Kinderen
alle pijlers
Wie helpt me door de laatste dagen/weken heen?
maandag 8 oktober 2007 om 16:18
Hallo allemaal. Ben donderdag 11 oktober uitgerekend en ik heb het helemaal gehad. Vast herkenbaar voor de moeders onder ons en ik hoop hier even wat steun te krijgen. Mijn eerste zoontje was 10 dagen te laat, dus ik ben bang dat ik nog 2 weken te gaan heb. Hoop natuurlijk wel dat het eerder komt, maar ja...
Deze zwangerschap vond ik al behoorlijk zwaar, al snel last van mijn bekken (is nu echt erg slecht), steeds blaasontstekingen, van de antibiotica weer schimmelinfecties, andere lichamelijke ongemakken. Op het moment voel ik me een soort walvis op het droge. Ben nu 15 kg aangekomen, vorige keer zat ik op 22 en hield ik veel vocht vast. Het valt dus nog mee, maar die buik zit me zo in de weg.
En dan al die mensen die steeds maar roepen "nou, de laatste loodjes he", "wanneer komt het?", "geniet nog maar even van je nachten"....
Ik ben zenuwachtig voor de bevalling. Wanneer begint het? En gaat het snel of niet? En zou het deze keer wel lukken om gewoon te bevallen (vorige was een spoedkeizersnee). En doet het veel pijn of heul veel pijn. Alle onzekerheden waar we allemaal last van hebben denk ik. En ik baal, zou dit soort dingen zo graag met mijn moeder bespreken, maar dat gaat niet meer. Ze is nu bijna een jaar geleden overleden en dat valt me nu ook zwaar. Nu de bevalling dichterbij komt, wordt ik emotioneler, verdrietiger, baal ik dat ik dingen niet kan vragen en straks deze baby niet aan haar kan laten zien.
Nou ja, duidelijk dus, Wie heeft er even wat positiefs te zeggen en sleept me door deze laatste dagen (of weken, maar dat hoop ik niet) heen?
Thanks!
Deze zwangerschap vond ik al behoorlijk zwaar, al snel last van mijn bekken (is nu echt erg slecht), steeds blaasontstekingen, van de antibiotica weer schimmelinfecties, andere lichamelijke ongemakken. Op het moment voel ik me een soort walvis op het droge. Ben nu 15 kg aangekomen, vorige keer zat ik op 22 en hield ik veel vocht vast. Het valt dus nog mee, maar die buik zit me zo in de weg.
En dan al die mensen die steeds maar roepen "nou, de laatste loodjes he", "wanneer komt het?", "geniet nog maar even van je nachten"....
Ik ben zenuwachtig voor de bevalling. Wanneer begint het? En gaat het snel of niet? En zou het deze keer wel lukken om gewoon te bevallen (vorige was een spoedkeizersnee). En doet het veel pijn of heul veel pijn. Alle onzekerheden waar we allemaal last van hebben denk ik. En ik baal, zou dit soort dingen zo graag met mijn moeder bespreken, maar dat gaat niet meer. Ze is nu bijna een jaar geleden overleden en dat valt me nu ook zwaar. Nu de bevalling dichterbij komt, wordt ik emotioneler, verdrietiger, baal ik dat ik dingen niet kan vragen en straks deze baby niet aan haar kan laten zien.
Nou ja, duidelijk dus, Wie heeft er even wat positiefs te zeggen en sleept me door deze laatste dagen (of weken, maar dat hoop ik niet) heen?
Thanks!
zondag 4 november 2007 om 20:47
Ik heb net even op het oktober topic gespiekt en bibi is 1 nov. van een dochtertje Britt bevallen.
Het klonk als een moeilijke bevallig en met de vacuumpomp geboren maar alles gaat nu goed.
Gefeliciteerd Bibi!!! ga maar lekker van je mooie meisje genieten, je hebt er lang genoeg op moeten wachten.
@jammie: succes met de laatste loodjes, ik hoop dat het niet zo lang meer duurt voor je, ik weet zelf hoe genoeg je ervan kunt hebben aan het eind.
Het klonk als een moeilijke bevallig en met de vacuumpomp geboren maar alles gaat nu goed.
Gefeliciteerd Bibi!!! ga maar lekker van je mooie meisje genieten, je hebt er lang genoeg op moeten wachten.
@jammie: succes met de laatste loodjes, ik hoop dat het niet zo lang meer duurt voor je, ik weet zelf hoe genoeg je ervan kunt hebben aan het eind.
zondag 4 november 2007 om 21:27
Pffft, het is wennen hoor, 2 mannetjes rond hebben lopen. Vooral omdat ik nog niet zoveel zelf kan doen. Gelukkig hebben we een goede kraamhulp gehad, was echt een topper en ik vond het vreselijk dat ze gisteren voor het laatst was.
Wel een paar erg drukke dagen achter de rug. Floris bleef thuis ook spugen, was soms meer aan het spugen dan aan het slapen. Er waren nachten dat de voedingen een uur duurde, maar ik daarna nog 2 uur bezig was met boeren, spugen, verkleden etc. Het record was tussen 2 voedingen hem 3 keer wat droogs aan moeten trekken. Wordt een mens natuurlijk niet blij van. In overleg met de verloskundige zijn we vrijdag bij de kinderarts geweest en we gaan er vanuit dat hij reflux heeft (dacht ik al vanaf dag 1, maar ik werd niet serieus genomen door de verpleging). Hij heeft medicijnen gekregen en dat scheelt meteen zoooveel. Echt veel minder spugen en minder last van zuur. Door de medicijnen heeft hij nu wel wat darmkrampen en ook heeft hij eerder honger, dus het is nu echt elke 3 uur voeden, terwijl er eerst wel eens 4 uur tussen zat. Ik heb wel het idee dat het nu een beetje een ritme begint te worden (maar wel een vermoeiend ritme -smile-)
En Bart... die lijkt inderdaad enorm opeens. Hij is heel lief voor Floris, geeft hem kusjes, wil hem beethouden enzo. Maar voor ons is hij soms erg lastig. Hij is dwars, wil niet luisteren en schopt naar ons. Vannacht ben ik er ongeveer elk uur uitgeweest voor hem, omdat hij ging huilen, roepen, krijsen, van alles. Ben ontzettend boos op hem geworden en dat hielp even, maar om 6 uur toen ik naar de wc ging begon hij vrolijk weer. Vanavond hadden we hem in bed gelegd en met hem afgesproken dat hij normaal zou doen. Nou, nog geen 10 minuten later hoor ik hem al zijn kamer uitkomen. Dus mijn man er naartoe en streng zeggen dat hij terug naar bed moet. Begint hij te huilen en te hoesten, zit hij zichzelf zo op te fokken dat hij gaat overgeven. Bed onder, knuffels onder, vloer onder en hijzelf onder. Ik zat net Floris te voeden, die heb ik zodra het kon even weg gelegd. Man het bed opgemaakt en vloer gedaan en ik snel Bart gedouched en schone pyama aan. Het maakte wel heel veel indruk, dat we hem niet zielig vonden met het overgeven, maar boos bleven. Daarna is hij rustig gaan slapen, ben benieuwd hoe de nacht gaat....
Druk dus, maar het gaat wel wennen (ik bedoel, er zijn mensen die het met 5 kinderen kunnen, dus 2 moet lukken, toch?!). En Floris is een schatje, echt heel mooi, een rond koppie en schitterende oogjes. Wel erg slank, dus we moeten oppassen dat hij niet weer afvalt. En Bart, tja, eigenlijk is dat ook gewoon een heerlijke dondersteen. Dit gedrag is wel hoe hij is, dus het verrast ons niet heel erg. Het is vermoeiend, maar ja, we wisten al dat hij een pittig karakter heeft. Uiteindelijk komt het wel goed hoor, het is gewoon even wennen voor hem. En stiekem moeten we ook wel vaak om hem lachen als hij zo stout doet (maar niet 's nachts).
Ik heb Floris net op bed gelegd, die slaapt. Nu even man overhalen om mee naar bed te komen zodat wij ook wat uren pakken. De dames die nog moeten: succes!
Wel een paar erg drukke dagen achter de rug. Floris bleef thuis ook spugen, was soms meer aan het spugen dan aan het slapen. Er waren nachten dat de voedingen een uur duurde, maar ik daarna nog 2 uur bezig was met boeren, spugen, verkleden etc. Het record was tussen 2 voedingen hem 3 keer wat droogs aan moeten trekken. Wordt een mens natuurlijk niet blij van. In overleg met de verloskundige zijn we vrijdag bij de kinderarts geweest en we gaan er vanuit dat hij reflux heeft (dacht ik al vanaf dag 1, maar ik werd niet serieus genomen door de verpleging). Hij heeft medicijnen gekregen en dat scheelt meteen zoooveel. Echt veel minder spugen en minder last van zuur. Door de medicijnen heeft hij nu wel wat darmkrampen en ook heeft hij eerder honger, dus het is nu echt elke 3 uur voeden, terwijl er eerst wel eens 4 uur tussen zat. Ik heb wel het idee dat het nu een beetje een ritme begint te worden (maar wel een vermoeiend ritme -smile-)
En Bart... die lijkt inderdaad enorm opeens. Hij is heel lief voor Floris, geeft hem kusjes, wil hem beethouden enzo. Maar voor ons is hij soms erg lastig. Hij is dwars, wil niet luisteren en schopt naar ons. Vannacht ben ik er ongeveer elk uur uitgeweest voor hem, omdat hij ging huilen, roepen, krijsen, van alles. Ben ontzettend boos op hem geworden en dat hielp even, maar om 6 uur toen ik naar de wc ging begon hij vrolijk weer. Vanavond hadden we hem in bed gelegd en met hem afgesproken dat hij normaal zou doen. Nou, nog geen 10 minuten later hoor ik hem al zijn kamer uitkomen. Dus mijn man er naartoe en streng zeggen dat hij terug naar bed moet. Begint hij te huilen en te hoesten, zit hij zichzelf zo op te fokken dat hij gaat overgeven. Bed onder, knuffels onder, vloer onder en hijzelf onder. Ik zat net Floris te voeden, die heb ik zodra het kon even weg gelegd. Man het bed opgemaakt en vloer gedaan en ik snel Bart gedouched en schone pyama aan. Het maakte wel heel veel indruk, dat we hem niet zielig vonden met het overgeven, maar boos bleven. Daarna is hij rustig gaan slapen, ben benieuwd hoe de nacht gaat....
Druk dus, maar het gaat wel wennen (ik bedoel, er zijn mensen die het met 5 kinderen kunnen, dus 2 moet lukken, toch?!). En Floris is een schatje, echt heel mooi, een rond koppie en schitterende oogjes. Wel erg slank, dus we moeten oppassen dat hij niet weer afvalt. En Bart, tja, eigenlijk is dat ook gewoon een heerlijke dondersteen. Dit gedrag is wel hoe hij is, dus het verrast ons niet heel erg. Het is vermoeiend, maar ja, we wisten al dat hij een pittig karakter heeft. Uiteindelijk komt het wel goed hoor, het is gewoon even wennen voor hem. En stiekem moeten we ook wel vaak om hem lachen als hij zo stout doet (maar niet 's nachts).
Ik heb Floris net op bed gelegd, die slaapt. Nu even man overhalen om mee naar bed te komen zodat wij ook wat uren pakken. De dames die nog moeten: succes!
woensdag 7 november 2007 om 21:36
Hoi Marije, wat fijn dat het zo goed gaat met Floris!
En voor Bart is het nu even zoeken denk ik want die is een plaatsje opgeschoven, is nu ineens de grote broer en dat kleine wurm in de wieg krijgt ook wel heel veel aandacht!
En je hoeft helemaal niet te vergelijken met anderen hoor, ik heb er dan wel 5 maar ook ik moest elke keer weer opnieuw wennen aan de drukte van een baby en een nieuw ritme. En toen ik mijn 2de kreeg vond ik het óók heel druk, kwam voor mijn gevoel handen en voeten te kort en ik was ook nog alleen maar alles komt goed. Over een tijdje draai je nergens je hand meer voor om
Hoe gaat het met je buik, heb je nog veel last van het litteken en alles wat er mee samen hangt?
En geef je de fles of BV ?
En voor Bart is het nu even zoeken denk ik want die is een plaatsje opgeschoven, is nu ineens de grote broer en dat kleine wurm in de wieg krijgt ook wel heel veel aandacht!
En je hoeft helemaal niet te vergelijken met anderen hoor, ik heb er dan wel 5 maar ook ik moest elke keer weer opnieuw wennen aan de drukte van een baby en een nieuw ritme. En toen ik mijn 2de kreeg vond ik het óók heel druk, kwam voor mijn gevoel handen en voeten te kort en ik was ook nog alleen maar alles komt goed. Over een tijdje draai je nergens je hand meer voor om
Hoe gaat het met je buik, heb je nog veel last van het litteken en alles wat er mee samen hangt?
En geef je de fles of BV ?
woensdag 14 november 2007 om 15:12
marije hoe is het met je?
Ik hoor van een heleboel vriendinnen om mij heen die net de tweede hebben, dat het even zoeken is naar een nieuw ritme met een baby en een peuter, en dat de peutertjes lekker aan het uitproberen zijn. Ik hoop dat je beetje een ritme gaat vinden, of misschien al hebt gevonden.
Hier alles ok. Ik word met 39 weken ingeleid, mits het kan. Want zoals je weet mag met ks geen gel worden geplaatst. Moet ze wel eerst nog even gaan draaien want op het moment ligt ze nog in dwarsligging!
Ik hoor van een heleboel vriendinnen om mij heen die net de tweede hebben, dat het even zoeken is naar een nieuw ritme met een baby en een peuter, en dat de peutertjes lekker aan het uitproberen zijn. Ik hoop dat je beetje een ritme gaat vinden, of misschien al hebt gevonden.
Hier alles ok. Ik word met 39 weken ingeleid, mits het kan. Want zoals je weet mag met ks geen gel worden geplaatst. Moet ze wel eerst nog even gaan draaien want op het moment ligt ze nog in dwarsligging!
woensdag 14 november 2007 om 15:25
Hoi kikkie, zeer waarschijnlijk was dit de laatste keer. Nog een behandeling is te riskant. Maar het resultaat is mooi hoor, al na 2x zag je er bijna niets meer van maar ze wilde graag nog 1x omdat ze zoveel mogelijk weg wil hebben. Nu is haar wang nog wel wat dik door de behandeling dus resultaat zien we pas over een paar weken maar het kan alleen maar beter zijn geworden : )
Ik had overigens een heel lief peutertje toen mijn 2de werd geboren. Ik kan me totaal niet meer herinneren dat ze extra klierig of vervelend was, echt waar niet. Het was gewoon een lief klein meisje die haar eigen gangetje ging en lief was voor haar mama en haar broertje. En dat terwijl het voor ons een extra rumoerige tijd was i.v.m scheiding en voor haar dus ook nog een baby erbij) Zij heeft dat heel knap gedaan,zo kan het dus ook, niet alle peutertjes worden ineens dwarsliggertjes
Succes, je bent er bijna
Ik had overigens een heel lief peutertje toen mijn 2de werd geboren. Ik kan me totaal niet meer herinneren dat ze extra klierig of vervelend was, echt waar niet. Het was gewoon een lief klein meisje die haar eigen gangetje ging en lief was voor haar mama en haar broertje. En dat terwijl het voor ons een extra rumoerige tijd was i.v.m scheiding en voor haar dus ook nog een baby erbij) Zij heeft dat heel knap gedaan,zo kan het dus ook, niet alle peutertjes worden ineens dwarsliggertjes
Succes, je bent er bijna
woensdag 14 november 2007 om 15:30
Ik moet er ook wel even bijzeggen dat ze van te voren ook gewoon een makkelijk kind was, dat scheelt natuurlijk ook
Ik denk dat M zich wel anders zou gedragen als er nu ineens een baby bij zou komen, dat is nu al driftkopje hahahahahha
Maar ook met kleine D had ik geen last toen M werd geboren
Ach, het is gewoon afwachten toch? je weet niet hoe dingen gaan lopen
Ik denk dat M zich wel anders zou gedragen als er nu ineens een baby bij zou komen, dat is nu al driftkopje hahahahahha
Maar ook met kleine D had ik geen last toen M werd geboren
Ach, het is gewoon afwachten toch? je weet niet hoe dingen gaan lopen
