Kinderen
alle pijlers
Uit elkaar met een peuter
woensdag 26 juni 2024 om 15:13
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt in verband met herkenbaarheid.
Ik heb de knoop doorgehakt. Vriend en ik (niet getrouwd) zijn 4 jaar samen en we hebben een zoontje van 2.5 jaar. De afgelopen paar maanden (ongeveer vanaf de herfst van 2023) heeft het er regelmatig om gespannen of we bij elkaar zouden blijven of niet. Vriend heeft een moeilijk en dominant karakter en heeft altijd donderwolken boven zijn hoofd hangen. Ik ben ook zeker geen perfecte partner. Er is nog wel meer maar dit laat ik even in het midden. Er is geen sprake van geweld. Er is al ruim een jaar geen affectie meer tussen ons en ik wil het gewoon niet meer. Ik heb het laatste jaar al continue gevoeld dat ik alleen bij hem blijf voor onze zoon en dat ik mijn eigen gevoelens en behoefte hier bij opoffer. Maar ik moet nog 30 worden en ik vind mezelf eerlijk gezegd te jong om mijn eigen (liefdes)leven hiervoor op te offeren.
Ik wil dus niet meer. Ik ben financieel onafhankelijk en ik heb een netwerk. Vriend kan in de huidige woning blijven, ik wil ergens een nieuwe plek zoeken (in de omgeving van onze oude huurwoning). Ik heb voldoende inkomen om privaat te huren. Ik heb dit gisteren besloten, dus alles is nog heel erg vers.
Echter ben ik vooral opzoek naar ervaringen van anderen. Ik vind het meer dan vreselijk voor onze zoon van 2.5 jaar. Alles wat ik niet wilde, was uit elkaar gaan met de vader van mijn kind. Ik voel me nu al extreem schuldig als ik hem met pretoogjes 'papa!' hoor roepen.
We hebben op dit punt nog niets over een omgangsregeling gehad maar naar alle waarschijnlijkheid wordt het 5/2 (weekdag en weekenddag) of 4/3 (2 weekdagen en weekenddag) afhankelijk van wat vriend wil, maar zijn hoofdverblijf zal bij mij zijn.
We hebben een slim en gevoelig kind wat snel dingen oppikt. De komende tijd zal ik sowieso hier blijven wonen want een nieuwe woning is niet morgen gevonden. Ik wil sowieso samen verder als ouder, alleen niet als liefdespartner.
Maar oh oh oh wat een schuldgevoel naar mijn zoontje toe. Maar het is ook geen doen om zelf doodongelukkig te blijven in een relatie, alleen maar zodat zijn beide ouders in 1 huis wonen.
Ik heb de knoop doorgehakt. Vriend en ik (niet getrouwd) zijn 4 jaar samen en we hebben een zoontje van 2.5 jaar. De afgelopen paar maanden (ongeveer vanaf de herfst van 2023) heeft het er regelmatig om gespannen of we bij elkaar zouden blijven of niet. Vriend heeft een moeilijk en dominant karakter en heeft altijd donderwolken boven zijn hoofd hangen. Ik ben ook zeker geen perfecte partner. Er is nog wel meer maar dit laat ik even in het midden. Er is geen sprake van geweld. Er is al ruim een jaar geen affectie meer tussen ons en ik wil het gewoon niet meer. Ik heb het laatste jaar al continue gevoeld dat ik alleen bij hem blijf voor onze zoon en dat ik mijn eigen gevoelens en behoefte hier bij opoffer. Maar ik moet nog 30 worden en ik vind mezelf eerlijk gezegd te jong om mijn eigen (liefdes)leven hiervoor op te offeren.
Ik wil dus niet meer. Ik ben financieel onafhankelijk en ik heb een netwerk. Vriend kan in de huidige woning blijven, ik wil ergens een nieuwe plek zoeken (in de omgeving van onze oude huurwoning). Ik heb voldoende inkomen om privaat te huren. Ik heb dit gisteren besloten, dus alles is nog heel erg vers.
Echter ben ik vooral opzoek naar ervaringen van anderen. Ik vind het meer dan vreselijk voor onze zoon van 2.5 jaar. Alles wat ik niet wilde, was uit elkaar gaan met de vader van mijn kind. Ik voel me nu al extreem schuldig als ik hem met pretoogjes 'papa!' hoor roepen.
We hebben op dit punt nog niets over een omgangsregeling gehad maar naar alle waarschijnlijkheid wordt het 5/2 (weekdag en weekenddag) of 4/3 (2 weekdagen en weekenddag) afhankelijk van wat vriend wil, maar zijn hoofdverblijf zal bij mij zijn.
We hebben een slim en gevoelig kind wat snel dingen oppikt. De komende tijd zal ik sowieso hier blijven wonen want een nieuwe woning is niet morgen gevonden. Ik wil sowieso samen verder als ouder, alleen niet als liefdespartner.
Maar oh oh oh wat een schuldgevoel naar mijn zoontje toe. Maar het is ook geen doen om zelf doodongelukkig te blijven in een relatie, alleen maar zodat zijn beide ouders in 1 huis wonen.
woensdag 26 juni 2024 om 19:30
Geen ervaring hier, maar wel een hart onder de riem: als jij besluit dat het niet meer werkt, dan weet jij van jezelf dat er geen andere optie is die jou ook nog wat levensgeluk biedt. Je hebt de beslissing niet lichtvaardig genomen.
Het schuldgevoel moet je echt proberen los te laten. Laat het er zijn, zie het voor wat het is, en bedenk dat schuldgevoel niemand ergens bij gaat helpen. Het gaat niet beter met je kind, met jezelf of je ex als jij je schuldig voelt.
Je hebt je besluit genomen, het kan niet meer, punt. Schuldgevoel is hier niet van nut. Probeer het echt weg te beredeneren.
Ja, het is rot voor hem dat zijn ouders uit elkaar gaan. Waarschijnlijk zou het op de lange termijn rotter voor hem zijn als zijn ouders bij elkaar blijven.
Sterkte. Soms is het niet anders.
Het schuldgevoel moet je echt proberen los te laten. Laat het er zijn, zie het voor wat het is, en bedenk dat schuldgevoel niemand ergens bij gaat helpen. Het gaat niet beter met je kind, met jezelf of je ex als jij je schuldig voelt.
Je hebt je besluit genomen, het kan niet meer, punt. Schuldgevoel is hier niet van nut. Probeer het echt weg te beredeneren.
Ja, het is rot voor hem dat zijn ouders uit elkaar gaan. Waarschijnlijk zou het op de lange termijn rotter voor hem zijn als zijn ouders bij elkaar blijven.
Sterkte. Soms is het niet anders.
woensdag 26 juni 2024 om 19:40
Als je zoontje zo sensitief is, zal hij vast ook de huidige spanningen meekrijgen. Dat is dus al winst als jullie uit elkaar gaan.
Ik zou me wel afvragen of ik er alles aan gedaan heb. Het is nogal snel gegaan; na een halfjaar relatie zwanger en met een redelijk jong kind al spanningen en uit elkaar. Ik kan verder niet uit je OP opmaken wat jullie al geprobeerd hebben om de relatie te verbeteren.
Als je eenmaal concludeert dat je er alles aan gedaan hebt, vooral geen schuldgevoel hebben. Het is wat het is.
Ik zou me wel afvragen of ik er alles aan gedaan heb. Het is nogal snel gegaan; na een halfjaar relatie zwanger en met een redelijk jong kind al spanningen en uit elkaar. Ik kan verder niet uit je OP opmaken wat jullie al geprobeerd hebben om de relatie te verbeteren.
Als je eenmaal concludeert dat je er alles aan gedaan hebt, vooral geen schuldgevoel hebben. Het is wat het is.
woensdag 26 juni 2024 om 19:44
Dat is waarschijnlijk de grootste reden dat het mis is gegaan: ze kenden elkaar nog niet goed genoeg om samen ouders te worden. Dan kom je er pas achter dat je helemaal niet bij elkaar past als er al een kind is. Maar soms loopt het zo, en sowieso is daar niets meer aan te doen. Daar hoeft ze niet de rest van haar leven voor op de blaren te zitten.andnowwedance schreef: ↑26-06-2024 19:40
Ik zou me wel afvragen of ik er alles aan gedaan heb. Het is nogal snel gegaan; na een halfjaar relatie zwanger en met een redelijk jong kind al spanningen en uit elkaar. Ik kan verder niet uit je OP opmaken wat jullie al geprobeerd hebben om de relatie te verbeteren.
woensdag 26 juni 2024 om 19:48
Dat laatste beweer ik ook zeker niet. Vandaar ook mijn opmerking dat als ze het geprobeerd hebben, schuldgevoelens niet op zijn plek zijn.Jufjoke schreef: ↑26-06-2024 19:44Dat is waarschijnlijk de grootste reden dat het mis is gegaan: ze kenden elkaar nog niet goed genoeg om samen ouders te worden. Dan kom je er pas achter dat je helemaal niet bij elkaar past als er al een kind is. Maar soms loopt het zo, en sowieso is daar niets meer aan te doen. Daar hoeft ze niet de rest van haar leven voor op de blaren te zitten.
Als proberen er niet eens in zit, kan inderdaad de conclusie zijn dat er niks meer aan te doen is.
woensdag 26 juni 2024 om 20:13
Hier wel ervaring.
Uit elkaar met twee peuters en een mini baby.
Ga voor 50-50.
Echt. Laat je ex geen "dagje in de week en om het weekend" vader worden.
En ja ik de eerste maanden elke keer de ogen uit mijn kop gejankt als ik mijn/onze piepjonge baby aan zijn vader meegaf maar nu, na ruik anderhalf jaar kan ik zeggen, kinderen hebben hun vader nodig en bij voorkeur dus 50/50.
Het geeft mij de ruimte om op doordeweekse dagen lang(er) te werken of me-time te nemen zodat de dagen dat ik ze alledrie alleen heb ook een leuke, opgeladen moeder ben. Weekend hier ook om en om. Kinderen weten inmiddels niet beter.
En sterkte. Want het is een hel. Althans ik vond het verschrikkelijk zwaar. Kan nu pas, na anderhalf zeggen dat het vaarwater rustiger is. Ondanks dat je particulier kunt huren veranderd er veel.
Uit elkaar met twee peuters en een mini baby.
Ga voor 50-50.
Echt. Laat je ex geen "dagje in de week en om het weekend" vader worden.
En ja ik de eerste maanden elke keer de ogen uit mijn kop gejankt als ik mijn/onze piepjonge baby aan zijn vader meegaf maar nu, na ruik anderhalf jaar kan ik zeggen, kinderen hebben hun vader nodig en bij voorkeur dus 50/50.
Het geeft mij de ruimte om op doordeweekse dagen lang(er) te werken of me-time te nemen zodat de dagen dat ik ze alledrie alleen heb ook een leuke, opgeladen moeder ben. Weekend hier ook om en om. Kinderen weten inmiddels niet beter.
En sterkte. Want het is een hel. Althans ik vond het verschrikkelijk zwaar. Kan nu pas, na anderhalf zeggen dat het vaarwater rustiger is. Ondanks dat je particulier kunt huren veranderd er veel.
woensdag 26 juni 2024 om 20:26
Zoals we het er nu over gehad hebben gaan we waarschijnlijk mikken op zondag t/m woensdag bij mij en dan donderdag t/m zaterdag bij hem.
Met daarin wel de afspraak dat we flexibel blijven als het nodig is. Volgens mij is dat dan inderdaad co-ouderschap.
Mijn eerste gedachte was vrijdag en zaterdag bij hem, ook om hem te ontlasten (vaak moe na het werk, geen energie). Maar eigenlijk is 4/3 een betere optie en biedt mij ook wat rust. Wie weet gaan we dit pas over een paar maanden doen want ik zal eerst een ander appartement moeten vinden.
Als hij over anderhalf jaar naar school gaat dan zal de school waarschijnlijk wel bij mijn woning worden. Overigens is mijn zoekgebied maximaal 15km van vader af en vader woont vrij centraal en heeft totaal geen moeite met die afstand. Ik heb de mogelijkheid om thuis te werken dus dan is het handig als de school straks bij mij 'om de hoek' is (waar dat dan ook gaat zijn).
Ik merk wel dat ik al helemaal in de regelmodus ben geschoten terwijl hij alles nog moet verwerken. Logisch ook. Ik zou het liefst vandaag de meubels verdelen en het ouderschapsplan schrijven maar daar is hij nog helemaal niet aan toe. Het is mijn coping om direct over te schakelen op actie. Het voelt voor mij ook ineens heel luchtig om over te praten want de kogel is nu door de kerk. We gaan over 2 weken een week naar de camping in Luxemburg en ik heb er bijna meer zin in.. gewoon omdat we nu weten dat we ergens naar toe werken. Hij gaf vandaag ook aan dat hij er wel zenuwen maar ook berusting in heeft en dat dit de juiste keuze is.
woensdag 26 juni 2024 om 20:32
Dit is inderdaad in grote lijnen wat er is gebeurd. Wegens omstandigheden in de verliefde fase al gaan samenwonen (uiteraard veel te vroeg). Vervolgens had ik na ongeveer een jaar een vrij sterke kinderwens en toen we het 'gingen proberen' was ik binnen 3 weken zwanger. Uiteraard gewenst maar wel heel snel. We hebben er in ieder geval een prachtig leuke zoon voor teruggekregen dus ergens voelt het ook wel dat het zo heeft moeten zijn. Maar als we langer de tijd hadden genomen dan waren veel karaktereigenschappen al eerder aan het licht gekomen.Jufjoke schreef: ↑26-06-2024 19:44Dat is waarschijnlijk de grootste reden dat het mis is gegaan: ze kenden elkaar nog niet goed genoeg om samen ouders te worden. Dan kom je er pas achter dat je helemaal niet bij elkaar past als er al een kind is. Maar soms loopt het zo, en sowieso is daar niets meer aan te doen. Daar hoeft ze niet de rest van haar leven voor op de blaren te zitten.
We zijn overigens niet in therapie geweest, maar we zijn al bijna een jaar om de twee maanden op het punt van stoppen, weer gesprekken voeren, proberen te verbeteren en dan stort het weer in omdat we in essentie gewoon niet bij elkaar passen. Maar ik vind hem wel een leuke vader en ik denk dat, als we eenmaal niet meer samenwonen straks, wij prima op een relaxte manier co-ouderschap kunnen houden.
Ik denk dat als we langer zouden wachten de bom straks echt een keer barst en dan is er geen ruimte meer om samen feestdagen, uitjes en vakanties te vieren. En dat wil ik echt voorkomen. Liever inderdaad 2 huizen waar blije ouders zitten dan 1 huis waar het niks is. Dat is ook geen voorbeeld voor je kind, dat dat dan een stabiele relatie is.
En ik probeer maar te denken, hij gaat straks momenten hebben dat hij tranen heeft om bij één van ons te zjin of dat hij het niet snapt, maar als hij 5 is weet hij daar niets meer van. Dan is de interactie tussen ons als ex-partners hetgeen wat leidend is voor zijn ervaring. Mijn eigen ouders gingen uit elkaar toen ik 2 was en ik heb nooit beter geweten.
woensdag 26 juni 2024 om 21:13
Ik haak hier even op in. Voor vader is de afstand misschien geen probleem, maar jullie kind blijft geen 2,5. Op een gegeven moment krijgen kinderen een eigen sociaal leven, willen zelf naar school en naar de sportclub en buiten spelen met hun vriendjes en dan is 15 km echt een heel eind.lieveralleen schreef: ↑26-06-2024 20:26
Als hij over anderhalf jaar naar school gaat dan zal de school waarschijnlijk wel bij mijn woning worden. Overigens is mijn zoekgebied maximaal 15km van vader af en vader woont vrij centraal en heeft totaal geen moeite met die afstand. Ik heb de mogelijkheid om thuis te werken dus dan is het handig als de school straks bij mij 'om de hoek' is (waar dat dan ook gaat zijn).
I
Ik zou echt proberen om op kinder-fietsafstand van elkaar te blijven wonen. Of (gezien de lastige woningmarkt) er op in te zetten dat jullie blijven zoeken naar woonruimte om bijvoorbeeld een max van 5 km te hebben voor het kind 10 jaar is.
"Je ne suis pas d’accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu’au bout pour que vous puissiez le dire." -Voltaire
woensdag 26 juni 2024 om 21:25
EensNightNurse schreef: ↑26-06-2024 21:13Ik haak hier even op in. Voor vader is de afstand misschien geen probleem, maar jullie kind blijft geen 2,5. Op een gegeven moment krijgen kinderen een eigen sociaal leven, willen zelf naar school en naar de sportclub en buiten spelen met hun vriendjes en dan is 15 km echt een heel eind.
Ik zou echt proberen om op kinder-fietsafstand van elkaar te blijven wonen. Of (gezien de lastige woningmarkt) er op in te zetten dat jullie blijven zoeken naar woonruimte om bijvoorbeeld een max van 5 km te hebben voor het kind 10 jaar is.
woensdag 26 juni 2024 om 21:55
Ik snap wat je zegt, maar in deze huizenmarkt mag je onderhand blij zijn met alles wat je überhaupt kunt vinden toch?vivapimpelmees schreef: ↑26-06-2024 21:3115 km bij elkaar vandaan is te ver. Niet voor nu, wel voor straks. School. Speelafspraakjes. Zwemles. Sporten.
woensdag 26 juni 2024 om 21:57
Eens.vivapimpelmees schreef: ↑26-06-2024 21:3115 km bij elkaar vandaan is te ver. Niet voor nu, wel voor straks. School. Speelafspraakjes. Zwemles. Sporten.
En dat hele "we blijven flexibel"
Super leuk maar vaak komt er toch mot. Want nieuwe liefde in het spel, die heeft vaak ook kinderen, ook met co-ouderschap, dan willen de exen weer dagen of weken wisselen "want anders zien we elkaar nooit zonder kinderen, boehoe".
Heel cliché, dat "we blijven flexibel en willen het goed regelen voor de kinderen" maar mijn advies: timmer dicht wat je dicht kan timmeren voor de lastigere tijden die vast nog komen gaan.
woensdag 26 juni 2024 om 22:01
En dit ook helaas.happyapple schreef: ↑26-06-2024 21:55Ik snap wat je zegt, maar in deze huizenmarkt mag je onderhand blij zijn met alles wat je überhaupt kunt vinden toch?
Ik had puur mazzel een huis te krijgen (wbv, 14 inschrijfjaren) op zo'n 3 km bij ex vandaan zo goed als naast de school van de kinderen.
Geen idee waar ik anders terecht had gekomen in deze woningmarkt....
Nogmaals, veel sterkte TO.
Het is niet niks en denk vooral ook aan later als je het ouderschapsplan schrijft en ook de what if scenario's met nieuwe partners e.d.
woensdag 26 juni 2024 om 22:02
Zeker als er nu altijd donderwolken zijn. De relatie verandert van vorm maar je blijft met twee dezelfde personen een team.Lievelieve schreef: ↑26-06-2024 21:57Eens.
En dat hele "we blijven flexibel"
Super leuk maar vaak komt er toch mot. Want nieuwe liefde in het spel, die heeft vaak ook kinderen, ook met co-ouderschap, dan willen de exen weer dagen of weken wisselen "want anders zien we elkaar nooit zonder kinderen, boehoe".
Heel cliché, dat "we blijven flexibel en willen het goed regelen voor de kinderen" maar mijn advies: timmer dicht wat je dicht kan timmeren voor de lastigere tijden die vast nog komen gaan.
woensdag 26 juni 2024 om 22:07
We wonen niet in een stedelijk gebied van NL. In principe probeer ik iets in dezelfde gemeente te zoeken of de gemeente ernaast. Is hemelsbreed maximaal 15 min met de auto. Fietsafstand zou ideaal zijn maar ik denk dat ik al blij kan zijn als ik überhaupt iets kan vinden.vivapimpelmees schreef: ↑26-06-2024 21:3115 km bij elkaar vandaan is te ver. Niet voor nu, wel voor straks. School. Speelafspraakjes. Zwemles. Sporten.
Het is wel grappig want het huis naast ons komt ook te huur (twee onder 1 kap). Maar om nou naast elkaar te gaan wonen lijkt me niet ideaal met het zicht op een nieuwe partner eventueel in de toekomst of weet ik veel wat. Dan zit je nog altijd op elkaars lip.
Kon je wel de kinderkamer doorbreken, haha.
woensdag 26 juni 2024 om 22:14
Zou voor kind juist wel ideaal zijn. Het minst erge als er dan toch gescheiden wordt. Een buitenkans, eigenlijk. Als pa en ma hun ego’s er buiten weten te houden.lieveralleen schreef: ↑26-06-2024 22:07.
Het is wel grappig want het huis naast ons komt ook te huur (twee onder 1 kap). Maar om nou naast elkaar te gaan wonen lijkt me niet ideaal met het zicht op een nieuwe partner eventueel in de toekomst of weet ik veel wat. Dan zit je nog altijd op elkaars lip.
Kon je wel de kinderkamer doorbreken, haha.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juni 2024 om 22:14
Of je op elkaar lip zit is aan jullie natuurlijk. Voor je kind misschien wel ideaallieveralleen schreef: ↑26-06-2024 22:07We wonen niet in een stedelijk gebied van NL. In principe probeer ik iets in dezelfde gemeente te zoeken of de gemeente ernaast. Is hemelsbreed maximaal 15 min met de auto. Fietsafstand zou ideaal zijn maar ik denk dat ik al blij kan zijn als ik überhaupt iets kan vinden.
Het is wel grappig want het huis naast ons komt ook te huur (twee onder 1 kap). Maar om nou naast elkaar te gaan wonen lijkt me niet ideaal met het zicht op een nieuwe partner eventueel in de toekomst of weet ik veel wat. Dan zit je nog altijd op elkaars lip.
Kon je wel de kinderkamer doorbreken, haha.
als je zo dicht bij elkaar woont.
woensdag 26 juni 2024 om 22:17
Dit. Helaas gaan vaak de ego's toch voor op het belang van kind, zelfs bij ouders die zeggen het allemaal in harmonie te willen.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-06-2024 22:14Zou voor kind juist wel ideaal zijn. Het minst erge als er dan toch gescheiden wordt. Een buitenkans, eigenlijk. Als pa en ma hun ego’s er buiten weten te houden.
Als het zo evident niet werkt binnen een liefdesrelatie vraag ik me ook af wat er erg is aan nieuwe liefdes.
woensdag 26 juni 2024 om 22:20
Het is alleen dat ik zelf dus liever kleiner zou wonen. Een tuin en een heel woonhuis met 3 slaapkamers is voor mij alleen veel te veel.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-06-2024 22:14Zou voor kind juist wel ideaal zijn. Het minst erge als er dan toch gescheiden wordt. Een buitenkans, eigenlijk. Als pa en ma hun ego’s er buiten weten te houden.
Ik krijg het nu samen al moeilijk onderhouden. Ik verlang gewoon naar een kleiner appartement waar ik grip op kan houden.
Daarnaast is de kans heel klein dat ze het aan mij verhuren met enkel mijn inkomen.
woensdag 26 juni 2024 om 22:30
Zet een pipo-wagen in de tuin.lieveralleen schreef: ↑26-06-2024 22:20Het is alleen dat ik zelf dus liever kleiner zou wonen. Een tuin en een heel woonhuis met 3 slaapkamers is voor mij alleen veel te veel.
Ik krijg het nu samen al moeilijk onderhouden. Ik verlang gewoon naar een kleiner appartement waar ik grip op kan houden.
Daarnaast is de kans heel klein dat ze het aan mij verhuren met enkel mijn inkomen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 juni 2024 om 22:39
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
