Kinderen
alle pijlers
Zoon van zestien laat iedereen altijd wachten
zaterdag 29 augustus 2020 om 15:52
Titel zegt het al... Zoon van zestien is een ramp met tijdsinschatting. Komt heel vaak te laat op school, laat z’n vrienden wachten. Hij denkt altijd dat hij zeeën van tijd heeft of dat de tijd stilstaat of zo.
We maken hem inmiddels ook niet meer wakker voor school, het kost ons te veel moeite en energie om hem aan te sporen. We proberen het hem echt zelf uit te laten zoeken, want het moet zijn verantwoordelijkheid zijn en wij zijn toch ook niet echt succesvol.
Als hij z’n wekker zet om 7 uur denkt hij dat hij alle tijd van de wereld heeft. Uitgebreid ontbijten, uitgebreid douchen. Hij moet voor school om 8:05 de deur uit. Gisteren stond hij om 8:01 luid zingend met muziek zich heerlijk in te zepen. Ik vroeg: “Weet je ook hoe laat het is?” Hij dacht ongeveer 7:40...
Hij verliest zichzelf in z’n activiteiten. Vanochtend had hij om 10 uur met iemand afgesproken. Ruim op tijd opgestaan. En dan is hij gewoon een halfuur aan het kletsen en lachen met z’n broertje, en dan is er voor zijn gevoel geen tijd voorbij gegaan.
Hij denkt ook al jaren van tevoren dat douchen hij hem drie minuten duurt. Dus als hij over tien minuten met een vriend heeft afgesproken, gaat hij gerust nog even douchen. “Want dat duurt maar drie minuten”. Hij lijkt ook helemaal niet te leren ervan. Als je zegt douchen duurt bij jou 20-25 minuten, is dit gewoon niet waar. Muziek luisteren onder de douche vertraagt heel erg, maar dag ziet hij ook niet in. Kletsen met z’n broertje of even z’n telefoon pakken kost volgens hem ook geen tijd.
Het is een heel lieve jongen, maar dit is echt een rampenkantje van hem. Z’n twee beste vrienden zijn hetzelfde, hij krijgt dus regelmatig een koekje van eigen deeg. Maar ook daar leert hij niet van.
Iemand tips? Ik maak me hier zo druk om...
We laten hem er keer op keer tegenaan lopen, maar het is nooit erg genoeg om tot inzicht/inkeer te komen. Juist door z’n charmes en vriendelijke karakter verder wordt nooit iemand echt boos, ook school niet.
We maken hem inmiddels ook niet meer wakker voor school, het kost ons te veel moeite en energie om hem aan te sporen. We proberen het hem echt zelf uit te laten zoeken, want het moet zijn verantwoordelijkheid zijn en wij zijn toch ook niet echt succesvol.
Als hij z’n wekker zet om 7 uur denkt hij dat hij alle tijd van de wereld heeft. Uitgebreid ontbijten, uitgebreid douchen. Hij moet voor school om 8:05 de deur uit. Gisteren stond hij om 8:01 luid zingend met muziek zich heerlijk in te zepen. Ik vroeg: “Weet je ook hoe laat het is?” Hij dacht ongeveer 7:40...
Hij verliest zichzelf in z’n activiteiten. Vanochtend had hij om 10 uur met iemand afgesproken. Ruim op tijd opgestaan. En dan is hij gewoon een halfuur aan het kletsen en lachen met z’n broertje, en dan is er voor zijn gevoel geen tijd voorbij gegaan.
Hij denkt ook al jaren van tevoren dat douchen hij hem drie minuten duurt. Dus als hij over tien minuten met een vriend heeft afgesproken, gaat hij gerust nog even douchen. “Want dat duurt maar drie minuten”. Hij lijkt ook helemaal niet te leren ervan. Als je zegt douchen duurt bij jou 20-25 minuten, is dit gewoon niet waar. Muziek luisteren onder de douche vertraagt heel erg, maar dag ziet hij ook niet in. Kletsen met z’n broertje of even z’n telefoon pakken kost volgens hem ook geen tijd.
Het is een heel lieve jongen, maar dit is echt een rampenkantje van hem. Z’n twee beste vrienden zijn hetzelfde, hij krijgt dus regelmatig een koekje van eigen deeg. Maar ook daar leert hij niet van.
Iemand tips? Ik maak me hier zo druk om...
We laten hem er keer op keer tegenaan lopen, maar het is nooit erg genoeg om tot inzicht/inkeer te komen. Juist door z’n charmes en vriendelijke karakter verder wordt nooit iemand echt boos, ook school niet.
anoniem_395304 wijzigde dit bericht op 29-08-2020 15:58
0.15% gewijzigd
maandag 7 september 2020 om 09:47
Noem mij maar streng, maar ik zou hem 2 weken doorlopend op z’n huid zitten. Wakker maken, begeleiden naar de douche, waken over de tijd, tijd van aankleden bewaken, mee naar beneden, erbij blijven tot de boterhammen naar binnen zijn, meelopen naar de fiets en zorgen dat hij perfect op tijd wegfietst. Desnoods meefietsen om ervoor te zorgen dat hij onderweg niet ergens gaat trutten.Verrassingswolkje schreef: ↑07-09-2020 09:37Dit is helemaal waar! Als het geen pannenkoeken waren, had hij wel wat anders verzonnen.
En dat elke dag, 2 weken lang.
En als het daarna op oude voet ver gaat zou ik m’n handen eraf halen. Maar het dan ook compleet negeren. Laat hem maar in z’n eigen valkuilen lopen. Hij zal problemen krijgen op school, met vrienden, familie, in het sociale leven. Prima..... laat hem z’n eigen battles maar pikken.
maandag 7 september 2020 om 09:48
Twee weken is niks... dit doen wij al jaren. En het lukt dus niet.Bergje65 schreef: ↑07-09-2020 09:47Noem mij maar streng, maar ik zou hem 2 weken doorlopend op z’n huid zitten. Wakker maken, begeleiden naar de douche, waken over de tijd, tijd van aankleden bewaken, mee naar beneden, erbij blijven tot de boterhammen naar binnen zijn, meelopen naar de fiets en zorgen dat hij perfect op tijd wegfietst. Desnoods meefietsen om ervoor te zorgen dat hij onderweg niet ergens gaat trutten.
En dat elke dag, 2 weken lang.
En als het daarna op oude voet ver gaat zou ik m’n handen eraf halen. Maar het dan ook compleet negeren. Laat hem maar in z’n eigen valkuilen lopen. Hij zal problemen krijgen op school, met vrienden, familie, in het sociale leven. Prima..... laat hem z’n eigen battles maar pikken.
maandag 7 september 2020 om 09:50
Wat voor problemen voorziet iedereen toch? Het land zit vol met mensen die overal te laat komen, die zijn best heel gelukkig hoor.Bergje65 schreef: ↑07-09-2020 09:47Noem mij maar streng, maar ik zou hem 2 weken doorlopend op z’n huid zitten. Wakker maken, begeleiden naar de douche, waken over de tijd, tijd van aankleden bewaken, mee naar beneden, erbij blijven tot de boterhammen naar binnen zijn, meelopen naar de fiets en zorgen dat hij perfect op tijd wegfietst. Desnoods meefietsen om ervoor te zorgen dat hij onderweg niet ergens gaat trutten.
En dat elke dag, 2 weken lang.
En als het daarna op oude voet ver gaat zou ik m’n handen eraf halen. Maar het dan ook compleet negeren. Laat hem maar in z’n eigen valkuilen lopen. Hij zal problemen krijgen op school, met vrienden, familie, in het sociale leven. Prima..... laat hem z’n eigen battles maar pikken.
maandag 7 september 2020 om 09:51
Iets van de langere adem: Ga het gesprek aan met school.
Ik zou een regel niet gek vinden als: alles wat je mist moet je dubbel inhalen, en als je dat vaker doet 3 dubbel.
Waarom: Omdat de school méér doet dan alleen wiskunde en frans leren. Ze bereiden de kinderen voor op het echte leven waar te laat komen niet altijd gewaardeerd wordt.
Het is echt stom als hij er mee wegkomt want het gaat hem gewoon een baan of twee kosten later.
Ik zou een regel niet gek vinden als: alles wat je mist moet je dubbel inhalen, en als je dat vaker doet 3 dubbel.
Waarom: Omdat de school méér doet dan alleen wiskunde en frans leren. Ze bereiden de kinderen voor op het echte leven waar te laat komen niet altijd gewaardeerd wordt.
Het is echt stom als hij er mee wegkomt want het gaat hem gewoon een baan of twee kosten later.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
maandag 7 september 2020 om 09:52
Dit weet je omdat zij het zeggen? Maar niet omdat je het zelf nog weet?Verrassingswolkje schreef: ↑29-08-2020 16:14Als ik jullie reacties zo lees, is het behoorlijk hopeloos. Mijn man is ook een zeer slechte tijdsinschatter, maar komt uiteindelijk wel altijd op tijd. Bij hem zit het er meer in dat hij denkt dat hij in een uur drie klussen kan doen, terwijl hij daar in werkelijkheid drie uur voor uit moet trekken.
Mijn vriendinnen en moeder zeggen dat ik ook zo een ramp was vroeger. Iedereen altijd laten wachten. Maar sinds ik op m’n dertigste een serieuze baan kreeg, ben ik
Juist altijd een klein halfuur te vroeg op m’n werk. Omdat in rustig wil starten. Het is bij mij dus vanzelf goedgekomen, maar het was wel laat...
Maar ik erger me er wel aan. Hij presteerde het zelfs om nog even eieren te gaan bakken terwijl we met een kwartier op vakantie zouden gegaan.
maandag 7 september 2020 om 09:54
Mag ik een vraag stellen in dit topic? Aan alle ervaringsexperts op het gebied van tijdsdislexie?
Ik ben zelf gezegend met een enorm goed planningsvermogen. Tijden inschatten kan ik op de minuut. Kom nooit ergens te laat en ben altijd goed voorbereid. Het zou me meer energie kosten om ergens te láát te komen.
Goed. Mijn dochter heeft dit gen helaas niet overorven... vermoeden van add. Enorm veel moeite met executieve taken. Ze is nu 9 en ervaart zelf (net als de zoon van to) geen enkel probleem. Behalve dat ze het vervelend vindt dat ik continue achter haar broek aan zit.
Ik lees boeken over dit onderwerp, maak planningen met haar (wat dan 1-2 dagen goed gaat, uit nieuwigheid), werken niet met straf, probeer haar meer vrijheid te geven etc. Maar het grootste probleem is dat ik me gewoon niet kan verplaatsen in hoe zij denkt.
Ik denk echt “hoe moeilijk kan het zijn??”. Daarom vind ik het zo interessant om de worsteling te lezen van mensen die het zelf ervaren.
Hebben jullie tips? Wat had je vroeger graag voor hulp gehad? Meer vrijheid of juist meer begeleiding? Ik worstel hier enorm mee. We hebben hulp vanuit een gespecialiseerd bureau, maar ik merk dat zij, net als ik, zich niet voldoende kunnen inleven in mijn dochter.
Ik ben zelf gezegend met een enorm goed planningsvermogen. Tijden inschatten kan ik op de minuut. Kom nooit ergens te laat en ben altijd goed voorbereid. Het zou me meer energie kosten om ergens te láát te komen.
Goed. Mijn dochter heeft dit gen helaas niet overorven... vermoeden van add. Enorm veel moeite met executieve taken. Ze is nu 9 en ervaart zelf (net als de zoon van to) geen enkel probleem. Behalve dat ze het vervelend vindt dat ik continue achter haar broek aan zit.
Ik lees boeken over dit onderwerp, maak planningen met haar (wat dan 1-2 dagen goed gaat, uit nieuwigheid), werken niet met straf, probeer haar meer vrijheid te geven etc. Maar het grootste probleem is dat ik me gewoon niet kan verplaatsen in hoe zij denkt.
Ik denk echt “hoe moeilijk kan het zijn??”. Daarom vind ik het zo interessant om de worsteling te lezen van mensen die het zelf ervaren.
Hebben jullie tips? Wat had je vroeger graag voor hulp gehad? Meer vrijheid of juist meer begeleiding? Ik worstel hier enorm mee. We hebben hulp vanuit een gespecialiseerd bureau, maar ik merk dat zij, net als ik, zich niet voldoende kunnen inleven in mijn dochter.
En dat ongemak van ze begrijp ik pas écht nu ik er zo mee geconfronteerd word.
maandag 7 september 2020 om 09:58
Ik had voor mijn jongere ik graag gehad dat ze hadden gezien hoe ik me voelde. Dat ik een keer een knuffel had gekregen ipv straf.
Toevoeging. Die zoektocht naar wat er mis met mij was vond ik ook niet tof. Er werd ook nooit iets gevonden trouwens. Dat kwam pas toen ik achter in de twintig was. De gedachte dat er wat aan mij mankeert raak ik echter niet meer kwijt, hoeveel therapie ik er ook tegenaan gooi. Daar ben ik nu ook wel klaar mee dus. Geen therapie meer voor mij, ik kan geen psycholoog meer zien, ze komen me de strot uit.
Toevoeging. Die zoektocht naar wat er mis met mij was vond ik ook niet tof. Er werd ook nooit iets gevonden trouwens. Dat kwam pas toen ik achter in de twintig was. De gedachte dat er wat aan mij mankeert raak ik echter niet meer kwijt, hoeveel therapie ik er ook tegenaan gooi. Daar ben ik nu ook wel klaar mee dus. Geen therapie meer voor mij, ik kan geen psycholoog meer zien, ze komen me de strot uit.
anoniem_394973 wijzigde dit bericht op 07-09-2020 10:03
61.02% gewijzigd
maandag 7 september 2020 om 09:59
Ik heb wel een zeer goed besef van tijd, “voel” ook altijd hoe laat het is. Maar ik onderschat wel altijd hoeveel tijd ik aan dingen kwijt ben. Ik denk dan, ik pak zo m’n sleutels en ren de deur uit. Maar dan kan ik sleutels of schoenen niet vinden, of iets anders duurt langer dan gedacht. Ik heb ook echt een hekel aan plannen.Kippatatenappelmoes schreef: ↑07-09-2020 09:54Mag ik een vraag stellen in dit topic? Aan alle ervaringsexperts op het gebied van tijdsdislexie?
[...]
Hebben jullie tips? Wat had je vroeger graag voor hulp gehad? Meer vrijheid of juist meer begeleiding? Ik worstel hier enorm mee. We hebben hulp vanuit een gespecialiseerd bureau, maar ik merk dat zij, net als ik, zich niet voldoende kunnen inleven in mijn dochter.
Maar goed, aan mij heb je niets. Ik ervaar dit niet als een worsteling. Ik heb m’n leven nu zo ingericht dat leven op de klok niet echt nodig is. En sancties van vroeger zoals je op school moeten melden of nablijven waren geen dingen waar ik mee zat.
maandag 7 september 2020 om 10:01
Precies.Verrassingswolkje schreef: ↑07-09-2020 09:48Twee weken is niks... dit doen wij al jaren. En het lukt dus niet.
maandag 7 september 2020 om 10:02
Jouw eerdere berichten in dit topic hebben me echt geroerd. En idd, die knuffels krijgt ze. Straf niet. Ze is dan ook (gelukkig) vooralsnog alles behalve onzeker en een heel leuk kindRachmaninoff schreef: ↑07-09-2020 09:58Ik had voor mijn jongere ik graag gehad dat ze hadden gezien hoe ik me voelde. Dat ik een keer een knuffel had gekregen ipv straf.
maandag 7 september 2020 om 10:02
Ja zij wel, de mensen die op hen rekenden iets minder. En als het ze op gaat breken bij werk of bij vrienden zijn ze ook wat minder gelukkig. Het is een vreselijk irritante manier van omgaan met jouw tijd, alsof jouw tijd minder belangrijk is dan die van hen.rumforviva schreef: ↑07-09-2020 09:50Wat voor problemen voorziet iedereen toch? Het land zit vol met mensen die overal te laat komen, die zijn best heel gelukkig hoor.
Ik kan een hoop hebben, helemaal van mensen die snappen dat het hun eigen schuld is, maar mensen die lacherig lopen te doen na de zoveelste keer van "Ach ja haha, je kent mij he" of die strontarrogant melden dat ze op tijd zouden kunnen zijn behalve dat ze eerst nog even dit of dat ("Ik heb nog niet gegeten dus je moet nog even wachten") die flikker ik tegenwoordig zonder pardon mijn leven uit. Je gaat maar lekker wieberen met jouw superspeciale persoonlijkheidje waarbij niet op tijd komen een beetje jouw ding is.
Overigens kan mijn vriend ook bijna nooit op tijd komen wegens ADHD maar die kan dus echt niet beter en communiceert hierover als het weer eens scheef is gelopen op een respectvolle manier. ("Zit nu pas in de auto, sorry"). Ik weet dat hij ook echt zijn best doet. Dat is een heel verschil qua houding.
maandag 7 september 2020 om 10:04
Interessant. Mss zit de worsteling juist bij de mensen die wel enorm taakgericht zijnrumforviva schreef: ↑07-09-2020 09:59Ik heb wel een zeer goed besef van tijd, “voel” ook altijd hoe laat het is. Maar ik onderschat wel altijd hoeveel tijd ik aan dingen kwijt ben. Ik denk dan, ik pak zo m’n sleutels en ren de deur uit. Maar dan kan ik sleutels of schoenen niet vinden, of iets anders duurt langer dan gedacht. Ik heb ook echt een hekel aan plannen.
Maar goed, aan mij heb je niets. Ik ervaar dit niet als een worsteling. Ik heb m’n leven nu zo ingericht dat leven op de klok niet echt nodig is. En sancties van vroeger zoals je op school moeten melden of nablijven waren geen dingen waar ik mee zat.
Moeten we accepteren dat mensen nu eenmaal anders in elkaar zitten. Hoewel, ze moet nu op school leren haar huiswerk zelfstandig te plannen, en daar voorzie ik ook nog wel een uitdaging.
anoniem_64bc38c677f45 wijzigde dit bericht op 07-09-2020 10:07
3.79% gewijzigd
maandag 7 september 2020 om 10:05
Ja, het staat die mensen dan vrij om het contact met mij te verbreken. Overigens ben ik niet bevriend met punctuele mensen, want daar houd ik niet van, dus dat probleem heb ik niet.lotus77 schreef: ↑07-09-2020 10:02Ja zij wel, de mensen die op hen rekenden iets minder. En als het ze op gaat breken bij werk of bij vrienden zijn ze ook wat minder gelukkig. Het is een vreselijk irritante manier van omgaan met jouw tijd, alsof jouw tijd minder belangrijk is dan die van hen.
Ik kan een hoop hebben, helemaal van mensen die snappen dat het hun eigen schuld is, maar mensen die lacherig lopen te doen na de zoveelste keer van "Ach ja haha, je kent mij he" of die strontarrogant melden dat ze op tijd zouden kunnen zijn behalve dat ze eerst nog even dit of dat ("Ik heb nog niet gegeten dus je moet nog even wachten") die flikker ik tegenwoordig zonder pardon mijn leven uit. Je gaat maar lekker wieberen met jouw superspeciale persoonlijkheidje waarbij niet op tijd komen een beetje jouw ding is.
Overigens kan mijn vriend ook bijna nooit op tijd komen wegens ADHD maar die kan dus echt niet beter en communiceert hierover als het weer eens scheef is gelopen op een respectvolle manier. ("Zit nu pas in de auto, sorry"). Ik weet dat hij ook echt zijn best doet. Dat is een heel verschil qua houding.
Met punctuele mensen waar ik wel mee te maken heb zal ik ook nooit een concrete tijd afspreken.
maandag 7 september 2020 om 10:22
Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 14:49Okay, ik zal proberen te omschrijven hoe het hier soms gaat als het, omdat ik afgeleid raakte door iets, weer in de soep loopt en ik dus al zie dat ik het alweeeeeeeer niet kan redden om op tijd te komen. Ten eerste voel ik me dan enorm bezwaard en ben ik kwaad op mezelf omdat het al zo vaak gebeurt. Ik hoef maar één seconde mijn aandacht te verslappen en dan vergeet ik tijdelijk het hele concept tijd. De tijd loopt dan gewoon niet, het bestaat niet. Ineens vanuit het niets is het een half uur later in plaats van vijf minuten en ik moet alles nog doen. Ik ren als een kip zonder kop met halve make-up en mijn haar nog nat in paniek door het huis. Sleutels, sleutels, neeee please... echt please god help me nu één keer dan. In de auto, neeeeee.. neeee... vergeten te tanken gisteren.. De tranen voel ik opkomen maar dat mag niet want mijn make-up mag niet uitlopen, ik moet er normaal uitzien. Niet als iemand met een mental breakdown. God, wat zullen ze weer denken. Weer te laat... Smoesjes verzin ik al lang niet meer. Dat heeft geen nut namelijk als je zo vaak te laat komt.
Adem in, adem uit.. Doe normaal. Wordt rustig. Ik stap uit de auto, zet mijn fake smile op en als de relaxedheid zelve stap ik het kantoor binnen. Daar werk ik de hele dag op een lege maag want ik had geen tijd meer om te eten en om eten mee te nemen.
En dat alles gebeurt meerdere keren per week. Ik heb alles geprobeerd om het te veranderen want het is echt alles behalve leuk. Dat mensen vaak boos op me worden doet me ook verdriet. Ze zien niet hoe zo'n strijd het soms is en hoewel het aan de buitenkant lijkt dat ik totaal geen moeite doe en onverschillig ben is dat niet het geval.
Ik moet mezelf wel eeuwig verdedigen en krijg waaromvragen waar ik zelf het antwoord niet op heb.
Het is gewoon rot als het zo gebagateliseerd wordt. Altijd worden vragen gesteld en dan komt er na je uitleg oooooh, dat heb ik ook wel eens. Ja. Wat moet ik daar nou mee.
Dat je tank leeg is heeft toch niks met tijd te maken? Dat je sleutels niet op een vaste plek liggen heeft toch niks met tijd te maken? En dan schrijf je dat je alles geprobeerd hebt?
Je kan je gewoon beter voorbereiden en gewoontes inbouwen, zoals je auto standaard met (half)volle tank voor de deur parkeren, sleutels vaste plek in huis geven, ontbijt en lunch avond van te voren klaarzetten, tas inpakken, appel of banaan mee, dan heb je nooit een lege maag.
Je zegt wel dat je het belangrijk vindt, maar je vindt het blijkbaar toch niet belangrijk genoeg.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
maandag 7 september 2020 om 10:24
Ik had zoveel aan mijn hoofd dat op tijd komen nog het minste issue was.Kippatatenappelmoes schreef: ↑07-09-2020 09:54Mag ik een vraag stellen in dit topic? Aan alle ervaringsexperts op het gebied van tijdsdislexie?
Ik ben zelf gezegend met een enorm goed planningsvermogen. Tijden inschatten kan ik op de minuut. Kom nooit ergens te laat en ben altijd goed voorbereid. Het zou me meer energie kosten om ergens te láát te komen.
Goed. Mijn dochter heeft dit gen helaas niet overorven... vermoeden van add. Enorm veel moeite met executieve taken. Ze is nu 9 en ervaart zelf (net als de zoon van to) geen enkel probleem. Behalve dat ze het vervelend vindt dat ik continue achter haar broek aan zit.
Ik lees boeken over dit onderwerp, maak planningen met haar (wat dan 1-2 dagen goed gaat, uit nieuwigheid), werken niet met straf, probeer haar meer vrijheid te geven etc. Maar het grootste probleem is dat ik me gewoon niet kan verplaatsen in hoe zij denkt.
Ik denk echt “hoe moeilijk kan het zijn??”. Daarom vind ik het zo interessant om de worsteling te lezen van mensen die het zelf ervaren.
Hebben jullie tips? Wat had je vroeger graag voor hulp gehad? Meer vrijheid of juist meer begeleiding? Ik worstel hier enorm mee. We hebben hulp vanuit een gespecialiseerd bureau, maar ik merk dat zij, net als ik, zich niet voldoende kunnen inleven in mijn dochter.
Daarna woonde ik vanaf mijn 15e zelfstandig.
Ik had veel krediet, schattig uitziend meisje, werkte hard en ben heel ijverig. Dus ik kwam met veel weg.
Op het mbo (!!!) heeft een docente er een issue van gemaakt.
Ik moest met haar wekelijks mijn agenda doornemen, geleerd 1 kleur pen te gebruiken (ik zette daarvoor niks op chronologische volgorde en gebruikte leuk een bijna doorzichtig rose pen naast zwart etc).
Ipv van tig leuke opschrijfboekjes, 1 gebruiken, dat soort dingen.
Maar de hulp was meer in de trant van: je bent te perfectionistisch, iedereen heeft wat, het is niet zo erg, je maakt je er zelf te druk om.
Het was en is nergens echt een probleem, ik was en ben vaak te laat maar nooit werk gehad waar er zwaar aan werd getild.
Daarnaast had een leidinggevende me de zin geleerd' te laat waarvoor? '.
Als het werk maar af was en er geen problemen door ontstonden.
Ik heb nu als bijna 50er voor het eerst een baan waar ik echt op tijd moet zijn (docent), maar feitelijk gezien ben ik omdat ze me kennen nooit het eerste uur ingeroosterd.
Dus ben ik nog steeds nergens te laat voor
Ik maakte me er drukker om dan mijn omgeving.
Als je werk maar af is en ik ben en was altijd succesvol op het werk, groeide door etc.
Vrije tijd was het geen issue, ik was nooit de ergste laatkomer, er waren altijd ergere.
Het was toen ook een andere tijd,' ik zie je binnen' of ' ik zie je in de rij' waren normale afspraken, net als dat je rustig 3 winkels afliep en zelf rustig winkelde als je een winkelafspraak had.
maandag 7 september 2020 om 10:26
Rachmaninoff schreef: ↑07-09-2020 09:58Ik had voor mijn jongere ik graag gehad dat ze hadden gezien hoe ik me voelde. Dat ik een keer een knuffel had gekregen ipv straf.
Toevoeging. Die zoektocht naar wat er mis met mij was vond ik ook niet tof. Er werd ook nooit iets gevonden trouwens. Dat kwam pas toen ik achter in de twintig was. De gedachte dat er wat aan mij mankeert raak ik echter niet meer kwijt, hoeveel therapie ik er ook tegenaan gooi. Daar ben ik nu ook wel klaar mee dus. Geen therapie meer voor mij, ik kan geen psycholoog meer zien, ze komen me de strot uit.
Misschien heb je HSVS!!
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
maandag 7 september 2020 om 10:27
Is dat zo? Ik lees toch dat hij het voor elkaar krijgt om eieren of pannenkoeken te bakken smorgens. Dan sta jij op dat moment dus niet in zijn kielzog. Ik bedoel echt, 2 weken lang, smorgens niet van zijn zijde wijken. Ik zou het er desnoods voor over hebben om vakantiedagen op te nemen.Verrassingswolkje schreef: ↑07-09-2020 09:48Twee weken is niks... dit doen wij al jaren. En het lukt dus niet.
maandag 7 september 2020 om 10:29
In dit geval gaat het om TO. Zij is er niet gelukkig mee. Zoonlief overduidelijk wel maar daar gaat dit topic volgens mij niet over.rumforviva schreef: ↑07-09-2020 09:50Wat voor problemen voorziet iedereen toch? Het land zit vol met mensen die overal te laat komen, die zijn best heel gelukkig hoor.
maandag 7 september 2020 om 10:30
Dat gaat erg ver, dan heb je er zelf alleen maar meer last van. En hij zal daardoor heus niet voortaan wel op tijd komen, dat is echt een illusie.Bergje65 schreef: ↑07-09-2020 10:27Is dat zo? Ik lees toch dat hij het voor elkaar krijgt om eieren of pannenkoeken te bakken smorgens. Dan sta jij op dat moment dus niet in zijn kielzog. Ik bedoel echt, 2 weken lang, smorgens niet van zijn zijde wijken. Ik zou het er desnoods voor over hebben om vakantiedagen op te nemen.
Jij denkt dat strengheid zal helpen. Dat is gewoon niet zo.
maandag 7 september 2020 om 10:31
maandag 7 september 2020 om 10:33
Ik schrijf net op dat ik me realiseer dat mijn hulp eruit bestond dat docenten en volwassenen het zielig voor me vinden dat ik er zo mee zat.Rachmaninoff schreef: ↑07-09-2020 09:58Ik had voor mijn jongere ik graag gehad dat ze hadden gezien hoe ik me voelde. Dat ik een keer een knuffel had gekregen ipv straf.
Toevoeging. Die zoektocht naar wat er mis met mij was vond ik ook niet tof. Er werd ook nooit iets gevonden trouwens. Dat kwam pas toen ik achter in de twintig was. De gedachte dat er wat aan mij mankeert raak ik echter niet meer kwijt, hoeveel therapie ik er ook tegenaan gooi. Daar ben ik nu ook wel klaar mee dus. Geen therapie meer voor mij, ik kan geen psycholoog meer zien, ze komen me de strot uit.
En opnoemden wat ik allemaal wel goed deed en niemand perfect was.
Er werd echt niet zwaar aan getild, zo van : die zeurt soms tijdens vergaderingen, die raakt gestrest van twee telefoontjes tegelijk, die kan alleen met een bepaald soort cliënten en het groepje... Ja wat is daarmee.. Je kan hoogstens zeggen dat ze weleens te laat is, maar als dat alles is...
Het werd juist heel erg gerelativeerd.
Maar dat was omdat ik het vanaf mijn 14e tot mijn 18e zelf echt heel dramatisch vond.
Achteraf had het gewoon vele oorzaken en heb ik een soort bovenmenselijke prestatie geleverd, naast dat ik vaak te laat was.
En gelukkig hebben anderen dat gezien.
Misschien helpt relativeren jou ook.
'te laat, waarvoor?'.
En ik breng mezelf ook niet in bepaalde situaties.
Ik ben echt niet degene met de kaartjes, de enige sleutel, die moet openen, geen afspraken op ongure plekken waar mijn vriendin staat te vernikkelen etc.
Maar maak het niet te groot.
Gelukkig ben je niet die luie donder, degene die de kantjes ervanaf loopt, degene die liegt, degene die stookt, degene die altijd ruzie heeft. Ieder heeft wat en jij mag ook ergens niet goed in zijn!
maandag 7 september 2020 om 10:33
Dat weet je niet! Tot nu toe heeft een andere aanpak ook niet echt geholpen.rumforviva schreef: ↑07-09-2020 10:30Dat gaat erg ver, dan heb je er zelf alleen maar meer last van. En hij zal daardoor heus niet voortaan wel op tijd komen, dat is echt een illusie.
Jij denkt dat strengheid zal helpen. Dat is gewoon niet zo.
maandag 7 september 2020 om 10:34
Guess what? Het IS niet zo belangrijk. Ik heb liever een Rachmaninoff in mijn team dan een betweter, bijvoorbeeld. Wie zonder zonde is...Ellerlilalinne schreef: ↑07-09-2020 10:22
Dat je tank leeg is heeft toch niks met tijd te maken? Dat je sleutels niet op een vaste plek liggen heeft toch niks met tijd te maken? En dan schrijf je dat je alles geprobeerd hebt?
Je kan je gewoon beter voorbereiden en gewoontes inbouwen, zoals je auto standaard met (half)volle tank voor de deur parkeren, sleutels vaste plek in huis geven, ontbijt en lunch avond van te voren klaarzetten, tas inpakken, appel of banaan mee, dan heb je nooit een lege maag.
Je zegt wel dat je het belangrijk vindt, maar je vindt het blijkbaar toch niet belangrijk genoeg.
maandag 7 september 2020 om 10:38
Laat ik dan zeggen, bij mij hielp het niet. Ik heb twee zeer punctuele ouders die al in de stress raken bij het idee van te laat komen. Altijd maar bezig met op tijd komen. Dat hebben ze mij ook geprobeerd bij te brengen op zeer dwangmatige manier. Is niet gelukt.
Net zoals rokers die niet kunnen stoppen als ze het niet zelf écht willen, kunnen laatkomers hun patronen niet aanpassen als ze het zelf niet écht willen.
