Overig
alle pijlers
Dertiger mid jaren 80/90, hoe was dat?
dinsdag 25 augustus 2020 om 08:53
Afgelopen weekend waren mijn ouders een weekendje weg. Omdat bij mijn ouders thuis de nodige beestjes zijn die verzorging nodig hebben, heb ik het weekend daar doorgebracht.
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:31
In_Tenebris schreef: ↑28-08-2020 12:09Ik weet niet hoe dat nu gaat. Toen was het echt de tijdsgeest. Ik vond het echt vreselijk, vooral ook omdat ik het niets voor mannen vond. Kon er ook helemaal niks van, een kruissteek lukte 2 keer en daarna moest het opnieuw voorgedaan worden.
Zal tegenwoordig ook wel te maken hebben met veiligheid, hoewel met solderen ook het één en ander mis kan gaan. Op de middelbare school kreeg ik dezelfde lerares ( een lieverd ) en deden we wel " mannendingen ". Ik had altijd gezegd dat wel te kunnen. Dat viel vies tegen, er ging per haal met de figuurzaag wel een zaagje stuk ongeveer.
Ik denk dat het echt de tijdgeest was. Ik heb op de middelbare school toch echt leren solderen; dan maakte je een armband met van de grote spijkers of zo - al was dát dan weer eerder, zo rond 1972.
Mijn jongere broertje leerde van zijn meester op de lagere school juist weer hoe je een knoop moest aanzetten (zal rond 1975 zijn geweest), gewoon omdat je at als man zelf ook moest kunnen.
Toen ik zelf op de lagere school zat (plm. 1963-1971) werden d jongns en de meisjes gescheiden bij de handwerk/handarbeid les.
Als meisje moest je leren borduren, breien (met 4 breipennen babysokjes maken) en babypakjes naaien. Ik heb nog een borduurwerkje liggen, ....ik ben er eigenlijk nu nog van onder de indruk hoe netjes ik dat toen als 6/7-jarige heb gemaakt. Afijn, goed voor de fijne motoriek ; -)
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:37
Fluithaas schreef: ↑28-08-2020 12:25Misschien dat jullie weinig geld hadden, maar wat je hier beschrijft heeft daar niks mee te maken. Dat was doodnormaal in die tijd. Mijn ouders en die van vriendinnetjes hadden redelijke inkomens, maar overal was frisdrank en chips alleen in het weekend. Doordeweek kon je thee of ranja krijgen. Boterhammen waren met hagelslag, pindakaas, boterhamworst of iets dergelijks. Een stuk boerenbelegen kaas van de kaaswinkel of kaasboerderij was al een behoorlijke traktatie, dat had niet iedereen op tafel en ook niet elke dag.
Mijn eerste broodje kipkerrie van een broodjeswinkel vond ik een onvoorstelbare luxe. Zóoooo lekker! Eind jaren '80 was dat. Al die luxe broodjes beenhamhoningmosterdsaus paninibriewalnoot wrapweetikveelwat waren er in die tijd helemaal niet en als ze er wel waren was het een zeldzame luxe.
Als je het Dovemansorendieet van Maarten 't Hart leest is dat grappig. Die schrijft daarin dat zoveel mensen vroeger slank waren, omdat er nog helemaal niet zoveel lekker en luxe eten voorhanden was. Als je slap brood met slappe boterhamworst moet eten, dan eet je totdat je geen honger meer hebt. In plaats van totdat je vol zit.
Eens en je kreeg niet zo maar een fiets bijvoorbeeld, dat was voor je verjaardag en dan vaak ook een tweedehandse. Men ging gewoon heel anders om met geld in die tijd.
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:37
Truusjemier schreef: ↑28-08-2020 00:34Al vraag ik mij wel af hoe ze dat toch deden zonder smartphone en zelfscankassa'sen we zijn nu ook op bijv. veel gebieden stukken verder, ook dankzij al die technologie.
Niet alleen moest de kassajuf alles zelf aanslaan (niet scannen, zelf de prijzen intikken op de kassa!), de supermarkten gingen ook om 18 uur dicht. En op zaterdag om 17 uur. Afrekenen duurde langer, vanwege dat aanslaan van de prijzen. Dus na je werk nog even boodschappen gaan doen was lastig. Werkende moeders konden weekboodschappen doen, en anders moesten ze zich rot haasten.
Aan de andere kant waren veel dingen toen echt makkelijker, ook al lijkt dat niet zo. Zoals iemand anders al schreef: iets regelen met je verzekering of de gemeente of de bank was een kwestie van kantoortje binnenlopen (die had je dus ook overal) en regelen aan de balie. Niks geen honderd "mijn verzekering.nl accounts" waar je dan maar moest inloggen en hopen dat het goed ging. Gewoon een meneer of een mevrouw die vroeg wat je wilde en het ging regelen. Alleen duurde het allemaal langer, want het moest met de post en met de hand verwerkt worden.
Als je ziet wat er allemaal kan en wat we nu allemaal weten.
We weten stukken minder nu, denk ik wel eens. We hebben toegang tot alle informatie van de wereld, en wat doen mensen ermee? Blèren dat de aarde plat is.
anoniem_306851 wijzigde dit bericht op 28-08-2020 12:40
0.11% gewijzigd
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:39
Gebruna schreef: ↑28-08-2020 11:52Kennis zat nog in mensen in plaats van in systemen. Als je een behoorlijke functie had, mocht je zelf nadenken, handelen en beslissingen nemen i.p.v. regels, procedures en protocollen uitwerken. Was veel minder verwarrend dan nu, nu 'iedereen alles weet maar niemand echt ergens over gaat' en/of echt verantwoordelijk voor is.
Dat. Mijn hemel, ja. Dat.
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:42
Mijn kinderen hebben niet geleerd hoe je een knoop aan zet en niet leren solderenGebruna schreef: ↑28-08-2020 12:31Ik denk dat het echt de tijdgeest was. Ik heb op de middelbare school toch echt leren solderen; dan maakte je een armband met van de grote spijkers of zo - al was dát dan weer eerder, zo rond 1972.
Mijn jongere broertje leerde van zijn meester op de lagere school juist weer hoe je een knoop moest aanzetten (zal rond 1975 zijn geweest), gewoon omdat je at als man zelf ook moest kunnen.
Toen ik zelf op de lagere school zat (plm. 1963-1971) werden d jongns en de meisjes gescheiden bij de handwerk/handarbeid les.
Als meisje moest je leren borduren, breien (met 4 breipennen babysokjes maken) en babypakjes naaien. Ik heb nog een borduurwerkje liggen, ....ik ben er eigenlijk nu nog van onder de indruk hoe netjes ik dat toen als 6/7-jarige heb gemaakt. Afijn, goed voor de fijne motoriek ; -)
(op school dan, thuis hebben we soldeerbout en een naaidoos)
Jongste moest wel de namen van alle soorten gereedschap weten. Ik had liever gezien, dat ze leerde hoe je een lamp aansluit ofzo
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:43
Inderdaad, dat is "armoede" tov nu, niet tov de andere kinderen toenblauwe_emmer schreef: ↑28-08-2020 12:02Dat was normaal ook al was er geen sprake van armoede. Meestal dronk je gewoon water uit de kraan. Ik kreeg alleen frisdrank bij oma en op verjaardagen enz. Zelfde geldt voor chips, dat was er niet standaard. Daar was niks mis mee.
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:44
Het is gewoon anders. Indertijd was de flow heel anders. Vrouwen die gefrustreerd waren omdat ze niet verder hadden kunnen leren, dochters die wel de opties hadden en ook heel goed wisten hoe belangrijk dat was. Maar het leven was wel rustiger en meer geregeld. Mijn ouders hadden een heel gestructureerd leven, die raakten niet overspannen. Als ik alleen al zie hoe in mijn vak de declarabiliteit van 60 naar 95% is gegaan en alle prikkels eromheen alleen maar meer zijn geworden, nee dat was er in die tijd niet. Maar ik had ook het leven van mijn moeder niet willen lijden. En nee ik bedoel niet leiden.Truusjemier schreef: ↑28-08-2020 12:09Dat snap ik. En het is goed dat beide partners werken, ik zou zelf absoluut niet financieel afhankelijk willen zijn van mijn partner (kan niet eens meer op 1 salaris). Maar ik baal er nu stiekem best eens van dat tegenwoordig je halve weekend opgaat aan dat soort klussen en dat het leven vaak rennen, hollen, vliegen is. Eten koken terwijl je hongerig uit je werk komt en het snel naar binnen werken i.v.m. sport (en als het lukt nog een wasje tussendoor). Ik ervaar het nu meer als een ratrace.
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:45
Bij mij was het jaren 70/ 80 lagere school en wij hadden echt alleen maar borduren, breien, weven, papier maché, haken, en een hoop met lijm. Daar was ik allemaal veel te ongedurig voor. Het leukste aan het werken met lijm vond ik het inademen ervan. Deed ik samen met een vriendje. Mocht niet van de juf en wij hadden geen idee waarom niet. We snapten er nog minder van toen we van de andere kinderen hoorden dat de juf had gezegd dat wij dat deden om haai te worden.
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:47
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:50
Is aids al genoemd. Mn eerste seksuele voorlichting, begin jaren 80, ging over aids. Doodeng vond ik het, naast pregnancy-scares heb ik ook aids-scares gehad ( en zo losbandig of onvoorzichtig was ik niet). De bom, jeugdwerkloosheid, vond het een doffe ellende. Gelukkig was er mtv ( of hoe heette die andere muziekzender?), Alf, cosby show, Cagney en Lacey en Dynasty/ Dallas. Later Oprah ed. Ik was in 1984 de eerste tv-junk en later talkshowfan ( Ricky Lake, Jerry Springer) weet t bijna zeker!
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:53
alle leraren waren altijd overspannen hoorblauwe_emmer schreef: ↑28-08-2020 12:44Het is gewoon anders. Indertijd was de flow heel anders. Vrouwen die gefrustreerd waren omdat ze niet verder hadden kunnen leren, dochters die wel de opties hadden en ook heel goed wisten hoe belangrijk dat was. Maar het leven was wel rustiger en meer geregeld. Mijn ouders hadden een heel gestructureerd leven, die raakten niet overspannen. Als ik alleen al zie hoe in mijn vak de declarabiliteit van 60 naar 95% is gegaan en alle prikkels eromheen alleen maar meer zijn geworden, nee dat was er in die tijd niet. Maar ik had ook het leven van mijn moeder niet willen lijden. En nee ik bedoel niet leiden.
Veel meer volwassenen kende ik niet. Maar hoe vaak een leraar 'ziek' thuis zat, omdat hij het werk niet meer aan kon? Ik denk ieder (VO)jaar meerdere docenten
vrijdag 28 augustus 2020 om 12:54
het is ook niet meer van deze tijd, mensen repareren geen dingen meer, we kopen nieuwblauwe_emmer schreef: ↑28-08-2020 12:47Jongens en meisjes leerden koken op de lagere school, deden aan houtbewerking, klein handwerk, macrameeën, vinyl snijden enz. Maar ja ik ben van de tijd jongens en meisjes zijn gelijk. Nu zou dat niet kunnen, vuur, messen, figuurzagen enz.
en pas op het VMBO ga je eventueel met je handen werken.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:03
blauwe_emmer schreef: ↑28-08-2020 12:37Eens en je kreeg niet zo maar een fiets bijvoorbeeld, dat was voor je verjaardag en dan vaak ook een tweedehandse. Men ging gewoon heel anders om met geld in die tijd.
Zo ook met schulden.
Destijds had je gewoon en inkomen en daar ging je zelf zorgvuldig mee om. Verstandig en spaarzaam gedrag werd gestimuleerd en beloond, al was het maar omdat gold: "wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten".
Nu heeft de overheid dat allemaal naar zich toe gehaald en er een industrie van gemaakt.
Alle (steeds vaker hoogopgeleide !) mensen worden behandeld alsof zij niets zelf meer kunnen regelen: overal betalen we steeds maar meer en meer belasting voor om alles -met heel veel omhaal- door de overheid te laten regelen.
Halverwege de jaren '80 een keer een werknemer meegemaakt die 10.000,- gulden schuld had (plm. 4.500,- euro): niemand snapte hoe het zó ver had kunnen komen, en het was echt een uitzondering waar iedereen echt heel erg van schrok... (modaal was destijds natuurlijk ook lager, zeg 18.000 euro i.p.v. de huidige 38.000,- euro).
Maar goed, nu is een schuld van 15.000,- euro helemaal niet eens bijzonder meer.
Als een schuld vroeger buiten iemand schuld was ontstaan, waren er andere (sociale) oplossingen. Nu maakt het allemaal niets meer uit; wie zelf kiest voor dat veel te dure huis en een levensstijl die niet bij zijn inkomen past en er daarna voor kiest toch maar niet bij de partner te blijven waar hij/zij eerder zelf voor koos, heeft er toch 'recht' op dat de gemeenschap alle schulden overneemt.
Maar goed, ik vind nu eenmaal dat mensen voorheen veel zelfstandiger konden leven dan nu, als in: het zelf ook (aan)konden en zij daar de kans voor kregen.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:10
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:11
Wij hadden wel degelijk armoede thuis, ook ten opzichte van mijn vriendinnen, maar wellicht was de limonade niet het beste voorbeeld
Ik heb er ook geen slechte herinneringen aan. Het was altijd weer spannend of mijn moeder thuis zou komen met de rode, groene of oranje ranja. Ik drink het nog steeds. Nou ja, een soort van. Ik drink een wat minder gesuikerde limonadesiroop, opgepimpt met bruiswater en ijsblokjes. Niets mis mee. Ik word er eigenlijk wel blij van.
♥
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:16
Jillian69 schreef: ↑28-08-2020 13:11Wij hadden wel degelijk armoede thuis, ook ten opzichte van mijn vriendinnen, maar wellicht was de limonade niet het beste voorbeeld
Ik drink het nog steeds. Nou ja, een soort van. Ik drink een wat minder gesuikerde limonadesiroop, opgepimpt met bruiswater en ijsblokjes. Niets mis mee. Ik word er eigenlijk wel blij van.
Dat vind ik ook erg lekker, frisdrank is me te zoet. Wij hadden thuis wel iedere dag frisdrank, ik was helemaal gek van cola en dat mocht ik ook onbeperkt drinken. Mijn ouders hadden in verhouding genoeg geld met een goedlopende eigen zaak.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:22
Het heeft niks met geld te maken. Mijn vader had een meer dan uitstekende baan en meeste klasgenootjes allemaal ook. Je kon het bijvoorbeeld ook niet op school krijgen. Het was gewoon minder gewoon. Net als veel snoep in huis, chips, patat, junkfood enz.In_Tenebris schreef: ↑28-08-2020 13:16Dat vind ik ook erg lekker, frisdrank is me te zoet. Wij hadden thuis wel iedere dag frisdrank, ik was helemaal gek van cola en dat mocht ik ook onbeperkt drinken. Mijn ouders hadden in verhouding genoeg geld met een goedlopende eigen zaak.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:23
maar roken mocht dan weer wel overalblauwe_emmer schreef: ↑28-08-2020 13:22Het heeft niks met geld te maken. Mijn vader had een meer dan uitstekende baan en meeste klasgenootjes allemaal ook. Je kon het bijvoorbeeld ook niet op school krijgen. Het was gewoon minder gewoon. Net als veel snoep in huis, chips, patat, junkfood enz.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:23
Wij hadden altijd kaas in huis. Mijn vader was 'n enorme kaasliefhebber en ik ook. Gewoon een groot stuk waar je zelf plakjes af moest snijden (plakjes werden toen nog niet verkocht) Er was toen ook al smeerkaas. En sandwichspread (toen nog maar in één smaak) Chips mocht alleen in 't weekend. Er was sap (goudappeltje/appelsientje) en drinkyoghurt, fris was ook niet voor alle dagen maar dat was evenals chips voornamelijk omdat het niet gezond was. Gek genoeg vielen sapjes wel in de gezondcategorie in de jaren 70.
We hadden berenchocoladepasta (nutella bestond nog niet) en af en toe hagelslag/vlokken. Jam was er wel altijd.
We hadden berenchocoladepasta (nutella bestond nog niet) en af en toe hagelslag/vlokken. Jam was er wel altijd.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:26
Pasta Choca Berengoed!redbulletje schreef: ↑28-08-2020 13:23Wij hadden altijd kaas in huis. Mijn vader was 'n enorme kaasliefhebber en ik ook. Gewoon een groot stuk waar je zelf plakjes af moest snijden (plakjes werden toen nog niet verkocht) Er was toen ook al smeerkaas. En sandwichspread (toen nog maar in één smaak) Chips mocht alleen in 't weekend. Er was sap (goudappeltje/appelsientje) en drinkyoghurt, fris was ook niet voor alle dagen maar dat was evenals chips voornamelijk omdat het niet gezond was. Gek genoeg vielen sapjes wel in de gezondcategorie in de jaren 70.
We hadden berenchocoladepasta (nutella bestond nog niet) en af en toe hagelslag/vlokken. Jam was er wel altijd.
vrijdag 28 augustus 2020 om 13:34
Hier ben ik 't zó mee eens! Dat lean werken tegenwoordig (waar dan weer een of andere van buiten aangetrokken adviseur 5000 per maand voor binnen harkt om dat op te zetten) verziekt een bedrijf en de werkmentaliteit. Juist het vertrouwen dat de verantwoordelijkheid gewoon bij jou ligt zonder dat je elke seconde in drievoud moet verantwoorden zorgt dat je je zaakjes ook in orde houdt en op de kwalitatief beste manier die in jouw mogelijkheid ligt. Anno nu wordt je afgestraft voor zelf nadenken en dan krijg je wel ongeinteresseerde werknemers die ook niet meer out of the box denken om een klant te pleasen want dat past niet in de taakomschrijving.Gebruna schreef: ↑28-08-2020 11:52
Kennis zat nog in mensen in plaats van in systemen. Als je een behoorlijke functie had, mocht je zelf nadenken, handelen en beslissingen nemen i.p.v. regels, procedures en protocollen uitwerken. Was veel minder verwarrend dan nu, nu 'iedereen alles weet maar niemand echt ergens over gaat' en/of echt verantwoordelijk voor is.
Op je bureau was het enige apparaat een telefoon. Niet iedereen verzamelde álle gegevens die je kúnt verzamelen en alle privacy was veel meer gewaarborgd. Dat werd serieus genomen en alle persoonlijke gegevens werden achter slot en grendel bewaard: alleen de leidinggevende had de sleutel van de dossiers.
Vrijheid: ik vraag mij juist nu vaak af hoeveel vrijheid burgers écht hebben (die er toen niet was)?
Het is nu toch veel benauwender dat je je de overheid niet meer kunt bellen of benaderen en/of antwoord krijgt zonder dat je eerst compleet geïdentificeerd bent. En dat bedrijven onder het mom van 'service' zeggen dat zij hun klanten 'beter willen leren kennen' en dat je daarom via internet steeds maar weer nieuwe vragen in moet vullen omdat zij (internetbank - nog nooit iemand gezien of gesproken) uit 'veiligheid' alle handelingen kunnen volgen. Dat de apotheek bepaalt (en je bij jouw huisarts al heeft aangemeld) voor de herhaalservice die je niet wilt "want gemak". Dat de fysiotherapie precies ziet at voor contract je hebt met jouw verzekeraar (want gegevens gekocht bij één of ander bedrijfje - en dus de maximale behandelingen kan 'adviseren'). Etc., etc.
Bij overheidsinstanties geen mensen meer die uitvoeren; dat wordt allemaal (zogenaamd goedkoper) via Europese aanbestedingen nu door derden-bedrijven gedaan. Door dagloners die totaal geen binding hebben met de eigen gemeente en soms zelf niet met het bedrijf waarvoor zij (die dag) werken, want die werknemer is zelf ook per dag inwisselbaar geworden.
Dus bij al die (overheids)instanties werken nu -in aantal- minder mensen; geen gemeentepolitie, geen brugwachter, geen plantsoenendienst, geen groenvoorziening, etc. Het wemelt van -misschien ietsje minder maar veel duurdere- de 'beleidsmedewerkers' die vooral heel druk zijn om alles op papier te schrijven, te herschrijven, te consolideren, te evalueren, te sonderen, startnotities, rapporten, externe onderzoeksbureau's inschakelen.... totdat er genoeg tijd is verstreken en er iets is veranderd en men hetzelfde riedeltje opnieuw doet.
En o ja, omdat er helemaal geen contact/feeling met de burgers is, heeft men het volgende 'probleem' en bron van 'wie schrijft die blijft' ontdekt: "verbinding, contact, eenzaamheid", etc.
Maar ja, .... geld is op. Dus op dat gebied moeten er dan (gratis) vrijwilligers met de handjes komen wapperen.... en ja, dan moet daar eerst weer beleid voor komen....
Het zal allemaal wel weer goed komen en het is zoals het is; we doen het ermee en maken er het beste van.
Maar qua menselijke contact en qua privacy vond ik de jaren '80-'90 een fijnere tijd dan nu.
