Kinderen
alle pijlers
Verschil 1 of 2 kinderen in de praktijk
vrijdag 18 december 2020 om 09:21
Wij zijn sinds kort bezig voor een 2e. Man wil heel graag een 2e, mij lijkt het ook leuk. Maar hoeft niet perse. Soms twijfel ik nog.
Zoontje is nu 10 maanden en is echt een supermakkeljk en lief kind. Slaapt sinds 4 maanden door, slaapt overal, is (nog) niet eenkennig, eet alles, bijna nooit ziek etc.
Kortom wij hebben nu (relatief) veel vrijheid om ons leven voor kinderen zo'n beetje voortzetten. Werken beiden nog fulltime, hebben tijd voor onze hobby's en ik ervaar nu een goede balans tussen werk/kind en tijd voor mezelf.
Ergens ben ik bang dat met een 2e die balans niet meer zo makkelijk te vinden is. 2 kinderen lijkt mij veel moeilijker om te combineren met alles dan 1 kind. Maar is dat in de praktijk ook zo?
Zoontje is nu 10 maanden en is echt een supermakkeljk en lief kind. Slaapt sinds 4 maanden door, slaapt overal, is (nog) niet eenkennig, eet alles, bijna nooit ziek etc.
Kortom wij hebben nu (relatief) veel vrijheid om ons leven voor kinderen zo'n beetje voortzetten. Werken beiden nog fulltime, hebben tijd voor onze hobby's en ik ervaar nu een goede balans tussen werk/kind en tijd voor mezelf.
Ergens ben ik bang dat met een 2e die balans niet meer zo makkelijk te vinden is. 2 kinderen lijkt mij veel moeilijker om te combineren met alles dan 1 kind. Maar is dat in de praktijk ook zo?
leeuw32 wijzigde dit bericht op 18-12-2020 09:26
0.07% gewijzigd
vrijdag 18 december 2020 om 11:10
Leeuw,
Hier ook getwijfeld om het bij 1 kind te houden.
Toen zoontje 1 jaar werd deze zomer ben ik zwanger geraakt van nummer 2. Ben nu bijna op de helft.
Mijn man heeft het liefste een stuk of 4, maar voor mij is het na 2 ook mooi geweest. En ik ben ook wel blij dat ik nu zo snel zwanger ben zodat ik straks ook gewoon alles gehad heb en niet ineens na een aantal jaar weer opnieuw begin met een baby en alles eromheen. De zogenoemde ‘tropenjaren’. Niks voor mij, vindt het met kind nu pas echt een beetje leuk worden, babytijd is niks voor mij.
Ik vindt 2 zelf een mooie dynamiek in ons gezin. nu hebben wij ook een relatief makkelijk zoontje die goed zelf kan spelen, (vaak) goed doorslaapt enz.
We gaan dan niet heel vaak weg naar vrienden zoals jullie, maar dat zou met ons zoontje dan ook wat minder makkelijk zijn dan te lezen met jullie kind.
Kinderen zijn nou eenmaal een aanslag op je vrijheid, maar onderling kun je een hoop om elkaar ook ruimte te geven voor al het andere ipv moederen en vaderen.
Ik heb dus nog geen ervaring met 2, maar ook dat vindt zijn weg straks wel. Ik zou me vooral niet te druk maken om het hoe en wat.
Laatste, bij echt veel twijfels zou ik er met je partner over praten, want ik vindt het een te grote keuze om voor te gaan, als je er niet volledig achter staat.
Succes TO!
Hier ook getwijfeld om het bij 1 kind te houden.
Toen zoontje 1 jaar werd deze zomer ben ik zwanger geraakt van nummer 2. Ben nu bijna op de helft.
Mijn man heeft het liefste een stuk of 4, maar voor mij is het na 2 ook mooi geweest. En ik ben ook wel blij dat ik nu zo snel zwanger ben zodat ik straks ook gewoon alles gehad heb en niet ineens na een aantal jaar weer opnieuw begin met een baby en alles eromheen. De zogenoemde ‘tropenjaren’. Niks voor mij, vindt het met kind nu pas echt een beetje leuk worden, babytijd is niks voor mij.
Ik vindt 2 zelf een mooie dynamiek in ons gezin. nu hebben wij ook een relatief makkelijk zoontje die goed zelf kan spelen, (vaak) goed doorslaapt enz.
We gaan dan niet heel vaak weg naar vrienden zoals jullie, maar dat zou met ons zoontje dan ook wat minder makkelijk zijn dan te lezen met jullie kind.
Kinderen zijn nou eenmaal een aanslag op je vrijheid, maar onderling kun je een hoop om elkaar ook ruimte te geven voor al het andere ipv moederen en vaderen.
Ik heb dus nog geen ervaring met 2, maar ook dat vindt zijn weg straks wel. Ik zou me vooral niet te druk maken om het hoe en wat.
Laatste, bij echt veel twijfels zou ik er met je partner over praten, want ik vindt het een te grote keuze om voor te gaan, als je er niet volledig achter staat.
Succes TO!
vrijdag 18 december 2020 om 11:12
Ik vond het veel zwaarder, heel veel. Beide slechte slapers, jongste heel druk en weglopertje. Maar nu ze ouder worden ( 6 jaar verder..). Vind ik het makkelijker om er 2 te hebben. Ze spelen vaak samen. En als 1 weg is zit de ander te vervelen en vervelend te doen thuis. Dus nu zijn 2 veel makkelijker dan 1.
vrijdag 18 december 2020 om 11:15
Adeline, goed punt. Wat ook meespeelt om het nu te doen: de opa’s en oma’s zijn nog allemaal fit! Die kunnen nu nog bijspringen indien nodig. Wij weten niet hoe dat over 2 a 3 jaar. En ik wil eigenlijk niet dat zoontje het bewust mee krijgt. Zoontje is nog niet eenkennig dus man zou veel kunnen overnemen.
Dynamiek weet ik inderdaad niet, maar ik zowel man als moeder komt uit een groot gezin en dat heb ik echt wel gemist in mijn jeugd. Nu weet ik dat niet geschikt ben voor meer dan 2 kinderen (zeker niet al mijn aandoening niet onder controle is) dus dat gaan we niet doen.
Ik zie zoveel voordelen aan 1 als 2 kinderen. Het voelt nu ook prima met 1 en ik denk dat ik met 2 kinderen ook zeer gelukkig zal zijn. Maar ik heb niet het gevoel te “moeten” wat veel anderen wel hebben denk ik. Aan de andere kant ben ik er ook niet tegen. Positief-neutraal is denk ik het beste woord.
Twijfel wordt ook ingegeven door de zwangerschap en de 1e 4 maanden babytijd. Die vind ik gewoon niet echt leuk. Maar ja ik heb het verlof dus ik zal moeten
. Als ik als man een keuze had moeten maken: ja hoor kom maar door met die 2e. Het even uitschrijven en wat andere inzichten helpt.
Dynamiek weet ik inderdaad niet, maar ik zowel man als moeder komt uit een groot gezin en dat heb ik echt wel gemist in mijn jeugd. Nu weet ik dat niet geschikt ben voor meer dan 2 kinderen (zeker niet al mijn aandoening niet onder controle is) dus dat gaan we niet doen.
Ik zie zoveel voordelen aan 1 als 2 kinderen. Het voelt nu ook prima met 1 en ik denk dat ik met 2 kinderen ook zeer gelukkig zal zijn. Maar ik heb niet het gevoel te “moeten” wat veel anderen wel hebben denk ik. Aan de andere kant ben ik er ook niet tegen. Positief-neutraal is denk ik het beste woord.
Twijfel wordt ook ingegeven door de zwangerschap en de 1e 4 maanden babytijd. Die vind ik gewoon niet echt leuk. Maar ja ik heb het verlof dus ik zal moeten
. Als ik als man een keuze had moeten maken: ja hoor kom maar door met die 2e. Het even uitschrijven en wat andere inzichten helpt.
vrijdag 18 december 2020 om 11:36
Hulptroepen zijn heel belangrijk en fijn, wat goed dat je die mee kan laten wegen in je keuzes! Ik hoop natuurlijk voor je dat de opa’s en oma’s nog heel lang kunnen blijven helpen.
Kleine opmerking mbt eenkennigheid. Die zou er zomaar volgende maand wel kunnen zijn, en in elk geval bij onze jongste was dat het moment dat hij ook echt een voorkeur voor mij kreeg. Superlullig voor mijn man, maar wij hebben/hadden dus regelmatig 2 kinderen die aan mij hangen en hem afwijzen (proberen we natuurlijk actief op te lossen maar intrinsiek willen ze allebei mama). Dus dat het er nu niet is, maakt niet dat het niet alsnog komt en dan kan het zomaar zijn dat jullie zoon een voorkeur voor jou ontwikkelt. Onze oudste begint nu pas wat minder op mij gericht te raken, die heeft het lang volgehouden
Maar verder lees ik eigenlijk iemand met een plan waar ze achter staat. Dus ik wens je een vlotte zwangerschap toe, met weinig complicaties en een baby die minstens net zo makkelijk is als zijn broer
Kleine opmerking mbt eenkennigheid. Die zou er zomaar volgende maand wel kunnen zijn, en in elk geval bij onze jongste was dat het moment dat hij ook echt een voorkeur voor mij kreeg. Superlullig voor mijn man, maar wij hebben/hadden dus regelmatig 2 kinderen die aan mij hangen en hem afwijzen (proberen we natuurlijk actief op te lossen maar intrinsiek willen ze allebei mama). Dus dat het er nu niet is, maakt niet dat het niet alsnog komt en dan kan het zomaar zijn dat jullie zoon een voorkeur voor jou ontwikkelt. Onze oudste begint nu pas wat minder op mij gericht te raken, die heeft het lang volgehouden
Maar verder lees ik eigenlijk iemand met een plan waar ze achter staat. Dus ik wens je een vlotte zwangerschap toe, met weinig complicaties en een baby die minstens net zo makkelijk is als zijn broer
vrijdag 18 december 2020 om 11:37
Hier schelen ze een jaar. Mijn tweede was een heel makkelijke baby en dat mijn eerste dat niet was, wist ik pas door de tweede (en toen was hij al geen baby meer).
Tot een jaar of 3 was het best zwaar, twee zo kort op elkaar, maar daarna was het juist makkelijker. Ze hebben immers altijd elkaar.
Nu moet ik zeggen dat ik rustige kinderen heb, die minder dan 1 x per jaar ruzie hebben met elkaar. Ze doen allebei hun eigen ding en daar zit een beetje overlapping in, dat doen ze dan ook regelmatig samen.
Tot een jaar of 3 was het best zwaar, twee zo kort op elkaar, maar daarna was het juist makkelijker. Ze hebben immers altijd elkaar.
Nu moet ik zeggen dat ik rustige kinderen heb, die minder dan 1 x per jaar ruzie hebben met elkaar. Ze doen allebei hun eigen ding en daar zit een beetje overlapping in, dat doen ze dan ook regelmatig samen.
vrijdag 18 december 2020 om 11:38
Ik lees even mee.
Hier ook wens voor een tweede (eerste nu net 1 jaar) en momenteel voor de 2e ronden hormonen aan het spuiten. Ik vind het heel spannend. We hebben al zo onwijs geluk gehad gehad met de eerste en het voelt een beetje als 'het lot tarten'. Ik vond bij de eerste de eerste 3 maanden na de geboorte echt FAN-TAS-TISCH, ik ging echt bijzonder goed op de borstvoedingshormonen. Het minder aandacht kunnen geven aan ons huidige kind, is een eventuele tweede weer zo makkelijk en gaan ze elkaar wel leuk vinden... Dat zijn dingen die ik wel spannend vind.
Hier ook wens voor een tweede (eerste nu net 1 jaar) en momenteel voor de 2e ronden hormonen aan het spuiten. Ik vind het heel spannend. We hebben al zo onwijs geluk gehad gehad met de eerste en het voelt een beetje als 'het lot tarten'. Ik vond bij de eerste de eerste 3 maanden na de geboorte echt FAN-TAS-TISCH, ik ging echt bijzonder goed op de borstvoedingshormonen. Het minder aandacht kunnen geven aan ons huidige kind, is een eventuele tweede weer zo makkelijk en gaan ze elkaar wel leuk vinden... Dat zijn dingen die ik wel spannend vind.
vrijdag 18 december 2020 om 11:49
Ik vond het veel meer een aardverschuiving van 1 naar 2 dan van 0 naar 1.
Bij nr1 echt letterlijk alle tijd, handen vrij voor die baby, mee slapen tijdens de dutjes, spullen pakken en weg gaan, een eind wandelen, baby in de wagen en zo een uur op pad...
Nu vind ik mezelf toch heel vaak te kort schieten voor de 1 of de ander... En de oudste slaapt niet meer tussen de middag dus ik ben letterlijk van ochtend tot avond AAN.
Nu is baby 2 wel echt een veel makkelijkere baby dan dat peuter als baby was, maar die aandacht verdelen is iets waar je echt in moet groeien ervaar ik.
Baby is nu ruim 4,5 maand en het lukt me steeds beter maar makkelijk vind ik het nog steeds niet.
Wel is de dynamiek tussen die 2 zo mooi. Oudste wil overal bij helpen en knuffelt baby zo vaak. Baby zijn ogen lichten helemaal op als oudste bij hem is, met de grootste lach op zijn gezicht.
En het past ons als gezin ook, 2 kinderen.
Er zit 2 jaar en 3 maand tussen, nu achteraf kijkend had ik misschien nog wel wat langer gewacht....Ik kan het me dus ook niet voorstellen dat mensen juist heel snel een 2e willen.
Maar ieder zn ding
Bij nr1 echt letterlijk alle tijd, handen vrij voor die baby, mee slapen tijdens de dutjes, spullen pakken en weg gaan, een eind wandelen, baby in de wagen en zo een uur op pad...
Nu vind ik mezelf toch heel vaak te kort schieten voor de 1 of de ander... En de oudste slaapt niet meer tussen de middag dus ik ben letterlijk van ochtend tot avond AAN.
Nu is baby 2 wel echt een veel makkelijkere baby dan dat peuter als baby was, maar die aandacht verdelen is iets waar je echt in moet groeien ervaar ik.
Baby is nu ruim 4,5 maand en het lukt me steeds beter maar makkelijk vind ik het nog steeds niet.
Wel is de dynamiek tussen die 2 zo mooi. Oudste wil overal bij helpen en knuffelt baby zo vaak. Baby zijn ogen lichten helemaal op als oudste bij hem is, met de grootste lach op zijn gezicht.
En het past ons als gezin ook, 2 kinderen.
Er zit 2 jaar en 3 maand tussen, nu achteraf kijkend had ik misschien nog wel wat langer gewacht....Ik kan het me dus ook niet voorstellen dat mensen juist heel snel een 2e willen.
Maar ieder zn ding
Tralalalala
vrijdag 18 december 2020 om 11:51
Ik vond het zwaarder dan gemiddeld. De tweede kwam toen dochter 23 maanden was. Zij was een huilbaby en van ons fijne stel + schattige dreumes leven was niks meer over. De combi geen slaap, achter 2 kinderen aanhollen en werk was echt slopend. Toen ze 3 en 5 waren werd het beter, leuker, makkelijker. Ze zijn erg close.
Tweede is inmiddels een heerlijk aanhankelijke kleuter van bijna 5 die verreweg het meeste lacht van ons gezin. Zonder covid had ik dit een heel relaxte tijd gevonden denk ik.
Tweede is inmiddels een heerlijk aanhankelijke kleuter van bijna 5 die verreweg het meeste lacht van ons gezin. Zonder covid had ik dit een heel relaxte tijd gevonden denk ik.
vrijdag 18 december 2020 om 11:56
Hier heb ik 2 dochters, de oudste was nog geen 2 toen de jongste geboren werd ( 22 maanden verschil).
Ik vond de overgang van 0 naar 1 veeeeeel heftiger dan van 1 naar 2. De eerste was echt een aardverschuiving, ons hele leven veranderde in 1x, onze relatie veranderde, gevoelens en gedachten die ik nooit eerder had gehad kwamen ineens de hoek om gevlogen.
Dat was bij de tweede niet het geval, ik was al moeder, ik had die rol al redelijk in de vingers ( wel met af en toe een onzeker moment, maar wie heeft dat niet) en de overgang ging een stuk makkelijker op de een of andere manier. Vooral het besef dat aan elke fase ( of ze nu leuk of minder leuk waren) behoorlijk snel een einde kwam, zorgde ervoor dat ik veel meer in het hier en nu ging leven.
Maar, het is wel een stuk drukker in mijn optiek. Waar ik met 1 kind echt mijn hand niet omdraaide voor allerlei uitjes, had ik vooral de eerste maanden echt het idee dat ik aan een halve volksverhuizing deed voor een uitje van nog geen 2 uur.
Dat werd met de maand wel makkelijker trouwens.
Hetzelfde voor de avondspits, dat vond ik in het begin vrij heftig, zeker toen man ook nog studeerde in de avond en veel van huis was. Baby sliep niet graag zonder mijn armen om haar heen, peuter had ook een bepaalde bedtijd ritueel en ik moest voor mijn gevoel vaak kiezen uit twee kwaden ( een van de twee huilde).
Maar ook dat ging voorbij en werd makkelijker.
En nu zijn ze 3 en bijna 1,5 en vind ik het heerlijk, makkelijker vooral en ik geniet zo van beiden.
Nooit twijfel gehad over een tweede, we waren ook behoorlijk snel klaar voor een tweede ( man met 9 maanden, ik vlak na de verjaardag van oudste), wat ook zeer snel gelukkig lukte.
De eerste was in alles makkelijk, de tweede niet zo. En toch voelde die tweede niet zwaarder of lastiger dan de eerste, ik heb zoveel geleerd de afgelopen 1,5 jaar en ben vooral een stuk flexibeler en relaxter geworden, mijn zelfvertrouwen is echt omhooggeschoten de afgelopen 1,5 jaar (sinds jongste erbij is gekomen).
Het slurpt energie, de zorgen zijn verdubbeld, maar de liefde ook. En ik vind het zo fantastisch om te zien hoe mijn oudste zich bekommerd om haar zusje, ze knuffels geven, kusjes geven, elkaar in de armen vliegen als ze elkaar zien bij het KDV.
Ik vond de overgang van 0 naar 1 veeeeeel heftiger dan van 1 naar 2. De eerste was echt een aardverschuiving, ons hele leven veranderde in 1x, onze relatie veranderde, gevoelens en gedachten die ik nooit eerder had gehad kwamen ineens de hoek om gevlogen.
Dat was bij de tweede niet het geval, ik was al moeder, ik had die rol al redelijk in de vingers ( wel met af en toe een onzeker moment, maar wie heeft dat niet) en de overgang ging een stuk makkelijker op de een of andere manier. Vooral het besef dat aan elke fase ( of ze nu leuk of minder leuk waren) behoorlijk snel een einde kwam, zorgde ervoor dat ik veel meer in het hier en nu ging leven.
Maar, het is wel een stuk drukker in mijn optiek. Waar ik met 1 kind echt mijn hand niet omdraaide voor allerlei uitjes, had ik vooral de eerste maanden echt het idee dat ik aan een halve volksverhuizing deed voor een uitje van nog geen 2 uur.
Dat werd met de maand wel makkelijker trouwens.
Hetzelfde voor de avondspits, dat vond ik in het begin vrij heftig, zeker toen man ook nog studeerde in de avond en veel van huis was. Baby sliep niet graag zonder mijn armen om haar heen, peuter had ook een bepaalde bedtijd ritueel en ik moest voor mijn gevoel vaak kiezen uit twee kwaden ( een van de twee huilde).
Maar ook dat ging voorbij en werd makkelijker.
En nu zijn ze 3 en bijna 1,5 en vind ik het heerlijk, makkelijker vooral en ik geniet zo van beiden.
Nooit twijfel gehad over een tweede, we waren ook behoorlijk snel klaar voor een tweede ( man met 9 maanden, ik vlak na de verjaardag van oudste), wat ook zeer snel gelukkig lukte.
De eerste was in alles makkelijk, de tweede niet zo. En toch voelde die tweede niet zwaarder of lastiger dan de eerste, ik heb zoveel geleerd de afgelopen 1,5 jaar en ben vooral een stuk flexibeler en relaxter geworden, mijn zelfvertrouwen is echt omhooggeschoten de afgelopen 1,5 jaar (sinds jongste erbij is gekomen).
Het slurpt energie, de zorgen zijn verdubbeld, maar de liefde ook. En ik vind het zo fantastisch om te zien hoe mijn oudste zich bekommerd om haar zusje, ze knuffels geven, kusjes geven, elkaar in de armen vliegen als ze elkaar zien bij het KDV.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 18-12-2020 11:58
1.82% gewijzigd
vrijdag 18 december 2020 om 11:57
Dat zal het verschil wel worden denk ik. Ik blijf niet makkelijk zwanger. Maar om nog langer mijn leven on hold te zetten of in die tussenperiodekrullen-bol schreef: ↑18-12-2020 11:49Ik vond het veel meer een aardverschuiving van 1 naar 2 dan van 0 naar 1.
Bij nr1 echt letterlijk alle tijd, handen vrij voor die baby, mee slapen tijdens de dutjes, spullen pakken en weg gaan, een eind wandelen, baby in de wagen en zo een uur op pad...
Nu vind ik mezelf toch heel vaak te kort schieten voor de 1 of de ander... En de oudste slaapt niet meer tussen de middag dus ik ben letterlijk van ochtend tot avond AAN.
Nu is baby 2 wel echt een veel makkelijkere baby dan dat peuter als baby was, maar die aandacht verdelen is iets waar je echt in moet groeien ervaar ik.
Baby is nu ruim 4,5 maand en het lukt me steeds beter maar makkelijk vind ik het nog steeds niet.
Wel is de dynamiek tussen die 2 zo mooi. Oudste wil overal bij helpen en knuffelt baby zo vaak. Baby zijn ogen lichten helemaal op als oudste bij hem is, met de grootste lach op zijn gezicht.
En het past ons als gezin ook, 2 kinderen.
Er zit 2 jaar en 3 maand tussen, nu achteraf kijkend had ik misschien nog wel wat langer gewacht....Ik kan het me dus ook niet voorstellen dat mensen juist heel snel een 2e willen.
Maar ieder zn ding
. Ik trek het mentaal slecht iedere maand: die ovulatietesten, de verplichte sex, nadenken welke medicatie ik mag, 2 weken 3x per dag op gezette tijden medicatie innemen, bepaalde dagen vrijhouden en zorgen dat er achtervang is en dan nog de vraag wel of niet zwanger.
vrijdag 18 december 2020 om 12:04
Ik vond van 1 naar 2 stukken zwaarder dan van 0 naar 1. Dochterlief 1 sliep snel door en ik herstelde rap na de bevalling.
Toen kwam dochter nummer 2.
13 maanden (!!) na nummer 1.
Helaas met een spoedkeizersnede waar ik langzaam van herstelde. Man is zelfstandige in de bouw dus de ochtendspits was en is vijf dagen per week voor mij alleen. Eerste lockdown zeven weken thuis met een dreumes die nog niet liep en een newborn. Man dat was heel heftig.
Lang leve de oma's en opa's. Oh en flesvoeding. Geen idee hoe borstvoedende moeders met clusterende baby's de deur nog uitkomen. Dochter 2 slaapt nog steeds niet door dus al met al:
Het hangt volledig van je kind af.
Blijven slapen bij vrienden, hobby's, sport: doen we vrijwel niet. We houden niet van sporten, ik en man liggen heel graag op tijd in ons eigen bed (en de dames dus ook) en sporten hebben we beide een gruwelijke hekel aan. Dus onze vrije tijd is heerlijk rustig.
Toen kwam dochter nummer 2.
13 maanden (!!) na nummer 1.
Helaas met een spoedkeizersnede waar ik langzaam van herstelde. Man is zelfstandige in de bouw dus de ochtendspits was en is vijf dagen per week voor mij alleen. Eerste lockdown zeven weken thuis met een dreumes die nog niet liep en een newborn. Man dat was heel heftig.
Lang leve de oma's en opa's. Oh en flesvoeding. Geen idee hoe borstvoedende moeders met clusterende baby's de deur nog uitkomen. Dochter 2 slaapt nog steeds niet door dus al met al:
Het hangt volledig van je kind af.
Blijven slapen bij vrienden, hobby's, sport: doen we vrijwel niet. We houden niet van sporten, ik en man liggen heel graag op tijd in ons eigen bed (en de dames dus ook) en sporten hebben we beide een gruwelijke hekel aan. Dus onze vrije tijd is heerlijk rustig.
vrijdag 18 december 2020 om 12:04
Wij zijn begonnen voor een tweede toen onze oudste 9 maanden was. Uiteindelijk is de tweede er pas gekomen toen de oudste 4 jaar was. En hoewel ik dat toen niet zo'n leuk idee vond, bleek dat toch makkelijker, denk ik. Oudste was al zelfstandig en ook nu (4 jaar verder) kan oudste veel voor jongste doen, wat mij meer mijn handen vrij geeft. Ze spelen heel harmonieus samen, waarvoor ik echt superdankbaar ben, want dat is niet altijd zo. Hier was een tweede dus best makkelijk. Nu ja, elk kind is anders en elke situatie is anders. We zouden ook een leuk gezin hebben met 1 kind, daar ben ik wel van overtuigd.
vrijdag 18 december 2020 om 12:06
Ik vond het echt stukken zwaarder. Mijn kinderen waren beide lastige baby's. En waar de oudste vooral erg aanhankelijk en onrustig was, krijste mijn jongste uren per dag tot 3 maanden. Ik was altijd in de veronderstelling dat het voor een groot deel vanzelf gaat en dat peutertjes zich enigszins aanpassen als er een baby komt haha. Maar nope, peuters zijn net zo lastig met of zonder een kleine baby in huis die aandacht nodig heeft.
Nu is de jongste net 3 en ik vind het op zich niet veel lastiger dan één kind. Maar meer gedoe en meer ge ren is het absoluut. Een gezin met één kind is veel relaxter als ik kijk bij anderen. Een voordeel is wel dat mijn kinderen de hele dag samen spelen. Maar goed ook dan willen ze constant aandacht van mama, en ben ik vaak politieagentje aan het spelen.
Ik vind twee kinderen heel leuk en gezellig. En ik zou absoluut de zelfde keuze nog een keer hebben gemaakt. Maar mijn relatie heeft wel even flink onder druk gestaan na de komst van de tweede. En volgens mijn psycholoog, gebeurt dat heel vaak na een tweede kind. Dus ik zou je wel voorbereiden op hard werken, mocht het nodig zijn. En als je nog zo'n makkelijk kind krijgt, dan is dat altijd meegenomen haha.
Nu is de jongste net 3 en ik vind het op zich niet veel lastiger dan één kind. Maar meer gedoe en meer ge ren is het absoluut. Een gezin met één kind is veel relaxter als ik kijk bij anderen. Een voordeel is wel dat mijn kinderen de hele dag samen spelen. Maar goed ook dan willen ze constant aandacht van mama, en ben ik vaak politieagentje aan het spelen.
Ik vind twee kinderen heel leuk en gezellig. En ik zou absoluut de zelfde keuze nog een keer hebben gemaakt. Maar mijn relatie heeft wel even flink onder druk gestaan na de komst van de tweede. En volgens mijn psycholoog, gebeurt dat heel vaak na een tweede kind. Dus ik zou je wel voorbereiden op hard werken, mocht het nodig zijn. En als je nog zo'n makkelijk kind krijgt, dan is dat altijd meegenomen haha.
onze kindjes zijn gewoon al weer 10 maanden 
hoe dan? Het gaat zo snel!
vrijdag 18 december 2020 om 12:07
Pin je er niet teveel op vast hoe lang het gaat duren. Wij hebben bijna 2 jaar geprobeerd voor ik zwanger was van de oudste, uiteindelijk wat hulp bij gehad. Van nr 2 was ik zomaar ineens zwanger. Hadden we niet zien aankomen, en wij waren dus ook lekker op tijd weer gaan proberen want het duurt vast weer 2 jaar. En toen de eerste ronde raakLeeuw32 schreef: ↑18-12-2020 11:57Dat zal het verschil wel worden denk ik. Ik blijf niet makkelijk zwanger. Maar om nog langer mijn leven on hold te zetten of in die tussenperiode
Die hadden we niet zien aankomen. We zijn er altijd heel blij en dankbaar om geweest, maar ik ben wel pas begonnen met proberen toen ik zelf voelde dat ik klaar voor een nieuwe zwangerschap en baby.
vrijdag 18 december 2020 om 12:11
Oh en ik moet erbij zeggen: zwanger raken en zwanger zijn ging twee keer van een leien dakje dus dat speelt zeker mee in de gedachte over een (toen) 2e/3e kind.
En ik werk in het onderwijs (mbo) dus elke periode een ander rooster, soms dus ook weken al rond 3 uur thuis terwijl de dames nog op het kinderdagverblijf zitten, dat uurtje voor mijzelf is pure winst en laad ik echt van op. Ook van de vakanties elke grofweg acht weken. De meiden gaan dan vaak wel 1 a 2 dagen naar het kinderdagverblijf en ik heb dan een dag voor mijzelf. Top.
En ik werk in het onderwijs (mbo) dus elke periode een ander rooster, soms dus ook weken al rond 3 uur thuis terwijl de dames nog op het kinderdagverblijf zitten, dat uurtje voor mijzelf is pure winst en laad ik echt van op. Ook van de vakanties elke grofweg acht weken. De meiden gaan dan vaak wel 1 a 2 dagen naar het kinderdagverblijf en ik heb dan een dag voor mijzelf. Top.
vrijdag 18 december 2020 om 12:16
van 0 naar 1 vond ik echt moeilijk. lastige bevalling, kraamtijd, wennen aan alles. Ik kijk niet graag terug naar die eerste maanden. Kind was wel een makkelijke baby, sliep goed en was makkelijk. Dus later ging het beter.
Van 1 naar 2 was voor mijn gevoel echt probleemloos. Ik vond bij de 2e alles leuk. zelfs mijn bevalling. en ook in combi met de eerste ging het heel goed. Ze schelen 4 jaar.
Baby 2 was echt een roze wolk. Ik vind het nu nog makkelijker nu ze groter zijn. Misschien pakken ze me terug in de pubertijd. Die staat bij de oudste om de hoek...
Van 1 naar 2 was voor mijn gevoel echt probleemloos. Ik vond bij de 2e alles leuk. zelfs mijn bevalling. en ook in combi met de eerste ging het heel goed. Ze schelen 4 jaar.
Baby 2 was echt een roze wolk. Ik vind het nu nog makkelijker nu ze groter zijn. Misschien pakken ze me terug in de pubertijd. Die staat bij de oudste om de hoek...
Don't cry, buy a bag and move on.
vrijdag 18 december 2020 om 12:18
Het ligt ook aan het karakter van het kind.
Mijn vriendin had een temperamentvol kind als eerste dus had veel moeite alles te combineren.
Flesjesweigeraar, nergens anders slapen dan tegen mamma aan, allergieën, later snel uit zijn doen dus paar oppassen weigerden verder, oma wilde ook niet meer hele dagen.
Tweede is een zonnetje dus heel ander verhaal.
Hier andersom.
Ik heb met de tweede veel vaker thuisgezeten na valpartijen, veel vaker ziek, gesprekken kdv met gedoe, kan hem niet echt makkelijk kwijt bij oppas. Voor oudste stonden ze nog net niet in de rij om op te passen.
Mijn vriendin had een temperamentvol kind als eerste dus had veel moeite alles te combineren.
Flesjesweigeraar, nergens anders slapen dan tegen mamma aan, allergieën, later snel uit zijn doen dus paar oppassen weigerden verder, oma wilde ook niet meer hele dagen.
Tweede is een zonnetje dus heel ander verhaal.
Hier andersom.
Ik heb met de tweede veel vaker thuisgezeten na valpartijen, veel vaker ziek, gesprekken kdv met gedoe, kan hem niet echt makkelijk kwijt bij oppas. Voor oudste stonden ze nog net niet in de rij om op te passen.
vrijdag 18 december 2020 om 12:22
De overgang van 1 naar 2 vond ik juist veel moeilijker dan van 0 naar 1. Waar je één kind gewoon onder de arm pakt en meeneemt, ben je met twee kinderen ineens een groep. Het eerste jaar met twee kinderen vond ik ook best zwaar (nog geen 1,5 jaar leeftijdsverschil).
Daarna werd het makkelijk en gingen we de vruchten plukken. De band tussen de twee kinderen is heel sterk en ze houden elkaar zo ongeveer de hele dag bezig. In bijvoorbeeld lockdowns en vakanties zijn ze volledig verzusterd en hebben ze niemand anders nodig. Als ouders is het heel mooi om die band te zien. Ik zou nu, in onze omstandigheden, dus zeggen dat twee makkelijker is dan een.
Daarna werd het makkelijk en gingen we de vruchten plukken. De band tussen de twee kinderen is heel sterk en ze houden elkaar zo ongeveer de hele dag bezig. In bijvoorbeeld lockdowns en vakanties zijn ze volledig verzusterd en hebben ze niemand anders nodig. Als ouders is het heel mooi om die band te zien. Ik zou nu, in onze omstandigheden, dus zeggen dat twee makkelijker is dan een.
vrijdag 18 december 2020 om 12:27
Het hangt van je kinderen af. Hoe moeilijk/makkelijk ze zijn.
En het hangt ook van jezelf af. Ben je van nature iemand die al snel iets als ‘zwaar of moeilijk’ ervaart of veer je mee met hetgeen je overkomt.
Ik ken een stel wat elke avond samen de kinderen baddert/doucht/naar bed brengt. Volgens hen is het onmogelijk om dat in je eentje te doen. Het is dus ook ondenkbaar dat één van beide savonds gaat sporten, naar vrienden gaat, whatever. Zelf doe ik 4x per week de avondspits (eten, douchen, bed) in mn eentje ivm werk van partner, en ik wordt er niet warm of koud van. Het is dus ook maar net hoe je er zelf in staat.
Eerlijk; 2 kinderen tegelijk uit logeren brengen doe ik toch iets minder snel merk ik.
Maar als je een goede oppas aan huis hebt, dan kan je daar heel veel mee oplossen en hoef je echt niet veel vrijheid in te leveren.
En ja, ritmes van meerdere kinderen lopen niet altijd synchroon. Moet je nr 1 naar school/zwemles/voetbal brengen, ligt nr2 natuurlijk net te slapen. Daardoor moet je soms improviseren.
Er zijn dagen dat ik voor mijn gevoel alleen maar ‘gezorgd’ heb. Er zijn ook dagen dat ze elkaar prima vermaken en dat ik ondertussen mn hele huis kan soppen van boven tot beneden.
Dus samengevat; soms loopt het op rolletjes, soms totaal niet. Maar om te zien hoé die 2 aan elkaar gehecht zijn, samen opgeroeien, etc. Dat is echt goud waard.
En het hangt ook van jezelf af. Ben je van nature iemand die al snel iets als ‘zwaar of moeilijk’ ervaart of veer je mee met hetgeen je overkomt.
Ik ken een stel wat elke avond samen de kinderen baddert/doucht/naar bed brengt. Volgens hen is het onmogelijk om dat in je eentje te doen. Het is dus ook ondenkbaar dat één van beide savonds gaat sporten, naar vrienden gaat, whatever. Zelf doe ik 4x per week de avondspits (eten, douchen, bed) in mn eentje ivm werk van partner, en ik wordt er niet warm of koud van. Het is dus ook maar net hoe je er zelf in staat.
Eerlijk; 2 kinderen tegelijk uit logeren brengen doe ik toch iets minder snel merk ik.
Maar als je een goede oppas aan huis hebt, dan kan je daar heel veel mee oplossen en hoef je echt niet veel vrijheid in te leveren.
En ja, ritmes van meerdere kinderen lopen niet altijd synchroon. Moet je nr 1 naar school/zwemles/voetbal brengen, ligt nr2 natuurlijk net te slapen. Daardoor moet je soms improviseren.
Er zijn dagen dat ik voor mijn gevoel alleen maar ‘gezorgd’ heb. Er zijn ook dagen dat ze elkaar prima vermaken en dat ik ondertussen mn hele huis kan soppen van boven tot beneden.
Dus samengevat; soms loopt het op rolletjes, soms totaal niet. Maar om te zien hoé die 2 aan elkaar gehecht zijn, samen opgeroeien, etc. Dat is echt goud waard.
vrijdag 18 december 2020 om 12:30
Ik voel met je vriendin mee haha, hier had ik twee temperamentvolle kinderen die flesweigeraars waren, alleen op mij wilden slapen het eerste jaar, en allergieen hebben. Ik word nog moe als ik aan die tijd denk.Surebaby schreef: ↑18-12-2020 12:18Het ligt ook aan het karakter van het kind.
Mijn vriendin had een temperamentvol kind als eerste dus had veel moeite alles te combineren.
Flesjesweigeraar, nergens anders slapen dan tegen mamma aan, allergieën, later snel uit zijn doen dus paar oppassen weigerden verder, oma wilde ook niet meer hele dagen.
Tweede is een zonnetje dus heel ander verhaal.
Hier andersom.
Ik heb met de tweede veel vaker thuisgezeten na valpartijen, veel vaker ziek, gesprekken kdv met gedoe, kan hem niet echt makkelijk kwijt bij oppas. Voor oudste stonden ze nog net niet in de rij om op te passen.
Mijn ervaring is sowieso dat mensen bij twee kinderen al een stuk minder enthousiast zijn op op te passen, vooral als ze klein zijn.
vrijdag 18 december 2020 om 12:45
vrijdag 18 december 2020 om 12:45
vrijdag 18 december 2020 om 12:51
Ik lees even mee, heb een tijdje terug zo’n zelfde topic geopend. Mijn zoontje is erg makkelijk dus ik ben ook bang dat een tweede sowieso ‘tegenvalt’.
Wij zijn er wel op uitgekomen dat we sowieso geen klein leeftijdsverschil willen. Minstens 3 jaar ertussen. Dus het staat nu even in de koelkast en we kijken later wel verder.
Oh ja en ik wil ook niet zwanger zijn tijdens coronatijd, dus ook daardoor hebben we de beslissing even uitgesteld.
Wij zijn er wel op uitgekomen dat we sowieso geen klein leeftijdsverschil willen. Minstens 3 jaar ertussen. Dus het staat nu even in de koelkast en we kijken later wel verder.
Oh ja en ik wil ook niet zwanger zijn tijdens coronatijd, dus ook daardoor hebben we de beslissing even uitgesteld.
vrijdag 18 december 2020 om 12:59
Iedereen bedankt voor de verhalen 
.
Over flesweigeren maak ik mij geen zorgen: ik mag geen borstvoeding geven dus de nachten gaan hier vanaf de geboorte door midden.
Dat oppassen is trouwens wel goed om te weten.
En wat ook wel meespeelt: ik ben 34 en man is stuk(je) ouder dus wil willen niet op heel lang wachten. Ook hebben we afgesproken om max een jaar voor een 2e te proberen vanwege mijn aandoening. En op je 34e heb je pakweg meer kans dat het lukt dan op je 36e/37e.
.Over flesweigeren maak ik mij geen zorgen: ik mag geen borstvoeding geven dus de nachten gaan hier vanaf de geboorte door midden.
Dat oppassen is trouwens wel goed om te weten
.En wat ook wel meespeelt: ik ben 34 en man is stuk(je) ouder dus wil willen niet op heel lang wachten. Ook hebben we afgesproken om max een jaar voor een 2e te proberen vanwege mijn aandoening. En op je 34e heb je pakweg meer kans dat het lukt dan op je 36e/37e.
