Weekend weg zonder baby/kinderen- ervaringen

13-02-2023 20:43 28 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi,

Ik heb een zoon van 1 en denk erover na om binnenkort een stedentrip te gaan maken met een vriendin (3 nachten).

Mijn vriend (zijn vader) zal dan met hem thuis zijn.

Ik merk alleen dat ik er steeds meer tegen aan begin te hikken, omdat ik mezelf het verhaal vertel dat het zielig voor onze zoon is, ik hem in de steek laat, hij hier last van gaat hebben. In mijn hoofd heb ik al helemaal dat plaatje voor me en voel ik me heel schuldig bij het idee.

Naar mijn idee is het zo; als papa op vakantie is, is mama er nog, maar als mama weg is, is mama weg… terwijl we de opvoeding gelijkwaardig verdelen.

Het zal vast wel mee vallen, dus daarom ben ik benieuwd naar jullie ervaringen. Heb je dit weleens gedaan? Hoe ging je er mee om? Hoe reageerde je kind(eren) erop etc.

Alvast bedankt :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Stop met zulke onzin tegen jezelf zeggen.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als een van de twee thuis is, is het toch prima? Dan is het zeker niet zielig.

Zelf ben ik niet langer dan 1 nacht weg geweest, heb ik geen behoefte aan. Maar ik zou mijn kinderen gerust achter laten bij mijn man. Het is voor de kinderen echt om het even wie er thuis is.

Ohja, trouwens, vorig jaar naar een driedaags huwelijk geweest, waarbij de oudste kinderen niet welkom waren (jongste van 2 maanden werd getolereerd), toen sliepen de kinderen bij mijn ouders. Ging ook prima.
Gezellig toch, even quality time met papa?

Dan kun jij ondertussen even op citytrip met je vriendin. Niets mis mee.

Ik heb dat bij mijn eerste kind ook weleens gedaan. Zoon was dan bij opa en oma of bij mijn zus en had de tijd van zijn leven. Ik had hem altijd meer gemist dan andersom :biggrin:
Alle reacties Link kopieren Quote
In de steek laten nog wel, terwijl hij lekker bij z’n vader is. Ik ben vast weer te hard, maar wát een motie van wantrouwen naar je vriend. Anywho. Als ik een nachtje of twee weg ben weet ik mijn kinderen in uitstekende handen, mijn kinderen kijken lekker met papa een film zonder mijn gezeur van ‘wat is het hier een rotzooi, we gaan eerst opruimen’. Ze zijn in ieder geval absoluut niet zielig. Zielig is als je huis is ingestort door een aardbeving, allebei je ouders zijn dood en je hebt niks te eten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je het voor je kind geen probleem vindt als je vriend af en toe van huis is, maar het wel een probleem vindt als je zelf een weekend weggaat, dan heb je de opvoeding dus niet gelijkwaardig verdeeld. Dan vind je jouw rol als moeder blijkbaar belangrijker dan de rol van de vader. Waarom is dat?

Als je echt een gelijkwaardige verdeling hebt, gaat je kind het echt niet erg vinden als hij een keer een weekend alleen met z’n vader is.

Bij mijn kinderen is het nooit een probleem geweest als ik of mijn man een paar dagen weg was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ga ieder jaar met mijn vriendinnen een weekend weg. En ook geregeld met man een nachtje ( of 2) weg.

Dat gaat steeds makkelijker, maar vooral de eerste keer heb ik wel even moeten slikken, ook al had ik heel erg veel zin in het weekend weg met mijn vriendinnen.

Niet omdat ik bang ben dat mijn man het niet kan ( we zijn evenveel thuis/werken evenveel, dus dat loopt al sinds de geboorte van beide dochters prima).
Het is een stukje los laten en ik vind het gewoon ook heel erg leuk om mijn vrije tijd door te brengen met mijn 2 meiden.

Maar, alle keren weg van huis zonder kinderen waren heerlijk en ik heb erg genoten. In april ga ik weer met mijn vriendinnen en ik kijk er zo naar uit ( nu zijn mijn kinderen 5 en bijna 4, wat het voor mij wel makkelijker maakt dan toen ze baby/dreumes waren).

Kinderen vonden het allemaal prima verder hoor, hun leven veranderde niet in die paar dagen zonder mama ( en/of papa). En logeren bij opa en oma is altijd een groot feest, dus daar doe ik ze vooral een groot plezier mee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dankjewel voor de reacties, heel fijn!
Ik denk dat de gedachtes ook niet echt rationeel zijn, maar toch zijn ze er wel?

Het zijn inderdaad waarschijnlijk gedachtes die ik mezelf vertel, maar die niet waar zijn, dus een nuchtere blik van jullie helpt :)

En inderdaad zie ik dan misschien de rol (onbewust) wel niet helemaal gelijkwaardig? Dit komt ook door de eenkennigheid die nu wat op begint te komen, maar waarschijnlijk ook omdat ik hem gedragen heb/ groot verantwoordelijkheidsgevoel/ maatschappelijke normen/ hoe ik mijn ouders het zag doen. Laten we zeggen dat we onze best doen om het zo gelijkwaardig te doen en elkaar ook alle vrijheid gunnen in een weekend weg gaan.

Overigens heb ik alle vertrouwen in mijn vriend. Dit staat los van hem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja hoor, ook wel gedaan toen kind net 1 was. Heerlijk 4 dagen jezelf weer zijn. In het begin even lastig, maar man stuurde de eerste avond een leuk filmpje waar ik zag dat ze het hartstikke leuk hadden samen.

Is er iets specifieks waar je je zorgen over maakt of is het alleen je eigen schuldgevoel? En heb je dat ook als je een dagje weg bent? Heeft je vriend ook een eigen ‘papadag’ door de week bijvoorbeeld?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is heel natuurlijk om moeite te hebben met loslaten. Maar zo fijn om een weekendje weg te gaan! Als je die stem in jezelf hoort, kan je kiezen om m te negeren of jezelf iets anders te vertellen:

“Het is heel goed voor kind om 1-1 tijd met papa te hebben, zo wordt hun band alleen maar sterker. Ik offer me op, ga naar dat weekend met vriendinnen, juist om hun band te verstevigen, daar hebben ze hun hele leven plezier van! Juist nu die eenkennigheid op komt, is het heel belangrijk dat ik even weg ga. Ook om papa die rol te gunnen, en zodat het gelijkwaardig blijft tussen ons. sterker nog, ik zou echt elk jaar een weekend of langer alleen weg moeten, anders ontneem ik hun dat weekendje en papa dat vertrouwen.”

Overdreven natuurlijk :-) maar misschien helpt het omdenken?
Het ergste wat je kan overkomen is ontdekken dat je niet zo onmisbaar bent als je graag zou willen. Dat overleef je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar hoor! Maar het is natuurlijk ook heel fijn dat ze samen, los van jou een band op kunnen blijven bouwen. En dat je zelf ook even je handen vrij hebt. Je kan altijd nog terug als het niet goed voelt, maar ik zou het wel een keertje proberen als ik jou was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Merk nu al hoe veel jullie reacties helpen, dank!

@Chantilly21_21: heel herkenbaar en wat fijn dat je dit gewoon bent gaan doen en je kinderen er niet heel anders van werden.

@Montblanc: zo’n filmpje zou dan inderdaad geruststellend werken kan in me voorstellen.

Mijn vriend heeft inderdaad ook een dag doordeweeks met onze zoon. Dan voel ik me niet schuldig, maar ook omdat ik weet dat ik weer terug ben die avond. Met avondjes weg of ‘s Weekends even sporten/uit te lunchen etc. voel ik me ook niet schuldig

Ik merk dat hij meer eenkennig aan het worden is richting mij, dus als ik wegga begint hij te huilen, bij mijn vriend niet.. hele normale ontwikkeling denk ik, maar dat bevestigt/voedt (waarschijnlijk onterecht) dat ik er moet zijn/ hij mij mist/ hij verdrietig is etc. Dat hij denkt dat ik niet meer terug kom.

@Aliana, heel fijn, je woorden! Ik ga ze herhalen:)
Alle reacties Link kopieren Quote
als papa op vakantie is, is mama er nog, en als mama weg is, is papa er nog
Alle reacties Link kopieren Quote
Naxos schreef:
13-02-2023 21:28

Ik merk dat hij meer eenkennig aan het worden is richting mij, dus als ik wegga begint hij te huilen, bij mijn vriend niet.. hele normale ontwikkeling denk ik, maar dat bevestigt/voedt (waarschijnlijk onterecht) dat ik er moet zijn/ hij mij mist/ hij verdrietig is etc. Dat hij denkt dat ik niet meer terug kom.
Dan ga je dus juist beter wel. Als je daarom gaat thuis blijven dan zal dat alleen erger worden en zal je om duur écht niet meer weg kunnen. Als je hem van in het begin gewend maakt dat papa soms weg is en op andere momenten mama soms weg is, zal hij er zelf ook geen probleem van maken.

Ik hoor soms van moeders die geen avond/nacht weg kunnen omdat kind niet wil slapen als het zou moeten meemaken dat papa het avondritueel doet in plaats van mama. Tja, dat heb je het kind dan wel echt zelf zo gewend gemaakt denk ik dan.
Ik ben vorig jaar 5 dagen alleen naar buitenland geweest voor een bruiloft. En man en ik zijn afgelopen 2 jaar keer samen nachtje weg geweest.

Ik heb niet de behoefte om weekendjes weg te gaan met vriendinnen en zonder man en kids. Maar ken er genoeg die het wel doen. Nou houdt vooral onze oudste ook niet van logeren dus daar houden we rekening mee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn ouders hebben me ooit een hele WEEK (!!) bij oma en opa laten logeren toen we bijna 3 en bijna 1 waren terwijl zij op reis gingen. Denk je dat ik daar een trauma aan heb overgehouden? Denk je dat ik hen dat kwalijk neem? Integendeel zelfs, ze hadden het misschien beter nog wat vaker gedaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij gingen toen oudste die leeftijd had samen weg en kind logeerde dan bij opa en oma. Daar heeft ze nog steeds geweldige herinneringen aan, zeker omdat 1 opa er niet meer is. Ik heb me daar nooit schuldig om gevoeld.
Ik ging ook met mijn moeder een aantal nachten weg vanaf die leeftijd denk ik, leuk juist dat papa en kind samen tijd hebben. Dat is een heel andere dynamiek dan wanneer ik erbij ben.

Geniet van je stedentrip!
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosanna1985 schreef:
13-02-2023 21:38
Mijn ouders hebben me ooit een hele WEEK (!!) bij oma en opa laten logeren toen we bijna 3 en bijna 1 waren terwijl zij op reis gingen. Denk je dat ik daar een trauma aan heb overgehouden? Denk je dat ik hen dat kwalijk neem? Integendeel zelfs, ze hadden het misschien beter nog wat vaker gedaan.
Mijn ouders deden dit bijna elk jaar.
Ik ga ook wel eens weekendjes weg zonder man en kind. En ook gewoon 4 dagen met man zonder kind toen hij 9 maanden was.

Het kan juist helpen bij de eenkennigheid als je even weg bent, zo zou ik het ook zien.
Er is nooit meer zo goed voor me gezorgd als toen mijn ouders een week gingen skiën en ik bij oma en opa logeerde. Ik was 8 maanden en heb er niets aan overgehouden (voor zover ik weet).

Gáán! Als je over een paar jaar misschien meer kinderen hebt, of allemaal clubjes en schooltijden, dan wordt het veel lastiger te regelen dan nu met 1 kindje en volle dag kinderopvang.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij gaan af en toe een weekend weg en dan passen opa en oma op. Dus dan hebben de kleintjes heel zielig geen papa en geen mama. En lol dat ze hebben bij opgaven oma. Zij vonden het prima en ik ook.

Kinderen overleven het echt wel zonder jullie. En hoe eerder je begint hoe makkelijker het voor ze is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ga elk jaar en lang weekend weg al vanaf dat ze klein zijn. Mijn oudste zit nu op de middelbare school. Ze hebben er echt niks aan overgehouden hoor. Ze kunnen echt wel een paar nachtjes zonder je!
Mijn dochter van 12 is autistisch en wil eigenlijk niet dat ik weg ga. Niet voor een etentje en al helemaal niet naar het buitenland, maar ik ga toch. Ik heb ook een leven en het is goed voor haar te ervaren dat dit gewoon kan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosanna1985 schreef:
13-02-2023 21:38
Mijn ouders hebben me ooit een hele WEEK (!!) bij oma en opa laten logeren toen we bijna 3 en bijna 1 waren terwijl zij op reis gingen. Denk je dat ik daar een trauma aan heb overgehouden? Denk je dat ik hen dat kwalijk neem? Integendeel zelfs, ze hadden het misschien beter nog wat vaker gedaan.

Toen ik twee was heb ik (door omstandigheden) een paar weken bij mijn opa en oma gelogeerd. En dat in een tijd zonder mobiele telefoons, laat staan beeldbellen. Ik weet er zelf niets meer van, maar volgens mijn ouders vond ik het erg leuk.
Juist in verband met die eenkennigheid zou ik zeggen: gáán!!

Je leert je zoon een les: als mama er niet is, is papa er :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet zo mutsen, gewoon gaan.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven