Overig
alle pijlers
Grappige onverwachte ontmoetingen
woensdag 11 juni 2008 om 13:46
Heb jij dat ook wel eens, dat je op straat of in de kroeg iemand tegenkomt en dat er vervolgens een heel grappig gesprek of gekke situatie ontstaat? Een paar voorbeeldjes:
Ik loop op straat en een man vraagt de weg aan me. Ik leg hem uit hoe hij moet lopen. Dan zegt hij plotseling: 'Ik wist eigenlijk wel waar ik moest zijn, maar ik móest je gewoon aanspreken, je hebt zo'n mooie lach!'. We raken verder aan de praat. Hij vertelt over zijn werk als universitair docent in de wiskunde en vertelt over allerlei complexe theorieën en hoe je die in het dagelijks leven kunt gebruiken. Het klinkt erg moeilijk allemaal, maar ook wel interessant. Ik vraag hem aan welke universiteit hij werkt. Zegt ie (bloedserieus) 'aan de universiteit van Zwolle'... hahahaha, ik wist niet hoe snel ik weg moest zijn.
Een paar maanden geleden zat ik in de bus en stapte er een oude man in in een dorpje in de middle of nowhere (ik woon in Ierland). Hij vertelt me dat hij het liefst naar wildlife programma's kijkt, vooral als er kangaroes in voorkomen. Hij hoopte ooit in zijn leven nog eens een kangaroe te mogen aanschouwen in Australië. Ik vertelde hem dat er in Nederland kangaroeboerderijen zijn en dat hun vlees gegeten wordt. Hij begint keihard te lachen.... en zegt: dus jullie eten Irish stew (stoofschotel met lamsvlees) met kangaroevlees? hahahahahaha. Hij houdt zeker een half uur de slappe lach en als hij uitstapt zegt hij: dankjewel, het was leuk je te ontmoeten. Ik ga het vanavond aan mijn vrouw vertellen van die kangaroes, weet zeker dat ze de hele avond de slappe lach zal hebben . Hij zei er overigens wel bij zelf nooit kangaroevlees te willen eten, want hij vond het zo zielig als de baby-kangaroe niet meer in de buidel van zijn moeder zou kunnen.
Nog eentje:
Ik zit samen met mijn vriend in de pub. Er komt een man naast me zitten (die volgens mijn vriend al een hele poos naar me had zitten kijken, maar ik had het niet gezien). We raken in gesprek. Zegt ie opeens, wijzend naar mijn vriend: 'is dat je broer?'. Als ik zeg dat hij mijn vriend is begint hij ineens keihard hartverscheurend te huilen. Tegen zijn vader, die vlakbij blijkt te staan huilt hij: 'Ze heeft al een vriehiend' . Hij blijft nog even zitten en zegt vervolgens tegen mijn vriend: 'Ik heb goed nieuws voor je, ik ga naar huis'. En tegen mij: 'Het is zo jammer dat we elkaar niet onder andere omstandigheden zijn tegengekomen, ik weet zeker dat we perfect bij elkaar passen'. Toen hij weg was kwam zijn vader nog even naar ons toe om te vertellen dat hij hersenbeschadiging had opgelopen bij een auto-ongeluk, waardoor hij dit soort dingen deed. Op zich verschrikkelijk voor hem natuurlijk, maar ik vond het zelf wel een hele leuke ontmoeting.
Nog eentje (laatste)... We waren op Inishmore, een Iers eiland dat veel bezocht wordt door Amerikaanse toeristen (vaak met Ierse wortels). Een oude local maakt een kletspraatje met ons. Dan komt er een Amerikaans stel binnen. Met de man heeft hij kennelijk al eens gepraat. De man stelt zijn (zeer jonge en mooie) vrouw aan hem voor. De vrouw geeft de oude man, op zijn Amerikaans, een hug. Vervolgens wil de oude man telkens weer opnieuw een hug van de Amerikaanse, die dat een beetje verlegen ook steeds weer doet (waarschijnlijk de eerste seks die hij in jaren heeft gehad ). De man van het stel zegt met een big smile tegen mij 'he is a real character!'. Het stel weet kennelijk niet goed hoe ze met de situatie aanmoet, drinkt heel snel hun Guinness op, neemt afscheid met nog een hug of 3 en verlaten de pub.
Ik geniet altijd heel erg van dit soort ontmoetingen. Kan er echt nog tijden later over lachen. Zou het leuk vinden om grappige ontmoetingen van anderen te lezen.
Ik loop op straat en een man vraagt de weg aan me. Ik leg hem uit hoe hij moet lopen. Dan zegt hij plotseling: 'Ik wist eigenlijk wel waar ik moest zijn, maar ik móest je gewoon aanspreken, je hebt zo'n mooie lach!'. We raken verder aan de praat. Hij vertelt over zijn werk als universitair docent in de wiskunde en vertelt over allerlei complexe theorieën en hoe je die in het dagelijks leven kunt gebruiken. Het klinkt erg moeilijk allemaal, maar ook wel interessant. Ik vraag hem aan welke universiteit hij werkt. Zegt ie (bloedserieus) 'aan de universiteit van Zwolle'... hahahaha, ik wist niet hoe snel ik weg moest zijn.
Een paar maanden geleden zat ik in de bus en stapte er een oude man in in een dorpje in de middle of nowhere (ik woon in Ierland). Hij vertelt me dat hij het liefst naar wildlife programma's kijkt, vooral als er kangaroes in voorkomen. Hij hoopte ooit in zijn leven nog eens een kangaroe te mogen aanschouwen in Australië. Ik vertelde hem dat er in Nederland kangaroeboerderijen zijn en dat hun vlees gegeten wordt. Hij begint keihard te lachen.... en zegt: dus jullie eten Irish stew (stoofschotel met lamsvlees) met kangaroevlees? hahahahahaha. Hij houdt zeker een half uur de slappe lach en als hij uitstapt zegt hij: dankjewel, het was leuk je te ontmoeten. Ik ga het vanavond aan mijn vrouw vertellen van die kangaroes, weet zeker dat ze de hele avond de slappe lach zal hebben . Hij zei er overigens wel bij zelf nooit kangaroevlees te willen eten, want hij vond het zo zielig als de baby-kangaroe niet meer in de buidel van zijn moeder zou kunnen.
Nog eentje:
Ik zit samen met mijn vriend in de pub. Er komt een man naast me zitten (die volgens mijn vriend al een hele poos naar me had zitten kijken, maar ik had het niet gezien). We raken in gesprek. Zegt ie opeens, wijzend naar mijn vriend: 'is dat je broer?'. Als ik zeg dat hij mijn vriend is begint hij ineens keihard hartverscheurend te huilen. Tegen zijn vader, die vlakbij blijkt te staan huilt hij: 'Ze heeft al een vriehiend' . Hij blijft nog even zitten en zegt vervolgens tegen mijn vriend: 'Ik heb goed nieuws voor je, ik ga naar huis'. En tegen mij: 'Het is zo jammer dat we elkaar niet onder andere omstandigheden zijn tegengekomen, ik weet zeker dat we perfect bij elkaar passen'. Toen hij weg was kwam zijn vader nog even naar ons toe om te vertellen dat hij hersenbeschadiging had opgelopen bij een auto-ongeluk, waardoor hij dit soort dingen deed. Op zich verschrikkelijk voor hem natuurlijk, maar ik vond het zelf wel een hele leuke ontmoeting.
Nog eentje (laatste)... We waren op Inishmore, een Iers eiland dat veel bezocht wordt door Amerikaanse toeristen (vaak met Ierse wortels). Een oude local maakt een kletspraatje met ons. Dan komt er een Amerikaans stel binnen. Met de man heeft hij kennelijk al eens gepraat. De man stelt zijn (zeer jonge en mooie) vrouw aan hem voor. De vrouw geeft de oude man, op zijn Amerikaans, een hug. Vervolgens wil de oude man telkens weer opnieuw een hug van de Amerikaanse, die dat een beetje verlegen ook steeds weer doet (waarschijnlijk de eerste seks die hij in jaren heeft gehad ). De man van het stel zegt met een big smile tegen mij 'he is a real character!'. Het stel weet kennelijk niet goed hoe ze met de situatie aanmoet, drinkt heel snel hun Guinness op, neemt afscheid met nog een hug of 3 en verlaten de pub.
Ik geniet altijd heel erg van dit soort ontmoetingen. Kan er echt nog tijden later over lachen. Zou het leuk vinden om grappige ontmoetingen van anderen te lezen.
woensdag 11 juni 2008 om 13:50
quote:yuky schreef op 11 juni 2008 @ 13:46:
Zegt ie (bloedserieus) 'aan de universiteit van Zwolle'... hahahaha, ik wist niet hoe snel ik weg moest zijn.
De Vrije Universiteit en de Open Universiteit zitten tegenwoordig ook voor een gedeelte in Zwolle... Maar vanuit Ierland zijn al die wijzigingen misschien wat lastig bij te houden
Zegt ie (bloedserieus) 'aan de universiteit van Zwolle'... hahahaha, ik wist niet hoe snel ik weg moest zijn.
De Vrije Universiteit en de Open Universiteit zitten tegenwoordig ook voor een gedeelte in Zwolle... Maar vanuit Ierland zijn al die wijzigingen misschien wat lastig bij te houden
anoniem_65123 wijzigde dit bericht op 11-06-2008 13:52
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
woensdag 11 juni 2008 om 13:53
quote:coldsister schreef op 11 juni 2008 @ 13:50:
[...]
De Vrije Universiteit zit tegenwoordig ook voor een gedeelte in Zwolle... Maar vanuit Ierland zijn al die wijzigingen misschien wat lastig bij te houden Oeps... het is al een paar jaar geleden deze ontmoeting... ik was nog vrijgezel toen. Misschien ben ik wel een hele goede partij misgelopen .
[...]
De Vrije Universiteit zit tegenwoordig ook voor een gedeelte in Zwolle... Maar vanuit Ierland zijn al die wijzigingen misschien wat lastig bij te houden Oeps... het is al een paar jaar geleden deze ontmoeting... ik was nog vrijgezel toen. Misschien ben ik wel een hele goede partij misgelopen .
woensdag 11 juni 2008 om 13:59
Ik kan daar heel erg van genieten, dat soort ontmoetingen.
Daarom houd ik ook zo van treinen.
Ik heb ooit eens in de trein naar Brussel gezeten, die behoorlijk vertraging had.
Een oud nonnetje op het station de weg gewezen, en haar verteld dat ze beter samen met mij de stoptrein kon nemen. Zo gezegd, enzo.
Toen heb ik toch de hele weg met die mevrouw een gesprek gehad over geloof, cultuur, het leven in een klooster, dat soort dingen. Gewoon een heerlijk open, spontaan gesprek dat kan ontstaan met een volslagen onbekende.
Daarom houd ik zo van mensen
En in het bijzonder wijze mensen met veel levenservaring, zoals deze mevrouw.
Daarom houd ik ook zo van treinen.
Ik heb ooit eens in de trein naar Brussel gezeten, die behoorlijk vertraging had.
Een oud nonnetje op het station de weg gewezen, en haar verteld dat ze beter samen met mij de stoptrein kon nemen. Zo gezegd, enzo.
Toen heb ik toch de hele weg met die mevrouw een gesprek gehad over geloof, cultuur, het leven in een klooster, dat soort dingen. Gewoon een heerlijk open, spontaan gesprek dat kan ontstaan met een volslagen onbekende.
Daarom houd ik zo van mensen
En in het bijzonder wijze mensen met veel levenservaring, zoals deze mevrouw.
668, the neighbour of the Beast
woensdag 11 juni 2008 om 14:05
Niet zozeer een echte "ontmoeting", maar wel erg leuk: gisteren liep ik op het station en naast mij liep een vrouw met een beeldig pak aan. Ze zag dat ik naar haar keek, dus ik complimenteerde haar met haar pakje en prachtige schoenen.
Word ik op de roltrap op mijn schouder getikt, zegt een oudere heer tegen mij: "Ik hoorde dat u die mevrouw in dat mantelpakje comlimenteerde, maar mag ik u dan zeggen dat ik u zo'n feest voor het oog vind? Mijn oude mannenhart wordt helemaal vrolijk van uw verschijning".
Zo schattig! Ik kreeg ineens visioenen van een complimenten-wave op het station
)
Word ik op de roltrap op mijn schouder getikt, zegt een oudere heer tegen mij: "Ik hoorde dat u die mevrouw in dat mantelpakje comlimenteerde, maar mag ik u dan zeggen dat ik u zo'n feest voor het oog vind? Mijn oude mannenhart wordt helemaal vrolijk van uw verschijning".
Zo schattig! Ik kreeg ineens visioenen van een complimenten-wave op het station
)
.
woensdag 11 juni 2008 om 14:14
Haha, leuk zeg, zulke ontmoetingen. Die van Mariannanas vind ik ook helemaal top !
Ik ben ook gek van de trein omdat je daar soms ook echt leuke ontmoetingen hebt.
Alhoewel ik wel moet zeggen dat naast mij meestal mensen komen zitten die mij hun hele levensgeschiedenis en allerlei ziektebeelden waar ze last van hebben gaan vertellen.
En dat gaat dan echt van 'wandelende nieren' tot aan 'spastische darmen' enz enz.
Kennelijk heb ik een uitstraling dat ik dat aantrek ofzo.
Geeft niks. Ik snap het alleen niet zo goed. Je gaat toch je hele levensgescheidenis niet aan een wildvreemde zitten te vertellen ?
Ik ben ook gek van de trein omdat je daar soms ook echt leuke ontmoetingen hebt.
Alhoewel ik wel moet zeggen dat naast mij meestal mensen komen zitten die mij hun hele levensgeschiedenis en allerlei ziektebeelden waar ze last van hebben gaan vertellen.
En dat gaat dan echt van 'wandelende nieren' tot aan 'spastische darmen' enz enz.
Kennelijk heb ik een uitstraling dat ik dat aantrek ofzo.
Geeft niks. Ik snap het alleen niet zo goed. Je gaat toch je hele levensgescheidenis niet aan een wildvreemde zitten te vertellen ?
woensdag 11 juni 2008 om 14:23
woensdag 11 juni 2008 om 14:27
quote:Bikkie schreef op 11 juni 2008 @ 14:14:
Alhoewel ik wel moet zeggen dat naast mij meestal mensen komen zitten die mij hun hele levensgeschiedenis en allerlei ziektebeelden waar ze last van hebben gaan vertellen.
Kennelijk heb ik een uitstraling dat ik dat aantrek ofzo.
Haha, dat ja. Same here
En inderdaad: leuk topic! Als me iets te binnen schiet laat ik het horen!
Alhoewel ik wel moet zeggen dat naast mij meestal mensen komen zitten die mij hun hele levensgeschiedenis en allerlei ziektebeelden waar ze last van hebben gaan vertellen.
Kennelijk heb ik een uitstraling dat ik dat aantrek ofzo.
Haha, dat ja. Same here
En inderdaad: leuk topic! Als me iets te binnen schiet laat ik het horen!
woensdag 11 juni 2008 om 14:43
quote:efa schreef op 11 juni 2008 @ 14:27:
[...]
Haha, dat ja. Same here
En inderdaad: leuk topic! Als me iets te binnen schiet laat ik het horen!
Dat heb ik ook.
Soms beginnen mensen ook hele gesprekken over het boek dat ik toevallig aan het lezen ben.
Paar jaar geleden was ik aan het typen op mijn laptop in de trein. Een gozer naast me zat een beetje mee te lezen en vroeg wat ik aan het doen was.
Ik: "Aan het schrijven."
Toen ging ie vervolgens helemaal vragen wat ik schreef en wanneer ik een boek uit ging brengen, haha. Aan de andere kant van het gangpad was ook een jongen aan het werk op zijn laptop.
Toen vroeg die gozer naast mij aan die jongen of hij toevallig ook een boek aan het schrijven was. Was grappig. Die jongen bleek overigens een ondernemersplan aan het schrijven te zijn.
[...]
Haha, dat ja. Same here
En inderdaad: leuk topic! Als me iets te binnen schiet laat ik het horen!
Dat heb ik ook.
Soms beginnen mensen ook hele gesprekken over het boek dat ik toevallig aan het lezen ben.
Paar jaar geleden was ik aan het typen op mijn laptop in de trein. Een gozer naast me zat een beetje mee te lezen en vroeg wat ik aan het doen was.
Ik: "Aan het schrijven."
Toen ging ie vervolgens helemaal vragen wat ik schreef en wanneer ik een boek uit ging brengen, haha. Aan de andere kant van het gangpad was ook een jongen aan het werk op zijn laptop.
Toen vroeg die gozer naast mij aan die jongen of hij toevallig ook een boek aan het schrijven was. Was grappig. Die jongen bleek overigens een ondernemersplan aan het schrijven te zijn.
'I like to have powerful enemies. Makes me feel important.'
woensdag 11 juni 2008 om 14:53
Ik had laatst een dag die niet echt lekker begon. Ik voelde me niet zo lekker in m'n vel zitten.
Ik loop met de hond buiten en er stopt een auto naast me. Mag ik iets vragen, hoor ik.
In de veronderstelling dat hij de weg wil vragen zeg ik, natuurlijk.
Ben je single?......
Euhm, huh?! Nou nee, stamel ik
He jammer, ik zag je lopen en dacht, als ze vrij is vraag ik d'r uit voor een avondje stappen.
Ik heb hem bedankt voor het compliment en we hebben elkaar verder een prettige dag gewenst.
Ineens voelde ik me weer een stuk beter
Ik loop met de hond buiten en er stopt een auto naast me. Mag ik iets vragen, hoor ik.
In de veronderstelling dat hij de weg wil vragen zeg ik, natuurlijk.
Ben je single?......
Euhm, huh?! Nou nee, stamel ik
He jammer, ik zag je lopen en dacht, als ze vrij is vraag ik d'r uit voor een avondje stappen.
Ik heb hem bedankt voor het compliment en we hebben elkaar verder een prettige dag gewenst.
Ineens voelde ik me weer een stuk beter
woensdag 11 juni 2008 om 15:02
Leuk om jullie ontmoetingen te lezen!
Nog een leuke 'ruzie' die ik een paar jaar geleden had met een wildvreemde.
Ik ben in mijn eentje aan het wandelen langs de Rijn bij Arnhem. Ben doodop van een paar weken te hard werken en heb echt even wat tijd voor mezelf nodig. Het is mei en er zijn allerlei bevrijdingsactiviteiten met oude mannen in soldatenpakken enzo. Ik kom langs een kasteeltje met een terras van waar je een prachtig uitzicht hebt over de Rijn (het is vast heel bekend, maar ik weet niet meer hoe het heette). Er is één tafeltje vrij aan de rand van het terras, van waar je dus vrij uitzicht hebt over de Rijn en ik instaleer me daar en bestel een lunch. Dan komt er een ouder echtpaar, waarvan de man een soldatenpak draagt. Hij vraagt me of ze bij me aan het tafeltje mogen komen zitten. Ik heb daar vanwege mijn volle hoofd weinig zin in en zeg 'sorry, maar ik wil graag alleen zitten. Er zijn nog een heleboel tafeltjes vrij'. Ze gaan aan het tafeltje vlak achter me zitten. De man gaat (hoorbaar) zitten mopperen.... 'Ik snap niet dat ze niet gewoon zegt 'natuurlijk kunt aan dit tafeltje zitten'.... Zijn vrouw probeert hem te sussen en zegt dat ik gewoon lekker wil lunchen en daar niemand bij wil hebben. Hij gaat nog een hele tijd door en haalt er vanalles bij van 'de jeugd van tegenwoordig' (ik was 26) tot allerlei theorieën dat ik 'zo dankbaar zou moeten zijn dat hij het land voor me bevrijd had...' en 'dat ik me wel anders zou gedragen als ik de oorlog had meegemaakt' en 'dat zij in hun jeugd nooit zo maar op een vrijdag op het terras zaten' etc. Hahahaha.... En dat allemaal om een tafeltje met een iets beter uitzicht.... Ik had me er aan kunnen ergeren, maar vond het zo vermakelijk dat ik er helemaal vrolijk van werd. Ik heb vriendelijk goedendag gezegd toen ik wegging.
Nog een leuke 'ruzie' die ik een paar jaar geleden had met een wildvreemde.
Ik ben in mijn eentje aan het wandelen langs de Rijn bij Arnhem. Ben doodop van een paar weken te hard werken en heb echt even wat tijd voor mezelf nodig. Het is mei en er zijn allerlei bevrijdingsactiviteiten met oude mannen in soldatenpakken enzo. Ik kom langs een kasteeltje met een terras van waar je een prachtig uitzicht hebt over de Rijn (het is vast heel bekend, maar ik weet niet meer hoe het heette). Er is één tafeltje vrij aan de rand van het terras, van waar je dus vrij uitzicht hebt over de Rijn en ik instaleer me daar en bestel een lunch. Dan komt er een ouder echtpaar, waarvan de man een soldatenpak draagt. Hij vraagt me of ze bij me aan het tafeltje mogen komen zitten. Ik heb daar vanwege mijn volle hoofd weinig zin in en zeg 'sorry, maar ik wil graag alleen zitten. Er zijn nog een heleboel tafeltjes vrij'. Ze gaan aan het tafeltje vlak achter me zitten. De man gaat (hoorbaar) zitten mopperen.... 'Ik snap niet dat ze niet gewoon zegt 'natuurlijk kunt aan dit tafeltje zitten'.... Zijn vrouw probeert hem te sussen en zegt dat ik gewoon lekker wil lunchen en daar niemand bij wil hebben. Hij gaat nog een hele tijd door en haalt er vanalles bij van 'de jeugd van tegenwoordig' (ik was 26) tot allerlei theorieën dat ik 'zo dankbaar zou moeten zijn dat hij het land voor me bevrijd had...' en 'dat ik me wel anders zou gedragen als ik de oorlog had meegemaakt' en 'dat zij in hun jeugd nooit zo maar op een vrijdag op het terras zaten' etc. Hahahaha.... En dat allemaal om een tafeltje met een iets beter uitzicht.... Ik had me er aan kunnen ergeren, maar vond het zo vermakelijk dat ik er helemaal vrolijk van werd. Ik heb vriendelijk goedendag gezegd toen ik wegging.
woensdag 11 juni 2008 om 15:04
Fieka: Altijd goed voor je ego, zo'n actie!
Zoiets dergelijks heb ik ook een keer meegemaakt, alweer een aantal jaren geleden. Ik liep naar de tramhalte toen er opeens een jongen op een scooter kwam aanrijden. Hij zette zijn helm af en vroeg of ik zin had diezelfde avond iets met hem te gaan drinken. Ik was nog erg jong en een beetje overrompeld dus ik wees hem af maar vond het wel een leuke spontane actie!
Zoiets dergelijks heb ik ook een keer meegemaakt, alweer een aantal jaren geleden. Ik liep naar de tramhalte toen er opeens een jongen op een scooter kwam aanrijden. Hij zette zijn helm af en vroeg of ik zin had diezelfde avond iets met hem te gaan drinken. Ik was nog erg jong en een beetje overrompeld dus ik wees hem af maar vond het wel een leuke spontane actie!
woensdag 11 juni 2008 om 15:16
ik was aan t stappen met mijn vriendin, beide single, en we waren mannen aan het spotten, vriendin zag niets leuks, ik wel...
komt juist die gozer een half uur later naar me toe en zegt, bloedserieus, volgens mij kan jij heel lekker zoenen...
mijn antwoord; jep
en toen probeerde hij mij uit haha!
keek me aan en zei, dat kan je inderdaad...
en ik liep met een glimlach weg...
af en toe naar elkaar gelachen die avond en verder niets.
paar weken later kom ik hem weer tegen, in een andere tent, en tja, sindsdien zijn we bij elkaar
komt juist die gozer een half uur later naar me toe en zegt, bloedserieus, volgens mij kan jij heel lekker zoenen...
mijn antwoord; jep
en toen probeerde hij mij uit haha!
keek me aan en zei, dat kan je inderdaad...
en ik liep met een glimlach weg...
af en toe naar elkaar gelachen die avond en verder niets.
paar weken later kom ik hem weer tegen, in een andere tent, en tja, sindsdien zijn we bij elkaar
woensdag 11 juni 2008 om 15:18
quote:lekkerrrdanzeg schreef op 11 juni 2008 @ 15:16:
ik was aan t stappen met mijn vriendin, beide single, en we waren mannen aan het spotten, vriendin zag niets leuks, ik wel...
komt juist die gozer een half uur later naar me toe en zegt, bloedserieus, volgens mij kan jij heel lekker zoenen...
mijn antwoord; jep
en toen probeerde hij mij uit haha!
keek me aan en zei, dat kan je inderdaad...
en ik liep met een glimlach weg...
af en toe naar elkaar gelachen die avond en verder niets.
paar weken later kom ik hem weer tegen, in een andere tent, en tja, sindsdien zijn we bij elkaar Wow, dat is wel lef hebben!
ik was aan t stappen met mijn vriendin, beide single, en we waren mannen aan het spotten, vriendin zag niets leuks, ik wel...
komt juist die gozer een half uur later naar me toe en zegt, bloedserieus, volgens mij kan jij heel lekker zoenen...
mijn antwoord; jep
en toen probeerde hij mij uit haha!
keek me aan en zei, dat kan je inderdaad...
en ik liep met een glimlach weg...
af en toe naar elkaar gelachen die avond en verder niets.
paar weken later kom ik hem weer tegen, in een andere tent, en tja, sindsdien zijn we bij elkaar Wow, dat is wel lef hebben!
woensdag 11 juni 2008 om 15:24
Geen grappige, wel een hele mooie.
Een jaar of 10 geleden overleed een oude jeugdvriendin van mij, door een fout van een ziekenhuis.
Ik woonde in Roemenie in die tijd, en kon dus niet naar de begravenis.
6 jaar geleden was ik terug in NL en er overleed een lieve vriend van mij. De weken na zijn overlijden was ik vaak op de plaatselijke begraafplaats, en ik heb regelmatig naar het graf van M gezocht, maar kon het nooit vinden.
Op een zonnige dag was ik weer op de begraafplaats en ik zocht het graf van M, had een paar rozen mee genomen, vastbesloten ze bij M neer te leggen en ( erg laat dus ) een soort van afscheid\herdenking te houden.
Bij een pad met wat graven zag ik een begrafenisondernemer staan, ik besloot aan hem te vragen waar M lag. Hij was nog in gesprek met een ouder echtpaar - die mij wel bekend voor kwamen, maar Hey, ik woon in een durp, en dan ken je veel mensen van gezicht - .
Terwijl ik op een afstandje wacht zie ik ineens op de steen waaar die mensen staan te praten haar naam staan. "hier rust onze lieve dochter\moeder en zus M " ...
Ik raap mijn moed bij elkaar en spreek het groepje aan. Het zijn de ouders van M die vandaag M herdenken, het is nl de sterfdag van M. Dat wist ik dus niet. Toen ik in Roemenie woonde hoorde ik wel dat ze overleden was, maar hoe en wanneer precies wist ik niet.
Deze mensen waren zo blij en ontroerd dat ik er was, en anders om, dat we met zijn 3en M hebben herdacht. Het was een hele mooie toevallige ontmoeting. en sindsdien ga ik met enige regelmaat rozen brengen bij haar, omdat ik merkte dat de ouders zo blij zijn dat ze niet vergeten is.
Een jaar of 10 geleden overleed een oude jeugdvriendin van mij, door een fout van een ziekenhuis.
Ik woonde in Roemenie in die tijd, en kon dus niet naar de begravenis.
6 jaar geleden was ik terug in NL en er overleed een lieve vriend van mij. De weken na zijn overlijden was ik vaak op de plaatselijke begraafplaats, en ik heb regelmatig naar het graf van M gezocht, maar kon het nooit vinden.
Op een zonnige dag was ik weer op de begraafplaats en ik zocht het graf van M, had een paar rozen mee genomen, vastbesloten ze bij M neer te leggen en ( erg laat dus ) een soort van afscheid\herdenking te houden.
Bij een pad met wat graven zag ik een begrafenisondernemer staan, ik besloot aan hem te vragen waar M lag. Hij was nog in gesprek met een ouder echtpaar - die mij wel bekend voor kwamen, maar Hey, ik woon in een durp, en dan ken je veel mensen van gezicht - .
Terwijl ik op een afstandje wacht zie ik ineens op de steen waaar die mensen staan te praten haar naam staan. "hier rust onze lieve dochter\moeder en zus M " ...
Ik raap mijn moed bij elkaar en spreek het groepje aan. Het zijn de ouders van M die vandaag M herdenken, het is nl de sterfdag van M. Dat wist ik dus niet. Toen ik in Roemenie woonde hoorde ik wel dat ze overleden was, maar hoe en wanneer precies wist ik niet.
Deze mensen waren zo blij en ontroerd dat ik er was, en anders om, dat we met zijn 3en M hebben herdacht. Het was een hele mooie toevallige ontmoeting. en sindsdien ga ik met enige regelmaat rozen brengen bij haar, omdat ik merkte dat de ouders zo blij zijn dat ze niet vergeten is.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
woensdag 11 juni 2008 om 15:45
Wij wonen in Spanje en op een dag was mijn vriend wezen voetballen en hij had de hond (golden retriever) meegenomen. Ging zich daarna douchen in de sportschool, auto in de garage daar geparkeerd. Toen hij weer naar buiten reed, kwamen er ineens een aantal mannen op de auto af. Eén van hen tikte op het raam en gebaarde of hij het raampje van de achterbank open kon doen, waar de hond zat Deed hij en de man begon de hond te aaien enzo. Daarna zei hij tegen mijn vriend dat het zo´n lieve hond was en dat hij zelf ook golden retrievers had.
Op zich allemaal niet zo bijzonder totdat vriend zag dat het de koning was! (rest van de mannen waren bodyguards)
Op zich allemaal niet zo bijzonder totdat vriend zag dat het de koning was! (rest van de mannen waren bodyguards)
woensdag 11 juni 2008 om 16:57
3 jaar geleden waren mijn (nu) vriend en ik voor het eerst elkaar tegengekomen in een kroeg, raakten aan de klets en waren op een gegeven moment aan het zoenen. Komt er een kerel aan die we helemaal niet kennen, begint een praatje, zegt dat we (vriend en ik) voor elkaar bestemd zijn, dat hij dat zo voelt, dat het wel wat wordt tussen ons, heeft nog een half uur zitten kletsen met ons en liep daarna weer weg. Hopelijk heeft hij het goed gehad, we zijn al 3 jaar samen (A) Jammer genoeg heb ik geen ideeee wie hij was Mag 'm wel bedanken voor de peptalk
woensdag 11 juni 2008 om 16:58
Leuk onderwerp!
Ik liep een keer met mijn hond, die ik toen nog maar pas had, in het park. Hij liep los en ik keek hoe hij op mij reageerde.
Op een gegeven moment hoor ik een scooter. Komt er een stadswacht het park in.
Hij stopt. Zet zijn scooter uit. Komt naar me toe.
Ik gelijk denken : ojee, mag hij hier niet los? Krijg ik een bon?
Zegt de man : mevrouw, wat heeft ú een leuk hondje, wij hadden er vroeger thuis ook zo één........!
{{{{{{{o}}}}}}}}
En nog één. Ik was ontzettend verliefd en dat was blijkbaar aan me te zien.
Ik kom mjin voordeur uit, staat daar een man van een postbedrijf brievenbussen te vullen.
Hij kijkt naar mij en zegt : wat ziet u er goed uit! Tis dat ik getrouwd ben, anders zou ik wel een keertje met u uit willen!
Ik kom de man nog regelmatig in de wijk tegen, we groeten elkaar nog steeds!
(Tis helemaal mijn type niet en ik ben geheel voorzien, maar tóch ist leuk!).
Ik liep een keer met mijn hond, die ik toen nog maar pas had, in het park. Hij liep los en ik keek hoe hij op mij reageerde.
Op een gegeven moment hoor ik een scooter. Komt er een stadswacht het park in.
Hij stopt. Zet zijn scooter uit. Komt naar me toe.
Ik gelijk denken : ojee, mag hij hier niet los? Krijg ik een bon?
Zegt de man : mevrouw, wat heeft ú een leuk hondje, wij hadden er vroeger thuis ook zo één........!
{{{{{{{o}}}}}}}}
En nog één. Ik was ontzettend verliefd en dat was blijkbaar aan me te zien.
Ik kom mjin voordeur uit, staat daar een man van een postbedrijf brievenbussen te vullen.
Hij kijkt naar mij en zegt : wat ziet u er goed uit! Tis dat ik getrouwd ben, anders zou ik wel een keertje met u uit willen!
Ik kom de man nog regelmatig in de wijk tegen, we groeten elkaar nog steeds!
(Tis helemaal mijn type niet en ik ben geheel voorzien, maar tóch ist leuk!).
woensdag 11 juni 2008 om 17:54
Jaaaaren geleden, bij Ikea. Ik loop langs een bak met knuffelige handpoppen, en ik kan me niet beheersen, ik doe er een aan mijn hand. En ik laat die pop natuurlijk meteen kletsen. Komt er een wildvreemde meneer, die doet ook een handpop aan zijn hand, en we beginnen een heel gesprek (eh, niet wij, maar onze poppen) . Dat ging een tijdje zo door, en op een gegeven moment zegt die man: "Kom op, ik zeg mijn baan op, we gaan samen op tournee, met onze poppen!".
