Kinderen
alle pijlers
Vergeetachtige puber
woensdag 28 oktober 2020 om 19:40
Mijn dochter van 14 is een schat maar kan niks onthouden. Een paar voorbeelden:
-geef jij de kat even eten, ja is goed. Na een uur blijft kat miauwen. Nog geen eten gehad. Oh vergeten zegt m’n dochter dan.
-plastic naar de plasticbak brengen kost haar 3 dagen en meerdere keren zeuren van mijn kant en boze reacties van haar kant.
-wasmand op haar kamer staat al 3 weken klaar om opgeruimd te worden.
Nu is dit voor de sfeer niet zo heel gezellig want ik ben in haar ogen de zeur die te veel van haar vraagt.
Nu laat ik veel dingen gewoon maar gaan, zoals die wasmand met was, daar heb ik verder ook geen last van. Maar sommige dingen zoals kat eten geven moet uiteraard gebeuren. Vuilniszak verschonen als deze vol is is ook wel prettig
Het is geen onwil en past ook uitstekend bij het puberbrein maar ik ben toch benieuwd naar wat tips om puber niet alles te laten vergeten.
Heb haar gezegd schrijf je taken op of doe ze direct als ik het vraag maar dit werkt beide niet. Belangrijke dingen zoals schoolwerk kan ze wonderbaarlijk genoeg wel onthouden en op tijd doen
Ik wil het graag gezellig hebben en niet continu de zeur zijn. Hoe gaan jullie hier mee om met jullie pubers?
-geef jij de kat even eten, ja is goed. Na een uur blijft kat miauwen. Nog geen eten gehad. Oh vergeten zegt m’n dochter dan.
-plastic naar de plasticbak brengen kost haar 3 dagen en meerdere keren zeuren van mijn kant en boze reacties van haar kant.
-wasmand op haar kamer staat al 3 weken klaar om opgeruimd te worden.
Nu is dit voor de sfeer niet zo heel gezellig want ik ben in haar ogen de zeur die te veel van haar vraagt.
Nu laat ik veel dingen gewoon maar gaan, zoals die wasmand met was, daar heb ik verder ook geen last van. Maar sommige dingen zoals kat eten geven moet uiteraard gebeuren. Vuilniszak verschonen als deze vol is is ook wel prettig
Het is geen onwil en past ook uitstekend bij het puberbrein maar ik ben toch benieuwd naar wat tips om puber niet alles te laten vergeten.
Heb haar gezegd schrijf je taken op of doe ze direct als ik het vraag maar dit werkt beide niet. Belangrijke dingen zoals schoolwerk kan ze wonderbaarlijk genoeg wel onthouden en op tijd doen
Ik wil het graag gezellig hebben en niet continu de zeur zijn. Hoe gaan jullie hier mee om met jullie pubers?
woensdag 28 oktober 2020 om 21:51
Consequent neutraal herhalen, pas weg mogen als iets opgeruimd hebben etc. helpt hier. Humor (zijn je schoenen nu alweer teruggelopen naar de bank? En je had ze net nog op de gang gezet). Ik doe het zeker niet zelf, ben niet de hulp. Ik word ook niet boos, maak me niet druk, dat helpt allemaal. Ik ben er ook heilig van overtuigd dat het geen opzet is.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 28 oktober 2020 om 22:14
Daar zitten ze natuurlijk met hun telefoon. Ik heb de telefoon op de wc inmiddels verboden.
En verder denk ik dat het wel degelijk onwil is, voornamelijk: geen zin. Een antwoord als ‘ja zo’ betekent: “Ik ga het helemaal niet doen, jij moet er nog een paar keer om vragen, of bij voorkeur zelf maar doen.”
Dus als ik ze iets vraag, dan moet het van mij inderdaad nu en meteen. Anders gebeurt het namelijk niet. Ze gaan echt niet een uur later uit zichzelf alsnog de afwasmachine uitruimen.
woensdag 28 oktober 2020 om 22:22
Muurbloempje115 schreef: ↑28-10-2020 22:18Het klinkt niet als vergeetachtigheid, maar het klinkt meer alsof het haar gewoon helemaal niet boeit.
Daar zijn ze dan ook puber voor.
woensdag 28 oktober 2020 om 22:27
Ze kan het wel onthouden, maar ze heeft er geen zin in. 'vergeet' ze de kat eten te geven, vergeet jij haar favoriete chocola, beleg, lunch weet ik veel wat te kopen. 'vergeet' ze het plastic weg te brengen, trek even de wifi eruit, kunnen ze dingen opeens heeeeel snel. De wasmand? Mijn moeder legde het gewoon op mn bed in stapeltjes en voor ik mn bed ik kon moest ik het wel eerst opruimen.
Leer haar dat het geen nut heeft om het zo aan te pakken, want dan hangt er een consequentie aan. Na een tijdje zal ze denken, ik kan het maar beter gelijk even doen.
Leer haar dat het geen nut heeft om het zo aan te pakken, want dan hangt er een consequentie aan. Na een tijdje zal ze denken, ik kan het maar beter gelijk even doen.
donderdag 29 oktober 2020 om 09:19
Wat ook helpt is het principe van wederkerigheid. Als jij iets voor haar doet, zal zij ook iets voor jou doen. Dus zet iets in wat je toch al ging doen om haar iets anders te laten doen. Je zegt bijvoorbeeld: 'als jij de kat even eten geeft, zal ik even gaan koken/afwassen/etc.'. Verkopers passen deze truc ook toe, daarom krijg je vaak iets gratis in de winkel; jij voelt je dan daarna verplicht omdat product te kopen.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 29 oktober 2020 om 09:48
Ik vind het wel grappig wat ik hier allemaal lees. Vooral oog om oog tand om tand. Of het zelf maar doen.
Maar er is er maar 1 die zegt, praat met haar.
Ze is 14. Dan lijkt het me dat je best met haar kan praten over een oplossing. Vraag haar hoe jullie hier een oplossing voor kunnen vinden.
In mijn pubertijd werd me nooit iets uitgelegd of gevraagd. Alleen maar opgedragen. Voelde me daardoor nooit serieus genomen en dat, in combinatie met ik doe het toch nooit goed, heb ik jaren met me meegenomen.
Ik heb een kleuter die nu al discussies met mij voert en nog goede argumenten aanbrengt ook (zo moet advocaat worden van mij), maar de zin omdat ik het zeg komt er bij mij dan ook niet uit. Ik leg haar gewoon uit waarom iets wel of niet mag en ik leg haar ook uit waarom ik van haar iets verwacht.
Pubers zijn gewoon mensen. Als je op je werk iets niet goed doet, dan lossen ze dat toch ook niet op door je iets te ontzeggen of door dan andere taken te verzaken zodat jij daarvan leert? Dan praat je met elkaar, dit gaat er fout, hoe lossen we dat op?
Maar er is er maar 1 die zegt, praat met haar.
Ze is 14. Dan lijkt het me dat je best met haar kan praten over een oplossing. Vraag haar hoe jullie hier een oplossing voor kunnen vinden.
In mijn pubertijd werd me nooit iets uitgelegd of gevraagd. Alleen maar opgedragen. Voelde me daardoor nooit serieus genomen en dat, in combinatie met ik doe het toch nooit goed, heb ik jaren met me meegenomen.
Ik heb een kleuter die nu al discussies met mij voert en nog goede argumenten aanbrengt ook (zo moet advocaat worden van mij), maar de zin omdat ik het zeg komt er bij mij dan ook niet uit. Ik leg haar gewoon uit waarom iets wel of niet mag en ik leg haar ook uit waarom ik van haar iets verwacht.
Pubers zijn gewoon mensen. Als je op je werk iets niet goed doet, dan lossen ze dat toch ook niet op door je iets te ontzeggen of door dan andere taken te verzaken zodat jij daarvan leert? Dan praat je met elkaar, dit gaat er fout, hoe lossen we dat op?
donderdag 29 oktober 2020 om 10:03
Volgens mij zit daar nu juist het probleem bij pubers. Je kan wel praten maar het boeit ze vaak niet. Dan komt er echt geen goed gesprek hoor. Die goede gesprekken zijn vaak al geweest maar wordt er niet naar geluisterd. Het antwoord wat ik vaak krijgt begint met: ja, maar.......Hecamel schreef: ↑29-10-2020 09:48Ik vind het wel grappig wat ik hier allemaal lees. Vooral oog om oog tand om tand. Of het zelf maar doen.
Maar er is er maar 1 die zegt, praat met haar.
Ze is 14. Dan lijkt het me dat je best met haar kan praten over een oplossing. Vraag haar hoe jullie hier een oplossing voor kunnen vinden.
In mijn pubertijd werd me nooit iets uitgelegd of gevraagd. Alleen maar opgedragen. Voelde me daardoor nooit serieus genomen en dat, in combinatie met ik doe het toch nooit goed, heb ik jaren met me meegenomen.
Ik heb een kleuter die nu al discussies met mij voert en nog goede argumenten aanbrengt ook (zo moet advocaat worden van mij), maar de zin omdat ik het zeg komt er bij mij dan ook niet uit. Ik leg haar gewoon uit waarom iets wel of niet mag en ik leg haar ook uit waarom ik van haar iets verwacht.
Pubers zijn gewoon mensen. Als je op je werk iets niet goed doet, dan lossen ze dat toch ook niet op door je iets te ontzeggen of door dan andere taken te verzaken zodat jij daarvan leert? Dan praat je met elkaar, dit gaat er fout, hoe lossen we dat op?
donderdag 29 oktober 2020 om 10:08
Als je een ja, maar krijgt heb je dus geen gesprek maar een monoloog.Polsjef schreef: ↑29-10-2020 10:03Volgens mij zit daar nu juist het probleem bij pubers. Je kan wel praten maar het boeit ze vaak niet. Dan komt er echt geen goed gesprek hoor. Die goede gesprekken zijn vaak al geweest maar wordt er niet naar geluisterd. Het antwoord wat ik vaak krijgt begint met: ja, maar.......
En tuurlijk het is niet zwart wit. Maar je kan je wel met elkaar de consequenties afspreken. En puber ze zelf laten bedenken bijvoorbeeld. Als je een oplossing wil van de puber zal je die bij de puber moeten gaan zoeken.
Overigens toen ik puber was interesseerde het mij geen reet welke consequenties er tegenover stonden. Waarschijnlijk omdat er toch niet onder die consequenties uit te komen viel. Een gesprek hadden wij thuis nooit.
Vandaar waarschijnlijk dat ik denk dat praten meer effect heeft. Maar een combo zou ook een goede zijn.
hecamel wijzigde dit bericht op 29-10-2020 10:10
19.85% gewijzigd
donderdag 29 oktober 2020 om 10:10
Ja hoor.Andersom schreef: ↑28-10-2020 20:12Die kat gaat dood als hij nooit eten krijgt dus dat is nou net een consequentie die je je kind en je kat niet expres laat overkomen. Het lijkt mij dus niet handig om dat een verantwoordelijkheid te laten worden van een puber. Dat zou ik zelf dus oplossen door die kat zelf eten te geven. ten alle tijden.
donderdag 29 oktober 2020 om 11:00
Pubers zijn wel een heel ander soort dan volwassen mensen binnen een bedrijf met een baan met verantwoordelijkheidsgevoel, een relatie/gezin, huis etc. Dat kan je echt niet met elkaar vergelijken. Natuurlijk kan je gewoon een gesprek aangaan. Maar je hoeft ook geen therapeutische sessie te wijden aan waarom geef je de kat geen eten als ik het vraag.
donderdag 29 oktober 2020 om 11:43
Het gaat niet alleen om de kat eten geven. Het is een structureel probleem zegt to. De kat is een voorbeeld. Als het alleen om die kat zou gaan dan heb je gelijk. Maar het gaat om van alles. En dan kan je daar gewoon een gesprek over voeren. Lijkt me sowieso een goed plan om dat te doen dan in het heetst van een discussie te roepen dat jij dan ook dingen niet meer doet of zo.Zola123 schreef: ↑29-10-2020 11:00Pubers zijn wel een heel ander soort dan volwassen mensen binnen een bedrijf met een baan met verantwoordelijkheidsgevoel, een relatie/gezin, huis etc. Dat kan je echt niet met elkaar vergelijken. Natuurlijk kan je gewoon een gesprek aangaan. Maar je hoeft ook geen therapeutische sessie te wijden aan waarom geef je de kat geen eten als ik het vraag.
donderdag 29 oktober 2020 om 11:49
Ik herhaal het gewoon en anders geen eten tot de kat eten heeft
donderdag 29 oktober 2020 om 12:38
We praten over 10 jaar wel weerHecamel schreef: ↑29-10-2020 11:43Het gaat niet alleen om de kat eten geven. Het is een structureel probleem zegt to. De kat is een voorbeeld. Als het alleen om die kat zou gaan dan heb je gelijk. Maar het gaat om van alles. En dan kan je daar gewoon een gesprek over voeren. Lijkt me sowieso een goed plan om dat te doen dan in het heetst van een discussie te roepen dat jij dan ook dingen niet meer doet of zo.
Ik heb leuke gesprekken met puber. Ik zal vragen of ze notulen wil maken. Kunnen we die er bij pakken als er discussies ontstaan.
donderdag 29 oktober 2020 om 17:55
Vinden het kind en de kat ook.
donderdag 29 oktober 2020 om 18:37
O, ik heb ook hele goede gesprekken met onze pubers (overigens ook met de pubers op m’n werk). Dan laten ze ineens heel veel zelfreflectie zien, doen voorstellen ter verbetering, et cetera. Dat omzetten in handelen is echter een ander verhaal 
(En dan tot tranen toe: ‘Ja, ik wéét dat ik gisteren gezegd had dat..., maar....’).
(En dan tot tranen toe: ‘Ja, ik wéét dat ik gisteren gezegd had dat..., maar....’).
donderdag 29 oktober 2020 om 19:00
Alleen zul je er dan keer op keer mee geconfronteerd worden dat het niet gebeurt. Want de puber heeft andere dingen aan het hoofd. Chatten met vriendinnen, of bezig zijn op sociale media, of andere dingen uit het "eigen" leven die tientallen keren belangrijker zijn in hun brein dan de tafel dekken. Of dat eindelijk level 642 afmaken in hun game belangrijker is dan even de borden op tafel zetten. Pubers hebben een hele andere perceptie van wat belangrijk is op een bepaald moment dan volwassenen. Dat hoort er gewoon bij. Dus als je vraagt: kan jij STRAKS de vaatwasser even uitruimen, dan is de kans heel erg groot dat die vaatwasser niet uitgeruimd wordt.Andersom schreef: ↑28-10-2020 20:07Juist niet, pubers hebben behoefte aan autonomie. Ze willen graag zelf bepalen wat ze wanneer doen. Het werkt bij veel pubers goed om ze die autonomie te geven door ze juist te vragen om bijvoorbeeld de tafel te dekken of de vaatwasser uit te ruimen voor een bepaalde tijd. Vraag het op tijd en geef gelegenheid om het de puber zelf te laten inzetten.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 29 oktober 2020 om 19:27
Haha ja dit inderdaad. Alleen is het hier dan “huh heb ik dat gezegd, weet ik niks van”.-Nienke- schreef: ↑29-10-2020 18:37O, ik heb ook hele goede gesprekken met onze pubers (overigens ook met de pubers op m’n werk). Dan laten ze ineens heel veel zelfreflectie zien, doen voorstellen ter verbetering, et cetera. Dat omzetten in handelen is echter een ander verhaal
donderdag 29 oktober 2020 om 20:33
pejeka schreef: ↑29-10-2020 19:00Alleen zul je er dan keer op keer mee geconfronteerd worden dat het niet gebeurt. Want de puber heeft andere dingen aan het hoofd. Chatten met vriendinnen, of bezig zijn op sociale media, of andere dingen uit het "eigen" leven die tientallen keren belangrijker zijn in hun brein dan de tafel dekken. Of dat eindelijk level 642 afmaken in hun game belangrijker is dan even de borden op tafel zetten. Pubers hebben een hele andere perceptie van wat belangrijk is op een bepaald moment dan volwassenen. Dat hoort er gewoon bij. Dus als je vraagt: kan jij STRAKS de vaatwasser even uitruimen, dan is de kans heel erg groot dat die vaatwasser niet uitgeruimd wordt.
De ervaring met mijn (echt bestaande) kinderen is juist dat het dus wel echt gebeurt.
En jouw niet bestaande kinderen dekken sowieso geen tafel, dus voor jou is er geen verschil.
donderdag 29 oktober 2020 om 20:55
Kan. Maar de meeste pubers zijn met heel andere dingen bezig dan de tafel dekken, de vaatwasser uitruimen, de vuile kleding in de wasmand gooien of welk ander huishoudelijk klusje dan ook. Ze weten dat het "ooit" moet gebeuren, alleen stellen ze dat "ooit" voortdurend uit omdat het geen prioriteit heeft in hun puberbrein. Ze zijn bezig zichzelf te ontdekken, wie ben ik en welke plaats neem ik in in de groep en op welke manier kan of moet ik daar vorm aan geven om geaccepteerd te worden door leeftijdsgenoten en hoe zit ik eigenlijk seksueel in elkaar, ben ik wel echt hetero of misschien toch een beetje bi of ben ik homo, maar hoe verkoop ik dat dan in mijn groep, word ik dan uitgelachen of vinden ze het juist stoer, tjee, wat een vragen allemaal waar ik mee moet dealen. En voor je het weet, staat je moeder onder aan de trap te roepen: "Nou, dank je wel hè, jij zou de tafel dekken, nou het is al gebeurd, want als we op jou moeten wachten gebeurt het volgende week!"... En dan denk je bij jezelf enerzijds: Oh ja, shit, had mijn moeder een paar uur geleden gevraagd. Anderzijds denk je dan: waarom snappen ze niet waar ik mee bezig ben en hoe kan ik dat duidelijk maken? En het akelige is dan ook nog dat je ouders vragen of er iets is "waar je over wil praten "op precies de momenten dat het jou niet uitkomt en je er geen zin in hebt, en dan weer je het af op dat moment, om je zodra je op je eigen kamer zit, shit te voelen omdat ze het zo goed bedoelen en jij niet weet hoe je over je gevoelens moet praten omdat je bang bent dat je ouders het niet snappen...
Dat zijn pubers.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
