dan voor jezelf. Gaat je zoon het kind opvoeden, of jij (en je man)? Of is hij al 18 en kan hij vanaf de geboorte prima voor zijn brusje zorgen?? Hij zal het wel waarderen dan dat jij er zo voor hebt moeten lijden met die miskramen.
Wat een nonsens! Een kind krijg je omdat je dat zelf wilt, en als het leuk lijkt/is voor je andere kind(eren), is dat mooi meegenomen, maar niet de reden om een kindje te krijgen!
Ik vind een voorkeur hebben menselijk. Maar een obsessie voor een voorkeur gaat te ver.
India, wist je destijds dat je een zoon zou krijgen? Zo niet, weet je nog hoe het was, zo'n hulpeloos baby'tje op je buik, de verwondering, de blijdschap? En ook; het pas na enkele minuten willen weten wat het was, zo onbelangrijk was het opeens??
maandag 5 november 2007 om 13:28
Ik had bij beide zwangerschappen wel een voorkeur, ook geen geheim van gemaakt en daar rust ook helemaal geen taboe op. Er rust wél een taboe op niet blij zijn als je kind van het andere geslacht is dan je in gedachten had. En terecht ook, want het is ronduit belachelijk.
Ik wilde bij de 1e graag een meid. Een meisje voelde vertrouwder op de een of andere manier. En bij 26 weken kreeg ik een echo en het bleek een meisje te zijn. Tuurlijk was ik hartstikke blij, maar ik was echt net zo blij geweest met een kereltje. Bij de 2e wilde ik eigenlijk best graag een jongen, waarom weet ik niet. En het is inderdaad een jongetje geworden. Maar nog een meisje was net zo welkom geweest. En ook ik heb me tijdens deze zwangerschap weleens afgevraagd of een zoon opvoeden heel anders is dan een dochter en of dat wel goed zou gaan. Geen idee waarom, maar ik vroeg het me toch af. Maar sinds hij geboren is maak ik me daar totaal geen zorgen meer om eigenlijk. Het is gewoon mijn kind. En van welk geslacht dat is, dat zal me echt worst zijn.
Ik wilde bij de 1e graag een meid. Een meisje voelde vertrouwder op de een of andere manier. En bij 26 weken kreeg ik een echo en het bleek een meisje te zijn. Tuurlijk was ik hartstikke blij, maar ik was echt net zo blij geweest met een kereltje. Bij de 2e wilde ik eigenlijk best graag een jongen, waarom weet ik niet. En het is inderdaad een jongetje geworden. Maar nog een meisje was net zo welkom geweest. En ook ik heb me tijdens deze zwangerschap weleens afgevraagd of een zoon opvoeden heel anders is dan een dochter en of dat wel goed zou gaan. Geen idee waarom, maar ik vroeg het me toch af. Maar sinds hij geboren is maak ik me daar totaal geen zorgen meer om eigenlijk. Het is gewoon mijn kind. En van welk geslacht dat is, dat zal me echt worst zijn.
