Kinderen
alle pijlers
Wie helpt me door de laatste dagen/weken heen?
maandag 8 oktober 2007 om 16:18
Hallo allemaal. Ben donderdag 11 oktober uitgerekend en ik heb het helemaal gehad. Vast herkenbaar voor de moeders onder ons en ik hoop hier even wat steun te krijgen. Mijn eerste zoontje was 10 dagen te laat, dus ik ben bang dat ik nog 2 weken te gaan heb. Hoop natuurlijk wel dat het eerder komt, maar ja...
Deze zwangerschap vond ik al behoorlijk zwaar, al snel last van mijn bekken (is nu echt erg slecht), steeds blaasontstekingen, van de antibiotica weer schimmelinfecties, andere lichamelijke ongemakken. Op het moment voel ik me een soort walvis op het droge. Ben nu 15 kg aangekomen, vorige keer zat ik op 22 en hield ik veel vocht vast. Het valt dus nog mee, maar die buik zit me zo in de weg.
En dan al die mensen die steeds maar roepen "nou, de laatste loodjes he", "wanneer komt het?", "geniet nog maar even van je nachten"....
Ik ben zenuwachtig voor de bevalling. Wanneer begint het? En gaat het snel of niet? En zou het deze keer wel lukken om gewoon te bevallen (vorige was een spoedkeizersnee). En doet het veel pijn of heul veel pijn. Alle onzekerheden waar we allemaal last van hebben denk ik. En ik baal, zou dit soort dingen zo graag met mijn moeder bespreken, maar dat gaat niet meer. Ze is nu bijna een jaar geleden overleden en dat valt me nu ook zwaar. Nu de bevalling dichterbij komt, wordt ik emotioneler, verdrietiger, baal ik dat ik dingen niet kan vragen en straks deze baby niet aan haar kan laten zien.
Nou ja, duidelijk dus, Wie heeft er even wat positiefs te zeggen en sleept me door deze laatste dagen (of weken, maar dat hoop ik niet) heen?
Thanks!
Deze zwangerschap vond ik al behoorlijk zwaar, al snel last van mijn bekken (is nu echt erg slecht), steeds blaasontstekingen, van de antibiotica weer schimmelinfecties, andere lichamelijke ongemakken. Op het moment voel ik me een soort walvis op het droge. Ben nu 15 kg aangekomen, vorige keer zat ik op 22 en hield ik veel vocht vast. Het valt dus nog mee, maar die buik zit me zo in de weg.
En dan al die mensen die steeds maar roepen "nou, de laatste loodjes he", "wanneer komt het?", "geniet nog maar even van je nachten"....
Ik ben zenuwachtig voor de bevalling. Wanneer begint het? En gaat het snel of niet? En zou het deze keer wel lukken om gewoon te bevallen (vorige was een spoedkeizersnee). En doet het veel pijn of heul veel pijn. Alle onzekerheden waar we allemaal last van hebben denk ik. En ik baal, zou dit soort dingen zo graag met mijn moeder bespreken, maar dat gaat niet meer. Ze is nu bijna een jaar geleden overleden en dat valt me nu ook zwaar. Nu de bevalling dichterbij komt, wordt ik emotioneler, verdrietiger, baal ik dat ik dingen niet kan vragen en straks deze baby niet aan haar kan laten zien.
Nou ja, duidelijk dus, Wie heeft er even wat positiefs te zeggen en sleept me door deze laatste dagen (of weken, maar dat hoop ik niet) heen?
Thanks!
maandag 8 oktober 2007 om 16:27
kom anders ff kijken op het oktober2007 topic daar is het wel gezellig!! ik ben pas 20 oktober uitgerekend en ben het ook al zo beu! ik herken het wel dat ze zeggen van geniet maar van de nachten maar juist 's nachts voel ik me het beroerdst dus hoe kan ik daar nou nog van genieten! haha maar goed op het andere topic zijn er al een heel stel bevallen maar ook een stel nog niet dus kijk anders eens en kom meeschrijven ofzo als je er zin in hebt!
maandag 8 oktober 2007 om 16:31
Jeetje Marije.....net nu je haar het meest nodig hebt...
Ja het valt allemaal niet mee, een tweede zwangerschapis toch wat lastiger, je hebt er al eentje rondlopen en even rusten is dan toch lastiger te plannen. Wat is de reden van de spoedkeizersnede van je vorige bevalling, mag je nu wel via de normale weg bevallen?
Ikzelf heb nu twee kindjes, een jongen van net 5 en een meisje van net 2. De tweede zwangerschap viel me soms ook zwaar. Hadvreselijk last van mijn bekken, normaal slapen ging bijna niet werd steeds wakker van de pijn. Gelukkig is dit na mijn bevalling meteen goed gekomen en had ik er vanaf dag 1 geen last meer van.
Ze zeggen dat de tweede bevalling sneller gaat, de weeen en ontsluiting vorderen sneller bij mij was dat ook het geval. Over ons eerste kindje deed ik 14 uur en ons 2e kindje 4 uurtjes. Nu is het natuurlijk wel zo dat er al een kindje doorheen geweest is en dathet allemaal wat wijder is enhet wat makkelijker gaat. Na nog geen 5 minutjes was ze er, de eerste duurde een kwartiertje.
De pijn...ja is lastig te zeggen, iedereen heeft een andere pijngrens. Ik had bij de eerste weeen die niet afzakte en hiervoor een prik morfine gekregen, hierdoor heb ikminder last gehad van de pijn. Bijde tweede bevalling ging het zo snel. Tuurlijk doet een kindje krijgen pijn, ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet zo is. Toch maakt je lichaam een bepaalde stof aan die ervoor zorgt dat het prima te doen is. Als het eenmaal geboren is is de ergste pijn ook verdwenen en voelthet alleen een beetje blauw aan...
Ja het valt allemaal niet mee, een tweede zwangerschapis toch wat lastiger, je hebt er al eentje rondlopen en even rusten is dan toch lastiger te plannen. Wat is de reden van de spoedkeizersnede van je vorige bevalling, mag je nu wel via de normale weg bevallen?
Ikzelf heb nu twee kindjes, een jongen van net 5 en een meisje van net 2. De tweede zwangerschap viel me soms ook zwaar. Hadvreselijk last van mijn bekken, normaal slapen ging bijna niet werd steeds wakker van de pijn. Gelukkig is dit na mijn bevalling meteen goed gekomen en had ik er vanaf dag 1 geen last meer van.
Ze zeggen dat de tweede bevalling sneller gaat, de weeen en ontsluiting vorderen sneller bij mij was dat ook het geval. Over ons eerste kindje deed ik 14 uur en ons 2e kindje 4 uurtjes. Nu is het natuurlijk wel zo dat er al een kindje doorheen geweest is en dathet allemaal wat wijder is enhet wat makkelijker gaat. Na nog geen 5 minutjes was ze er, de eerste duurde een kwartiertje.
De pijn...ja is lastig te zeggen, iedereen heeft een andere pijngrens. Ik had bij de eerste weeen die niet afzakte en hiervoor een prik morfine gekregen, hierdoor heb ikminder last gehad van de pijn. Bijde tweede bevalling ging het zo snel. Tuurlijk doet een kindje krijgen pijn, ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet zo is. Toch maakt je lichaam een bepaalde stof aan die ervoor zorgt dat het prima te doen is. Als het eenmaal geboren is is de ergste pijn ook verdwenen en voelthet alleen een beetje blauw aan...
maandag 8 oktober 2007 om 16:38
maandag 8 oktober 2007 om 16:45
Marije, wat leuk je weer te lezen!
Ik vroeg me laatst al af of je al was bevallen, wist niet meer wanneer je was uitgerekend maar zover is het dus nog niet
Over een bevalling valt van te voren helaas niets te zeggen, ik zal voor je duimen dat alles goed en vlot gaat en op de natuurlijke manier want dat is toch wel heel erg mooi
En over je moeder, dat vind ik zo verschrikkelijk sneu voor je want juist de zwangerschap en het hele babygebeuren lijkt me zo fijn om met je moeder te kunnen delen, juist omdat je dat de vorige keer wél hebt kunnen doen en weet hoe dat is
Spijtig genoeg kan niemand daar iets aan veranderen
Meid, ik hoop dat het snel gaat gebeuren, dat je één deze dagen je baby in je armen kunt sluiten en dat je maar snel van de pijn af mag zijn
Liefs
Ik vroeg me laatst al af of je al was bevallen, wist niet meer wanneer je was uitgerekend maar zover is het dus nog niet
Over een bevalling valt van te voren helaas niets te zeggen, ik zal voor je duimen dat alles goed en vlot gaat en op de natuurlijke manier want dat is toch wel heel erg mooi
En over je moeder, dat vind ik zo verschrikkelijk sneu voor je want juist de zwangerschap en het hele babygebeuren lijkt me zo fijn om met je moeder te kunnen delen, juist omdat je dat de vorige keer wél hebt kunnen doen en weet hoe dat is
Spijtig genoeg kan niemand daar iets aan veranderen
Meid, ik hoop dat het snel gaat gebeuren, dat je één deze dagen je baby in je armen kunt sluiten en dat je maar snel van de pijn af mag zijn
Liefs
maandag 8 oktober 2007 om 17:13
Hoi,
Ik ben 11 oktober uitgerekend van de eerste. Ik weet dus helemaal niet wat ik me moet voorstellen! Ik herken je gevoel. Ben grumpy. Niks is goed. Wanneer komt die baby nou? Ik heb hiervoor een miskraam gehad en sinds het begin van de zs met vlagen negatieve gedachten, zo van, too good to be true. En dat gevoel heb ik nu soms weer. Komt er echt wel een baby?(volgens mij zit er gewoon een watermeloen met een batterijtje in mn buik) Ook ik heb klachten van bekken(intstabiliteit, want een paar weken geleden gevallen, domme doos die ik ben) dus zit voornamelijk thuis. En daar heb ik het nu wel gehad. Maar aan de andere kant, de gedachte dat ik wellicht vannacht ga(moet) bevallen, is ook wel weer een klein beetje griezelig. Terwijl ik het ook juist zo graag wil!! Het is gewoon die onzekerheid, je weet niet hoe t gaat. Niet met de eerste, niet met de tweede. (maar om me heen hoor ik wel veel verhalen dat dat wel een stuk sneller gaat, dus hou je daar maar aan vast) Tot overmaat van ramp heb ik ook nog even mn haar verkl*&@ met t zelf thuis verven. Veel te donker. gggggrrrr, heb ik weer. Sterkte en succes!
Groetjes, NJB
Ik ben 11 oktober uitgerekend van de eerste. Ik weet dus helemaal niet wat ik me moet voorstellen! Ik herken je gevoel. Ben grumpy. Niks is goed. Wanneer komt die baby nou? Ik heb hiervoor een miskraam gehad en sinds het begin van de zs met vlagen negatieve gedachten, zo van, too good to be true. En dat gevoel heb ik nu soms weer. Komt er echt wel een baby?(volgens mij zit er gewoon een watermeloen met een batterijtje in mn buik) Ook ik heb klachten van bekken(intstabiliteit, want een paar weken geleden gevallen, domme doos die ik ben) dus zit voornamelijk thuis. En daar heb ik het nu wel gehad. Maar aan de andere kant, de gedachte dat ik wellicht vannacht ga(moet) bevallen, is ook wel weer een klein beetje griezelig. Terwijl ik het ook juist zo graag wil!! Het is gewoon die onzekerheid, je weet niet hoe t gaat. Niet met de eerste, niet met de tweede. (maar om me heen hoor ik wel veel verhalen dat dat wel een stuk sneller gaat, dus hou je daar maar aan vast) Tot overmaat van ramp heb ik ook nog even mn haar verkl*&@ met t zelf thuis verven. Veel te donker. gggggrrrr, heb ik weer. Sterkte en succes!
Groetjes, NJB
maandag 8 oktober 2007 om 18:34
hi marijemarije!
Allereerst een dikke Ik kan me zo goed voorstellen dat je haar nu zo mist. Dit wil je gewoon heel graag met je moeder delen.
Misschien is het een idee (als je er van houdt) om haar een brief te schrijven, zodat je toch je gevoelens kunt uiten? Deze kan je dan misschien bij haar graf voorlezen of gewoon hardop voorlezen, of een andere manier, net wat jij fijn vindt.
Je bent van harte welkom bij de 2005 kippen kakelen rustig verder, jaimie schrijft daar ook nog, die heeft nu haar tweede kindje in april gekregen en ik schrijf daar nog met een 28 weken buikje.
Allereerst een dikke
Ik kan me zo goed voorstellen dat je haar nu zo mist. Dit wil je gewoon heel graag met je moeder delen.Misschien is het een idee (als je er van houdt) om haar een brief te schrijven, zodat je toch je gevoelens kunt uiten? Deze kan je dan misschien bij haar graf voorlezen of gewoon hardop voorlezen, of een andere manier, net wat jij fijn vindt.
Je bent van harte welkom bij de 2005 kippen kakelen rustig verder, jaimie schrijft daar ook nog, die heeft nu haar tweede kindje in april gekregen en ik schrijf daar nog met een 28 weken buikje.
maandag 8 oktober 2007 om 18:38
Hoi
We slepen je hier met z'n allen wel doorheen hoor. Maar waarom bespreek je het niet met de gyneacoloog. In dit soort gevallen willen ze nog wel eens een uitzondering maken en de bevalling inleiden rond de uitgerekende datum. Is voor hun ook wel handig. Zeker omdat de eerste keer niet zo soepel liep denk ik dat er misschien wel mogelijkheden zijn. Mijn dochter kwam met 37 weken (HELLP syndroom, inleiding), maar was prima qua lengte en gewicht.
En ja, doet het pijn. Goh. Zelf vond ik de weeen erg lijken op spierpijn. Ken je dat gevoel, spierpijn in bijvoorbeeld je benen, en je moet de trap af.... Je hikt ertegenaan, moet de tree af, en als je staat is het weer weg (tot de volgende tree uiteraard). Een beetje zoals een golf, het komt, piekt en gaat weer. Puffen helpt echt, en je man stevig knijpen ook (hij mag ook best voelen dat ie weer vader wordt).
Dat je moeder het niet kan meemaken is natuurlijk vreselijk, maar helaas kan niemand daar meer wat aan veranderen. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat ze wel bij je zal zijn, maar ik weet ook dat niet iedereen die mening deelt, en bovendien had je het toch graag anders gezien, hoe dan ook.
En de laatste weken zijn gewoon vervelend. Je voelt je een opgeblazen nijlpaard, kunt je eigen voeten niet meer zien, je hebt last van zuurbranden, je slaapt slecht, je huid en haar wil niet meer zoals jij het wilt, je komt je bed niet meer in, je stoel niet meer uit, je bent je zwangerschapskleren spuugzat en alles is klaar dus je wilt gewoon je baby. Ik heb ook wel staan janken hoor. Zeker omdat ik dus echt veel vocht vasthield.
Maar als je kindje is ingedaald is het zuurbranden nagenoeg weg en dan duurt het niet lang meer. En hij/zij valt er echt niet zomaar uit. Ga lekker met een fijne olie in bad liggen, kaarsje aan, boek erbij, glaasje drinken op de rand, ontspannend muziekje... Laat je schouders lekker masseren door je partner (zittend op een kruk met je armen op tafel). Doe rustig aan en kom hier gewoon af en toe lekker klagen.
Succes.
We slepen je hier met z'n allen wel doorheen hoor. Maar waarom bespreek je het niet met de gyneacoloog. In dit soort gevallen willen ze nog wel eens een uitzondering maken en de bevalling inleiden rond de uitgerekende datum. Is voor hun ook wel handig. Zeker omdat de eerste keer niet zo soepel liep denk ik dat er misschien wel mogelijkheden zijn. Mijn dochter kwam met 37 weken (HELLP syndroom, inleiding), maar was prima qua lengte en gewicht.
En ja, doet het pijn. Goh. Zelf vond ik de weeen erg lijken op spierpijn. Ken je dat gevoel, spierpijn in bijvoorbeeld je benen, en je moet de trap af.... Je hikt ertegenaan, moet de tree af, en als je staat is het weer weg (tot de volgende tree uiteraard). Een beetje zoals een golf, het komt, piekt en gaat weer. Puffen helpt echt, en je man stevig knijpen ook (hij mag ook best voelen dat ie weer vader wordt).
Dat je moeder het niet kan meemaken is natuurlijk vreselijk, maar helaas kan niemand daar meer wat aan veranderen. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat ze wel bij je zal zijn, maar ik weet ook dat niet iedereen die mening deelt, en bovendien had je het toch graag anders gezien, hoe dan ook.
En de laatste weken zijn gewoon vervelend. Je voelt je een opgeblazen nijlpaard, kunt je eigen voeten niet meer zien, je hebt last van zuurbranden, je slaapt slecht, je huid en haar wil niet meer zoals jij het wilt, je komt je bed niet meer in, je stoel niet meer uit, je bent je zwangerschapskleren spuugzat en alles is klaar dus je wilt gewoon je baby. Ik heb ook wel staan janken hoor. Zeker omdat ik dus echt veel vocht vasthield.
Maar als je kindje is ingedaald is het zuurbranden nagenoeg weg en dan duurt het niet lang meer. En hij/zij valt er echt niet zomaar uit. Ga lekker met een fijne olie in bad liggen, kaarsje aan, boek erbij, glaasje drinken op de rand, ontspannend muziekje... Laat je schouders lekker masseren door je partner (zittend op een kruk met je armen op tafel). Doe rustig aan en kom hier gewoon af en toe lekker klagen.
Succes.
maandag 8 oktober 2007 om 20:03
Hoi hoi,
Wat kan ik me dat nog goed herinneren, die laatste dagen voor de bevalling. Ik dacht dat dat kind (nu mijn prachtige dochter) nooit zou komen. Ik voelde me ook echt een aangespoelde walvis.
Het forum hier heeft me er wel doorgesleept hoor, met de meiden die in dezelfde tijd uitgerekend waren konden we mooi de rotmomenten wegkletsen. Zelfs 's nachts was er altijd wel iemand op het forum want slapen ging niet meer zo goed op het laatst, om 5 uur zat ik vaak met een bakje cruesli tegen de misselijkheid te posten hier.
En ineens wordt je om half 5 's nachts wakker en is het begonnen. Wat een verlossing (tot dat het echt heftig wordt).
De maanden daarna was ik zo blij dat ik niet meer zwanger was en nu, 9 maanden later, begint het toch weer te kriebelen als ik jouw verhaal lees.
Spannend hoor dat je waarschijnlijk al binnen 2 weken gaat bevallen. Moet je naar het ziekenhuis vanwege de spoedkeizersnee?
Wat erg dat je moeder dit niet meer mag meemaken. Dit zijn toch dingen die je graag met je eigen moeder wilt delen. Ik hoop dat je het een beetje een plekje kunt geven en misschien herken je wel veel van je moeder in de nieuwe baby.
Mocht je echt niet meer weten hoe je de dagen doorkomt, ik heb de laatste weken heel veel series (dvd-boxen of binnengehaald) gekeken die ik nog graag wilde zien. Dagenlang Charmed gezien en de ATWT afleveringen die ik de laatste maanden had opgenomen voor mijn verlof. Lekker even helemaal in iemands anders leven duiken en wat minder met je eigen dikke buik.
Ik kom wel regelmatig even hier kijken of er al wat is.
Wat kan ik me dat nog goed herinneren, die laatste dagen voor de bevalling. Ik dacht dat dat kind (nu mijn prachtige dochter) nooit zou komen. Ik voelde me ook echt een aangespoelde walvis.
Het forum hier heeft me er wel doorgesleept hoor, met de meiden die in dezelfde tijd uitgerekend waren konden we mooi de rotmomenten wegkletsen. Zelfs 's nachts was er altijd wel iemand op het forum want slapen ging niet meer zo goed op het laatst, om 5 uur zat ik vaak met een bakje cruesli tegen de misselijkheid te posten hier.
En ineens wordt je om half 5 's nachts wakker en is het begonnen. Wat een verlossing (tot dat het echt heftig wordt).
De maanden daarna was ik zo blij dat ik niet meer zwanger was en nu, 9 maanden later, begint het toch weer te kriebelen als ik jouw verhaal lees.
Spannend hoor dat je waarschijnlijk al binnen 2 weken gaat bevallen. Moet je naar het ziekenhuis vanwege de spoedkeizersnee?
Wat erg dat je moeder dit niet meer mag meemaken. Dit zijn toch dingen die je graag met je eigen moeder wilt delen. Ik hoop dat je het een beetje een plekje kunt geven en misschien herken je wel veel van je moeder in de nieuwe baby.
Mocht je echt niet meer weten hoe je de dagen doorkomt, ik heb de laatste weken heel veel series (dvd-boxen of binnengehaald) gekeken die ik nog graag wilde zien. Dagenlang Charmed gezien en de ATWT afleveringen die ik de laatste maanden had opgenomen voor mijn verlof. Lekker even helemaal in iemands anders leven duiken en wat minder met je eigen dikke buik.
Ik kom wel regelmatig even hier kijken of er al wat is.
maandag 8 oktober 2007 om 21:16
Marije,
Wil je even sterkte wensen met de laatste loodjes. Kan me indenken dat het zwaar is nu je moeder er niet meer is.
Ik was zelf 5 oktober uitgerekend van de 2e maar er is hier ook nog geen baby.... Ben het ook best zat langzamerhand. Bij ons is het ook het 2e kindje. Heb al een zoontje van 3,5 jaar. En heb net als jij last van m'n bekken. Ook ben ik zenuwachtig voor de bevalling. Help, het moet er ook nog uit!!!!!
Kom lekker van je af schrijven, dat doet altijd goed. En zeuren mag hoor, daar ben ik ook goed in.
Dikke knuf!
Wil je even sterkte wensen met de laatste loodjes. Kan me indenken dat het zwaar is nu je moeder er niet meer is.
Ik was zelf 5 oktober uitgerekend van de 2e maar er is hier ook nog geen baby.... Ben het ook best zat langzamerhand. Bij ons is het ook het 2e kindje. Heb al een zoontje van 3,5 jaar. En heb net als jij last van m'n bekken. Ook ben ik zenuwachtig voor de bevalling. Help, het moet er ook nog uit!!!!!
Kom lekker van je af schrijven, dat doet altijd goed. En zeuren mag hoor, daar ben ik ook goed in.
Dikke knuf!
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:25
Hallo allemaal, bedankt voor de reacties! Het is al lekker om het even van je af te kunnen praten.
@Miep, jij zit dus ook te "wachten". Erg he. Bij de eerste dacht ik echt op de dag zelf "vandaag komt het". Waarna het nog 10 dagen duurde. Man, wat duurde dat lang. En dan iedereen die maar bleef bellen "en?". Toen mijn schoonmoeder voor de zoveelste keer belde heb ik gezegd "hoezo en, heeft man niet gebeld met het nieuws?!", om er wel meteen achteraan te zeggen dat het een geintje was.
@Eef, bedankt voor de uitnodiging. Jullie schrijven al zolang samen, dat ik het lastig vind om daar nu nog een weekje te komen zeuren. Maar wel bedankt.
@Darsjhan. Ik had je adres al tussen de adressen voor de geboortekaartjes zitten, dacht dat je het vast wel leuk vond om een kaartje te krijgen. En als je zin hebt, ben welkom voor kraamvisite hoor (na een paar weekjes), geloof dat jij geen baby aan je voorbij laat gaan, toch?! Marijn is ook welkom (en de rest ook natuurlijk), hoewel Bart op het moment zich nogal defensief opstelt met zijn speelgoed
. Delen zit nog niet echt in het systeem, wordt straks wat met die baby.
En mijn moeder... ik weet dat ik heel veel mooie momenten wel met haar heb kunnen delen. Ze was er toen Bart werd geboren en ik heb haar als oma gezien. Dat is zo ontzettend waardevol en dat heb ik me al beseft vanaf het moment dat ze ziek werd. Ik heb ook alles wat ik nog echt wilde bespreken, met haar besproken voordat ze overleed. Maar ja, nu ik zwanger ben is er niemand met wie ik zo lekker praat als met mijn moeder. Aan haar durfde ik te vertellen over aambeien, afscheiding, opgeblazen tieten enzo. Dat soort dingen vertel je niet snel aan vrienden. En mijn man kan ik wel alles vertellen, maar ja, dat blijft een man
Met Bart baalde ik op een gegeven moment dat ze 3 keer per dag belde of ze al oma werd (en heeft ze zelfs tijdelijk een telefoonverbod gehad ), nu baal ik dat die telefoon niet 3 keer per dag gaat. Ach, het hoort erbij en ik wist dat deze dip even zou komen, maar het is wel moeilijk.
@njb, jij dus ook donderdag uitgerekend! Spannend he. Ik snap precies wat je schrijft over dat je het wel gehad hebt, maar tegelijk het idee dat het vannacht zou beginnen.... Ik zeg steeds tegen mijn man, dat de baby mag komen, dat ik er klaar voor ben. En dan denk ik "ben ik wel klaar?" En ook "aaaaaah, dan ga ik dus bevallen". Het is leuk en eng tegelijk en je hebt geen idee wat je te wachten staat.
@Kikkie, wat leuk dat jij en Jaimie nog steeds schrijven! En zij heeft dus ook een tweede, leuk hoor. En jij zwanger! Super, want je hebt ook een paar miskramen gehad toch? Wat heerlijk voor je, dat het nu gelukt is en dat je al 28 weken bent! Het graf van mijn moeder ga ik vaak heen en dan zit ik daar hele verhalen op te hangen, dus me uiten doe ik daar wel. Volgens mij ziet het er soms wel raar uit, want ik ga dan maar gewoon op de grond zitten, zolang staan lukt niet meer. Zit ik daar een hele tijd te ouwehoeren tegen een urn om vervolgens met heel veel moeite overeind te komen
Mijn broer vertelde laatst ook, dat hij er vaak even bij gaat zitten, dus ik ben in elk geval niet de enige die het doet. En ook op andere momenten praat ik tegen haar, ze is altijd een beetje bij me, in mijn hart. En ik zie ook dingen van haar terug in Bart, dat is schitterend om te zien, maar soms ook wel emotioneel en daar wil ik Bart niet mee belasten.
Iemand vroeg nog over het waarom van de keizersnee. Bij 41 weken en 3 dagen ben ik ingeleid omdat het met Bart niet goed ging. Ik had al ruim 2 weken 3 cm ontsluiting en daar is het ook bij gebleven. Zijn hoofd lag misschien niet helemaal goed, of mijn lijf was er niet klaar voor, maar er kwam niet meer cm en met hem ging het steeds slechter, dus werd het een keizersnee. Ik vond het inleiden echt hel, dus dat wil ik nu echt niet tenzij het niet anders kan. De weeen die ik door die opwekkers kreeg waren niet te houden en dat maakt me ook wel een beetje bang, dat ik deze keer weer zo heftige weeen krijg en in paniek raak ofzo. Maar ja, mijn man heeft me er vorige keer heel goed doorheen gesleept, dus ik vertrouw op hem (en de fijne verloskundigen).
En wat ik ook moeilijk vind, is dat veel mensen in mijn omgeving al 2 (of meer) kinderen hebben en de tweede bevalling heel anders ingingen. Gisteren nog sprak ik een goede vriend en die zei, dat het toch ook leuk is als je dan 's nachts wakker wordt en je weet dat je gaat bevallen en dat het een aantal uur later er zal zijn. Maar ja, dat is niet helemaal hoe ik het voel. Ik word wakker en het is begonnen en dat is geweldig, maar of ik gewoon ga bevallen of dat het toch weer een keizersnee wordt, weten we pas op het moment dat de baby eruit is. Je blijft een soort onzekerheid hebben daarover. En ik weet dat ik op een gegeven moment naar het ziekenhuis moet, wat toch iets van onrust geeft. En na de eerste bevalling viel het me ook tegen, hoeveel mensen toch een beetje op je neerkijken omdat het een keizersnee was. Dat ik te horen kreeg dat ik het maar makkelijk had gehad, dat ik niet wist wat bevallen was. Zelfs iemand die me zei, dat het toch wel lekker was dat ik geen hechtingen had van onder (leuk om te horen met weet ik veel hoeveel hechtingen in je buik en alle onderliggende lagen). Dat heeft me toch een rotgevoel gegeven en zorgt, dat ik nu toch wel heel graag een gewone bevalling wil (ook omdat ik het zelf een keer wil meemaken en het me een heel bijzonder ervaring lijkt, plus dat het veel beter is voor je lijf om van te herstellen).
Nou ja, jullie lezen het. Waarschijnlijk zijn het de gewone onzekerheden waar iedere vrouw voor staat vlak voordat ze gaat bevallen. En wat ik al zei, het is heel fijn dat ik hier even van me af kan schrijven en dat er mensen reageren
Maakt dat ik me al een stuk vrolijker voel. Vandaag is de kleine op het kdv dus heb ik een dagje voor mezelf, dat is ook wel lekker. Ik ga zo maar weer eens lekker in bad zitten (probeer ik regelmatig te doen) en ik ga eens proberen mijn teennagels te lakken. Geen idee hoe ik dat ga doen met die buik, maar het ziet er vast weer een stuk vrolijker uit als ze weer eens gelakt zijn. Meiden, bedankt voor de bemoedigende woorden!
@Miep, jij zit dus ook te "wachten". Erg he. Bij de eerste dacht ik echt op de dag zelf "vandaag komt het". Waarna het nog 10 dagen duurde. Man, wat duurde dat lang. En dan iedereen die maar bleef bellen "en?". Toen mijn schoonmoeder voor de zoveelste keer belde heb ik gezegd "hoezo en, heeft man niet gebeld met het nieuws?!", om er wel meteen achteraan te zeggen dat het een geintje was.
@Eef, bedankt voor de uitnodiging. Jullie schrijven al zolang samen, dat ik het lastig vind om daar nu nog een weekje te komen zeuren. Maar wel bedankt.
@Darsjhan. Ik had je adres al tussen de adressen voor de geboortekaartjes zitten, dacht dat je het vast wel leuk vond om een kaartje te krijgen. En als je zin hebt, ben welkom voor kraamvisite hoor (na een paar weekjes), geloof dat jij geen baby aan je voorbij laat gaan, toch?! Marijn is ook welkom (en de rest ook natuurlijk), hoewel Bart op het moment zich nogal defensief opstelt met zijn speelgoed
. Delen zit nog niet echt in het systeem, wordt straks wat met die baby.En mijn moeder... ik weet dat ik heel veel mooie momenten wel met haar heb kunnen delen. Ze was er toen Bart werd geboren en ik heb haar als oma gezien. Dat is zo ontzettend waardevol en dat heb ik me al beseft vanaf het moment dat ze ziek werd. Ik heb ook alles wat ik nog echt wilde bespreken, met haar besproken voordat ze overleed. Maar ja, nu ik zwanger ben is er niemand met wie ik zo lekker praat als met mijn moeder. Aan haar durfde ik te vertellen over aambeien, afscheiding, opgeblazen tieten enzo. Dat soort dingen vertel je niet snel aan vrienden. En mijn man kan ik wel alles vertellen, maar ja, dat blijft een man
Met Bart baalde ik op een gegeven moment dat ze 3 keer per dag belde of ze al oma werd (en heeft ze zelfs tijdelijk een telefoonverbod gehad ), nu baal ik dat die telefoon niet 3 keer per dag gaat. Ach, het hoort erbij en ik wist dat deze dip even zou komen, maar het is wel moeilijk.@njb, jij dus ook donderdag uitgerekend! Spannend he. Ik snap precies wat je schrijft over dat je het wel gehad hebt, maar tegelijk het idee dat het vannacht zou beginnen.... Ik zeg steeds tegen mijn man, dat de baby mag komen, dat ik er klaar voor ben. En dan denk ik "ben ik wel klaar?" En ook "aaaaaah, dan ga ik dus bevallen". Het is leuk en eng tegelijk en je hebt geen idee wat je te wachten staat.
@Kikkie, wat leuk dat jij en Jaimie nog steeds schrijven! En zij heeft dus ook een tweede, leuk hoor. En jij zwanger! Super, want je hebt ook een paar miskramen gehad toch? Wat heerlijk voor je, dat het nu gelukt is en dat je al 28 weken bent! Het graf van mijn moeder ga ik vaak heen en dan zit ik daar hele verhalen op te hangen, dus me uiten doe ik daar wel. Volgens mij ziet het er soms wel raar uit, want ik ga dan maar gewoon op de grond zitten, zolang staan lukt niet meer. Zit ik daar een hele tijd te ouwehoeren tegen een urn om vervolgens met heel veel moeite overeind te komen
Mijn broer vertelde laatst ook, dat hij er vaak even bij gaat zitten, dus ik ben in elk geval niet de enige die het doet. En ook op andere momenten praat ik tegen haar, ze is altijd een beetje bij me, in mijn hart. En ik zie ook dingen van haar terug in Bart, dat is schitterend om te zien, maar soms ook wel emotioneel en daar wil ik Bart niet mee belasten.Iemand vroeg nog over het waarom van de keizersnee. Bij 41 weken en 3 dagen ben ik ingeleid omdat het met Bart niet goed ging. Ik had al ruim 2 weken 3 cm ontsluiting en daar is het ook bij gebleven. Zijn hoofd lag misschien niet helemaal goed, of mijn lijf was er niet klaar voor, maar er kwam niet meer cm en met hem ging het steeds slechter, dus werd het een keizersnee. Ik vond het inleiden echt hel, dus dat wil ik nu echt niet tenzij het niet anders kan. De weeen die ik door die opwekkers kreeg waren niet te houden en dat maakt me ook wel een beetje bang, dat ik deze keer weer zo heftige weeen krijg en in paniek raak ofzo. Maar ja, mijn man heeft me er vorige keer heel goed doorheen gesleept, dus ik vertrouw op hem (en de fijne verloskundigen).
En wat ik ook moeilijk vind, is dat veel mensen in mijn omgeving al 2 (of meer) kinderen hebben en de tweede bevalling heel anders ingingen. Gisteren nog sprak ik een goede vriend en die zei, dat het toch ook leuk is als je dan 's nachts wakker wordt en je weet dat je gaat bevallen en dat het een aantal uur later er zal zijn. Maar ja, dat is niet helemaal hoe ik het voel. Ik word wakker en het is begonnen en dat is geweldig, maar of ik gewoon ga bevallen of dat het toch weer een keizersnee wordt, weten we pas op het moment dat de baby eruit is. Je blijft een soort onzekerheid hebben daarover. En ik weet dat ik op een gegeven moment naar het ziekenhuis moet, wat toch iets van onrust geeft. En na de eerste bevalling viel het me ook tegen, hoeveel mensen toch een beetje op je neerkijken omdat het een keizersnee was. Dat ik te horen kreeg dat ik het maar makkelijk had gehad, dat ik niet wist wat bevallen was. Zelfs iemand die me zei, dat het toch wel lekker was dat ik geen hechtingen had van onder (leuk om te horen met weet ik veel hoeveel hechtingen in je buik en alle onderliggende lagen). Dat heeft me toch een rotgevoel gegeven en zorgt, dat ik nu toch wel heel graag een gewone bevalling wil (ook omdat ik het zelf een keer wil meemaken en het me een heel bijzonder ervaring lijkt, plus dat het veel beter is voor je lijf om van te herstellen).
Nou ja, jullie lezen het. Waarschijnlijk zijn het de gewone onzekerheden waar iedere vrouw voor staat vlak voordat ze gaat bevallen. En wat ik al zei, het is heel fijn dat ik hier even van me af kan schrijven en dat er mensen reageren
Maakt dat ik me al een stuk vrolijker voel. Vandaag is de kleine op het kdv dus heb ik een dagje voor mezelf, dat is ook wel lekker. Ik ga zo maar weer eens lekker in bad zitten (probeer ik regelmatig te doen) en ik ga eens proberen mijn teennagels te lakken. Geen idee hoe ik dat ga doen met die buik, maar het ziet er vast weer een stuk vrolijker uit als ze weer eens gelakt zijn. Meiden, bedankt voor de bemoedigende woorden!
dinsdag 9 oktober 2007 om 12:03
hoi marije
je kan er best mee komen schrijven hoor! ik schrijf er ook nog maar een paar weekjes en er zijn er net nog 2 bij gekomen waaronder miep die hier ook een berichtje voor je achter heeft gelaten en ze vinden het daar gezellig dat er meer komen schrijven dus als je nog zin hebt... maar hier ook genoeg reacties heb ik al gezien dus kijk maar!
groetjes eef
je kan er best mee komen schrijven hoor! ik schrijf er ook nog maar een paar weekjes en er zijn er net nog 2 bij gekomen waaronder miep die hier ook een berichtje voor je achter heeft gelaten en ze vinden het daar gezellig dat er meer komen schrijven dus als je nog zin hebt... maar hier ook genoeg reacties heb ik al gezien dus kijk maar!
groetjes eef
dinsdag 9 oktober 2007 om 12:57
Marije, ik kijk uit naar het kaartje..... en wat ken je me toch goed, ik laat een uitnodiging om baby'tje te komen knuffelen écht niet links liggen 
Ik neem J wel mee, die is ook gek van baby's en met Marijn erbij spreken we later dan nog wel eens af want we willen natuurlijk geen overspannen kraamvrouw ( M is nml ook niet bepaald een rustig kindje)
Mijn 2de bevalling verliep overigens bijna het zelfde als de 1ste alleen begon de 1ste met het breken van de vliezen waarna de weeen langzaam op gang kwamen en de 2de begon met wat bloedverlies en gelijk de weeen. Zelfs de tijdsduur scheelde nauwelijks, 8 uur en 7 1/2 uur
In jouw geval hoop ik natuurlijk dat het totaal anders zal zijn
Ik neem J wel mee, die is ook gek van baby's en met Marijn erbij spreken we later dan nog wel eens af want we willen natuurlijk geen overspannen kraamvrouw ( M is nml ook niet bepaald een rustig kindje)
Mijn 2de bevalling verliep overigens bijna het zelfde als de 1ste alleen begon de 1ste met het breken van de vliezen waarna de weeen langzaam op gang kwamen en de 2de begon met wat bloedverlies en gelijk de weeen. Zelfs de tijdsduur scheelde nauwelijks, 8 uur en 7 1/2 uur
In jouw geval hoop ik natuurlijk dat het totaal anders zal zijn
dinsdag 9 oktober 2007 om 13:34
Leuk dat je J meeneemt! Als de baby er is maken we een afspraak!
Mijn vk zei van de week, dat ook al was het een keizersnee, je lijf toch al het een en ander heeft "gedaan/geleerd", dus dat het waarschijnlijk niet helemaal zoals een eerste vaginale bevalling zou gaan, maar misschien wat sneller/makkelijker. We zien wel... Ik heb wel al 2 keer 's nachts wat weeen gehad. De eerste keer echt een paar uur lang elke 10 minuten. Ik vond het wel mooi, bleef lekker in bed liggen en viel tussendoor af en toe in slaap. Tot ik opeens wakker werd van de wekker en dus al een uur of 2 geen wee meer had gehad. De tweede keer sliep ik er echt zowat doorheen. Werd ik alleen af en toe wakker als het echt even pijn deed. Even puffen en weer in slaap vallen. Maar ja, allebei de keren niet doorgezet. Het was wel allebei de keren na goede sex, dus mijn man voorziet al leuke weken Maar ja, het betekent wel dat er al wat aan gebeuren is en ik hoop gewoon ook echt dat het een gewone bevalling word. Deze zwangerschap is best wel anders en ik heb ook veel meer harde buiken dan met Bart (toen ik had ze echt bijna niet). Dus wie weet... Nou ja, nog maximaal 2,5 week dan weet ik het 
Mijn vk zei van de week, dat ook al was het een keizersnee, je lijf toch al het een en ander heeft "gedaan/geleerd", dus dat het waarschijnlijk niet helemaal zoals een eerste vaginale bevalling zou gaan, maar misschien wat sneller/makkelijker. We zien wel... Ik heb wel al 2 keer 's nachts wat weeen gehad. De eerste keer echt een paar uur lang elke 10 minuten. Ik vond het wel mooi, bleef lekker in bed liggen en viel tussendoor af en toe in slaap. Tot ik opeens wakker werd van de wekker en dus al een uur of 2 geen wee meer had gehad. De tweede keer sliep ik er echt zowat doorheen. Werd ik alleen af en toe wakker als het echt even pijn deed. Even puffen en weer in slaap vallen. Maar ja, allebei de keren niet doorgezet. Het was wel allebei de keren na goede sex, dus mijn man voorziet al leuke weken
Maar ja, het betekent wel dat er al wat aan gebeuren is en ik hoop gewoon ook echt dat het een gewone bevalling word. Deze zwangerschap is best wel anders en ik heb ook veel meer harde buiken dan met Bart (toen ik had ze echt bijna niet). Dus wie weet... Nou ja, nog maximaal 2,5 week dan weet ik het
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
woensdag 10 oktober 2007 om 20:18
Nee, het zit er nog in. Dadelijk naar de vk en dan ga ik wel vragen of ze me wil strippen. Maar ja, bij Bart had dat geen effect, dus ik verwacht er niet te veel van eigenlijk.
Ja, we weten wat het wordt, maar dat houden we geheim :-) We hebben ook tegen niemand gezegd dat we het weten, want dan gaan mensen toch vissen.
Morgen kom ik wel weer even posten of er al iets is begonnen of niet :-)
Ja, we weten wat het wordt, maar dat houden we geheim :-) We hebben ook tegen niemand gezegd dat we het weten, want dan gaan mensen toch vissen.
Morgen kom ik wel weer even posten of er al iets is begonnen of niet :-)
donderdag 11 oktober 2007 om 09:52
En, Marije, heeft het strippen zin gehad??? Spannend hoor.
Ik zit idd ook te wachten. Morgen alweer 1 weekje 'overtijd'. Maandag kijkt de vk of ze me kan strippen als ik dat wil. Ik weet het nog niet. Bij de 1 helpt het en bij de ander niet. Maar ik moet anders woensdag naar de gyn toe, ben dan 41+5. En ik wil zo graag thuis bevallen!
Zoon is lekker op de psz vanochtend dus moeders kan even relaxen!
Hoop snel wat van je te lezen!
Ik zit idd ook te wachten. Morgen alweer 1 weekje 'overtijd'. Maandag kijkt de vk of ze me kan strippen als ik dat wil. Ik weet het nog niet. Bij de 1 helpt het en bij de ander niet. Maar ik moet anders woensdag naar de gyn toe, ben dan 41+5. En ik wil zo graag thuis bevallen!
Zoon is lekker op de psz vanochtend dus moeders kan even relaxen!
Hoop snel wat van je te lezen!
donderdag 11 oktober 2007 om 11:07
marijemarije, spannend of ze je misschien gaat strippen. bij mij heeft het toen wel geholpen, dus het is voor iedereen inderdaad verschillend.
Ik ben vandaag op controle geweest en ze schat het kindje ongeveer even groot als R maar met een veel kleiner hoofdje. De kans dat ik dus natuurlijk ga bevallen wordt steeds groter. Ben benieuwd. Ik begin het ook spannend te vinden allemaal.
Beseft bart het een beetje dat ie grote broer wordt?
Ik ben vandaag op controle geweest en ze schat het kindje ongeveer even groot als R maar met een veel kleiner hoofdje. De kans dat ik dus natuurlijk ga bevallen wordt steeds groter. Ben benieuwd. Ik begin het ook spannend te vinden allemaal.
Beseft bart het een beetje dat ie grote broer wordt?
donderdag 11 oktober 2007 om 17:13
Strippen heeft niets geholpen tot nu toe... Bij Bart ben ik ook gestript (met 40 weken en met 41) maar toen ook zonder resultaat. Ach, ik dacht, baadt het niet dan schaadt het niet. Baby is nog niet ingedaald en ik had ook nog geen ontsluiting, dus het is nog relatief rustig. Vandaag was ik ook bij de gyn en die hoopt ook voor me dat het komt en op de gewone manier, maar ja, hij houdt er ook rekening mee dat het weer een keizersnee kan worden. Nog lekker onzeker dus.
Kikkie, wat fijn voor je dat voor jou de kans op een natuurlijk bevalling groter wordt, dat zou echt fijn zijn. Ik hoop het ook mee te maken deze keer. We hebben Bart toen mijn buik echt groot werd wel verteld dat er een baby komt en we praten er soms over. Ik heb van een vriendin een boek gekregen over een jongetje dat een broertje/zusje krijgt en dat lezen we sinds een paar dagen voor. Verder praten we er wel over en als hij wat vraagt geven we antwoord, maar we dringen het niet op. Hij beseft het denk ik nog niet helemaal, maar dat kan hij waarschijnlijk ook pas als de baby er is. Dan wordt het pas echt en tastbaar. En dan zal hij waarschijnlijk ook wel jaloers worden :-)
Ik ga Bart even halen op het kdv. Morgen meld ik me weer. Jij ook Miep?
Kikkie, wat fijn voor je dat voor jou de kans op een natuurlijk bevalling groter wordt, dat zou echt fijn zijn. Ik hoop het ook mee te maken deze keer. We hebben Bart toen mijn buik echt groot werd wel verteld dat er een baby komt en we praten er soms over. Ik heb van een vriendin een boek gekregen over een jongetje dat een broertje/zusje krijgt en dat lezen we sinds een paar dagen voor. Verder praten we er wel over en als hij wat vraagt geven we antwoord, maar we dringen het niet op. Hij beseft het denk ik nog niet helemaal, maar dat kan hij waarschijnlijk ook pas als de baby er is. Dan wordt het pas echt en tastbaar. En dan zal hij waarschijnlijk ook wel jaloers worden :-)
Ik ga Bart even halen op het kdv. Morgen meld ik me weer. Jij ook Miep?
vrijdag 12 oktober 2007 om 23:26
Ik meld me nog even. Hier nog steeds niets. Miep bij jou?
Gisteravond had ik echt even een dip. Tijd met mijn vader aan de telefoon gezeten en ik zei dat ik het zo moeilijk vind dat ik nu mijn onzekerheden niet met mijn moeder kan bespreken. Uiteindelijk zaten we allebei te snotteren aan de telefoon (niet voor het eerst). Was wel mooi. Daarna lekker uitgehuild bij man en toen was het eigenlijk wel goed. Vandaag voel ik me stukken beter, heb het er echt even uitgehuild.
Ik heb al een paar dagen zo'n zeurend gevoel in mijn onderrug alsof ik ongesteld ga worden. Zou het iets zijn, of is het gewoon mijn bekkenpijn? We zullen het zien....
Gisteravond had ik echt even een dip. Tijd met mijn vader aan de telefoon gezeten en ik zei dat ik het zo moeilijk vind dat ik nu mijn onzekerheden niet met mijn moeder kan bespreken. Uiteindelijk zaten we allebei te snotteren aan de telefoon (niet voor het eerst). Was wel mooi. Daarna lekker uitgehuild bij man en toen was het eigenlijk wel goed. Vandaag voel ik me stukken beter, heb het er echt even uitgehuild.
Ik heb al een paar dagen zo'n zeurend gevoel in mijn onderrug alsof ik ongesteld ga worden. Zou het iets zijn, of is het gewoon mijn bekkenpijn? We zullen het zien....
