Kinderen
alle pijlers
Wie twijfelt er ook??
vrijdag 23 november 2007 om 07:26
Ik zie hier veel berichten van mensen die zwanger zijn of zwanger willen worden,maar zijn er hier ook mensen die net als ik twijfelen?
Het ene moment denk ik er uit te zijn en we hebben ook besloten om eind van dit jaar te stoppen met de pil. Het andere moment begin ik weer hevig te twijfelen. Ik vind de vrijheid die we nu hebben zonder kinderen ook erg fijn, plus dat reizen onze grootste hobby is en dat gaat met kinderen toch een stuk lastiger, alhowel er zat landen zijn waar je met kinderen ook heen kan, maarja laat ik nou net altijd malarialanden uit kiezen.
Hoe weet je of je er echt klaar voor bent?
Mijn beslissing (voor zover ik die echt gemaakt heb) is ook deels een verstands beslissing. Mijn moeder was vroeg in de overgang,dus misschien ik ook wel. En ik weet wel dat als ik aan kinderen begin ik er het liefst 2 of 3 zou willen. verder ben ik gewoon bang dat ik niet zo 1,2,3 zwanger raak. Voordat ik aan de pil begon was ik nooit regelmatig ongesteld. En de leeftijd gaat nu toch ook meetellen. Ik ben nu 27, mijn vriend 30. Vroeger heb ik altijd gezegd dat ik voo rmijn 25ste kinderen wilde, maar daar ben ik toch van terug gekomen.
Wie is er ook in dubio en wil er hier gezellig over kletsen??
Het ene moment denk ik er uit te zijn en we hebben ook besloten om eind van dit jaar te stoppen met de pil. Het andere moment begin ik weer hevig te twijfelen. Ik vind de vrijheid die we nu hebben zonder kinderen ook erg fijn, plus dat reizen onze grootste hobby is en dat gaat met kinderen toch een stuk lastiger, alhowel er zat landen zijn waar je met kinderen ook heen kan, maarja laat ik nou net altijd malarialanden uit kiezen.
Hoe weet je of je er echt klaar voor bent?
Mijn beslissing (voor zover ik die echt gemaakt heb) is ook deels een verstands beslissing. Mijn moeder was vroeg in de overgang,dus misschien ik ook wel. En ik weet wel dat als ik aan kinderen begin ik er het liefst 2 of 3 zou willen. verder ben ik gewoon bang dat ik niet zo 1,2,3 zwanger raak. Voordat ik aan de pil begon was ik nooit regelmatig ongesteld. En de leeftijd gaat nu toch ook meetellen. Ik ben nu 27, mijn vriend 30. Vroeger heb ik altijd gezegd dat ik voo rmijn 25ste kinderen wilde, maar daar ben ik toch van terug gekomen.
Wie is er ook in dubio en wil er hier gezellig over kletsen??
vrijdag 23 november 2007 om 08:37
Ik kan mij de twijfel niet voorstellen. Toen wij eenmaal 'besloten' hadden om aan kindjes te beginnen, wilde ik ook persé meteen zwanger raken. Toen ik eenmaal zwanger was had ik wel even zoiets van: oei, slik, eh, nu is het zover, nu kunnen we niet terug (niet dat we dat ook echt wilden hoor).
Maar het gevoel van: ben ik er klaar voor? kan ik me wel voorstellen. Ik denk dat niemand er klaar voor is die voor hun eerste kindje gaat. Je weet immers totaal niet wat je te wachten staat, dus hoe kun je daar nou klaar voor zijn? Maar dat geeft niet, want dat komt heus goed als je kindje er is. En als je kindje er is, is het heus niet einde oefening met dingen ondernemen hoor, tis alleen allemaal wat meer plannen en nadenken en regelen.
Als je toch wel kinderen wilt, zou ik niet al te lang meer twijfelen. Wie weet lukt het niet meteen, moet je uiteindelijk de medische molen in (als je dat uberhaupt wil) en ben je weer een aantal jaren verder.....
Succes met je beslissing!
Maar het gevoel van: ben ik er klaar voor? kan ik me wel voorstellen. Ik denk dat niemand er klaar voor is die voor hun eerste kindje gaat. Je weet immers totaal niet wat je te wachten staat, dus hoe kun je daar nou klaar voor zijn? Maar dat geeft niet, want dat komt heus goed als je kindje er is. En als je kindje er is, is het heus niet einde oefening met dingen ondernemen hoor, tis alleen allemaal wat meer plannen en nadenken en regelen.
Als je toch wel kinderen wilt, zou ik niet al te lang meer twijfelen. Wie weet lukt het niet meteen, moet je uiteindelijk de medische molen in (als je dat uberhaupt wil) en ben je weer een aantal jaren verder.....
Succes met je beslissing!
vrijdag 23 november 2007 om 08:45
vrijdag 23 november 2007 om 09:28
Ik heb tot de dag van de test getwijfeld, als ik had moeten wachten tot de twijfel weg was dan had ik net als fleur nog geen kind gehad op mn vijftigste. Gelukkig was ik meteen zwanger zodat ik verder geen tijd meer had om te wikken en te wegen 
Ben je van nature een afweger? Of een beejte vreemd van veranderingen? Zo ja, hou er dan rekening mee dat je altijd misschien wel een twijfel zal houden!
Ik had wbt reizen en dergelijke geen twijfel, ik had zo'n beetje wel alle landen gezien die ik wilde zien, behalve Thailand. En toen we eenmaal besloten hadden dat we begin van t volgende jaar aan een kindje wilde gaan beginnen, wilde ik niet eens meer naar Thailand, maar wilde gewoon beginnen... Thailand kwam wel als ik 45 ben. Als je je het volgende bedenkt: volgend jaar ergens gaan beginnen en eerst nog een verre reis maken, voelt dat dan goed?
Ben je van nature een afweger? Of een beejte vreemd van veranderingen? Zo ja, hou er dan rekening mee dat je altijd misschien wel een twijfel zal houden!
Ik had wbt reizen en dergelijke geen twijfel, ik had zo'n beetje wel alle landen gezien die ik wilde zien, behalve Thailand. En toen we eenmaal besloten hadden dat we begin van t volgende jaar aan een kindje wilde gaan beginnen, wilde ik niet eens meer naar Thailand, maar wilde gewoon beginnen... Thailand kwam wel als ik 45 ben. Als je je het volgende bedenkt: volgend jaar ergens gaan beginnen en eerst nog een verre reis maken, voelt dat dan goed?
vrijdag 23 november 2007 om 11:24
Ben ook 27 en we hebben eigenlijk wel besloten dat we willen gaan proberen, alleen als dat moment dichterbij komt dan bekruipt me toch een naar gevoel en schuiven we het weer een maandje vooruit.....
Wij zijn niet zo reislustig dus dat is voor ons geen reden, alleen het gevoel wisselt zo enorm.
Misschien is het wel zo dat je gewoon moet gaan proberen en kijken hoe het loopt. Toch????
Wij zijn niet zo reislustig dus dat is voor ons geen reden, alleen het gevoel wisselt zo enorm.
Misschien is het wel zo dat je gewoon moet gaan proberen en kijken hoe het loopt. Toch????
vrijdag 23 november 2007 om 11:59
vrijdag 23 november 2007 om 12:09
oeh same here bij eerste, Lunja! en weet je, daar kom je niet achter!Het is gaan met die banaan, en zien waar t schip strandt. Echt.
Ik wilde zekerheid dat t gevoel uit mij kwam en niet omdat dat maatschappelijk gewenst of verwacht gedrag was, niet omdat iedereen om mij heen kindjes kreeg, niet omdat ik bang was om als laatste kindjes te krijgen..etc.
En ik kwam er niet achter. Als je het verlangende gevoel hebt, dan is t gevoel er dus. Dat dat wordt aangewakkerd door zwangeren in je omgeving is logisch. Zekerheden heb je niet en die krijg je denk ik ook niet hierin....
Ik wilde zekerheid dat t gevoel uit mij kwam en niet omdat dat maatschappelijk gewenst of verwacht gedrag was, niet omdat iedereen om mij heen kindjes kreeg, niet omdat ik bang was om als laatste kindjes te krijgen..etc.
En ik kwam er niet achter. Als je het verlangende gevoel hebt, dan is t gevoel er dus. Dat dat wordt aangewakkerd door zwangeren in je omgeving is logisch. Zekerheden heb je niet en die krijg je denk ik ook niet hierin....
vrijdag 23 november 2007 om 12:19
Sunlight, dat is het inderdaag precies! En ik weet ook wel dat ik daar toch geen antwoord op ga krijgen, en dat de tijd het zal leren en dat we er toch over een (klein) poosje voor gaan! En mocht het dan gebeuren dat ik zwanger raak dan verwacht ik dat ik me helemaal niet meer kan voorstellen dat ik ooit heb getwijfeld!
Ik vind het wel gek dat je van de een op de andere dag ineens van die gevoelens hebt! Ik dacht echt: wat krijgen we nou dan????
Ik vind het wel gek dat je van de een op de andere dag ineens van die gevoelens hebt! Ik dacht echt: wat krijgen we nou dan????
vrijdag 23 november 2007 om 13:16
Ik had het ook ineens, nav de zwangerschap van mijn beste vriendin. Ik wilde nooit kinderen, en ineens wilde ik het wel. Inderdaad het verlangen naar zo'n hummeltje...maar ook grote twijfel, want ik had het nooit eerder gewild, waarom in godsnaam nu dan wel? En had dat niet beetje bij beetje kunnen ontstaan ion plaats van zo'n golf van hormonen?????En waarom nu wel, was het dan omdat zij een kind kreeg, of omdat iedereen dat zo leuk vond...uiteindelijk is het antwoord gebleken: omdat zij een vuurtje dat er al was, heeft laten oplaaien. Het plaatje werd concreet door haar zwangerschap. Zij is de trigger geweest dat dat gevoel naar boven liet komen.
Tijdens de zwangerschap heb ik overigens nog wel gewoon doorgetwijfeld hoor, of het nou wel juist was, of ik niet toch me had laten leiden door omgeving..blablabla, allemaal zoeken naar zekerheden die er gewoonweg niet zijn.
Het beste wat ik heb gedaan, was de pil wegdoen, en drie maanden respijt geven aan mezelf. Drie maanden bedenktermijn zeg maar, voor ik zwanger werd. Om mn cyclus weer te normaliseren, maar ook zeker om de twijfel een kans te geven minder te worden. De twijfel ging niet weg, maar het gevoel van een kind willen werd wel met de dag sterker toen ik eenmaal die pil had weggedaan. En toen ik eenmaal er voor ging, was ik dus meteen zwanger, dus kans om bij een menstruatie te twijfelen of ik toch niet weer aan de pil zou gaan was er niet....
Tijdens de zwangerschap heb ik overigens nog wel gewoon doorgetwijfeld hoor, of het nou wel juist was, of ik niet toch me had laten leiden door omgeving..blablabla, allemaal zoeken naar zekerheden die er gewoonweg niet zijn.
Het beste wat ik heb gedaan, was de pil wegdoen, en drie maanden respijt geven aan mezelf. Drie maanden bedenktermijn zeg maar, voor ik zwanger werd. Om mn cyclus weer te normaliseren, maar ook zeker om de twijfel een kans te geven minder te worden. De twijfel ging niet weg, maar het gevoel van een kind willen werd wel met de dag sterker toen ik eenmaal die pil had weggedaan. En toen ik eenmaal er voor ging, was ik dus meteen zwanger, dus kans om bij een menstruatie te twijfelen of ik toch niet weer aan de pil zou gaan was er niet....
vrijdag 23 november 2007 om 17:50
Hallo!
Bedankt voor de vele reactie.Ben erg verrast te zien dat er al zoveel gereageerd is. Sommige dingen klinken erg herkenbaar.
Het idee om eerst nog een verre reis te maken, gaat niet op. Die reis hebben we afgelopen september gemaakt en het jaar daarvoor ben ik ook langere tijd op reis geweest. Dat reizen werkt gewoon verslavend.
Ik ben idd ook bang dat als ik lang wacht en ik niet zwanger kan worden op de normale manier ik evt ook te oud zou zijn voor een evt adoptie ofzo.
Het is heel wisselend. het ene moment kan ik niet wachten om zwanger te zijn en het andere moment lijkt het me doodeng. Soms denk ik ook dat ik door mijn omgeving beinvloed wordt, mijn schoonzusje is zwanger en veel mensen in mijn omgeving hebben net een kindje gekrgen, als ik dan op kraamvisite ga denk ik, oh dat wil ik ook.
Vind het idee van Sunlight wel heel goed om gewoon met de pil te stoppen. Ik heb geen idee hoe mijn lichaam daar op gaat reageren.
Bedankt voor de vele reactie.Ben erg verrast te zien dat er al zoveel gereageerd is. Sommige dingen klinken erg herkenbaar.
Het idee om eerst nog een verre reis te maken, gaat niet op. Die reis hebben we afgelopen september gemaakt en het jaar daarvoor ben ik ook langere tijd op reis geweest. Dat reizen werkt gewoon verslavend.
Ik ben idd ook bang dat als ik lang wacht en ik niet zwanger kan worden op de normale manier ik evt ook te oud zou zijn voor een evt adoptie ofzo.
Het is heel wisselend. het ene moment kan ik niet wachten om zwanger te zijn en het andere moment lijkt het me doodeng. Soms denk ik ook dat ik door mijn omgeving beinvloed wordt, mijn schoonzusje is zwanger en veel mensen in mijn omgeving hebben net een kindje gekrgen, als ik dan op kraamvisite ga denk ik, oh dat wil ik ook.
Vind het idee van Sunlight wel heel goed om gewoon met de pil te stoppen. Ik heb geen idee hoe mijn lichaam daar op gaat reageren.
vrijdag 23 november 2007 om 18:23
hallo,
Ik ben 2 maanden geleden gestopt met de pil.
Dat heb ik 1 jaar geleden ook al gedaan en ben toch weer aan de pil gegaan omdat ik heel erg twijfelde of ik er wel klaar voor was.
Nu heb ik weer precies hetzelfde gevoel.
Ik ben nu 6,5 jr getrouwd en we zijn echt super gelukkig.
We hebben 2 inkomens gaan regelmatig lekker weg met z;n tweeen en hebben het goed samen.
Mijn zus en schoonzusje hebben er nu ook een baby bij en als ik dat dan zie word ik hellemaal verliefd.
Ik weet dat ik het wil maar wanneer?
Ik ben vanmezelf erg onzeker dus daar kan het zeker mee te maken hebben.
Maar je hoort zoveel dat je in een keer het gevoel hebt dat je klaar bent voor het moederschap.
Moet ik daar dan op wachten, maar dan ben ik bang dat dat gevoel nooit komt. Mijn man wil wel vader worden maar heeft er geen haast mee als het komt vindt hij het leuk maar duurt het nog 3 jaar vindt hij het ook goed.Ik ben 25 jaar en mijn man 27 jaar.
Ik weet het echt niet meer ik denk er de hele dag aan wie kan mij een advies geven.
Ik ben 2 maanden geleden gestopt met de pil.
Dat heb ik 1 jaar geleden ook al gedaan en ben toch weer aan de pil gegaan omdat ik heel erg twijfelde of ik er wel klaar voor was.
Nu heb ik weer precies hetzelfde gevoel.
Ik ben nu 6,5 jr getrouwd en we zijn echt super gelukkig.
We hebben 2 inkomens gaan regelmatig lekker weg met z;n tweeen en hebben het goed samen.
Mijn zus en schoonzusje hebben er nu ook een baby bij en als ik dat dan zie word ik hellemaal verliefd.
Ik weet dat ik het wil maar wanneer?
Ik ben vanmezelf erg onzeker dus daar kan het zeker mee te maken hebben.
Maar je hoort zoveel dat je in een keer het gevoel hebt dat je klaar bent voor het moederschap.
Moet ik daar dan op wachten, maar dan ben ik bang dat dat gevoel nooit komt. Mijn man wil wel vader worden maar heeft er geen haast mee als het komt vindt hij het leuk maar duurt het nog 3 jaar vindt hij het ook goed.Ik ben 25 jaar en mijn man 27 jaar.
Ik weet het echt niet meer ik denk er de hele dag aan wie kan mij een advies geven.
vrijdag 23 november 2007 om 18:44
Hoi dewereldrond,
Het feit dat ik al enkele maanden ervoor stopte met de pil maakte natuurlijk niet dat ik een groeiende kinderwens had
Maar feit is wel dat toen ik eenmaal de pil had weggedaan, dat ik er blijkbaar in mijn hoofd al zo mee bezig was, het toegelaten had of zoiets, dat de drang naar een kind met de dag sterker werd. Dat de weegschaal ging doorzakken, terwijl ik hem daarvoor nog heel krampachtig aan t gelijkhouden was. Misschien ging t toen sneller omdat de pil wegdoen gewoon de grootste stap al is natuurlijk, en je die drempel al over bent. We hebben condooms gebruikt in die periode, en toen op een gegeven moment gewoon gezegd, we gaan voor t echie. Ik had de mazzel dat mijn cyclus gewoon direct 28 dagen was. Maar sowieso kan het dus geen kwaad om alvast te kijken hoe je cyclus verloopt zonder de pil. En wie weet, misschien zeg je wel al na een maand, we gaan ervoor.... Heel veel succes!
Het feit dat ik al enkele maanden ervoor stopte met de pil maakte natuurlijk niet dat ik een groeiende kinderwens had
Maar feit is wel dat toen ik eenmaal de pil had weggedaan, dat ik er blijkbaar in mijn hoofd al zo mee bezig was, het toegelaten had of zoiets, dat de drang naar een kind met de dag sterker werd. Dat de weegschaal ging doorzakken, terwijl ik hem daarvoor nog heel krampachtig aan t gelijkhouden was. Misschien ging t toen sneller omdat de pil wegdoen gewoon de grootste stap al is natuurlijk, en je die drempel al over bent. We hebben condooms gebruikt in die periode, en toen op een gegeven moment gewoon gezegd, we gaan voor t echie. Ik had de mazzel dat mijn cyclus gewoon direct 28 dagen was. Maar sowieso kan het dus geen kwaad om alvast te kijken hoe je cyclus verloopt zonder de pil. En wie weet, misschien zeg je wel al na een maand, we gaan ervoor.... Heel veel succes!
vrijdag 23 november 2007 om 19:09
Sunlight bedankt voor je reactie.
En Heco, ik snap precies wat je bedoeld. Ik denk er ook veel aan,maar kom er gewoon niet uit. Nou ben ik wel twijfelachtig van mezelf. Ik kan me nog herinneren dat we toegezegd hadden 2 katjes te nemen, dat ik daarna vaak snachts wakker werd in paniek, van waar begin ik aan, terwijl ik die katten we erg graag wilde. Maar was bang voor de verantwoording. En dat zijn maar katten (en dat gaat al 7 jaar goed :-) ) Waar ik ook bang voor ben is dat het zo tegenvalt om kinderen te hebben. Om je heen hoor je wel dat als het van jezelf is dat heel bijzonder is, maar soms ben ik zo bang dat ik als ik kinderen heb ik ze misschien helemaal niet leuk vind. je zit er toch de rest van je leven aan vast. Maar ik ben ook wel ervan overtuigd dat het veel leuke kanten heeft. Als ik mn collega's nu hoor over sinterklaas en hun kinderen, dan denk ik echt wel dat dat super leuk is. of gewoon het wandelen achter een kinderwagen..
En Heco, ik snap precies wat je bedoeld. Ik denk er ook veel aan,maar kom er gewoon niet uit. Nou ben ik wel twijfelachtig van mezelf. Ik kan me nog herinneren dat we toegezegd hadden 2 katjes te nemen, dat ik daarna vaak snachts wakker werd in paniek, van waar begin ik aan, terwijl ik die katten we erg graag wilde. Maar was bang voor de verantwoording. En dat zijn maar katten (en dat gaat al 7 jaar goed :-) ) Waar ik ook bang voor ben is dat het zo tegenvalt om kinderen te hebben. Om je heen hoor je wel dat als het van jezelf is dat heel bijzonder is, maar soms ben ik zo bang dat ik als ik kinderen heb ik ze misschien helemaal niet leuk vind. je zit er toch de rest van je leven aan vast. Maar ik ben ook wel ervan overtuigd dat het veel leuke kanten heeft. Als ik mn collega's nu hoor over sinterklaas en hun kinderen, dan denk ik echt wel dat dat super leuk is. of gewoon het wandelen achter een kinderwagen..
vrijdag 23 november 2007 om 19:20
de wereld rond,
Hoi bedankt voor de reactie.
Even een vraagje ben je gestopt met de pil en proberen jullie het ook al.
Nou dat zie ik ook vaak voor me hoor achter de kinderwagen lopen en mensen die kijken naar je baby.
Lekker knuffelen en alles willen zien van je baby tijdens de groei.
Maar nu heb ik zoiets van weer aan de pil gaan of het zo laten en maar zien hoe het loopt.
Niet dat we precies net voor de eisprong gaan vrijen enzo.
Ik hoor graag een reactie.
Hoi bedankt voor de reactie.
Even een vraagje ben je gestopt met de pil en proberen jullie het ook al.
Nou dat zie ik ook vaak voor me hoor achter de kinderwagen lopen en mensen die kijken naar je baby.
Lekker knuffelen en alles willen zien van je baby tijdens de groei.
Maar nu heb ik zoiets van weer aan de pil gaan of het zo laten en maar zien hoe het loopt.
Niet dat we precies net voor de eisprong gaan vrijen enzo.
Ik hoor graag een reactie.
vrijdag 23 november 2007 om 19:42
Hoi,
Ik herken je gevoelens wel. Mijn man en ik zijn niet zo reislustig, maar vooral ik heb in een twijfelfase gezeten in de periode voor ik in verwachting was. Zelfs tot de test, haha. Wat dit soort grootse dingen betreft (een kind "heb" je toch voor heel je leven) ben ik een echte twijfelkont. Maar wij zijn er toch voor gegaan, mede omdat ik toch wel graag jong kinderen wil (en man ook). en omdat ik toch wel zou blijven twijfelen (dat twijfelen kwam in fases trouwens) Het grootste deel van de tijd was er wel een overheersend gevoel, van ik wil, en wel NU! haha
.
En inmiddels is dochterlief 15 maanden, heb ik weer een paar maanden zitten twijfelen, vooral over het moment waarop we voor een 2e willen gaan. Mijn twijfel is weg, maar we doen het rustig aan voor de 2e want het heeft geen haast wat ons betreft.
En zo blijf je soms twijfelen.
Luister naar je gevoel, welk gevoel overheerst er? Want kinderen krijgen heeft een grote impact op je leven, en als je er nog niet helemaal klaar voor bent kan je beter nog even wachten.
Ik herken je gevoelens wel. Mijn man en ik zijn niet zo reislustig, maar vooral ik heb in een twijfelfase gezeten in de periode voor ik in verwachting was. Zelfs tot de test, haha. Wat dit soort grootse dingen betreft (een kind "heb" je toch voor heel je leven) ben ik een echte twijfelkont. Maar wij zijn er toch voor gegaan, mede omdat ik toch wel graag jong kinderen wil (en man ook). en omdat ik toch wel zou blijven twijfelen (dat twijfelen kwam in fases trouwens) Het grootste deel van de tijd was er wel een overheersend gevoel, van ik wil, en wel NU! haha
.En inmiddels is dochterlief 15 maanden, heb ik weer een paar maanden zitten twijfelen, vooral over het moment waarop we voor een 2e willen gaan. Mijn twijfel is weg, maar we doen het rustig aan voor de 2e want het heeft geen haast wat ons betreft.
En zo blijf je soms twijfelen.
Luister naar je gevoel, welk gevoel overheerst er? Want kinderen krijgen heeft een grote impact op je leven, en als je er nog niet helemaal klaar voor bent kan je beter nog even wachten.
vrijdag 23 november 2007 om 19:47
vrijdag 23 november 2007 om 19:52
in mijn omgeving heeft een dame een moeder die vroeg in de overgang was. Deze vriendin heeft 4 jaar geleden een dochterje gekregen, ze was toen 31. Na 2 jaar ging ze nogmaals proberen en na ongeveer een half jaar bleek ook zij vervroegd in de overgang. Er is nog weinig van bekend, of de overgang ergelijk is of niet, maar als je een wens hebt, zou ik niet te lang wachten. Dan laat ik alle andere redenen nog maar achterwege waarom ik vind dat je er gewoon aan zou kunnen (niet moeten) beginnen.
Succes!
Succes!
maandag 26 november 2007 om 15:33
hallo,
Ik weet het nu echt niet meer.
Het hele weekend ben ik uit mijn doen geweest.
En vandaag ook gewoon zo erg twijfelen dat ik af en toe denk dat ik geen eens kinderen wil.
Ik kan er met niemand verder over praten ze begrijpen me niet.
Ik ben bang dat ik het ook niet aan kan.
Ik weet het echt niet meer ik word er hellemaal gek van.
En toch in mijn achterhoofd weet ik dat ik zo'n klein kindje wil.
Mijn man laat het wel aan mij over.
Ik weet het niet meer, voor een week terug zat ik nog naar babykleertjes te kijken en naar wiegjes en 2 maanden terug nog een zwangerschapstest gedaan en toen baalde ik als een stekker dat ik niet zwanger was en nu voel ik me zo, ik kan er niet meer tegen.
Wie heeft dit ook zo erg gehad en voelde zich ook zo onzeker en bang het niet aan te kunnen?
groetjes
Ik weet het nu echt niet meer.
Het hele weekend ben ik uit mijn doen geweest.
En vandaag ook gewoon zo erg twijfelen dat ik af en toe denk dat ik geen eens kinderen wil.
Ik kan er met niemand verder over praten ze begrijpen me niet.
Ik ben bang dat ik het ook niet aan kan.
Ik weet het echt niet meer ik word er hellemaal gek van.
En toch in mijn achterhoofd weet ik dat ik zo'n klein kindje wil.
Mijn man laat het wel aan mij over.
Ik weet het niet meer, voor een week terug zat ik nog naar babykleertjes te kijken en naar wiegjes en 2 maanden terug nog een zwangerschapstest gedaan en toen baalde ik als een stekker dat ik niet zwanger was en nu voel ik me zo, ik kan er niet meer tegen.
Wie heeft dit ook zo erg gehad en voelde zich ook zo onzeker en bang het niet aan te kunnen?
groetjes
maandag 26 november 2007 om 15:56
Hoi, had net een nieuwe topic hierover geopend, maar zie dus nu pas dat er al 1 was....sorry...
Wil graag inhaken op jullie. Wat Lunja zei herken ik erg.
Ervoor willen gaan maar toch die onzekerheid, de twijfel.....de stap.
Maar ik ben van mezelf nogal een denkertje, dus er is altijd wat...zucht.
Zie overal altijd de voor-en nadelen ergens van.
Heco wat jij schreef herken ik niet bij mezelf, maar is het bij jou niet de angst dan? Waarom zou je het niet aan kunnen? Zoveel mensen zijn moeder....
Ik heb zelf geen angst ervoor, eerder dat het idee op me af komt.
Zo van pffff waar begin ik aan en eenmaal de stap genomen kun je niet meer terug. Maar het positieve gevoel erover overheerst dan toch wel snel hoor, het idee om zo'n hummeltje van mezelf en me lief te zien en ervoor te mogen zorgen,......wauw.
Mijn schoonzus heeft al 2 kinderen en bij haar zie ik dat alles niet rozegeur is maar toch denk ik stiekem: dat wil ik ook!
Wil graag inhaken op jullie. Wat Lunja zei herken ik erg.
Ervoor willen gaan maar toch die onzekerheid, de twijfel.....de stap.
Maar ik ben van mezelf nogal een denkertje, dus er is altijd wat...zucht.
Zie overal altijd de voor-en nadelen ergens van.
Heco wat jij schreef herken ik niet bij mezelf, maar is het bij jou niet de angst dan? Waarom zou je het niet aan kunnen? Zoveel mensen zijn moeder....
Ik heb zelf geen angst ervoor, eerder dat het idee op me af komt.
Zo van pffff waar begin ik aan en eenmaal de stap genomen kun je niet meer terug. Maar het positieve gevoel erover overheerst dan toch wel snel hoor, het idee om zo'n hummeltje van mezelf en me lief te zien en ervoor te mogen zorgen,......wauw.
Mijn schoonzus heeft al 2 kinderen en bij haar zie ik dat alles niet rozegeur is maar toch denk ik stiekem: dat wil ik ook!
