Kinderen
alle pijlers
Zorgen om verlegen kind
woensdag 30 september 2020 om 13:30
hallo,
Mijn dochter van net 5 is verlegen. Bij het oudergesprek bleek dat ze niks durft te zeggen in de kring of in de klas en op andere kinderen af te stappen. Zelfs als kinderen vragen of ze mee speelt durft ze soms niet. Ze is vaak alleen in de pauze. Zegt vaak niemand wil met me spelen en ik durf zelf niet. Dan breekt mijn hart.Gister bij het ophalen zag ze me en begon te huilen. Ze was de hele dag alleen geweest. Juf zei dat ze 2 kinderen had gebracht naar dochter maar dat dochter weigerde en op haar stoel bleef zitten. Thuis vertelde ze dat ze niet durfde.
Ze is gevoelig. Naar bed gaan gaat altijd gepaard met piekeren over hoe de dag was en de volgende dag gaat zijn. Hebben nu een boekje voor kleuters om de dag af te sluiten. Dat helpt een beetje. Ze heeft ook faalangst en juf noemt haar ook dromerig. Ze doet groep 1 over omdat ze veel gemist heeft ivm langdurig ziek zijn en vanwege het sociale gedeelte.
Ze heeft buiten school wel 2 vriendinnen. Buren. In het begin durfde ze niks. Nu is ze echt zichzelf en durft ze ook voor zichzelf op te komen bij de vriendinnen. Had wel een paar maanden tijd nodig. Ze spreekt gemiddeld 4 keer per week met ze af. Wel altijd bij mij thuis. Bij hun durft ze niet.
Gun haar vrienden en zelfvertrouwen. Ook was ik verlegen als kind. Werd gepest en heb nooit vrienden gehad op school. Voelde me een buitenbeentje. Gevolgen daarvan merk ik nu nog. Wil dit echt niet voor mijn kind.
Hoe kan ik dochter helpen hiermee? Hoe praat ik met haar over als ze aangeeft niemand wil met me spelen of ik durf niet. Is dit normaal gedrag? Alle tips zijn welkom.
Mijn dochter van net 5 is verlegen. Bij het oudergesprek bleek dat ze niks durft te zeggen in de kring of in de klas en op andere kinderen af te stappen. Zelfs als kinderen vragen of ze mee speelt durft ze soms niet. Ze is vaak alleen in de pauze. Zegt vaak niemand wil met me spelen en ik durf zelf niet. Dan breekt mijn hart.Gister bij het ophalen zag ze me en begon te huilen. Ze was de hele dag alleen geweest. Juf zei dat ze 2 kinderen had gebracht naar dochter maar dat dochter weigerde en op haar stoel bleef zitten. Thuis vertelde ze dat ze niet durfde.
Ze is gevoelig. Naar bed gaan gaat altijd gepaard met piekeren over hoe de dag was en de volgende dag gaat zijn. Hebben nu een boekje voor kleuters om de dag af te sluiten. Dat helpt een beetje. Ze heeft ook faalangst en juf noemt haar ook dromerig. Ze doet groep 1 over omdat ze veel gemist heeft ivm langdurig ziek zijn en vanwege het sociale gedeelte.
Ze heeft buiten school wel 2 vriendinnen. Buren. In het begin durfde ze niks. Nu is ze echt zichzelf en durft ze ook voor zichzelf op te komen bij de vriendinnen. Had wel een paar maanden tijd nodig. Ze spreekt gemiddeld 4 keer per week met ze af. Wel altijd bij mij thuis. Bij hun durft ze niet.
Gun haar vrienden en zelfvertrouwen. Ook was ik verlegen als kind. Werd gepest en heb nooit vrienden gehad op school. Voelde me een buitenbeentje. Gevolgen daarvan merk ik nu nog. Wil dit echt niet voor mijn kind.
Hoe kan ik dochter helpen hiermee? Hoe praat ik met haar over als ze aangeeft niemand wil met me spelen of ik durf niet. Is dit normaal gedrag? Alle tips zijn welkom.
donderdag 1 oktober 2020 om 08:29
Wat goed! Hier ook selectief mutisme. Praat ze nu ook gewoon met vreemden buiten de deur enzo?mandylion schreef: ↑30-09-2020 19:50Mijn oudste heeft ook het hele eerste jaar op school geen woord gezegd tegen de juf. Na een aantal maanden pas voor het eerst tegen een klasgenoot. En daarvoor bij de kinderopvang helemaal niet. Ook alleen met een buurmeisje maar dan niet als er een volwassene bij was.
Thuis kletste ze de oren van ons hoofd.
Selectief mutisme was dat in ons geval. Dit is niet hetzelfde als gewoon verlegen zijn. Wat wij hebben gedaan is eerst in een schriftje opschrijven wat we bv in het weekend hadden gedaan, zodat de juf dat kon voorlezen en daarover vragen stellen zodat onze dochter kon knikken bv.
Daarna hebben we filmpjes opgenomen thuis waarin ze zelf eea vertelde en die liet de juffrouw dan zien in de klas. En toen op haar eerste verjaardagviering op school besloot ze op iets te zeggen. Dat had ze overigens vooraf zelf aangekondigd thuis... Eerst heel voorzichtig maar daarna steeds meer en harder.
Ondertussen zijn wij een jaar verder en het is bijna niet meer voor te stellen dat ons kind zo'n lange tijd stil is geweest. Als er nu iemand het hoogste woord heeft is zij het wel
Wij hadden wel de afspraak gemaakt met school, dat wanneer dit na haar 5e verjaardag nog zou doorgaan, we hulp zouden inschakelen.
donderdag 1 oktober 2020 om 15:18
Jep, over het algemeen wel. Soms is ze in eerste instantie nog wat terughoudend.
Wat ook wel bijzonder was, vanaf dat ze op school dus sprak heeft het bij de bso nog een aantal maanden gestuurd voordat ze zover was, dus het is wel echt per setting gegaan. Maar dat is uiteindelijk dus ook goed gekomen.
.
maandag 5 oktober 2020 om 11:21
dinsdag 6 oktober 2020 om 14:28
https://teaadema.nl/2016/10/stil-en-ver ... sjeblieft/
Iedere ouder wil graag dat zijn kind zich gelukkig voelt, dat zijn kind goed in de groep past, dat zijn kind zich sociaal gedraagt en goede resultaten haalt.
Dit is nogal wat…
En dan is je kind nog maar 4 of 5 jaar of zit het net in groep 3.
...
We komen dan bij het belangrijkste punt, namelijk de BEHOEFTE van het kind. Een introvert kind heeft er meestal geen enkele behoefte aan om op de voorgrond te staan, om dingen te willen vertellen, om in een groep mee te doen en heel veel te spelen met andere kinderen. Een introvert kind heeft aan zichzelf genoeg en kan prima uit de voeten met een klein wereldje.
In deze tijd echter vinden we het heel moeilijk om dat te accepteren omdat we zulke hoge verwachtingen hebben.
...
Ik vraag dan aan ouders waardoor ze het moeilijk hadden. Het antwoord is vaak hetzelfde als de hulpvraag voor hun kind waar ze mee komen. Anderen vonden dat ze niet goed genoeg waren.
Iedere ouder wil graag dat zijn kind zich gelukkig voelt, dat zijn kind goed in de groep past, dat zijn kind zich sociaal gedraagt en goede resultaten haalt.
Dit is nogal wat…
En dan is je kind nog maar 4 of 5 jaar of zit het net in groep 3.
...
We komen dan bij het belangrijkste punt, namelijk de BEHOEFTE van het kind. Een introvert kind heeft er meestal geen enkele behoefte aan om op de voorgrond te staan, om dingen te willen vertellen, om in een groep mee te doen en heel veel te spelen met andere kinderen. Een introvert kind heeft aan zichzelf genoeg en kan prima uit de voeten met een klein wereldje.
In deze tijd echter vinden we het heel moeilijk om dat te accepteren omdat we zulke hoge verwachtingen hebben.
...
Ik vraag dan aan ouders waardoor ze het moeilijk hadden. Het antwoord is vaak hetzelfde als de hulpvraag voor hun kind waar ze mee komen. Anderen vonden dat ze niet goed genoeg waren.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:30
Waarom voelde je de behoefte om het kind zo extreem te pushen tot contact?aaaanne schreef: ↑05-10-2020 21:56Wij zijn met ons extreem verlegen kind bij MEE geweest toen ze 2 a 3 jaar was, daarna is ze onderzocht. Conclusie: niks mis mee, alleen erg verlegen. Goed helpen bij haar zelfvertrouwen en haar helpen bij de ministapjes die ze maakt.
Inmiddels is ze 7 en stapt overal op afDat gun ik jullie ook, en het kan dus wel.
Ik ben bij speelafspraakjes mee geweest, gewoon de ouder vragen of ze dat niet erg vinden. Later kwam hier ook een keer een ouder mee van een ander kind, vond het weg geruststellend dat ik niet de enige was. Als ze dan een paar keer met een kind gespeeld had, keer hier, dan een keer daar en ik mee, dan mocht ik de keer er op wel weg. Ik sprak ook van te voren af dat we het zo zouden doen. Na 1x mee ga ik de keer er op niet meer mee hoor, dan ken je de moeder/vader/zusje/broertje al en het huis (en je weet waar de WC is want je duft niet te vragen waar die is). Bij het maken van afspraakjes hield ik haar hand vast en 'vroegen we het samen'. We hebben haar er erg in gestimmuleerd om af te spreken. Gepushed zegmaar gerust. En elke keer weer onderstrepen hoe goed ze iets had gedaan als ze een stapje zelf deed. 'Wat wordt je groot joh, heel dapper dat je dat deed'. Want voor haar was het een reuzestap. We spraken ook het maken van speelafspraakjes door van te voren. 'Met wie zou je willen spelen?' 'Met X.' Thuis aan het ontbijt ofzo, zodat ze er even over na kon denken. Net uit school was ze altijd te moe, was het te druk etc en kwam er niks uit, dus op dat moment een afspraakje maken lukte niet. Maar dan stond het plan al om X te vragen. Ik hield bij welk kind wanneer standaard niet kon, anders was het veel te vaak een teleurstelling.
Damned if I don’t
dinsdag 6 oktober 2020 om 16:46
Oefenen. Begin met dat kringgesprek. Zorg dat je in het weekends iets leuks/aparts doet met haar. Maak samen met haar een verhaaltje. Als ze al een beetje kan lezen ga je dat met haar opschrijven (sleutelwoorden) en dan mag ze het pappa vertellen. En dan aan de buren, oma via de telefoon... Dan heb je grote kans dat het verhaaltje haar zo eigen is dat ze het wel in de kring durft te vertellen.
Licht de juf in en geef haar een briefje met het verhaaltje. Dan kan zij hier en daar een voorzetje geven met de juiste woorden.
Licht de juf in en geef haar een briefje met het verhaaltje. Dan kan zij hier en daar een voorzetje geven met de juiste woorden.
dinsdag 6 oktober 2020 om 20:50
Bedenk dat jij als ouder hier bepalend in kan zijn. Jij moet hierbij ondersteunen en ingrijpen of sturen. Nu bevestig je haar angst door bijvoorbeeld toe te staan dat ze nooit ergens gaat spelen. Zoveel angst voor anderen zorgt voor een slecht zelfbeeld, minder zelfvertrouwen en heeft bij jou tot pesten geleid (wat vreselijk is). Maar later kan het een belemmering zijn in studie en werk.
Onlangs zag ik in het zwembad 2 kinderen die erg bang waren. De ene ouder huilde nog net niet mee. Gaf aan dat zwemmen ook eng is en het water koud en alles voorzichtig moest proberen. Resultaat een kind dat continu brullend aan de kant stond. De andere ouder moedige zijn kind aan. Gaf aan dat hij moest doorzetten en gewoon proberen. Was er ook niet continu bij. Dat kind doet nu super goed mee en van angst is niets meer te merken.
Maak dus speelafspraken met aandere kinderen. En ga met dochter een keer mee naar de buren. Drink daar koffie en ga daarna naar huis. Zeg haar dat ze beter haar best doet op school als anderen haar benaderen en graag willen spelen omdat ze anders alleen blijft. Op een gegeven moment zijn vriendschappen gevormd en staat jouw kind overal alleen. Juf probeert haar te helpen maar ze moet het wel toelaten.
Speltherapie en een teamsport zou ook goed zijn.
Onlangs zag ik in het zwembad 2 kinderen die erg bang waren. De ene ouder huilde nog net niet mee. Gaf aan dat zwemmen ook eng is en het water koud en alles voorzichtig moest proberen. Resultaat een kind dat continu brullend aan de kant stond. De andere ouder moedige zijn kind aan. Gaf aan dat hij moest doorzetten en gewoon proberen. Was er ook niet continu bij. Dat kind doet nu super goed mee en van angst is niets meer te merken.
Maak dus speelafspraken met aandere kinderen. En ga met dochter een keer mee naar de buren. Drink daar koffie en ga daarna naar huis. Zeg haar dat ze beter haar best doet op school als anderen haar benaderen en graag willen spelen omdat ze anders alleen blijft. Op een gegeven moment zijn vriendschappen gevormd en staat jouw kind overal alleen. Juf probeert haar te helpen maar ze moet het wel toelaten.
Speltherapie en een teamsport zou ook goed zijn.
dinsdag 6 oktober 2020 om 20:55
Dat lijkt me eigenlijk wel het laatste waar ik me druk over zou maken. Veel kinderen durven niet bij een ander te spelen. Er zijn hier best weleens speelafspraakjes niet door gegaan om beide kinderen (sociaal best bijdehandte kinderen) niet bij de ander durfden en dat trekt gewoon weg naarmate kinderen ouder worden. Maar op de kleuterschool zie ik het vaker gebeuren.JonathanStrange schreef: ↑30-09-2020 13:40Wat gebeurt er als dochter niet durft te spelen bij de buren? Wat zou er gebeuren als je haar daar 'achterlaat'? Heeft ze ooit alleen ergens gespeeld?
donderdag 8 oktober 2020 om 23:57
Niet extreem pushen, vooruit helpen, een drempel over. Hoe jij het schrijft klinkt heel negatief en slecht.
Het gaat daarbij natuurlijk ook niet om mijn behoefte. Ik vond het ook niks niet leuk, eigenlijk.
Ik probeer iemand te helpen met beschrijvingen in dit topic en nu voel ik me eigenlijk aangevallen.
Waarom we haar probeerden te helpen hierin? Omdat ze van allerlei dingen wel wilde, maar niet durfde. Niet in de speeltuin spelen als er andere kinderen waren bijvoorbeeld. Eerst wel de speeltuin in willen en bij mij komen zitten en naar huis willen als er nog een kind komt, al speelt dat aan de andere kant van de speeltuin. We maakten ons daar, net als TO, zorgen om.
anoniem_122552 wijzigde dit bericht op 09-10-2020 00:02
6.35% gewijzigd
vrijdag 9 oktober 2020 om 00:00
vrijdag 9 oktober 2020 om 02:21
Er is best een grijs gebiedje tussen pushen en begeleiden. En zoals ik jou lees sta je niet je kind te duwen terwijl het met tranen in de ogen nee roept en er nachtmerries over heeftaaaanne schreef: ↑08-10-2020 23:57Niet extreem pushen, vooruit helpen, een drempel over. Hoe jij het schrijft klinkt heel negatief en slecht.
Het gaat daarbij natuurlijk ook niet om mijn behoefte. Ik vond het ook niks niet leuk, eigenlijk.
Ik probeer iemand te helpen met beschrijvingen in dit topic en nu voel ik me eigenlijk aangevallen.
Waarom we haar probeerden te helpen hierin? Omdat ze van allerlei dingen wel wilde, maar niet durfde. Niet in de speeltuin spelen als er andere kinderen waren bijvoorbeeld. Eerst wel de speeltuin in willen en bij mij komen zitten en naar huis willen als er nog een kind komt, al speelt dat aan de andere kant van de speeltuin. We maakten ons daar, net als TO, zorgen om.
vrijdag 9 oktober 2020 om 08:51
Dankjestrings-attached schreef: ↑09-10-2020 02:21Er is best een grijs gebiedje tussen pushen en begeleiden. En zoals ik jou lees sta je niet je kind te duwen terwijl het met tranen in de ogen nee roept en er nachtmerries over heeft
vrijdag 9 oktober 2020 om 09:21
En soms gaat het verder dan dat, zoals bij mijn kind. Ik ben juist van het aanmoedigen, stimuleren, maar mijn kind weigert pertinent. Ik heb er regelmatig commentaar op gekregen, waarom ik niet alsnog dingen heb gepusht. En achteraf ben ik heel blij dat ik dat niet heb gedaan. En het is ook bevestigd door de psycholoog dat dat de angst alleen maar erger had kunnen maken. En stimuleren is ook zeker een deel van zijn therapie nu, maar wel echt met baby stapjes, en in kind zijn tempo.evelien2010 schreef: ↑06-10-2020 20:50Bedenk dat jij als ouder hier bepalend in kan zijn. Jij moet hierbij ondersteunen en ingrijpen of sturen. Nu bevestig je haar angst door bijvoorbeeld toe te staan dat ze nooit ergens gaat spelen. Zoveel angst voor anderen zorgt voor een slecht zelfbeeld, minder zelfvertrouwen en heeft bij jou tot pesten geleid (wat vreselijk is). Maar later kan het een belemmering zijn in studie en werk.
Onlangs zag ik in het zwembad 2 kinderen die erg bang waren. De ene ouder huilde nog net niet mee. Gaf aan dat zwemmen ook eng is en het water koud en alles voorzichtig moest proberen. Resultaat een kind dat continu brullend aan de kant stond. De andere ouder moedige zijn kind aan. Gaf aan dat hij moest doorzetten en gewoon proberen. Was er ook niet continu bij. Dat kind doet nu super goed mee en van angst is niets meer te merken.
Maak dus speelafspraken met aandere kinderen. En ga met dochter een keer mee naar de buren. Drink daar koffie en ga daarna naar huis. Zeg haar dat ze beter haar best doet op school als anderen haar benaderen en graag willen spelen omdat ze anders alleen blijft. Op een gegeven moment zijn vriendschappen gevormd en staat jouw kind overal alleen. Juf probeert haar te helpen maar ze moet het wel toelaten.
Speltherapie en een teamsport zou ook goed zijn.
Dus wees er als ouder ook bewust van dat de angst misschien net wat dieper kan zitten. En dat het soms ook wat verder gaat dan een onschuldige verlegenheid, of een beetje gezonde angst voor het onbekende (bijvoorbeeld water/zwemmen)
vrijdag 9 oktober 2020 om 09:22
Wat knap van haar! Dat is vast een hele opluchting voor jullie.mandylion schreef: ↑01-10-2020 15:18Jep, over het algemeen wel. Soms is ze in eerste instantie nog wat terughoudend.
Wat ook wel bijzonder was, vanaf dat ze op school dus sprak heeft het bij de bso nog een aantal maanden gestuurd voordat ze zover was, dus het is wel echt per setting gegaan. Maar dat is uiteindelijk dus ook goed gekomen.
