Wanneer is het over? (Huilbaby)

Miek_ schreef: ↑

24-08-2020 12:44

Als zoon hongerig overkomt zou ik toch iets 'zwaarders' geven. Melk drinkt hij zo te zien meer dan genoeg. Inderdaad een fles pap voor het slapen gaan in plaats van alleen melk. Hartstikke goed dat je zoveel groente geeft, ik zou het alleen wel combineren met bijvoorbeeld pasta of aardappel en een paar keer per week een beetje vlees of vis. Je geeft geen potjes? Je zou eens naar de ingrediënten kunnen kijken om 's avonds een wat completere maaltijd aan te bieden. Eet hij zijn boterham helemaal op? Anders een extra boterham in de middag.

simbalabimba schreef: ↑

24-08-2020 12:58

12:30 1 brood met boter of smeerkaas
14:00 180cc flesvoeding
18:00 180 cc flesvoeding
19:00 Zachtgekookte groente in stukjes broccoli, bloemkool, sperziebonen en pompoen
23:00 210 cc flesvoeding

Om 19.00 die groente, is dat een behoorlijke hoeveelheid, een maaltijd als het ware of een paar proefhapjes?
En die flesvoeding, da's alleen melk of zit er rijstebloem of 1 of andere Brinta doorheen?
En als ie honger heeft krijgt ie dus meer melk, meer van hetzelfde? Het kan toch ook zijn dat ie wel meer wil maar dan wat anders?

Als hij altijd huilt, ook als ie bij jou zit, hoef je m niet altijd op te pakken, vast te houden of te dragen. Ik snap wel dat dit een natuurlijke reactie is, maar voor zoon maakt het niet uit: hij huilt ook bij jou. Dus laat m maar s ff liggen/spelen.
Als ie in jouw armen in slaap valt en na zn eerste slaapcyclus ineens ergens ander wakker wordt, kan ik me wel voorstellen dat ie huilt. Waar wil je dat ie slaapt? In zn bed? Laat hem dan daar inslapen, wordt ie daar na de eerste slaapcyclus huilend wakker? Laat hem liggen, troost hem daar ff, daar moet ie weer inslapen, dat is zijn veilige plek.

Suy schreef: ↑

24-08-2020 13:00

En dit..... vind ik niet oke. Je partner werkt 40 uur per week, maar jij meer! Plus de nachten doe je er nog bij. Jullie hebben toch samen een kind? Mijn partner en ik zijn in die tijd zo ontzettend uit elkaar gegroeid, en het hele gebeuren met onze zoon was zo heftig dat we elkaar compleet zijn kwijtgeraakt. Want na de slapeloze jaren kwamen de gedragsproblemen van zoon dus we vielen van de regen in de drup. Ook zijn werk was zogenaamd veel belangrijker dan het mijne. We stonden totaal niet meer op 1 lijn, waar dan ook over. Inmiddels zijn we helaas uit elkaar gegaan maar gaat het met onze kinderen en met onszelf oprecht beter dan ooit. Hij heeft geleerd dat zijn kinderen belangrijker zijn dan zijn werk (co-ouderschap) en ik heb eindelijk meer ruimte in mijn leven om ook verder aan mijn carriere te werken.
Maar toch wens ik niemand een scheiding toe. En ik zeg ook niet dat dat bij jullie gaat gebeuren, maar pas op met dit soort verdelingen.

Miek_ schreef: ↑

24-08-2020 15:03

Je kan een boterham ook af en toe vervangen voor iets anders. Die van mij vond op die leeftijd (en vindt het nog steeds) bananenpannenkoekjes heel lekker. Geprakte banaan, ei, kaneel en wat havermout of volkorenmeel door elkaar husselen en dan bakken. Dat at hij beter dan brood.

kylie_ schreef: ↑

24-08-2020 13:09

Oh wat herkenbaar. Ook stad en land afgesjouwd met kind. En helaas uit wanhoop ook van alles geprobeerd wat maar werd geroepen. Achteraf gezien had de situatie accepteren zoals het was en dat zo leefbaar mogelijk maken veel meer nut gehad. Kind was nou eenmaal zo.

Het gevecht binnen je relatie is ook herkenbaar. Wat was ik boos, jaloers als hij naar zijn werk ging, woest als hij een foto van een lekkere lunch stuurde en ik ondertussen met huilend kind op mijn arm stond. Zo vaak hem huilend gedag gekust als hij vertrok, gedurende dag appjes gestuurd over hoe wanhopig ik was en ja ook wel eens gedacht dat als ik tegen een boom aan zou rijden, alles over was. Ik rust zou hebben. Kortom: geen tandvlees meer over. En hij kwam met allerlei praktische adviezen/tips waar ik helemaal niets aan had want ik kon niet meer helder denken. We zaten beiden op een ander spoor.

We zijn begonnen met dat ik in het weekend een vaste ochtend voor mezelf had. Of hij ging met kind weg als ik behoefte had aan alleen thuis zijn, of ik ging weg. Uiteindelijk uitgebreid naar een hele dag. Even naar de kapper, kopje thee bij een vriendin maar ook slapen. Heel veel slapen.

Inmiddels zijn wel wat jaren verder. Kind heeft grote problemen met prikkelverwerking en het kost nog steeds heel veel energie. Het is wel na een paar jaar beter gaan slapen maar helaas heeft het maar 9 uur slaap nodig en ik 8. Het is wel echt zo dat man en ik een heel sterk team zijn geworden. Man had al die jaren ook de instelling dat dit nu eenmaal de situatie was, dat we daar mee moesten dealen en ik kon het niet accepteren. Niet accepteren dat we nergens op visite konden, niet met een blije baby/peuter ergens konden lunchen etc. Mijn ideaalplaatje, zoals het ook bij kind nummer 1 was gegaan.

De oplossing heb ik dus niet voor jou. Ik voel jouw verdriet en onmacht wel. Vreselijk. Als ik terugkijk naar mezelf en nu kijk naar jou denk ik: Zoek een baan. Breng je kind naar een gastouder of kinderdagverblijf en zorg dat je wat voor jezelf hebt. En regel die vrije dag in het weekend.

Dikke knuffel