Kinderen
alle pijlers
Welk ziekenhuis wil wel helpen?
donderdag 6 december 2007 om 15:52
Mijn man en ik zijn opnieuw de medische molen ingestapt ivm onze kinderwens en geschiedenis. We zijn 4 jaar bezig voor nummer 2 en hebben 5 miskramen gehad.
Gister hebben we te horen gekregen dat ze ons hoogst waarschijnlijk niet willen helpen met zwanger worden aangezien mijn laatste zwangerschap 'pas' een jaar geleden was. 1 jaar proberen is volgens de richtlijnen niet lang genoeg... de drie jaar voor dat ene jaar en de 5 miskramen vergeten ze voor het gemak maar even.
Heeft iemand in ongeveer dezelfde situatie gezeten die wel geholpen is of wordt? Wellicht dat we het bij een ander ziekenhuis kunnen proberen.
Gister hebben we te horen gekregen dat ze ons hoogst waarschijnlijk niet willen helpen met zwanger worden aangezien mijn laatste zwangerschap 'pas' een jaar geleden was. 1 jaar proberen is volgens de richtlijnen niet lang genoeg... de drie jaar voor dat ene jaar en de 5 miskramen vergeten ze voor het gemak maar even.
Heeft iemand in ongeveer dezelfde situatie gezeten die wel geholpen is of wordt? Wellicht dat we het bij een ander ziekenhuis kunnen proberen.
vrijdag 7 december 2007 om 14:40
Jane, natuurlijk wil je als het niet lukt graag hulp. Maar de medici kunnen nog steeds niet verklaren waarom de ene vrouw veel miskramen krijgt en de andere niet. En zolang ze dat niet kunnen verklaren, zijn er ook geen behandelmethoden die werken. Dus die hulp is er simpelweg niet.
Ik begrijp dat TO wel alle onderzoeken die gedaan kunnen worden om de oorzaak van de miskramen te achterhalen, heeft gehad. En dat de conclusie is 'onverklaarbaar'. Hetzelfde als bij die vriendin met 7 IFV pogingen (en daarvoor ook al 5 miskramen). En dan houdt het qua hulp gewoon op en blijft alleen de hoop over dat het ooit wel goed gaat. Hard, maar helaas de werkelijkheid. Sommigen dingen zijn nu eenmaal niet af te dwingen.
Ik begrijp dat TO wel alle onderzoeken die gedaan kunnen worden om de oorzaak van de miskramen te achterhalen, heeft gehad. En dat de conclusie is 'onverklaarbaar'. Hetzelfde als bij die vriendin met 7 IFV pogingen (en daarvoor ook al 5 miskramen). En dan houdt het qua hulp gewoon op en blijft alleen de hoop over dat het ooit wel goed gaat. Hard, maar helaas de werkelijkheid. Sommigen dingen zijn nu eenmaal niet af te dwingen.
vrijdag 7 december 2007 om 15:08
Ik snap het ziekenhuis gedeeltelijk wel, maar ik vraag me af wat er onderzocht is wat betreft de miskramen? Je zal dan misschien geen hulp nodig hebben bij het zwanger raken, want dat lukt blijkbaar wel, maar is er gekeken tijdens die zwangerschappen zelf hoe dat verliep? Ik weet dat bv. extra progesteron kan helpen bij het innestelen, als daar het probleem ligt. En daar kunnen ze je wel bij helpen. Maar mocht daar het probleem niet liggen, dan snap ik eigenlijk niet waarom je met kunstgrepen zwanger zou willen worden, want de kans dat het dan wel goed gaat, is nog kleiner dan als je op de 'natuurlijke' manier zwanger raakt.
Iemand bij mij op de yoga heeft trouwens 4 miskramen gehad en is toen naar de gynaecoloog gegaan en die heeft haar extra foliumzuur voorgeschreven, zonder verder onderzoeken, maar blijkbaar zijn daar goede ervaringen mee. Ze is nu 35 weken zwanger, dus misschien het proberen waard? Wel even navragen hoeveel foliumzuur het moet zijn en niet zelf gaan rommelen.
Iemand bij mij op de yoga heeft trouwens 4 miskramen gehad en is toen naar de gynaecoloog gegaan en die heeft haar extra foliumzuur voorgeschreven, zonder verder onderzoeken, maar blijkbaar zijn daar goede ervaringen mee. Ze is nu 35 weken zwanger, dus misschien het proberen waard? Wel even navragen hoeveel foliumzuur het moet zijn en niet zelf gaan rommelen.
vrijdag 7 december 2007 om 15:18
Ik snap hier wel wat je bedoel, emotioneel gezien, maar medisch gezien is het niet logisch om hulp te willen bij het zwanger worden. In 4 jaar tijd 5x zwanger is niet supersnel zwanger, maar er zijn ook mensen die er langer dan een jaar over doen om zwanger te raken en die krijgen ook geen medische hulp. Ik denk dat je het echt moet zoeken in het zwanger blijven, bij het zwanger worden zou ik van een ziekenhuis geen hulp verwachten. Want je schrijft dat het zwanger worden een probleem is, maar aan het aantal zwangerschappen te zien, is dat dus niet zo (maar het zal ongetwijfeld wel zo voelen voor je, zeker omdat je ook 5 miskramen hebt gehad).
vrijdag 7 december 2007 om 16:52
Pfhoe, wat is hier veel geschreven. Helaas heb ik wederom weinig tijd om te reageren. Mijn gevoel en verstand zijn behoorlijk aan het knokken met elkaar. Ik begrijp het ziekenhuis, ik begrijp de reacties hier van degene die het met het ziekenhuis eens zijn, mijn verstand zegt af en toe hetzelfde maar aan de andere kant, het is zo cru allemaal.
Ons geduld is praktisch op, de hoop is weg, je voelt je machteloos, er komt pijn voor in de plaats. Dit was voor ons echt het punt om hulp te gaan zoeken. Een strohalm, iets om weer hoop door te krijgen. Iets om niet op te hoeven/moeten geven want daar zijn we absoluut nog niet aan toe... alleen hoe het nu gaat kunnen we niet meer verder. Anders gaan we er allebei nog aan onder door. Gelukkig is onze relatie er alleen maar sterker door geworden en zien we niet alleen deze moeilijke kant in ons leventje. Het is niet zo dat alles om zwanger worden draait, dat willen we ook niet.
Dat we zwanger kunnen worden is inderdaad bewezen maar ik blijf erbij dat we moeilijk zwanger worden. De eerste 2 miskramen waren na elkaar, daarmee bedoel ik dat ik een miskraam had en gelijk weer zwanger was. De volgende zwangerschappen volgende (geloof ik) om het half jaar. Toen ging het dus goed met zwanger worden, dat klopt. Toch als je kijkt dat we van de 4 jaar in anderhalf jaar 5 keer zwanger zijn geweest dan blijven er nog 2,5 jaar over dat ik niet zwanger ben geweest.
Waarom we hulp zoeken (in de vorm van IUI, IVF vinden we te ver gaan en te zwaar) is dat het ziekenhuis zelf gezegd heeft dat bij ons de kans op een zwangerschap dmv iui groter is dan dat we zelf aan de gang gaan. Tja...dan is het wel heel moeilijk om geen hulp te vragen na 4 jaar je kinderwens nog niet vervuld is en dat je weet dat de kans op vervulling groter is bij hulp.
De oorzaak van de MKen is zoals eerder vermeld niet gevonden. Het ziekenhuis ontkent dit verhaal (medisch schijnen ze niet zo ver te zijn met miskramen) maar ik heb zelf het idee dat de miskramen misschien veroorzaakt worden door het niet matchen van mijn man en mij. De zaadjes worden immers uitgeschakeld of verlamd. Ik denk dat bij de ontstane zwangerschappen een te zwak zaadje toch is doorgekomen maar te zwak is om zich verder te ontwikkelen. Met iui wordt het zaad hoger ingebracht en zullen ze niet verlamd raken of uitgeschakeld worden door mijn baarmoederslijm... Ik heb vertrouwen dat ik dmv iui wel zwanger blijf. Tuurlijk zet ik daar al mijn pijlen niet op, ben er goed in het beschermen van mezelf geworden maar het is op dit moment nog wel ons enige strohalmpje.
Toch lang verhaal geworden... ben nu ook te laat hahaha
Maandag kijk ik weer naar de reacties en zal ik hopelijk meer tijd hebben om te reageren
In ieder geval wil ik wel graag iedereen bedanken voor de steun en lieve woorden.
Ons geduld is praktisch op, de hoop is weg, je voelt je machteloos, er komt pijn voor in de plaats. Dit was voor ons echt het punt om hulp te gaan zoeken. Een strohalm, iets om weer hoop door te krijgen. Iets om niet op te hoeven/moeten geven want daar zijn we absoluut nog niet aan toe... alleen hoe het nu gaat kunnen we niet meer verder. Anders gaan we er allebei nog aan onder door. Gelukkig is onze relatie er alleen maar sterker door geworden en zien we niet alleen deze moeilijke kant in ons leventje. Het is niet zo dat alles om zwanger worden draait, dat willen we ook niet.
Dat we zwanger kunnen worden is inderdaad bewezen maar ik blijf erbij dat we moeilijk zwanger worden. De eerste 2 miskramen waren na elkaar, daarmee bedoel ik dat ik een miskraam had en gelijk weer zwanger was. De volgende zwangerschappen volgende (geloof ik) om het half jaar. Toen ging het dus goed met zwanger worden, dat klopt. Toch als je kijkt dat we van de 4 jaar in anderhalf jaar 5 keer zwanger zijn geweest dan blijven er nog 2,5 jaar over dat ik niet zwanger ben geweest.
Waarom we hulp zoeken (in de vorm van IUI, IVF vinden we te ver gaan en te zwaar) is dat het ziekenhuis zelf gezegd heeft dat bij ons de kans op een zwangerschap dmv iui groter is dan dat we zelf aan de gang gaan. Tja...dan is het wel heel moeilijk om geen hulp te vragen na 4 jaar je kinderwens nog niet vervuld is en dat je weet dat de kans op vervulling groter is bij hulp.
De oorzaak van de MKen is zoals eerder vermeld niet gevonden. Het ziekenhuis ontkent dit verhaal (medisch schijnen ze niet zo ver te zijn met miskramen) maar ik heb zelf het idee dat de miskramen misschien veroorzaakt worden door het niet matchen van mijn man en mij. De zaadjes worden immers uitgeschakeld of verlamd. Ik denk dat bij de ontstane zwangerschappen een te zwak zaadje toch is doorgekomen maar te zwak is om zich verder te ontwikkelen. Met iui wordt het zaad hoger ingebracht en zullen ze niet verlamd raken of uitgeschakeld worden door mijn baarmoederslijm... Ik heb vertrouwen dat ik dmv iui wel zwanger blijf. Tuurlijk zet ik daar al mijn pijlen niet op, ben er goed in het beschermen van mezelf geworden maar het is op dit moment nog wel ons enige strohalmpje.
Toch lang verhaal geworden... ben nu ook te laat hahaha
Maandag kijk ik weer naar de reacties en zal ik hopelijk meer tijd hebben om te reageren
In ieder geval wil ik wel graag iedereen bedanken voor de steun en lieve woorden.
vrijdag 7 december 2007 om 19:45
Hoi Zitah,
Ik begrijp dat het heel lastig is om dit allemaal rationeel te benaderen. Toch denk ik dat het verstandig is als je meer informatie zoekt over het hoe en waarom van miskramen, ik ben bang dat je nu een aantal onjuiste ideëen daarover hebt.
Een poging om het kort te houden: zaadcellen moeten inderdaad een krachttoer leveren om bij een eicel te komen (voor ons zou het zoiets zijn als een paar km zwemmen met tegenstroming in water van vladikte). Dit doen ze met behulp van hun staart. In een ejaculatie zitten miljoenen zaadcellen, dus er wordt al op gerekend dat ze lang niet allemaal kunnen zwemmen (misvormde staart of kop), de "vijandige" vagina niet overleven (daar is IUI goed voor, helpt ze om die barriere te nemen) of gewoon domweg de verkeerde kant op zwemmen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat er eentje de wand van de eicel doorboort, waarbij hij ook zijn staart verliest. Wat je dan overhoudt, is een bevruchte eicel. De kernen versmelten en jullie erfelijke materiaal voegt zich samen. Vanaf dat moment maakt iets als "niet goed matchen" niet meer uit, de eicel is bevrucht en de zaadcel als zodanig bestaat eigenlijk niet meer, die is simpelweg opgegaan in de verhoudingsgewijs veel grotere eicel.
Maar dan komt het: een bevruchte eicel moet zich gaan delen, van 1 in 2, dan 4, dan 8 cellen enzovoort. En al die cellen moeten steeds weer verder delen, en zich gaan specialiseren. Sommmige cellen blijken huid te gaan vormen, andere zorgen ervoor dat ze het linkerhandje gaan vormen, terwijl er, als het goed is, aan de andere kant van het bolletje cellen een vergelijkbaar handje in spiegelbeeld ontstaat. Hoe dit allemaal werkt en hoe de cellen hun opdracht krijgen om huid of spier of bot of wat dan ook te worden, is mij niet helemaal duidelijk (en voor zover ik weet, ook de wetenschap nog niet), maar het is eigenlijk niet verwonderlijk dat dit proces regelmatig niet goed verloopt. Dan ontstaat er een miskraam (of soms, als het embryo toch levensvatbaar is, een aangeboren afwijking als een open ruggetje of zo). Soms heeft dit een aantoonbare oorzaak in het genetisch materiaal, maar lang niet alle gendefecten zijn bekend.
Jullie hebben een kind, dus kennelijk is er niet iets zo verschrikkelijk mis dat het echt niet lukt. Het enige wat je m.i. kunt doen, is zo gezond mogelijk leven. En ik zou zeker ook die foliumzuur die eerder genoemd is onderzoeken, vraag het eens aan een apotheker. Foliumzuur speelt een grote rol bij het aanleggen van al die verschillende weefsels in het eerste trimester, daarom wordt het ook aangeraden ter voorkoming van het zgn. open ruggetje.
Heb je al eens met je huisarts gepraat? Misschien kan hij/zij je verder adviseren over een second opinion of zo, als je dat echt graag wilt. Maar wat al eerder gezegd is, op zwanger blijven hebben artsen bitter weinig invloed.
Sterkte,
Sassafras
Ik begrijp dat het heel lastig is om dit allemaal rationeel te benaderen. Toch denk ik dat het verstandig is als je meer informatie zoekt over het hoe en waarom van miskramen, ik ben bang dat je nu een aantal onjuiste ideëen daarover hebt.
Een poging om het kort te houden: zaadcellen moeten inderdaad een krachttoer leveren om bij een eicel te komen (voor ons zou het zoiets zijn als een paar km zwemmen met tegenstroming in water van vladikte). Dit doen ze met behulp van hun staart. In een ejaculatie zitten miljoenen zaadcellen, dus er wordt al op gerekend dat ze lang niet allemaal kunnen zwemmen (misvormde staart of kop), de "vijandige" vagina niet overleven (daar is IUI goed voor, helpt ze om die barriere te nemen) of gewoon domweg de verkeerde kant op zwemmen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat er eentje de wand van de eicel doorboort, waarbij hij ook zijn staart verliest. Wat je dan overhoudt, is een bevruchte eicel. De kernen versmelten en jullie erfelijke materiaal voegt zich samen. Vanaf dat moment maakt iets als "niet goed matchen" niet meer uit, de eicel is bevrucht en de zaadcel als zodanig bestaat eigenlijk niet meer, die is simpelweg opgegaan in de verhoudingsgewijs veel grotere eicel.
Maar dan komt het: een bevruchte eicel moet zich gaan delen, van 1 in 2, dan 4, dan 8 cellen enzovoort. En al die cellen moeten steeds weer verder delen, en zich gaan specialiseren. Sommmige cellen blijken huid te gaan vormen, andere zorgen ervoor dat ze het linkerhandje gaan vormen, terwijl er, als het goed is, aan de andere kant van het bolletje cellen een vergelijkbaar handje in spiegelbeeld ontstaat. Hoe dit allemaal werkt en hoe de cellen hun opdracht krijgen om huid of spier of bot of wat dan ook te worden, is mij niet helemaal duidelijk (en voor zover ik weet, ook de wetenschap nog niet), maar het is eigenlijk niet verwonderlijk dat dit proces regelmatig niet goed verloopt. Dan ontstaat er een miskraam (of soms, als het embryo toch levensvatbaar is, een aangeboren afwijking als een open ruggetje of zo). Soms heeft dit een aantoonbare oorzaak in het genetisch materiaal, maar lang niet alle gendefecten zijn bekend.
Jullie hebben een kind, dus kennelijk is er niet iets zo verschrikkelijk mis dat het echt niet lukt. Het enige wat je m.i. kunt doen, is zo gezond mogelijk leven. En ik zou zeker ook die foliumzuur die eerder genoemd is onderzoeken, vraag het eens aan een apotheker. Foliumzuur speelt een grote rol bij het aanleggen van al die verschillende weefsels in het eerste trimester, daarom wordt het ook aangeraden ter voorkoming van het zgn. open ruggetje.
Heb je al eens met je huisarts gepraat? Misschien kan hij/zij je verder adviseren over een second opinion of zo, als je dat echt graag wilt. Maar wat al eerder gezegd is, op zwanger blijven hebben artsen bitter weinig invloed.
Sterkte,
Sassafras
vrijdag 7 december 2007 om 21:00
Ben het helemaal met Sassafras eens, maar het kan ook zo zijn dat de bevruchting en celdeling wel goed gaat, maar het innestelen niet, of het (in vervolg daarop) het aanleggen van de placenta. Maar inderdaad niet het niet matchen van eicel en zaadcel, dan zou je ook geen positieve test in handen kunnen hebben.
En ik snap dondersgoed dat je na 4 jaar met 5 miskramen, wat hulp wil hebben. Maar de vraag is inderdaad of het ziekenhuis jullie wel kan helpen, maar een second opinion kan nooit kwaad. En inderdaad het foliumzuur wat ik al noemde, het lijkt iets heel simpels en niet zo belangrijks, maar blijkbaar werkt het vaak wel. De gynaecoloog die het voorschreef, is ook mijn gynaecoloog, in wie ik heel veel vertrouwen heb (zonder hem was ik nu niet zwanger geweest...). Ik weet zeker dat hij alleen dingen voorschrijft als hij zeker weet dat het een goed effect kan hebben, wat bij mijn yoga-maatje dus ook goed heeft gewerkt. Baadt het niet, dan schaadt het ook niet.
Sterkte en probeer het af en toe even een beetje los te laten, als jullie het niet meer trekken. Klinkt makkelijk, maar het heeft mij veel goed gedaan toen ik in de medische molen zat.
Liefs,
Snoopy
En ik snap dondersgoed dat je na 4 jaar met 5 miskramen, wat hulp wil hebben. Maar de vraag is inderdaad of het ziekenhuis jullie wel kan helpen, maar een second opinion kan nooit kwaad. En inderdaad het foliumzuur wat ik al noemde, het lijkt iets heel simpels en niet zo belangrijks, maar blijkbaar werkt het vaak wel. De gynaecoloog die het voorschreef, is ook mijn gynaecoloog, in wie ik heel veel vertrouwen heb (zonder hem was ik nu niet zwanger geweest...). Ik weet zeker dat hij alleen dingen voorschrijft als hij zeker weet dat het een goed effect kan hebben, wat bij mijn yoga-maatje dus ook goed heeft gewerkt. Baadt het niet, dan schaadt het ook niet.
Sterkte en probeer het af en toe even een beetje los te laten, als jullie het niet meer trekken. Klinkt makkelijk, maar het heeft mij veel goed gedaan toen ik in de medische molen zat.
Liefs,
Snoopy
vrijdag 7 december 2007 om 21:14
Bij een "normale"vruchtbaarheid is de kans om zwanger te worden ook maar 15 tot 20 % per maand. Als je elke maand precies het moment van eisprong bepaald wordt die kans iets hoger, maar niet heel veel. Laten we zeggen dat je dan een keer per drie maanden zwanger zou worden. Dan is het dus niet raar dat je in vier jaar 2,5 jaar niet zwanger bent.
je bent dus niet verminderd vruchtbaar, er zit of iets genetisch mis tussen jou en je mans zaad ( en dan zou allen KID een grotere kans leveren, maar dan is het kind dus genetisch niet van jouw man, wil je dat), of er is iets mis waardoor het vruchtje niet kan innestelen.
je bent dus niet verminderd vruchtbaar, er zit of iets genetisch mis tussen jou en je mans zaad ( en dan zou allen KID een grotere kans leveren, maar dan is het kind dus genetisch niet van jouw man, wil je dat), of er is iets mis waardoor het vruchtje niet kan innestelen.
zondag 9 december 2007 om 21:26
Ik zal een afschuwelijk cliché noemen: probeer het los te laten.
Kennissen van mij besloten tot adoptie over te gaan, en niet de medische molen in te willen. ZIJ was op een gegeven moment constant ziek/zwak/misselijk en alle collega's riepen om het hardst dat ze zwanger kon zijn (onmogelijk, volgens de artsen). Wat bleek: 16 weken !!!! Een paar weken na de bevalling bleek ze WEER zwanger te zijn.
Twee wondertjes.
Kennissen van mij besloten tot adoptie over te gaan, en niet de medische molen in te willen. ZIJ was op een gegeven moment constant ziek/zwak/misselijk en alle collega's riepen om het hardst dat ze zwanger kon zijn (onmogelijk, volgens de artsen). Wat bleek: 16 weken !!!! Een paar weken na de bevalling bleek ze WEER zwanger te zijn.
Twee wondertjes.
zondag 9 december 2007 om 21:41
@Zitah, misschien een vreemde vraag, maar had je de miskramen voor of na de 12e week?
Het kan namelijk ook een bloedafwijking bij je zijn, het Antiphospholipid Syndrome, ook wel bekend als "sticky blood". Hierdoor stolt je bloed net even te snel waardoor er stolsels ontstaan in de placenta en de vrucht afsterft. Dit komt het meest voor na de 12e week van de zwangerschap.
Het kan namelijk ook een bloedafwijking bij je zijn, het Antiphospholipid Syndrome, ook wel bekend als "sticky blood". Hierdoor stolt je bloed net even te snel waardoor er stolsels ontstaan in de placenta en de vrucht afsterft. Dit komt het meest voor na de 12e week van de zwangerschap.
zondag 9 december 2007 om 21:52
Moppetoet, dat zijn in deze dingen dooddoeners. Hoevaak lezen de minder gelukkigen niet dat ze het los moeten laten, op vakantie moeten gaan etc? Je wordt niet zwanger van een vakantie of het los laten, maar van sex.
Ik snap wat je ermee bedoeld, maar daar heeft Zitah niks aan. Elke vrouw die er langer over doet zou er veel voor over hebben om ook zo'n succesverhaal te worden.
Ik snap wat je ermee bedoeld, maar daar heeft Zitah niks aan. Elke vrouw die er langer over doet zou er veel voor over hebben om ook zo'n succesverhaal te worden.
zondag 9 december 2007 om 21:54
Zitah, wat vreselijk dat je al 5 mk hebt gehad. Ik begrijp het zh ook wel, dat ze je niet verder kunnen helpen, je kunt immers wel zwanger worden, maar zwanger blijven is het probleem. Heb je al eens hulp in een andere hoek gezocht? Ik heb zelf goede ervaringen met een osteopaat, misschien kan hij/zij jou ook helpen. Misschien is er inderdaad wel iets lichamelijk niet in orde waardoor de bevruchte eicel niet kan innestelen en is dit op 1 of andere manier te verhelpen.
Advies inwinnen kan nooit kwaad, baat het niet, dan schaadt het ook niet.
Veel sterkte en succes!
Advies inwinnen kan nooit kwaad, baat het niet, dan schaadt het ook niet.
Veel sterkte en succes!
zondag 9 december 2007 om 22:04
En toch dacht k hetzelfde als Moppetoet, maar durfde het niet neer te schrijven omdat ik niemand wilde kwetsen. Ik denk wel dat het zo is. Hoeveel vrouwen worden er niet zwanger nadat ze het hebben losgelaten. In mijn directe omgeving ken ik al 1 echtpaar en er zijn zat voorbeelden. Dus alleen sex in niet altijd voldoende...
Het willen van een kindje is zo begrijpelijk en zo echt, dat probeer ik echt niet weg te wuiven, laat dat alsjeblieft duidelijk zijn. Maar ik denk dat het zoals bij TO en de verhalen die hier beschreven worden een obsesie wordt. De kinderwens wordt zo alles overheersend dat alles in het leven nog om die kinderwens gaat. Ik zou dan proberen het wat los te laten, te genieten van wat wel is, zoals het eerste kindje van TO, dát is de realiteit. Probeer het los te laten en geniet van het grote wonder wat jullie al wel hebben gekregen, mocht het nog een keer gebeuren is dat fantastisch maar laat die wens niet alles overheersen, denk ik dan.
zondag 9 december 2007 om 22:08
Ik snap het ook wel dat het voor een ander een hart onder de riem is door met voorbeelden te komen van naasten waarbij het wel gelukt is, maar het kan soms wat zwaar vallen als je een topic opent omdat je al 4 jaar voor een 2e bezig bent en 5 keer een positieve test in handen hebt gehad maar het niet zo mag zijn, dat het heel pijnlijk kan zijn als iemand zegt het los te laten.
De "minder" bedeelden weten ook echt wel dat het uit een goed hart komt, maar het is toch anders als je het in de directe omgeving ziet ipv de directe omgeving zijn.
De "minder" bedeelden weten ook echt wel dat het uit een goed hart komt, maar het is toch anders als je het in de directe omgeving ziet ipv de directe omgeving zijn.
zondag 9 december 2007 om 22:13
Het klopt wel dat stress je vruchtbaarheid iets verminderd, wat je dus ook hebt als je te krampachtig met zwanger worden bezig bent.
Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan. Wij zaten in de medische molen en dan kan je er nou eenmaal niet minder mee bezig zijn. Wel ben ik zwanger geworden toen ik mijn eisprong nog niet verwachtte, maar we al wel aan de gang gingen voor het geval dat. Dus iets minder stress, maar 'verplicht' om de dag sexen heb ik nooit echt relaxed gevonden... maar (gelukkig) wel gedaan omdat we elke eventuele kans niet wilden missen.
Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan. Wij zaten in de medische molen en dan kan je er nou eenmaal niet minder mee bezig zijn. Wel ben ik zwanger geworden toen ik mijn eisprong nog niet verwachtte, maar we al wel aan de gang gingen voor het geval dat. Dus iets minder stress, maar 'verplicht' om de dag sexen heb ik nooit echt relaxed gevonden... maar (gelukkig) wel gedaan omdat we elke eventuele kans niet wilden missen.
zondag 9 december 2007 om 22:20
Ik ben zwanger geraakt toen ik juist alles wat het zieknhuis mij afraadde ging doen, maar toch denk ik dat het eerder vanuit jezelf moet komen dan dat een ander het tegen je "moet" zeggen.
En inderdaad als je in de MM zit kan je niet anders dan er mee bezig zijn, anders mis je je afspraken.
Ik denk dat het ziekenhuizen inderdaad nu niets kunnen doen wat een meerwaarde zou hebben. Snap eerlijk gezegd ook niet dat een gyn zegt dat IUI meer kansen biedt, want het zwanger worden lukt alleen het blijven niet en daar kan IUI niks aanveranderen, behalve dan misschien ondersteuning met progesteron of pregnyl.
En inderdaad als je in de MM zit kan je niet anders dan er mee bezig zijn, anders mis je je afspraken.
Ik denk dat het ziekenhuizen inderdaad nu niets kunnen doen wat een meerwaarde zou hebben. Snap eerlijk gezegd ook niet dat een gyn zegt dat IUI meer kansen biedt, want het zwanger worden lukt alleen het blijven niet en daar kan IUI niks aanveranderen, behalve dan misschien ondersteuning met progesteron of pregnyl.
maandag 10 december 2007 om 09:29
toch snap ik niet goed waarom de miskramen niet onderzocht worden. Bij een vrienden stel van me, die de ene na de andere miskraam kregen bleek er sprake van een genetische afwijking die niet altijd, maar vaak wel zorgde dat het vruchtje niet levensvatbaar was. (dat zou jullie gezonde dochter kunnen verklaren). Dmv ivf of juist nog iets ingewikkelders konden ze achterhalen of het bevruchte eicel de genetische afwijking had en zo alleen goede eicellen terugplaatsen. Dan heeft een behandeling dus wel zin. Het kan natuurlijk in het geval van zitah pech zijn, gewoon statistische pech, maar er kan ook wel degelijk wat aan de hand zijn waardoor medisch ingrijpen wel wat kan uitmaken.
maandag 10 december 2007 om 10:17
Zitah geeft toch aan dat de miskramen onderzocht zijn, maar dat er niets te vinden is? Dus volgens mij heeft ze alle onderzoeken gehad.
Ik heb er verder niet zo veel meer over te zeggen. Behalve dat helaas niet alles in het leven maakbaar is en dit dus ook niet af te dwingen is. Heel vervelend, maar wel waar.
Ik heb er verder niet zo veel meer over te zeggen. Behalve dat helaas niet alles in het leven maakbaar is en dit dus ook niet af te dwingen is. Heel vervelend, maar wel waar.
maandag 10 december 2007 om 10:29
Miskramen zijn niet erfelijk alleen de oorzaak van een miskraam kan wel erfelijk zijn. Ik weet niet hoever de miskramen onderzocht zijn buiten de miskramen. Is het alleen op de afdeling fertiliteit onderzocht of ook door afdelingen die zich niet bezighouden met de voortplantingsorganen?
Persoonlijk vind ik al die onderzoeken als je ze al gehad hebt ver gaan. Aan "niet" matchen is weinig te doen behalve een donor.
Persoonlijk vind ik al die onderzoeken als je ze al gehad hebt ver gaan. Aan "niet" matchen is weinig te doen behalve een donor.
maandag 10 december 2007 om 16:52
Ik ben nog niet helemaal bijgelezen maar hier wil ik toch wel vast even op reageren.
Het doet me namelijk ontzettend veel pijn dat jullie er vanuit gaan dat het zwanger worden een obsessie voor me is en dat ik het los moet laten. Ik heb het jaren los gelaten, we gaan er al jaren 'makkelijk' mee om. Tuurlijk zijn er moeilijke momenten maar de meestal hebben we er heel relaxed in gezeten. Dat is ook de reden waarom je dit 4 jaar kan volhouden en hoe je 5 miskramen aan kan. Het doet me echt pijn (ook al is dit niet jullie bedoeling) dat wanneer we het na 4 jaar en een hoop ellende niet meer zien zitten om hulp gaan vragen en dat dat meteen een obsessie genoemd wordt. Daar zit het hem niet in. Jammer.
maandag 10 december 2007 om 16:54
En nog een klein dingetje... Juist omdat we veel houden en veel genieten van ons meisje zijn we nu het ziekenhuis ingegaan en hebben we om hulp gevraagd voordat het ons allemaal teveel is en zij er onder moet gaan lijden. Dat is onze realiteit, die houden we altijd voor ogen. Ons meisje is het aller aller belangrijkste voor ons.
