Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand IV (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
woensdag 10 november 2010 om 19:02
Dit is de OP van alweer het 4e deel van ons inspirerende, welhaast sektarische topic, gestart door onze goeroe Eleonora. Om praktische redenen open ik deze keer het nieuwe topic, maar onderstaande tekst is van haar.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over wel voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachtenloos eten in je mond proppen.
De originele OP staat hieronder en laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic `Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?´, maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens over het eten, redenen waarom het anders moet, en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in de titel die het nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina´s en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schoom niet en lees met ons mee!
Eten met je verstand, deel 1
Eten met je verstand II (kom er gerust bij)
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom)
De recepten van het eten met je verstand topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over wel voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachtenloos eten in je mond proppen.
De originele OP staat hieronder en laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic `Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?´, maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens over het eten, redenen waarom het anders moet, en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in de titel die het nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina´s en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schoom niet en lees met ons mee!
Eten met je verstand, deel 1
Eten met je verstand II (kom er gerust bij)
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom)
De recepten van het eten met je verstand topic
vrijdag 18 maart 2011 om 13:28
quote:sterrenmix_sterrenmix schreef op 18 maart 2011 @ 04:39:
[...]
Hanke, kan je deze post wat meer uitleggen?, ik begrijp namelijk niet wat je bedoeld (de link met vastentijd, wel/niet er voor klaar zijn).
Wat ik las in je eerste post, was dat je je vooral bewust bent van dat het ´eigenlijk zou moeten´. Je merkt dat je er elke keer aan denkt, aan afvallen, aan bepaalde kleren bij warmer weer kunnen dragen. Je bent er moe van, schrijf je.
Dan is de vraag van mij, of je het wel op kunt/wilt brengen om bezig te zijn met afvallen. Bezig te zijn met minder eten. De vastentijd die ik erbij noemde is juist een tijd dat men niet snoept en maar 2/3 eet van wat je normaal zou eten. Ik merk dat ik dat niet op kan brengen, en dat de gedachte eraan me opstandig maakte. Waarop een vriendin van mij zei: ´Je wilt gewoon niet meedoen aan de vastentijd. Da´s toch prima, doe je het niet.´
Het idee van mee moeten doen, kun je ook betrekken op het schoonheidsideaal. Snap je me een beetje?
[...]
Hanke, kan je deze post wat meer uitleggen?, ik begrijp namelijk niet wat je bedoeld (de link met vastentijd, wel/niet er voor klaar zijn).
Wat ik las in je eerste post, was dat je je vooral bewust bent van dat het ´eigenlijk zou moeten´. Je merkt dat je er elke keer aan denkt, aan afvallen, aan bepaalde kleren bij warmer weer kunnen dragen. Je bent er moe van, schrijf je.
Dan is de vraag van mij, of je het wel op kunt/wilt brengen om bezig te zijn met afvallen. Bezig te zijn met minder eten. De vastentijd die ik erbij noemde is juist een tijd dat men niet snoept en maar 2/3 eet van wat je normaal zou eten. Ik merk dat ik dat niet op kan brengen, en dat de gedachte eraan me opstandig maakte. Waarop een vriendin van mij zei: ´Je wilt gewoon niet meedoen aan de vastentijd. Da´s toch prima, doe je het niet.´
Het idee van mee moeten doen, kun je ook betrekken op het schoonheidsideaal. Snap je me een beetje?
vrijdag 18 maart 2011 om 13:33
Ja mooi he Ziem, ik fietste over een rotonde vlak bij huis, mooie bomen, klein zonnetje en dan de gedachte ´ik hoop maar dat Ziem de HA al gesproken heeft en dat het goed is´. Dan voel je je verbonden.
Op de fiets vanaf de winkels een dorp verderop al 2 luikse wafels en een petieterig stukje brownie op (dat overigens naar fudgecake smaakte) en verder een boterhammetje met beenham. Dus al met al ´anders geluncht´.
De rest van de boterkoek, brownies, luikse wafels, krakelingen en caramelpudding ligt ongebruikt in de kast.
Op de fiets vanaf de winkels een dorp verderop al 2 luikse wafels en een petieterig stukje brownie op (dat overigens naar fudgecake smaakte) en verder een boterhammetje met beenham. Dus al met al ´anders geluncht´.
De rest van de boterkoek, brownies, luikse wafels, krakelingen en caramelpudding ligt ongebruikt in de kast.
vrijdag 18 maart 2011 om 14:02
quote:zanzi22 schreef op 18 maart 2011 @ 12:33:
[...]
haha, ben benieuwd naar de contributie!
10% van het brutoloon (zoals bij elke zichzelf respecterende sekte)
Ziem, wat fijjjjjn dat je goed nieuws had! Heb je helemaal voor niets "helemaal niet" in je piepzak gezeten. Want stiekem zat je er natuurlijk wel mee.
Ik heb lekker gewandeld, daar knap je van op. Vanmiddag nog een stuk wandelen of fietsen, ik heb er zin in!
[...]
haha, ben benieuwd naar de contributie!
10% van het brutoloon (zoals bij elke zichzelf respecterende sekte)
Ziem, wat fijjjjjn dat je goed nieuws had! Heb je helemaal voor niets "helemaal niet" in je piepzak gezeten. Want stiekem zat je er natuurlijk wel mee.
Ik heb lekker gewandeld, daar knap je van op. Vanmiddag nog een stuk wandelen of fietsen, ik heb er zin in!
Ga in therapie!
vrijdag 18 maart 2011 om 23:41
zaterdag 19 maart 2011 om 02:27
quote:hanke321 schreef op 18 maart 2011 @ 13:28:
[...]
Wat ik las in je eerste post, was dat je je vooral bewust bent van dat het ´eigenlijk zou moeten´. Je merkt dat je er elke keer aan denkt, aan afvallen, aan bepaalde kleren bij warmer weer kunnen dragen. Je bent er moe van, schrijf je.
Dan is de vraag van mij, of je het wel op kunt/wilt brengen om bezig te zijn met afvallen. Bezig te zijn met minder eten. De vastentijd die ik erbij noemde is juist een tijd dat men niet snoept en maar 2/3 eet van wat je normaal zou eten. Ik merk dat ik dat niet op kan brengen, en dat de gedachte eraan me opstandig maakte. Waarop een vriendin van mij zei: ´Je wilt gewoon niet meedoen aan de vastentijd. Da´s toch prima, doe je het niet.´
Het idee van mee moeten doen, kun je ook betrekken op het schoonheidsideaal. Snap je me een beetje?Hanke, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik ben inderdaad veel bezig met 'moeten' en ben daar moe van. Maar het is met name mentaal. Ik vind namelijk niet dat ik hoef af te vallen, anders moet eten of meer moet bewegen...dat doe ik allemaal al. Maar het lijf wat daar in mijn geval bij hoort, vind ik niet mooi (understatement) en heeft dus te maken met het schoonheidsideaal (tenminste aan de oppervlakte). Naar jarenlang gefcousd te zijn geweest, ruim 15 jaar, op dieeten/afvallen/jojo-en etc. kan ik niet meer/nog steeds niet goed met mijn lichaam door 1 deur. Ik vind het onaantrekkelijk en lelijk, soms zelfs afstotelijk. Dus mijn vraag is hoe jullie daar mee omgaan, lichaamsacceptatie, je lijf niet meer willen veranderen&zo.
[...]
Wat ik las in je eerste post, was dat je je vooral bewust bent van dat het ´eigenlijk zou moeten´. Je merkt dat je er elke keer aan denkt, aan afvallen, aan bepaalde kleren bij warmer weer kunnen dragen. Je bent er moe van, schrijf je.
Dan is de vraag van mij, of je het wel op kunt/wilt brengen om bezig te zijn met afvallen. Bezig te zijn met minder eten. De vastentijd die ik erbij noemde is juist een tijd dat men niet snoept en maar 2/3 eet van wat je normaal zou eten. Ik merk dat ik dat niet op kan brengen, en dat de gedachte eraan me opstandig maakte. Waarop een vriendin van mij zei: ´Je wilt gewoon niet meedoen aan de vastentijd. Da´s toch prima, doe je het niet.´
Het idee van mee moeten doen, kun je ook betrekken op het schoonheidsideaal. Snap je me een beetje?Hanke, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik ben inderdaad veel bezig met 'moeten' en ben daar moe van. Maar het is met name mentaal. Ik vind namelijk niet dat ik hoef af te vallen, anders moet eten of meer moet bewegen...dat doe ik allemaal al. Maar het lijf wat daar in mijn geval bij hoort, vind ik niet mooi (understatement) en heeft dus te maken met het schoonheidsideaal (tenminste aan de oppervlakte). Naar jarenlang gefcousd te zijn geweest, ruim 15 jaar, op dieeten/afvallen/jojo-en etc. kan ik niet meer/nog steeds niet goed met mijn lichaam door 1 deur. Ik vind het onaantrekkelijk en lelijk, soms zelfs afstotelijk. Dus mijn vraag is hoe jullie daar mee omgaan, lichaamsacceptatie, je lijf niet meer willen veranderen&zo.
zaterdag 19 maart 2011 om 10:32
Liefhebben sterremix. Allereerst beseffen dat je iets mist. Je lieve lijf is je vriendje niet meer. Dat is heel verdrietig en hoe uit je dat verdriet? Want je kunt wel in boosheid, wrok en non acceptatie gaan zitten maar dat is hetzelfde als in één huis wonen met een partner waar je alleen maar op afgeeft. Jij en je lijf zijn nu eenmaal met elkaar opgescheept. Zonder je lijf besta je niet eens.
Sommige dingen aan mijn lijf blijven voor mij ook een strijd. Maar dat probeer ik los te zien van de relatie met mijn lijf. Als je je lijf ontkent zit je er ook niet echt ´in´ en dan mis je een hoop.
Eigenlijk is het heel basaal: ik streel mezelf (gewoon aaien op mijn arm of me een knuffel geven) als ik verdrietig ben. Als ik koud ben neem ik een fijne douche, als ik honger heb geef ik mezelf eten. Ik besta nu eenmaal en dan kan ik maar het beste voor mezelf zorgen. Ook hielp het om verzorgde kleding uit te zoeken, af en toe naar de sauna te gaan, een massage te boeken.
Die laatste dingen maakten dat ik inzag dat ik helemaal niet zo vreselijk (lelijk/slecht) was en dat deed wat met hoe ik overkom op mensen. Die positieve feedback deed me ook veel goed.
Zeg nou zelf, het is toch van de gekke om te denken dat je je niet op straat zou mogen vertonen/ je zou moeten schamen omdat je geen maatje 36 hebt?
Denk je ook zo veroordelend over andere mensen? Als dat niet zo is, als je ziet dat ieder mens zo zijn plussen en zijn minnen heeft en je daar mensen niet op afwijst, waarom zou je dat bij jezelf dan wel doen? Dat is toch hypocriet?!
Mij hielp het om in te zien dat het een zonde was. Je hoort je naaste lief te hebben áls jezelf. Eigenliefde is een gebod. En daar hield ik me niet aan.
In een hoekje gaan zitten wachten tot ´het´ verandert, dat levert geen resultaat op. Hier vragen stellen is hartstikke goed, mij hielp het ook om er met vriendinnen over te hebben. Die bleken heel anders naar mijn lijf te kijken dan ik. In de tijd van mijn extreme overgewicht maakten ze zich wel zorgen hoor, en daar spraken we ook over. Maar het lijf van mij an sich, daar werd hoe dan ook van gehouden, en werd oprecht gewaardeerd.
Sommige dingen aan mijn lijf blijven voor mij ook een strijd. Maar dat probeer ik los te zien van de relatie met mijn lijf. Als je je lijf ontkent zit je er ook niet echt ´in´ en dan mis je een hoop.
Eigenlijk is het heel basaal: ik streel mezelf (gewoon aaien op mijn arm of me een knuffel geven) als ik verdrietig ben. Als ik koud ben neem ik een fijne douche, als ik honger heb geef ik mezelf eten. Ik besta nu eenmaal en dan kan ik maar het beste voor mezelf zorgen. Ook hielp het om verzorgde kleding uit te zoeken, af en toe naar de sauna te gaan, een massage te boeken.
Die laatste dingen maakten dat ik inzag dat ik helemaal niet zo vreselijk (lelijk/slecht) was en dat deed wat met hoe ik overkom op mensen. Die positieve feedback deed me ook veel goed.
Zeg nou zelf, het is toch van de gekke om te denken dat je je niet op straat zou mogen vertonen/ je zou moeten schamen omdat je geen maatje 36 hebt?
Denk je ook zo veroordelend over andere mensen? Als dat niet zo is, als je ziet dat ieder mens zo zijn plussen en zijn minnen heeft en je daar mensen niet op afwijst, waarom zou je dat bij jezelf dan wel doen? Dat is toch hypocriet?!
Mij hielp het om in te zien dat het een zonde was. Je hoort je naaste lief te hebben áls jezelf. Eigenliefde is een gebod. En daar hield ik me niet aan.
In een hoekje gaan zitten wachten tot ´het´ verandert, dat levert geen resultaat op. Hier vragen stellen is hartstikke goed, mij hielp het ook om er met vriendinnen over te hebben. Die bleken heel anders naar mijn lijf te kijken dan ik. In de tijd van mijn extreme overgewicht maakten ze zich wel zorgen hoor, en daar spraken we ook over. Maar het lijf van mij an sich, daar werd hoe dan ook van gehouden, en werd oprecht gewaardeerd.
zondag 20 maart 2011 om 12:14
quote:zanzi22 schreef op 18 maart 2011 @ 11:54:
Nu ik weer beter ben merk ik dat mijn lijf gewoon niet meer bij me past, het liefst zou ik een rits opentrekken en uit een speklaagje stappen, juist omdat dat speklaagje zoveel narigheid aan emoties bevat die ik letterlijk heb geprobeerd op te eten.
Dit vind ik vreselijk mooi beschreven, Zanzi! Je wilt niet alleen je speklaagje loslaten, maar ook je eigen ongezonde gedrag en ongewenste emoties die je die laag hebben gegeven. Vaak gebruiken we dit speklaagje ook als een soort bescherming (niet dat we ons daar dan prettiger bij voelen...).
Wat ik op een bepaald moment heb gedaan, is elke dag voor de spiegel staan en kijken naar mijn blote lijf en mezelf (al dan niet hardop) vriendelijk toespreken. Ik begon steeds meer een lijf te zien dat weliswaar niet meer paste bij mijn levensstijl - want ik was inmiddels begonnen met wél goed voor mezelf te zorgen - maar dat wel van mij was. Of "mij was" want feitelijk kun je niet echt een onderscheid maken tussen je lijf en je geest, je bestaat uit beiden. Als je één deel van jou afwijst, dan kun je geestelijk ook niet goed 'in je vel zitten'.
Ik begon mijn lijf te zien als in een overgangsfase: ik was er inmiddels goed voor gaan zorgen en het was dus een kwestie van tijd voor ik een lijf in de spiegel zou zien dat daar een weerspiegeling van zou zijn. Maar ondertussen deed ik mijn best om mijn lijf zoals het was te accepteren en zelfs mooi te vinden. Ik keek niet meer naar de vetrollen maar naar de persoon die ik in de spiegel zag, en ik zag iemand die haar best doet voor zichzelf. Daar was ik trots op en door die trots kon ik ook met plezier naar mezelf kijken.
Ik nam zogezegd een voorschot op de tevredenheid die ik zou hebben als ik een slanker lijf in de spiegel zou zien - wat ik nu inmiddels heb bereikt. Ik ben nu zoals ik wil zijn.
Nu ik weer beter ben merk ik dat mijn lijf gewoon niet meer bij me past, het liefst zou ik een rits opentrekken en uit een speklaagje stappen, juist omdat dat speklaagje zoveel narigheid aan emoties bevat die ik letterlijk heb geprobeerd op te eten.
Dit vind ik vreselijk mooi beschreven, Zanzi! Je wilt niet alleen je speklaagje loslaten, maar ook je eigen ongezonde gedrag en ongewenste emoties die je die laag hebben gegeven. Vaak gebruiken we dit speklaagje ook als een soort bescherming (niet dat we ons daar dan prettiger bij voelen...).
Wat ik op een bepaald moment heb gedaan, is elke dag voor de spiegel staan en kijken naar mijn blote lijf en mezelf (al dan niet hardop) vriendelijk toespreken. Ik begon steeds meer een lijf te zien dat weliswaar niet meer paste bij mijn levensstijl - want ik was inmiddels begonnen met wél goed voor mezelf te zorgen - maar dat wel van mij was. Of "mij was" want feitelijk kun je niet echt een onderscheid maken tussen je lijf en je geest, je bestaat uit beiden. Als je één deel van jou afwijst, dan kun je geestelijk ook niet goed 'in je vel zitten'.
Ik begon mijn lijf te zien als in een overgangsfase: ik was er inmiddels goed voor gaan zorgen en het was dus een kwestie van tijd voor ik een lijf in de spiegel zou zien dat daar een weerspiegeling van zou zijn. Maar ondertussen deed ik mijn best om mijn lijf zoals het was te accepteren en zelfs mooi te vinden. Ik keek niet meer naar de vetrollen maar naar de persoon die ik in de spiegel zag, en ik zag iemand die haar best doet voor zichzelf. Daar was ik trots op en door die trots kon ik ook met plezier naar mezelf kijken.
Ik nam zogezegd een voorschot op de tevredenheid die ik zou hebben als ik een slanker lijf in de spiegel zou zien - wat ik nu inmiddels heb bereikt. Ik ben nu zoals ik wil zijn.
Ga in therapie!
zondag 20 maart 2011 om 13:50
zondag 20 maart 2011 om 14:43
Dag lieve Dub!
Thank you for asking .
Hier gaat het op en neer. Heerlijk genoten van de zon, gisteren de schoonfamilie verzorgd die voor onze verjaardag op bezoek waren (vind ik stressig; ik loop alleen maar te redderen en neem nooit tijd gezellig wat te keuvelen- puntje om aan te werken!).
Vriend heeft beter geslapen dan ik, maar hangt sinds 6 uur voor de tv, ik vouw drie wassen weg en draai een nieuwe. Ben nu een beetje de verongelijkte kleuter aan het spelen hoor, maar god wat is het soms een slomo. Hoe kan je nou de hele dag binnenhangen bij dit weer (ik ga zo lekker volleyballen). Ach ja.
Ik had in ieder geval veel aan jullie woorden, ook al hadden ze allemaal een andere strekking. Ik laat ze nog steeds op me inwerken en heb ze allemaal goed gelezen, al ben ik er niet gedetailleerd op ingegaan. Bedankt daarvoor . Kan nog steeds moeilijk conclusies verbinden aan mijn gedachten...
Aan bovenstaande betogen van Hanke en Dub merk ik dat ik wel een aantal jaren jonger ben dan jullie. Er spreekt een wijsheid uit die ik nog niet bij mezelf ervaar . Maar dat vind ik niet erg, ik ben op aarde om te leren, toch een gebied waarin ik wél mild kan zijn voor mezelf .
Fijne dag nog dames, ik ga sporten!
Thank you for asking .
Hier gaat het op en neer. Heerlijk genoten van de zon, gisteren de schoonfamilie verzorgd die voor onze verjaardag op bezoek waren (vind ik stressig; ik loop alleen maar te redderen en neem nooit tijd gezellig wat te keuvelen- puntje om aan te werken!).
Vriend heeft beter geslapen dan ik, maar hangt sinds 6 uur voor de tv, ik vouw drie wassen weg en draai een nieuwe. Ben nu een beetje de verongelijkte kleuter aan het spelen hoor, maar god wat is het soms een slomo. Hoe kan je nou de hele dag binnenhangen bij dit weer (ik ga zo lekker volleyballen). Ach ja.
Ik had in ieder geval veel aan jullie woorden, ook al hadden ze allemaal een andere strekking. Ik laat ze nog steeds op me inwerken en heb ze allemaal goed gelezen, al ben ik er niet gedetailleerd op ingegaan. Bedankt daarvoor . Kan nog steeds moeilijk conclusies verbinden aan mijn gedachten...
Aan bovenstaande betogen van Hanke en Dub merk ik dat ik wel een aantal jaren jonger ben dan jullie. Er spreekt een wijsheid uit die ik nog niet bij mezelf ervaar . Maar dat vind ik niet erg, ik ben op aarde om te leren, toch een gebied waarin ik wél mild kan zijn voor mezelf .
Fijne dag nog dames, ik ga sporten!
maandag 21 maart 2011 om 21:52
Wijze dames! Ik ben weer voor de peuter in mij aan het zorgen. Met mezelf in gesprek als de koelkast 'ineens' open is en eetlijstjes opschrijven. Er zaten ongemerkt weer heel wat meer dropjes in mijn mond dan 1.
En ik ben aan het nadenken wat me tegenhoudt bij het afvallen. Ik denk dat ik eruit ben, maar vooralsnog vind in het te persoonlijk om dat uit te spreken.
En... Voor het eerst zie ik op foto's hoe mooi ik was met maat 38. Ik vind het zo jammer dat ik dat nooit heb gezien. Het is nog steeds een heel proces, maar vallen zie ik niet meer als falen, maar noodzakelijk voor de weg er naartoe..
En ik ben aan het nadenken wat me tegenhoudt bij het afvallen. Ik denk dat ik eruit ben, maar vooralsnog vind in het te persoonlijk om dat uit te spreken.
En... Voor het eerst zie ik op foto's hoe mooi ik was met maat 38. Ik vind het zo jammer dat ik dat nooit heb gezien. Het is nog steeds een heel proces, maar vallen zie ik niet meer als falen, maar noodzakelijk voor de weg er naartoe..
maandag 21 maart 2011 om 21:53
Janne, ik heb een supermooi kookboek gekregen. Plenty van Yotam Ottolenghi.
Alleen maar groenterecepten. Hip kookboek voor veggies. Een kanttekening: auteur is zelf geen vegetariër, maar gaat bewust met vleesconsumptie op. In het boek staan geen recepten met vlees, maar hij suggereert soms wel een lamskoteletje voor erbij. Ook eieren en kaas worden gewoon gebruikt. In het voorwoord legt hij zijn filosofie uitgebreid uit. Als ik in Duitsland had gewoond had je hem cadeau gekregen.
Over je relatieperikelen: mijn mening is soms gekleurd. Been there, done that, got the t-shirt. Maar da's een hele lange weg geweest
Alleen maar groenterecepten. Hip kookboek voor veggies. Een kanttekening: auteur is zelf geen vegetariër, maar gaat bewust met vleesconsumptie op. In het boek staan geen recepten met vlees, maar hij suggereert soms wel een lamskoteletje voor erbij. Ook eieren en kaas worden gewoon gebruikt. In het voorwoord legt hij zijn filosofie uitgebreid uit. Als ik in Duitsland had gewoond had je hem cadeau gekregen.
Over je relatieperikelen: mijn mening is soms gekleurd. Been there, done that, got the t-shirt. Maar da's een hele lange weg geweest
dinsdag 22 maart 2011 om 08:07
Ziem, ik ben geinteresseerd in jouw verhaal, maar ik kan me voorstellen dat je dat hier niet rond wil strooien. Zou je het me evt. willen mailen?
Je boek klinkt erg leuk! En aangezien ik no matter what over een half jaar weer in NL kom wonen (kunnen we tegen die tijd dan niet eens gaan high teaen met ons verstand ofzo, na het in het water vallen van de meet bij Leo). Vind het supertof als mensen origineel en lekker vega kunnen koken, heel inspirerend omdat ik in mijn omgeving veel vleeseters heb die ik dolgraag wil overtuigen hoe bevredigend vega-eten is, maar dat is tot nu toe nooit 100% gelukt...
Je boek klinkt erg leuk! En aangezien ik no matter what over een half jaar weer in NL kom wonen (kunnen we tegen die tijd dan niet eens gaan high teaen met ons verstand ofzo, na het in het water vallen van de meet bij Leo). Vind het supertof als mensen origineel en lekker vega kunnen koken, heel inspirerend omdat ik in mijn omgeving veel vleeseters heb die ik dolgraag wil overtuigen hoe bevredigend vega-eten is, maar dat is tot nu toe nooit 100% gelukt...
