Kinderen
alle pijlers
Trichotillomanie bij dochter (7) tips?
dinsdag 11 oktober 2022 om 09:32
Hallo allemaal,
Ik heb een dochter van 7 jaar die actief is, vrolijk , energiek. Ze heeft veel vriendinnetjes en doet het goed op school. Dus tot zover geen reden tot zorg. Tijdens de vakantie viel het ons op dat ze een bepaalde tic had, ze maakte een soort schraapgeluidje, waarbij ze ook wat lucht via haar neus naar buiten stootte ( moeilijk uit te leggen) Ze zei dat het was omdat ze last had van slijmvorming, maar na een tijdje begon me toch op te vallen dat het wat dwangmatig leek. Rond dezelfde tijd is ze ook begonnen met het uittrekken van haar wimpers en wenkbrauwen. Eerst viel het niet zo op, maar na een tijdje zagen we kale plekjes ontstaan. Ik heb er toen wat over opgezocht en las dat het vaak met stress te maken heeft en bij kinderen vanzelf overgaat. Ik weet het toen aan het wegvallen van structuur tijdens de vakantie en het weliswaar leuke, maar ook spannende van op reis gaan. We zijn nu echter een maand verder sinds de vakantie en het verbetert niet. Ze heeft nu vrijwel geen wenkbrauwen meer. Ze probeert het wel minder te doen, maar dat lukt zichtbaar niet. Ze komt verder niet gestresst of ongelukkig over, maar ik maak me toch zorgen. Ik ga dus nu een een afspraak inplannen bij de huisarts.
Los daarvan vind ik het lastig om mee om te gaan. Ik wijs haar erop als ik het haar zie doen, maar misschien moet ik er ook weer juist niet teveel nadruk op leggen? Zijn er ouders die dit hebben meegemaakt en heeft iemand tips??
Ik heb een dochter van 7 jaar die actief is, vrolijk , energiek. Ze heeft veel vriendinnetjes en doet het goed op school. Dus tot zover geen reden tot zorg. Tijdens de vakantie viel het ons op dat ze een bepaalde tic had, ze maakte een soort schraapgeluidje, waarbij ze ook wat lucht via haar neus naar buiten stootte ( moeilijk uit te leggen) Ze zei dat het was omdat ze last had van slijmvorming, maar na een tijdje begon me toch op te vallen dat het wat dwangmatig leek. Rond dezelfde tijd is ze ook begonnen met het uittrekken van haar wimpers en wenkbrauwen. Eerst viel het niet zo op, maar na een tijdje zagen we kale plekjes ontstaan. Ik heb er toen wat over opgezocht en las dat het vaak met stress te maken heeft en bij kinderen vanzelf overgaat. Ik weet het toen aan het wegvallen van structuur tijdens de vakantie en het weliswaar leuke, maar ook spannende van op reis gaan. We zijn nu echter een maand verder sinds de vakantie en het verbetert niet. Ze heeft nu vrijwel geen wenkbrauwen meer. Ze probeert het wel minder te doen, maar dat lukt zichtbaar niet. Ze komt verder niet gestresst of ongelukkig over, maar ik maak me toch zorgen. Ik ga dus nu een een afspraak inplannen bij de huisarts.
Los daarvan vind ik het lastig om mee om te gaan. Ik wijs haar erop als ik het haar zie doen, maar misschien moet ik er ook weer juist niet teveel nadruk op leggen? Zijn er ouders die dit hebben meegemaakt en heeft iemand tips??
dinsdag 11 oktober 2022 om 09:44
Wacht even af wat de huisarts zegt. Goed dat je dit niet laat gaan.
In mijn ervaring hebben kinderen vaak meer stress/ spanning dan je door hebt. De groepsdruk wordt groter op deze leeftijd, ze krijgen steeds meer een eigen mening en niet altijd hun zin. En vergis je niet in de hoeveelheid wat kinderen allemaal moeten doen, naast school hebben ze vaak nog een sport, zwemles, bso, speelafspraakjes en de nodige verjaardagen.
Wat doe je zelf thuis om rust te creëren?
Voor mijn dochter helpt het om vlak voor bedtijd lekker een bad te nemen en daarna helemaal insmeren met babyolie, daar wordt ze helemaal rustig van. Meditatie (geleide) vindt ze ook prettig
In mijn ervaring hebben kinderen vaak meer stress/ spanning dan je door hebt. De groepsdruk wordt groter op deze leeftijd, ze krijgen steeds meer een eigen mening en niet altijd hun zin. En vergis je niet in de hoeveelheid wat kinderen allemaal moeten doen, naast school hebben ze vaak nog een sport, zwemles, bso, speelafspraakjes en de nodige verjaardagen.
Wat doe je zelf thuis om rust te creëren?
Voor mijn dochter helpt het om vlak voor bedtijd lekker een bad te nemen en daarna helemaal insmeren met babyolie, daar wordt ze helemaal rustig van. Meditatie (geleide) vindt ze ook prettig
Je richting is belangrijker dan je snelheid
dinsdag 11 oktober 2022 om 09:52
Ja je hebt gelijk hoor, ze is ook nog eens een druk kind met veel vriendinnen dus dan heeft ze ook veel afspraakjes, kinderfeestje en dat soort dingen. Wij hebben thuis wel een duidelijke structuur bijv met etenstijd en bedtijd en ook een ritueel met voorlezen enzo. Massage vind ik wel een goed idee , dat zou ik inderdaad eens kunnen proberen!Vollemaan schreef: ↑11-10-2022 09:44Wacht even af wat de huisarts zegt. Goed dat je dit niet laat gaan.
In mijn ervaring hebben kinderen vaak meer stress/ spanning dan je door hebt. De groepsdruk wordt groter op deze leeftijd, ze krijgen steeds meer een eigen mening en niet altijd hun zin. En vergis je niet in de hoeveelheid wat kinderen allemaal moeten doen, naast school hebben ze vaak nog een sport, zwemles, bso, speelafspraakjes en de nodige verjaardagen.
Wat doe je zelf thuis om rust te creëren?
Voor mijn dochter helpt het om vlak voor bedtijd lekker een bad te nemen en daarna helemaal insmeren met babyolie, daar wordt ze helemaal rustig van. Meditatie (geleide) vindt ze ook prettig
dinsdag 11 oktober 2022 om 10:20
Ze is 7.Okedan schreef: ↑11-10-2022 09:52Ja je hebt gelijk hoor, ze is ook nog eens een druk kind met veel vriendinnen dus dan heeft ze ook veel afspraakjes, kinderfeestje en dat soort dingen. Wij hebben thuis wel een duidelijke structuur bijv met etenstijd en bedtijd en ook een ritueel met voorlezen enzo. Massage vind ik wel een goed idee , dat zou ik inderdaad eens kunnen proberen!
Jij mag voor haar de rust inbouwen.
Ze hoeft niet dagelijks met anderen te spelen. maximaal 2x per week is ook goed.
Als jij van opstaan tot bedtijd met anderen moet interacteren, zonder een moment om jezelf te kunnen horen, daar laadt je ook niet van op.
Daar mag je best op ingrijpen, zeker op deze leeftijd, want plannen kan ze nog helemaal niet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 11 oktober 2022 om 10:33
Ik zou gelijk een doorverwijzing vragen voor een kinderpsycholoog met ervaring. Dit kan onschuldig zijn, maar ook dwangmatig. Let wel: het kan vanzelf weer overgaan.
Het heeft vaak niet direct met stress te maken, maar met een dwangmatige gedachte dat het moet. Bij het uittrekken van het haar ontstaat opluchting.
Gedragsverandering in therapie kan helpen, maar soms bijvoorbeeld ook antidepressiva.
Je kunt het vergelijken met obsessief nagelbijten of obsessief aan wondjes blijven krabben. Als het gelukt is komt er een lekkere stroom serotonine vrij. Dit zorgt ervoor dat het gevoel van 'moeten' flink aanwezig is.
Meer rust in huis creëren gaat dit niet direct helpen. Zeker omdat je aangeeft dat het leven van je dochter zoals van alle 7-jarige is. Je zou er echt achter moeten komen in welk patroon dit gebeurd en of wanneer het verlichting brengt. Daar kan een therapeut jullie goed bij helpen.
Ik vind het heel goed dat je je gevoel volgt hierin en je zorgen serieus neemt.
Het heeft vaak niet direct met stress te maken, maar met een dwangmatige gedachte dat het moet. Bij het uittrekken van het haar ontstaat opluchting.
Gedragsverandering in therapie kan helpen, maar soms bijvoorbeeld ook antidepressiva.
Je kunt het vergelijken met obsessief nagelbijten of obsessief aan wondjes blijven krabben. Als het gelukt is komt er een lekkere stroom serotonine vrij. Dit zorgt ervoor dat het gevoel van 'moeten' flink aanwezig is.
Meer rust in huis creëren gaat dit niet direct helpen. Zeker omdat je aangeeft dat het leven van je dochter zoals van alle 7-jarige is. Je zou er echt achter moeten komen in welk patroon dit gebeurd en of wanneer het verlichting brengt. Daar kan een therapeut jullie goed bij helpen.
Ik vind het heel goed dat je je gevoel volgt hierin en je zorgen serieus neemt.
dinsdag 11 oktober 2022 om 10:57
Ouder1980-2de schreef: ↑11-10-2022 10:33Ik zou gelijk een doorverwijzing vragen voor een kinderpsycholoog met ervaring. Dit kan onschuldig zijn, maar ook dwangmatig. Let wel: het kan vanzelf weer overgaan.
Het heeft vaak niet direct met stress te maken, maar met een dwangmatige gedachte dat het moet. Bij het uittrekken van het haar ontstaat opluchting.
Gedragsverandering in therapie kan helpen, maar soms bijvoorbeeld ook antidepressiva.
Je kunt het vergelijken met obsessief nagelbijten of obsessief aan wondjes blijven krabben. Als het gelukt is komt er een lekkere stroom serotonine vrij. Dit zorgt ervoor dat het gevoel van 'moeten' flink aanwezig is.
Meer rust in huis creëren gaat dit niet direct helpen. Zeker omdat je aangeeft dat het leven van je dochter zoals van alle 7-jarige is. Je zou er echt achter moeten komen in welk patroon dit gebeurd en of wanneer het verlichting brengt. Daar kan een therapeut jullie goed bij helpen.
Ik vind het heel goed dat je je gevoel volgt hierin en je zorgen serieus neemt.
Ja ik dacht ook in de richting van dwang, zeker ook icm dat andere ticje dat ze heeft. Ze zegt zelf dat ze meestal niet door heeft dat ze het doet.
ik heb als kind ook een periode dwanghandelingen gehad (mijn handen wassen tot de vellen erbij hingen) dus een erfelijke component kan ook nog een rol spelen.
Ik ga inderdaad inzetten op een doorverwijzing naar een psycholoog.
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:01
Lastig. Mijn dochter had rond diezelfde tijd (7-8 jaar) opeens last van OCD-achtige klachten. Alles moest precies op een bepaalde manier staan op haar slaapkamer, anders raakte ze in paniek. Ik heb toen ook getwijfeld of we hulp moesten inschakelen, maar wilde het ook niet te snel medicaliseren. In gesprekken met anderen hoorde ik meer verhalen van meiden rond die leeftijd die opeens psychische klachten kregen die zich dan bij eenieder op een andere manier uitten. Bij mijn dochter is het vanzelf overgegaan. Ik heb er wel de indruk aan overgehouden dat er kennelijk rond die leeftijd een ontwikkeling plaatsvindt in het brein/hormonen die wat heftig kan uitpakken voor sommige kinderen.
Heb je het idee dat je dochter het een probleem vindt? Zo niet, dan zou ik het even aankijken.
Heb je het idee dat je dochter het een probleem vindt? Zo niet, dan zou ik het even aankijken.
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:07
Herkenbaar, dochter krijgt bij spanning ook allerlei handelingen die ze niet tegen kan gaan. Lippen likken is er 1 van, gefriemel aan haar onderbroek omdat ze denkt dat ze niet goed heeft afgeveegd en afgelopen zomer begon ze te kuchen. Bij elke nieuwe handeling proberen we meer rust in te bouwen (blijkbaar is alles even teveel). Bij het kuchen hebben we ook naar een alternatief gezocht omdat ik het zelf zo ontzettend irritant vond. We hebben haar een bijtketting gegeven, elke keer dat ze wilde kuchen beet ze even op die ketting. Na 3 dagen bleek de spanning minder, werd de bijtketting minder interessant en was het weer over. Bij lippen likken smeren we wat af trouwens, zodat in elk geval haar huid niet schraal wordt. En we bespreken het samen; je denkt dat je het moet doen maar we kunnen samen proberen het te stoppen.
De officiële behandeling van tics is; leren uitstellen of een alternatief aanleren. Gelukkig zijn het hier nog geen echte (langdurige tics), hopelijk bij jullie dochter ook snel weer over!
De officiële behandeling van tics is; leren uitstellen of een alternatief aanleren. Gelukkig zijn het hier nog geen echte (langdurige tics), hopelijk bij jullie dochter ook snel weer over!
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:23
Nou in zoverre, het niet hebben van wenkbrauwen is natuurlijk een beetje een vreemd gezicht en daar schaamt zich wel vooralouette schreef: ↑11-10-2022 11:01Lastig. Mijn dochter had rond diezelfde tijd (7-8 jaar) opeens last van OCD-achtige klachten. Alles moest precies op een bepaalde manier staan op haar slaapkamer, anders raakte ze in paniek. Ik heb toen ook getwijfeld of we hulp moesten inschakelen, maar wilde het ook niet te snel medicaliseren. In gesprekken met anderen hoorde ik meer verhalen van meiden rond die leeftijd die opeens psychische klachten kregen die zich dan bij eenieder op een andere manier uitten. Bij mijn dochter is het vanzelf overgegaan. Ik heb er wel de indruk aan overgehouden dat er kennelijk rond die leeftijd een ontwikkeling plaatsvindt in het brein/hormonen die wat heftig kan uitpakken voor sommige kinderen.
Heb je het idee dat je dochter het een probleem vindt? Zo niet, dan zou ik het even aankijken.
Fijn dat het bij jouw dochter vanzelf is overgegaan, dat is geruststellend l. Ik geloof ook wel dat best veel kinderen een tijdje iets dwangmatigs kunnen hebben
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:24
Alternatief aanleren vind ik een goed idee, ik heb ooit gelezen dat een gewoonte vervangen makkelijker is dan proberen niets meer te doen en daar geloof ik heilig in... ik draai nu ook nog steeds aan mijn haar als een klein meisje maar liever dat dan dat ik weer aan mijn wimpers ga trekken (alhoewel heel soms dat nog gebeurt als er wat kriebelt in mijn oog) overigens heeft mijn moeder me toen geleerd hoe je je wenkbrauwen met een goed pincetje 'mooi' kunt epileren en dat hielp ook met de schaamte,nu kon ik gecontroleerd toch een heel klein beetje toegeven aan de drang maar ik liep niet meer voor gek.
turquasi wijzigde dit bericht op 11-10-2022 13:37
0.99% gewijzigd
Lorem Ipsum
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:31
dinsdag 11 oktober 2022 om 11:38
Ik heb zelf zo'n bijtketting voor mijn oudste. Ze is een fervent nagelbijter. We moesten inderdaad een andere activiteit bedenken in plaats van dat heftige nagelbijten. Ze beetje velletjes tot bloedens toe, en nog steeds. Zeker na het zwemmen is het een gedoe. We hebben nu ook overal bijzettingen liggen. Omdat ik zelf in de sector van hulpverlening werk, taal spraak sensorische intergratie en psyche, ben ik wel naar een collega gegaan. Ik vond het lastig om objectief te kijken. We merkten namelijk dat het de ene dwang oplossen leidde tot een andere dwang. Zo hebben we al eens bij de kindercardioloog gezeten omdat ze veel pijn op de borst had, dat bleek gelukkig door een gespannen houding te komen. Liplikken is ook al eens gepasseerd.zussel schreef: ↑11-10-2022 11:07Herkenbaar, dochter krijgt bij spanning ook allerlei handelingen die ze niet tegen kan gaan. Lippen likken is er 1 van, gefriemel aan haar onderbroek omdat ze denkt dat ze niet goed heeft afgeveegd en afgelopen zomer begon ze te kuchen. Bij elke nieuwe handeling proberen we meer rust in te bouwen (blijkbaar is alles even teveel). Bij het kuchen hebben we ook naar een alternatief gezocht omdat ik het zelf zo ontzettend irritant vond. We hebben haar een bijtketting gegeven, elke keer dat ze wilde kuchen beet ze even op die ketting. Na 3 dagen bleek de spanning minder, werd de bijtketting minder interessant en was het weer over. Bij lippen likken smeren we wat af trouwens, zodat in elk geval haar huid niet schraal wordt. En we bespreken het samen; je denkt dat je het moet doen maar we kunnen samen proberen het te stoppen.
De officiële behandeling van tics is; leren uitstellen of een alternatief aanleren. Gelukkig zijn het hier nog geen echte (langdurige tics), hopelijk bij jullie dochter ook snel weer over!
Mijn dochter is gevoelig en vooral gevoelig voor te weinig slaap. Nu leest ze enorm graag en vaak gaat ze lezen als ze wakker wordt. Lijkt ook op dwang
Dan kan ze uren lezen zonder dat wij het doorhebben. Hier hebben we ook al van alles voor geprobeerd, maar ze vond altijd wel een weg. Het maakt dat ze vaak heel erg moe is en zichzelf alert wil houden, het doen van een handeling helpt haar hierbij. We oefenen nu vooral dat ze haar eigen lichamelijke signalen goed leert kennen en hiernaar handelt. Dus bij lichamelijk ongemak (moe, naar de wc moeten, te koud/te warm, enzovoorts) moet ze dit herkennen en hiernaar handelen. Dit vindt ze erg lastig. Wij zien het gelijk in haar hele houding en reacties, dus hebben we hier ook afspraken over gemaakt.
dinsdag 11 oktober 2022 om 12:34
Oh dat lezen, herkenbaar! Sinds ze kan lezen lijkt het wel een verslaving (totaal niet te bereiken ook als ze leest). Gelukkig is ze nog wel heel gevoelig voor afspraken; na 19.45 wordt er niet meer gelezen. Ik hoop dat dat nog even blijft want anders zie ik haar ook wel hele nachten lezen. Nagelbijten ook nog niet ontdekt maar wel altijd al gevoelig voor alles aan haar lichaam (dus speciale sokken, geen broeken met knopen en ritsen, alle kaartjes ergens uit, etc).Ouder1980-2de schreef: ↑11-10-2022 11:38Ik heb zelf zo'n bijtketting voor mijn oudste. Ze is een fervent nagelbijter. We moesten inderdaad een andere activiteit bedenken in plaats van dat heftige nagelbijten. Ze beetje velletjes tot bloedens toe, en nog steeds. Zeker na het zwemmen is het een gedoe. We hebben nu ook overal bijzettingen liggen. Omdat ik zelf in de sector van hulpverlening werk, taal spraak sensorische intergratie en psyche, ben ik wel naar een collega gegaan. Ik vond het lastig om objectief te kijken. We merkten namelijk dat het de ene dwang oplossen leidde tot een andere dwang. Zo hebben we al eens bij de kindercardioloog gezeten omdat ze veel pijn op de borst had, dat bleek gelukkig door een gespannen houding te komen. Liplikken is ook al eens gepasseerd.
Mijn dochter is gevoelig en vooral gevoelig voor te weinig slaap. Nu leest ze enorm graag en vaak gaat ze lezen als ze wakker wordt. Lijkt ook op dwang
We oefenen nu vooral dat ze haar eigen lichamelijke signalen goed leert kennen en hiernaar handelt. Dus bij lichamelijk ongemak (moe, naar de wc moeten, te koud/te warm, enzovoorts) moet ze dit herkennen en hiernaar handelen. Dit vindt ze erg lastig. Wij zien het gelijk in haar hele houding en reacties, dus hebben we hier ook afspraken over gemaakt.
dinsdag 11 oktober 2022 om 12:56
Ergens superfijn dat ze lezen fijn vinden. Mijn zoon van 9 implodeert wel eens en dan schiet hij naar boven en gaat hij lezen. Dan komt hij weer rustig terug.zussel schreef: ↑11-10-2022 12:34Oh dat lezen, herkenbaar! Sinds ze kan lezen lijkt het wel een verslaving (totaal niet te bereiken ook als ze leest). Gelukkig is ze nog wel heel gevoelig voor afspraken; na 19.45 wordt er niet meer gelezen. Ik hoop dat dat nog even blijft want anders zie ik haar ook wel hele nachten lezen. Nagelbijten ook nog niet ontdekt maar wel altijd al gevoelig voor alles aan haar lichaam (dus speciale sokken, geen broeken met knopen en ritsen, alle kaartjes ergens uit, etc).
Ik heb ooit geroepen: tuurlijk mag je opblijven, als je maar leest. Ik laat het nu maar los, het brengt rust in het koppie. Soms zegt ze dan: vanavond ga ik vroeg slapen., dat doet ze dan ook.
Ik houd zelf niet van strijd, ik vind dat echt heel erg vervelend.
En we zijn vaak in de avond op pad om te sporten en dan pas rond half 8-kwart voor 8 thuis, dus het is vaak wel later dan ik zou willen.
Hier ook sokken binnenste buiten en altijd mee winkelen omdat ze dan willen voelen aan de stofjes.
maandag 17 oktober 2022 om 22:48
Op zich is dwangmatig gedrag ‘normaal’ op die leeftijd, maar beperkt in tijd.
Het hangt sowieso samen met stress en druk. Zij kan nog niet voldoende oorzaak-gevolg zien, alsook nog niet voldoende tijdsperspectief zien, dus het is aan de ouders om de druk naar beneden te halen. Installeer voldoende rustmomenten.
Verzwaard deken ‘s nachts kan ook lichamelijke rust ondersteunen.
Meditatie, yoga.. wandelen, knuffelen,,,
Het hangt sowieso samen met stress en druk. Zij kan nog niet voldoende oorzaak-gevolg zien, alsook nog niet voldoende tijdsperspectief zien, dus het is aan de ouders om de druk naar beneden te halen. Installeer voldoende rustmomenten.
Verzwaard deken ‘s nachts kan ook lichamelijke rust ondersteunen.
Meditatie, yoga.. wandelen, knuffelen,,,
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
