Hond als maatje voor een kind in co-ouderschap?

Al een poosje loop ik met het idee in mijn hoofd of het voor Kitty op termijn leuk is om een hond aan te schaffen.



Kitty brengt, al vanaf ze 1 jaar oud was, een deel van de week bij mij door en een deel van de week bij haar vader, en dat gaat op zich heel goed. Het lijkt me echter voor haar leuk, en vooral fijn en veilig, om een vast vriendje te hebben, die altijd bij haar is.

Ik merk aan Kitty dat ze het met de jaren moeilijker gaat vinden dat of mamma, of pappa, er gewoon niet altijd is. Ik zou haar zo graag iets geven waar ze altijd op kan rekenen.

Tot nu toe is er altijd 'Beer' en die is een grote troost, die gaat altijd overal met haar mee. Maar deze week kwam Kitty thuis met het verhaal dat de kinderen op school haar een baby vinden, omdat ze zo hecht aan haar knuffel, en dat vond ze niet leuk (Beer gaat overigens niet mee naar school, maar blijkbaar heeft ze er over verteld).

Emotie-technisch lijkt het me voor haar, nu ze groter wordt (ze is net 5 jaar geworden), heel troostend en fijn om een echt, levend vriendje te hebben waar ze zich aan vast kan houden als ze het moeilijk heeft met kinderverdrietjes.



Het co-ouderschap zou dus uitgebreid worden met een co-baasjeschap. De ene helft van de week Kitty + hond bij mij, de andere helft van de week bij haar vader.



Nu ben ik een kattenmens, maar vaak vind ik honden ook leuk en dan met name labrador retrievers. Daar heb ik een enorm zwak voor en hele positieve ervaringen mee. Mijn ervaring met honden is niet groot, maar ik heb een aantal jaar iedere week 1 of 2 dagen per week op een lab gepast, met soms een korte vakantie dat de lab een paar dagen hier was. Dat was voor Kitty's tijd.

Haar vader heeft ervaring met honden van huis uit, en heeft zelf een lab gehad met zijn vriendin-voor-mij, ook voor Kitty dus.

Als er een hond komt, zal het dus waarschijnlijk een lab worden. Dat zal denk ik ook de keus zijn van haar vader.



Voor Kitty is het een maatje, maar de opvoeding en het baasjeschap, zou bij mij en haar vader liggen. We hebben beiden de gelegenheid om op de dagen dat Kitty + hond er zou zijn, veel en vaak naar bos en strand te gaan. Dat doen we nu ook al met Kitty, elke dag even flink afdraven.

Kitty zal zoveel mogelijk betrokken worden bij de verzorging van de hond. Ze is dieren gewend (vader en ik hebben beiden katten en vissen) en heeft hier thuis als taakjes het voeren van de dieren. Kitty doet dit met veel liefde en zorg, en is daar heel serieus in; ze denkt altijd op tijd aan het voeren van de vissen en luistert naar de poezen als ze honger hebben. Ze geeft dan op waar ze mee bezig is en gaat aan de slag (met hulp van mij of haar vader).



Over de verzorging en over Kitty's aandacht en liefde voor dieren maak ik me dus ook geen enkele zorgen.



Wat ik me wel afvraag, is of dat kan. Een hond die van puppy-af-aan in twee 'gezinnen' leeft. En of een lab (uiteraard van een goede fokker!) dan een goede keuze is. Labradors lijken mij allemansvriendjes, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, in de zin dat ze zich makkelijk aanpassen. En kan een lab met twee verschillende baasjes, om en om, de cursussen doen? Of is het echt noodzakelijk dat 1 baasje met de hond traint?



Wat vinden kinder- en/of hondenbezitters van dit plan?

Mik, hangt het niet ook een beetje van het ras af? Ik kan me voorstellen dat Laika nu niet bepaald het makkelijkste soort hond is.

Mik heeft een type kalf met punt-oren. Het is volgens mij een kruising van een en ander.....



Ik weet nog dat de lab van mijn vriendin zonder problemen bij mij bleef logeren een paar nachtjes. Ze was wel reuze blij als mijn vriendin haar weer kwam halen, maar intussen merkte je niet dat ze erg onwennig was ofzo.

Als ik een hond uit ga zoeken, doe ik dat zeker heel zorgvuldig Yamuna. Er is vast wel een labradorvereniging die me kan adviseren en mijn vriendin weet er ook heel veel van. Als ik iets walgelijk vindt, zijn het broodfokkers die een ras volledig de vernieling in helpen. Voor een goede hond heb ik wel wat geld over!

Ik hoop ook zeker dat het een succes wordt, ik wil er alleen niet onbezonnen aan beginnen. Nu vader nog overtuigen

Misschien een hele domme vraag hoor. Maar zit er nog karakterverschil in de verschillende kleuren labradors? Als ze op kleur worden gefokt, kan ik me voorstellen dat er verschillen ontstaan.

Hahaha, Yamuna, dat roep ik altijd tegen Kitty. Of: "Als je je oren niet gebruikt, knip ik ze eraf!"

quote:Yamuna schreef op 21 maart 2008 @ 11:06:

... waarom ga ik toch echt overals offtopic ....



sorry poezAch, tis vrijdag.

Kitty wordt wel adrem hoor Zuss. Laatst antwoordde ze met: "Sorry mam, ik had ze even uit staan....."

Ìk denk dat daar bij ons ook wel verschil in zal zitten Celeone. Vader van Kitty is veel concequenter, ook met Kitty. Maar ik ben wel van plan om goed te gaan trainen als er een hond komt, want ik vind een gehoorzame hond wel zo leuk. Dat zal ik zelf dus ook moeten leren, hoe ik dat goed aan moet pakken.