Wat vinden de juffen nu zelf van juffen bedankjes?

Nemain• schreef: ↑

04-07-2020 23:03

Als je met een burn out thuis zit zit je meestal niet te wachten op kaartjes van ouders en kinderen.

Hoezo niet?

blijmetmij schreef: ↑

04-07-2020 22:55

Ik had best graag willen horen wat de juf er van vond, ook omdat ze op de dag van ontvangst natuurlijk geen tijd had om het echt te lezen. Er zat veel liefde van haar voor de kinderen in de foto’s; ik heb bij heel veel kinderen een foto kunnen vinden waar ze een knuffel uitdeelde of een blik van verstandhouding met ze uitwisselde. Ik was trots dat het gelukt was die details terug te vinden in de bergen foto’s die er op een gegeven moment waren. En ook haar humor had veel indruk gemaakt en was echt grappig weergegeven door allerlei herinneringen van de kinderen. “Zit ik hier met kinderen of met bejaarden in de klas?” Etc.

Ik heb haar het jaar erna nog even opgezocht en gevraagd hoe het ging, en toen begon ze er niet over, en daar werd ik ongemakkelijk van om er naar te vragen. Ik begreep ook echt niet waarom het boek niet in de lerarenkamer mocht, tenzij er een hele slechte sfeer onder collega’s zou zijn dat ze elkaar zo iets niet gunnen ofzo. Kan ik me niet voorstellen.

Later bleek ineens dat ze al weer maanden opgebrand thuis zat, en ik vind het erg jammer dat de school helemaal niets meldt over zulke dingen zodat kinderen en ouders niets konden opsturen.
Als ik zag hoe dol die klas op haar was geweest, denk ik dat de attentere, zorgzame kinderen dat wel gedaan zouden hebben.

Ik weet niet eens of ze echt weer terugkeert op school. Ze zat al richting pensioenleeftijd. Anders was het toch een soort afscheidsboek met een terugblik op haar werk. Het is allemaal wel gezien wat ze deed, en dat kon ze in de verhalen en foto’s terugzien.
Mijn zoon vindt haar het hoogtepunt van zijn schooltijd. Ze had echt een groep gesmeed van de hele klas, waar best wat lastige gevallen in zaten, en dat groepsgevoel was zichtbaar. Dus ja; het was leuk geweest om er wat over te horen van haar. Ook als het heel anders bij haar zou zijn overgekomen.

Van die blokkedoosschool zeg ik dat IK er geen fotoboek van had kunnen maken. Dus dat kan een ander referentiekader zijn. Ik zeg niet dat die twee uitersten de enige opties zijn voor iedereen die reageert.

Ik lees heel veel ik.
Die juf zat waarschijnlijk al niet lekker in haar vel en had dus wel andere dingen aan haar hoofd. Overigens vind ik ook niet dat directie daar melding van hoeft te maken. Dat is haar prive. En zo te lezen zat kind niet meer bij haar in de klas.
Ik lees je oprechte betrokkenheid maar je denkt ook veel vanuit jezelf. Voor de juf is het gewoon een klas, net als elk jaar weer. En als je dan ook nog steeds tegen burn-out aan zit heb je echt geen zin om sentimenteel te gaan doen met de klassenouders. Een beetje begrip voor haar situatie ipv verbolgen te zijn dat je geen reactie kreeg of geen kaartje kon sturen zou je sieren.

Lievejetje schreef: ↑

05-07-2020 07:31

Ik lees heel veel ik.
Die juf zat waarschijnlijk al niet lekker in haar vel en had dus wel andere dingen aan haar hoofd. Overigens vind ik ook niet dat directie daar melding van hoeft te maken. Dat is haar prive. En zo te lezen zat kind niet meer bij haar in de klas.
Ik lees je oprechte betrokkenheid maar je denkt ook veel vanuit jezelf. Voor de juf is het gewoon een klas, net als elk jaar weer. En als je dan ook nog steeds tegen burn-out aan zit heb je echt geen zin om sentimenteel te gaan doen met de klassenouders. Een beetje begrip voor haar situatie ipv verbolgen te zijn dat je geen reactie kreeg of geen kaartje kon sturen zou je sieren.

Ik lees heel veel zure reacties van jou op blijmetmij. Wel een stuk of 7,8
Je kunt vinden dat ze uit de hoogte overkomt, maar ik vind dat jij overkomt als een bully.
Doe ermee wat je wilt.

Overigens snap ik best dat ze een beetje teleurgesteld is dat er geen reactie is gekomen vanuit de juf, lijkt me menselijk.

Honingdropje2 schreef: ↑

05-07-2020 08:13

Ik lees heel veel zure reacties van jou op blijmetmij. Wel een stuk of 7,8
Je kunt vinden dat ze uit de hoogte overkomt, maar ik vind dat jij overkomt als een bully.
Doe ermee wat je wilt.

Overigens snap ik best dat ze een beetje teleurgesteld is dat er geen reactie is gekomen vanuit de juf, lijkt me menselijk.

Zal ik doen

Sophiever schreef: ↑

05-07-2020 01:01

Hoezo niet?

Ik heb als juf thuis gezeten met een depressie en vond kaartjes krijgen van leerlingen of ouders best moeilijk. Ik vond het zo confronterend. Voelde me al zo slecht en schuldig en ging me dan nog schuldiger voelen. Dit was vooral zo in het begin. Toen het langzamerhand wat beter ging voelde het ook wat beter en kon ik er wat beter mee omgaan.

Ligt er misschien ook aan wat er vooraf gegaan is aan die burn-out. Hoewel het natuurlijk meestal een samenloop van omstandigheden is kan ik me voorstellen dat als een groot deel bij je werk ligt dat kaartjes dan vervelender voelen omdat je dan niet die afstand kan nemen die nodig is. Hoewel natuurlijk heel lief bedoeld. Maar dat weet ik niet zeker, gelukkig nog nooit een burn-out gehad.

blijmetmij schreef: ↑

04-07-2020 23:11

Knip

Als ik het goed heb gelezen heb je vanuit de beste bedoelingen dat boekje gemaakt en was je teleurgesteld over de reactie van juf.
Hoe het voor deze juf was weet ik natuurlijk niet maar als ik me probeer in te leven in haar vanuit mijn eigen ervaring als juf dan kan ik me voorstellen dat ze het misschien een te groot cadeau vond en er daardoor juist ongemakkelijk onder was. Ik heb zelf wel eens cadeautjes gehad die 'teveel' waren waardoor het ongemakkelijk werd. Ik zou dat wel hebben bij dit cadeau denk ik.

Of het kan zijn dat ze al richting die burn-out ging en zichzelf al niet goed voelde (je schrijft niet hoeveel tijd hiertussen zat) en dat dit boekje daarom verkeerd viel.

Ik geloof wel dat je vanuit goede bedoelingen gehandeld hebt. Kan me ook voorstellen dat je ergens aan begint en het vanuit enthousiasme steeds uitgebreider en 'perfecter' wil doen. Maar ik kan me ook voorstellen dat dit als teveel aanvoelde voor de juf. Als je had gevraagd of alle kinderen een a4-tje in wilde leveren met een tekening, verhaaltje of foto met herinnering aan afgelopen schooljaar of de juf en dit gebundeld had in een snelhechter was je er ook geweest en had het misschien anders aangevoeld voor de juf.

Maar goed, Ik spreek nu vanuit mezelf. Niet vanuit die juf natuurlijk. En ik geloof dus best in jouw beste bedoelingen en het steeds een stapje verder gaan bij het maken vanuit enthousiasme.

Juf geweest en uit de grond van mijn hart wil ik zeggen: doe.het.niet.
Koop geen cadeau's, knutsel niet, doe geen foto's en zeker geen doosjes merci of andere flauwekul. We mieteren het elke keer weer massaal weg of geven het door. Al die tekeningen en foto's geen we niet bewaren (hoe dan en waar dan) We geven (sorry not sorry) stukken minder om je bloedje dan jij graag zou willen en als het schooljaar om is is het om en gaan wij door. Al die herinneringen goedbedoeld of niet hoeven niet omgezet te worden om tasjes met 'jij bent de beste juf' of mokken met theezakjes, doosjes goedkope chocola of gekleurde sokken. Ook het tijdschrift is geen goed idee. A er zijn heel veel juffen die geen tijdschriften lezen en B dan krijgen we straks 7 LINDA'S daar wordt toch werkelijk niemand blij van?
Gewoon een dag juf en bedankt voor dit fijne jaar will do. Al die rommel moet allemaal elke keer weer mee naar huis en ik kwam er in om. Driekwart kon zo de prullenbak in en de overige zooi ging een week later er alsnog achteraan. Ik hoef geen knuffelbeertjes met I love you, ik hoef geen button met 'de beste juf ben jij' ik hoef geen pakketje met douchespul van de action met een leuk celloofaantje eromheen hoe aardig bedoelt ook. Ik heb mijn eigen producten die ik gebruik dus deze spullen geef ik in 1 rechte lijn zo weer door. Tekeningen van je bloedjes of foto's bewaar ik niet, kan ik echt niet aan beginnen. Dus denk niet dat jij origineel bent of met een groter en duurder cadeau beter bent dan de rest (ik kreeg eens een wanstaltig beeld voor in de tuin van 250 euro je wil niet weten hoe ellendig ik me daar om gevoeld heb) als je een duur cadeau hebt gescoord. Echt: doe het niet. Ik wil geen chocola en ik lust al helemaal geen merci. Ik hoef geen badschuim want ik heb niet eens een bad en met de klas samen iets groots kopen is onzin. Dikke kans dat je mij er mee in verlegenheid brengt ook nog. Die klassenmoeders van tegenwoordig slaan mijns inziens helemaal door. Alsof het een wedstrijd is. De tijd mag wel weer teruggedraaid worden waarbij gewoon een knuffel voor de juf en een welgemeende goede vakantie wens de norm gaat worden. Al die commerciele shit kan mij (en vele juffen met mij) letterlijk gestolen worden. Het is ook the talk of the town in de docentenkamer elk jaar. En we maken er vele grapjes over. En ruilen soms zelfs items onderling of het gaat direct de 'dingenla' in.
Dus wees gewaarschuwd

En voor mensen zeggen: ja maar onze juf was wel echt blij en geeft wel echt om mijn kind: shure, dat doen ze, en dat kunnen ze. Maar als jij je omdraait is juf ineens maar gewoon een mens. En zijn al die kinderen uit haar klas ineens gewoon weer al die kinderen. Die lekker nu 6 weken naar huis gaan en waarbij zij zich kan losmaken en opladen voor weer een nieuwe lading kids. Ze vindt ze heus leuk en geeft heus om ze maar tot aan de klas en daarna kan ze zich heel goed loskoppelen. Hoe lullig ook voor jullie maar ouders (met name moeders) binden zichzelf veel meer aan de juf dan de juf aan jullie en jullie kind. Ze heeft 30 kinderen in een klas. Hoe zou ze het ook kunnen? Want na een jaar heeft ze weer 30 nieuwe kids. Nee maak je geen illusies. Jouw Marietje is net zo goed inwisselbaar net als jouw met zorg eigengemaakte boekje vol herinneringen. De meeste boeit dat echt niet. Dus bespaar je de moeite. Meen ik serieus. Het is echt zonde van je tijd en geld en je raakt er alleen maar door teleurgesteld want de enige die het leuk vindt ben jij namelijk zelf.

blauwebessensap schreef: ↑

05-07-2020 09:23

Juf geweest en uit de grond van mijn hart wil ik zeggen: doe.het.niet.
Koop geen cadeau's, knutsel niet, doe geen foto's en zeker geen doosjes merci of andere flauwekul. We mieteren het elke keer weer massaal weg of geven het door. Al die tekeningen en foto's geen we niet bewaren (hoe dan en waar dan) We geven (sorry not sorry) stukken minder om je bloedje dan jij graag zou willen en als het schooljaar om is is het om en gaan wij door. Al die herinneringen goedbedoeld of niet hoeven niet omgezet te worden om tasjes met 'jij bent de beste juf' of mokken met theezakjes, doosjes goedkope chocola of gekleurde sokken. Ook het tijdschrift is geen goed idee. A er zijn heel veel juffen die geen tijdschriften lezen en B dan krijgen we straks 7 LINDA'S daar wordt toch werkelijk niemand blij van?
Gewoon een dag juf en bedankt voor dit fijne jaar will do. Al die rommel moet allemaal elke keer weer mee naar huis en ik kwam er in om. Driekwart kon zo de prullenbak in en de overige zooi ging een week later er alsnog achteraan. Ik hoef geen knuffelbeertjes met I love you, ik hoef geen button met 'de beste juf ben jij' ik hoef geen pakketje met douchespul van de action met een leuk celloofaantje eromheen hoe aardig bedoelt ook. Ik heb mijn eigen producten die ik gebruik dus deze spullen geef ik in 1 rechte lijn zo weer door. Tekeningen van je bloedjes of foto's bewaar ik niet, kan ik echt niet aan beginnen. Dus denk niet dat jij origineel bent of met een groter en duurder cadeau beter bent dan de rest (ik kreeg eens een wanstaltig beeld voor in de tuin van 250 euro je wil niet weten hoe ellendig ik me daar om gevoeld heb) als je een duur cadeau hebt gescoord. Echt: doe het niet. Ik wil geen chocola en ik lust al helemaal geen merci. Ik hoef geen badschuim want ik heb niet eens een bad en met de klas samen iets groots kopen is onzin. Dikke kans dat je mij er mee in verlegenheid brengt ook nog. Die klassenmoeders van tegenwoordig slaan mijns inziens helemaal door. Alsof het een wedstrijd is. De tijd mag wel weer teruggedraaid worden waarbij gewoon een knuffel voor de juf en een welgemeende goede vakantie wens de norm gaat worden. Al die commerciele shit kan mij (en vele juffen met mij) letterlijk gestolen worden. Het is ook the talk of the town in de docentenkamer elk jaar. En we maken er vele grapjes over. En ruilen soms zelfs items onderling of het gaat direct de 'dingenla' in.
Dus wees gewaarschuwd

Heerlijk dit!

blauwebessensap schreef: ↑

05-07-2020 09:23

Juf geweest en uit de grond van mijn hart wil ik zeggen: doe.het.niet.
Koop geen cadeau's, knutsel niet, doe geen foto's en zeker geen doosjes merci of andere flauwekul. We mieteren het elke keer weer massaal weg of geven het door. Al die tekeningen en foto's geen we niet bewaren (hoe dan en waar dan) We geven (sorry not sorry) stukken minder om je bloedje dan jij graag zou willen en als het schooljaar om is is het om en gaan wij door. Al die herinneringen goedbedoeld of niet hoeven niet omgezet te worden om tasjes met 'jij bent de beste juf' of mokken met theezakjes, doosjes goedkope chocola of gekleurde sokken. Ook het tijdschrift is geen goed idee. A er zijn heel veel juffen die geen tijdschriften lezen en B dan krijgen we straks 7 LINDA'S daar wordt toch werkelijk niemand blij van?
Gewoon een dag juf en bedankt voor dit fijne jaar will do. Al die rommel moet allemaal elke keer weer mee naar huis en ik kwam er in om. Driekwart kon zo de prullenbak in en de overige zooi ging een week later er alsnog achteraan. Ik hoef geen knuffelbeertjes met I love you, ik hoef geen button met 'de beste juf ben jij' ik hoef geen pakketje met douchespul van de action met een leuk celloofaantje eromheen hoe aardig bedoelt ook. Ik heb mijn eigen producten die ik gebruik dus deze spullen geef ik in 1 rechte lijn zo weer door. Tekeningen van je bloedjes of foto's bewaar ik niet, kan ik echt niet aan beginnen. Dus denk niet dat jij origineel bent of met een groter en duurder cadeau beter bent dan de rest (ik kreeg eens een wanstaltig beeld voor in de tuin van 250 euro je wil niet weten hoe ellendig ik me daar om gevoeld heb) als je een duur cadeau hebt gescoord. Echt: doe het niet. Ik wil geen chocola en ik lust al helemaal geen merci. Ik hoef geen badschuim want ik heb niet eens een bad en met de klas samen iets groots kopen is onzin. Dikke kans dat je mij er mee in verlegenheid brengt ook nog. Die klassenmoeders van tegenwoordig slaan mijns inziens helemaal door. Alsof het een wedstrijd is. De tijd mag wel weer teruggedraaid worden waarbij gewoon een knuffel voor de juf en een welgemeende goede vakantie wens de norm gaat worden. Al die commerciele shit kan mij (en vele juffen met mij) letterlijk gestolen worden. Het is ook the talk of the town in de docentenkamer elk jaar. En we maken er vele grapjes over. En ruilen soms zelfs items onderling of het gaat direct de 'dingenla' in.
Dus wees gewaarschuwd

Joh, dit weten al die ouders echt wel hoor. Maar niks geven voelt gierig/stom, zeker als de rest allemaal wel wat doet. Dus doe je mee. Simpel. Kuddegedrag.

Herfstblaadje19 schreef: ↑

05-07-2020 09:28

Joh, dit weten al die ouders echt wel hoor. Maar niks geven voelt gierig/stom, zeker als de rest allemaal wel wat doet. Dus doe je mee. Simpel. Kuddegedrag.

Ja zo hou je het wel lekker in stand. Doe dan een donatie op een leuk school projectje in Mali als je toch iets wilt doen.
Het is bijzonder slecht voor het milieu om te denken dat je iets 'moet' geven waarvan je weet dat het alsnog weg wordt geflikkerd.
Waar ben je dan mee bezig? Dus je geeft iets om je eigen gevoel af te kopen? Een dommere reden kan ik niet bedenken.
Ik zou dat dus echt doorbreken als ouder. Sterker nog: toen mijn kinderen klein waren deed ik ook echt nooit iets. Geen chocola, geen kaartje en zeker geen foto's of tekeningen of gepersonaliseerde tassen (echt why???)

Mooi om te lezen, de reactie van blauwe bessensap. Ik vind het ook onzin, al die cadeautjes geven aan het eind van de schooljaar, maar zie het dus al gebeuren dat dochter heel verdrietig gaat zijn als ze haar klasgenootjes cadeautjes ziet geven en zij niks heeft. Grr. Hie gaan de niet-gevers met zoiets om?

Ja, stel je voor dat iemand chocolade aan je geeft. Wat een onverlaten!

Ik ben helemaal voor niets geven en ik ben ook niet erg enthousiast over grote cadeaus, maar een rant over merci is wat extreem.

blauwebessensap schreef: ↑

05-07-2020 09:33

Ja zo hou je het wel lekker in stand. Doe dan een donatie op een leuk school projectje in Mali als je toch iets wilt doen.
Het is bijzonder slecht voor het milieu om te denken dat je iets 'moet' geven waarvan je weet dat het alsnog weg wordt geflikkerd.
Waar ben je dan mee bezig? Dus je geeft iets om je eigen gevoel af te kopen? Een dommere reden kan ik niet bedenken.
Ik zou dat dus echt doorbreken als ouder. Sterker nog: toen mijn kinderen klein waren deed ik ook echt nooit iets. Geen chocola, geen kaartje en zeker geen foto's of tekeningen of gepersonaliseerde tassen (echt why???)

Nee klopt, vroeger had je al die onzin niet. Geen idee wanneer dat ineens begonnen is. Maar nu is het de norm geworden. Tja. Misschien helpt het als er vanuit de school een eenduidig bericht zou komen dat cadeautjes, bedankjes etc. niet nodig zijn? Dan voelen ouders zich ook niet bezwaard om niks te geven.

Wat een gezeur over dat fotoboekje. Blijkbaar vonden de ouders van die klas dat een goed idee en wilden een paar mensen er flink energie in steken. Moeten ze helemaal zelf weten. Leuk dat het gelukt is. Datzelfde geldt voor een Rituals pakket, verfrommelde tekening of de zoveelste beschilderde mok. Als jij er blij van wordt om dat te geven, ga lekker je gang.

Maar daarna houdt het op.

Een leerkracht mag er vervolgens ook mee doen wat hij/zij wil. Die hoeft er niet blij mee te zijn. Even dankjewel zeggen is normaal, maar wie ongevraagd iets groots ontvangt hoeft niet te doen alsof hij/zij daar enorm dankbaar voor is. Wie een bepaald cadeau niet hoeft, geeft of gooit het maar weg. Je hoeft je niet verplicht te voelen om het te gebruiken.

Op de basisschool van onze kinderen stond de keuken vol met cadeautjes die leerkrachten hadden ontvangen. Het koffieservies bestond grotendeels uit beschilderde mokken en aan het begin van het schooljaar was er een overvloed aan theezakjes en chocolaatjes voor algemeen gebruik. Plantjes die de docent van groep 6 had gekregen, konden zomaar een plek hebben gevonden bij de kleuters. Misschien wel als stille hint dat niemand moest verwachten dat hun cadeau's een ereplek bij de leerkracht thuis zouden krijgen?

Dus tsja, ik vind dat boek van Blijmetmij best een leuk idee. Snap ook haar teleurstelling over hoe het werd ontvangen na al die moeite. Maar dat moet ze de juf niet kwalijk nemen. Ze heeft er zelf, ongevraagd, zoveel werk ingestoken en had vervolgens ook nog bedacht wat de juf ermee zou moeten doen. Die teleurstelling lag dus aan haar eigen, verkeerde verwachtingen. Niet aan de juf.

Als die juf vervolgens als bedankje trots was komen aanzetten met een synthetische gele kabeltrui met kol en vleermuismouwen die ze speciaal voor Blijmetmij had gebreid, zou Blijmetmij dat vast hebben begrepen

Er wordt een steen en been geklaagd in de maatschappij over dat iedereen voor zichzelf leeft en niet naar een ander omkijkt. En dan een beetje ondankbaar doen over een goedbedoelde attentie vind ik toch wel een tikkeltje bijzonder. Natuurlijk bewaar je niet alles , maar er zit toch altijd wel iets leuks tussen? Ik snap ook wel dat alle tekeningen niet bewaard worden, doe ik ook niet met mijn verjaardagskaarten. Neemt niet weg dat ik het heel erg waardeer als iemand aan mij denkt op mijn verjaardag. Het gaat om het idee!

blauwebessensap schreef: ↑

05-07-2020 09:33

Ja zo hou je het wel lekker in stand. Doe dan een donatie op een leuk school projectje in Mali als je toch iets wilt doen.
Het is bijzonder slecht voor het milieu om te denken dat je iets 'moet' geven waarvan je weet dat het alsnog weg wordt geflikkerd.
Waar ben je dan mee bezig? Dus je geeft iets om je eigen gevoel af te kopen? Een dommere reden kan ik niet bedenken.
Ik zou dat dus echt doorbreken als ouder. Sterker nog: toen mijn kinderen klein waren deed ik ook echt nooit iets. Geen chocola, geen kaartje en zeker geen foto's of tekeningen of gepersonaliseerde tassen (echt why???)

Of iets voor de school van je kind. Leerkrachten hebben soms best wensen voor materialen die niet binnen budget passen.

Ik vind een kaartje of een tekening met iets dat opkan, zoals een tijdschrift, puzzelboekje of iets eetbaars ook niet raar hoor. Ik denk dat niemand verwacht dat juf (of meester) de tekeningen/kaartjes bewaard maar meestal staat er iets leuks over het afgelopen jaar op. dat is toch leuk om te lezen? Daarna kan het bij het oud papier.
En tijdschriften/puzzelboekjes/eetbaer spul kan of zelf opgegeten worden of je geeft het door. Altijd wel iemand blij mee.
Ik hield vaak een euro of 5 aan als ik het zelf deed. Soms was er een klassenmoeder die iets deed namens de hele klas.
Prima, ik betaal het tikkie en ze regelde vaak iets leuks waar de juf blij van werd.

blauwebessensap schreef: ↑

05-07-2020 09:33

Ja zo hou je het wel lekker in stand. Doe dan een donatie op een leuk school projectje in Mali als je toch iets wilt doen.
Het is bijzonder slecht voor het milieu om te denken dat je iets 'moet' geven waarvan je weet dat het alsnog weg wordt geflikkerd.
Waar ben je dan mee bezig? Dus je geeft iets om je eigen gevoel af te kopen? Een dommere reden kan ik niet bedenken.
Ik zou dat dus echt doorbreken als ouder. Sterker nog: toen mijn kinderen klein waren deed ik ook echt nooit iets. Geen chocola, geen kaartje en zeker geen foto's of tekeningen of gepersonaliseerde tassen (echt why???)

Geen tekeningen? Why? Omdat het voor kind wél een afsluiting is en van kind uit zeker meer waardering uiten is dan alleen een dag juf, dat moet je als juf ook inzien. Mijn kind kwam er zelf mee en ik stimuleer dat soort gestes graag.

Van mij mag de juf die tekening meteen wegflikkeren, dat doen mijn mentorkids vast ook, ook al heb ik zitten ploeteren op de handgemaakte kaarten met persoonlijk verhaal voor iedereen. Maar het gebaar is goed, fijner dan alleen een dank je en doei!

blauwebessensap schreef: ↑

05-07-2020 09:33

Ja zo hou je het wel lekker in stand. Doe dan een donatie op een leuk school projectje in Mali als je toch iets wilt doen.
Het is bijzonder slecht voor het milieu om te denken dat je iets 'moet' geven waarvan je weet dat het alsnog weg wordt geflikkerd.
Waar ben je dan mee bezig? Dus je geeft iets om je eigen gevoel af te kopen? Een dommere reden kan ik niet bedenken.
Ik zou dat dus echt doorbreken als ouder. Sterker nog: toen mijn kinderen klein waren deed ik ook echt nooit iets. Geen chocola, geen kaartje en zeker geen foto's of tekeningen of gepersonaliseerde tassen (echt why???)

Ik geef al jaren een kaartje met een welgemeende boodschap (en als mijn kind dat wil mag hij/zij ook wat schrijven). Is leuk om te lezen, je kunt het zonder schuldgevoel met het oud papier meegeven en als je wilt, is het ook makkelijk te bewaren.

Mevrouw75 schreef: ↑

05-07-2020 10:09

Geen tekeningen? Why? Omdat het voor kind wél een afsluiting is en van kind uit zeker meer waardering uiten is dan alleen een dag juf, dat moet je als juf ook inzien. Mijn kind kwam er zelf mee en ik stimuleer dat soort gestes graag.

Van mij mag de juf die tekening meteen wegflikkeren, dat doen mijn mentorkids vast ook, ook al heb ik zitten ploeteren op de handgemaakte kaarten met persoonlijk verhaal voor iedereen. Maar het gebaar is goed, fijner dan alleen een dank je en doei!

Dat laatste vind ik echt leuk. Zouden mijn kinderen ook wel waarderen denk ik.

Mevrouw75 schreef: ↑

05-07-2020 10:09

Geen tekeningen? Why? Omdat het voor kind wél een afsluiting is en van kind uit zeker meer waardering uiten is dan alleen een dag juf, dat moet je als juf ook inzien. Mijn kind kwam er zelf mee en ik stimuleer dat soort gestes graag.

Van mij mag de juf die tekening meteen wegflikkeren, dat doen mijn mentorkids vast ook, ook al heb ik zitten ploeteren op de handgemaakte kaarten met persoonlijk verhaal voor iedereen. Maar het gebaar is goed, fijner dan alleen een dank je en doei!

Precies. En wij zijn erg tevreden over school. Zou vanzelfsprekend moeten zijn maar dat is het echt niet. En daarom spreek ik graag mijn waardering uit aan de juf aan het einde van het schooljaar met een kleinigheidje. Gelukkig zijn er juffen die zoiets wel waarderen!

watdachtjehiervan schreef: ↑

05-07-2020 10:13

Precies. En wij zijn erg tevreden over school. Zou vanzelfsprekend moeten zijn maar dat is het echt niet. En daarom spreek ik graag mijn waardering uit aan de juf aan het einde van het schooljaar met een kleinigheidje. Gelukkig zijn er juffen die zoiets wel waarderen!

Ik waardeer het ook enorm. Al die kaartjes staan hier nu even een paar dagen op de kast. Kleinigheidje is altijd leuk. Toevallig houd ik erg van Dove én van chocola, dus ik gooi niets weg. Zou me wel bezwaard voelen bij echt dure cadeaus. Of zo'n boek dat heel veel tijd, geld en moeite heeft gekost, zou ik me echt bezwaard mee voelen.

Mevrouw75 schreef: ↑

05-07-2020 10:09

Geen tekeningen? Why? Omdat het voor kind wél een afsluiting is en van kind uit zeker meer waardering uiten is dan alleen een dag juf, dat moet je als juf ook inzien. Mijn kind kwam er zelf mee en ik stimuleer dat soort gestes graag.

Van mij mag de juf die tekening meteen wegflikkeren, dat doen mijn mentorkids vast ook, ook al heb ik zitten ploeteren op de handgemaakte kaarten met persoonlijk verhaal voor iedereen. Maar het gebaar is goed, fijner dan alleen een dank je en doei!

Dit vinden mijn pubers dus wel echt heel leuk en doen ze ook in hun bewaardoos.

Wat een luxe als je je zo druk kunt maken over goedbedoelde cadeautjes als juf zijnde. Je zal maar iets willen geven aan de persoon waar je je kind een heel schooljaar aan hebt toevertrouwd.