Lijf & Lijn
alle pijlers
Eetstoornis
maandag 16 december 2013 om 10:35
Hoi,
Dit is voor mij de eerste keer dat ik bericht plaats op dit forum. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Ik ben een getrouwde moeder van 2 kinderen en kamp sinds mijn 18de met Boulimia. Ik ben nu 31 jaar... Ik heb het al die tijd nooit iemand verteld. Zelfs mijn man weet van niets. Ik kan het goed verborgen houden.
Ik merk dat het de laatste tijd slecht met mij gaat, zit niet lekker in mn vel, voel me dik, heb weer regelmatig eetbuien waardoor ik me nog waardelozer voel. Ben in mn hoofd constant bezig met eten. Dit heb ik al heel lang maar nu ik kinderen heb, heb ik het er nog moeilijker mee. Ik wil me niet constant bezig houden met eten. Wil genieten van mn gezin en mn man. Het dwangmatig bezig zijn met eten belemmert dit.
Nu denken jullie waarschijnlijk 'waarom ga je niet naar de HA of in therapie'. Ik zou graag willen maar ik kan niet leven met de gedachte dat ik dit moet vertellen aan mn man of familie/vrienden. Dan kies ik er liever voor om het nooit te vertellen en dan maar het leven dat ik nu heb.
Ik ben ook opzoek naar personen die in een zelfde situatie zitten. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Dit is voor mij de eerste keer dat ik bericht plaats op dit forum. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Ik ben een getrouwde moeder van 2 kinderen en kamp sinds mijn 18de met Boulimia. Ik ben nu 31 jaar... Ik heb het al die tijd nooit iemand verteld. Zelfs mijn man weet van niets. Ik kan het goed verborgen houden.
Ik merk dat het de laatste tijd slecht met mij gaat, zit niet lekker in mn vel, voel me dik, heb weer regelmatig eetbuien waardoor ik me nog waardelozer voel. Ben in mn hoofd constant bezig met eten. Dit heb ik al heel lang maar nu ik kinderen heb, heb ik het er nog moeilijker mee. Ik wil me niet constant bezig houden met eten. Wil genieten van mn gezin en mn man. Het dwangmatig bezig zijn met eten belemmert dit.
Nu denken jullie waarschijnlijk 'waarom ga je niet naar de HA of in therapie'. Ik zou graag willen maar ik kan niet leven met de gedachte dat ik dit moet vertellen aan mn man of familie/vrienden. Dan kies ik er liever voor om het nooit te vertellen en dan maar het leven dat ik nu heb.
Ik ben ook opzoek naar personen die in een zelfde situatie zitten. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
maandag 16 december 2013 om 11:01
@ Fame
Dat klopt, vandaar ook mn noodkreet nu. Ik wil zo graag een leukere moeder voor ze zijn. Ik laat ze er niets van merken, maar ben bang dat ze toch iets ervan meekrijgen.
@ Cuba2012
Ik ben bang dat mn man anders naar mij gaat kijken. Ik ben altijd die sterke vrouw geweest die alles onder controle heeft, werkt, voor de kinderen zorgt, het huishouden runt. Ik ben bang dat hij mij gaat zien als zn vrouw met een psychisch probleem en dat hij afkeer gaat krijgen tegen mij. Het idee alleen al dat ik het hem moet vertellen maakt me al misselijk van angst.
Dat klopt, vandaar ook mn noodkreet nu. Ik wil zo graag een leukere moeder voor ze zijn. Ik laat ze er niets van merken, maar ben bang dat ze toch iets ervan meekrijgen.
@ Cuba2012
Ik ben bang dat mn man anders naar mij gaat kijken. Ik ben altijd die sterke vrouw geweest die alles onder controle heeft, werkt, voor de kinderen zorgt, het huishouden runt. Ik ben bang dat hij mij gaat zien als zn vrouw met een psychisch probleem en dat hij afkeer gaat krijgen tegen mij. Het idee alleen al dat ik het hem moet vertellen maakt me al misselijk van angst.
maandag 16 december 2013 om 11:03
Dit kan je niet alleen oplossen! Je kan wel opzoek gaan naar lotgenoten om ervaringen uit te wisselen. Dit kan helpen.
Maar ga als je blieft professionele hulp zoeken. Begin eens bij de huisarts. Die heeft een zwijgplicht, dus vertelt niets naar je man. Misschien kan je zelfs online hulp krijgen.
En ga praten met je man. Hij heeft voor jou gekozen in goede en slechte tijden. Geef hem de credit om je te helpen.
Maar ga als je blieft professionele hulp zoeken. Begin eens bij de huisarts. Die heeft een zwijgplicht, dus vertelt niets naar je man. Misschien kan je zelfs online hulp krijgen.
En ga praten met je man. Hij heeft voor jou gekozen in goede en slechte tijden. Geef hem de credit om je te helpen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 16 december 2013 om 11:13
Ik denk dat het juist goed is om het je man wel te vertellen. Dat is de eerste stap op weg naar mogelijke genezing. Ik begrijp je angst om het te vertellen, maar is deze angst terecht? I sdat ergens op gebasseerd of heeft dit meer te maken met het feit dat jij gewoon perfect wilt zijn? Verlangt je man van je dat je perfect bent?
Ga naar de huisarts, daar hoeft verder niemand iets van te weten. Hopelijk stuurt hij/zij je door naar een gespecialiseerde therapeut. Samen met de therapeut kun je dan o.a. een plan maken om het je man te vertellen.
Ga naar de huisarts, daar hoeft verder niemand iets van te weten. Hopelijk stuurt hij/zij je door naar een gespecialiseerde therapeut. Samen met de therapeut kun je dan o.a. een plan maken om het je man te vertellen.
maandag 16 december 2013 om 11:24
Bedankt voor jullie reacties.
Ik weet dat ik naar de huisarts moet maar ben enorm bang omdat ik ook weet dat ik er dan niet meer onderuit kan.
Mijn man is geen prater. Hij praat nooit over zn emoties etc, is net als ik een binnenvetter. Ik weet dus ook niet hoe hij hierop gaat reageren. Ik ben bang dat het dingen kapot gaat maken in ons huwelijk die op dit na verder gewoon prima is.
Ik weet dat ik naar de huisarts moet maar ben enorm bang omdat ik ook weet dat ik er dan niet meer onderuit kan.
Mijn man is geen prater. Hij praat nooit over zn emoties etc, is net als ik een binnenvetter. Ik weet dus ook niet hoe hij hierop gaat reageren. Ik ben bang dat het dingen kapot gaat maken in ons huwelijk die op dit na verder gewoon prima is.
maandag 16 december 2013 om 11:27
quote:sophiaatje schreef op 16 december 2013 @ 11:24:
Mijn man is geen prater. Hij praat nooit over zn emoties etc, is net als ik een binnenvetter. Ik weet dus ook niet hoe hij hierop gaat reageren. Ik ben bang dat het dingen kapot gaat maken in ons huwelijk die op dit na verder gewoon prima is.waar komt die angst vandaan?
Mijn man is geen prater. Hij praat nooit over zn emoties etc, is net als ik een binnenvetter. Ik weet dus ook niet hoe hij hierop gaat reageren. Ik ben bang dat het dingen kapot gaat maken in ons huwelijk die op dit na verder gewoon prima is.waar komt die angst vandaan?
maandag 16 december 2013 om 11:33
quote:cuba2012 schreef op 16 december 2013 @ 11:26:
Als dit issue jullie huwelijk kapot maakt, stelt het huwelijk niet veel voor.....
Je zegt: Op dit na is het verder prima. Als dat echt zo is, dan kun je dit ook bespreken...Omdat ik bang ben dat hij anders naar mij gaat kijken, de persoon met wie hij al 10 jaar een relatie heeft en 7 jaar getrouwd is blijkt al die tijd boulimia gehad te hebben. Ik weet zeker dat hij hiervan zal schrikken. En ben bang dat hij van me gaat walgen,
Als dit issue jullie huwelijk kapot maakt, stelt het huwelijk niet veel voor.....
Je zegt: Op dit na is het verder prima. Als dat echt zo is, dan kun je dit ook bespreken...Omdat ik bang ben dat hij anders naar mij gaat kijken, de persoon met wie hij al 10 jaar een relatie heeft en 7 jaar getrouwd is blijkt al die tijd boulimia gehad te hebben. Ik weet zeker dat hij hiervan zal schrikken. En ben bang dat hij van me gaat walgen,
maandag 16 december 2013 om 11:38
@ lilalinda
Ik wil dolgraag het probleem oplossen maar dan zonder man/familie/vrienden.
Met angst bedoel ik dat ik ben bang dat onze relatie nooit meer wordt zoals het is. Dat hij walgt van me als hij hoort dat ik al die tijd dat we samen waren eetbuien heb gehad en heb lopen kotsen in de toilet. Dat hij geen vrouw wil met psychische problemen.
Ik wil dolgraag het probleem oplossen maar dan zonder man/familie/vrienden.
Met angst bedoel ik dat ik ben bang dat onze relatie nooit meer wordt zoals het is. Dat hij walgt van me als hij hoort dat ik al die tijd dat we samen waren eetbuien heb gehad en heb lopen kotsen in de toilet. Dat hij geen vrouw wil met psychische problemen.
maandag 16 december 2013 om 11:39
De mens vreest het meest voor het vezen wat men vreest.
Geeft je man je er reden voor dat je zo weinig vertrouwen in zijn begrip en steun hebt?
Je weet heus wel dat er maar 1 manier is om eraf te komen, en die manier is niet stiekem in je eentje.
Als je echt wil, dan zal je de boel open moeten gooien.
Praat met je man, ga naar de huisarts, zoek therapie en bespreek het medicijn topamax met je huisarts als hulpmiddel.
Dit gaat niet vanzelf weg.
Geeft je man je er reden voor dat je zo weinig vertrouwen in zijn begrip en steun hebt?
Je weet heus wel dat er maar 1 manier is om eraf te komen, en die manier is niet stiekem in je eentje.
Als je echt wil, dan zal je de boel open moeten gooien.
Praat met je man, ga naar de huisarts, zoek therapie en bespreek het medicijn topamax met je huisarts als hulpmiddel.
Dit gaat niet vanzelf weg.
maandag 16 december 2013 om 11:40
maandag 16 december 2013 om 11:53
quote:sophiaatje schreef op 16 december 2013 @ 11:38:
@ lilalinda
Ik wil dolgraag het probleem oplossen maar dan zonder man/familie/vrienden.
En hoe wil je dat gaan doen? Doen alsof het niet bestaat lost het probleem sowieso niet op. Dat heb je de afgelopen jaren al gedaan en ik mag hopen dat je zelf ook ervaren hebt dat dat niet werkt en nu echt gaat zoeken naar andere oplossingen.
Als je daarvan je man op de hoogte moet brengen moet dat maar.
Je hebt niet alleen de verantwoordelijkheid voor jezelf, maar ook voor je kinderen.
Dit soort problemen ga je echt niet zelf oplossen. Vechten tegen jezelf is een van de moeilijkste dingen die er is. Logisch dat je daar hulp en steun bij nodig hebt.
@ lilalinda
Ik wil dolgraag het probleem oplossen maar dan zonder man/familie/vrienden.
En hoe wil je dat gaan doen? Doen alsof het niet bestaat lost het probleem sowieso niet op. Dat heb je de afgelopen jaren al gedaan en ik mag hopen dat je zelf ook ervaren hebt dat dat niet werkt en nu echt gaat zoeken naar andere oplossingen.
Als je daarvan je man op de hoogte moet brengen moet dat maar.
Je hebt niet alleen de verantwoordelijkheid voor jezelf, maar ook voor je kinderen.
Dit soort problemen ga je echt niet zelf oplossen. Vechten tegen jezelf is een van de moeilijkste dingen die er is. Logisch dat je daar hulp en steun bij nodig hebt.
maandag 16 december 2013 om 12:01
maandag 16 december 2013 om 12:04
maandag 16 december 2013 om 12:13
Ik zou graag willen maar ik kan niet leven met de gedachte dat ik dit moet vertellen aan mn man of familie/vrienden. Dan kies ik er liever voor om het nooit te vertellen en dan maar het leven dat ik nu heb.
Dat is dan inderdaad een keuze die je maakt. Tezij je er zelf, zonder hulp en zonder het kenbaar te maken vanaf kunt komen? Hoe groot is die kans?
Dat is dan inderdaad een keuze die je maakt. Tezij je er zelf, zonder hulp en zonder het kenbaar te maken vanaf kunt komen? Hoe groot is die kans?
maandag 16 december 2013 om 12:15
Hoe spannend ook, ik denk dat als je het echt wilt aanpakken, het juist essentieel is je partner hierin te betrekken. Dat hij zal schrikken van je verhaal is toch bijna logisch? Als jij je eetstoornis wilt loslaten, zul je zowel wat winnen als verliezen en daarbij heb je steun nodig. Stap over die drempel, laat je omgeving toe en stap uit de eenzaamheid van de eetstoornis
maandag 16 december 2013 om 12:16
Ik kan mij goed voorstellen dat het moeilijk is om het aan je man te vertellen. Zeker als het iemand is die niet makkelijk over zijn gevoelswereld praat. En jij vindt dat zo te lezen ook moeilijk, dus dat houdt elkaar in stand. Misschien is het ook niet voor niets dat je voor deze man gekozen hebt. Hij is blijkbaar iemand die geen lastige vragen stelt, dus veilig voor jou. Je schrijft dat je bang bent dat je relatie nooit meer wordt zoals het is. Daar zou je gelijk in kunnen hebben, maar betekent dat per definitie een verslechtering? Wat zou je het liefste willen? In het geniep in therapie en dan de boulimia onder controle krijgen? Stel hè dat het lukt, je hebt je eetstoornis overwonnen en onderliggende zaken aangepakt. Denk je dan gewoon weer je oude leven op te kunnen pakken? Ik denk zelf dat je dan zo'n grote verandering hebt doorgemaakt dat het onmogelijk is om weer op de oude voet verder te gaan. Dat je dan misschien wel behoefte hebt aan een man die doorvraagt, die oog heeft voor jouw gevoelswereld. En dat je dan alsnog op een punt komt waarop je gedwongen wordt écht te praten met je man, voor je eigen geluk, jullie geluk en het geluk van de kinderen.
maandag 16 december 2013 om 12:20
Hier een lotgenoot, ook al ruimschoots volwassen en dolgelukkige moeder van 1 zoontje en 1 dochter, nog steeds straal verliefd op mijn man en alles gaat goed
Maar stoppen met vreetbuien en overgeven lukte me telkens niet. Soms was het vaak ( dagelijks) soms een half jaar niks
De gevaren er van wist ik wel, maar dat zou mij niet overkomen.
Na met de dag meer last te krijgen van brandend maagzuur ben ik bij de huisarts en daarna specialist geweest en blijk ik mijn Slokdarm ernstig beschadigt te hebben
Zo ernstig dat ik een verhoogde kans heb op slokdarmkanker
Google maar eens op slokdarmkanker , ik ben me wezenloos geschrokken , dat ik hier zelf invloed op heb gehad vond ik echt heel erg
Maar stoppen met vreetbuien en overgeven lukte me telkens niet. Soms was het vaak ( dagelijks) soms een half jaar niks
De gevaren er van wist ik wel, maar dat zou mij niet overkomen.
Na met de dag meer last te krijgen van brandend maagzuur ben ik bij de huisarts en daarna specialist geweest en blijk ik mijn Slokdarm ernstig beschadigt te hebben
Zo ernstig dat ik een verhoogde kans heb op slokdarmkanker
Google maar eens op slokdarmkanker , ik ben me wezenloos geschrokken , dat ik hier zelf invloed op heb gehad vond ik echt heel erg
maandag 16 december 2013 om 13:01
quote:consuelabananahammok schreef op 16 december 2013 @ 11:43:
En ik weet dat mensen met een eetstoornis het goed verborgen kunnen houden, maar dat zoveel jaren binnen je gezin? Ik betwijfel dat en wellicht sluiten jullie beiden je ogen ervoor.
Lekker naast elkaar struisvogeltje spelen los niets op.Geloof mij nou maar, hij weet echt van niets! Ik heb het altijd goed weten te plannen en na al die jaren weet ik goed wat ik moet doen om geen 'sporen' achter te laten. Daarnaast zou hij het nooit van mij verwachten omdat ik bekend sta als de 'gezondheidsfreak'. In het bijzijn van anderen eet ik altijd gezond, nooit snoepen etc. Ze kennen mij niet anders. Dus dit zal echt een schok zijn voor mijn man..
En ik weet dat mensen met een eetstoornis het goed verborgen kunnen houden, maar dat zoveel jaren binnen je gezin? Ik betwijfel dat en wellicht sluiten jullie beiden je ogen ervoor.
Lekker naast elkaar struisvogeltje spelen los niets op.Geloof mij nou maar, hij weet echt van niets! Ik heb het altijd goed weten te plannen en na al die jaren weet ik goed wat ik moet doen om geen 'sporen' achter te laten. Daarnaast zou hij het nooit van mij verwachten omdat ik bekend sta als de 'gezondheidsfreak'. In het bijzijn van anderen eet ik altijd gezond, nooit snoepen etc. Ze kennen mij niet anders. Dus dit zal echt een schok zijn voor mijn man..
maandag 16 december 2013 om 13:03
quote:becina2000 schreef op 16 december 2013 @ 12:04:
Want aan eetstoornis zitten een heleboel angsten onder, en controle, en dwang gedachten.
En denkt nu voor je man, hoe weet jou nou werkelijk wat hij er van denkt?
Je zegt hem niks?
Het zijn jou gedachten... Die jou eetstoornis vast willen houdenDat klopt, maar ja, probeer dat maar eens los te laten..
Want aan eetstoornis zitten een heleboel angsten onder, en controle, en dwang gedachten.
En denkt nu voor je man, hoe weet jou nou werkelijk wat hij er van denkt?
Je zegt hem niks?
Het zijn jou gedachten... Die jou eetstoornis vast willen houdenDat klopt, maar ja, probeer dat maar eens los te laten..
maandag 16 december 2013 om 13:04
quote:maimai schreef op 16 december 2013 @ 12:15:
Hoe spannend ook, ik denk dat als je het echt wilt aanpakken, het juist essentieel is je partner hierin te betrekken. Dat hij zal schrikken van je verhaal is toch bijna logisch? Als jij je eetstoornis wilt loslaten, zul je zowel wat winnen als verliezen en daarbij heb je steun nodig. Stap over die drempel, laat je omgeving toe en stap uit de eenzaamheid van de eetstoornisEen eenzaamheid is het zeker, heb ik me eigenlijk al die jaren nooit gerealiseerd.
Hoe spannend ook, ik denk dat als je het echt wilt aanpakken, het juist essentieel is je partner hierin te betrekken. Dat hij zal schrikken van je verhaal is toch bijna logisch? Als jij je eetstoornis wilt loslaten, zul je zowel wat winnen als verliezen en daarbij heb je steun nodig. Stap over die drempel, laat je omgeving toe en stap uit de eenzaamheid van de eetstoornisEen eenzaamheid is het zeker, heb ik me eigenlijk al die jaren nooit gerealiseerd.
