Wordt zwanger ZIJN onderschat?

Qwertu, dat had ik ook een beetje. Je zit thuis dus je hele leven moet afgelopen zijn. En oh wee, als je er een keertje leuk uitziet, want je bent niet lekker en zou toch echt in een joggingbroek met vette haren en geen make up op de bank moeten liggen...

.

Hear hear, inderdaad, de anticipatie van klachten van sommige zwangeren, dát is waar ik me aan kan ergeren. Collega van me is 17 weken zwanger en vertelde me gisteren dat ze gaat proberen een briefje van de dokter te krijgen om een paar dagen thuis te zitten. Ze hoest momenteel en is bang dat dat eventueel ernstiger gaat worden en omdat ze zwanger is zou ze dan geen medicatie mogen en dus gaat ze liever vantevoren thuis zitten. Zal ik wel onaardig zijn, maar dat vind ik dus echt aanstelleritus.



En ja, tuurlijk staan ze hier op voor je, zeer beleefd volkje. Ik moet zeggen, heb ik Engeland over het algemeen ook goede ervaringen, maar goed, ben er niet dagelijks natuurlijk!

Dit was dus een reactie op Bloempje.

En ja, ik blijf erbij dat sommige zwangere vrouwen zich aan kunnen stellen en als mensen hier zich persoonlijk aangesproken voelen spijt me dat, dat was niet de bedoeling.



En nu ga ik lunchpauze houden cq kotsen. Gaat niet goed met de kotserij vandaag. Go on, noem me een aansteller! :P

Ik heb medisch gezien twee goede zwangerschappen gehad, maar ik vond het wel behoorlijk zwaar (letterlijk en figuurlijk) Ben (denk ik) niet echt een klager geweest, maar bij de eerste ben ik halverwege een dag minder gaan werken omdat ik het qua vermoeidheid anders niet trok (ben trouwens toen zo stom geweest om daar vrije dagen voor op te nemen, had me achteraf gewoon ziek moeten laten melden voor die dag per week). Op het laatst wist ik vaak echt niet meer waar ik het moest zoekn, was hoogzomer, hield vocht vast als een watermeloen en kon niet langer dan een half uur op miin benen staan vanwege de pijn in mijn aderen.

Bij de tweede werkte ik nog maar drie dagen en ook dat heb ik niet vol kunnen houden tot het eind, heb 2 weken eerder mijn verlof moeten laten ingaan omdat beeb mijn hele buikspieren en ribben had gekneusd met dat harde getrap van hem.



en...ik had vaak gewoon ook echt moeite om te concentreren op mijn werk, wilde wel, maar alles ging echt zoveel trager als dat ik wilde!



Vind het best heel erg jammer dat ik geen fluitende zwangerschappen heb gehad. Zelfs toen ik eenmaal verlof had, had ik nauwelijks puf om wat te doen. Maar ja ieder mens is anders en iedere zwangerschap is anders, maar leuk??? neuh dat niet.

.

Dit was dus een reactie op Bloempje.

En ja, ik blijf erbij dat sommige zwangere vrouwen zich aan kunnen stellen en als mensen hier zich persoonlijk aangesproken voelen spijt me dat, dat was niet de bedoeling.

Ach, degenen die zich werkelijk aanstellen, zullen zich vanzelf wel aangesproken voelen....

Vanmorgen ging het redelijk. Dus zie ik er ook redelijk uit. Dus word er meteen geroepen dat ik er goed uitzie en gelukkig niet zo misselijk ben als de laatste keer. Als ik dan vertel dat het helaas wel zo erg is als de vorige keer, zegt men rustig dat dat niet kan. Ik zie er toch nog goed uit. Ze hadden me gisteravond eens moeten zien zeg, pfffff.

.

.

Bij jou vind ik het ook nog wel beetje anders, Qwertu, ivm je chronische ziektes. Maar los daarvan, die bandenpijn en rugpijn hebben niets met die ziektes te maken en álles met de zwangerschap, zoals iedere zwangere vrouw. Zeg je zelf ook, dat het zwangerschapsgeresulteerd is. Waarom schakelt dat jóu zowat uit? Ligt jouw pijngrens dan dus ook een stuk lager?

Geen oordeel overigens, gewoon interesse.

Hahaha! Zwangerschapsgeresulteerd!



Zwangerschapgerelateerd, dus.

Ik denk dat het voor mij wel opgaat, een lagere pijngrens...ben een watje altijd al geweest, wordt knap sjaggie van pijn. Ben ook geen goede sporter, want ik kan niet door een pijngrens heengaan.:$

Natuurlijk zijn er vrouwen die zich aanstellen. Dat heeft niks met de zwangerschap te maken, die zouden bij wijze van spreken ook al thuis blijven als ze hun teen stoten, ze hebben nu alleen een mooi excuus, want zwanger. Helaas verpesten deze vrouwen het voor diegenen die wel degelijk ergens last van hebben.



Zelf heb ik me nog geen een dag ziek gemeld op mijn werk sinds mijn zwangerschap. Ik was dan ook niet ziek. Wel moe, maar niet ziek. Ik probeer het juist op andere manieren op te lossen, vroeg naar bed, weekend rustig en af en toe een dagje thuis werken. Vandaag werk ik ook thuis, maar ik heb net wel twee uur liggen slapen. De bedoeling was om even een half uurtje te gaan liggen, maar ik werd twee uur later wakker. Nu kan ik daarvan balen, want twee uur niks gedaan. Aan de andere kant, je valt niet voor niks twee uur in een vaste slaap. Maar stel ik mij dan aan, of zeur of klaag ik, als ik zeg dat het weleens zwaar is of dat ik moe ben?



Want ik baal er gewoon van dat ik niet mee zo productief ben qua werk als voor mijn zwangerschap. Voor mijn gevoel is mijn productiviteit met 50% gedaald, helaas. En ik probeer echt om dat weer op te krikken, maar tot nu toe is het hoe drukker ik me maak hoe minder productief ik uiteindelijk ben. En dat is toch echt te wijten aan de zwangerschap ben ik bang, en in die zin wordt een zwangerschap misschien onderschat, iedereen gaat ervan uit dat je gewoon op je oude level door blijft presteren. Fantastisch als je zwanger bent en dat ook gewoon lukt. Voor mijn gevoel faal ik nu het niet lukt en moet ik me daar voor verantwoorden en heb ik het gevoel dat ik me aanstel.

.

.

.

Ik weet niet of het wordt onderschat. Door sommige mensen misschien wel en waarschijnlijk ook door mijzelf, haha. Ik snap bij anderen heel goed dat die er veel last van kunnen hebben en ik weet dat er meer bij kan komen kijken. Maar als je in principe geen echt klachten hebt, dan valt het volgens mij allemaal best mee. Ja je moet alles iets aanpassen misschien, kan niet meer zo hard door hollen als voorheen, maar opzich valt het allemaal wel mee.

Maar ik moet zeggen dat ik een prachtige zwangerschap heb gehad. Ik was in het begin wel moe (achteraf ook niet gek, werkte 3 dagen waarbij ik ruim 12 uur van huis was, liep npg een dag stage en ging een middag/avond naar school, daarnaast dus nog huiswerk en een huishouden), maar ik ging gewoon door en ontkende het voor mezelf. Plofte `s avonds wel uitgeteld op de bank neer. Achteraf snapten mijn collega`s waarom ik zo wit was, ze waren al bang dat ik in zou storten omdat ik er zo moe uitzag, haha. Gelukkig was ik niet echt misselijk, alleen maar moe. Daarna een aantal prima maanden gehad (vanaf week 16 werd de vermoeidheid minder), toen ik van school en stage vakantie had ben ik tijdelijk 4 dagen gaan werken en op mijn vrije dag deed ik dan mijn huishouden (had denk ik nesteldrang, haha), maar dat was eigenlijk wel wat veel. Met bijna 30 weken was in 1 dag de huiskamer, badkamer, toilet, 3 slaapkamers en de zolder schoonmaken, stofzuigen en wat gedweild moest worden dweilen, toch een beetje te veel van het goede. Maar dat ik dat nog kon zegt toch dat ik me erg goed voelde. Aan het einde werd het wel wat zwaarder en mocht ik van collega`s niet meer zo veel tillen.

Ik had juist het gevoel dat anderen het zwaarder inschatten dan ikzelf. Mijn collega`s en leidinggevende vonden het juist te zwaar voor mij en mijn leidinggevende heeft me toen halve dagen ziekgemeld (laatste 2 weken voor mijn verlof, had zelf al 1 dag vrij opgenomen van vrije dagen) zodat ik zelf kon kijken hoelaat ik weg wilde. Maar bleef dan nog bijna tot het einde. Zelf vond ik het wel meevallen.

Ben uiteindelijk ook 2 dagen voor mijn bevalling nog naar school geweest.

Maar ik ben me er terdegen van bewust dat niet iedereen zo`n goede zwangerschap heeft. Maar sosm vind ik wel dat mensen zich te snel ziek melden. Collega had op zich een goede zwangerschap, maar als ze een nacht niet goed geslapen had melde ze zich ziek, dat snap ik dan niet. Dat zou ik nooit doen. Maar ik neem eerder vrije dagen op als ik bang ben dat het anders mis zal gaan.

Maar ik denk ook dat het soms meer met instelling te maken heeft. De een meld zich gewoon eerder ziek dan de ander. En dan bedoel ik echt niet dat veel zwangeren zich om niets ziek melden, want als je bi hebt, of extreem misselijk bent, of ..... zo valt er nog veel meer te noemen, dan is het gewoon zwaar. Maar je ziek melden omdat je een nachtje niet goed geslapen hebt, tja dat zou ik persoonlijk niet kunnen.

Maar misschien meld ik me soms niet snel genoeg ziek, want mijn collega`s geven daar soms juist commentaar op, dat ik ook aan mezelf moet denken. Het gaat idd om de balan te vinden en die ligt voor iedereen anders. En bij sommigen dnek ik, doe eens wat rustiger aan en bij andere denk ik idd jemig je bent niet ziek hoor, stel je niet zo aan. (maar ja dat is hetzelfde bij mensen die niet zwanger zijn, sommigen klagen om alles, beetje verkouden en een slechte nacht: ik ben ziek en een ander loopt door en meld zich pas ziek als hij/zij echt letterlijk bijna omvalt)



Maar het is wel lastig dat je niet kunt voelen hoe een ander iets voelt, want daardoor kun je ook niet zien hoe zwaar iemand het heeft. En aangezien mensen toch vaak vergelijke en conclusies trekken terwijl dat dus niet kan kom je dus met die scheve verhoudingen en het onbegrip te zitten.

en helaas heb je ook altijd mensen die het wel als excuus gebruiken en daardoor ontstaat er ook meer onbegrip voor de mensen die het echt zwaar hebben.

.

.

Yep ik woon in Dublin, dus wel degelijk een stadsbus. En nogmaals, zelf zou ik altijd mijn plaats afstaan aan andere zwangeren, maar voor mezelf vond ik het niets, baalde een beetje als iedereen naar me staarde als iemand me zijn/haar plaats aanbood. En om staan in een bus ronduit gevaarlijk te noemen vind ik trouwens ook een tikje overdreven.

Overdreven? Misschien een beetje, voor het grapje, maar ik nodig je uit om een keer in een Amsterdamse stadsbus te komen staan.

Maar Darsjhan, er hoeft toch geen sprake te zijn van een problematisch verloop om het te kunnen onderschatten? Ook normale vermoeidheid, pijn en misselijkheid kunnen ervoor zorgen dat je niet meer kunt doen wat je altijd doet. En dan valt het vies tegen als je omgeving van je verwacht dat je wél doet wat je altijd doet (qua werk, qua huishouden, qua verzorging van eventuele kinderen, qua sociaal leven... waarbij op de laatste dan maar beknibbeld wordt).

Qwertu, dit bedoel ik nou juist precies te zeggen! Natuurlijk is het heel logisch dat als je zwanger bent dat je niet meer alles in hetzelfde tempo kan dan voorheen. Het is alleen jammer als anderen dat niet inzien en van je verwachten dat je precies hetzelfde doet als voorheen in hetzelfde tempo.

Vana ik ben niet geheel wereldvreemd, maar bedankt voor de uitnodiging.



Qwertu, sorry als ik je (onbedoeld) op je tenen getrapt hebt. Uiteraard snap ik best dat er uitzonderingen zijn en dat sommige mensen he-le-maal uitgeteld zijn door de voorbeelden die ik noemde. En ik lees nu ook dat jij sowieso gezondheidsklachten hebt.

Maar eerlijk is eerlijk, de meeste zwangere vrouwen hebben toch zeker geen rugpijn in week 7? Of hebben zo'n verschrikkelijke bandenpijn dat ze niet meer kunnen functioneren? Kom op zeg.

.

het moeilijke is dat je je prima en ongeloofelijk fit kunt voelen tijdens je zwnagerschap en dat er ook mensen zijn die zich vreselijk moe, misselijk en zwak voelen.

Als je een perfecte zwangerschap hebt gehad kun je je niets voorstellen bij het feit dat iemand zich doodziek kan voelen.

Met mijn BI kan ik me absoluut niet voorstellen hoe het is om zwnager te zijn en normaal rond te lopen. Getuige de aantal zwangere die ik deze week nog in de stad zag rondhuppelen op hoge hakken is het blijkbaar wel mogelijk.

Ik ben 3 maanden geleden bevallen en loop nog steeds op de platste schoenen die ik heb.

Gedurende de ICSI behandeling ben ik 1 dag thuis geweest namelijkd e dag van de punctie (ik had geluk want het was mijn vrije dag ) verder heb ik me nooit ziek gemeld, ook niet toen ik eierstokken had die tien keer te groot waren. Ik heb eerst alles geprobeert voordat ik me tijdens mijn zwnagerschap ziekmeldde, invalidenplaats, krukken, halve dagen werken, rolstoel. En  als je dan met harde buiken van de stress thuis komt te zitten, je kunt niet meer autorijden door de BI, je man moet je overal naartoe rijden in een rolstoel wordt je afgestraft door collega's die achter je rug om roddelen.



jullie merken het al, nog heel wat oud zeer.;(