Overig
alle pijlers
Hond als maatje voor een kind in co-ouderschap?
donderdag 20 maart 2008 om 20:20
Al een poosje loop ik met het idee in mijn hoofd of het voor Kitty op termijn leuk is om een hond aan te schaffen.
Kitty brengt, al vanaf ze 1 jaar oud was, een deel van de week bij mij door en een deel van de week bij haar vader, en dat gaat op zich heel goed. Het lijkt me echter voor haar leuk, en vooral fijn en veilig, om een vast vriendje te hebben, die altijd bij haar is.
Ik merk aan Kitty dat ze het met de jaren moeilijker gaat vinden dat of mamma, of pappa, er gewoon niet altijd is. Ik zou haar zo graag iets geven waar ze altijd op kan rekenen.
Tot nu toe is er altijd 'Beer' en die is een grote troost, die gaat altijd overal met haar mee. Maar deze week kwam Kitty thuis met het verhaal dat de kinderen op school haar een baby vinden, omdat ze zo hecht aan haar knuffel, en dat vond ze niet leuk (Beer gaat overigens niet mee naar school, maar blijkbaar heeft ze er over verteld).
Emotie-technisch lijkt het me voor haar, nu ze groter wordt (ze is net 5 jaar geworden), heel troostend en fijn om een echt, levend vriendje te hebben waar ze zich aan vast kan houden als ze het moeilijk heeft met kinderverdrietjes.
Het co-ouderschap zou dus uitgebreid worden met een co-baasjeschap. De ene helft van de week Kitty + hond bij mij, de andere helft van de week bij haar vader.
Nu ben ik een kattenmens, maar vaak vind ik honden ook leuk en dan met name labrador retrievers. Daar heb ik een enorm zwak voor en hele positieve ervaringen mee. Mijn ervaring met honden is niet groot, maar ik heb een aantal jaar iedere week 1 of 2 dagen per week op een lab gepast, met soms een korte vakantie dat de lab een paar dagen hier was. Dat was voor Kitty's tijd.
Haar vader heeft ervaring met honden van huis uit, en heeft zelf een lab gehad met zijn vriendin-voor-mij, ook voor Kitty dus.
Als er een hond komt, zal het dus waarschijnlijk een lab worden. Dat zal denk ik ook de keus zijn van haar vader.
Voor Kitty is het een maatje, maar de opvoeding en het baasjeschap, zou bij mij en haar vader liggen. We hebben beiden de gelegenheid om op de dagen dat Kitty + hond er zou zijn, veel en vaak naar bos en strand te gaan. Dat doen we nu ook al met Kitty, elke dag even flink afdraven.
Kitty zal zoveel mogelijk betrokken worden bij de verzorging van de hond. Ze is dieren gewend (vader en ik hebben beiden katten en vissen) en heeft hier thuis als taakjes het voeren van de dieren. Kitty doet dit met veel liefde en zorg, en is daar heel serieus in; ze denkt altijd op tijd aan het voeren van de vissen en luistert naar de poezen als ze honger hebben. Ze geeft dan op waar ze mee bezig is en gaat aan de slag (met hulp van mij of haar vader).
Over de verzorging en over Kitty's aandacht en liefde voor dieren maak ik me dus ook geen enkele zorgen.
Wat ik me wel afvraag, is of dat kan. Een hond die van puppy-af-aan in twee 'gezinnen' leeft. En of een lab (uiteraard van een goede fokker!) dan een goede keuze is. Labradors lijken mij allemansvriendjes, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, in de zin dat ze zich makkelijk aanpassen. En kan een lab met twee verschillende baasjes, om en om, de cursussen doen? Of is het echt noodzakelijk dat 1 baasje met de hond traint?
Wat vinden kinder- en/of hondenbezitters van dit plan?
Kitty brengt, al vanaf ze 1 jaar oud was, een deel van de week bij mij door en een deel van de week bij haar vader, en dat gaat op zich heel goed. Het lijkt me echter voor haar leuk, en vooral fijn en veilig, om een vast vriendje te hebben, die altijd bij haar is.
Ik merk aan Kitty dat ze het met de jaren moeilijker gaat vinden dat of mamma, of pappa, er gewoon niet altijd is. Ik zou haar zo graag iets geven waar ze altijd op kan rekenen.
Tot nu toe is er altijd 'Beer' en die is een grote troost, die gaat altijd overal met haar mee. Maar deze week kwam Kitty thuis met het verhaal dat de kinderen op school haar een baby vinden, omdat ze zo hecht aan haar knuffel, en dat vond ze niet leuk (Beer gaat overigens niet mee naar school, maar blijkbaar heeft ze er over verteld).
Emotie-technisch lijkt het me voor haar, nu ze groter wordt (ze is net 5 jaar geworden), heel troostend en fijn om een echt, levend vriendje te hebben waar ze zich aan vast kan houden als ze het moeilijk heeft met kinderverdrietjes.
Het co-ouderschap zou dus uitgebreid worden met een co-baasjeschap. De ene helft van de week Kitty + hond bij mij, de andere helft van de week bij haar vader.
Nu ben ik een kattenmens, maar vaak vind ik honden ook leuk en dan met name labrador retrievers. Daar heb ik een enorm zwak voor en hele positieve ervaringen mee. Mijn ervaring met honden is niet groot, maar ik heb een aantal jaar iedere week 1 of 2 dagen per week op een lab gepast, met soms een korte vakantie dat de lab een paar dagen hier was. Dat was voor Kitty's tijd.
Haar vader heeft ervaring met honden van huis uit, en heeft zelf een lab gehad met zijn vriendin-voor-mij, ook voor Kitty dus.
Als er een hond komt, zal het dus waarschijnlijk een lab worden. Dat zal denk ik ook de keus zijn van haar vader.
Voor Kitty is het een maatje, maar de opvoeding en het baasjeschap, zou bij mij en haar vader liggen. We hebben beiden de gelegenheid om op de dagen dat Kitty + hond er zou zijn, veel en vaak naar bos en strand te gaan. Dat doen we nu ook al met Kitty, elke dag even flink afdraven.
Kitty zal zoveel mogelijk betrokken worden bij de verzorging van de hond. Ze is dieren gewend (vader en ik hebben beiden katten en vissen) en heeft hier thuis als taakjes het voeren van de dieren. Kitty doet dit met veel liefde en zorg, en is daar heel serieus in; ze denkt altijd op tijd aan het voeren van de vissen en luistert naar de poezen als ze honger hebben. Ze geeft dan op waar ze mee bezig is en gaat aan de slag (met hulp van mij of haar vader).
Over de verzorging en over Kitty's aandacht en liefde voor dieren maak ik me dus ook geen enkele zorgen.
Wat ik me wel afvraag, is of dat kan. Een hond die van puppy-af-aan in twee 'gezinnen' leeft. En of een lab (uiteraard van een goede fokker!) dan een goede keuze is. Labradors lijken mij allemansvriendjes, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, in de zin dat ze zich makkelijk aanpassen. En kan een lab met twee verschillende baasjes, om en om, de cursussen doen? Of is het echt noodzakelijk dat 1 baasje met de hond traint?
Wat vinden kinder- en/of hondenbezitters van dit plan?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 21 maart 2008 om 22:38
quote:Poezewoes schreef op 21 maart 2008 @ 10:40:
Mik heeft een type kalf met punt-oren. Het is volgens mij een kruising van een en ander.....
Klopt Laica is een kruising tussen een zuivere mechelaar en een kruising mechelaar X dobermann. In principe is de mechelaar een vrij makkelijke hond, maar de dobermann hecht zich sterk aan de baas.
Ik lees al her en der dat de lab daar niet zoveel problemen mee heeft en inderdaad is Kitty de constante factor.
Wel spannend hoor Poez! En bewerkelijk
Mik heeft een type kalf met punt-oren. Het is volgens mij een kruising van een en ander.....
Klopt Laica is een kruising tussen een zuivere mechelaar en een kruising mechelaar X dobermann. In principe is de mechelaar een vrij makkelijke hond, maar de dobermann hecht zich sterk aan de baas.
Ik lees al her en der dat de lab daar niet zoveel problemen mee heeft en inderdaad is Kitty de constante factor.
Wel spannend hoor Poez! En bewerkelijk
vrijdag 21 maart 2008 om 23:49
Mik, ik denk idd dat het heel erg van het hondenras afhangt. Zoals je zelf al zegt is jouw hond een kruising met een ras erin dat heel erg aan 1 baas hangt. Dus dan wordt het een probleem. Bij labradors is dat denk ik niet aan de orde.
En Dreamer zei ook al zoiets. Als ik me goed herinner had jij een teckel Dreamer? Ook geen honden die allemans vriend zijn. Dus dan wordt het een ander verhaal.
Maar een labrador is bij uitstek het ras voor Poezewoes voornemen.
Vwb bruine labs, ik vind ze wel mooi, maar ze hebben vaak "rare" ogen, en ik vraag me af hoe die bruine er gekomen zijn. Volgens mij zag je die 15 jaar geleden ofzo nog niet. Dus ergens toch heel erg gefokt. Ik zie ook nooit een mooie robuste bruine lab, die zijn vaak wat slanker met een spitsere snuit, zoals ze dus eigenlijk niet horen te zijn.
En over fokken op kleur, ik weet niet in hoeverre dat gebeurt met zwarte en gele. Mijn tante heeft een keer een nestje gehad, gele lab gedekt door een zwarte. Ze kregen 3 gitzwarte pups, en 2 gele. (echt geweldig om zo'n nestje te zien!).
In ieder geval, ik zou altijd bij een fokker kopen die aangesloten is bij de labrador vereniging. Meer "garantie" kun je niet krijgen. Je moet dan ook een heel formulier invullen over je thuissituatie etc etc. En als je van plan bent om idd een pup in de zomervakantie te krijgen, dan kun je denk ik beter gisteren dan vandaag inschrijven, want er kan weleens een wachtlijst zijn. Was bij mijn vriend's lab wel, heeft geloof ik 10 maanden gewacht.
En Dreamer zei ook al zoiets. Als ik me goed herinner had jij een teckel Dreamer? Ook geen honden die allemans vriend zijn. Dus dan wordt het een ander verhaal.
Maar een labrador is bij uitstek het ras voor Poezewoes voornemen.
Vwb bruine labs, ik vind ze wel mooi, maar ze hebben vaak "rare" ogen, en ik vraag me af hoe die bruine er gekomen zijn. Volgens mij zag je die 15 jaar geleden ofzo nog niet. Dus ergens toch heel erg gefokt. Ik zie ook nooit een mooie robuste bruine lab, die zijn vaak wat slanker met een spitsere snuit, zoals ze dus eigenlijk niet horen te zijn.
En over fokken op kleur, ik weet niet in hoeverre dat gebeurt met zwarte en gele. Mijn tante heeft een keer een nestje gehad, gele lab gedekt door een zwarte. Ze kregen 3 gitzwarte pups, en 2 gele. (echt geweldig om zo'n nestje te zien!).
In ieder geval, ik zou altijd bij een fokker kopen die aangesloten is bij de labrador vereniging. Meer "garantie" kun je niet krijgen. Je moet dan ook een heel formulier invullen over je thuissituatie etc etc. En als je van plan bent om idd een pup in de zomervakantie te krijgen, dan kun je denk ik beter gisteren dan vandaag inschrijven, want er kan weleens een wachtlijst zijn. Was bij mijn vriend's lab wel, heeft geloof ik 10 maanden gewacht.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
vrijdag 21 maart 2008 om 23:58
quote:pom508 schreef op 21 maart 2008 @ 12:11:
[...]
Dat is niet waar Lapin, de labrador eet als hij jong is poep. De zwarte en blonde leren het af, de bruine heel heel heel erg moeilijk.
Om het anders te zeggen, ga je met een groep honden wandelen en er zitten een paar bruine labradors bij. Dan hoef je echt geen poepzak mee te nemen. De bruine vreten alles op. Helaas worden ze er ook snel ziek van.
De ene bruine labrador is de andere niet, denk ik. De mijne eet nooit poep. Hij scharrelt hoe dan ook niet om eten op straat te vinden, terwijl dat van labradors ook vaak wordt gezegd. Gevarieerde voeding aanbieden, is volgens mij de reden waarom mijn hond niet van die vervelende gewoontes heeft als hij buiten is.
Labradors hebben wel de neiging om dik te worden, maar dat is een kwestie van veel bewegen en - alweer - gevarieerde voeding. Zwemmen vinden ze heerlijk en kunnen ze dan ook prima met de vliezen tussen hun tenen.
[...]
Dat is niet waar Lapin, de labrador eet als hij jong is poep. De zwarte en blonde leren het af, de bruine heel heel heel erg moeilijk.
Om het anders te zeggen, ga je met een groep honden wandelen en er zitten een paar bruine labradors bij. Dan hoef je echt geen poepzak mee te nemen. De bruine vreten alles op. Helaas worden ze er ook snel ziek van.
De ene bruine labrador is de andere niet, denk ik. De mijne eet nooit poep. Hij scharrelt hoe dan ook niet om eten op straat te vinden, terwijl dat van labradors ook vaak wordt gezegd. Gevarieerde voeding aanbieden, is volgens mij de reden waarom mijn hond niet van die vervelende gewoontes heeft als hij buiten is.
Labradors hebben wel de neiging om dik te worden, maar dat is een kwestie van veel bewegen en - alweer - gevarieerde voeding. Zwemmen vinden ze heerlijk en kunnen ze dan ook prima met de vliezen tussen hun tenen.
zaterdag 22 maart 2008 om 00:01
Hmm Omen, mijn hond eet ook gevarieerd, maar als ze de kans krijgt wil zij ook nog wel eens lekker paardenpoep vreten of van een ander dier. Vooral geitenkeutels vindt ze niet te versmaden.
Het is denk eerder een kwestie van er alert op zijn en dan ingrijpen (althans in mijn geval) Hoewel ik alerter moet zijn op rollen in van allerhande viezigheid.
Het is denk eerder een kwestie van er alert op zijn en dan ingrijpen (althans in mijn geval) Hoewel ik alerter moet zijn op rollen in van allerhande viezigheid.
zaterdag 22 maart 2008 om 00:07
Ik sta mijn hond wel toe dat hij een beetje paardenpoep eet, of konijnen- of hazenkeutels. Na 1 hap stopt hij er vanzelf weer mee en ik zie er geen kwaad in, zo'n hapje. (Van andere honden eet hij het niet.) Net als ik hem niet verbied om aarde of slik te eten of plantenwortels of rietstengels of dergelijke dingen. Het is hun natuur om die dingen naar binnen te werken. Zoals rollen in iets wat ze lekker vinden ruiken - en wij vreselijk vies vinden 
Maar een labrador zwemt die lucht er daarna wel weer uit.
Maar een labrador zwemt die lucht er daarna wel weer uit.
zaterdag 22 maart 2008 om 00:08
zaterdag 22 maart 2008 om 00:19
quote:mik25 schreef op 21 maart 2008 @ 23:56:
Klopt Dee, laica is erg lief maar geen makkelijke hond wbt achterlaten bij een ander. Zelfs achterlaten bij de andere partner levert het eerste half uur problemen op, dus zij is geen goede graadmeter hoor Daarom, het ene ras is gewoon niet vergelijkbaar met de ander
Klopt Dee, laica is erg lief maar geen makkelijke hond wbt achterlaten bij een ander. Zelfs achterlaten bij de andere partner levert het eerste half uur problemen op, dus zij is geen goede graadmeter hoor Daarom, het ene ras is gewoon niet vergelijkbaar met de ander
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
zaterdag 22 maart 2008 om 00:22
quote:Yamuna schreef op 22 maart 2008 @ 00:14:
omen daar moet je flink mee uitkijken ... weet je wat de consequentie is als zo een paard net ontwormt is ??
geloof me een ontwormingskuur voor een paard is funest voor een hond !Nou, dat valt wel mee denk ik. Mijn hond is echt een viezerik, echt walgelijk gewoon wat dat betreft. Ook paardenpoep dus (vind ik overigens minder vies dan hondenpoep). Maar hij heeft er nog nooit iets aan overgehouden. En wat te denken van al die Jack Russells die op maneges rondlopen, toch paardenhonden bij uitstek. Ik heb nog nooit gehoord dat er een JR is bezweken aan paardenpoep eten.
omen daar moet je flink mee uitkijken ... weet je wat de consequentie is als zo een paard net ontwormt is ??
geloof me een ontwormingskuur voor een paard is funest voor een hond !Nou, dat valt wel mee denk ik. Mijn hond is echt een viezerik, echt walgelijk gewoon wat dat betreft. Ook paardenpoep dus (vind ik overigens minder vies dan hondenpoep). Maar hij heeft er nog nooit iets aan overgehouden. En wat te denken van al die Jack Russells die op maneges rondlopen, toch paardenhonden bij uitstek. Ik heb nog nooit gehoord dat er een JR is bezweken aan paardenpoep eten.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
zaterdag 22 maart 2008 om 00:26
quote:Helaholalalala schreef op 21 maart 2008 @ 23:58:
off topic: zou het kunnen dat mensen de bruine kleur van de Chesapeake Bay Retriever zo mooi vonden? Deze retriever is groter en wat stoerder dan de Labrador Retriever, ook wat minder makkelijk als huishond.
En dat men zo tot de fok van bruine Labradors is gekomen?
Dat zo zomaar kunnen, ik heb geen idee. Maar het is toch zo dat er tot voor een aantal jaren geleden geen bruine labradors bestonden? Of heb ik ze gewoon nooit gezien? Ik weet het niet, maar ik vind het toch een beetje een modegril.
Dat van dat eten, de lab van mijn vriend (lab is inmiddels 10) at nooit wat, tot voor ca. een jaar geleden, nu gaat ie ook ineens buiten snaaien. Maar hij kan wel gewoon in de auto liggen, met brood op dashbord of een zakje hondenvoer voor later op die dag, en dat laat ie dan gewoon liggen, als ie even alleen in de auto ligt tijdens boodschappen ofzo. Hoef je met mijn hond niet te proberen, die vreet het nog op waar je bij zit, als ie de kans krijgt.
off topic: zou het kunnen dat mensen de bruine kleur van de Chesapeake Bay Retriever zo mooi vonden? Deze retriever is groter en wat stoerder dan de Labrador Retriever, ook wat minder makkelijk als huishond.
En dat men zo tot de fok van bruine Labradors is gekomen?
Dat zo zomaar kunnen, ik heb geen idee. Maar het is toch zo dat er tot voor een aantal jaren geleden geen bruine labradors bestonden? Of heb ik ze gewoon nooit gezien? Ik weet het niet, maar ik vind het toch een beetje een modegril.
Dat van dat eten, de lab van mijn vriend (lab is inmiddels 10) at nooit wat, tot voor ca. een jaar geleden, nu gaat ie ook ineens buiten snaaien. Maar hij kan wel gewoon in de auto liggen, met brood op dashbord of een zakje hondenvoer voor later op die dag, en dat laat ie dan gewoon liggen, als ie even alleen in de auto ligt tijdens boodschappen ofzo. Hoef je met mijn hond niet te proberen, die vreet het nog op waar je bij zit, als ie de kans krijgt.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
zaterdag 22 maart 2008 om 11:02
Dat van die ontwormingskuren en antibiotica bij paarden is me bekend, maar mijn hond eet er dus echt zo weinig van dat hij daar echt niet veel van kan oplopen.
Overigens zijn bruine labradors - voorzover ik begrepen heb - een 'genetisch foutje'. In eerste instantie waren er alleen zwarte en witte en de witte kregen bij uitzondering wel eens bruine jongen. Dat werd voorheen als een fout gezien in de (fok)lijn. Maar omdat veel mensen die bruine ook leuk vinden, zijn ze tegenwoordig 'toegestaan'.
Maar voor alle honden geldt: te veel gefokt geeft grotere kans op problemen. Zelf heb ik mijn hond welbewust juist niet van een fokker, maar gewoon stamboomloos van iemand die 1x een nestje had. Er zijn genoeg betrouwbare fokkers, maar even zo veel onbetrouwbare. En ik heb een aversie tegen het verdienen van geld aan levende wezens. (Het hele fokconcept staat me tegen.)
Overigens zijn bruine labradors - voorzover ik begrepen heb - een 'genetisch foutje'. In eerste instantie waren er alleen zwarte en witte en de witte kregen bij uitzondering wel eens bruine jongen. Dat werd voorheen als een fout gezien in de (fok)lijn. Maar omdat veel mensen die bruine ook leuk vinden, zijn ze tegenwoordig 'toegestaan'.
Maar voor alle honden geldt: te veel gefokt geeft grotere kans op problemen. Zelf heb ik mijn hond welbewust juist niet van een fokker, maar gewoon stamboomloos van iemand die 1x een nestje had. Er zijn genoeg betrouwbare fokkers, maar even zo veel onbetrouwbare. En ik heb een aversie tegen het verdienen van geld aan levende wezens. (Het hele fokconcept staat me tegen.)
zaterdag 22 maart 2008 om 11:14
Paardenpoep eten is zelfs wel eens goed voor de hond. Zitten stoffen in die ze zo nu en dan best wel eens kunnen gebruiken.
Het gaat met name om het eten van honden- en/of kattenpoep. Het is een echt smerige gewoonte.
Omen jij hebt geluk gehad dat je zo'n nestje hebt kunnen vinden. Helaas zijn er ook veel fokkers die zich zo voordoen, maar helaas niet zo zijn.
De bruine is inderdaad een foutje van de natuur, maar het is een populaire kleur geworden.
Poez, wanneer je beslist om een hond te nemen, dan is het ook van belang om na te denken over het geslacht. Een reu is wat moeilijker in de omgang dan een teefje (tis net de mensenwereld ). Twee reuen tegenover elkaar zullen altijd met het bepalen van de rangorde bezig zijn. Met een jong kind is dat wat moeilijk. Je kunt een reu nemen en al jong laten castreren. Daar is een groot deel van dit probleem mee opgelost.
Met een teefje heb je doorgaans minder rangorde problemen, maar wel die loopsheid. Kan je ook overwegen om haar te laten steriliseren.
Helaas hebben beide ingrepen wel tot gevolg dat de hond makkelijker dik wordt.
Het gaat met name om het eten van honden- en/of kattenpoep. Het is een echt smerige gewoonte.
Omen jij hebt geluk gehad dat je zo'n nestje hebt kunnen vinden. Helaas zijn er ook veel fokkers die zich zo voordoen, maar helaas niet zo zijn.
De bruine is inderdaad een foutje van de natuur, maar het is een populaire kleur geworden.
Poez, wanneer je beslist om een hond te nemen, dan is het ook van belang om na te denken over het geslacht. Een reu is wat moeilijker in de omgang dan een teefje (tis net de mensenwereld ). Twee reuen tegenover elkaar zullen altijd met het bepalen van de rangorde bezig zijn. Met een jong kind is dat wat moeilijk. Je kunt een reu nemen en al jong laten castreren. Daar is een groot deel van dit probleem mee opgelost.
Met een teefje heb je doorgaans minder rangorde problemen, maar wel die loopsheid. Kan je ook overwegen om haar te laten steriliseren.
Helaas hebben beide ingrepen wel tot gevolg dat de hond makkelijker dik wordt.
zaterdag 22 maart 2008 om 22:15
Maar Omen, hoe weet je dan dat de ouders van de moederhond ook goed zijn? Daar zou ik dan dus onzeker van worden; Je kan 1 nestje treffen bij een goede persoon, maar wat is dan de herkomst van de moeder- en vaderhond? Dan kun je dus nog een pup treffen die afstamt van doorfokken.
Als er een hond komt, dan wil ik wel heel goed gaan onderzoeken wat de herkomst van de hond is. Ik hoop dat labradorkenners en de labradorvereniging me daar dan bij kunnen helpen.
Als ik zo rondlees en hoor, welk een werk het is om een pup op te voeden, is het ook nog een optie om een hond van 1 jaar ofzo in huis te nemen. Niet dat ik de moeite niet wil doen, maar ik weet echt niet of ik er wel de tijd voor heb, om een pup goed op te voeden.
Hoe doen anderen dat, als ze dan toch ook een baan hebben? Voor een pup krijg je geen ouderschapsverlof ofzo....
Als er een hond komt, dan wil ik wel heel goed gaan onderzoeken wat de herkomst van de hond is. Ik hoop dat labradorkenners en de labradorvereniging me daar dan bij kunnen helpen.
Als ik zo rondlees en hoor, welk een werk het is om een pup op te voeden, is het ook nog een optie om een hond van 1 jaar ofzo in huis te nemen. Niet dat ik de moeite niet wil doen, maar ik weet echt niet of ik er wel de tijd voor heb, om een pup goed op te voeden.
Hoe doen anderen dat, als ze dan toch ook een baan hebben? Voor een pup krijg je geen ouderschapsverlof ofzo....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 22 maart 2008 om 22:28
Poez als je een nestje neemt van een erkend fokker zijn er meestal wel papieren die de afstamming aantonen. Vooral grote honden zijn gevoelig voor ziektes als HD en ED die voorkomen bij te ver doorfokken. Ze zullen dus verklaringen moeten hebben van goede bloedlijn.
Zeker een goede fokker zal er zelf voor zorgen dat hij geen bloedlijnen van verwanten gaat kruiden.
Zeker een goede fokker zal er zelf voor zorgen dat hij geen bloedlijnen van verwanten gaat kruiden.
zaterdag 22 maart 2008 om 22:30
Wij hebben het zo afgestemd dat de pup in onze vakantie in huis kwam. Manmik en ik hebben dat jaar achter elkaar vakantie genomen, zodat we 6 weken zouden hebben om het beestje een aantal uur alleen te kunnen leren zijn (overlap uren. Ik had allemaal diensten geregeld dat ik pas om 1 uur weghoefde en Manmik begon vroeger zodat hij tegen een uur of 4 weer thuis kwam).
Helaas werd Manmik erg ziek en was de eerste weken 24 uur per dag thuis, dat is funest geweest voor de binding met Manmik, die is zó vreselijk sterk.
Helaas werd Manmik erg ziek en was de eerste weken 24 uur per dag thuis, dat is funest geweest voor de binding met Manmik, die is zó vreselijk sterk.
anoniem_29240 wijzigde dit bericht op 22-03-2008 23:21
Reden: pff nederlands is moeilijk hoor
Reden: pff nederlands is moeilijk hoor
% gewijzigd
zaterdag 22 maart 2008 om 22:31
Mik, gelukkig heb ik, als het zover zal komen, goede adviseurs. Pom heeft ook al gezegd dat ze me wil helpen een goede hond te zoeken.
Ik heb er uiteraard weinig verstand van, en ook vader van Kitty niet echt denk ik, omdat de lab die hij had met zijn ex van een broodfokker was (met alle problemen van dien).
Ik heb er uiteraard weinig verstand van, en ook vader van Kitty niet echt denk ik, omdat de lab die hij had met zijn ex van een broodfokker was (met alle problemen van dien).
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 22 maart 2008 om 22:34
Poez als je nu al denkt geen tijd te hebben om de pup op te voeden, begin er dan niet aan.
Misschien is een "afgekeurde "hulphond iets? Hartstikke goede beesten maar net niet helemaal goed genoeg om hun werk als hulphond of blindegeleidehond uit te voeren.
Ze zijn al volwassen en hebben al een goede opvoeding achter de rug.
Zijn wel wachtlijsten voor.
Misschien is een "afgekeurde "hulphond iets? Hartstikke goede beesten maar net niet helemaal goed genoeg om hun werk als hulphond of blindegeleidehond uit te voeren.
Ze zijn al volwassen en hebben al een goede opvoeding achter de rug.
Zijn wel wachtlijsten voor.
