Kinderen
alle pijlers
waar kijken peuters naar?
dinsdag 12 juni 2007 om 11:55
Onze oudste van 3 is dol op televisie en films. Ze mag van ons iedere ochtend televisie kijken en 's middags een film uitzoeken. Ik weet dat ze vrij veel televisie kijkt, maar haar ontwikkeling is prima, ze is haar leeftijd zelfs vooruit en haar gewicht is ook prima.
Wat mij echter verbaast is haar keuze voor de films die ze wilt zien.
Kijken haar vriendjes en vriendinnetjes nog naar zandkasteel, tweenies en de teletubbies, wil zij al lang wat anders.
Oke die dingen zijn voor een keer ook wel grappig maar meestal is ze er snel op uit gekeken.
Ze is dol op de klassieke disneyfilms, Kleine zeemeermin, assepoester, sneeuwwitje. Deze kunnen af en toe best eng zijn.
Verder vind ze ook Shrek geweldig, monsters en co, over the hedge. Dingen waarvan ik verwacht had dat ze die pas over een paar jaar leuk zou vinden.
Ze krijgt die dingen trouwens mee van haar oudere nichtjes en wil ze dan thuis ook zien.
Als ik dit aan vrienden vertel kijken ze me altijd afkeurend aan. ze zou hier namelijk veel te jong voor zijn.
Zijn er nog meer peuters van 3 die naar zulke films kijken. en is een peuter van 3 wel in staat om een film als over the hedge te begrijpen.
Wat mij echter verbaast is haar keuze voor de films die ze wilt zien.
Kijken haar vriendjes en vriendinnetjes nog naar zandkasteel, tweenies en de teletubbies, wil zij al lang wat anders.
Oke die dingen zijn voor een keer ook wel grappig maar meestal is ze er snel op uit gekeken.
Ze is dol op de klassieke disneyfilms, Kleine zeemeermin, assepoester, sneeuwwitje. Deze kunnen af en toe best eng zijn.
Verder vind ze ook Shrek geweldig, monsters en co, over the hedge. Dingen waarvan ik verwacht had dat ze die pas over een paar jaar leuk zou vinden.
Ze krijgt die dingen trouwens mee van haar oudere nichtjes en wil ze dan thuis ook zien.
Als ik dit aan vrienden vertel kijken ze me altijd afkeurend aan. ze zou hier namelijk veel te jong voor zijn.
Zijn er nog meer peuters van 3 die naar zulke films kijken. en is een peuter van 3 wel in staat om een film als over the hedge te begrijpen.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:03
Mijn zoon van 3 kijkt naar Ice Age, Madagaskar en Garfield the movie (Nederlandse versie dan he? ;)). Vooral de laatste vind ie geweldig. Daar moet je je niet te druk over maken. Zolang er geen explicieit geweld in die films zit (zoals bijv Pokemon of Transformers) zou ik me daar verder niet te druk over maken.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:08
vind het ook zo jammer haar die films af te nemen, bij Shrek ligt ze echt in een deuk. Af en toe vind ze sommige films wel wat eng, ik blijf dan ook in de buurt. Ze komt me dan halen en dan moeten we samen een bepaald stukje bekijken.
haha ik kijk ook liever zelf naar lady en de vagebond dan naar teletubbies;)
haha ik kijk ook liever zelf naar lady en de vagebond dan naar teletubbies;)
dinsdag 12 juni 2007 om 12:18
Ik zou het wel in de gaten houden en meekijken. Mijn dochter vond al die Disney-films ook geweldig toen ze 3 was (vooral Doornroosje/Sneeuwwitje/Assepoester) maar ongemerkt zitten daar echt wel enge dingen tussen. Boze stiefmoeders, drankjes met gif, harten die eruit gesneden moeten worden in het bos... dat ze vond ze toch wel erg eng.
Dus toen was het hier ook afgelopen met dat soort films. Nu is ze 5 en heel af en toe kijken we zo'n film, maar nu kun je tenminste e.e.a uitleggen.
Dus toen was het hier ook afgelopen met dat soort films. Nu is ze 5 en heel af en toe kijken we zo'n film, maar nu kun je tenminste e.e.a uitleggen.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:50
Herkenbaar!
Bij tweenies of de teletubbies loopt ie na een minuutje weg. Pluk van de Petteflat en Minoes vindt ie helemaal het einde, net als Koekeloere. Zoon is nog maar 2.5.
Hij beweegt de hele dag, rennen, fietsen etc. Loopt zowel qua grove motoriek als qua taal voor en is aan de magere kant. Ik maak me dus geen zorgen over twee keer per dag tv kijken.
Bij tweenies of de teletubbies loopt ie na een minuutje weg. Pluk van de Petteflat en Minoes vindt ie helemaal het einde, net als Koekeloere. Zoon is nog maar 2.5.
Hij beweegt de hele dag, rennen, fietsen etc. Loopt zowel qua grove motoriek als qua taal voor en is aan de magere kant. Ik maak me dus geen zorgen over twee keer per dag tv kijken.
dinsdag 12 juni 2007 om 23:01
Zoon van anderhalf is helemaal wild van de dvd van de Troetelberen. Dochter van bijna 4 kijkt het liefst My Little Pony (niet zo lieflijk als het lijkt), Pluk en Lepel (niet al te vrolijke kinderfilm). Sneeuwwitje hadden we geleend en daar vraagt ze nog om terwijl ze die scene in het bos echt heel eng vindt. Ik mag pas weg als dat stukje is geweest.
Tweenies, Teletubbies.. 'mama, dat vind ik niet leuheuk!'
Tweenies, Teletubbies.. 'mama, dat vind ik niet leuheuk!'
woensdag 13 juni 2007 om 09:14
Volgens mij heb ik een abnormaal kind...... als ik de voorgaande verhalen lees.
Mijn dochter, net twee geworden, is gek van de,jawel: teletubbies, zandkasteel, bumba, barbapapa. Tweenies vindt ze vreselijk en assepoester (de langere verhalen, zeg maar) kan ze zich niet zo lang op concentreren en loopt ze dus zo bij weg. En volgens mij geeft dit niets met ontwikkeling te maken, maar met interesse.
Mijn dochter, net twee geworden, is gek van de,jawel: teletubbies, zandkasteel, bumba, barbapapa. Tweenies vindt ze vreselijk en assepoester (de langere verhalen, zeg maar) kan ze zich niet zo lang op concentreren en loopt ze dus zo bij weg. En volgens mij geeft dit niets met ontwikkeling te maken, maar met interesse.
woensdag 13 juni 2007 om 09:18
Nee hoor geen abnormaal kind, gewoon een verschil in leeftijd. Dochter hier is ook net 2 (26 maanden) en kijkt ook graag naar Teletubbies, Tweenies, Zandkasteel enz. Overigens zit ze nu ook heel blij koekeloere en huisje, boompje beestje te kijken.
De meeste kindjes van de posters hierboven zijn 2,5, 3 of ouder en tegen die tijd hebben ze al weer een hele andere interesse. Een jaar maakt nog zoveel uit op deze leeftijd.
woensdag 13 juni 2007 om 14:47
Een jaar geleden was ze inderdaad gek op barbapapa, heb de dvd's helemaal grijs gedraaid. Nu wil ze ze nog wel eens zien, als ze een babydag heeft.
hoe zit het eigenlijk met animatiefilms als Toy story en finding nemo, zijn die een beetje geschikt voor 3 jarige?
ook zoiets, 10 maanden geleden was ze verzot op K3, nu wil ze er echt niets meer van zien.
hoe zit het eigenlijk met animatiefilms als Toy story en finding nemo, zijn die een beetje geschikt voor 3 jarige?
ook zoiets, 10 maanden geleden was ze verzot op K3, nu wil ze er echt niets meer van zien.
woensdag 13 juni 2007 om 21:34
Fantasie-werkelijkheid
Om de wereld te leren begrijpen en angst te verminderen, is het van belang dat een kind leert ‘echt’ en ‘niet echt’ te onderscheiden. Tot een jaar of 4 geloven kinderen dat alles op tv echt is. Fantasiefiguren wonen in de televisie en kinderen reageren enthousiast op vragen. Vanaf een jaar of 3 weten kinderen vaak of ze zelf fantaseren of niet. Maar die keuze maken zij zelf. Bij televisie-inhoud is dat onderscheid voor hen moeilijker te maken.
5 t/m 8-jarigen bevinden zich in een overgangsfase. Pino is iemand met een pak aan, maar een dokter uit een serie met acteurs is in het echte leven ook arts. Pas vanaf een jaar of 7 begrijpen kinderen dat iets engs op televisie ‘maar gespeeld is’.
Van 9 t/m 12 jaar ontwikkelt dit besef zich verder. Langzamerhand gaan ze begrijpen dat het er bij de politie anders toe zal gaan dan in de series op tv. Reality-tv bijvoorbeeld maakt het niet gemakkelijker. Zelfs volwassenen vragen zich regelmatig af tot in hoeverre mensen in reality-programma's zichzelf zijn of een rol spelen!
Verstandelijke ontwikkeling
Kinderen van 2 tot 5 jaar letten vooral op direct waarneembare, uiterlijke kenmerken. Aan een ‘lelijk’ uiterlijk koppelen ze negatieve eigenschappen. Een heks of monster is ‘gemeen’, ook al gedraagt het figuur zich vriendelijk. Een vermogen om te relativeren en te letten op details, is nog niet ontwikkeld. Het volgende onderzoek illustreert dit gegeven (Acuff, 1997): er werd meisjes gevraagd een keuze te maken uit een simpele pop met een groot hart op haar jurk of een pop met allerlei technische snufjes en een prachtig gezichtje. Bijna alle meisjes kozen de simpele pop (bron: Pattie Valkenburg: Beeldschermkinderen).
Herhaling draagt bij aan het leren letten op details. Omdat kinderen de grote lijnen en verrassingen al kunnen voorspellen, gaan ze nieuwe dingen zoeken. Dan gaan ze wel letten op wat de figuren precies zeggen of doen. Kinderen vanaf een jaar of 5 kenmerken zich door zwart-wit denken. Een karakter is goed of slecht, lelijk of mooi. Aan de hand hiervan proberen ze de wereld te begrijpen. Vanaf een jaar of 8 ontwikkelen kinderen de capaciteit om aan de hand van details een oordeel te vellen over kwaliteit.
Tempo
Het tempo bij de televisie ligt hoog, in vergelijking met bijvoorbeeld (voor)lezen. Als een kind leest, kan het even stoppen om na te denken of terug te lezen. Bij de televisie is daar geen tijd voor. Een programma kan te snel gaan, waardoor het kind het verhaal niet meer begrijpt. Voor jonge kinderen is het in dat geval leuk om een (voor)leesboek te lezen van een televisieprogramma. Het is voor het kind gemakkelijker om een (voor)leesverhaal te begrijpen. Daarnaast vindt een kind het leuk om bij herhaling van het verhaal te kunnen voorspellen wat er gaat gebeuren. Dit draagt bij aan het zelfvertrouwen.
Tijd
Op de televisie is tijd een heel ander fenomeen dan in het echte leven. De tijd wordt vaak ingekort. De ene scène speelt zich nog af in de middag, de volgende ineens de volgende ochtend. Soms start een verhaal met het einde en wordt er daarna pas verteld wat er precies gebeurd is.
Perspectief
De camera registreert een verhaal. Tijdens de ene scène wordt meegekeken met figuur X, tijdens de andere scène met figuur Y. Een volwassene begrijpt dat deze wisselingen van perspectief één verhaal vertellen. Maar volwassenen beschikken over de benodigde tv-ervaring om deze 'beeldtaal' te begrijpen. Kinderen moeten dergelijke technieken nog leren doorzien.
Door de hierboven besproken 'technieken' uit te leggen, zal een kind het eerder leren begrijpen.
Meer info op: www.zappouders.nl
Om de wereld te leren begrijpen en angst te verminderen, is het van belang dat een kind leert ‘echt’ en ‘niet echt’ te onderscheiden. Tot een jaar of 4 geloven kinderen dat alles op tv echt is. Fantasiefiguren wonen in de televisie en kinderen reageren enthousiast op vragen. Vanaf een jaar of 3 weten kinderen vaak of ze zelf fantaseren of niet. Maar die keuze maken zij zelf. Bij televisie-inhoud is dat onderscheid voor hen moeilijker te maken.
5 t/m 8-jarigen bevinden zich in een overgangsfase. Pino is iemand met een pak aan, maar een dokter uit een serie met acteurs is in het echte leven ook arts. Pas vanaf een jaar of 7 begrijpen kinderen dat iets engs op televisie ‘maar gespeeld is’.
Van 9 t/m 12 jaar ontwikkelt dit besef zich verder. Langzamerhand gaan ze begrijpen dat het er bij de politie anders toe zal gaan dan in de series op tv. Reality-tv bijvoorbeeld maakt het niet gemakkelijker. Zelfs volwassenen vragen zich regelmatig af tot in hoeverre mensen in reality-programma's zichzelf zijn of een rol spelen!
Verstandelijke ontwikkeling
Kinderen van 2 tot 5 jaar letten vooral op direct waarneembare, uiterlijke kenmerken. Aan een ‘lelijk’ uiterlijk koppelen ze negatieve eigenschappen. Een heks of monster is ‘gemeen’, ook al gedraagt het figuur zich vriendelijk. Een vermogen om te relativeren en te letten op details, is nog niet ontwikkeld. Het volgende onderzoek illustreert dit gegeven (Acuff, 1997): er werd meisjes gevraagd een keuze te maken uit een simpele pop met een groot hart op haar jurk of een pop met allerlei technische snufjes en een prachtig gezichtje. Bijna alle meisjes kozen de simpele pop (bron: Pattie Valkenburg: Beeldschermkinderen).
Herhaling draagt bij aan het leren letten op details. Omdat kinderen de grote lijnen en verrassingen al kunnen voorspellen, gaan ze nieuwe dingen zoeken. Dan gaan ze wel letten op wat de figuren precies zeggen of doen. Kinderen vanaf een jaar of 5 kenmerken zich door zwart-wit denken. Een karakter is goed of slecht, lelijk of mooi. Aan de hand hiervan proberen ze de wereld te begrijpen. Vanaf een jaar of 8 ontwikkelen kinderen de capaciteit om aan de hand van details een oordeel te vellen over kwaliteit.
Tempo
Het tempo bij de televisie ligt hoog, in vergelijking met bijvoorbeeld (voor)lezen. Als een kind leest, kan het even stoppen om na te denken of terug te lezen. Bij de televisie is daar geen tijd voor. Een programma kan te snel gaan, waardoor het kind het verhaal niet meer begrijpt. Voor jonge kinderen is het in dat geval leuk om een (voor)leesboek te lezen van een televisieprogramma. Het is voor het kind gemakkelijker om een (voor)leesverhaal te begrijpen. Daarnaast vindt een kind het leuk om bij herhaling van het verhaal te kunnen voorspellen wat er gaat gebeuren. Dit draagt bij aan het zelfvertrouwen.
Tijd
Op de televisie is tijd een heel ander fenomeen dan in het echte leven. De tijd wordt vaak ingekort. De ene scène speelt zich nog af in de middag, de volgende ineens de volgende ochtend. Soms start een verhaal met het einde en wordt er daarna pas verteld wat er precies gebeurd is.
Perspectief
De camera registreert een verhaal. Tijdens de ene scène wordt meegekeken met figuur X, tijdens de andere scène met figuur Y. Een volwassene begrijpt dat deze wisselingen van perspectief één verhaal vertellen. Maar volwassenen beschikken over de benodigde tv-ervaring om deze 'beeldtaal' te begrijpen. Kinderen moeten dergelijke technieken nog leren doorzien.
Door de hierboven besproken 'technieken' uit te leggen, zal een kind het eerder leren begrijpen.
Meer info op: www.zappouders.nl
