Kinderen
alle pijlers
Van 1 naar 2 kinderen
zaterdag 21 december 2024 om 08:42
Hoi allemaal!
Ik deel graag mijn situatie met jullie:
Ik ben 37 jaar oud. Mijn man is 35 jaar oud. We hebben elkaar laat gevonden maar wel een dochtertje van inmiddels anderhalf jaar oud.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. (Financieel: kinderen zijn niet goedkoop, maar ook omdat je dan meer vrijheid blijft behouden. 1 kind leek me wel goed zo).
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
Een paar nevenfeiten: ons kind is het enige kind in onze familie. Mijn man en ik hebben beiden een broer, maar deze hebben beiden geen kinderen en daar zullen ook geen kinderen komen. Over een tijdje heeft ze dus helemaal geen familie.
Ik heb een (licht) medische afwijking. Deze is erfelijk en inmiddels ook bij mijn dochter aangetroffen. Bij mij is de mate van impact licht (maar kan een zwangerschap wat zwaarder worden). Mijn dochter wordt onder controle gehouden bij het ziekenhuis en met eventuele behandelingen wordt er bij haar ook alles aan gedaan om de afwijking bij haar ook licht te laten “ontwikkelen”.
Daarnaast ben ik al 37 jaar. Ik ben aan de pil maar soms las ik een stopweek in en “dan doet de pil niet wat ik wil”. Zou dit de overgang of het begin daarvan kunnen zijn?
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
) maar ‘‘s avonds kukel ik op de bank in slaap. Herkennen er meer mama’s dit?
Ik ben de laatste 4 a 5 jaar wel langzaam veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dat moet natuurlijk ook niet doorslaan..
Ik vraag me af wat wijsheid is en of ik niet gewoon koudwatervrees heb.
Wat was bij jullie de impact toen jullie van 1 naar 2 kinderen gingen?
Ik deel graag mijn situatie met jullie:
Ik ben 37 jaar oud. Mijn man is 35 jaar oud. We hebben elkaar laat gevonden maar wel een dochtertje van inmiddels anderhalf jaar oud.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. (Financieel: kinderen zijn niet goedkoop, maar ook omdat je dan meer vrijheid blijft behouden. 1 kind leek me wel goed zo).
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
Een paar nevenfeiten: ons kind is het enige kind in onze familie. Mijn man en ik hebben beiden een broer, maar deze hebben beiden geen kinderen en daar zullen ook geen kinderen komen. Over een tijdje heeft ze dus helemaal geen familie.
Ik heb een (licht) medische afwijking. Deze is erfelijk en inmiddels ook bij mijn dochter aangetroffen. Bij mij is de mate van impact licht (maar kan een zwangerschap wat zwaarder worden). Mijn dochter wordt onder controle gehouden bij het ziekenhuis en met eventuele behandelingen wordt er bij haar ook alles aan gedaan om de afwijking bij haar ook licht te laten “ontwikkelen”.
Daarnaast ben ik al 37 jaar. Ik ben aan de pil maar soms las ik een stopweek in en “dan doet de pil niet wat ik wil”. Zou dit de overgang of het begin daarvan kunnen zijn?
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
) maar ‘‘s avonds kukel ik op de bank in slaap. Herkennen er meer mama’s dit?Ik ben de laatste 4 a 5 jaar wel langzaam veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dat moet natuurlijk ook niet doorslaan..
Ik vraag me af wat wijsheid is en of ik niet gewoon koudwatervrees heb.
Wat was bij jullie de impact toen jullie van 1 naar 2 kinderen gingen?
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
zaterdag 21 december 2024 om 17:04
En ik denk dan weer dat de invloed veel beperkter is dan de meeste mensen denken. Hier twee kinderen die nooit ruzie hadden en twee die altijd ruzie hadden. Ligt aan veel factoren (leeftijd, karakter) en ik denk dat opvoeding maar zeer beperkte invloed heeft.Goudglitter schreef: ↑21-12-2024 12:08Misschien naief van mij gedacht maar ik heb de illusie dat ouders veel invloed hebben op hoe broers en zussen
Als kind met elkaar omgaan.
Het schijnt er bij te horen en vooral heel leerzaam te zijn. Mijn kinderen hebben een zeer leerzame jeugd gehad, houd ik mij maar voor
. En op een zekere leeftijd was het over en was er nooit meer ruzie.
zaterdag 21 december 2024 om 17:07
Ik kan in de basis juist ongelooflijk veel redenen bedenken, waarom broers en zussen ruzie zouden hebben.Lila-Linda schreef: ↑21-12-2024 12:12Ben ik helemaal met je eens, in de basis is er geen reden waarom kinderen veel ruzie zouden moeten hebben.
Ik zie vaak ouders rare dingen doen, die op korte termijn helpen, maar uiteindelijk juist voor meer gedonder zorgen
Het is ook veilig, je broers en zussen blijven gewoon, terwijl vrienden kunnen weglopen. Daarnaast kan een combinatie van karakters voor enorm veel bewijsdrang en concurrentie zorgen, terwijl andere combinaties juist probleemloos verlopen.
Je kunt het als ouder in deze heel fout doen, maar als je vrij neutraal blijft en geen gekke dingen doet, dan loopt dat wel los.
zaterdag 21 december 2024 om 17:08
Ik heb ook erg lang de twijfel gehad of we voor een tweede zouden gaan. Mijn man had die wens wel, maar ik vond de eerste anderhalf jaar met onze dochter echt zwaar. Als baby huilde ze veel, ik had een trut van een kraamhulp, en ik was vreselijk onzeker over alles.
Afgelopen zomer veranderde dat en kreeg ik toch weer kriebels voor een kindje.
Inmiddels ben ik pril zwanger.
Wat me nu enorm tegenvalt is de zwangerschap. Ben de hele dag misselijk, heb het altijd koud en ben heel erg moe. Ben echt geen leuke moeder op dit moment, vrijwel alles komt op mijn man neer. De vorige zwangerschap was ik ook vreselijk misselijk, maar hoefde ik nog niet voor een peuter te zorgen.
(En ik ben de gehele zwangerschap toen misselijk geweest, dus dat is geen vrolijk vooruitzicht voor de komende maanden).
Je leeftijd vind ik ook geen issue, maar ik ben zelf dan ook al 36. Houd er alleen wel rekening mee dat je eicellen in kwaliteit minder zijn geworden.
Ik was afgelopen zomer ook zwanger, alleen bij de eerste echo bleek het hartje niet te kloppen. De kans op een miskraam is helaas echt groter als je 35+ bent.
Afgelopen zomer veranderde dat en kreeg ik toch weer kriebels voor een kindje.
Inmiddels ben ik pril zwanger.
Wat me nu enorm tegenvalt is de zwangerschap. Ben de hele dag misselijk, heb het altijd koud en ben heel erg moe. Ben echt geen leuke moeder op dit moment, vrijwel alles komt op mijn man neer. De vorige zwangerschap was ik ook vreselijk misselijk, maar hoefde ik nog niet voor een peuter te zorgen.
(En ik ben de gehele zwangerschap toen misselijk geweest, dus dat is geen vrolijk vooruitzicht voor de komende maanden).
Je leeftijd vind ik ook geen issue, maar ik ben zelf dan ook al 36. Houd er alleen wel rekening mee dat je eicellen in kwaliteit minder zijn geworden.
Ik was afgelopen zomer ook zwanger, alleen bij de eerste echo bleek het hartje niet te kloppen. De kans op een miskraam is helaas echt groter als je 35+ bent.
zaterdag 21 december 2024 om 17:21
Definitely_Maybe schreef: ↑21-12-2024 12:11Daarnaast schrijf je dat je bent veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dit had ik tijdens de zwangerschap en de eerste 1,5 jaar na de geboorte van de tweeling ook heel erg, echter is dit de laatste maanden weer 360 graden omgedraaid. Ben echt blij als ik even de deur uit kan, weg van al die drukte met twee peuters
… dus alles bleef hetzelfde
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 21 december 2024 om 20:52
Hoi allemaal!
Dank voor alle reacties en inzichten! Het geeft veel stof tot nadenken en wikken en wegen.
Jullie ervaren het toch allemaal best verschillend, het van 1 naar 2 kinderen gaan.
Mijn man heeft altijd al geroepen dat hij graag twee kinderen wilde. Hij heeft gesetteld met mij toen ik aangaf dat 1 kind voldoende was maar hij heeft in zijn hart zeker nog plaats voor een tweede (of derde). Maar niet ten koste van alles.
Hij is wel echt een ontzettend betrokken vader en partner. Op dat gebied sta ik er absoluut niet alleen voor, of is de rolverdeling niet ongelijk. Hij vindt het ook niet erg als hij een slag harder moet lopen om mij even te ontzien.
Ik heb sowieso het gesprek met mijn arts, dat ga ik sowieso afwachten.
De opmerkingen over liever een relaxte moeder van 1 kind dan een gestresste moeder van 2 kids zijn hele terechte rake opmerkingen. Ook qua energieniveau moeten we het een en ander bespreken. Ik werk nu bijvoorbeeld ook 32 uur. Zou, indien nodig, ook een dag minder kunnen werken.
Qua drukte moet je inderdaad maar afwachten hoe karaktertjes zich ontwikkelen en samenpakken. Ik hoop ook zelf enige invloed te hebben met mijn pedagogische achtergrond.
Ik zou het echt graag willen, maar inderdaad niet ten koste van alles. De tel je zegeningen comment raakt een gevoelige snaar. Omdat ‘ie natuurlijk ook klopt.
Konden we maar in de toekomst kijken….
Dank voor alle reacties en inzichten! Het geeft veel stof tot nadenken en wikken en wegen.
Jullie ervaren het toch allemaal best verschillend, het van 1 naar 2 kinderen gaan.
Mijn man heeft altijd al geroepen dat hij graag twee kinderen wilde. Hij heeft gesetteld met mij toen ik aangaf dat 1 kind voldoende was maar hij heeft in zijn hart zeker nog plaats voor een tweede (of derde). Maar niet ten koste van alles.
Hij is wel echt een ontzettend betrokken vader en partner. Op dat gebied sta ik er absoluut niet alleen voor, of is de rolverdeling niet ongelijk. Hij vindt het ook niet erg als hij een slag harder moet lopen om mij even te ontzien.
Ik heb sowieso het gesprek met mijn arts, dat ga ik sowieso afwachten.
De opmerkingen over liever een relaxte moeder van 1 kind dan een gestresste moeder van 2 kids zijn hele terechte rake opmerkingen. Ook qua energieniveau moeten we het een en ander bespreken. Ik werk nu bijvoorbeeld ook 32 uur. Zou, indien nodig, ook een dag minder kunnen werken.
Qua drukte moet je inderdaad maar afwachten hoe karaktertjes zich ontwikkelen en samenpakken. Ik hoop ook zelf enige invloed te hebben met mijn pedagogische achtergrond.
Ik zou het echt graag willen, maar inderdaad niet ten koste van alles. De tel je zegeningen comment raakt een gevoelige snaar. Omdat ‘ie natuurlijk ook klopt.
Konden we maar in de toekomst kijken….
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
zondag 22 december 2024 om 13:17
Jij beschrijft mijn grootste angst voor mijn kind. Ik ben zo bang dat hij straks alleen overblijft, maar ik weet ook dat dat geen reden moet zijn om een tweede kind te krijgen. Hij blijft dus wel alleen. Gelukkig ken ik ook veel enig kinderen die dit niet zo voelen. Tot nu toe (mn kind wordt in mei 4 jaar) zegt hij steeds dat hij alleen met ons wil zijn. Voor wat zo'n opmerking waard is op deze leeftijd haha.KamilleT schreef: ↑21-12-2024 09:20Bij kinderen is 1+1=6, maar dat zijn momenten. Het lijkt me heel naar om uiteindelijk helemaal alleen achter te blijven. Ik ken verschillende enig kinderen die dat hebben meegemaakt en die vonden dat echt moeilijk.
Uiteindelijk moet je natuurlijk alleen voor een tweede gaan als je het zelf wilt. Het is soms best een uitdaging, zeker als ze klein zijn, maar met zijn tweeën lukt dat prima.
Ik ben inmiddels bijna 41 jaar en kreeg hem toen ik net een paar maanden 37 was. Ik werd makkelijk zwanger maar kreeg ook meerdere miskramen. Het heeft uiteindelijk 2 jaar geduurd voor ik zwanger bleef en die jaren waren heel heftig voor ons. Wij houden het bij 1 en ik heb ook geen echte rammelde de eierstokken zoals met mn 1e. Ik vond de overgang van 0 naar 1 heel heftig en de babytijd niet zo leuk. De enige reden dat ik soms denk aan een 2e, is voor mn zoon en dus mn angst dat hij alleen blijft. Maar hoe zou het zijn dat je als 2e wordt geboren omdat je moeder dat voor haar 1e wil? Gezien mn leeftijd en het moeilijke traject om zwanger te blijven, hebben we ons er bij neergelegd dat het bij 1 blijft.
Hij heeft verder geen neefjes en nichtjes. Mijn zus en de broer van mn vriend willen geen kinderen. Ik ga mn huis en hart dus zeker zeer openstellen voor zn vrienden later. En uiteindelijk is ook niet iedereen blij met zn broer of zus en is het geen gegeven dat een kind gezond ter wereld komt. Voor mij is dat ook een stukje rust; blij zijn met wat er wel is. Tegelijk kinderen krijg je niet op rationele gronden. Succes met je keuze, To.
zondag 22 december 2024 om 19:41
Ik ben ook zwanger (1e) en ik was zo ontzettend moe. De verloskundige gaf toen aan dat 90% energie naar de ontwikkeling van je kind gaat, maar dat de meeste moeders op hun gewone batterij verdergaan. Voor mij was het een verademing dat ik gewoon moe kon zijn. Ik had voor 2 uur energie en moest dan alweer slapen.
Vervelend dat je zo misselijk bent, dat is ook energievretend!!
zondag 22 december 2024 om 21:21
Ik weet niet hoe oud je oudste is?
Mijn oudste is net 4 en de jongste 1,5 en ik vind het nu super leuk!
De eerste paar maanden was pittig, want een baby is veel werk en een peuter wil natuurlijk juist aandacht als je moet voeden enzo.. maar dat went ook wel weer snel en met een half jaar was het prima. Nu gaat de oudste naar school en is het gewoon alweer makkelijk.
Het zijn 2 meisjes, maar kunnen al zo leuk samen met de poppen spelen of kleuren. De jongste hobbelt continu achter de oudste aan en wil haar in alles nadoen. Ze hebben weinig ruzie en zijn over het algemeen makkelijk, dus ik vind het zo leuk en de 2de zoveel extra toevoegen, ook door hun dynamiek onderling.
Mijn oudste is net 4 en de jongste 1,5 en ik vind het nu super leuk!
De eerste paar maanden was pittig, want een baby is veel werk en een peuter wil natuurlijk juist aandacht als je moet voeden enzo.. maar dat went ook wel weer snel en met een half jaar was het prima. Nu gaat de oudste naar school en is het gewoon alweer makkelijk.
Het zijn 2 meisjes, maar kunnen al zo leuk samen met de poppen spelen of kleuren. De jongste hobbelt continu achter de oudste aan en wil haar in alles nadoen. Ze hebben weinig ruzie en zijn over het algemeen makkelijk, dus ik vind het zo leuk en de 2de zoveel extra toevoegen, ook door hun dynamiek onderling.
maandag 23 december 2024 om 07:08
Stiekem fantaseer ik erop los hoe het zou zijn om nog zo’n exemplaar te hebben rondlopen. En dan natuurlijk op de gezellige en schattige momenten, maar ook op de baby-drama momenten die toch ook geregeld aan bod komen (en mijn smartwatch waarschuwt voor gehoorschade ). Ik kan me zo voorstellen dat dat de momenten zijn waarop je een rare wiskundige formule krijgt met het geluid van twee dat klinkt als het geluid van 6.
Ik wil het goed en rustig overdenken en moet mezelf dan ook soms terugfluiten om het hart het niet door het verstand te laten overnemen. (Ter zelfbescherming want als de arts het niet verstandig vindt is en blijft het een ‘nee’.)
Het duurt nog even tot eind januari. Benieuwd naar de mening en visie van mijn arts.
). Ik kan me zo voorstellen dat dat de momenten zijn waarop je een rare wiskundige formule krijgt met het geluid van twee dat klinkt als het geluid van 6. Ik wil het goed en rustig overdenken en moet mezelf dan ook soms terugfluiten om het hart het niet door het verstand te laten overnemen. (Ter zelfbescherming want als de arts het niet verstandig vindt is en blijft het een ‘nee’.)
Het duurt nog even tot eind januari. Benieuwd naar de mening en visie van mijn arts.
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
maandag 23 december 2024 om 10:29
Hier sinds 3 maanden een tweede. Er zit heel veel leeftijdsverschil tussen, dat maakt het ‘makkelijk’. Ook is dit een compleet ander kind, zo gemakkelijk, zeker vergeleken met de sibling die was (en is) veel pittiger.
Ik heb jarenlang geen tweede gewild omdat ik die eerste 4 jaar zo heftig vond met de eerste. Nu ik de tweede meemaak denk ik: als dit de eerste was geweest, had ik meer kinderen gehad en minder verschil ertussen. Dat maakt me met vlagen verdrietig want meer kinderen komen er echt niet.
Dus mijn mening: het is ook sterk afhankelijk van het karakter van het kind/de kinderen, hoe zwaar het is.
Ik heb jarenlang geen tweede gewild omdat ik die eerste 4 jaar zo heftig vond met de eerste. Nu ik de tweede meemaak denk ik: als dit de eerste was geweest, had ik meer kinderen gehad en minder verschil ertussen. Dat maakt me met vlagen verdrietig want meer kinderen komen er echt niet.
Dus mijn mening: het is ook sterk afhankelijk van het karakter van het kind/de kinderen, hoe zwaar het is.
maandag 23 december 2024 om 10:39
Ik wil me hier bij aansluiten, ik kon wel zwanger worden na kind 1, maar het werd door artsen gezien als 'niet verstandig'. Het was niet een harde 'nee' maar bracht risicos met zich mee. Ik was ook 37 bij de eerste trouwens. Wij hebben heel lang gewikt en gewogen. Ik wilde zo ontzettend graag een tweede kind. Uiteindelijk besloten het niet te doen.Hannahroos schreef: ↑21-12-2024 15:20Hoi!
Hier een reactie van iemand met ‘secundaire kinderloosheid ‘, oftewel na onze eerste kon ik niet meer zwanger worden. Hier ben ik een tijdje erg verdrietig over geweest, maar onze prachtige dochter is inmiddels bijna 8 en ik zou niet meer willen ruilen. Natuurlijk kan een broers/zussenband heel betekenisvol zijn, maar ik zie tevens genoeg voorbeelden waarbij het tegendeel het geval is. En dat is heel zwaar en dat heeft echt (meestal) niets met opvoeding te maken, maar met botsende karakters.
In een gezin met een kind is er vaak meer flexibiliteit, het kost minder energie en er is bij ons veel 1op1 aandacht. Wel nemen we vaak een vriendinnetje mee ergens naar toe, maar ze gaat ook prima alleen mee. Ook gaan we inmiddels op verre vakanties.
Wij zijn gestopt met de medische mallemolen toen ik merkte dat ik er geen leukere moeder van werd voor de dochter die ik al had. En ik denk dat dat iets is wat je in je achterhoofd moet houden met je medische achtergrond. Ben je er fysiek en mentaal toe in staat om de moeder te zijn die je wil zijn (met een tweede)? En ja de zorgtaken worden minder als ze ouder worden, maar daar komen als clubjes, feestjes, helpen op school en sporten voor terug.
Daarnaast moet een wens voor een tweede echt een wens zijn wat je zelf wilt, niet omdat het zo leuk is voor de oudste (want dat weet je niet), zodat er niemand alleen achter blijft (weet je ook niet) of om dat het anders zo stil is op de verjaardag (neem dan een elftal, want met één extra blijft het rustig).
Ik heb daar best lang last van gehad, bij elke baby dacht ik 'ik wil ook!!!!'. en ben er best verdrietig om geweest. Kind is nu 6 en het doet me niets meer. Het is goed zo, ik heb het denk ik gewoon geaccepteerd en vind mijn leven leuk.
maandag 23 december 2024 om 10:44
Ik vond de eerste 2 jaar met 2 kinderen druk, maar ook gezellig want ze maakten weinig ruzie. Nu mijn jongste 2,5 is, is er veel meer strijd. Hij slaapt ook niet meer overdag dus sta ik echt de hele dag aan met 2 kinderen.diedietje schreef: ↑22-12-2024 21:21Ik weet niet hoe oud je oudste is?
Mijn oudste is net 4 en de jongste 1,5 en ik vind het nu super leuk!
De eerste paar maanden was pittig, want een baby is veel werk en een peuter wil natuurlijk juist aandacht als je moet voeden enzo.. maar dat went ook wel weer snel en met een half jaar was het prima. Nu gaat de oudste naar school en is het gewoon alweer makkelijk.
Het zijn 2 meisjes, maar kunnen al zo leuk samen met de poppen spelen of kleuren. De jongste hobbelt continu achter de oudste aan en wil haar in alles nadoen. Ze hebben weinig ruzie en zijn over het algemeen makkelijk, dus ik vind het zo leuk en de 2de zoveel extra toevoegen, ook door hun dynamiek onderling.
@TO, je hebt het over misschien minder werken bij 2 kinderen. Ik vind 4 dagen werken en 1 parttimedag juist precies goed. Een dag minder werken betekent een dag meer thuis zijn voor de kinderen en dat is niet per se rustiger of minder vermoeiend voor mij. Maar misschien bedoel jij dat je die dag voor jezelf hebt, dan kan je natuurlijk wel uitrusten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
