Kinderen
alle pijlers
Wat vinden de juffen nu zelf van juffen bedankjes?
zondag 28 juni 2020 om 23:43
'Wat geef jij als juffen bedankje?'
Vandaag werd me de vraag gesteld.
Ik zag op instagram wat bekenden foto's plaatsen van hun ideeën.
Ik weet gewoon niet wat ik ervan vind.
Oké, ik vind het denk ik overdreven.
Maar ja.
Het schijnt erbij te horen.
Je kind dan niets laten geven?
Dat is voor het kind ook niet leuk.
En de juffen?
Wat moet je ermee denk ik dan. Al die zelf geknutseld toestandjes.
Maar misschien vinden de juffen het juist enig. En vinden ze dat veel leuker dan de snoeppotjes van de Action of een reep chocolade.
Het lijkt alsof het steeds gekker wordt.
Of lijkt dat alleen maar zo?
Ik weet het niet.
Ik heb nog twee weken.
In de tussentijd vraag ik me af, wat vinden de juffen zelf?
Vandaag werd me de vraag gesteld.
Ik zag op instagram wat bekenden foto's plaatsen van hun ideeën.
Ik weet gewoon niet wat ik ervan vind.
Oké, ik vind het denk ik overdreven.
Maar ja.
Het schijnt erbij te horen.
Je kind dan niets laten geven?
Dat is voor het kind ook niet leuk.
En de juffen?
Wat moet je ermee denk ik dan. Al die zelf geknutseld toestandjes.
Maar misschien vinden de juffen het juist enig. En vinden ze dat veel leuker dan de snoeppotjes van de Action of een reep chocolade.
Het lijkt alsof het steeds gekker wordt.
Of lijkt dat alleen maar zo?
Ik weet het niet.
Ik heb nog twee weken.
In de tussentijd vraag ik me af, wat vinden de juffen zelf?
DTEEZ!
zaterdag 4 juli 2020 om 12:20
blijmetmij schreef: ↑04-07-2020 12:04[.....]
Jammer dat je niet gelooft dat je samen echt iets leuks voor elkaar kan krijgen, want dat is vooral wat ik voor het voetlicht probeer te krijgen. Mensen haken aan en willen best wat extra’s doen voor een leuk idee.
[.....]
Ik geloof heus wel dat je samen zoiets voor elkaar kunt krijgen. Ik vind het alleen overdreven veel moeite voor zoiets en je ontneemt anderen de mogelijkheid iets uit henzelf te doen.
En ik snap best dat de teksten van de kinderen kwamen, maar het hele idee niet.
Kleuters willen de juf Elza-sokken geven omdat de juf heeft gezegd dat ze die zo leuk vind. Dat komt uit een kind. Oudere kinderen denken dan misschien aan chocola, koekjes of theezakjes of zo.
zaterdag 4 juli 2020 om 12:37
Je zou toch haast hopen dat de makers dit lezen.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
zaterdag 4 juli 2020 om 13:36
Treurniet12 schreef: ↑04-07-2020 12:11Pfffff het klinkt echt alsof het een wetenschappelijk onderzoek was dat 1 jaar heeft geduurd. “Circa 40%”, “95%”, “60%”.
Ik ben overduidelijk te nuchter voor dit soort dingen. Toen ik als pedagogisch medewerker werkte vond ik al die memory spellen, foto boekjes etc. ook echt niks. Je kijkt er 1x naar en pleurt het vervolgens in een kast.
precies, als het nou voor het 25 jarig bestaan van de school is of het pensioen van de juf, oké, kan ik me voorstellen dat je wat bijzonders wil doen.
Maar een compleet jaarboek na een ordinair gewoon kleuter schooljaar? Echt te ver.
Maar dat blijkt ook al, de juf was niet enthousiast en dit jaar wordt er van de weeromstuit niets geregeld. En Blijmetmij zich maar afvragen waarom. Ik denk dat mensen heel wat minder enthousiast waren dan zij denkt.
zaterdag 4 juli 2020 om 15:20
Ach, ik heb zelf op 2 basisscholen gezeten, en de een was een saaie blokkendoos in een woonwijkje met 4 tegels speelplein en amper zichtbare ouderbetrokkenheid. Van zo’n school zou ik ook geen fotoboek kunnen maken, en als dat je referentiekader is, snap ik dat mijn voorbeelden niet echt landen.
Mijn andere school bruiste meer; er zaten diversere ouders uit verschillende wijken en achtergronden. Er was heel veel extra’s waar ouders aan meehielpen. Voor ons, kinderen, was het jaarlijkse schoolpleinfeest met spelletjes, activiteiten en lekkers echt een hoogtepunt. Daar werd heel erg meegeholpen; mijn moeder stond dan de hele dag achter zo’n enorm poffertjesijzer op gasflessen, en draaide er liters beslag door (dat weer gratis beschikbaar werd gesteld door het bakkertje op de hoek).
Er werden ook speciale liedjes geschreven als mensen in het zonnetje gezet werden.
Voor mij is bijdragen aan iets dat je samen voor elkaar krijgt gewoon voortborduren op hele fijne jeugdherinneringen. Dat wil je doorgeven, en niemand is verplicht om mee te doen. Maar het maakt de schooltijd van mijn kind voor ons leuker als deel van een levensfase waar we nu eenmaal samen in zitten.
We hebben zelf bijna geen familie die deel uitmaakt van ons dagelijks leven. Daarom hebben wij er misschien meer ruimte voor, en is het fijn om via het schoolplein meer met anderen aan te gaan die daar ook voor open staan.
Wij hebben geloof ik ook meer dan gemiddeld oog voor mensen en gezinnen in de knel (omdat we daar dingen van herkennen); op een school van 450 leerlingen zijn er altijd wel een paar bedreigend zieke ouders of andere nare dingen.
Als iedereen langs elkaar heen leeft met halen en opbrengen, zie je dat zij soms niet meer kunnen aanhaken. Dat is ook geen kerntaak van de school. Maar met een schil van ouders die wat doen, is daar soms best een mouw aan te passen. Daarvoor moet je als ouders wel wat om handen hebben, anders zie je het niet of ben je niet benaderbaar. Dus je kan een activiteit zoals een fotoboek maken ook zien als een katalysator om dingen te laten bewegen. Ieder jaar zou het een overkill worden, maar het heeft in groep 4 dus wel zo uitgepakt.
Mijn andere school bruiste meer; er zaten diversere ouders uit verschillende wijken en achtergronden. Er was heel veel extra’s waar ouders aan meehielpen. Voor ons, kinderen, was het jaarlijkse schoolpleinfeest met spelletjes, activiteiten en lekkers echt een hoogtepunt. Daar werd heel erg meegeholpen; mijn moeder stond dan de hele dag achter zo’n enorm poffertjesijzer op gasflessen, en draaide er liters beslag door (dat weer gratis beschikbaar werd gesteld door het bakkertje op de hoek).
Er werden ook speciale liedjes geschreven als mensen in het zonnetje gezet werden.
Voor mij is bijdragen aan iets dat je samen voor elkaar krijgt gewoon voortborduren op hele fijne jeugdherinneringen. Dat wil je doorgeven, en niemand is verplicht om mee te doen. Maar het maakt de schooltijd van mijn kind voor ons leuker als deel van een levensfase waar we nu eenmaal samen in zitten.
We hebben zelf bijna geen familie die deel uitmaakt van ons dagelijks leven. Daarom hebben wij er misschien meer ruimte voor, en is het fijn om via het schoolplein meer met anderen aan te gaan die daar ook voor open staan.
Wij hebben geloof ik ook meer dan gemiddeld oog voor mensen en gezinnen in de knel (omdat we daar dingen van herkennen); op een school van 450 leerlingen zijn er altijd wel een paar bedreigend zieke ouders of andere nare dingen.
Als iedereen langs elkaar heen leeft met halen en opbrengen, zie je dat zij soms niet meer kunnen aanhaken. Dat is ook geen kerntaak van de school. Maar met een schil van ouders die wat doen, is daar soms best een mouw aan te passen. Daarvoor moet je als ouders wel wat om handen hebben, anders zie je het niet of ben je niet benaderbaar. Dus je kan een activiteit zoals een fotoboek maken ook zien als een katalysator om dingen te laten bewegen. Ieder jaar zou het een overkill worden, maar het heeft in groep 4 dus wel zo uitgepakt.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 04-07-2020 15:40
29.47% gewijzigd
zaterdag 4 juli 2020 om 15:45
Echt jemig. Ik leg gewoon uit dat wat voor de een overkomt als een verplicht nummertje waar ze zich liever aan onttrekken, voor de ander een opening kan zijn om ergens bij aan te sluiten.Lievejetje schreef: ↑04-07-2020 15:35Je vindt jezelf wel erg fantastisch geloof ik. Misschien kan de ondankbare juf beter in de blokkendoos gaan werken.
Zo werkt het voor mij. Hoezo vind ik mezelf dan weer fantastisch?
Ik vind het dom om steeds over anderen te oordelen als ze iets doen dat jij niet zou doen. Dan vind je jezelf pas fantastisch.
zaterdag 4 juli 2020 om 16:16
Dit spat wel van het bericht af ja. Mensen die het overdreven vinden dat jij als ouder nachten door haalt (!) voor een fotoboek, hebben dus blijkbaar een referentiekader van een school als betonnen blokkendoos.Lievejetje schreef: ↑04-07-2020 15:35Je vindt jezelf wel erg fantastisch geloof ik. Misschien kan de ondankbare juf beter in de blokkendoos gaan werken.
Wat ik niet snap is wat het voor jou kind voor speciaals/geweldig gevoel oplevert als de OUDERS een fotoboek maken voor de juf. Dat is echt iets wat je als ouder doet.Ik vind inderdaad de Luizenmoeder er echt niks bij. Je brengt de schrijvers op geniale ideeën.
zaterdag 4 juli 2020 om 17:25
Dus docenten moeten ook maar gaan poetsen? Dat is professioneel?Macarinata schreef: ↑28-06-2020 23:53(nog) geen kinderen hier, maar ik vind dit soort toestanden, verplichte bedankjes voor de juf, klasseouders, ouders worden ingeschakeld als schoonmaakploeg en weet ik wat, allemaal zo onprofessioneel overkomen. Het is toch geen vrijwilligersclub, het lerarenkorps?
Ik ben juf geweest en vond het leuk om bedankjes te krijgen, ook al kreeg ik dan 5 mokken en 6 repen...
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
zaterdag 4 juli 2020 om 17:33
Hahaha, nee ik ook niet niet.Beter.Laat schreef: ↑04-07-2020 17:21Ik heb al eens eerder op het forum verteld dat ik in de Kringloopwinkel de volgende mok zag staan : 'Voor de liefste juf van Delano' (of zo'n soort naam...) .
Als IK nou die juf geweest was, had ik hem NIET naar de kringloop gebracht....
zaterdag 4 juli 2020 om 17:35
Complimenten zijn sociale smeermiddelen. Ik geef geen onterechte complimenten, maar ik heb wel de ervaring dat het geen kwaad kan aardig tegen mensen te zijn.Dubbeljus schreef: ↑04-07-2020 11:28Dat snap je niet? Dat je iemand niet bedankt voor het reguliere werk maar wel voor een bijzondere prestatie? Om het maar even in zakelijkere termen te omschrijven.
Dat laatste ontbreekt nogal eens op scholen, dat begrijp ik, maar dat is geen ongebruikelijke manier van denken.
Mijn jongste heeft haar beide leerkrachten een pak koekjes gegeven en een doosje thee, met een tekening erbij. Dat stelde ze zelf voor.
zaterdag 4 juli 2020 om 17:42
Of in de blauwe karton/papier container. Wat moet je ook met 30 van zulke boeken.Lievejetje schreef: ↑04-07-2020 17:36Misschien ligt dat jaarboek met foto’s en levensverhalen inmiddels ook bij de kringloop
Elke avond voor het slapen gaan doorlezen?”Oh dat was Storm, zijn ouders eisten een VWO advies”, “Oh kijk, de foto van Julia. Julia’s moeder was kinder coach en wist alles beter”, “Oh, Vlinder. Vlinder had een allergie en intolerantie voor noten, wespen, suiker, melk en eieren.”, “Ah, Djayvino, schold me dagelijks uit”. Wat was het toch een prachtig jaar.
zaterdag 4 juli 2020 om 17:46
Nee hoor: alle kinderen kregen een fotoboek waarin ze zichzelf terugzagen. En daar hadden ze aan meegeschreven, de juf had wat voor ze opgeschreven, en er waren foto’s. Samen gewoon een leuke herinnering.Treurniet12 schreef: ↑04-07-2020 16:16Dit spat wel van het bericht af ja. Mensen die het overdreven vinden dat jij als ouder nachten door haalt (!) voor een fotoboek, hebben dus blijkbaar een referentiekader van een school als betonnen blokkendoos.
Ik vind inderdaad de Luizenmoeder er echt niks bij. Je brengt de schrijvers op geniale ideeën.
Dat het de kinderen dan niet lukt om dat zelf te redigeren en aan te leveren bij een drukkerij lijkt me nogal wiedes. Dat maakt het niet minder “hun” boek. En ik ben geen vormgever van beroep, dus ik was waarschijnlijk meer dan dubbel zo lang bezig met de software. Mijn keus. Heb het hierdoor wel weer aardig in de vingers gekregen.
Ik vind het grappig dat er zo kritisch gereageerd wordt, terwijl andere inspanningen van ouders (iedere zaterdag op het hockeyveld om het team van je kind te coachen, ook bij kutweer. Of rondrijden met teams en bardiensten draaien) dan weer niet uitsloverig is. Daar gaan ook een heleboel uren in zitten.
Iedereen doet toch waar hij of zij het beste in is en wat hij zelf leuk vindt?
zaterdag 4 juli 2020 om 17:56
blijmetmij schreef: ↑04-07-2020 17:46Nee hoor: alle kinderen kregen een fotoboek waarin ze zichzelf terugzagen. En daar hadden ze aan meegeschreven, de juf had wat voor ze opgeschreven, en er waren foto’s. Samen gewoon een leuke herinnering.
Dat het de kinderen dan niet lukt om dat zelf te redigeren en aan te leveren bij een drukkerij lijkt me nogal wiedes. Dat maakt het niet minder “hun” boek. En ik ben geen vormgever van beroep, dus ik was waarschijnlijk meer dan dubbel zo lang bezig met de software. Mijn keus. Heb het hierdoor wel weer aardig in de vingers gekregen.
Ik vind het grappig dat er zo kritisch gereageerd wordt, terwijl andere inspanningen van ouders (iedere zaterdag op het hockeyveld om het team van je kind te coachen, ook bij kutweer. Of rondrijden met teams en bardiensten draaien) dan weer niet uitsloverig is. Daar gaan ook een heleboel uren in zitten.
Iedereen doet toch waar hij of zij het beste in is en wat hij zelf leuk vindt?
Dat vind ik dus wel, omdat het allereerste idee bij een ouder vandaan kwam.
zaterdag 4 juli 2020 om 20:37
Wat voor kinderspelfouten? Die waren toch 4-5 jaar oud? Knap dat ze allemaal zelf dat Google formulier hebben ingevuld dan.
zaterdag 4 juli 2020 om 20:41
zaterdag 4 juli 2020 om 20:48
Natuurlijk lezen ze dat, volgens mij is er veel inspiratie op het viva forum opgedaan.
