Overig
alle pijlers
Niet groeten.
zaterdag 5 april 2008 om 15:04
Ik heb een aantal mensen in mijn omgeving, die mij niet groeten. Waarvan je het wel zou verwachten, dit voor de duidelijkheid. Ik bedoel, als straatgenoten die je dagelijks ziet of een vader van een kindje dat bij jou speelt niet groet is dat op zijn zachtst gezegd genant.
Zijn er meer mensen met zulke onbehouwen wijkgenoten? Wat doe je eraan? Het lukt mij maar niet om het van mijn rug af te laten glijden, en inmiddels is uiteraard de zin om zelf te groeten mij behoorlijk ontgaan, maar het blijft toch bizar -vooral die van dat klasgenootje-
Zijn er meer mensen met zulke onbehouwen wijkgenoten? Wat doe je eraan? Het lukt mij maar niet om het van mijn rug af te laten glijden, en inmiddels is uiteraard de zin om zelf te groeten mij behoorlijk ontgaan, maar het blijft toch bizar -vooral die van dat klasgenootje-
zaterdag 5 april 2008 om 19:04
Oh, ik zeg altijd iets als ik een wachtkamer binnenkom. Vind het zo vreemd om dan niks te zeggen. Ik maak niet altijd een praatje met anderen, maar ik zeg wel wat.
Ook als de conducteur in de trein goedemorgen roept, zeg ik wat terug. Vind het zo lullig dat niemand dan iets terug zegt. Waar slaat dat op denk ik dan. Hij zegt hallo, dan kun je toch iets terug zeggen?
Ook als de conducteur in de trein goedemorgen roept, zeg ik wat terug. Vind het zo lullig dat niemand dan iets terug zegt. Waar slaat dat op denk ik dan. Hij zegt hallo, dan kun je toch iets terug zeggen?
zaterdag 5 april 2008 om 19:07
Als hun kind bij mij speelt zeg ik zeker wel gedag, dat vind ik niet meer dan normaal...Maar vage buren vaak niet...
Als ik er goed over nadenk zeg ik eigenlijk vaker wel gedag dan niet
Maar het komt zo zwaar over in het berichtje, alsof je iemand geestelijk letsel aanbrengt als je geen zin hebt om gedag te zeggen..
En dan word ik altijd een beetje opstandig
Als ik er goed over nadenk zeg ik eigenlijk vaker wel gedag dan niet
Maar het komt zo zwaar over in het berichtje, alsof je iemand geestelijk letsel aanbrengt als je geen zin hebt om gedag te zeggen..En dan word ik altijd een beetje opstandig
zaterdag 5 april 2008 om 19:27
Mamz, is het wel de vader van dat vriendinnetje? Weet je dat wel zeker?Omdat je ook niet zo goed gezichten kan onthouden bedoel ik.
Als iemand mij niet terug groet probeer ik het de volgende keer nog een keer. Groet diegene dan nog niet terug, dan zeg ik de volgende keer ook niks meer. Daar ben ik dan te trots voor:)
Als iemand mij niet terug groet probeer ik het de volgende keer nog een keer. Groet diegene dan nog niet terug, dan zeg ik de volgende keer ook niks meer. Daar ben ik dan te trots voor:)
zaterdag 5 april 2008 om 19:29
Ja, in dit geval weet ik het zeker. Kleur fiets en fietstas kloppen. En zijn uiterlijk past daar dan weer bij. Hij haalt meestal zijn dochter op dus ik spreek dan ook met hem -gaat niet verder dan over de tijd van ophalen-
Of ik hem ooit in de stad zonder fiets voorbij zou zijn gelopen weet ik niet.
Of ik hem ooit in de stad zonder fiets voorbij zou zijn gelopen weet ik niet.
zaterdag 5 april 2008 om 19:31
zaterdag 5 april 2008 om 19:57
Ik groet mijn colllega's soms zelfs niet eens!
Dit omdat er gewoon niet aan denk (het is niet zo vanzelfsprekend bij mij als bij anderen wel is),
of omdat ik diep in gedachten ben,
of omdat ik er even niet zo'n zin in heb,
of omdat ik ze aankijk en ze dan niks zeggen, dan durf ik het ook niet meer,
of omdat ik mensen (heb het nu niet meer over collega's) gewoon niet herken!
Het is bij mij zelfs niet vanzelfsprekend om als ik naar mijn ouders ga om ze te begroeten. Of mijn moeder weer gedag te zeggen als mijn vader me naar t station brengt.
Dus niet iedereen is zo arrogant in jouw ogen, er zijn er bij die er niks aan kunnen doen!
Dit omdat er gewoon niet aan denk (het is niet zo vanzelfsprekend bij mij als bij anderen wel is),
of omdat ik diep in gedachten ben,
of omdat ik er even niet zo'n zin in heb,
of omdat ik ze aankijk en ze dan niks zeggen, dan durf ik het ook niet meer,
of omdat ik mensen (heb het nu niet meer over collega's) gewoon niet herken!
Het is bij mij zelfs niet vanzelfsprekend om als ik naar mijn ouders ga om ze te begroeten. Of mijn moeder weer gedag te zeggen als mijn vader me naar t station brengt.
Dus niet iedereen is zo arrogant in jouw ogen, er zijn er bij die er niks aan kunnen doen!
zaterdag 5 april 2008 om 19:58
Kleine moeite om iemand die je kent even een groet te geven, een lach en een knikje van je hoofd kan al voldoende zijn. Ook wanneer ik er eigenlijk helemaal geen zin in heb, dan nog zal ik het doen.
Laatst had ik het nog, ik was druk bezig en een oud vrouwtje van verderop uit de straat komt naar me toe. Ik dacht, oh nee, geen tijd voor een gesprek. Maar ik zei toch gedag en zij vertelde me dat haar man overleden was........
Kijk op zo'n moment besef je dat je groet o zo welkom was bij iemand anders.
Een kleine moeite kan soms een groot gebaar zijn.
Het is ook een onderdeel van de etiquette, het is jammer dat deze steeds meer verloren gaan.
Dus Mamzelle, de vader in kwestie had je wel degelijk moeten begroeten.
Laatst had ik het nog, ik was druk bezig en een oud vrouwtje van verderop uit de straat komt naar me toe. Ik dacht, oh nee, geen tijd voor een gesprek. Maar ik zei toch gedag en zij vertelde me dat haar man overleden was........
Kijk op zo'n moment besef je dat je groet o zo welkom was bij iemand anders.
Een kleine moeite kan soms een groot gebaar zijn.
Het is ook een onderdeel van de etiquette, het is jammer dat deze steeds meer verloren gaan.
Dus Mamzelle, de vader in kwestie had je wel degelijk moeten begroeten.
zaterdag 5 april 2008 om 21:51
Herkenbaar. Ik zou me er niet zo druk om maken Mamzelle. Gewoon vragen waarom hij niets zegt.
Zelf groet ik altijd in de wachtkamer van de H.A. of tandarts. Ik groet eigenlijk best veel, omdat mij dat ook is geleerd als kind en ik het uit beleefdheid doe. Maar...als het mij meer dan eens gebeurt dat iemand niet teruggroet, doe ik het niet meer. Op school van mijn dochter is er een moeder die mij al vanaf dag 1 niet lijkt te moeten. Nou vind ik haar ook heel erg onsympathiek overkomen en wij zeggen dus niets tegen elkaar. So be it. Je voelt dat aan bij mensen. Je hoeft toch ook niet iedereen aardig te vinden? Ook is er een engerd van een vader van een klasgenootje tegen wie ik nooit gedag zeg omdat hij de kleren van mijn lijf kijkt. Ik wil hem niet ook nog het idee geven dat ik 'm aardig vind.
Maar in het algemeen ben ik niet zuinig met groeten. Het is toch een soort sociaal smeermiddel.
Zelf groet ik altijd in de wachtkamer van de H.A. of tandarts. Ik groet eigenlijk best veel, omdat mij dat ook is geleerd als kind en ik het uit beleefdheid doe. Maar...als het mij meer dan eens gebeurt dat iemand niet teruggroet, doe ik het niet meer. Op school van mijn dochter is er een moeder die mij al vanaf dag 1 niet lijkt te moeten. Nou vind ik haar ook heel erg onsympathiek overkomen en wij zeggen dus niets tegen elkaar. So be it. Je voelt dat aan bij mensen. Je hoeft toch ook niet iedereen aardig te vinden? Ook is er een engerd van een vader van een klasgenootje tegen wie ik nooit gedag zeg omdat hij de kleren van mijn lijf kijkt. Ik wil hem niet ook nog het idee geven dat ik 'm aardig vind.
Maar in het algemeen ben ik niet zuinig met groeten. Het is toch een soort sociaal smeermiddel.
zaterdag 5 april 2008 om 21:59
quote:Brummetje schreef op 05 april 2008 @ 20:21:
Pardon, dat moet ie helemaal niet! Dat is altijd nog iemands eigen keuze. En het is niet verplicht (niet zoals het verplicht is om in de auto je gordel om te doen).Eh nee, maar dat geldt dan in feite voor alle beleefdheidsvormen/sociale omgangsvormen. Als iemand dan iets doet/laat dat jij onbeschoft/ongepast/ect vindt kan diegene ook zeggen 'ik bepaal toch lekker zelf wel wat ik doe'. Het voert misschien wat ver maar als we zo gaan beginnen.... ik ben het wel met Pom eens wat dat betreft, over omgangsvormen
Pardon, dat moet ie helemaal niet! Dat is altijd nog iemands eigen keuze. En het is niet verplicht (niet zoals het verplicht is om in de auto je gordel om te doen).Eh nee, maar dat geldt dan in feite voor alle beleefdheidsvormen/sociale omgangsvormen. Als iemand dan iets doet/laat dat jij onbeschoft/ongepast/ect vindt kan diegene ook zeggen 'ik bepaal toch lekker zelf wel wat ik doe'. Het voert misschien wat ver maar als we zo gaan beginnen.... ik ben het wel met Pom eens wat dat betreft, over omgangsvormen
zaterdag 5 april 2008 om 22:49
Bewust niet groeten, dus gewoon omdat je geen zin hebt, vind ik ronduit onbeschoft. Ik groet altijd daar waar het normaal is en waar het min of meer tot de fatsoensnormen hoort. Het voorbeeld van Pom vind ik mooi, van die oude vrouw die pas weduwe was geworden. Dat is toch een stukje sociale verantwoording wat je hebt? Ook als iemand mij meerdere keren niet terug groet blijf ik groeten, waarom zou ik net zo onbeschoft als hem/haar zijn?
zondag 6 april 2008 om 11:26
Hoi iedereen (SLijm.. slijm..)
Ik groet altijd absoluut iedereen, en ja ook de mensen die ik eigenlijk alleen via via ken of niet ken maar alleen qua gezicht. Het begint 's ochtends met de buurman die langsloopt en het huis inkijkt die een 'zwaai' krijgt, daarna onderweg de een na de ander etc etc.
Wel moet ik zaggen dat ik 1 ding lastig vind, en waar shining het ook een beetje over heeft, hoe doen jullie dat:
Als ik bijv ergens fiets of loop en ik zie iemand lopen die ik ken maar dat is tien meter verder vind ik het zo lastig om dan op tien meter afstand al hoi te zeggen terwijl we elkaar te gemoet lopen, vaak kijk ik dan even om me heen en als die gene 2 meter verwijderd is zeg ik hoi, al lijkt dit in eerste instantie best onbeleefd omdat ik wegkijk.... denk ik... Alsof het eerst lijkt dat ik hem/haarn iet wil zien en dan ineens denk; ik moet toch wat zeggen ik kan niet zonder iets te zeggen doorlopen...
Wat die vader van dat kindje betreft Mamzelle: Groet hij je wel bij school? Anders zou het namelijk helemaal onbeschoft wezen... Al moet ik zeggen dat manlief ook geen moeder of vader kent van vriendjes en vriendinnetjes terwijl hij ze bijna 2 keer in de week ziet... Herkent ze gewoon niet in een andere omgeving.
Ik groet altijd absoluut iedereen, en ja ook de mensen die ik eigenlijk alleen via via ken of niet ken maar alleen qua gezicht. Het begint 's ochtends met de buurman die langsloopt en het huis inkijkt die een 'zwaai' krijgt, daarna onderweg de een na de ander etc etc.
Wel moet ik zaggen dat ik 1 ding lastig vind, en waar shining het ook een beetje over heeft, hoe doen jullie dat:
Als ik bijv ergens fiets of loop en ik zie iemand lopen die ik ken maar dat is tien meter verder vind ik het zo lastig om dan op tien meter afstand al hoi te zeggen terwijl we elkaar te gemoet lopen, vaak kijk ik dan even om me heen en als die gene 2 meter verwijderd is zeg ik hoi, al lijkt dit in eerste instantie best onbeleefd omdat ik wegkijk.... denk ik... Alsof het eerst lijkt dat ik hem/haarn iet wil zien en dan ineens denk; ik moet toch wat zeggen ik kan niet zonder iets te zeggen doorlopen...
Wat die vader van dat kindje betreft Mamzelle: Groet hij je wel bij school? Anders zou het namelijk helemaal onbeschoft wezen... Al moet ik zeggen dat manlief ook geen moeder of vader kent van vriendjes en vriendinnetjes terwijl hij ze bijna 2 keer in de week ziet... Herkent ze gewoon niet in een andere omgeving.
zondag 6 april 2008 om 18:10
Wacht ff. Zelf ben je op zijn zachtst gezegd geen held in het herkennen van mensen, herken je geen gezichten maar 'situaties' . Je weet bij god niet waarom die vader jou niet groet, je hebt het lef niet om het te vragen maar je oordeelt er wel lekker op los.
Dat is toch op zijn minst een beetje krom, vind je zelf ook niet?
(ik gok dat je antwoord nee is)
Dat is toch op zijn minst een beetje krom, vind je zelf ook niet?
(ik gok dat je antwoord nee is)
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
