Kinderen
alle pijlers
Wordt zwanger ZIJN onderschat?
maandag 11 juni 2007 om 09:40
Het valt mij heel erg op de laatste tijd dat er heel veel mensen zijn
die zo makkelijk praten over zwanger zijn en ook zo neerbuigend doen
tegen zwangeren.
Alsof ze vervelend zijn als ze klagen (heb je volgens mij echt wel recht toe zo nu en dan, en volgens mij is het vaker even je hart luchten dan klagen)
Dat werkgevers al beginnen te zuchten wanneer ze de woorden "eerder verlof"
horen en het liest weer zien dat hun werknemer 4 weken na de bevalling alweer aan het werk is.
Inmiddels er een vriendin zwanger en zaterdag op een feestje werd zij eigenlijk steeds aangevallen op het feit dat ze dood en doodmoe is (nu 28 wkn zwanger)
De raarste opmerkingen vlogen langs haar heen en ik vond het zo sneu!
Nu merkte ik het laatst op mijn werk ook al, en pas hoorde ik iemand zeggen dat zwangere vrouwen de boel goed in de maling kunnen nemen :? (dat was nog een moeder ook die dat zei!)
Ik vind zelf dat zwanger zijn een behoorlijk pittige opgave is en dan heb ik een hele fijne zwangerschap gehad maar was toch echt wel vaak aan het einde van mn latijn hoor......
Ik ben zelf een poosje geleden zwanger geweest en als ik eraan terugdenk heb ik die dingen zelf ook regelmatig gehoord/meegemaakt....
Jij ook?! en wat vind je ervan?
die zo makkelijk praten over zwanger zijn en ook zo neerbuigend doen
tegen zwangeren.
Alsof ze vervelend zijn als ze klagen (heb je volgens mij echt wel recht toe zo nu en dan, en volgens mij is het vaker even je hart luchten dan klagen)
Dat werkgevers al beginnen te zuchten wanneer ze de woorden "eerder verlof"
horen en het liest weer zien dat hun werknemer 4 weken na de bevalling alweer aan het werk is.
Inmiddels er een vriendin zwanger en zaterdag op een feestje werd zij eigenlijk steeds aangevallen op het feit dat ze dood en doodmoe is (nu 28 wkn zwanger)
De raarste opmerkingen vlogen langs haar heen en ik vond het zo sneu!
Nu merkte ik het laatst op mijn werk ook al, en pas hoorde ik iemand zeggen dat zwangere vrouwen de boel goed in de maling kunnen nemen :? (dat was nog een moeder ook die dat zei!)
Ik vind zelf dat zwanger zijn een behoorlijk pittige opgave is en dan heb ik een hele fijne zwangerschap gehad maar was toch echt wel vaak aan het einde van mn latijn hoor......
Ik ben zelf een poosje geleden zwanger geweest en als ik eraan terugdenk heb ik die dingen zelf ook regelmatig gehoord/meegemaakt....
Jij ook?! en wat vind je ervan?
maandag 11 juni 2007 om 09:50
Tindens mijn laatste zwangerschap heb ik ernstige BI gehad, zwanger zijn was echt geen lolletje, het begon met een icsi behandeling en toen de BI. Op mijn werk werken verschillende fysiotherapeuten, hun andvies was gewoon door de pijn heen te bijten, je kunt namelijk niets kapot maken.
Toen ik midden 20 weken zwnager was ben ik moeten stoppen met werken, toen liep ik al met krukken en zat ik regelmatig in een rolstoel. In eerste instantie alle begrip van mijn baas.
1 maand later. met een excuus moet ik naar mijn werk komen, wat formulieren invullen. dan blijkt dat er de roddel gaat dat ik toch niet zo ziek ben als ik zeg dat ik ben. collega's beweren me gezien te hebben. Daar sta je dan. 30 weken zwanger, leg het maar eens uit.
tja zeiden ze, ze konden zich niet voorstellen dat BI dit kon aanrichten. uitgepraat is het niet meer, dat moeten we binnenkort gaan doen.
Vertel mij niets over bazen en zwanger zijn
Toen ik midden 20 weken zwnager was ben ik moeten stoppen met werken, toen liep ik al met krukken en zat ik regelmatig in een rolstoel. In eerste instantie alle begrip van mijn baas.
1 maand later. met een excuus moet ik naar mijn werk komen, wat formulieren invullen. dan blijkt dat er de roddel gaat dat ik toch niet zo ziek ben als ik zeg dat ik ben. collega's beweren me gezien te hebben. Daar sta je dan. 30 weken zwanger, leg het maar eens uit.
tja zeiden ze, ze konden zich niet voorstellen dat BI dit kon aanrichten. uitgepraat is het niet meer, dat moeten we binnenkort gaan doen.
Vertel mij niets over bazen en zwanger zijn
maandag 11 juni 2007 om 09:56
maandag 11 juni 2007 om 10:02
he Parel... heerlijk onderwerp!
Ik zou het liefst ook alleen maar op een roze wolk zitten. En daar zit ik ook wel op, wnat heerlijk om babyspulletjes te kopen, te fantaseren hoe mijn meisje eruit ziet. Alles gaat ook goed met mijn meisje. Maaaaar met mijn bekken gaat het zwaar KL*TE!!!! Ben nu 30w4d zwanger en moet dus nog zeker 2 maanden.
Eind april kreeg ik hele erge last van mijn benen, kon ze nauwelijks meer optillen, lopen ging gewoon haast niet meer. Ik waggelde echt. Vk heeft me doorgestuurd naar de fysio en die constateerde BI. Met wat eofeningen en rustig aandoen was dat nog wel enigszins onder controle te houden. Eind mei kwam mijn stuitje daarbij en ook (daardoor) regelmatig rugpijn.
Alle dagen sleepte ik me gewoon naar mijn werk (onderwijs).
maar de fysio schrok dat mijn stuitje er ook bij was gekomen en dat rust niet meer hielp. Ik mocht niet meer voor de klas staan.
Vorige week dat meteen aan mijn leidinggevenden doorgegeven. Waren ze niet eerg blij mee, maar ze leken het enigszins te begrijpen. Maar de ARBO zou wel even telefonisch contact opnemen. En die nam geen contact op. Op de dagen dat ik voor de klas zou moeten staan had ik aangeboden om mijn rapporten, andere mappen en handelingsplannen te schrijven en te evalueren. Maar nu moet ik werken volgens een hele strakke planning en taken van mijn duo overnemen.... ??? Na doenderdag trok ik het niet meer. Om 12 uur wist ik al niet meer hoe ik moest zitten etc.
Op vrijdag heeft mijn vriend me ziekgemeld. Mijn leidinggevende had niet gemerkt dat ik zo'n last had etc. 's Avonds kreeg ik mail en die kwam erop neer dat alle zwangeren wel last hebben van wat vermoeidheid.... :@
Morgen naar de ARBO en daar ga ik even mijn hart luchten...
Niet dat ik niet wil werken ofzo maar het zou fijn zijn als ze erkennen dat ik BI heb en het niet gooien op normale zwangerschapsvermoeidhied.
Maar verder ben ik blij dat ik zwanger ben, want daarom krijg ik een mooi meisje. O+
Ik zou het liefst ook alleen maar op een roze wolk zitten. En daar zit ik ook wel op, wnat heerlijk om babyspulletjes te kopen, te fantaseren hoe mijn meisje eruit ziet. Alles gaat ook goed met mijn meisje. Maaaaar met mijn bekken gaat het zwaar KL*TE!!!! Ben nu 30w4d zwanger en moet dus nog zeker 2 maanden.
Eind april kreeg ik hele erge last van mijn benen, kon ze nauwelijks meer optillen, lopen ging gewoon haast niet meer. Ik waggelde echt. Vk heeft me doorgestuurd naar de fysio en die constateerde BI. Met wat eofeningen en rustig aandoen was dat nog wel enigszins onder controle te houden. Eind mei kwam mijn stuitje daarbij en ook (daardoor) regelmatig rugpijn.
Alle dagen sleepte ik me gewoon naar mijn werk (onderwijs).
maar de fysio schrok dat mijn stuitje er ook bij was gekomen en dat rust niet meer hielp. Ik mocht niet meer voor de klas staan.
Vorige week dat meteen aan mijn leidinggevenden doorgegeven. Waren ze niet eerg blij mee, maar ze leken het enigszins te begrijpen. Maar de ARBO zou wel even telefonisch contact opnemen. En die nam geen contact op. Op de dagen dat ik voor de klas zou moeten staan had ik aangeboden om mijn rapporten, andere mappen en handelingsplannen te schrijven en te evalueren. Maar nu moet ik werken volgens een hele strakke planning en taken van mijn duo overnemen.... ??? Na doenderdag trok ik het niet meer. Om 12 uur wist ik al niet meer hoe ik moest zitten etc.
Op vrijdag heeft mijn vriend me ziekgemeld. Mijn leidinggevende had niet gemerkt dat ik zo'n last had etc. 's Avonds kreeg ik mail en die kwam erop neer dat alle zwangeren wel last hebben van wat vermoeidheid.... :@
Morgen naar de ARBO en daar ga ik even mijn hart luchten...
Niet dat ik niet wil werken ofzo maar het zou fijn zijn als ze erkennen dat ik BI heb en het niet gooien op normale zwangerschapsvermoeidhied.
Maar verder ben ik blij dat ik zwanger ben, want daarom krijg ik een mooi meisje. O+
maandag 11 juni 2007 om 10:03
Zwanger zijn word onderschat. Ook door andere moeders heb ik inmiddels wel door. Als je zwangerschap van een leien dakje gaat is het soms al gewoon zwaar, maar als het allemaal niet zo soepel gaat is het helemaal zwaar. Ik ben drie keer negen maanden extreem zwangerschapziek geweest. Ik ben nu zwanger van de vierde en het is weer raak. Misselijk, overgeven, amper kunnen eten etc. het put je uit. Je teert op reserves die je eigenlijk niet hebt, want je groeiende uk vraagt veel van je lijf. Ik ben blij dat ik de oudste twee redelijk op tijd op school kan krijgen af en toe. Maar die ene keer dat ik me met medicijnen iets beter voel ziet iedereen het uiteraard. En als ik me dan de volgende keer weer ziek voel, stel ik me vast aan. Want de dag ervoor kreeg ik toch wel een koekje weg? Dan ben ik vast niet zo ziek als ik zeg. Of commentaar dat mijn huis even niet zo netjes is. Tja, kotsmisselijk de badkamer schrobben gaat nu eenmaal niet lekker. Vorig jaar kerst was ik zwanger van de derde. Familie kwam eten en ik zou koken. Dat heb ik met de groots mogelijke moeite ook gedaan, maar meeëten zat er niet in. ik ben naar bed gegaan en na een uurtje of twee slapen pas weer naar beneden gekomen. Ziek. Drie weken later was er een familienieuwjaarsreceptie. Ik voelde me godzijdank redelijk, dus ik pak iets te eten van het buffet. Zegt mijn schoonzus: Zo nu ben je zeker niet te misselijk hè? Ik zeg: Nee, gelukkig voel ik me vandaag redelijk. Krijg
ik zo´n Ja ja, zal allemaal wel antwoord. Schijnbaar heb ik haar beledigd ofzo door met kerst niet mee te eten. Van de door mij klaargemaakte maaltijd welteverstaan. Ik word er af en toe knetter gek van. je voelt je al zwaar verrot en dan het commentaar erbij.
ik zo´n Ja ja, zal allemaal wel antwoord. Schijnbaar heb ik haar beledigd ofzo door met kerst niet mee te eten. Van de door mij klaargemaakte maaltijd welteverstaan. Ik word er af en toe knetter gek van. je voelt je al zwaar verrot en dan het commentaar erbij.
maandag 11 juni 2007 om 10:06
De ene zwangerschap is de andere niet. De een kan met 40 weken nog de kamer behangen, de ander kan met 15 weken niet meer lopen van de bi.
Ik ben zo'n pech vogel die gewoon niet goed is in zwanger zijn.
Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik een zwangerschapsvergiftiging en na de bevalling zeer zware bekkeninstabiliteit. Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg ik met 24 weken al te veel voorweeën en harde buiken, dat ik totale rust moest nemen. Mijn werk keek daar ook scheef naar en er was weinig begrip. De baby was ook nog eens ondanks al mijn rust veel te klein en er werd gevreesd dat dr longetjes niet goed ontwikkeld zouden zijn. Iedereen sloeg dat in de wind en schrok ook toen ik na 38 en ene halve week bevallen was van een kindje met een longrijping van nog geen 35 weken en niet ademde en gereanimeerd moest worden. Ook heb ik mijn tweede zwangerschap erge last gehad van bi en kon ik af en toe de trap niet meer op en af lopen.
Ik zal dus niet oordelen, want ik kan niet voelen wat een ander voelt en de een is nu eenmaal beter in het zwanger zijn dan de ander.
Mijn vk was ook erg blij toen ik vertelde dat we er een knoop in willen laten leggen en het lot niet nog een keer willen tarten. Ze zei dat ze erg blij was met mijn beslissing, want zwangerzijn was niet voor mij weggelegd.
Ik ben zo'n pech vogel die gewoon niet goed is in zwanger zijn.
Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik een zwangerschapsvergiftiging en na de bevalling zeer zware bekkeninstabiliteit. Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg ik met 24 weken al te veel voorweeën en harde buiken, dat ik totale rust moest nemen. Mijn werk keek daar ook scheef naar en er was weinig begrip. De baby was ook nog eens ondanks al mijn rust veel te klein en er werd gevreesd dat dr longetjes niet goed ontwikkeld zouden zijn. Iedereen sloeg dat in de wind en schrok ook toen ik na 38 en ene halve week bevallen was van een kindje met een longrijping van nog geen 35 weken en niet ademde en gereanimeerd moest worden. Ook heb ik mijn tweede zwangerschap erge last gehad van bi en kon ik af en toe de trap niet meer op en af lopen.
Ik zal dus niet oordelen, want ik kan niet voelen wat een ander voelt en de een is nu eenmaal beter in het zwanger zijn dan de ander.
Mijn vk was ook erg blij toen ik vertelde dat we er een knoop in willen laten leggen en het lot niet nog een keer willen tarten. Ze zei dat ze erg blij was met mijn beslissing, want zwangerzijn was niet voor mij weggelegd.
maandag 11 juni 2007 om 10:07
Natuurlijk zullen er verschillende belevenissen zijn van zwanger zijn
maar ik ben van mening dat veel mensen, vooral de (nog) niet zwangere
al veel te snel een mening hebben over iemand die het 'zwaar' heeft tijdens
het zwanger zijn.
Ik zelf heb maar 2 maanden het gevoel gehad dat ik alles aankon maar voor de rest lag ik het liefst voor pampus hoor ;) máár niet geklaagd hoor! :D
(al zei een vriend wel wat anders een poosje terug) :o
maar ik ben van mening dat veel mensen, vooral de (nog) niet zwangere
al veel te snel een mening hebben over iemand die het 'zwaar' heeft tijdens
het zwanger zijn.
Ik zelf heb maar 2 maanden het gevoel gehad dat ik alles aankon maar voor de rest lag ik het liefst voor pampus hoor ;) máár niet geklaagd hoor! :D
(al zei een vriend wel wat anders een poosje terug) :o
maandag 11 juni 2007 om 10:08
Fleurtje, ik ben het wel met je eens. Sommige zwangeren doen inderdaad alsof ze gehandicapt zijn. Mijn huishouden etc. loopt minder soepel als normaal, maar ik doe zoveel ik kan gewoon zelf. Terwijl sommigen meteen een soort van invalide zijn omdat ze zwanger zijn. Ik ken een vrouw die het presteerde om zich met negen weken zwangerschap ziek te melden vanwege ernstige vermoeidheid, maar wel lekker te gaan sporten, winkelen voor de baby en hele dagen in touw te zijn. Ik hoorde dat ze ziek was, dus ging even langs. Ze was er niet. Ik bel haar ´s avonds, kan ze over twee weken afspreken, want in de tussentijd had ze allemaal afspraken staan. :o Ze kon ook ineens geen koffie meer zetten of een wasmachine aanzetten. Vreemd, heel vreemd. Nu kind er eenmaal is, valt het haar vies tegen. Ze is niet meer zwanger, dus kan weer alles zelf. Tenminste vind zij van niet, maar de rest van wel. En dan dus nog de zorg voor je kind erbij. Nee, die neemt geen tweede.
maandag 11 juni 2007 om 10:14
Het is toch bij iedere zwangere anders? De een gaat gewoon door, en de ander heeft diverse klachten. Er is gewoon niets over te zeggen.
Mensen begrijpen dat waarschijnlijk niet, als ze eerst Truusje zien huppelen met 37 weken, en dan Miepje zien zwoegen met 28.
Heb zelf gelukkig nog geen negatieve reacties meegemaakt.
Maar als iemand dat wel waagt krijgen ze de wind van voren ;) alsof ik niet mijn best zou doen zeg.
Ik vind het rot voor die vriendin van je. Die mensen weten gewoon niet waar ze het over hebben. Kan me niet voorstellen dat mijn vrienden zo zouden zijn overigens.
Mensen begrijpen dat waarschijnlijk niet, als ze eerst Truusje zien huppelen met 37 weken, en dan Miepje zien zwoegen met 28.
Heb zelf gelukkig nog geen negatieve reacties meegemaakt.
Maar als iemand dat wel waagt krijgen ze de wind van voren ;) alsof ik niet mijn best zou doen zeg.
Ik vind het rot voor die vriendin van je. Die mensen weten gewoon niet waar ze het over hebben. Kan me niet voorstellen dat mijn vrienden zo zouden zijn overigens.
maandag 11 juni 2007 om 10:16
Nou ik ben 3 weken eerder met verlof gegaan omdat de werksituatie op dat moment zwaar shit was op dat moment.
Het zwanger zijn begon nu echt zwaar te wegen en op het werk trok ik het allemaal niet meer....
Eerder verlof dus, heel veel uitgerust en op een middag doe ik baby-inkopen en ja hoor uitgerekend kom ik een collega tegen.
"jajaja ik zie het alweer! te moe om te werken maar niet om te shoppen" :@
(en die eerder opgenomen verlofdagen waren nota bene hard gespaard hoor!
k had me ook ziek kunnen melden)
Het zwanger zijn begon nu echt zwaar te wegen en op het werk trok ik het allemaal niet meer....
Eerder verlof dus, heel veel uitgerust en op een middag doe ik baby-inkopen en ja hoor uitgerekend kom ik een collega tegen.
"jajaja ik zie het alweer! te moe om te werken maar niet om te shoppen" :@
(en die eerder opgenomen verlofdagen waren nota bene hard gespaard hoor!
k had me ook ziek kunnen melden)
maandag 11 juni 2007 om 10:19
als je zwangerschap NIET soepel verloopt, kan het zwangerzijn en de bevalling enorm tegenvallen.
ik moet zeggen, achteraf, terugkijkend, vond ik het zwangerZIJN fysiek helemaal niet zwaar en de bevalling ook niet, maar ik vind zwangerZIJN ook gewoon helemaal NIET leuk!!! ik ben meer een moeder voor kinderen en niet voor baby's. ik hou gewoon niet zo van dat getut....maar gelukkig zijn daar 3 oma's aanwezig die dat wel heerlijk vinden! heb ik lekker even m'n handen vrij! trouwens, pap vindt het ook enorm zielig als de kleine huilt, haha!!! hij merkt nog wel dat het echt geen doen is een hele dag met de kleine op z'n arm zitten....tja, ook HIJ wilde een eerlijke rolverdeling.....ik kan niet wachten tot ik straks OOK weer vier dagen mag werken, heerlijk!!! maar nu eerst genieten van de kleine, met z'n 3-en en van de heerlijk lange mooie zomer die voor ons ligt!!!
ik moet zeggen, achteraf, terugkijkend, vond ik het zwangerZIJN fysiek helemaal niet zwaar en de bevalling ook niet, maar ik vind zwangerZIJN ook gewoon helemaal NIET leuk!!! ik ben meer een moeder voor kinderen en niet voor baby's. ik hou gewoon niet zo van dat getut....maar gelukkig zijn daar 3 oma's aanwezig die dat wel heerlijk vinden! heb ik lekker even m'n handen vrij! trouwens, pap vindt het ook enorm zielig als de kleine huilt, haha!!! hij merkt nog wel dat het echt geen doen is een hele dag met de kleine op z'n arm zitten....tja, ook HIJ wilde een eerlijke rolverdeling.....ik kan niet wachten tot ik straks OOK weer vier dagen mag werken, heerlijk!!! maar nu eerst genieten van de kleine, met z'n 3-en en van de heerlijk lange mooie zomer die voor ons ligt!!!
maandag 11 juni 2007 om 10:24
Al mijn collega's zien dat het niet gaat, maar mijn leidinggevende niet. En ik klaag niet zoveel... Tja, moet dat dan? Moet ik dan echt kermend door de gangen lopen? Lijkt me als ik zo langzaam als een slak en waggelend als Katrein Duck door de gangen loop toch ook wel iets betekenen? Tja, ik zie er verder ook niet echt "slecht"uit, maar ja ik draag liever een leuk jurkje met mijn haar oke, dan dat ik als een slons in joggingpak op mijn werk kom aanzetten... Kan dus eigenlijk niet als je je niet goed voelt.
Maar ondertussen kan ik dus bijna niets meer doen. Boodschappen, stofzuigen etc... En ik ben altijd erg onafhankelijk geweest. Mag van fysio niet teveel lopen( lukt ook niet meer, evenals fietsen) dus alles moet met de auto. Hoe lullig het stukje ook is. Thuis zit ik veel op de bank. Niet helemaal hoe ik het me had voorgesteld en ik vind het gewoon erg dat ik anderen mijn dingen moet laten opknappen. Kamertje schilderen kan ik niet, zware dingen versjouwen lukt ook niet.
En idd wat iedereen zegt: iedereen is anders (zwanger)!!!
Maar ondertussen kan ik dus bijna niets meer doen. Boodschappen, stofzuigen etc... En ik ben altijd erg onafhankelijk geweest. Mag van fysio niet teveel lopen( lukt ook niet meer, evenals fietsen) dus alles moet met de auto. Hoe lullig het stukje ook is. Thuis zit ik veel op de bank. Niet helemaal hoe ik het me had voorgesteld en ik vind het gewoon erg dat ik anderen mijn dingen moet laten opknappen. Kamertje schilderen kan ik niet, zware dingen versjouwen lukt ook niet.
En idd wat iedereen zegt: iedereen is anders (zwanger)!!!
maandag 11 juni 2007 om 10:27
bieb, als het niet meer gaat op je werk, dan zeg je dat toch tegen je baas? nee heb je, ja kun je krijgen. brutalen hebben de halve wereld, en zo kan ik nog wel 10 cliché's opnoemen, die van toepassing zijn, maar daar word je vast niet blijer van. ik had achteraf gezien ook moeten zeggen: schijt, ik trek het niet meer, ik ga NOG minder werken, ik kom wel weer als ik zwanger-af ben...en ik was al met 20 weken van 5 naar 4 dagen gegaan!
sterkte!
sterkte!
maandag 11 juni 2007 om 10:32
Wat mij persoonlijk betreft, werd mijn zwangerchap juist zwaar óverschat. Ik mocht van mijn man ineens niks meer te doen bij de verbouwing, ik hoefde niet meer mee te helpen bij de jaarlijkse grote schoonmaak van mijn vrijwilligerswerk, mocht van mijn werkgever nog geen vuilniszak naar buiten brengen...... Beetje overdreven allemaal......
Maar goed, ik voelde me dan ook fantastisch, hoewel af en toe wel erg moe. En ik had lichamelijk ook een eitje van een zwangerschap, helemaal geen klachten of zo. Als dat allemaal anders is en je omgeving reageert dan ook nog eens heel anders, kan ik me voorstellen dat dat niet zo prettig is.
Maar goed, ik voelde me dan ook fantastisch, hoewel af en toe wel erg moe. En ik had lichamelijk ook een eitje van een zwangerschap, helemaal geen klachten of zo. Als dat allemaal anders is en je omgeving reageert dan ook nog eens heel anders, kan ik me voorstellen dat dat niet zo prettig is.
..
maandag 11 juni 2007 om 10:40
Blindje, ik lees dat je weer zwanger bent! Gefeliciteerd.
Ik wil je meteen ook veel sterkte wensen met de misselijkeheid. Mocht je het echt niet redden, dan heb ik misschien een tip voor je: Tijdens mijn laatste zwangerschap kreeg ik Zofran, dat stopte het overgeven onmiddelijk. Misschien is dat iets wat je door slechte dagen heenhelpt en er voor zorgt dat je minder roofbouw op je lichaam pleegt.
maandag 11 juni 2007 om 10:41
Het verschilt per zwangerschap, en de een 'klaagt' misschien wat meer als de ander.
Ik kan me totaal niet voorstellen dat er zwangere vrouwen zijn die vanaf een week of 20 (bijna) niks meer kunnen doen.
Ook ken ik iemand die zwanger is en meteen al vanaf dag 1 loopt te zeuren over moeheid, misselijk, ze kan meteen niks meer etc. Nu is het als ze niet zwanger is precies hetzelfde.
Ik geloof best dat er vrouwen zijn die het echt moeilijk hebben tijdens hun zwangerschap, maar voor mij is dat gewoon moeilijk voor te stellen. Ik denk dat dat voor andere mensen ook zo is, vooral als het mannen zijn of vrouwen die OF nooit zwanger zijn geweest OF die een makkelijke zwangerschap hadden.
Ik kan me totaal niet voorstellen dat er zwangere vrouwen zijn die vanaf een week of 20 (bijna) niks meer kunnen doen.
Ook ken ik iemand die zwanger is en meteen al vanaf dag 1 loopt te zeuren over moeheid, misselijk, ze kan meteen niks meer etc. Nu is het als ze niet zwanger is precies hetzelfde.
Ik geloof best dat er vrouwen zijn die het echt moeilijk hebben tijdens hun zwangerschap, maar voor mij is dat gewoon moeilijk voor te stellen. Ik denk dat dat voor andere mensen ook zo is, vooral als het mannen zijn of vrouwen die OF nooit zwanger zijn geweest OF die een makkelijke zwangerschap hadden.
maandag 11 juni 2007 om 10:43
Hihi... Ben jij inderdaad kreeft geboren in 1977?
Dan ligt het waarschijnlijk aan de sterren. Ik denk er precies zo over als jij. Geen problematische zwangerschappen gehad (in tegendeel), maar ik vind zwanger zijn ook echt niet leuk. Wat dat betreft vind ik dat zwanger zijn zwaar OVERschat wordt, qua roze wolk enzo...
Als het gaat over fysieke problemen zoals BI, vermoeidheid, misselijkheid: dat is bij iedereen anders en ik zal niet oordelen over zwangere mensen. En wat dan nog: als mensen oordelen. Zelf weet je toch wel beter! Je hoeft je niet te verantwoorden tegenover anderen.
maandag 11 juni 2007 om 10:49
Over het niets meer kunnen doen aan het begin van de zwangerschap: Dat komt dus echt voor. De laatste keer dat ik zwanger was lag ik met 6 weken in het ziekenhuis en ben daar gebleven tot 11 weken. Dit ivm uitdroging als gevolg van overmatig braken. Ik lag daar alleen op een kamer (geen tv, niet te veel bezoek (alleen mijn man, kind en ouders) aan een infuus en op een gegeven moment ook sondevoeding. Voor mensen die het niet kennen is het iets wat ze zich niet kunnen voorstellen. Bij de een duurt dit 9 maanden en bij de ander maar tot een week of 16. Gelukkig is het iets wat niet zo heel veel voorkomt.
maandag 11 juni 2007 om 10:57
Ghehe, ja ook een kreeftje. Maar ik geloof niet in astrologie
Ik denk dat de zwangerschapskwalen niet tussen de oren zitten.
Ik ben over het algemeen een heel nuchter persoon, met weinig lichamelijke kwalen en een hoge verdraagzaamheid. Maar de 1e 3 maanden van mijn zwangerschap was ik doodmoe en de hele dag door misselijk. In de 13e week verdween dat. Dat zat niet tussen mn oren, dat weet ik heel zeker.
De eerste 3 maanden heb ik gewoon doorgewerkt, maar als ik thuis kwam stortte ik letterlijk op de bank in elkaar. Koken en boodschappen heeft mn vriend toen gedaan (erg lief van hem).
Ik heb ook een rustige kantoorbaan. Als ik bv kleuterjuf was geweest, of de hele dag op pad had gemoeten voor meetings, had ik het echt niet getrokken allemaal.
