Kinderen
alle pijlers
Voel me zo onzeker als moeder
dinsdag 24 september 2024 om 21:12
Hoi,
Na een aantal jaar meegelezen te hebben nu ook maar zelf een account aangemaakt om af en toe wat mee te schrijven en nu dus ook zelf een topic te openen.
Eigenlijk ook n.a.v. het topic ‘je identiteit als moeder’. Blijkbaar heeft dit wat getriggerd bij mij en eigenlijk loop ik daar al een behoorlijke poos mee rond.
Ik ben zelf moeder van een aantal jonge kinderen. Ik hou onvoorwaardelijk van hen en heb alles voor ze over maar tegelijkertijd kost het me ergens ook moeite om moeder te zijn en om altijd aan te moeten staan. Kan echt heel blij zijn wanneer ze op bed liggen en je een paar uur voor jezelf hebt, al zal dat misschien best herkenbaar zijn haha.
Ik loop er vooral tegenaan dat ik me zo onzeker voel over mijn ‘moeder zijn’. Vraag me continu af of ik het wel goed genoeg doe, of ik ze genoeg aandacht en liefde geef. Ben ik wel flexibel genoeg, ben ik niet veel te snel ongeduldig of geïrriteerd. Zullen ze zich later hun kindertijd fijn en positief herinneren of doe ik hier niet genoeg aan?
Ik kan me ook best veel vergelijken met andere ouders waardoor ik soms nog meer het gevoel krijg tekort te schieten.
Wellicht een warrig verhaal en ik weet ook niet zo goed wat ik hier nu mee wil. Misschien dat er onder jullie zijn die dit enigszins herkennen en/of tips hebben hoe hiermee om te gaan?
Na een aantal jaar meegelezen te hebben nu ook maar zelf een account aangemaakt om af en toe wat mee te schrijven en nu dus ook zelf een topic te openen.
Eigenlijk ook n.a.v. het topic ‘je identiteit als moeder’. Blijkbaar heeft dit wat getriggerd bij mij en eigenlijk loop ik daar al een behoorlijke poos mee rond.
Ik ben zelf moeder van een aantal jonge kinderen. Ik hou onvoorwaardelijk van hen en heb alles voor ze over maar tegelijkertijd kost het me ergens ook moeite om moeder te zijn en om altijd aan te moeten staan. Kan echt heel blij zijn wanneer ze op bed liggen en je een paar uur voor jezelf hebt, al zal dat misschien best herkenbaar zijn haha.
Ik loop er vooral tegenaan dat ik me zo onzeker voel over mijn ‘moeder zijn’. Vraag me continu af of ik het wel goed genoeg doe, of ik ze genoeg aandacht en liefde geef. Ben ik wel flexibel genoeg, ben ik niet veel te snel ongeduldig of geïrriteerd. Zullen ze zich later hun kindertijd fijn en positief herinneren of doe ik hier niet genoeg aan?
Ik kan me ook best veel vergelijken met andere ouders waardoor ik soms nog meer het gevoel krijg tekort te schieten.
Wellicht een warrig verhaal en ik weet ook niet zo goed wat ik hier nu mee wil. Misschien dat er onder jullie zijn die dit enigszins herkennen en/of tips hebben hoe hiermee om te gaan?
woensdag 25 september 2024 om 16:38
Ik denk dat een beetje onzekerheid wel normaal is en niemand heeft de garantie dat hun kinderen later alleen maar positief terug kijken op hun opvoeding. Maar het klinkt een beetje alsof je weinig houvast hebt in je rol als moeder. Wat mij daar wel in geholpen heeft is boeken lezen/podcasts luisteren over opvoeden. Daar heb ik veel aan gehad.
woensdag 25 september 2024 om 16:46
Ik vind inmiddels dat het niet normaal of acceptabel is om altijd aan te moeten staan. Ik herken het overigens heel goed, maar dat is vooral omdat ik de jeugd van mijn kinderen grotendeels alleen deed. Hoewel ik mijn kinderen fantastisch vind, denk ik toch dat áltijd alert en verantwoordelijk moeten zijn een vorm van marteling is. Niet menselijk, niet okee.
Misschien kun je kijken of je je leven anders kunt inrichten, zodat je op gezette tijden níet alert en verantwoordelijk hoeft te zijn. Dat scheelt op de lange termijn een hoop ellende.
Misschien kun je kijken of je je leven anders kunt inrichten, zodat je op gezette tijden níet alert en verantwoordelijk hoeft te zijn. Dat scheelt op de lange termijn een hoop ellende.
woensdag 25 september 2024 om 16:59
Ben je samen met de vader van je kinderen? Hoe hebben jullie de zorg en het huishouden verdeelt? Hoeveel uur werken jullie allebei?
Ik heb een nicht die werkt bij jeugdzorg en haar gevierde uitspraak is krijgen ze elke ochtend ontbijt, zijn jullie thuis als ze slapen, zorg je voor betrouwbare oppas als jullie er niet zijn, hebben ze passende schoenen aan en kleren die passen bij het weer en vergeet je hun verjaardag niet, dan ben je al een topouder.
Schuldgevoel is de meest nutteloze emotie die er is en vaak is het niet nodig. Maar ik snap het wel!
Je bent een mens en mensen zijn niet altijd op hun best. Dat geeft niet, want je bent geen machine.
Ik heb een nicht die werkt bij jeugdzorg en haar gevierde uitspraak is krijgen ze elke ochtend ontbijt, zijn jullie thuis als ze slapen, zorg je voor betrouwbare oppas als jullie er niet zijn, hebben ze passende schoenen aan en kleren die passen bij het weer en vergeet je hun verjaardag niet, dan ben je al een topouder.
Schuldgevoel is de meest nutteloze emotie die er is en vaak is het niet nodig. Maar ik snap het wel!
Je bent een mens en mensen zijn niet altijd op hun best. Dat geeft niet, want je bent geen machine.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
