Kinderen
alle pijlers
Wanneer/waarom stopte jij met borstvoeding geven?
donderdag 24 april 2008 om 11:02
Op dit moment geef ik alweer 6 maanden borstvoeding. Dit doe ik met veel plezier. Maar sinds een poosje produceert mijn rechterborst vrijwel geen melk meer en voed ik nu dus alleen nog maar met links. Nu begin ik me natuurlijk af te vragen of hij wel genoeg binnen krijgt met alleen de linker. En ziet het er niet uit, 2 verschillende borsten. En vraag ik mijzelf af of dat ooit nog goed komt en ik niet straks wanneer ik gestopt ben nog steeds zo rondloop.
Ik vindt het geven van borstvoeding echt prachtig maar ik (vindt) vond mijn borsten ook prachtig. Kortom ik begin te twijfelen of ik nog wel moet doorgaan.
Nu ben ik wel benieuwd waarom en wanneer jullie de keuze hebben gemaakt om te stoppen met het geven van borstvoeding.
Ik vindt het geven van borstvoeding echt prachtig maar ik (vindt) vond mijn borsten ook prachtig. Kortom ik begin te twijfelen of ik nog wel moet doorgaan.
Nu ben ik wel benieuwd waarom en wanneer jullie de keuze hebben gemaakt om te stoppen met het geven van borstvoeding.
donderdag 24 april 2008 om 13:14
Oei, Shyte, dat is wrang... 
Ik heb borst nooit als troost gegeven. In ieder geval niet als langvoedster, waarschijnlijk wel als baby. Maar borst als troost... ik ben het met Nippo eens, dat je eten en troosten apart van elkaar moet zien. Drinken en troosten trouwens ook
Op speelgroep is er een diehard langvoedster en elke keerals haar zoontje struikelt, valt, z'n zin niet krijgt, of weet ik veel wat (en dan heeft ie meestal nog geen traan gelaten en vraagt er ook niet eens om), hops, rukt ze haar shirt omhoog en legt em aan.
Snap ik echt niet wat je dan probeert te doen als opvoeding. Ik snap echt niet wat dan je boodschap is. Wat leert zo'n kind daar nou van?
(Doet me een beetje denken aan een brullend Meisje-Klein op een lange rit: zo lang we snoepjes naar achteren bleven gooien, bleef ze stil. Da's voeden op verzoek: zodra het begint te brullen, stop je er eten in, en dan houden ze hun kop. Lekker rustig 
)
Ik heb borst nooit als troost gegeven. In ieder geval niet als langvoedster, waarschijnlijk wel als baby. Maar borst als troost... ik ben het met Nippo eens, dat je eten en troosten apart van elkaar moet zien. Drinken en troosten trouwens ook
Op speelgroep is er een diehard langvoedster en elke keerals haar zoontje struikelt, valt, z'n zin niet krijgt, of weet ik veel wat (en dan heeft ie meestal nog geen traan gelaten en vraagt er ook niet eens om), hops, rukt ze haar shirt omhoog en legt em aan.
Snap ik echt niet wat je dan probeert te doen als opvoeding. Ik snap echt niet wat dan je boodschap is. Wat leert zo'n kind daar nou van?
(Doet me een beetje denken aan een brullend Meisje-Klein op een lange rit: zo lang we snoepjes naar achteren bleven gooien, bleef ze stil.
Da's voeden op verzoek: zodra het begint te brullen, stop je er eten in, en dan houden ze hun kop. Lekker rustig )
donderdag 24 april 2008 om 13:16
Een opvoeding is medevormend voor een karakter. Borstvoeding niet. Een kind met een goede opvoeding zit vaak beter in zijn vel dan met een slechte. Is vaak ook beter aangepast en vrolijker. Borstvoeding is goed maar hou alsjeblieft op met die flauwekul. Beetje simplistisch hahahaha.:
[...]
Nee dat van die goede opvoeding is geen flauwekul?
donderdag 24 april 2008 om 13:41
Moet toegeven dat ik de borst wel een beetje als troost gebruikte hoor. Na de prikken even aanleggen en het leed was weer geleden, en toen mijn baby nog heel klein was legde ik hem ook vaak aan als hij huilde om onduidelijke redenen. Vaak dronk hij dan amper, maar hij werd wel rustig.
Toen hij ouder werd, deed ik dat eigenlijk niet meer, alleen als hij soms helemaal hysterisch was van woede (beetje opvliegend typje, zoals ik eerder zei). Dan nam ik hem wel eens in de houdgreep, legde hem aan en zo werd hij weer rustig. Werkte later ook niet meer hoor, toen hij zo groot was dat die houdgreep en aanleggen niet goed meer te combineren waren.
Toen hij ouder werd, deed ik dat eigenlijk niet meer, alleen als hij soms helemaal hysterisch was van woede (beetje opvliegend typje, zoals ik eerder zei). Dan nam ik hem wel eens in de houdgreep, legde hem aan en zo werd hij weer rustig. Werkte later ook niet meer hoor, toen hij zo groot was dat die houdgreep en aanleggen niet goed meer te combineren waren.
..
donderdag 24 april 2008 om 13:42
Mijn oudste verloor interesse en vooral geduld voor de borst rond tien maanden. Ik werd toen ook zwanger van de tweede en dacht dat het daarmee te maken had. Ik heb hem toen nog vier maanden 's morgens in bed gevoed en als hij 's nachts eens wakker werd. Het zullen niet veel meer dan een paar slokjes zijn geweest. Op een ochtend stak hij de handjes omhoog en zei 'ah!' (wat 'op' betekende). Ik dacht al over helemaal stoppen (omdat hij zo hard aan mijn tepel trok uit ongeduld, mijn toeschietreflex is nooit zo vlot geweest en op het laatst helemaal niet meer) en heb nooit meer aangeboden, hij heeft nooit meer gevraagd.
Mijn tweede zoontje begon ook rond tien maanden zijn interesse en geduld voor de borst te verliezen (hem heb ik nog tot ruim 12 maanden zeer beperkt kunnen voeden en toen was het ook op). Dus of bij de oudste die zwangerschap er nu mee te maken heeft gehad betwijfel ik.
Ik vond het op zich jammer dat ze er min of meer zelf de brui aan gaven, want ik had graag - met het oog op gezondheid - nog een hele poos langer willen voeden. Al was het dan maar eens per dag. Maar het is me ook nooit écht heel makkelijk afgegaan, kolven was ook een crime en lukte alleen met neusspray, en dan nog maar krapjes.
Ik kan weleens met afgunst kijken naar vrouwen bij wie de melk er als het ware vanzelf uitspuit, maarja, dat heeft ook weer zijn nadelen.
xx lisa.
Mijn tweede zoontje begon ook rond tien maanden zijn interesse en geduld voor de borst te verliezen (hem heb ik nog tot ruim 12 maanden zeer beperkt kunnen voeden en toen was het ook op). Dus of bij de oudste die zwangerschap er nu mee te maken heeft gehad betwijfel ik.
Ik vond het op zich jammer dat ze er min of meer zelf de brui aan gaven, want ik had graag - met het oog op gezondheid - nog een hele poos langer willen voeden. Al was het dan maar eens per dag. Maar het is me ook nooit écht heel makkelijk afgegaan, kolven was ook een crime en lukte alleen met neusspray, en dan nog maar krapjes.
Ik kan weleens met afgunst kijken naar vrouwen bij wie de melk er als het ware vanzelf uitspuit, maarja, dat heeft ook weer zijn nadelen.
xx lisa.
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
donderdag 24 april 2008 om 14:09
Ik heb bv gegeven totdat zoonlief 14 maanden was. Heb relatief lang over het afbouwen gedaan. Toen hij een jaar was kreeg hij nog 2 voedingen (op zijn verzoek) en nog een tijd alleen de avondvoeding.
Ben gestopt omdat we voor een tweede wilden gaan. Moest stoppen omdat we de MM nodig hebben en ik geen hormonen wilde doorgeven.
Mocht er nog een tweede komen mag hij/zij van mij zelf aangeven wanneer het genoeg is.
Ben gestopt omdat we voor een tweede wilden gaan. Moest stoppen omdat we de MM nodig hebben en ik geen hormonen wilde doorgeven.
Mocht er nog een tweede komen mag hij/zij van mij zelf aangeven wanneer het genoeg is.
Buurt? Kamp
donderdag 24 april 2008 om 14:59
Wat het zo bijzonder maakt is dat je energie en groei vanuit je eigen lichaam geeft aan je kind. Je lijf maakt de melk zo aan dat het helemaal op je kind toegespitst is. Je kind krijgt iedere dag eern andere smaak binnen omdat het afhankelijk is van wat jij eet. Dat alles en nog heel veel andere factoren maakt het geven van borstvoeding zo bijzonder, ook al is het iets normaals. Ik hoop dat je dat ook mag ondervinden en ik ben benieuwd of je dan nog zou zeggen dat borstvoeding geven zo opgehemeld wordt. Succes!
