Overig
alle pijlers
Waarom geloof je wel of waarom geloof je niet...
dinsdag 22 januari 2008 om 16:16
ik heb geen idee mooncatcher, maar ik vind mezelf niet reeel denkend als ik denk dat er een persoon is die de wereld heeft geschapen. Zeker niet als je nagaat dat er natuurverschijnselen zijn die gewoon ontstaan door de werking van de natuur. Als god al de wereld had geschapen had ie die natuurverschijnselen wel niet laten voorkomen. Nee hoor ik ben voor de wetenschap. God geneest ziektes niet, de wetenschap wel
Maar goed mijn gedachtenbeeld van god strijkt ook niet met dat van de meeste gelovigen.
Maar goed mijn gedachtenbeeld van god strijkt ook niet met dat van de meeste gelovigen.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
dinsdag 22 januari 2008 om 20:41
Het kleuren doet het niet. Ik heb mijn stuk nu dik gedrukt. Ik geef antwoord op de vragen van Lolotte, nav mijn antwoorden oa op de vragen van INT.
Typische kerkelijke overtuigingen en argumenten zijn dingen als:(volgens INT)
- God heeft ons mensen een eigen wil gegeven Dat vind ik heel aardig van God. Mocht ik hem ooit ontmoeten dan zal ik hem bedanken. Ik hou namelijk niet van moeten en een vrije wil moet niks. Dat is aardig van je haha
- God heeft verdriet van onze keuzes Dat vind ik dan weer jammer. Al had hij dat natuurlijk kunnen inschatten toen hij ons met vrije wil creëerde. Eigenlijk is het zijn keuze geweest waar hij dus verdriet om heeft. Hij hoopt dat we goede keuzes zullen maken, net als dat jij (als je kids hebt) ook wil dat hun goede keuzes maken, maar het blijft dan nog een vrij kind om zijn eigen keuzes te maken, dit geld dus ook voor m.b.t. God.- De geest is gewillig maar het vlees is zwak Nee, de geest is zwak en zal daarom gewillig volgen aan dat wat goed voelt/smaakt. Maar de geest kan ook sterk zijn en het zwakke vlees overeind houden op momenten dat het het dreigt op te geven. Ik vind de geest gewillig, want hij wil graag mee met onze dingen, ja misschien is hij ook wel zwak om er tegen in te gaan. En het vlees is zwak, ook omdat hij er niet tegn in gaat, tegen bv de fouten dingen in het leven, de dingen die niet goed zijn voor een mens.- God is een rechtvaardige God die geeft en neemt Wat is rechtvaardig aan het laten sterven, aan ziekten/ hongersnoden/oorlogen of natuurrampen, van geliefden jong of oud? Dat is de moeilijkste vraag, ik bedacht me in de sportschool iets, en het kan miss onzin zijn maar ik ‘verzin’ ook ‘maar’ een reden. Namelijk. En dan doel ik eigenlijk op de jongen kinderen die sterven, en miss klopt er niks van maar ik zet ff me gedachten van in de sport school neer, dat God weet wat voor een leven het kind zou hebben en weet dat het door andere en/of door zichzelf geen fijn leven zou hebben en in de hemel gelukkiger is………………..nog maals het is maar een gedachte ( )- Gods wegen zijn ondoorgrondelijk Ach, niet alleen Gods wegen. Alleen hebben wij voor de wereldse wegen gelukkig de TOMTOM uitgevonden. hahaha - Wij zijn geboren met zonden Kijk en daar word ik dus woest om. Hoezo geboren met zonden, wat kan een baby nog voor de geboorte of de korte tijd er na gedaan hebben om zondig te zijn? Een nieuw leven is puur en eventuele zonden komen pas later in het leven. Miischien moeten we die niet te letterlijk nemen, want je hebt gelijk, maar hoe dan ook we zijn zondig, om dat we soms/vaak verkeerde keuzes maken………
- De bijbel is geïnspireerd door God Euhh, maybe. Ik zie het meer als symboliek. Een soort gelijk boek is prima op te stellen zonder er een alles overheersend hoofdpersoon in te verwerken. Eigenlijk ook heel goed te doen door gebruik te maken van de mens zelf.
- God zorgt niet voor het kwaad, dat doet de mens door niet goed om te gaan met zijn vrije wil Ja lekker makkelijk. Die vrije wil hebben we gekregen, maar zodra er aanspraak op de garantie wordt gedaan is de aanbieder onschendbaar. Overigens ben ik het er wel mee eens dat de mens zelf verantwoordelijk is voor zijn daden en dit niet moet kunnen afschuiven op de leverancier van de vrije wil.
- Jezus is echt de zoon van God Volgens de bijbel zijn alle mensen kinderen van God. Jezus in de zin dus ook. En aangezien Jezus een zeer trouw volgeling van God was komt daar het woordje echt waarschijnlijk erbij op zijn conto.
- Je moet Jezus in je hart laten Nee, dat MOET dus niet. Wij hebben een vrije wil gekregen en daarbij de keuze vrijheid om dit al dan niet te doen. Als je wilt geloven moet je Jezus in je hart toe laten…….
Hier sta ik achter, over de andere kan ik geen volmondig ja zeggen!
Dan ben je er dus van overtuigd dat je geboren wordt in zonde en dat God beslist of en wat hij je geeft en wanneer hij je alles incl. je geliefden of zelfs je leven ontneemt. Dat lijkt me dus vreselijk, want dat maakt je afhankelijk en beinvloed je vrije wil. God neemt van mij niks af, echt niet, zo ervaar ik dat niet. Ikkrijg als ik de goede keuzes maak en die probeer ik te maken door te bidden met God, te overleggen over dingen met mensen, die dicht bij mij staan, zoals mijn ouders, zusjes, beste vriend en vriendin, en sommige mensen van de kerk. Op die manier probeer ik een goede beslissing te maken, door te overleggen ed. En God heeft mij lieve ouders gegeven, zusjes vrienden, en ik vertrouw er op dat ik ook een lieve vriend mag vinden. En dat doen/deden we samen. En de vervelende dingen zoals me depressie, hebben mij alleen maar sterker gemaakt. Maar of ik daar mee kerkelijk ben en niet gewoon Christen?
Iemand die kerkelijk is is geen gewoon christen? Wat is het verschil, is de een beter dan de ander en waarom? Dat weet ik dus ook niet maar ik ben een Christen die naar de kerk gaat
Ik vind voor mezelf en vele andere die mij kennen (dus vinden dat van mij) een Christen, een meid van 20 jaar die geloofd in God, Jezus en de Heilige Geest. Ik ga zondags naar de kerk omdat ik dat wil.
Je bent dus een kerkelijk christen. Iemand die in het instituut kerk zijn geloof beleid. Idd Ik heb dingen vroeger gehoord en de normen en waarden die mij zijn aangeleerd zijn vermeend met dingen uit de bijbel, uit het geloof van mij ouders. Maar ik heb zelf een keuze gemaakt, ik had net zo goed kunnen zeggen ''Nee het geloof is niets voor mij, ik heb het niet nodig, ik geloof er niet in enz!! Het had me ouders pijn gedaan, maar hadden het zeker weten geaccepteerd.
Ik durf te betwijfelen of je anders had kunnen beslissen. Niet omdat ik denk dat je serieus gedwongen wordt, maar omdat jouw leven rond de kerk/godsdient speelt. Had je anders besloten dan was je een groot deel of misschien wel alles van je sociale leven kwijt en daarbij je ouders pijn gedaan. Iets dat iemand op jouw leeftijd, zolang alles goed gaat in het leven, niet graag zal doen.Daar heb je gelijk in, maar ik denk dat als je het echt niet zou willen of echt niet kan geloven dat je het er dan maar voor over hebt????!!! Maar ja dat weet ik niet want die ervaring heb ik niet.Ik heb een persoonlijke relatie met God, Ik zelf geloof ik Hem, Ik zelf vertrouw op Hem.
Hoe kun je een persoonlijke relatie hebben met iets of iemand die je niet kunt zien/horen/voelen anders dan wat jij denkt dat die persoon is? Je stelt je vertrouwen dus op iets/iemand die de meest onzekere factor in het menselijk bestaan is. Ik snap je, ik bid op deze manier maak/heb ik contact met God, helaas geeft Hij niet altijd of gelijk antwoord op mijn vragen enz. Ik heb wel eens een preek gehoord waarin de dominee zei dat het niet zo is dat God je ff een email stuurt (helaas, dacht ik ) maar op een andere manier maakt Hij wel dingen aan je duidelijk. Maar je moet er voor open staan. Ik noem wat vb. Door de mensen om je heen, je praat over een probleem bv welke opleiding je gaat doen. Je bidt er voor en praat er over met je ouders school mensen en miss met mensen uit de kerk en goede vrienden. Na wikken en wegen komt zoals bij mij SPW 3 uit. Als je nog het idee hebt van is dit het echt kan je vragen aan God of Hij je wilt bevestigen, en dat word op welke manier dan ook echt wel gedaan. Je moet alleen goed luisteren, luisteren naar de goede dingen, dus mensen die ook geloven er met je voor bidden, mensen die serieus nemen. Enz……Ook kan het door de bijbel, door bepaalde teksten die je bemoedigen, dit geldt ook voor muziek.
Het gaat niet meer van uit mijn ouders, ik leun qua geloof niet op ze. Ik heb mijn eigen geloofs basis en daar wil ik ZELF in groeien. Tuurlijk ik ben er mee opgegroeid, en ''weet ik volgens jullie niet beter''! Maar tuurlijk weet ik wel beter, ben geen ei!!! Ik heb/had ook mensen/familie om mijn heen die niet gelovig waren/zijn. Maar ik merkte dat ik het niet fijn vond om van God los te zijn, net te doen alsof Hij voor mij niet (meer) zou bestaan.
Waarom zou je voor mensen in je omgeving moeten doen alsof de god waarin je geloofd niet bestaat? Waarom zou je je anders voordoen dan je bent? Jij bent toch meer dan alleen je geloof, zoals zij meer zijn dan ongelovigen? Ik denk dat het pas een (wederzijds) probleem wordt als er behalve het al dan niet geloven niets is tussen mensen. Een ander probleem is als de gelovige of ongelovige zo overtuigd is van zijn eigen gelijk dat er eigenlijk altijd sprake is van een soort strijd in de hoop de ander over te halen.Ik bedoel dat het voor mezelf niet fijn was dat ik deed als of God niet bestond, want ik wist voor mezelf diep in me hart zeker dat God bestaat (mijn mening)Ik kon het niet meer ontkennen omdat ik met mijn eigen ogen en verstand, dus niet door het klakkeloos aannemen, heb gezien en zelf heb ervaren dat God voor mij wel bestaat. Ik kon het niet ontkennen, ik heb God zelf ervaren, door de dingen die Hij voor mij deed, samen met mij deed!! Ik kon de dingen niet verklaren, zonder God erbij te betrekken, want dan kwam ik er niet uit!!!
Ik geloof in God en ik ben een CHRISTEN!!!!
Als ik echt gelovig zou zijn zou ik waarschijnlijk een boel dingen aan toedoen van god toedichten. Maar mijn geloof is verdwenen.
Als ik zou kerken dan zouden de mensen me een goed christen noemen. Maar ik kerk niet. Ik zou zo genoemd worden door hoe ik ben, hoe ik leef, wat ik uitstraal en wat ik deel. Daar heb ik geen god, geen kerk voor nodig. Mocht god toch bestaan en ik haal het ooit tot de hemelpoort dan heb ik nog een hartig woordje met hem te spreken. Want als wat mij overkomen is in mijn leven te wijten is aan een god die velen met mij in zonde geboren laat worden, overspoeld met leed, geliefden afneemt dan is enige verklaring van zijn kant wel het minst dat er moet komen. En een antwoord dat bestaat uit dat ik mij dit zelf aangedaan heb of dat het het kwaad in de mens om mij heen was, desnoods de duivel, is voor mij niet genoeg.
Shit, ik had me nog zo voorgenomen dit niet meer te doen. Ik vind het toch leuk dat je hebt gereageerd
Groetjes MMR
Typische kerkelijke overtuigingen en argumenten zijn dingen als:(volgens INT)
- God heeft ons mensen een eigen wil gegeven Dat vind ik heel aardig van God. Mocht ik hem ooit ontmoeten dan zal ik hem bedanken. Ik hou namelijk niet van moeten en een vrije wil moet niks. Dat is aardig van je haha
- God heeft verdriet van onze keuzes Dat vind ik dan weer jammer. Al had hij dat natuurlijk kunnen inschatten toen hij ons met vrije wil creëerde. Eigenlijk is het zijn keuze geweest waar hij dus verdriet om heeft. Hij hoopt dat we goede keuzes zullen maken, net als dat jij (als je kids hebt) ook wil dat hun goede keuzes maken, maar het blijft dan nog een vrij kind om zijn eigen keuzes te maken, dit geld dus ook voor m.b.t. God.- De geest is gewillig maar het vlees is zwak Nee, de geest is zwak en zal daarom gewillig volgen aan dat wat goed voelt/smaakt. Maar de geest kan ook sterk zijn en het zwakke vlees overeind houden op momenten dat het het dreigt op te geven. Ik vind de geest gewillig, want hij wil graag mee met onze dingen, ja misschien is hij ook wel zwak om er tegen in te gaan. En het vlees is zwak, ook omdat hij er niet tegn in gaat, tegen bv de fouten dingen in het leven, de dingen die niet goed zijn voor een mens.- God is een rechtvaardige God die geeft en neemt Wat is rechtvaardig aan het laten sterven, aan ziekten/ hongersnoden/oorlogen of natuurrampen, van geliefden jong of oud? Dat is de moeilijkste vraag, ik bedacht me in de sportschool iets, en het kan miss onzin zijn maar ik ‘verzin’ ook ‘maar’ een reden. Namelijk. En dan doel ik eigenlijk op de jongen kinderen die sterven, en miss klopt er niks van maar ik zet ff me gedachten van in de sport school neer, dat God weet wat voor een leven het kind zou hebben en weet dat het door andere en/of door zichzelf geen fijn leven zou hebben en in de hemel gelukkiger is………………..nog maals het is maar een gedachte ( )- Gods wegen zijn ondoorgrondelijk Ach, niet alleen Gods wegen. Alleen hebben wij voor de wereldse wegen gelukkig de TOMTOM uitgevonden. hahaha - Wij zijn geboren met zonden Kijk en daar word ik dus woest om. Hoezo geboren met zonden, wat kan een baby nog voor de geboorte of de korte tijd er na gedaan hebben om zondig te zijn? Een nieuw leven is puur en eventuele zonden komen pas later in het leven. Miischien moeten we die niet te letterlijk nemen, want je hebt gelijk, maar hoe dan ook we zijn zondig, om dat we soms/vaak verkeerde keuzes maken………
- De bijbel is geïnspireerd door God Euhh, maybe. Ik zie het meer als symboliek. Een soort gelijk boek is prima op te stellen zonder er een alles overheersend hoofdpersoon in te verwerken. Eigenlijk ook heel goed te doen door gebruik te maken van de mens zelf.
- God zorgt niet voor het kwaad, dat doet de mens door niet goed om te gaan met zijn vrije wil Ja lekker makkelijk. Die vrije wil hebben we gekregen, maar zodra er aanspraak op de garantie wordt gedaan is de aanbieder onschendbaar. Overigens ben ik het er wel mee eens dat de mens zelf verantwoordelijk is voor zijn daden en dit niet moet kunnen afschuiven op de leverancier van de vrije wil.
- Jezus is echt de zoon van God Volgens de bijbel zijn alle mensen kinderen van God. Jezus in de zin dus ook. En aangezien Jezus een zeer trouw volgeling van God was komt daar het woordje echt waarschijnlijk erbij op zijn conto.
- Je moet Jezus in je hart laten Nee, dat MOET dus niet. Wij hebben een vrije wil gekregen en daarbij de keuze vrijheid om dit al dan niet te doen. Als je wilt geloven moet je Jezus in je hart toe laten…….
Hier sta ik achter, over de andere kan ik geen volmondig ja zeggen!
Dan ben je er dus van overtuigd dat je geboren wordt in zonde en dat God beslist of en wat hij je geeft en wanneer hij je alles incl. je geliefden of zelfs je leven ontneemt. Dat lijkt me dus vreselijk, want dat maakt je afhankelijk en beinvloed je vrije wil. God neemt van mij niks af, echt niet, zo ervaar ik dat niet. Ikkrijg als ik de goede keuzes maak en die probeer ik te maken door te bidden met God, te overleggen over dingen met mensen, die dicht bij mij staan, zoals mijn ouders, zusjes, beste vriend en vriendin, en sommige mensen van de kerk. Op die manier probeer ik een goede beslissing te maken, door te overleggen ed. En God heeft mij lieve ouders gegeven, zusjes vrienden, en ik vertrouw er op dat ik ook een lieve vriend mag vinden. En dat doen/deden we samen. En de vervelende dingen zoals me depressie, hebben mij alleen maar sterker gemaakt. Maar of ik daar mee kerkelijk ben en niet gewoon Christen?
Iemand die kerkelijk is is geen gewoon christen? Wat is het verschil, is de een beter dan de ander en waarom? Dat weet ik dus ook niet maar ik ben een Christen die naar de kerk gaat
Ik vind voor mezelf en vele andere die mij kennen (dus vinden dat van mij) een Christen, een meid van 20 jaar die geloofd in God, Jezus en de Heilige Geest. Ik ga zondags naar de kerk omdat ik dat wil.
Je bent dus een kerkelijk christen. Iemand die in het instituut kerk zijn geloof beleid. Idd Ik heb dingen vroeger gehoord en de normen en waarden die mij zijn aangeleerd zijn vermeend met dingen uit de bijbel, uit het geloof van mij ouders. Maar ik heb zelf een keuze gemaakt, ik had net zo goed kunnen zeggen ''Nee het geloof is niets voor mij, ik heb het niet nodig, ik geloof er niet in enz!! Het had me ouders pijn gedaan, maar hadden het zeker weten geaccepteerd.
Ik durf te betwijfelen of je anders had kunnen beslissen. Niet omdat ik denk dat je serieus gedwongen wordt, maar omdat jouw leven rond de kerk/godsdient speelt. Had je anders besloten dan was je een groot deel of misschien wel alles van je sociale leven kwijt en daarbij je ouders pijn gedaan. Iets dat iemand op jouw leeftijd, zolang alles goed gaat in het leven, niet graag zal doen.Daar heb je gelijk in, maar ik denk dat als je het echt niet zou willen of echt niet kan geloven dat je het er dan maar voor over hebt????!!! Maar ja dat weet ik niet want die ervaring heb ik niet.Ik heb een persoonlijke relatie met God, Ik zelf geloof ik Hem, Ik zelf vertrouw op Hem.
Hoe kun je een persoonlijke relatie hebben met iets of iemand die je niet kunt zien/horen/voelen anders dan wat jij denkt dat die persoon is? Je stelt je vertrouwen dus op iets/iemand die de meest onzekere factor in het menselijk bestaan is. Ik snap je, ik bid op deze manier maak/heb ik contact met God, helaas geeft Hij niet altijd of gelijk antwoord op mijn vragen enz. Ik heb wel eens een preek gehoord waarin de dominee zei dat het niet zo is dat God je ff een email stuurt (helaas, dacht ik ) maar op een andere manier maakt Hij wel dingen aan je duidelijk. Maar je moet er voor open staan. Ik noem wat vb. Door de mensen om je heen, je praat over een probleem bv welke opleiding je gaat doen. Je bidt er voor en praat er over met je ouders school mensen en miss met mensen uit de kerk en goede vrienden. Na wikken en wegen komt zoals bij mij SPW 3 uit. Als je nog het idee hebt van is dit het echt kan je vragen aan God of Hij je wilt bevestigen, en dat word op welke manier dan ook echt wel gedaan. Je moet alleen goed luisteren, luisteren naar de goede dingen, dus mensen die ook geloven er met je voor bidden, mensen die serieus nemen. Enz……Ook kan het door de bijbel, door bepaalde teksten die je bemoedigen, dit geldt ook voor muziek.
Het gaat niet meer van uit mijn ouders, ik leun qua geloof niet op ze. Ik heb mijn eigen geloofs basis en daar wil ik ZELF in groeien. Tuurlijk ik ben er mee opgegroeid, en ''weet ik volgens jullie niet beter''! Maar tuurlijk weet ik wel beter, ben geen ei!!! Ik heb/had ook mensen/familie om mijn heen die niet gelovig waren/zijn. Maar ik merkte dat ik het niet fijn vond om van God los te zijn, net te doen alsof Hij voor mij niet (meer) zou bestaan.
Waarom zou je voor mensen in je omgeving moeten doen alsof de god waarin je geloofd niet bestaat? Waarom zou je je anders voordoen dan je bent? Jij bent toch meer dan alleen je geloof, zoals zij meer zijn dan ongelovigen? Ik denk dat het pas een (wederzijds) probleem wordt als er behalve het al dan niet geloven niets is tussen mensen. Een ander probleem is als de gelovige of ongelovige zo overtuigd is van zijn eigen gelijk dat er eigenlijk altijd sprake is van een soort strijd in de hoop de ander over te halen.Ik bedoel dat het voor mezelf niet fijn was dat ik deed als of God niet bestond, want ik wist voor mezelf diep in me hart zeker dat God bestaat (mijn mening)Ik kon het niet meer ontkennen omdat ik met mijn eigen ogen en verstand, dus niet door het klakkeloos aannemen, heb gezien en zelf heb ervaren dat God voor mij wel bestaat. Ik kon het niet ontkennen, ik heb God zelf ervaren, door de dingen die Hij voor mij deed, samen met mij deed!! Ik kon de dingen niet verklaren, zonder God erbij te betrekken, want dan kwam ik er niet uit!!!
Ik geloof in God en ik ben een CHRISTEN!!!!
Als ik echt gelovig zou zijn zou ik waarschijnlijk een boel dingen aan toedoen van god toedichten. Maar mijn geloof is verdwenen.
Als ik zou kerken dan zouden de mensen me een goed christen noemen. Maar ik kerk niet. Ik zou zo genoemd worden door hoe ik ben, hoe ik leef, wat ik uitstraal en wat ik deel. Daar heb ik geen god, geen kerk voor nodig. Mocht god toch bestaan en ik haal het ooit tot de hemelpoort dan heb ik nog een hartig woordje met hem te spreken. Want als wat mij overkomen is in mijn leven te wijten is aan een god die velen met mij in zonde geboren laat worden, overspoeld met leed, geliefden afneemt dan is enige verklaring van zijn kant wel het minst dat er moet komen. En een antwoord dat bestaat uit dat ik mij dit zelf aangedaan heb of dat het het kwaad in de mens om mij heen was, desnoods de duivel, is voor mij niet genoeg.
Shit, ik had me nog zo voorgenomen dit niet meer te doen. Ik vind het toch leuk dat je hebt gereageerd
Groetjes MMR
dinsdag 22 januari 2008 om 20:56
Ik hoop het ook niet net zo goed voor de ander.........maar ik weet het niet vandaar dat ik op zoek ben gegaan naar een reden, maar wss zullen we die nooit weten..................ik wil niemand met mijn ''reden'' voor het hoofdstoten, heb ik dat toch gedaan mijn excuus Ik ben gek op kinderen en ik vind ook verschrikkelijk als een klein kind of een jongere (eigenlijk ieder mens, maar nu we het over kids hebben....) overlijd!!!
Groetjes MMR
Groetjes MMR
dinsdag 22 januari 2008 om 20:59
God zit in jezelf.
Wie goed doet, wie goed ontmoet.
Als jij niet liegt en bedriegt en niet steelt en niet liefhebt wie niet van jou is.En zorgt voor diegene die zich aan jou verbonden heeft en uit je geboren is en
waaruit jij geboren bent.
Dan geloof je.
Daar ga ik zelf van uit, zolang ik me daaraan hou , vind ik dat ik het goed doe en heb ik niks te vrezen.
Misschien heeft god bestaan, maar dan is hij denk ik wel een tijdje terug heel hard weggerend, want het is maar een grote puinhoop in de wereld met heel veel onenigheid om.....god
Wie goed doet, wie goed ontmoet.
Als jij niet liegt en bedriegt en niet steelt en niet liefhebt wie niet van jou is.En zorgt voor diegene die zich aan jou verbonden heeft en uit je geboren is en
waaruit jij geboren bent.
Dan geloof je.
Daar ga ik zelf van uit, zolang ik me daaraan hou , vind ik dat ik het goed doe en heb ik niks te vrezen.
Misschien heeft god bestaan, maar dan is hij denk ik wel een tijdje terug heel hard weggerend, want het is maar een grote puinhoop in de wereld met heel veel onenigheid om.....god
dinsdag 22 januari 2008 om 21:08
woensdag 23 januari 2008 om 12:42
quote:lievebees schreef op 22 januari 2008 @ 15:55:
[...]
één op de drie in zwart afrika heeft aids.
de paus heeft een heleboel invloed.
we hebben het niet over domme zielige zwartjes maar waarschijnlijk over laag of niet opgeleide mensen, die keurig doen wat hun opgedragen wordt. meng daar een paar hardnekigge bijgeloofjes door ( baby= maagd en maagd geneest je van aids als je daar geslachtsgemeenschap mee hebt etc... laag opgeleid dus...)
"...We hebben het over laaag of niet opgeleide mensen, die keurig doen wat hun opgedragen wordt..."
Nee, dat doen ze dus niet, dat is gedeeltelijk het probleem,
Condooms worden niet door ze gebruikt omdat ze denken dat de condooms aids veroorzaken, omdat ze liever sex hebben zonder condooms, en misschien gebruiken ze de paus ook als reden maar die reden is niet doorslaggevend. Als ze echt zouden doen wat hun opgedragen wordt zouden ze zich ook aan de 1 partner policy houden, maar ja zo veel invloed heeft de paus niet.
[...]
één op de drie in zwart afrika heeft aids.
de paus heeft een heleboel invloed.
we hebben het niet over domme zielige zwartjes maar waarschijnlijk over laag of niet opgeleide mensen, die keurig doen wat hun opgedragen wordt. meng daar een paar hardnekigge bijgeloofjes door ( baby= maagd en maagd geneest je van aids als je daar geslachtsgemeenschap mee hebt etc... laag opgeleid dus...)
"...We hebben het over laaag of niet opgeleide mensen, die keurig doen wat hun opgedragen wordt..."
Nee, dat doen ze dus niet, dat is gedeeltelijk het probleem,
Condooms worden niet door ze gebruikt omdat ze denken dat de condooms aids veroorzaken, omdat ze liever sex hebben zonder condooms, en misschien gebruiken ze de paus ook als reden maar die reden is niet doorslaggevend. Als ze echt zouden doen wat hun opgedragen wordt zouden ze zich ook aan de 1 partner policy houden, maar ja zo veel invloed heeft de paus niet.
woensdag 23 januari 2008 om 14:55
Het valt mij altijd op dat gelovigen de wereld indelen in 'goed' en 'kwaad'. Het goede komt van god en het kwade van de duivel.
Is het zo dat god al het 'goede' heeft geschapen en de duivel al het 'kwade'?
Dus god en de duivel waren er al voor de schepping en hadden een soort verstandhouding???
Of zijn 'god' en de 'duivel' één entiteit, omdat 'goed' niet zonder 'kwaad' kan bestaan?
Mijn idee hierover is dat 'goed' en 'kwaad' niet zonder elkaar bestaan, en alleen mensen maken de indeling 'goed' en 'kwaad'. Je zou ook kunnen zeggen dat mensen het 'goed' en het 'kwaad' hebben uitgevonden, want in de kosmos komt voor zover wij kunnen weten die kwalificatie nergens voor, ook niet in het dierenrijk.
Logischerwijze kun je stellen dat mensen ook de schepper zijn van god, en van de duivel. Want als je om je heen kijkt zie je dat wat de één god noemt, door de ander als duivel wordt gekwalificeerd en omgekeerd. Dus de één zijn god is de ander zijn duivel.
De duivel wordt altijd afgebeeld met horens, en was vroeger bekend als de god Satan, een heidense vuchtbaarheidsgod. De christelijke kerk zag in hem de verpersoonlijking van het kwaad omdat ze tegen alles waren wat op een ander geloof leek dan het Christelijke geloof.
Is het zo dat god al het 'goede' heeft geschapen en de duivel al het 'kwade'?
Dus god en de duivel waren er al voor de schepping en hadden een soort verstandhouding???
Of zijn 'god' en de 'duivel' één entiteit, omdat 'goed' niet zonder 'kwaad' kan bestaan?
Mijn idee hierover is dat 'goed' en 'kwaad' niet zonder elkaar bestaan, en alleen mensen maken de indeling 'goed' en 'kwaad'. Je zou ook kunnen zeggen dat mensen het 'goed' en het 'kwaad' hebben uitgevonden, want in de kosmos komt voor zover wij kunnen weten die kwalificatie nergens voor, ook niet in het dierenrijk.
Logischerwijze kun je stellen dat mensen ook de schepper zijn van god, en van de duivel. Want als je om je heen kijkt zie je dat wat de één god noemt, door de ander als duivel wordt gekwalificeerd en omgekeerd. Dus de één zijn god is de ander zijn duivel.
De duivel wordt altijd afgebeeld met horens, en was vroeger bekend als de god Satan, een heidense vuchtbaarheidsgod. De christelijke kerk zag in hem de verpersoonlijking van het kwaad omdat ze tegen alles waren wat op een ander geloof leek dan het Christelijke geloof.
vrijdag 25 januari 2008 om 13:06
quote:MMR schreef op 22 januari 2008 @ 20:41:
Het kleuren doet het niet. Ik heb mijn stuk nu dik gedrukt. Ik geef antwoord op de vragen van Lolotte, nav mijn antwoorden oa op de vragen van INT.
Typische kerkelijke overtuigingen en argumenten zijn dingen als:(volgens INT)
- God heeft ons mensen een eigen wil gegeven Dat vind ik heel aardig van God. Mocht ik hem ooit ontmoeten dan zal ik hem bedanken. Ik hou namelijk niet van moeten en een vrije wil moet niks. Dat is aardig van je haha
Ik ben dan ook ongelooflijk aardig.
- God heeft verdriet van onze keuzes Dat vind ik dan weer jammer. Al had hij dat natuurlijk kunnen inschatten toen hij ons met vrije wil creëerde. Eigenlijk is het zijn keuze geweest waar hij dus verdriet om heeft. Hij hoopt dat we goede keuzes zullen maken, net als dat jij (als je kids hebt) ook wil dat hun goede keuzes maken, maar het blijft dan nog een vrij kind om zijn eigen keuzes te maken, dit geld dus ook voor m.b.t. God.
Je moet god in je hart laten. Waar heeft dat velen al gebracht, waar heeft het mij gebracht? Mijn geloof was rotsvast, maar er zijn grenzen. Het is makkelijk gezegd als je geloofd en het gaat je (betrekkelijk) goed. Als je veel hebt meegemaakt en daardoor je geloof verliest vind ik het goedkoop het erop te gooien dat je niet wilde geloven en god niet in je hart hebt willen laten.
In de tijd dat ik nog steevast in god geloofde beging ik geen zonden, voor zover ik weet, zeker geen ernstige. En god zou ons straffen voor onze zonden is mij geleerd.
God zou, zoals jij en andere gelovigen bedacht hebben, een reden hebben om dierbaren te laten sterven. Mooi bedacht, zo blijft god in de rol van de vader die het goed met zijn kinderen voor heeft. Zo kun je je vast blijven houden aan je geloof, je kunt steunen op een soort virtuele vader. Gaat er iets mis dan volgt een steevast "zo heeft god het gewild". Maar dan moet je ook niet verder kijken.
Vraag ik me af waarom ik als kind zo ontieglijk lichamelijk en geestelijk heb moeten lijden toen mijn blad nog onbeschreven en sneeuwwit was. Bidden, gezangen en psalmen zingen hielp niet om het te stoppen en zelfs een zelfmoord poging op mijn zevende heeft er geen einde aan gemaakt.
Ik mocht niet als lief, onschuldig, gelovig meisje naar de hemel. Nee, ik moest blijven leven en nog veel meer meemaken. Nog veel lichamelijk en geestelijk leed en toen ik daar enigzins bovenop leek te zijn werd mijn oudste kind op elfjarige leeftijd ziek. Hij moest vijf weken angst en pijn lijden voor hij overleed. Hij leed en wij als gezin leden met hem mee, hadden angst en waren machteloos.
Ik was als kind niet slecht, mijn kind was niet slecht en toch zou er een god zijn die dit liet gebeuren? Mijn kind leed besparen voor iets dat eventueel later op zijn pad zou komen? Maakt dat goed dat hij die vijf weken wel leed?
Een behoorlijk schamele troost voor het verdriet dat mijn gezin en ik hebben door zijn overlijden.
Dat ging er bij mij niet in en toen ben ik letterlijk en figuurlijk van mijn geloof gevallen. God zou mensen in de hemel bij zich nemen om verder leed te besparen? Dat valt toch voor geen meter te rijmen met wat ik hier beschrijf? God zou een vader zijn die wil dat de mens, als zijnde zijn kind, hem volgt en het goede doet. Zonde zou bestraft worden.
Hoe kan een vader een kind dat het goede doet zoveel pijn doen, straffen al voor het kind iets misdaan heeft en dan ook nog verwachten dat het kind volgt? Dit wordt nogal eens uitgelegd als een test om te zien hoe rotsvast je geloof is.
Als ik wil dat mijn kind gehoorzaam is breek ik niet bij voorbaat de benen, steek het een oog uit en brandmerk het. Dat is namelijk even buiten proportie als wat er in de wereld gebeurd. Ik zou ten eerste opgepakt worden wegens kindermishandeling (terecht!) en ten tweede zou mijn kind me nooit meer vrijwillig en zonder angst volgen. Mijn kind zou me nooit meer zomaar geloven, zou levenslang angst hebben om wat ik nog meer zou kunnen aanrichten. Hoe kan ik een god volgen die me zoveel leed heeft berokkend en me liet stikken op de momenten dat ik hem smeekte om er een eind aan te maken? Moest er een god bestaan dan is dat een slechte ouder, nog slechter dan mijn eigen ouders al waren.
Het zou fijn zijn als er voor dierbaren werkelijk iets als een leven na de dood is, een hemel om elkaar weer te zien, maar dat is iets waar je alleen op kunt hopen. Voorlopig troost ik me met de gedachte dat ik mijn kind in ieder geval elf jaar heb mogen hebben, het afscheid op mijn manier kon, iets dat veel anderen niet gegund is.
Ik vermoed dat door jouw toch wel gelukkige omstandigheden het veel makkelijker is om je geloof te behouden. Jammer alleen dat jij doordat je geloofd dat je alles met hem samen doet de mensen om je heen en jezelf tekort doet als het gaat om keuzes maken. Jij hebt mensen om je heen die je steunen en helpen beslissen en vervolgens schrijf jij dat alles op conto van god. Zo onderschat je het belang van de mensen om je heen en de kracht in jezelf. Ik hoop voor je dat jouw geloof nooit zo keihard op de proef wordt gesteld als het mijne.
Als ik kijk naar wat mij de laatste jaren aan positiefs overkomen is dan is dat door de mensen om mij heen en mijzelf bereikt. Ik heb de juiste mensen om mij heen, zit zelf beter dan ooit in mijn vel ( nu even minder omdat ik teveel hooi op mijn vork heb, maar dat gaat voorbij) en geen god die daar mee van doen heeft. Of hij moet stilletjes ineens wel dingen voor me doen. Maar dat geloof ik niet. Zou ook geen reden kunnen bedenken waarom hij mij na zoveel jaren ineens zou bijvallen. Laat hij dan zijn energie steken in de mensen die wel in hem geloven en hem hard nodig hebbem
Ik ervaar namelijk dat ik dingen bereik door er zelf voor te gaan, te vechten en gebruik te maken van de kansen, mensen, om mij heen. Die kracht zit in mijzelf en komt niet door het bidden dat mij jaren geleden nergens bracht. Ondanks dat ik niet meer geloof blijf ik doen wat ik meen dat goed is en breng mijn kinderen dat ook bij. Zonder hen angst in te boezemen en zonder straffen die ver buiten proportie zijn.
Mijn reactie is misschien wat warrig en onsamenhangend geschreven, zit met knallende koppijn en dat helpt niet erg als je iets persé wilt schrijven.
Ik ben overigens niet gekwetst door jouw verzinsel hoor. Heb dit al zo vaak gehoord en gelezen dat het me weinig doet. Toch zou ik als ik jou was oppassen met dergelijke uitspraken. Je kunt, ongewild, mensen hiermee ontzettend pijn doen.
Het kleuren doet het niet. Ik heb mijn stuk nu dik gedrukt. Ik geef antwoord op de vragen van Lolotte, nav mijn antwoorden oa op de vragen van INT.
Typische kerkelijke overtuigingen en argumenten zijn dingen als:(volgens INT)
- God heeft ons mensen een eigen wil gegeven Dat vind ik heel aardig van God. Mocht ik hem ooit ontmoeten dan zal ik hem bedanken. Ik hou namelijk niet van moeten en een vrije wil moet niks. Dat is aardig van je haha
Ik ben dan ook ongelooflijk aardig.
- God heeft verdriet van onze keuzes Dat vind ik dan weer jammer. Al had hij dat natuurlijk kunnen inschatten toen hij ons met vrije wil creëerde. Eigenlijk is het zijn keuze geweest waar hij dus verdriet om heeft. Hij hoopt dat we goede keuzes zullen maken, net als dat jij (als je kids hebt) ook wil dat hun goede keuzes maken, maar het blijft dan nog een vrij kind om zijn eigen keuzes te maken, dit geld dus ook voor m.b.t. God.
Je moet god in je hart laten. Waar heeft dat velen al gebracht, waar heeft het mij gebracht? Mijn geloof was rotsvast, maar er zijn grenzen. Het is makkelijk gezegd als je geloofd en het gaat je (betrekkelijk) goed. Als je veel hebt meegemaakt en daardoor je geloof verliest vind ik het goedkoop het erop te gooien dat je niet wilde geloven en god niet in je hart hebt willen laten.
In de tijd dat ik nog steevast in god geloofde beging ik geen zonden, voor zover ik weet, zeker geen ernstige. En god zou ons straffen voor onze zonden is mij geleerd.
God zou, zoals jij en andere gelovigen bedacht hebben, een reden hebben om dierbaren te laten sterven. Mooi bedacht, zo blijft god in de rol van de vader die het goed met zijn kinderen voor heeft. Zo kun je je vast blijven houden aan je geloof, je kunt steunen op een soort virtuele vader. Gaat er iets mis dan volgt een steevast "zo heeft god het gewild". Maar dan moet je ook niet verder kijken.
Vraag ik me af waarom ik als kind zo ontieglijk lichamelijk en geestelijk heb moeten lijden toen mijn blad nog onbeschreven en sneeuwwit was. Bidden, gezangen en psalmen zingen hielp niet om het te stoppen en zelfs een zelfmoord poging op mijn zevende heeft er geen einde aan gemaakt.
Ik mocht niet als lief, onschuldig, gelovig meisje naar de hemel. Nee, ik moest blijven leven en nog veel meer meemaken. Nog veel lichamelijk en geestelijk leed en toen ik daar enigzins bovenop leek te zijn werd mijn oudste kind op elfjarige leeftijd ziek. Hij moest vijf weken angst en pijn lijden voor hij overleed. Hij leed en wij als gezin leden met hem mee, hadden angst en waren machteloos.
Ik was als kind niet slecht, mijn kind was niet slecht en toch zou er een god zijn die dit liet gebeuren? Mijn kind leed besparen voor iets dat eventueel later op zijn pad zou komen? Maakt dat goed dat hij die vijf weken wel leed?
Een behoorlijk schamele troost voor het verdriet dat mijn gezin en ik hebben door zijn overlijden.
Dat ging er bij mij niet in en toen ben ik letterlijk en figuurlijk van mijn geloof gevallen. God zou mensen in de hemel bij zich nemen om verder leed te besparen? Dat valt toch voor geen meter te rijmen met wat ik hier beschrijf? God zou een vader zijn die wil dat de mens, als zijnde zijn kind, hem volgt en het goede doet. Zonde zou bestraft worden.
Hoe kan een vader een kind dat het goede doet zoveel pijn doen, straffen al voor het kind iets misdaan heeft en dan ook nog verwachten dat het kind volgt? Dit wordt nogal eens uitgelegd als een test om te zien hoe rotsvast je geloof is.
Als ik wil dat mijn kind gehoorzaam is breek ik niet bij voorbaat de benen, steek het een oog uit en brandmerk het. Dat is namelijk even buiten proportie als wat er in de wereld gebeurd. Ik zou ten eerste opgepakt worden wegens kindermishandeling (terecht!) en ten tweede zou mijn kind me nooit meer vrijwillig en zonder angst volgen. Mijn kind zou me nooit meer zomaar geloven, zou levenslang angst hebben om wat ik nog meer zou kunnen aanrichten. Hoe kan ik een god volgen die me zoveel leed heeft berokkend en me liet stikken op de momenten dat ik hem smeekte om er een eind aan te maken? Moest er een god bestaan dan is dat een slechte ouder, nog slechter dan mijn eigen ouders al waren.
Het zou fijn zijn als er voor dierbaren werkelijk iets als een leven na de dood is, een hemel om elkaar weer te zien, maar dat is iets waar je alleen op kunt hopen. Voorlopig troost ik me met de gedachte dat ik mijn kind in ieder geval elf jaar heb mogen hebben, het afscheid op mijn manier kon, iets dat veel anderen niet gegund is.
Ik vermoed dat door jouw toch wel gelukkige omstandigheden het veel makkelijker is om je geloof te behouden. Jammer alleen dat jij doordat je geloofd dat je alles met hem samen doet de mensen om je heen en jezelf tekort doet als het gaat om keuzes maken. Jij hebt mensen om je heen die je steunen en helpen beslissen en vervolgens schrijf jij dat alles op conto van god. Zo onderschat je het belang van de mensen om je heen en de kracht in jezelf. Ik hoop voor je dat jouw geloof nooit zo keihard op de proef wordt gesteld als het mijne.
Als ik kijk naar wat mij de laatste jaren aan positiefs overkomen is dan is dat door de mensen om mij heen en mijzelf bereikt. Ik heb de juiste mensen om mij heen, zit zelf beter dan ooit in mijn vel ( nu even minder omdat ik teveel hooi op mijn vork heb, maar dat gaat voorbij) en geen god die daar mee van doen heeft. Of hij moet stilletjes ineens wel dingen voor me doen. Maar dat geloof ik niet. Zou ook geen reden kunnen bedenken waarom hij mij na zoveel jaren ineens zou bijvallen. Laat hij dan zijn energie steken in de mensen die wel in hem geloven en hem hard nodig hebbem
Ik ervaar namelijk dat ik dingen bereik door er zelf voor te gaan, te vechten en gebruik te maken van de kansen, mensen, om mij heen. Die kracht zit in mijzelf en komt niet door het bidden dat mij jaren geleden nergens bracht. Ondanks dat ik niet meer geloof blijf ik doen wat ik meen dat goed is en breng mijn kinderen dat ook bij. Zonder hen angst in te boezemen en zonder straffen die ver buiten proportie zijn.
Mijn reactie is misschien wat warrig en onsamenhangend geschreven, zit met knallende koppijn en dat helpt niet erg als je iets persé wilt schrijven.
Ik ben overigens niet gekwetst door jouw verzinsel hoor. Heb dit al zo vaak gehoord en gelezen dat het me weinig doet. Toch zou ik als ik jou was oppassen met dergelijke uitspraken. Je kunt, ongewild, mensen hiermee ontzettend pijn doen.
vrijdag 25 januari 2008 om 14:25
Lolotte, het is erg heftig wat je schrijft/hebt mee gemaakt. En ik kan mij goed voorstellen dat je daardoor niet meer kan geloven. Ik heb zelf gelukkig een gelukkig leven. Geen moeilijke dingen meegemaakt. Iig niet zo heftig als van jouw en wat ik soms van andere hoor, en daar ben ik erg blij en dankbaar voor.
Over dat mensen en ik zelf mezelf helpen dat is zo, ik doe zelf dingen. En ik ben ook erg blij dat andere mij willen helpen in bepaalde situaties, en ik dank ze daar ook voor. Maar toch zie ik het ook als iets dat van God komt. maar ik onderschat mijn eigen kunnen zeer zeker niet.
Ik vind het echt heel erg wat je kind en je gezin is overkomen. Dit is ook 1 van de dingen die ik ook echt niet begrijp/snap. Maar ondanks dat ervaar ik zovaak de kracht liefde enz van God dat ik kan blijven geloven.
Ik vind het fijn dat je je nu heel goed voelt, ik zou zeggen hou dat vol. Meer kan ik er niet over zeggen
Ik zal voortaan zeker oppassen met sommige uitspraken........
Groetjes MMR
Over dat mensen en ik zelf mezelf helpen dat is zo, ik doe zelf dingen. En ik ben ook erg blij dat andere mij willen helpen in bepaalde situaties, en ik dank ze daar ook voor. Maar toch zie ik het ook als iets dat van God komt. maar ik onderschat mijn eigen kunnen zeer zeker niet.
Ik vind het echt heel erg wat je kind en je gezin is overkomen. Dit is ook 1 van de dingen die ik ook echt niet begrijp/snap. Maar ondanks dat ervaar ik zovaak de kracht liefde enz van God dat ik kan blijven geloven.
Ik vind het fijn dat je je nu heel goed voelt, ik zou zeggen hou dat vol. Meer kan ik er niet over zeggen
Ik zal voortaan zeker oppassen met sommige uitspraken........
Groetjes MMR
vrijdag 25 januari 2008 om 16:30
Jezus Lolotte, ik zit hier echt te janken. Met recht: godverdomme.
Ik vraag me ook af waar God was en is, ik heb hem nooit kunnen bespeuren. Ja, ik heb eens een kleurwedstrijd op mijn 8ste gewonnen en daarvoor gebeden. Maar die tyfusnintendo kan hij wat mij betreft terugkrijgen, want bidden voor een leuk leven heeft me nog nooit geholpen.
Ik denk dat Lolotte gelijk heeft, MMR: jij hebt nooit echt onbeschrijflijke ellende meegemaakt, en de vergelijking tussen de ouders en God door Lolotte is treffend.
Ik vind het zo naief om te denken dat overal een reden voor is, dat iemand die zoiets zou laten gebeuren (als hij goede dingen laat gebeuren, zal hij ook slechte dingen laten gebeuren neem ik aan) er ' voor je is'. Sure. Hij heeft mij ook laten leven en vervolgens in de steek gelaten, dus alsjeblieft, die zalvende woorden, die komen me de strot uit. Als er een hiernamaals is (en ik hoop het echt echt echt niet), zal ik vast naar de hel gaan. Nou ja, als dat de prijs is die ik moet betalen omdat ik niet bleef geloven, zoals Job, dan is dat maar zo.
Ik vraag me ook af waar God was en is, ik heb hem nooit kunnen bespeuren. Ja, ik heb eens een kleurwedstrijd op mijn 8ste gewonnen en daarvoor gebeden. Maar die tyfusnintendo kan hij wat mij betreft terugkrijgen, want bidden voor een leuk leven heeft me nog nooit geholpen.
Ik denk dat Lolotte gelijk heeft, MMR: jij hebt nooit echt onbeschrijflijke ellende meegemaakt, en de vergelijking tussen de ouders en God door Lolotte is treffend.
Ik vind het zo naief om te denken dat overal een reden voor is, dat iemand die zoiets zou laten gebeuren (als hij goede dingen laat gebeuren, zal hij ook slechte dingen laten gebeuren neem ik aan) er ' voor je is'. Sure. Hij heeft mij ook laten leven en vervolgens in de steek gelaten, dus alsjeblieft, die zalvende woorden, die komen me de strot uit. Als er een hiernamaals is (en ik hoop het echt echt echt niet), zal ik vast naar de hel gaan. Nou ja, als dat de prijs is die ik moet betalen omdat ik niet bleef geloven, zoals Job, dan is dat maar zo.
dinsdag 29 januari 2008 om 19:01
Hey MMR, Ik denk dat die SPW3 een fantastiesche keuze voor je is. Volgens mij ben je een meisje met een heleboel liefde in je hart en iedereen zegt wel eens domme dingen..ik hoop voor je dat je open blijft staan voor andere ideen en de discussie niet uit de weg gaat. Stoer van je evengoed om je mening en gevoel neer te zetten. En het is fijn te zien dat je luisterd naar anderen. wat lalotte zegt is waar. geef jezelf en je omgeving ook de crediet die het toekomt. de kracht om doelen te bereiken zit in jezelf. als je dat god wilt noemen. prima, ik vind het soms goddelijk om te zien hoe mensen als lolotte het leven aangaan.
Lolotte wat een verschrikkelijk verhaal... wat sterk van je dat je jezelf zo gevonden hebt! daar heb je idd geen god voor nodig.
beautiful... zucht, ik kan je mening niet respecteren. je bent niet open en wilt niet horen dat er misschien een andere optie is. dat is jouo keus. jammer want je klinkt een beetje als een blind paard.
lievebees
Lolotte wat een verschrikkelijk verhaal... wat sterk van je dat je jezelf zo gevonden hebt! daar heb je idd geen god voor nodig.
beautiful... zucht, ik kan je mening niet respecteren. je bent niet open en wilt niet horen dat er misschien een andere optie is. dat is jouo keus. jammer want je klinkt een beetje als een blind paard.
lievebees
dinsdag 29 januari 2008 om 19:49
Lievebees,
Bedankt voor je lieve woorden doen mij goed (zeker omdat ik beetje chago ben ) Ik vind het fijn dat ik zo over kom als dat jij beschrijft, want ja het is toch internet, je ziet mij niet enz......Leuk!!! Veel mensen zeggen ook dat SPW echt bij me past, ook de richting gehandicapten, waar mee ik volgende week begin, ik zit dan in de 3de!! En uiteraard vind ik mezelf ook erg lief, hahaha!! Waardoor ik veel liefde kan geven Ik probeer dat ook zeker wel, in mijn werk, thuis, op school, in de kerk enz...
Ik ga de discussies ook zekr niet uit de weg. Ik kan er een hoop van leren.
En ik doe het ook zeker zelf allemaal, zoals bv mijn examens maken van gister en vandaag.
Ik heb er voor gebeden, om te vragen of God mij wilt helpen en dat is het niet zo dat ik verwacht dat Hij mij het goede antwoord geeft, maar wel dat ik rustig mag zijn, en blijven, dat ik mij mag concentreren, enz....Ik doe het dus zelf, maar vraag toch aan God of hij mij wilt helpen met de dingen waar ik geen invloed op heb. Ik kan zo in paniek schieten bv, of afgeleid zijn, zeker aangezien ik ADHD heb......Maar goed ik ben er goed door heen gekomen endaar ben ik erg blij mee. En dan dank God dat ik rustig was en bleef en me goed kon concenteren.
Liefs Mariska
Bedankt voor je lieve woorden doen mij goed (zeker omdat ik beetje chago ben ) Ik vind het fijn dat ik zo over kom als dat jij beschrijft, want ja het is toch internet, je ziet mij niet enz......Leuk!!! Veel mensen zeggen ook dat SPW echt bij me past, ook de richting gehandicapten, waar mee ik volgende week begin, ik zit dan in de 3de!! En uiteraard vind ik mezelf ook erg lief, hahaha!! Waardoor ik veel liefde kan geven Ik probeer dat ook zeker wel, in mijn werk, thuis, op school, in de kerk enz...
Ik ga de discussies ook zekr niet uit de weg. Ik kan er een hoop van leren.
En ik doe het ook zeker zelf allemaal, zoals bv mijn examens maken van gister en vandaag.
Ik heb er voor gebeden, om te vragen of God mij wilt helpen en dat is het niet zo dat ik verwacht dat Hij mij het goede antwoord geeft, maar wel dat ik rustig mag zijn, en blijven, dat ik mij mag concentreren, enz....Ik doe het dus zelf, maar vraag toch aan God of hij mij wilt helpen met de dingen waar ik geen invloed op heb. Ik kan zo in paniek schieten bv, of afgeleid zijn, zeker aangezien ik ADHD heb......Maar goed ik ben er goed door heen gekomen endaar ben ik erg blij mee. En dan dank God dat ik rustig was en bleef en me goed kon concenteren.
Liefs Mariska
dinsdag 29 januari 2008 om 19:51
Ik blijf er toch bij dat 'god' is bedacht door mensen door de loop der jaren om bepaalde verschijnselen te verklaren. Je ziet dat het overal ter wereld is gebeurd: het jodendom, boedisme, hindoisme, de oude aztecs, romeinen, grieken en het christendom om er maar enkele te noemen. Als er werkelijk een god was en daar ook bewijs voor was, zou er niet zo veel verdeeldheid zijn en was er wel één godsdienst. Vind het persoonlijk ook érg raar dat mensen vandaag de dag nog in een god geloven, nu al deze natuurverschijnselen al verklaart zijn. Geloof je dan ook echt zelf in god, of alleen omdat je dat van je ouders geleerd hebt?
Verder kan ik natuurlijk wel begrijpen dat je in moeilijke tijden steun van je geloof hebt en dus wel wilt bidden etc,
natuurlijk ook alle respect voor de mensen die er wel voor kiezen om te geloven,
cheers,
PrettyLucky.
Verder kan ik natuurlijk wel begrijpen dat je in moeilijke tijden steun van je geloof hebt en dus wel wilt bidden etc,
natuurlijk ook alle respect voor de mensen die er wel voor kiezen om te geloven,
cheers,
PrettyLucky.
