Kinderen
alle pijlers
Zorgen om verlegen kind
woensdag 30 september 2020 om 13:30
hallo,
Mijn dochter van net 5 is verlegen. Bij het oudergesprek bleek dat ze niks durft te zeggen in de kring of in de klas en op andere kinderen af te stappen. Zelfs als kinderen vragen of ze mee speelt durft ze soms niet. Ze is vaak alleen in de pauze. Zegt vaak niemand wil met me spelen en ik durf zelf niet. Dan breekt mijn hart.Gister bij het ophalen zag ze me en begon te huilen. Ze was de hele dag alleen geweest. Juf zei dat ze 2 kinderen had gebracht naar dochter maar dat dochter weigerde en op haar stoel bleef zitten. Thuis vertelde ze dat ze niet durfde.
Ze is gevoelig. Naar bed gaan gaat altijd gepaard met piekeren over hoe de dag was en de volgende dag gaat zijn. Hebben nu een boekje voor kleuters om de dag af te sluiten. Dat helpt een beetje. Ze heeft ook faalangst en juf noemt haar ook dromerig. Ze doet groep 1 over omdat ze veel gemist heeft ivm langdurig ziek zijn en vanwege het sociale gedeelte.
Ze heeft buiten school wel 2 vriendinnen. Buren. In het begin durfde ze niks. Nu is ze echt zichzelf en durft ze ook voor zichzelf op te komen bij de vriendinnen. Had wel een paar maanden tijd nodig. Ze spreekt gemiddeld 4 keer per week met ze af. Wel altijd bij mij thuis. Bij hun durft ze niet.
Gun haar vrienden en zelfvertrouwen. Ook was ik verlegen als kind. Werd gepest en heb nooit vrienden gehad op school. Voelde me een buitenbeentje. Gevolgen daarvan merk ik nu nog. Wil dit echt niet voor mijn kind.
Hoe kan ik dochter helpen hiermee? Hoe praat ik met haar over als ze aangeeft niemand wil met me spelen of ik durf niet. Is dit normaal gedrag? Alle tips zijn welkom.
Mijn dochter van net 5 is verlegen. Bij het oudergesprek bleek dat ze niks durft te zeggen in de kring of in de klas en op andere kinderen af te stappen. Zelfs als kinderen vragen of ze mee speelt durft ze soms niet. Ze is vaak alleen in de pauze. Zegt vaak niemand wil met me spelen en ik durf zelf niet. Dan breekt mijn hart.Gister bij het ophalen zag ze me en begon te huilen. Ze was de hele dag alleen geweest. Juf zei dat ze 2 kinderen had gebracht naar dochter maar dat dochter weigerde en op haar stoel bleef zitten. Thuis vertelde ze dat ze niet durfde.
Ze is gevoelig. Naar bed gaan gaat altijd gepaard met piekeren over hoe de dag was en de volgende dag gaat zijn. Hebben nu een boekje voor kleuters om de dag af te sluiten. Dat helpt een beetje. Ze heeft ook faalangst en juf noemt haar ook dromerig. Ze doet groep 1 over omdat ze veel gemist heeft ivm langdurig ziek zijn en vanwege het sociale gedeelte.
Ze heeft buiten school wel 2 vriendinnen. Buren. In het begin durfde ze niks. Nu is ze echt zichzelf en durft ze ook voor zichzelf op te komen bij de vriendinnen. Had wel een paar maanden tijd nodig. Ze spreekt gemiddeld 4 keer per week met ze af. Wel altijd bij mij thuis. Bij hun durft ze niet.
Gun haar vrienden en zelfvertrouwen. Ook was ik verlegen als kind. Werd gepest en heb nooit vrienden gehad op school. Voelde me een buitenbeentje. Gevolgen daarvan merk ik nu nog. Wil dit echt niet voor mijn kind.
Hoe kan ik dochter helpen hiermee? Hoe praat ik met haar over als ze aangeeft niemand wil met me spelen of ik durf niet. Is dit normaal gedrag? Alle tips zijn welkom.
woensdag 30 september 2020 om 13:43
Wees voorzichtig met het projecteren van je eigen angsten op je kind. Dat jij werd gepest en je een buitenbeentje voelde hoeft echt niet de dichtbije toekomst voor je kind te zijn.
Wat kun je wel doen. Oefenen met dingen durven, oefenen met spannende dingen toch doen. Maar wel op haar tijd en in ieniemieniestapjes. Met als doel haar zelfverzekerder te maken, zonder dat je haar het idee geeft dat ze nu niet goed genoeg is. Een lastige...
Je geeft het voorbeeld van wel durven afspreken maar niet bij een ander kindje. Door hier aan toe te geven, houd je het spannende van het spelen bij een ander kind in stand. En kan je dochter dus niet ervaren dat het misschien een stuk minder eng is dan ze dacht. Door hier in kleine stapjes mee te oefenen, kun je haar leren haar grenzen te verleggen. Maar alleen met héle kleine stapjes. In jouw voorbeeld zou je bijvoorbeeld bij één van die andere kindjes kunnen gaan theedrinken. Dochter mag op schoot zitten, hoeft niet te spelen. En dan laat je haar het moment bepalen dat ze gaat spelen met het andere kind. Kan misschien best even duren, heb veel geduld en laat haar zelf haar angst overwinnen. Maar maak er geen big deal van, want dan benadruk je alleen maar haar 'niet durven'.
Wat kun je wel doen. Oefenen met dingen durven, oefenen met spannende dingen toch doen. Maar wel op haar tijd en in ieniemieniestapjes. Met als doel haar zelfverzekerder te maken, zonder dat je haar het idee geeft dat ze nu niet goed genoeg is. Een lastige...
Je geeft het voorbeeld van wel durven afspreken maar niet bij een ander kindje. Door hier aan toe te geven, houd je het spannende van het spelen bij een ander kind in stand. En kan je dochter dus niet ervaren dat het misschien een stuk minder eng is dan ze dacht. Door hier in kleine stapjes mee te oefenen, kun je haar leren haar grenzen te verleggen. Maar alleen met héle kleine stapjes. In jouw voorbeeld zou je bijvoorbeeld bij één van die andere kindjes kunnen gaan theedrinken. Dochter mag op schoot zitten, hoeft niet te spelen. En dan laat je haar het moment bepalen dat ze gaat spelen met het andere kind. Kan misschien best even duren, heb veel geduld en laat haar zelf haar angst overwinnen. Maar maak er geen big deal van, want dan benadruk je alleen maar haar 'niet durven'.
woensdag 30 september 2020 om 13:44
Misschien is ze introvert en heeft ze helemaal geen behoefte aan vriendinnetjes. Geeft ze zelf aan dat ze het mist? Of kan ze bijv. goed alleen spelen en heeft ze altijd wel iets te doen. Wellicht vind ze het prima zo. Ze heeft thuis al vriendinnetjes met wie ze regelmatig speelt, dat kan voor haar voldoende zijn.
woensdag 30 september 2020 om 13:44
En een kind durft meer als ze zich veilig voelt. Hoe vaak en waar voelt je dochter zich veilig en vertrouwd? Voelt ze zich op school fijn? Zou ze iets van huis meekunnen nemen om zich op school veiliger te voelen? Is ze vaak overprikkeld / moe?
En wat is de impact geweest van haar ziek zijn? Heeft dat ook haar vertrouwen aangetast? Bijvoorbeeld omdat ze veel naar het ziekenhuis moest? Of omdat de juf van school hierdoor nog niet vertrouwd voelt? Of andere dingen?
En wat is de impact geweest van haar ziek zijn? Heeft dat ook haar vertrouwen aangetast? Bijvoorbeeld omdat ze veel naar het ziekenhuis moest? Of omdat de juf van school hierdoor nog niet vertrouwd voelt? Of andere dingen?
friezin71 wijzigde dit bericht op 30-09-2020 13:49
31.46% gewijzigd
woensdag 30 september 2020 om 13:50
Hier is dat echt goed gekomen rond 8 jaar. Daarvoor inderdaad niet durven spelen met andere kinderen, altijd alleen spelen, niet tegen vreemdem durven praten enz. Inmiddels neigt het zelfs de brutale kant op te gaan dus moeten we weer afremmen. Maar echt, het is met het ouder worden een volledig ander kind geworden. Het hoeft dus niet te betekenen dat ze altijd zo blijft en de geschiedenis zich daardoor gaat herhalen.
woensdag 30 september 2020 om 13:53
Hier ook een erg verlegen meisje. Die ruim 5. Misschien heb je iets aan haar verhaal.
Spelen deed ze ook het liefste thuis. Dus 1e keer kwam een ander kindje bij ons, de keer erna ging zij daarheen. Met mij. De keer erna weer bij ons en dan weer daar en op een gegeven moment bracht ik haar alleen. Hierdoor gaat het spelen op school ook makkelijker want ze kenT steeds meer kindjes.
Iets vertellen in de kring vind ze ook enorm spannend. Juf gaf de tip om een foto te sturen naar juf zodat ze wat makkelijker kan vertellen.
Nieuwe situaties blijft ze spannend vinden en dat mag. Vaak bespreken we van te voren wat er kan gebeuren.
Ik benoem dat ik soms dingen ook spannend vind.
Ik gun mijn dochter de hele wereld. Vooral dat ze zichzelf kan zijn. En dat is verlegen, dat is prima. En ik probeer het haar zo makkelijk mogelijk te maken.
Spelen deed ze ook het liefste thuis. Dus 1e keer kwam een ander kindje bij ons, de keer erna ging zij daarheen. Met mij. De keer erna weer bij ons en dan weer daar en op een gegeven moment bracht ik haar alleen. Hierdoor gaat het spelen op school ook makkelijker want ze kenT steeds meer kindjes.
Iets vertellen in de kring vind ze ook enorm spannend. Juf gaf de tip om een foto te sturen naar juf zodat ze wat makkelijker kan vertellen.
Nieuwe situaties blijft ze spannend vinden en dat mag. Vaak bespreken we van te voren wat er kan gebeuren.
Ik benoem dat ik soms dingen ook spannend vind.
Ik gun mijn dochter de hele wereld. Vooral dat ze zichzelf kan zijn. En dat is verlegen, dat is prima. En ik probeer het haar zo makkelijk mogelijk te maken.
woensdag 30 september 2020 om 13:54
Verlegen zijn is niet erg, maar wel wanneer ze graag met kinderen wil spelen maar niet durft. Kan het langdurig ziek zijn ermee te maken hebben? Ik herken het verliezen van zelfvertrouwen namelijk heel erg bij een ouder kind dat ik ken dat lang ziek is geweest. Had ze vroeger wel dat zelfvertrouwen?
Je zou inderdaad eens kunnen kijken naar speltherapie of iets dergelijks. Ik was vroeger ook heel verlegen en daardoor voelde ik me best onveilig in sommige situaties. Alleen had ik wel vriendinnen en was ik bij kinderen niet zo verlegen. Dus als ik er al last van had, kan het bij jouw dochter echt wel stress veroorzaken. Ik zou dus toch kijken naar hulp.
Je zou inderdaad eens kunnen kijken naar speltherapie of iets dergelijks. Ik was vroeger ook heel verlegen en daardoor voelde ik me best onveilig in sommige situaties. Alleen had ik wel vriendinnen en was ik bij kinderen niet zo verlegen. Dus als ik er al last van had, kan het bij jouw dochter echt wel stress veroorzaken. Ik zou dus toch kijken naar hulp.
woensdag 30 september 2020 om 13:56
woensdag 30 september 2020 om 14:00
Mijn raad: volg haar in haar tempo en de oplossingen die ze aan wil of durft om grio te krijgen en gevoel van grip te hebben. Zo ook om te voorkomen dat er te veel druk op haar komt en ze ook naar jou/ begeleiding toe het idee heeft dat ze niet heeft voldaan aan een verwachting die een ander aan haar stelt. Dat slaat een basis voor (zelf) vertrouwen weg.
Moedig haar aan.
Moedig haar aan.
oke, stel dat je moet kiezen: de badkamer poetsen of sporten, welke serie zou je dan kijken?
woensdag 30 september 2020 om 14:02
woensdag 30 september 2020 om 14:14
Wij lopen voor mijn zoontje bij de kinderpsycholoog. Spelenderwijs helpen ze hem bij zijn angst om in bepaalde situaties te praten. We zijn nog niet zo heel lang gestart, maar tot nu toe erg tevreden over de psycholoog en de samenwerking met school.
Hij is bijna 6 en heeft het gelukkig erg naar zijn zin op school, en met leeftijdsgenoten doet hij het heel goed. Alleen het eerste half jaar zei hij niks op school, maar nu zijn het vooral volwassenen en juffen waar hij moeite mee heeft. Al zit daar ook absoluut een stijgende lijn in. Als ik jou verhaal lees, zou ik absoluut adviseren om hulp te zoeken.
Hij is bijna 6 en heeft het gelukkig erg naar zijn zin op school, en met leeftijdsgenoten doet hij het heel goed. Alleen het eerste half jaar zei hij niks op school, maar nu zijn het vooral volwassenen en juffen waar hij moeite mee heeft. Al zit daar ook absoluut een stijgende lijn in. Als ik jou verhaal lees, zou ik absoluut adviseren om hulp te zoeken.
woensdag 30 september 2020 om 14:20
Mijn zoon was ook zo verlegen. Bij een vriendje spelen is pas veel later gekomen. En de kinderen waar hij wilde spelen was een selectief gezelschap. Ze speelde gewoon veel hier. Ouders van vriendjes uitgelegd waarom. Was nooit een probleem. We hebben verschillende dingen met hem ondernomen om hem wat losser te maken. Vanaf zijn 7de hebben we hem op theater gedaan. Dat heeft goed geholpen. Hij is nog steeds rustig. Komt sociaal goed mee in de klas maar gaat niet met zijn klasgenoten hangen bij de ah. Hij zal niet op school op de voorgrond staan, maar staat wel zo op een podium in een volle schouwburg. Ik heb er daardoor het volste vertrouwen in dat het wel goed gaat komen.
woensdag 30 september 2020 om 14:43
Je kind geeft zelf aan dat ze er last van heeft door te huilen. Juf brengt kinderen. Dat helpt niet. Ergens zit een heel hoge drempel. Ik zou met school (juf + ib) in gesprek gaan. Hebben zij tips waar ze hierin begeleidt kan worden. Ik dacht ook aan speltherapie maar er zijn vast meer mogelijkheden. Het feit dat ze er zelf last van heeft zou voor mij genoeg reden zijn om hulp te zoeken.
woensdag 30 september 2020 om 14:52
Misschien lukt het beter als de Juf 1 kindje koppelt aan je dochter en dat het dan niet "samen spelen" wordt genoemd, want dat is vaag, maar gewoon zouden jullie tweetjes me even kunnen helpen met x (1 dingetje concreet benoemen). En dat dan langzaam wat uitbreiden. Misschien kan er zo een buddy systeempje komen, waarmee ze hopelijk zelfvertrouwen kan winnen.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 30 september 2020 om 19:50
Mijn oudste heeft ook het hele eerste jaar op school geen woord gezegd tegen de juf. Na een aantal maanden pas voor het eerst tegen een klasgenoot. En daarvoor bij de kinderopvang helemaal niet. Ook alleen met een buurmeisje maar dan niet als er een volwassene bij was.
Thuis kletste ze de oren van ons hoofd.
Selectief mutisme was dat in ons geval. Dit is niet hetzelfde als gewoon verlegen zijn. Wat wij hebben gedaan is eerst in een schriftje opschrijven wat we bv in het weekend hadden gedaan, zodat de juf dat kon voorlezen en daarover vragen stellen zodat onze dochter kon knikken bv.
Daarna hebben we filmpjes opgenomen thuis waarin ze zelf eea vertelde en die liet de juffrouw dan zien in de klas. En toen op haar eerste verjaardagviering op school besloot ze op iets te zeggen. Dat had ze overigens vooraf zelf aangekondigd thuis... Eerst heel voorzichtig maar daarna steeds meer en harder.
Ondertussen zijn wij een jaar verder en het is bijna niet meer voor te stellen dat ons kind zo'n lange tijd stil is geweest. Als er nu iemand het hoogste woord heeft is zij het wel
Wij hadden wel de afspraak gemaakt met school, dat wanneer dit na haar 5e verjaardag nog zou doorgaan, we hulp zouden inschakelen.
Thuis kletste ze de oren van ons hoofd.
Selectief mutisme was dat in ons geval. Dit is niet hetzelfde als gewoon verlegen zijn. Wat wij hebben gedaan is eerst in een schriftje opschrijven wat we bv in het weekend hadden gedaan, zodat de juf dat kon voorlezen en daarover vragen stellen zodat onze dochter kon knikken bv.
Daarna hebben we filmpjes opgenomen thuis waarin ze zelf eea vertelde en die liet de juffrouw dan zien in de klas. En toen op haar eerste verjaardagviering op school besloot ze op iets te zeggen. Dat had ze overigens vooraf zelf aangekondigd thuis... Eerst heel voorzichtig maar daarna steeds meer en harder.
Ondertussen zijn wij een jaar verder en het is bijna niet meer voor te stellen dat ons kind zo'n lange tijd stil is geweest. Als er nu iemand het hoogste woord heeft is zij het wel
Wij hadden wel de afspraak gemaakt met school, dat wanneer dit na haar 5e verjaardag nog zou doorgaan, we hulp zouden inschakelen.
.
donderdag 1 oktober 2020 om 07:36
Hoe ging het op de kinderopvang? En geef je zelf het goede voorbeeld, bijvoorbeeld door haar van jongs af aan mee te nemen op visite, in de speeltuin contacten te initiëren met andere kinderen en hun ouders en bijvoorbeeld afspreken met neefjes en nichtjes. Dus nooit bij anderen spelen is geen goede les, je gaat zelf dan toch mee dus hoe eng kan het zijn?
1. kinderen apen hun ouders na
2. oefenen oefenen oefenen.
1. kinderen apen hun ouders na
2. oefenen oefenen oefenen.
