Tips gevraagd om zoontje zelf te laten eten

Hoi, ik herken dit wel. Mijn zoontje heeft ook een flinke ontwikkelingsachterstand en eet niet zelfstandig. Alleen een ijsje haha!

Mijn zoontje eet wel dingen met kleine stukjes, maar kan niet kauwen. Hij weet niet dat het kan, of hoe het moet. Hij likt nu aan een chipje, daar ben ik dan al blij mee

Het enige wat je volgens mij (en de hulp om mij heen) kan doen is het blijven aanbieden. Uiteindelijk gaat hij het dan waarschijnlijk toch wel snappen. Voor jou zoontje denk ik dat hetzelfde geldt. Gewoon geduldig blijven volhouden, maar geen strijd aangaan. Ook moet je er rekening mee houden dat hij af en toe weer een beetje terug zal vallen, dat hoort erbij.

Veel succes en vooral ook veel geduld gewenst!! Oh, en laat anderen maar kletsen hoor, vertrouw op jezelf en je zoontje, veel belangrijker!

Zou het kunnen dat pasta een veilig soort eten voor hem is? En dat hij eigenlijk ander eten moet ontdekken? Misschien dat je hem meer kunt betrekken bij het eten voorbereiden en spelenderwijs dingen kunt laten proeven. Misschien kan je al in de supermarkt beginnen. Samen eten uitzoeken en voorbereiden. En dan van zacht voedsel naar steeds harder voedsel gaan? Op het kdv doen ze dit veel met de kleintjes en we staan ervan te kijken wat hij af en toe eet!



Wat fv zei gaat hier ook wel een beetje, hij kan van mij bepaalde dingen weigeren maar als ik hem dan voor sesamstraat zet op zijn knoeimat dan werkt hij ongemerkt eten naar binnen.

Maleficent schreef op 07 april 2008 @ 15:59:

Met avondeten probeer ik af en toe wel nieuwe dingen zoals laatst vissticks, dat ging wel goed. En hij at vorige week zelf helemaal een kipnugget op. Ik ben dan al superblij. De pasta is wel makkelijk, maar ik kook eigenlijk altijd fusilli, en er zit bijvoorbeeld broccoli tussen en die eet hij in 1 stuk op zeg maar. Dat is ook wel zacht, maar ik prak dat niet voor hem. De pap moet ik wel geven vanwege de medicijnen, anders krijg ik dat er niet in.



het is altijd wel een gepuzzel tussen wat laat ik hem zelf doen/wat kan hij zelf/en de medicijnen die hij moet nemen (dat laatste heeft de hoogste prioriteit).

Ik denk idd dat je een beetje té voorzichtig bent. Althans, die indruk krijg ik uit je postings, ik denk dat ik zelf juist wat meer in de andere hoek zit, maar dat heb ik ook moeten leren.



Wat ik in jouw geval zou doen is in ieder geval die melk en die pap blijven geven ivm de medicijnen (kan het 's avonds trouwens niet in een toetje ipv in pap? Zoonlief hier mag geen melkproducten dus die leefde lang op fruithapjes als toetje, maar jij zou ook yoghurt of vla kunnen geven, of niet?) en dan de rest van de maaltijden flink afwisselen.



Ipv pasta gewoon eens aardappelen-groente-vlees maken en dan maar zien wat er in gaat. Zoon hier begon met het vlees, dat is nog steeds favoriet, maar goed, dat vult ook en het is weer een smaakje extra. En nodigt uit tot kauwen, in jouw geval ook niet onbelangrijk volgens mij als ik zo lees wat hij eet, veel zacht voedsel en van een slechte mondmotoriek krijgt hij straks ook last met praten, dus ik zou kauwen wat meer gaan stimuleren.



Brood niet meer in stukjes aanbieden maar gewoon als dubbelgevouwen boterham, evt. die wel nog een keer doormidden snijden zodat het iets kleiner is, maar niet in kleine ieniemini stukjes. Wederom, dat stimuleert het bijten en kauwen.



Wat vaker dingen als crackers en rijstwafels geven, want dat wordt niet zo zacht als een lange vinger, dus moet hij weer kauwen en bijten.



Fruit niet meer prakken, maar alleen in stukken snijden. Als je hem 's avonds ipv pap een fruithap als toetje geeft, dan komt ie én meer in het ritme van avondeten-toetje én krijgt hij de vitamines uit fruit binnen. Overdag hoef je dan wat minder bang te zijn dat hij het fruit niet opeet, en doet ie het niet of is het maar 1 stukje, dan is dat maar zo.



In principe kan hij denk ik het best aan om alleen bij de medicatie-maaltijden nog geholpen te worden, je weet dan iig dat zijn medicijnen erin gaan en dat hij voedingsstoffen binnen heeft gekregen. Alles wat er dan bovenop komt is mooi meegenomen, maar geen noodzaak. Zie het meer als helemaal opnieuw beginnen met bijvoeden, zo zag ik dat ook. De borstvoeding was tot 2 jaar eigenlijk zijn belangrijkste bron van voedingsstoffen en de rest zag ik als bijvoeding. Net als bij babies dus, ik vond het heus jammer dat ik daar zo'n anderhalf jaar later mee was, maar ik wist waar dat aan lag dus elk ieniemini beetje warm eten vond ik net zo'n overwinning als een moeder van een baby van 7 maanden dat vindt.



Je weet dat hij pasta wel lekker vindt, dus als je in ieder geval 1 keer per week of 2 keer per week pasta eet, dan weet je dat hij op die dagen wel warm eten binnen krijgt. En de rest van de dagen zie je het dan wel. Vandaag is het een stukje rookworst, morgen een hapje aardappel, overmorgen een spercieboon, en zo zal je zien dat er stukje bij beetje steeds wat meer ingaat.



Iemand anders zei het ook al: vertrouw op hem. Als ik 1 ding geleerd heb van de eetproblemen van mijn zoon is het wel dat kleine kinderen feilloos kunnen aangeven waar ze aan toe zijn en wat ze aankunnen. Parkeer hem met een eigen tafeltje en stoeltje voor de tv en laat hem aanrommelen met crackers, brood, stukken fruit. Als dat er goed ingaat, is het nog minder erg dat het met warm eten niet zo denderend gaat. Hier thuis maak ik me daar echt nog steeds niet druk om, dat haalt hij de volgende dag wel weer in met het ontbijt, wat in jouw geval ook wat extra pap kan zijn.



Gewoon proberen joh, trek er een maandje voor uit waarin je het wat meer loslaat en hem wat meer laat aanmodderen bij alle maaltijden behalve die voor zijn medicatie. Zie je dan over een maand nog geen vorderingen, dan is het vroeg genoeg om een andere tactiek te gaan proberen. Maar ik denk dat je dan al weer een stapje verder zult zijn. Wie weet verbaast ie je wel in de dingen die hij ineens wel lekker vindt, een van de eerste dingen die mijn zoon ongemerkt naar binnen zat te stouwen toen ik doordat we visite hadden niet zo met hem bezig was, was noedels met oestersaus. Zegt mijn vriendin ineens "niet kijken, maar heb je in de gaten dat dat kind van jou al zijn vijfde handje noedels naar binnen zit te slurpen?"



succes ermee, het is heel vervelend maar nogmaals, mijn zoon is inmiddels 4 en eet nu echt goed, dus het komt echt wel goed hoor, het duurt alleen wat langer. En ach, dat heeft ook zijn charmes, toch?

Mijn oudste heeft ook een (motorische) achterstand en die heb ik dus heel lang gevoerd. Sowieso was kauwen een drama, maar ook zelf eten heeft hier echt heel lang geduurd. Pas na zijn 3e verjaardag ging hij een beetje zelf eten. Hij is nu bijna 4 en ik zit er soms nog happen in te stoppen.



Dochterlief loopt motorisch juist weer een beetje voor en is nogal een drammer, dus die eet nu, met 15 maanden al zelf. Maar als ik heel eerlijk ben, is het niet alleen haar haantje de voorste gedrag die daarvoor gezorgd heeft. Ik heb haar al veel sneller dan mijn oudste zelf laten eten. Want dan was ik met wat anders bezig of had even geen zin in voeren. En dus heeft ze het ook een stuk sneller geleerd.



Achteraf gezien heb ik oudste (die ook flink ziek is geweest) wel erg lang klein gehouden door veel te helpen.



Loslaten is dus het devies. Moeilijk, ik weet het. En aan de andere kant, voor zijn 16e, bij zijn eerste vriendinnetje, zal hij wel zelf gaan eten. Dat houd ik mezelf altijd maar voor als zoonlief weer eens wil dat mama alles doet.

Realiseer je dat het ook de leeftijd is om slecht te eten, er ging een wereld voor me open toen ik erachter kwam dat kinderen zonder medische geschiedenis toen ze 2 waren nog veel slechter aten dan mijn zoon. Ik was erg geneigd om elk niet-gegeten hapje te wijten aan het feit dat hij zo ziek geweest was en een achterstandje had, maar eigenlijk was er geen enkel kindje op de creche dat goed at op die leeftijd. Maar ja, de meeste ouders lopen daar niet mee te koop, zelfs nu op verjaardagen van de kinderen hoor ik dan weleens verhalen van anderen dat hun kinderen eigenlijk niks eten 's avonds, en ben ik wéér verbaasd. En dan realiseer ik me weer dat mijn zoon helemaal niet slecht eet, dat hij zelfs in vergelijking góed eet, onvoorstelbaar is dat.



Ik zeg het omdat ik denk dat dat bij jou ook weleens zou kunnen gebeuren, als je een kind hebt dat vaak in het ziekenhuis ligt ben je wellicht geneigd om daar alles aan te relateren. Maar soms is het ook gewoon de leeftijd hoor, want als ik het zo lees eet jouw zoon qua hoeveelheid net als die van mij helemaal niet echt slecht voor zijn leeftijd. Er zijn gezonde kinderen die een stuk slechter eten, dat is vaak ook wel een geruststellende gedachte voor mij dus wie weet helpt die jou ook.

Maleficent schreef op 07 april 2008 @ 17:14:

FV, dat zegt mijn vaste WVK ook tegen mij, dat hij echt veel eet op een dag voor een 2-jarige. En dat het helemaal niet erg is dat hij vaak hetzelfde eet, dat veel ouders dat doen.



ik was nog vergeten te zeggen dat Jonathan ook nog een koemelkallergie heeft. Voor mij is dat al zo normaal dat ik er niet eens meer aan denk, maar het beperkt wel de mogelijkheden met het 'medicijntoetje' want sojavla vindt hij vies. Veel ouders met een epilepsie kindje doen de medicatie in een danoontje, wij maken in plaats daarvan pap.



Dannas, je hebt helemaal gelijk over dat loslaten denk ik... maar dat is soms best moeilijk. Vooral omdat ik hem 24 uur pd in het oog moet houden voor zover als dat kan.

Ik had net in mijn vroige posting dit erbij gezet, maar misschien lees je dat dan niet meer, dus zet het maar even hier:





Edit: en met aan laten modderen bedoel ik dus vooral niet meer helpen, en ook niet meer aanbieden op een manier waarop hij geholpen móet worden. Kleine stukjes met een vorkje, geprakte hapjes op een lepel of vorkje, da's allemaal moeilijker dan gewoon uit het vuistje. Ook stukjes vlees, die gaan hier ook gewoon nog met de hand hoor, want die van mij vindt met bestek eten nog steeds best lastig, hangt een beetje van wat we eten af.



Wij eten ook vaak hetzelfde hoor, vaak andijvistamppot want dat lust meneer graag, vaak spaghetti want ook dat is favoriet, broodbeleg is elke dag hetzelfde, elke dag dezelfde crackers met hetzelfde beleg, dus idd, dat doen veel mensen. En ook hier allergie, dus het is ook makkelijk omdat je toch al wat beperkter bent. Waarom geef je niet van die fruittoetjes? Mijn zoon is er dol op en het compenseert weer een beetje de groente die er niet ingaat. Ik gaf eerst gewoon olvarithapjes (is alleen belachelijk duur), maar inmiddels geef ik van die gewone bakjes appelmoes en appel-abrikozenmoes enzo, die staan meestal bij de blikgroente in hetzelfde soort bakjes als danoontjes. Zit wel suiker in, dus als je dat niet wil geven kan je beter gewoon fruithapjes voor babies doen, die zijn zonder suiker. Maar dat lijkt wat meer op een danoontje of een bakje vla ofzo, ik geef dan een bakje appelmoes of appelperencompote of zo.



En dan zou je pap kunnen gebruiken als "compensatie" als ie een keer echt slecht heeft gegeten, ipv als toetje. Dus naast het toetje ook nog pap, en als ie juist goed heeft gegeten (warm eten-toetje)geen pap meer geven. Ik gaf ipv de pap die jij geeft borstvoeding en zo ben ik dat toen gaan afbouwen. Mocht ie niet kunnen slapen zonder die pap kan je ook gewoon melk of zelfs evt. borstvoeding geven als slokje voor het slapen gaan, maar dan went hij dat baby-eten 's avonds tenminste een beetje af.

Oh, ik bedenk me ineens dat de medicijnen misschien wel samen met zuivel gegeven moeten worden, dan heb je niks aan dat fruittoetje natuurlijk. Nou ja, misschien heb je er wel wat aan als "gewone" toetjessuggestie .

Fash, wel lezen he :-). Het jochie heeft ook nog eens een KMA.

Up voor Cin.