Kinderen
alle pijlers
Te dicht op kind, meer afstand
dinsdag 28 juni 2022 om 12:04
Hoi allemaal,
Soms heb ik het idee dat ik te dicht op mijn oudste kind (5 jaar) zit. Ik voel me zo verbonden met hem en zijn lot. Als hij niet lekker ik zijn vel zit kan ik dit echt voelen. Dit heb ik bij mijn twee andere kinderen (3 en 1) minder. Ik zou dus gevoelsmatig wat meer afstand willen nemen van mijn kind. Ik denk dat ik zo een betere moeder kan zijn.
Is dit voor iemand herkenbaar en zo ja wat heb je hieraan gedaan? Ik ben dus vooral benieuwd naar ervaringen van moeders die dit herkennen.
Soms heb ik het idee dat ik te dicht op mijn oudste kind (5 jaar) zit. Ik voel me zo verbonden met hem en zijn lot. Als hij niet lekker ik zijn vel zit kan ik dit echt voelen. Dit heb ik bij mijn twee andere kinderen (3 en 1) minder. Ik zou dus gevoelsmatig wat meer afstand willen nemen van mijn kind. Ik denk dat ik zo een betere moeder kan zijn.
Is dit voor iemand herkenbaar en zo ja wat heb je hieraan gedaan? Ik ben dus vooral benieuwd naar ervaringen van moeders die dit herkennen.
dinsdag 28 juni 2022 om 12:30
Ik heb dit ook met mijn oudste. Gevoelig jongetje, en dat heeft hij dan ook van mij. Die connectie er is ook niet voor niets. Hou jezelf voor ogen dat het wel zíj́n gevoelens zijn. Dat jij ze ook voelt, wil niet zeggen dat je er hetzelfde op reageert.
Verder zou ik niet per se afstand nemen. Je oudste zal je wellicht juist meer nodig hebben.
Verder zou ik niet per se afstand nemen. Je oudste zal je wellicht juist meer nodig hebben.
dinsdag 28 juni 2022 om 12:35
dinsdag 28 juni 2022 om 12:37
Verbonden met zijn lot? Welk 'lot'?
Dat klinkt super negatief in mijn oren. Is er iets waardoor je zijn leven een 'lot' vind?
Ik ben ook een betrokken moeder. Maar ik hang er niet boven. Ik begeleid ze (5 en 8) waar nodig. Doe veel voor ze natuurlijk, maar ze zijn geen verlengstuk van mij, maar hun eigen individuen.
Dat klinkt super negatief in mijn oren. Is er iets waardoor je zijn leven een 'lot' vind?
Ik ben ook een betrokken moeder. Maar ik hang er niet boven. Ik begeleid ze (5 en 8) waar nodig. Doe veel voor ze natuurlijk, maar ze zijn geen verlengstuk van mij, maar hun eigen individuen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 28 juni 2022 om 12:50
Ik zal het even wat verduidelijken. Ik kijk nu soms (negatief) terug over hoe we dingen in zijn babytijd hebben aangepakt. Ik vind nu dat ik toen weinig rust had, en had wat zekerder in mijn schoenen willen staan. Dit wordt dan helemaal een groot verhaal in mijn hoofd, ik ga dit helemaal projecteren naar zijn toekomst en bijvoorbeeld bedenken hoe dit hem als volwassene wellicht negatief beïnvloedt.
Als ik het wat nuchterder bekijk is het zijn “lot” dat hij misschien een wat onrustige babytijd heeft gehad. En misschien heeft dat gevolgen maar je weet niet welke. Dus het beste wat ik nu kan doen is de beste moeder in dit moment zijn. Maar ik kom dus niet uit die “verhaalmodus” en het lijkt soms wel alsof ik een soort hyperfocus op hem heb, dit heb ik bij mijn andere kinderen minder. En soms zit ik er zo dicht op dat ik juist op hem snel boos word, terwijl dat waarschijnlijk niet was gebeurt als ik emotioneel wat meer afstand had, dan raakt het me niet zo en had ik wellicht eerder de grens duidelijk gemaakt.
dinsdag 28 juni 2022 om 12:52
Lot zowel in positieve als in negatieve zin. Ik bedoel met “lot” dingen die buiten je beïnvloedingssfeer liggen.Doreia* schreef: ↑28-06-2022 12:37Verbonden met zijn lot? Welk 'lot'?
Dat klinkt super negatief in mijn oren. Is er iets waardoor je zijn leven een 'lot' vind?
Ik ben ook een betrokken moeder. Maar ik hang er niet boven. Ik begeleid ze (5 en 8) waar nodig. Doe veel voor ze natuurlijk, maar ze zijn geen verlengstuk van mij, maar hun eigen individuen.
dinsdag 28 juni 2022 om 12:53
dinsdag 28 juni 2022 om 12:56
Ja, mijn moeder had dit met mij en ik kreeg een afhankelijkheidsstoornis omdat ik niet zonder haar kon. Ik zou nog steeds niet zonder haar kunnen eerlijk gezegd... Al scheelt het wel dat ik nu zelf ook moeder ben. Maar het heeft ook voordelen, want we voelen elkaar nog steeds heel goed aan en kunnen over alles praten.
Groetjes!
dinsdag 28 juni 2022 om 13:11
Het klinkt niet zo zeer als verbonden met zijn lot, maar meer als overmatig piekeren. En denken dat je meer invloed hebt dan je hebt 
. Zoveel kinderen hebben een onrustige babytijd, die mankeren niks als volwassene. En het klinkt niet alsof jouw kind door afschuwelijke drama’s moest, gewoon wat onrust. Daar komt hij echt overheen hoor.
Ik vind het inderdaad niet helemaal gezond klinken, voor jou niet omdat het je veel stress oplevert, en voor hem niet omdat je niet wilt dat hij zich zorgen gaat maken om jou en je daarom dingen niet vertelt.
Heb je zelf ene idee waarom je het bij je andere kinderen niet hebt? Minder focus op hen omdat er toen al 1 was?
Ik zou in elk geval proberen om mezelf stevig te vertellen dat je taak niet is om zoon overal voor te behoeden, maar om hem te begeleiden dingen zelf aan te kunnen. En dat je minder invloed hebt dan mensen graag willen denken. Zolang je een beetje fatsoenlijke basis geeft, komen de meeste kinderen prima terecht. En ‘een beetje fatsoenlijke basis’ is dus heel wat anders dan ‘perfect’.
. Zoveel kinderen hebben een onrustige babytijd, die mankeren niks als volwassene. En het klinkt niet alsof jouw kind door afschuwelijke drama’s moest, gewoon wat onrust. Daar komt hij echt overheen hoor. Ik vind het inderdaad niet helemaal gezond klinken, voor jou niet omdat het je veel stress oplevert, en voor hem niet omdat je niet wilt dat hij zich zorgen gaat maken om jou en je daarom dingen niet vertelt.
Heb je zelf ene idee waarom je het bij je andere kinderen niet hebt? Minder focus op hen omdat er toen al 1 was?
Ik zou in elk geval proberen om mezelf stevig te vertellen dat je taak niet is om zoon overal voor te behoeden, maar om hem te begeleiden dingen zelf aan te kunnen. En dat je minder invloed hebt dan mensen graag willen denken. Zolang je een beetje fatsoenlijke basis geeft, komen de meeste kinderen prima terecht. En ‘een beetje fatsoenlijke basis’ is dus heel wat anders dan ‘perfect’.
dinsdag 28 juni 2022 om 13:22
Je kind weet echt niet meer wat er in zijn baby tijd is gebeurd hoor. En hij word ook niet nu voor altijd verpest.
Ik zou op de een of andere manier die hyperfocus van hem af proberen te krijgen. Want je bereikt het tegenovergestelde met die manier van aandacht.
Ik zou op de een of andere manier die hyperfocus van hem af proberen te krijgen. Want je bereikt het tegenovergestelde met die manier van aandacht.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 28 juni 2022 om 13:26
geel_aapje schreef: ↑28-06-2022 12:50Ik zal het even wat verduidelijken. Ik kijk nu soms (negatief) terug over hoe we dingen in zijn babytijd hebben aangepakt. Ik vind nu dat ik toen weinig rust had, en had wat zekerder in mijn schoenen willen staan. Dit wordt dan helemaal een groot verhaal in mijn hoofd, ik ga dit helemaal projecteren naar zijn toekomst en bijvoorbeeld bedenken hoe dit hem als volwassene wellicht negatief beïnvloedt.
Als ik het wat nuchterder bekijk is het zijn “lot” dat hij misschien een wat onrustige babytijd heeft gehad. En misschien heeft dat gevolgen maar je weet niet welke. Dus het beste wat ik nu kan doen is de beste moeder in dit moment zijn. Maar ik kom dus niet uit die “verhaalmodus” en het lijkt soms wel alsof ik een soort hyperfocus op hem heb, dit heb ik bij mijn andere kinderen minder. En soms zit ik er zo dicht op dat ik juist op hem snel boos word, terwijl dat waarschijnlijk niet was gebeurt als ik emotioneel wat meer afstand had, dan raakt het me niet zo en had ik wellicht eerder de grens duidelijk gemaakt.
Dit gaat toch helemaal niet over zijn lot? Dit gaat over associeren. Jij verbindt dingen met elkaar die niet persé verbonden hoeven te worden. Jij maakt het heel groot. Denk je echt dat de babytijd zoveel invloed heeft op zijn toekomst? Denk jij dat al jouw handelingen en acties een gevolg gaan hebben op zijn toekomstige leven?
Ja, misschien als je hem heel hard van de commode laat stuiteren.... Maar de hoeveelheid actie in zijn babytijd gaat echt niet zijn partnerkeuze, loopbaan of spirituele pad vormen.
Heb je weleens overwogen om hierover te praten met iemand?
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
dinsdag 28 juni 2022 om 13:47
Ik denk dat jij jezelf veel plezier doet om hier met een professional over te praten. Want je leeft in het verleden of in de toekomst, maar niet in het moment met hem.geel_aapje schreef: ↑28-06-2022 13:39Hmm ja jullie reacties helpen me wel. Heb moeite om te onderscheiden wat bij wat hoort (te verbonden voelen, piekeren, teveel invloed denken te hebben).
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 28 juni 2022 om 14:06
Heel mooi! En waar denk ik. Zo jammer als je je alleen maar zorgen maakt om wat er gebeurd is, en hoe dat in de toekomst nadelig zou kunnen zijn, en compleet te missen wat er nu is.
vrijdag 1 juli 2022 om 17:13
Herkenbaar. Ook bij mijn oudste (jongen) en de twee anderen veeeel minder. Bij mij zat ik er wel minder bovenop doordat er andere kinderen bijkwamen maar die heb je dus algeel_aapje schreef: ↑28-06-2022 12:50Ik zal het even wat verduidelijken. Ik kijk nu soms (negatief) terug over hoe we dingen in zijn babytijd hebben aangepakt. Ik vind nu dat ik toen weinig rust had, en had wat zekerder in mijn schoenen willen staan. Dit wordt dan helemaal een groot verhaal in mijn hoofd, ik ga dit helemaal projecteren naar zijn toekomst en bijvoorbeeld bedenken hoe dit hem als volwassene wellicht negatief beïnvloedt.
Als ik het wat nuchterder bekijk is het zijn “lot” dat hij misschien een wat onrustige babytijd heeft gehad. En misschien heeft dat gevolgen maar je weet niet welke. Dus het beste wat ik nu kan doen is de beste moeder in dit moment zijn. Maar ik kom dus niet uit die “verhaalmodus” en het lijkt soms wel alsof ik een soort hyperfocus op hem heb, dit heb ik bij mijn andere kinderen minder. En soms zit ik er zo dicht op dat ik juist op hem snel boos word, terwijl dat waarschijnlijk niet was gebeurt als ik emotioneel wat meer afstand had, dan raakt het me niet zo en had ik wellicht eerder de grens duidelijk gemaakt.
Mijn oudste is nogal gevoelig en veel meer zoals ik. Heb ook vaak het idee dat de babytijd daar invloed op heeft gehad.
vrijdag 1 juli 2022 om 17:22
Misschien meer afstand in de zin van hem dingen laten doen waarvan jij niet durft dat hij dat doet? Bv hem hoger in de speeltuin laten klimmen dan jij aandurft? Of op zijn fiets/step verder vooruit te laten dan dat jij denkt dat goed is? Dan geef je hem ook meer zelfvertrouwen dat hij merkt dat hij het kan en jezelf ook meer vertrouwen dat het echt wel goed komt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
